Relaties
alle pijlers
Tactisch afwimpelen van mensen.
woensdag 24 september 2014 14:31
Hoi,
Hoe doen jullie het als je bijv. mensen ontmoet (of kent) en het prima vindt om even een praatje met ze te maken, maar dat de ander dan wil afspreken en jij die behoefte niet hebt? Ik hoop dat ik het zo een beetje duidelijk verwoord heb. Wanneer ik bijv. met de hond ga wandelen dan kom ik vaak andere hondeneigenaren tegen. Ik vind het ok om dan soms even te babbelen, maar niet altijd en niet te lang. Nu is er iemand die, als hij me tegenkomt, altijd met me mee wil lopen. Ok voor een keer, maar niet iedere keer.
Zo ook een kennis van vroeger die me via FB benaderd heeft om een keer af te spreken. Ik heb daar geen zin in, ga het dus ook niet doen, maar ik wil ook niet bot overkomen.
Hoe doen jullie het als je bijv. mensen ontmoet (of kent) en het prima vindt om even een praatje met ze te maken, maar dat de ander dan wil afspreken en jij die behoefte niet hebt? Ik hoop dat ik het zo een beetje duidelijk verwoord heb. Wanneer ik bijv. met de hond ga wandelen dan kom ik vaak andere hondeneigenaren tegen. Ik vind het ok om dan soms even te babbelen, maar niet altijd en niet te lang. Nu is er iemand die, als hij me tegenkomt, altijd met me mee wil lopen. Ok voor een keer, maar niet iedere keer.
Zo ook een kennis van vroeger die me via FB benaderd heeft om een keer af te spreken. Ik heb daar geen zin in, ga het dus ook niet doen, maar ik wil ook niet bot overkomen.
Cum non tum age
donderdag 25 september 2014 09:06
quote:meelezer1984 schreef op 24 september 2014 @ 17:49:
[...]
Je zal maar een beetje verlegen, onzeker en sociaal onhandig zijn, eindelijk al je moed bij elkaar geraapt om iemand te vragen, en dan krijg je dit... Weet je hoe dat voelt ? Je hoeft echt niet met iemand af te spreken als je daar geen zin in hebt, maar kom op, is een beetje tact en vriendelijkheid al te veel gevraagd ?Die houding had ik ook. Overal maar 'ja' op zeggen ten koste van mezelf. Mijn tijd en energie is beperkt en dat stop ik niet in mensen en situaties die me vermoeien. Een sociaal onhandig verlegen persoon is bot gezegd niet mijn probleem.
[...]
Je zal maar een beetje verlegen, onzeker en sociaal onhandig zijn, eindelijk al je moed bij elkaar geraapt om iemand te vragen, en dan krijg je dit... Weet je hoe dat voelt ? Je hoeft echt niet met iemand af te spreken als je daar geen zin in hebt, maar kom op, is een beetje tact en vriendelijkheid al te veel gevraagd ?Die houding had ik ook. Overal maar 'ja' op zeggen ten koste van mezelf. Mijn tijd en energie is beperkt en dat stop ik niet in mensen en situaties die me vermoeien. Een sociaal onhandig verlegen persoon is bot gezegd niet mijn probleem.
donderdag 25 september 2014 09:07
Betterself, afbellen en zeggen dat je op dit moment geen inzicht in je agenda hebt voor de komende tijd, maar het laat weten als je meer weet. Dat is wel een beetje mijn standaard afwimpeling, en gelukkig snappen de meesten die hint wel. Bot zeggen doe ik ook wel eens, maar dat is vooral als ze het afwimpelen niet door hebben.
En bij het hond uitlaten, ik ben ook wel eens het onwelkome gezelschap geweest, en heb, toen ze eindelijk durfde te zeggen dat ze liever alleen liep, vond ik het vooral vervelend dat ze daar niet eerder wat van gezegd had, omdat ik me heel goed kan voorstellen dat dat lekker is, om alleen te lopen. Gewoon zeggen dus.
En bij het hond uitlaten, ik ben ook wel eens het onwelkome gezelschap geweest, en heb, toen ze eindelijk durfde te zeggen dat ze liever alleen liep, vond ik het vooral vervelend dat ze daar niet eerder wat van gezegd had, omdat ik me heel goed kan voorstellen dat dat lekker is, om alleen te lopen. Gewoon zeggen dus.
donderdag 25 september 2014 09:12
donderdag 25 september 2014 09:17
Lastig, he, als je zo leuk bent dat je mensen moet afwimpelen
Ik zie het ook als een compliment, probeer daarom het afwimpelen wel altijd zo vriendelijk mogelijk maar toch kordaat te doen. Mijn man vraagt zich altijd af of ik stroop aan mijn gat heb hangen, waar ik ook en, heb binnen een mum van tijd een leuk gesprek met iemand, krijg te pas en te onpas levensverhalen in mijn schoot geworpen en wordt door de vaagste kennissen als beste vriendin bestempeld. Zou er bijna arrogant van worden
Het heeft voor het grootste deel met je uitstraling te maken. Mensen hebben nu eenmaal allemaal een andere uitstraling, en als je zoals ik een heel open persoon bent, dan trekt dat aan. En helaas ook op momenten en op mensen waar je dat liever niet had. Zie het als een gave (in mijn werk, ben verpleegkundige, kokmt het me heel vaak heel goed te pas dat ik zo open ben), en leer er mee omgaan. Leren een geslotener houding aan te nemen is er al eentje van. Maar als dat je niet van nature komt aanwaaien, blijft het lastig.
Ik zie het ook als een compliment, probeer daarom het afwimpelen wel altijd zo vriendelijk mogelijk maar toch kordaat te doen. Mijn man vraagt zich altijd af of ik stroop aan mijn gat heb hangen, waar ik ook en, heb binnen een mum van tijd een leuk gesprek met iemand, krijg te pas en te onpas levensverhalen in mijn schoot geworpen en wordt door de vaagste kennissen als beste vriendin bestempeld. Zou er bijna arrogant van worden
Het heeft voor het grootste deel met je uitstraling te maken. Mensen hebben nu eenmaal allemaal een andere uitstraling, en als je zoals ik een heel open persoon bent, dan trekt dat aan. En helaas ook op momenten en op mensen waar je dat liever niet had. Zie het als een gave (in mijn werk, ben verpleegkundige, kokmt het me heel vaak heel goed te pas dat ik zo open ben), en leer er mee omgaan. Leren een geslotener houding aan te nemen is er al eentje van. Maar als dat je niet van nature komt aanwaaien, blijft het lastig.
donderdag 25 september 2014 09:18
Aardig gevonden willen worden, voor een ander denken/invullen zijn voor mij wel de grootste valkuilen. En het idee dat je de redder moet uithangen, door allerlei verborgen verzoekjes in andermans verhalen te lezen.
Excuses lopen verzinnen waardoor je toch naar diegene toegaat/afspreekt en waar je vervolgens grenzeloos gaat zitten wezen.
En me vervolgens afvragen hoe het kan dat ik zo moe ben.
Hardnekkige manier van verkeerd omgaan met mensen die ik er maar slecht uitgeramd krijg.
Excuses lopen verzinnen waardoor je toch naar diegene toegaat/afspreekt en waar je vervolgens grenzeloos gaat zitten wezen.
En me vervolgens afvragen hoe het kan dat ik zo moe ben.
Hardnekkige manier van verkeerd omgaan met mensen die ik er maar slecht uitgeramd krijg.
donderdag 25 september 2014 09:28
Dit probleem heb je om 5 uur in de ochtend in het bos niet Ik kom echt niemand tegen. Heerlijk!
Tip: ben eerlijk zowel naar jezelf als naar de ander. Smoesjes zijn echt niet nodig. Als iemand mee wil lopen kun je gewoon aangeven dat je het (voor nu even) fijn vindt om alleen met je hond te wandelen. En wens je de ander een mooie wandeling. Als de ander daar problemen mee heeft, dan is dat dus de ander zijn probleem.
Vroeger gaf ik ook steeds smoesjes aan, nu niet meer. Liever de waarheid, dan weet de ander ook wat hij kan verwachten (of juist niet).
Tip: ben eerlijk zowel naar jezelf als naar de ander. Smoesjes zijn echt niet nodig. Als iemand mee wil lopen kun je gewoon aangeven dat je het (voor nu even) fijn vindt om alleen met je hond te wandelen. En wens je de ander een mooie wandeling. Als de ander daar problemen mee heeft, dan is dat dus de ander zijn probleem.
Vroeger gaf ik ook steeds smoesjes aan, nu niet meer. Liever de waarheid, dan weet de ander ook wat hij kan verwachten (of juist niet).
donderdag 25 september 2014 09:33
Voor mij ook valkuilen hoor lisaviva, maar ben er zo de dupe van geworden dat ik de verantwoordelijkheid voor mezelf neem nu. Het mooie is dat mensen het begrijpen als je 'nee' zegt en zelfs meer respect voor je krijgen als je duidelijk in je grenzen bent. Hoe aardiger ik gevonden wil worden door anderen, hoe meer ik een hekel aan mezelf krijg.
donderdag 25 september 2014 09:43
quote:Sensy12 schreef op 25 september 2014 @ 09:33:
Voor mij ook valkuilen hoor lisaviva, maar ben er zo de dupe van geworden dat ik de verantwoordelijkheid voor mezelf neem nu. Het mooie is dat mensen het begrijpen als je 'nee' zegt en zelfs meer respect voor je krijgen als je duidelijk in je grenzen bent. Hoe aardiger ik gevonden wil worden door anderen, hoe meer ik een hekel aan mezelf krijg.
Mooi geschreven en heel erg mee eens, in theorie dan
Aan mijn praktijkhandelingen zitten nog de nodige verbeterpunten, het gaat wel beter, maar laaaaaaaaangzaam.
Het is lange tijd mijn overlevingsmechanisme geweest.
Gelukkig is een mens nooit te oud om te leren en zitten er ook hele mooie kanten aan.
Voor mij ook valkuilen hoor lisaviva, maar ben er zo de dupe van geworden dat ik de verantwoordelijkheid voor mezelf neem nu. Het mooie is dat mensen het begrijpen als je 'nee' zegt en zelfs meer respect voor je krijgen als je duidelijk in je grenzen bent. Hoe aardiger ik gevonden wil worden door anderen, hoe meer ik een hekel aan mezelf krijg.
Mooi geschreven en heel erg mee eens, in theorie dan
Aan mijn praktijkhandelingen zitten nog de nodige verbeterpunten, het gaat wel beter, maar laaaaaaaaangzaam.
Het is lange tijd mijn overlevingsmechanisme geweest.
Gelukkig is een mens nooit te oud om te leren en zitten er ook hele mooie kanten aan.
donderdag 25 september 2014 10:18
@kabinet
Ja dat wil ik eigenlijk ook, maar hij is de vader van een vriendinnetje van mijn dochter en hij heeft, toen ik eindelijk (erg aarzelend) instemde, zijn dochter direct enthousiast ingelicht. Ze is 6 en als ze zich er dan zo op verheugt vind ik dat ik de belofte ook na moet komen. Hij komt dus nu direct na school hier heen met beide kinderen en wil samen koken. Het is gewoon oerstom van mij geweest om niet direct nee te zeggen. Het is namelijk niet zo dat ik liever niet wil. Ik wil gewoon ècht niet. Ik kan mijn 'enthousiasme' bij hem in de buurt dan ook moeilijk verbergen. Maar hij schijnt deze signalen niet op te pakken. Dus ik doe dit nu één keer en niet weer. Mijn eigen schuld in dit geval...
Ja dat wil ik eigenlijk ook, maar hij is de vader van een vriendinnetje van mijn dochter en hij heeft, toen ik eindelijk (erg aarzelend) instemde, zijn dochter direct enthousiast ingelicht. Ze is 6 en als ze zich er dan zo op verheugt vind ik dat ik de belofte ook na moet komen. Hij komt dus nu direct na school hier heen met beide kinderen en wil samen koken. Het is gewoon oerstom van mij geweest om niet direct nee te zeggen. Het is namelijk niet zo dat ik liever niet wil. Ik wil gewoon ècht niet. Ik kan mijn 'enthousiasme' bij hem in de buurt dan ook moeilijk verbergen. Maar hij schijnt deze signalen niet op te pakken. Dus ik doe dit nu één keer en niet weer. Mijn eigen schuld in dit geval...
My life ain't shit without me!
donderdag 25 september 2014 10:19
donderdag 25 september 2014 10:25
Betterself, nee, dit is inderdaad zo'n situatie waar je even op je tanden zal moeten bijten en doorzetten. Daarna bij een vraag voor een volgende afspraak meteen zeggen dat je het leuk vond, maar dat het wat jou betreft niet herhaald hoeft te worden. En dat kun je echt gewoon zeggen als: 'ik vond het een leuk idee, maar wat mij betreft blijft het wel bij deze keer. Fijn dat de meiden het gezellig gehad hebben, he!'. En dan met een beetje enthousiasme erbij bij het laatste stukje. Dat is niet hartverscheurend bot, maar wel duidelijk. En vanavond de taken zó verdelen dat je niet steeds schouder aan schouder met hem staat. Duidelijk je persoonlijke ruimte aangeven (hij klinkt als iemand die daar de grenzen in opzoekt), dus consequent naar achter stappen als hij te dichtbij komt of zeggen dat je het prettiger vind als hij iets meer afstand houdt.
donderdag 25 september 2014 10:44
Oefening baart kunst zoals ik zei, ben ook zo'n mensenmagneet, dan móet je wel leren er mee om te gaan om er zelf geen last van te krijgen (zoals je hier ook in genoeg voorbeelden ziet).
Het is ook lastig om evenwicht daarin te vinden. Maar mensen hebben vaak de neiging om toe te geven om aardig gevonden te worden. Terwijl je met een vriendelijke weigering nog steeds aardig gevonden wordt! Aardig zijn bestaat niet uit altijd aan de ander toegeven namelijk, maar de manier waarop je met mensen omgaat.
Het is ook lastig om evenwicht daarin te vinden. Maar mensen hebben vaak de neiging om toe te geven om aardig gevonden te worden. Terwijl je met een vriendelijke weigering nog steeds aardig gevonden wordt! Aardig zijn bestaat niet uit altijd aan de ander toegeven namelijk, maar de manier waarop je met mensen omgaat.
donderdag 25 september 2014 10:53
quote:Lotte35 schreef op 25 september 2014 @ 10:19:
[...]
Wil je dan meteen een printje maken voor mij...?
Tuurlijk! Nog een voorkeur voor een bepaald lettertype?
Maar serieus, wat Sensy zegt komt hard binnen. Door iedereen aardig gevonden willen worden met het idee dat je daar zelfvertrouwen van krijgt, is een illusie. Nu nog leren om deze wijsheid toe te passen in de praktijk...
[...]
Wil je dan meteen een printje maken voor mij...?
Tuurlijk! Nog een voorkeur voor een bepaald lettertype?
Maar serieus, wat Sensy zegt komt hard binnen. Door iedereen aardig gevonden willen worden met het idee dat je daar zelfvertrouwen van krijgt, is een illusie. Nu nog leren om deze wijsheid toe te passen in de praktijk...
donderdag 25 september 2014 10:59
@saartjuhzes hahahha sierra leone. Dat ik daar zelf niet op kwam!
@noa Ja, ik weet niet of hij echt iets van me wil...ik weet in ieder geval niet precies wàt..maar hij zit echt enòrm op mijn irritatie-orgaan. Waar die ook mag zitten. Ik ben dus constant geergerd en hij merkt daar op de een of andere manier helemaal niks van. Hij komt af en toe aan de deur en ik laat hem dus ook bewust nooit binnen. Maar weinig effectief.
@noa Ja, ik weet niet of hij echt iets van me wil...ik weet in ieder geval niet precies wàt..maar hij zit echt enòrm op mijn irritatie-orgaan. Waar die ook mag zitten. Ik ben dus constant geergerd en hij merkt daar op de een of andere manier helemaal niks van. Hij komt af en toe aan de deur en ik laat hem dus ook bewust nooit binnen. Maar weinig effectief.
My life ain't shit without me!
