Relaties
alle pijlers
totaal in de war...verliefd of niet? allebei of alleen ik?
donderdag 8 mei 2014 17:25
OP verwijdered wegens herkenbaarheid en ook is situatie nu heel anders:
toch een vervolg, ik had er toen ik dit eerder schreef nooit op gerekend maar tussen toen, mei en nu, werd alles duidelijk:
Beiden al heel lang verliefd. OP afstand, in stilte. Ik getrouwd al die tijd, daarom hield hij afstand. Tot hij ook een relatie kreeg.
Toen hij een jaar bij haar was kregen wij contact; ik gaf hem een soort groen licht door open te gaan staan en heb niet langer te negeren, mijn gevoel kon ik niet langer wegstoppen. Ik was ook benieuwd of ik nou alles zelf had verzonnen; en hoe het zou zijn als ik die mysterieuze man echt zou kennen.
Dus...wat je dan eigenlijk al lang weet doordat je het voelt was ook waar; het spatte er van alle kanten van af. Ik heb dit in mijn hele leven nooit zo sterk gevoeld. Niet alleen fysiek ontstijgt het alle niveaus van aantrekking die je je maar kunt bedenken (wist niet dat dit bestond; nooit gedacht. Niet zoals in de film; maar zoals ik nog nooit ergens anders heb gezien of kon bedenken). Misschien nog veel meer (nee allebei gigantisch) is er een mentale klik. Onze gesprekken zijn voor mij zo bevrijdend, fijn, ontspannen, ongedwongen maar tegelijk ook zo ontzettend open en eerlijk; er is niets wat we niet zouden kunnen bespreken. Aan hem zou ik met het grooste gemak al mijn geheimen vertellen. Geheimen die ik mijn hele leven nooit verteld heb aan wie dan ook. Geheimen die zo diep zitten dat ik ik ze zelf niet eens meer ken, omdat het van die dingen zijn die je niet met anderen bespreekt; die veel te persoonlijk zijn. Hij is een soort haven, als ik bij hem ben, alleen al in de buurt, dan voelt dat als thuis.
Meer nog dan een fysieke bevlieging, is dit een zo bijzondere vriendschap dat ik; zelfs als ik hem nooit meer zou spreken, hem voor altijd in mij heb zitten. In gedachten, hart, gevoel. Heel vreemd...ik heb dit nooit eerder zo gehad. Het is zelfs zo dat ik me hiervoor altijd alleen of incompleet of onzeker voelde. Maar sinds ik hem ken heb ik sprongen gemaakt in het organiseren van allerlei stappen, veranderingen in mijn leven door voor het eerst eerlijk naar mijzelf te zijn. Te zien wie ik ben, wat ik wil, te zien wat ik kan en daar in ook geloven. En uit zaken durven stappen die mij meer gevangen hielden in een soort houdgreep, puur uit hang naar zekerheid en veiligheid. Alles is in sneltrein vaart gegaan. Ik voel me een ander mens. Het is alsof ik eindelijk die persoon heb ontmoet die me heel maakt. Of hij nou bij me in de buurt is, of alleen in gedachten (heel vaag, ik weet het; ik probeer mijn gevoel te beschrijven maar das moeilijk)
En dat terwijl wij na ons eerste contact ongeveer 2.5 maand onafscheidelijk zijn geweest in tekst en woord, elkaar zien, mailen, samen, whatsappen, zien, : zo vaak het kon. Direct vertelde ik het mijn man en dit heeft geleid tot een open gesprek hierover met iedereen die ervan wist of betrokken was. Maar daarna onvermijdelijk ook tot een soort 'stilstand' waarin we beiden proberen uit te vinden wat het juiste is om te doen met ons beider relaties.
Mijn man heeft hem gevraagd ons die ruimte te geven en ondanks dat we dat in het begin bijna niet konden, probeert hij dat nu wel te respecteren.
Dat heeft hij hem beloofd en hij houdt zich hier aan. De keren dat we het niet konden laten om na die periode van waanzinnig intens contact ineens 'in de kou te staan' en naar elkaar toegetrokken werden; spraken we toch in de stad af en bleef het bij praten en daarna weer loslaten. Het was alsof het voor ons soms zo moeilijk is om elkaar niet te zien; dat we het nu allebei heel hard wel proberen om afstand te houden, maar toch na een tijd elkaar weer opzoeken: toevallig of gestuurd. Elkaar dan even spreken en kunnen zien helpt dan weer om de tijd daarna gescheiden te zijn en allebei ons te richten op de dingen die we zelf uit te zoeken hebben. Hij twijfelt enorm aan of hij toekomst ziet met zijn relatie. Latent al, want hij heeft zich er nooit volledig in kunnen storten vanaf het begin, maar sinds wij dit contact legden is die twijfel zo erg geworden dat hij dit nu met haar bespreekt en zo probeert uit te vinden of hij door wil.
Alleen door ruimte geven, (wederzijds), lukt dat denk ik...Ik heb er nu vrede mee dat het op deze manier gaat; elkaar af en toe gewoon kunnen zien. Natuurlijk was er een tijd dat ik hem het liefst zo vaak mogelijk zag, maar nu dat niet meer kan omdat we open zijn geweest naar de omgeving en de omgeving hier ook iets van vond, is het gek genoeg ook prima en voldoende om alleen maar aan hem te denken : dan voelt het al alsof hij bij me is...Hij zit in mijn gedachten, altijd. Kijkt mee met alles wat ik doe. In gedachten deel ik alles met hem sinds we echt contact hebben.
We staan er allebei dubbel in; we willen elkaar niet volledig loslaten, maar omstandigheden en integer handelen naar onze partners dwingen ons om toch die afstand te nemen. En na een lange tijd zonder contact zoeken we of bewust contact of weten we dat we elkaar ergens zullen zien via vrienden; en dan is het er weer. Het gaat misschien nooit weg? Ook als ik hem dus niet zie, gaat het niet weg. Dat bleek al uit het feit dat voor we echt contact kregen ik hem al 2 jaar niet uit mijn kop kreeg.
Inmiddels ben ik zo ver dat ik met mijn man alles bespreek; van wat er mis zat en of zit, wat ik daar mee wil. Wat ik wil in het algemeen en dat ik (en daar staat hij achter) alle stappen moet gaan zetten om dichterbij mezelf te komen (wat ik wil). Ook als ik daar rust voor nodig heb, door vb apart te gaan wonen, dan steunt mijn man mij hierin. Ondanks alles is hij altijd blijven hopen dat wij er samen uit komen; het gaat nu zelfs goed tussen ons. Door alles open te gooien heb ik eigenlijk - zij het via een pijnlijke manier - mezelf gedwongen tot eerlijkheid op alle vlakken; ook twijfels die er bij mij heel diep weg waren genegeerd over mijn relatie; ik sprak ze uit. Enerzijds praten we daardoor meer, is onze relatie echter en eerlijker aan het worden en kunnen we daardoor dichterbij elkaar; de afstand is meer weg.
Nu zit ik alleen nog met 1 ding; Hij zit nu in mijn systeem; veel meer nog dan mijn man; hij is een soort deel van me hoe gek dat ook klinkt; alles wat ik meemaak deel ik als het ware in gedachten met hem. Ik voel me zelfs niet meer onzeker, incompleet of 'alleen': Voor het eerst in mijn leven voel ik me prima zoals ik ben en ben ik ook heel gelukkig als ik alleen ben; maar ik moet eerlijk toegeven dat dat ook komt doordat hij gevoelsmatig 'bij me' is...
Ik weet dat het allemaal heel debiel klinkt...ik weet ook niet wat ik hier mee wil. Sowieso wilde ik het graag kwijt;ook aan degenen die dit meelazen en er het hunne van dachten. Gewoon als antwoord op een groot vraagteken. Ik wil ook dat jullie weten dat ik hem totaal niet idealiseer: ik zie doordat ik hem nu ken ook heel veel mindere of moeilijke kanten; het gevoel is er alleen geen cm minder om: ook niet meer. Het is gewoon zoals het is; hij is zoals hij is. En zelfs met die dingen...is hij prima zoals hij is. Geen God ofzo, verre van; iemand die ook fouten heeft gemaakt, maar ook veel heeft meegemaakt...Iemand die probeert opnieuw in het leven en het geluk te geloven. Een breekbaar iemand...en iemand die dat niet verhult.
Toch hoop ik zo dat ik binnenkort een echte keuze kan maken: Alleen verder, en dan niet eens met die andere man (dat zou hier nu de tijd niet voor zijn; beide relaties achter de rug of er nog half in). Of met mijn relatie verder. Nu heb ik namelijk van 2 kanten het allerbeste: Ik ken hem nu eindelijk en onze verliefdheid is uitgesproken, zij het nu dan op afstand. En qua huwelijk is eindelijk die beerput met onuitgesproken ruis uitgesproken en is er dus nu feitelijk een perfeste 'clean slate' om opnieuw te beginnen. En ik heb geluk dat ik, na mijn eerlijkheid hierover, een man heb die heel graag met me door wil.
Ergens voelt het echter toch zo dat als ik doorga, ik dan ons alle 3 voor de gek houdt; en de hele wereld die dit stilzwijgend inmiddels weet om ons heen.
toch een vervolg, ik had er toen ik dit eerder schreef nooit op gerekend maar tussen toen, mei en nu, werd alles duidelijk:
Beiden al heel lang verliefd. OP afstand, in stilte. Ik getrouwd al die tijd, daarom hield hij afstand. Tot hij ook een relatie kreeg.
Toen hij een jaar bij haar was kregen wij contact; ik gaf hem een soort groen licht door open te gaan staan en heb niet langer te negeren, mijn gevoel kon ik niet langer wegstoppen. Ik was ook benieuwd of ik nou alles zelf had verzonnen; en hoe het zou zijn als ik die mysterieuze man echt zou kennen.
Dus...wat je dan eigenlijk al lang weet doordat je het voelt was ook waar; het spatte er van alle kanten van af. Ik heb dit in mijn hele leven nooit zo sterk gevoeld. Niet alleen fysiek ontstijgt het alle niveaus van aantrekking die je je maar kunt bedenken (wist niet dat dit bestond; nooit gedacht. Niet zoals in de film; maar zoals ik nog nooit ergens anders heb gezien of kon bedenken). Misschien nog veel meer (nee allebei gigantisch) is er een mentale klik. Onze gesprekken zijn voor mij zo bevrijdend, fijn, ontspannen, ongedwongen maar tegelijk ook zo ontzettend open en eerlijk; er is niets wat we niet zouden kunnen bespreken. Aan hem zou ik met het grooste gemak al mijn geheimen vertellen. Geheimen die ik mijn hele leven nooit verteld heb aan wie dan ook. Geheimen die zo diep zitten dat ik ik ze zelf niet eens meer ken, omdat het van die dingen zijn die je niet met anderen bespreekt; die veel te persoonlijk zijn. Hij is een soort haven, als ik bij hem ben, alleen al in de buurt, dan voelt dat als thuis.
Meer nog dan een fysieke bevlieging, is dit een zo bijzondere vriendschap dat ik; zelfs als ik hem nooit meer zou spreken, hem voor altijd in mij heb zitten. In gedachten, hart, gevoel. Heel vreemd...ik heb dit nooit eerder zo gehad. Het is zelfs zo dat ik me hiervoor altijd alleen of incompleet of onzeker voelde. Maar sinds ik hem ken heb ik sprongen gemaakt in het organiseren van allerlei stappen, veranderingen in mijn leven door voor het eerst eerlijk naar mijzelf te zijn. Te zien wie ik ben, wat ik wil, te zien wat ik kan en daar in ook geloven. En uit zaken durven stappen die mij meer gevangen hielden in een soort houdgreep, puur uit hang naar zekerheid en veiligheid. Alles is in sneltrein vaart gegaan. Ik voel me een ander mens. Het is alsof ik eindelijk die persoon heb ontmoet die me heel maakt. Of hij nou bij me in de buurt is, of alleen in gedachten (heel vaag, ik weet het; ik probeer mijn gevoel te beschrijven maar das moeilijk)
En dat terwijl wij na ons eerste contact ongeveer 2.5 maand onafscheidelijk zijn geweest in tekst en woord, elkaar zien, mailen, samen, whatsappen, zien, : zo vaak het kon. Direct vertelde ik het mijn man en dit heeft geleid tot een open gesprek hierover met iedereen die ervan wist of betrokken was. Maar daarna onvermijdelijk ook tot een soort 'stilstand' waarin we beiden proberen uit te vinden wat het juiste is om te doen met ons beider relaties.
Mijn man heeft hem gevraagd ons die ruimte te geven en ondanks dat we dat in het begin bijna niet konden, probeert hij dat nu wel te respecteren.
Dat heeft hij hem beloofd en hij houdt zich hier aan. De keren dat we het niet konden laten om na die periode van waanzinnig intens contact ineens 'in de kou te staan' en naar elkaar toegetrokken werden; spraken we toch in de stad af en bleef het bij praten en daarna weer loslaten. Het was alsof het voor ons soms zo moeilijk is om elkaar niet te zien; dat we het nu allebei heel hard wel proberen om afstand te houden, maar toch na een tijd elkaar weer opzoeken: toevallig of gestuurd. Elkaar dan even spreken en kunnen zien helpt dan weer om de tijd daarna gescheiden te zijn en allebei ons te richten op de dingen die we zelf uit te zoeken hebben. Hij twijfelt enorm aan of hij toekomst ziet met zijn relatie. Latent al, want hij heeft zich er nooit volledig in kunnen storten vanaf het begin, maar sinds wij dit contact legden is die twijfel zo erg geworden dat hij dit nu met haar bespreekt en zo probeert uit te vinden of hij door wil.
Alleen door ruimte geven, (wederzijds), lukt dat denk ik...Ik heb er nu vrede mee dat het op deze manier gaat; elkaar af en toe gewoon kunnen zien. Natuurlijk was er een tijd dat ik hem het liefst zo vaak mogelijk zag, maar nu dat niet meer kan omdat we open zijn geweest naar de omgeving en de omgeving hier ook iets van vond, is het gek genoeg ook prima en voldoende om alleen maar aan hem te denken : dan voelt het al alsof hij bij me is...Hij zit in mijn gedachten, altijd. Kijkt mee met alles wat ik doe. In gedachten deel ik alles met hem sinds we echt contact hebben.
We staan er allebei dubbel in; we willen elkaar niet volledig loslaten, maar omstandigheden en integer handelen naar onze partners dwingen ons om toch die afstand te nemen. En na een lange tijd zonder contact zoeken we of bewust contact of weten we dat we elkaar ergens zullen zien via vrienden; en dan is het er weer. Het gaat misschien nooit weg? Ook als ik hem dus niet zie, gaat het niet weg. Dat bleek al uit het feit dat voor we echt contact kregen ik hem al 2 jaar niet uit mijn kop kreeg.
Inmiddels ben ik zo ver dat ik met mijn man alles bespreek; van wat er mis zat en of zit, wat ik daar mee wil. Wat ik wil in het algemeen en dat ik (en daar staat hij achter) alle stappen moet gaan zetten om dichterbij mezelf te komen (wat ik wil). Ook als ik daar rust voor nodig heb, door vb apart te gaan wonen, dan steunt mijn man mij hierin. Ondanks alles is hij altijd blijven hopen dat wij er samen uit komen; het gaat nu zelfs goed tussen ons. Door alles open te gooien heb ik eigenlijk - zij het via een pijnlijke manier - mezelf gedwongen tot eerlijkheid op alle vlakken; ook twijfels die er bij mij heel diep weg waren genegeerd over mijn relatie; ik sprak ze uit. Enerzijds praten we daardoor meer, is onze relatie echter en eerlijker aan het worden en kunnen we daardoor dichterbij elkaar; de afstand is meer weg.
Nu zit ik alleen nog met 1 ding; Hij zit nu in mijn systeem; veel meer nog dan mijn man; hij is een soort deel van me hoe gek dat ook klinkt; alles wat ik meemaak deel ik als het ware in gedachten met hem. Ik voel me zelfs niet meer onzeker, incompleet of 'alleen': Voor het eerst in mijn leven voel ik me prima zoals ik ben en ben ik ook heel gelukkig als ik alleen ben; maar ik moet eerlijk toegeven dat dat ook komt doordat hij gevoelsmatig 'bij me' is...
Ik weet dat het allemaal heel debiel klinkt...ik weet ook niet wat ik hier mee wil. Sowieso wilde ik het graag kwijt;ook aan degenen die dit meelazen en er het hunne van dachten. Gewoon als antwoord op een groot vraagteken. Ik wil ook dat jullie weten dat ik hem totaal niet idealiseer: ik zie doordat ik hem nu ken ook heel veel mindere of moeilijke kanten; het gevoel is er alleen geen cm minder om: ook niet meer. Het is gewoon zoals het is; hij is zoals hij is. En zelfs met die dingen...is hij prima zoals hij is. Geen God ofzo, verre van; iemand die ook fouten heeft gemaakt, maar ook veel heeft meegemaakt...Iemand die probeert opnieuw in het leven en het geluk te geloven. Een breekbaar iemand...en iemand die dat niet verhult.
Toch hoop ik zo dat ik binnenkort een echte keuze kan maken: Alleen verder, en dan niet eens met die andere man (dat zou hier nu de tijd niet voor zijn; beide relaties achter de rug of er nog half in). Of met mijn relatie verder. Nu heb ik namelijk van 2 kanten het allerbeste: Ik ken hem nu eindelijk en onze verliefdheid is uitgesproken, zij het nu dan op afstand. En qua huwelijk is eindelijk die beerput met onuitgesproken ruis uitgesproken en is er dus nu feitelijk een perfeste 'clean slate' om opnieuw te beginnen. En ik heb geluk dat ik, na mijn eerlijkheid hierover, een man heb die heel graag met me door wil.
Ergens voelt het echter toch zo dat als ik doorga, ik dan ons alle 3 voor de gek houdt; en de hele wereld die dit stilzwijgend inmiddels weet om ons heen.
zondag 29 maart 2015 05:37
quote:korenwolf schreef op 28 maart 2015 @ 15:59:
Ik lees: gevoel, gevoel, gevoelens, gevoel, ik voel dit, ik voel dat, gevoel. En dat zo maniakaal, dat je iedereen die je uit die tredmolen van gevoelens probeert te halen flink afblaft.
De wereld bestaat uit meer dan jouw gevoelens. Als jouw gevoelens zorgen dat je in kringetjes blijft ronddraaien (niet een paar weken, maar al meer dan een jaar) dan wordt het mijns inziens tijd om eens aandacht aan iets anders te besteden.
Het is maar gevoel.
Snap out of it.
Zet er een streep onder.
Ga mediteren.
Bonk met je kop tegen de muur, zoals BGB voorstelt.
Zorg dat je een goede beurt krijgt.
Praat erover met je therapeut.
Ga hardlopen.
Wat dan ook, maar zet de schijnwerper niet zo op je gevoelens.Ik snap de irritatie over mijn gevoel. Heb zelf gevoel lang onderdrukt en niet begrepen, maar nu ik het beter begrijp probeer ik er zelf ook afstand van te nemen. das idd beter
Ik lees: gevoel, gevoel, gevoelens, gevoel, ik voel dit, ik voel dat, gevoel. En dat zo maniakaal, dat je iedereen die je uit die tredmolen van gevoelens probeert te halen flink afblaft.
De wereld bestaat uit meer dan jouw gevoelens. Als jouw gevoelens zorgen dat je in kringetjes blijft ronddraaien (niet een paar weken, maar al meer dan een jaar) dan wordt het mijns inziens tijd om eens aandacht aan iets anders te besteden.
Het is maar gevoel.
Snap out of it.
Zet er een streep onder.
Ga mediteren.
Bonk met je kop tegen de muur, zoals BGB voorstelt.
Zorg dat je een goede beurt krijgt.
Praat erover met je therapeut.
Ga hardlopen.
Wat dan ook, maar zet de schijnwerper niet zo op je gevoelens.Ik snap de irritatie over mijn gevoel. Heb zelf gevoel lang onderdrukt en niet begrepen, maar nu ik het beter begrijp probeer ik er zelf ook afstand van te nemen. das idd beter
zondag 29 maart 2015 05:58
quote:highlander schreef op 28 maart 2015 @ 16:15:
Contemplating far and away, wat een toepasselijke titel koos jij voor jouw 'romance'.
In zekere zin heeft jouw huidige gedrag meer weg van Het meisje met de zwavelstokjes.
Zijn hart is zó vol van jou dat hij niets, werkelijk niets, over jou van de daken schreeuwt.
In de schaduw van zijn partner, achter haar rug om, alles verterende 'liefde' aangaan.
Hij houd jou (on)bewust in haar schaduw om het idee te hebben dat hij De Zonnegod is
Die 'geliefde' schaduwrelatie laat jou volledig uitbranden terwijl jij versteend van de kou.
Feitelijk zijn de ogenblikken in het nachtleven met die andere man jouw suiker rush.
Zodra jij Hem treft is alles voor jou zoete roze suikerspin, geglazuurd en glimmend.
Door alles voor zoete koek te slikken raak jij binnen no time in sneltreinvaart high.
Jouw systeem ziet alle zoete woordjes als brandstof aan, oprecht verwarmend is 't niet.
Doordat het lege calorieën zijn verzadigen ze jou allerminst, blijf jij echt honger houden.
Door die trips naar Candyland word alleen de kilte in jou telkens weer pijnlijk benadrukt.
Door die trips ervaar jij jouw echte dagelijkse leven als nog killer, nog donkerder, grimmig.
Door die trips ervaar jij jezelf als nog eenzamer dan jij vóór die trip daadwerkelijk beleefde.
Door die groeiende 'eenzaamheid' klamp jij aan elk moment om Hem weer te treffen vast.
Gelijk elke junk doe jij àlles om het volgende shot Candyland te kunnen bemachtigen.
Eindeloos zwijmelend terwijl jij in zijn samenleven met zijn partner géén liefde bent.
Tevergeefs ontsteek jij stokje na stokje om jezelf telkens net niet echt warm te houden.
Vrijwel 100 procent van de verliefde vrouwen in een schaduwrelatie ondergaat dat lot.
Verspil geen kostbare tijd aan iemand die jou geeneens oprecht in het zonnetje wil zetten.
Geef dat gevoelsmatig trippen in dat achteraf steegje bedelend om sweettalk gewoon op.
Laat de mierzoete illusie die jij tot dusver voor etenswaar neemt in gedachten weg gaan.
Help jezelf van die ongezonde fixatie op zuurstokken af, kick af van de suikerverslaving.
Jij hebt echt geen candybars broodnodig om lekker in jouw eigen vel te zitten, echt niet.
Geef jezelf een gedegen kickstart door jezelf te voorzien van echt volwaardige voeding.
Vul jouw leven met duurzame relaties die het volle licht zowel verdragen als doorstaan.
Stop ermee alles wat jij hart nodig hebt in een eventuele partner te zoeken.
Omring je met affectie van verschillende dierbaren die wel om jou geven.
Mensen die wel oprecht met jouw persoonlijke welzijn begaan willen zijn.
Zodat jij stevige basiswaardes krijgt om jouw hart duurzaam te verwarmen.
Een leven waarin JIJ oprecht kunt stralen, het lekker warm houd, dat gun ik jou.
De hamvraag is of JIJ jezelf dat leven gunt door dáár moeite voor te willen doen.
Kerols...kerols: wat kan het jullie nu eigenlijk beide nog schelen allemaal? Ik ben maar een meisje, geen kerol.
Maar juist daarom waardeer ik jullie reacties wel enorm. Dus dank.
Highlander je beschrijft een verslaving aan bevestiging en het opzoeken van contact een volhouden van een relatie achter zijn vriendin rug. Feitelijk klopt dat alleen als je contact met hem onderhoudt. En als hij contact met mij onderhoudt.
Maar we negeren elkaar nu beiden. En ook als hij dat niet doet: ik heb super hardhandig besloten GEEN contact meer te willen, ben eigenlijk best pissig. Niet omdat hij mijn huwelijk ineens deed vallen, dat deed ik zelf. Dat was al niet goed voor hij ten tonele verscheen. Dat dit nu stopt staat los van hem.
Maar ben wel boos; boos omdat ik idd viel voor een man die niet eens de focking decentie heeft zich oprecht te tonen nr zijn vriendin 9die ik per definitie nooit zou willen zijn), wel met zijn beste vrienden praat over zijn verliefdheid en vraagt of zijn vriendin weer apart wil gaan wonen omdat hij 'zo erg twijfelt', maar niet vertellen WAAROM/wie hij twijfelt. Dus ja ik ben boos. Boos op mezelf dat ik voor een zwakkeling viel. Ik heb ook issues met vertrouwend dus zal nooit maar dan ook nooit een relatie met hem aangaan als hij niet eerlijk is geweest over mij tegen haar. Nooit.
Dus denk ik niet dat ik zwelg: ik doe wat jij vorige week schreef. neem afstand van beide mannen. De eerste omdat ik hem te veel respecteer om hem hier deelgenoot van te maken, het was allemaal mijn fout om me er überhaupt voor open te stellen.De tweede omdat het een zwakke hond is. Ook al zoekt hij nu contact.
Nul zoete steegjes, nul ontmoetingen inde nacht, nul toenadering: hij zoekt geen toenadering. Hij egt dat hij vind dat niet te kunnen maken omdat hij een vriendin heeft. Toch vind ik m een lul, omdat hij naar haar niet eerlijk is nogmaals.
Kortom: geen verslaving, want ik krijg helemaal NIKS. Hij geeft mij NIKS. We hebben NUL contact. Hij zegt mij NUL zoete woorden. Het enige dat hij zegt is dat hij zijn gevoelens voor mij die hem raken, van zich probeert af te zetten nu hij een relatie heeft.
Dus dat is heel zakelijk koud. Hij probeert nu nr haar het juiste te doen, prima. Maar om mij geeft hij niet. anders zou hij WEL zoete woordjes achter in een steeg zeggen, of briefjes sturen. Hij stuurt nooit meer iets uit zichzelf. Heeft afstand genomen.
En ik? Ik ben daar dus ook niet afhankelijk van want ik kreeg al niets! Het enige dat ik ooit van hem kreeg was een liefdesbetuiging en zijn enorme verwarring; waarna hij kil de deur dichtsloeg om, NET op het moment dat ik hem uit mijn leven wilde hebben, terug te komen met zijn zoon om die ff voor te stellen.
Tsja...
all together?
Het ozu pure verwaarlozing zijn. Van mij, van mijn leven, om nog 1 uur te verspillen aan hem. In gedachten, of in het echt. Ik ben boos, zet hem op afstand. Hoef hem nooit meer te zien, nooit meer te spreken. heb hem dit ook gezegd en daarop antwoordde hij hetzelfde: Dat het NU niet kan, want hij zit in relatie. NU niet. Wat the fuck denkt ie? Dat ik er over 4 maanden nog ben?
come on ik heb echt wel meer zelfwaarde dan dat.
Je hebt helemaal gelijk highlander. In die vier maanden dat hij erover doet om door te sukkelen in zijn relatie en voor de 500 ste keer tegen zijn vriendin te zeggen "ik twijfel zo over jou, je moet maar apart gaan wonen" en dat zij steeds aan hem blijft klampen. In die 4 monden dat hij daarmee door gaat, haar aan lijntje houden. En daarna ineens sterk genoeg is toch de relatie te verbreken: Dan is het voor mij al lang te laat.
Ik bid alleen dat ik in die 4 maanden tussentijd, of 6 of 2....genoeg zelfrespect heb om alle koorden te verbreken en idd mij op mij, goede mensen en mijn eigen ontwikkeling te storten. Zodat ik niet voor hem zwicht wanneer hij ONVERHOOPT!!!(DE LUL) ooit vrijgezel wordt.
Dat is wat jij ook ongeveer zegt vlas mij. Dus dank
Contemplating far and away, wat een toepasselijke titel koos jij voor jouw 'romance'.
In zekere zin heeft jouw huidige gedrag meer weg van Het meisje met de zwavelstokjes.
Zijn hart is zó vol van jou dat hij niets, werkelijk niets, over jou van de daken schreeuwt.
In de schaduw van zijn partner, achter haar rug om, alles verterende 'liefde' aangaan.
Hij houd jou (on)bewust in haar schaduw om het idee te hebben dat hij De Zonnegod is
Die 'geliefde' schaduwrelatie laat jou volledig uitbranden terwijl jij versteend van de kou.
Feitelijk zijn de ogenblikken in het nachtleven met die andere man jouw suiker rush.
Zodra jij Hem treft is alles voor jou zoete roze suikerspin, geglazuurd en glimmend.
Door alles voor zoete koek te slikken raak jij binnen no time in sneltreinvaart high.
Jouw systeem ziet alle zoete woordjes als brandstof aan, oprecht verwarmend is 't niet.
Doordat het lege calorieën zijn verzadigen ze jou allerminst, blijf jij echt honger houden.
Door die trips naar Candyland word alleen de kilte in jou telkens weer pijnlijk benadrukt.
Door die trips ervaar jij jouw echte dagelijkse leven als nog killer, nog donkerder, grimmig.
Door die trips ervaar jij jezelf als nog eenzamer dan jij vóór die trip daadwerkelijk beleefde.
Door die groeiende 'eenzaamheid' klamp jij aan elk moment om Hem weer te treffen vast.
Gelijk elke junk doe jij àlles om het volgende shot Candyland te kunnen bemachtigen.
Eindeloos zwijmelend terwijl jij in zijn samenleven met zijn partner géén liefde bent.
Tevergeefs ontsteek jij stokje na stokje om jezelf telkens net niet echt warm te houden.
Vrijwel 100 procent van de verliefde vrouwen in een schaduwrelatie ondergaat dat lot.
Verspil geen kostbare tijd aan iemand die jou geeneens oprecht in het zonnetje wil zetten.
Geef dat gevoelsmatig trippen in dat achteraf steegje bedelend om sweettalk gewoon op.
Laat de mierzoete illusie die jij tot dusver voor etenswaar neemt in gedachten weg gaan.
Help jezelf van die ongezonde fixatie op zuurstokken af, kick af van de suikerverslaving.
Jij hebt echt geen candybars broodnodig om lekker in jouw eigen vel te zitten, echt niet.
Geef jezelf een gedegen kickstart door jezelf te voorzien van echt volwaardige voeding.
Vul jouw leven met duurzame relaties die het volle licht zowel verdragen als doorstaan.
Stop ermee alles wat jij hart nodig hebt in een eventuele partner te zoeken.
Omring je met affectie van verschillende dierbaren die wel om jou geven.
Mensen die wel oprecht met jouw persoonlijke welzijn begaan willen zijn.
Zodat jij stevige basiswaardes krijgt om jouw hart duurzaam te verwarmen.
Een leven waarin JIJ oprecht kunt stralen, het lekker warm houd, dat gun ik jou.
De hamvraag is of JIJ jezelf dat leven gunt door dáár moeite voor te willen doen.
Kerols...kerols: wat kan het jullie nu eigenlijk beide nog schelen allemaal? Ik ben maar een meisje, geen kerol.
Maar juist daarom waardeer ik jullie reacties wel enorm. Dus dank.
Highlander je beschrijft een verslaving aan bevestiging en het opzoeken van contact een volhouden van een relatie achter zijn vriendin rug. Feitelijk klopt dat alleen als je contact met hem onderhoudt. En als hij contact met mij onderhoudt.
Maar we negeren elkaar nu beiden. En ook als hij dat niet doet: ik heb super hardhandig besloten GEEN contact meer te willen, ben eigenlijk best pissig. Niet omdat hij mijn huwelijk ineens deed vallen, dat deed ik zelf. Dat was al niet goed voor hij ten tonele verscheen. Dat dit nu stopt staat los van hem.
Maar ben wel boos; boos omdat ik idd viel voor een man die niet eens de focking decentie heeft zich oprecht te tonen nr zijn vriendin 9die ik per definitie nooit zou willen zijn), wel met zijn beste vrienden praat over zijn verliefdheid en vraagt of zijn vriendin weer apart wil gaan wonen omdat hij 'zo erg twijfelt', maar niet vertellen WAAROM/wie hij twijfelt. Dus ja ik ben boos. Boos op mezelf dat ik voor een zwakkeling viel. Ik heb ook issues met vertrouwend dus zal nooit maar dan ook nooit een relatie met hem aangaan als hij niet eerlijk is geweest over mij tegen haar. Nooit.
Dus denk ik niet dat ik zwelg: ik doe wat jij vorige week schreef. neem afstand van beide mannen. De eerste omdat ik hem te veel respecteer om hem hier deelgenoot van te maken, het was allemaal mijn fout om me er überhaupt voor open te stellen.De tweede omdat het een zwakke hond is. Ook al zoekt hij nu contact.
Nul zoete steegjes, nul ontmoetingen inde nacht, nul toenadering: hij zoekt geen toenadering. Hij egt dat hij vind dat niet te kunnen maken omdat hij een vriendin heeft. Toch vind ik m een lul, omdat hij naar haar niet eerlijk is nogmaals.
Kortom: geen verslaving, want ik krijg helemaal NIKS. Hij geeft mij NIKS. We hebben NUL contact. Hij zegt mij NUL zoete woorden. Het enige dat hij zegt is dat hij zijn gevoelens voor mij die hem raken, van zich probeert af te zetten nu hij een relatie heeft.
Dus dat is heel zakelijk koud. Hij probeert nu nr haar het juiste te doen, prima. Maar om mij geeft hij niet. anders zou hij WEL zoete woordjes achter in een steeg zeggen, of briefjes sturen. Hij stuurt nooit meer iets uit zichzelf. Heeft afstand genomen.
En ik? Ik ben daar dus ook niet afhankelijk van want ik kreeg al niets! Het enige dat ik ooit van hem kreeg was een liefdesbetuiging en zijn enorme verwarring; waarna hij kil de deur dichtsloeg om, NET op het moment dat ik hem uit mijn leven wilde hebben, terug te komen met zijn zoon om die ff voor te stellen.
Tsja...
all together?
Het ozu pure verwaarlozing zijn. Van mij, van mijn leven, om nog 1 uur te verspillen aan hem. In gedachten, of in het echt. Ik ben boos, zet hem op afstand. Hoef hem nooit meer te zien, nooit meer te spreken. heb hem dit ook gezegd en daarop antwoordde hij hetzelfde: Dat het NU niet kan, want hij zit in relatie. NU niet. Wat the fuck denkt ie? Dat ik er over 4 maanden nog ben?
come on ik heb echt wel meer zelfwaarde dan dat.
Je hebt helemaal gelijk highlander. In die vier maanden dat hij erover doet om door te sukkelen in zijn relatie en voor de 500 ste keer tegen zijn vriendin te zeggen "ik twijfel zo over jou, je moet maar apart gaan wonen" en dat zij steeds aan hem blijft klampen. In die 4 monden dat hij daarmee door gaat, haar aan lijntje houden. En daarna ineens sterk genoeg is toch de relatie te verbreken: Dan is het voor mij al lang te laat.
Ik bid alleen dat ik in die 4 maanden tussentijd, of 6 of 2....genoeg zelfrespect heb om alle koorden te verbreken en idd mij op mij, goede mensen en mijn eigen ontwikkeling te storten. Zodat ik niet voor hem zwicht wanneer hij ONVERHOOPT!!!(DE LUL) ooit vrijgezel wordt.
Dat is wat jij ook ongeveer zegt vlas mij. Dus dank
zondag 29 maart 2015 06:26
quote:highlander schreef op 28 maart 2015 @ 16:15:
Contemplating far and away, wat een toepasselijke titel koos jij voor jouw 'romance'.
Een leven waarin JIJ oprecht kunt stralen, het lekker warm houd, dat gun ik jou.
De hamvraag is of JIJ jezelf dat leven gunt door dáár moeite voor te willen doen.
Kerols...kerols: wat kan het jullie nu eigenlijk beide nog schelen allemaal? Ik ben maar een meisje, geen kerol.
Maar juist daarom waardeer ik jullie reacties wel enorm. Dus dank.
Highlander je beschrijft een verslaving aan bevestiging en het opzoeken van contact een volhouden van een relatie achter zijn vriendin rug. Feitelijk klopt dat alleen als je contact met hem onderhoudt. En als hij contact met mij onderhoudt.
Maar we negeren elkaar nu beiden. En ook als hij dat niet doet: ik heb super hardhandig besloten GEEN contact meer te willen, ben eigenlijk best pissig. Niet omdat hij mijn huwelijk ineens deed vallen, dat deed ik zelf. Dat was al niet goed voor hij ten tonele verscheen. Dat dit nu stopt staat los van hem.
Maar ben wel boos; boos omdat ik idd viel voor een man die niet eens de focking decentie heeft zich oprecht te tonen nr zijn vriendin 9die ik per definitie nooit zou willen zijn), wel met zijn beste vrienden praat over zijn verliefdheid en vraagt of zijn vriendin weer apart wil gaan wonen omdat hij 'zo erg twijfelt', maar niet vertellen WAAROM/wie hij twijfelt. Dus ja ik ben boos. Boos op mezelf dat ik voor een zwakkeling viel. Ik heb ook issues met vertrouwend dus zal nooit maar dan ook nooit een relatie met hem aangaan als hij niet eerlijk is geweest over mij tegen haar. Nooit.
Dus denk ik niet dat ik zwelg: ik doe wat jij vorige week schreef. neem afstand van beide mannen. De eerste omdat ik hem te veel respecteer om hem hier deelgenoot van te maken, het was allemaal mijn fout om me er überhaupt voor open te stellen.De tweede omdat het een zwakke hond is. Ook al zoekt hij nu contact.
Nul zoete steegjes, nul ontmoetingen inde nacht, nul toenadering: hij zoekt geen toenadering. Hij egt dat hij vind dat niet te kunnen maken omdat hij een vriendin heeft. Toch vind ik m een lul, omdat hij naar haar niet eerlijk is nogmaals.
Kortom: geen verslaving, want ik krijg helemaal NIKS. Hij geeft mij NIKS. We hebben NUL contact. Hij zegt mij NUL zoete woorden. Het enige dat hij zegt is dat hij zijn gevoelens voor mij die hem raken, van zich probeert af te zetten nu hij een relatie heeft.
Dus dat is heel zakelijk koud. Hij probeert nu nr haar het juiste te doen, prima. Maar om mij geeft hij niet. anders zou hij WEL zoete woordjes achter in een steeg zeggen, of briefjes sturen. Hij stuurt nooit meer iets uit zichzelf. Heeft afstand genomen.
En ik? Ik ben daar dus ook niet afhankelijk van want ik kreeg al niets! Het enige dat ik ooit van hem kreeg was een liefdesbetuiging en zijn enorme verwarring; waarna hij kil de deur dichtsloeg om, NET op het moment dat ik hem uit mijn leven wilde hebben, terug te komen met zijn zoon om die ff voor te stellen.
Tsja...
all together?
Het ozu pure verwaarlozing zijn. Van mij, van mijn leven, om nog 1 uur te verspillen aan hem. In gedachten, of in het echt. Ik ben boos, zet hem op afstand. Hoef hem nooit meer te zien, nooit meer te spreken. heb hem dit ook gezegd en daarop antwoordde hij hetzelfde: Dat het NU niet kan, want hij zit in relatie. NU niet. Wat the fuck denkt ie? Dat ik er over 4 maanden nog ben?
come on ik heb echt wel meer zelfwaarde dan dat.
Je hebt helemaal gelijk highlander. In die vier maanden dat hij erover doet om door te sukkelen in zijn relatie en voor de 500 ste keer tegen zijn vriendin te zeggen "ik twijfel zo over jou, je moet maar apart gaan wonen" en dat zij steeds aan hem blijft klampen. In die 4 monden dat hij daarmee door gaat, haar aan lijntje houden. En daarna ineens sterk genoeg is toch de relatie te verbreken: Dan is het voor mij al lang te laat.
Ik bid alleen dat ik in die 4 maanden tussentijd, of 6 of 2....genoeg zelfrespect heb om alle koorden te verbreken en idd mij op mij, goede mensen en mijn eigen ontwikkeling te storten. Zodat ik niet voor hem zwicht wanneer hij ONVERHOOPT!!!(DE LUL) ooit vrijgezel wordt.
Dat is wat jij ook ongeveer zegt vlas mij. Dus dank
Contemplating far and away, wat een toepasselijke titel koos jij voor jouw 'romance'.
Een leven waarin JIJ oprecht kunt stralen, het lekker warm houd, dat gun ik jou.
De hamvraag is of JIJ jezelf dat leven gunt door dáár moeite voor te willen doen.
Kerols...kerols: wat kan het jullie nu eigenlijk beide nog schelen allemaal? Ik ben maar een meisje, geen kerol.
Maar juist daarom waardeer ik jullie reacties wel enorm. Dus dank.
Highlander je beschrijft een verslaving aan bevestiging en het opzoeken van contact een volhouden van een relatie achter zijn vriendin rug. Feitelijk klopt dat alleen als je contact met hem onderhoudt. En als hij contact met mij onderhoudt.
Maar we negeren elkaar nu beiden. En ook als hij dat niet doet: ik heb super hardhandig besloten GEEN contact meer te willen, ben eigenlijk best pissig. Niet omdat hij mijn huwelijk ineens deed vallen, dat deed ik zelf. Dat was al niet goed voor hij ten tonele verscheen. Dat dit nu stopt staat los van hem.
Maar ben wel boos; boos omdat ik idd viel voor een man die niet eens de focking decentie heeft zich oprecht te tonen nr zijn vriendin 9die ik per definitie nooit zou willen zijn), wel met zijn beste vrienden praat over zijn verliefdheid en vraagt of zijn vriendin weer apart wil gaan wonen omdat hij 'zo erg twijfelt', maar niet vertellen WAAROM/wie hij twijfelt. Dus ja ik ben boos. Boos op mezelf dat ik voor een zwakkeling viel. Ik heb ook issues met vertrouwend dus zal nooit maar dan ook nooit een relatie met hem aangaan als hij niet eerlijk is geweest over mij tegen haar. Nooit.
Dus denk ik niet dat ik zwelg: ik doe wat jij vorige week schreef. neem afstand van beide mannen. De eerste omdat ik hem te veel respecteer om hem hier deelgenoot van te maken, het was allemaal mijn fout om me er überhaupt voor open te stellen.De tweede omdat het een zwakke hond is. Ook al zoekt hij nu contact.
Nul zoete steegjes, nul ontmoetingen inde nacht, nul toenadering: hij zoekt geen toenadering. Hij egt dat hij vind dat niet te kunnen maken omdat hij een vriendin heeft. Toch vind ik m een lul, omdat hij naar haar niet eerlijk is nogmaals.
Kortom: geen verslaving, want ik krijg helemaal NIKS. Hij geeft mij NIKS. We hebben NUL contact. Hij zegt mij NUL zoete woorden. Het enige dat hij zegt is dat hij zijn gevoelens voor mij die hem raken, van zich probeert af te zetten nu hij een relatie heeft.
Dus dat is heel zakelijk koud. Hij probeert nu nr haar het juiste te doen, prima. Maar om mij geeft hij niet. anders zou hij WEL zoete woordjes achter in een steeg zeggen, of briefjes sturen. Hij stuurt nooit meer iets uit zichzelf. Heeft afstand genomen.
En ik? Ik ben daar dus ook niet afhankelijk van want ik kreeg al niets! Het enige dat ik ooit van hem kreeg was een liefdesbetuiging en zijn enorme verwarring; waarna hij kil de deur dichtsloeg om, NET op het moment dat ik hem uit mijn leven wilde hebben, terug te komen met zijn zoon om die ff voor te stellen.
Tsja...
all together?
Het ozu pure verwaarlozing zijn. Van mij, van mijn leven, om nog 1 uur te verspillen aan hem. In gedachten, of in het echt. Ik ben boos, zet hem op afstand. Hoef hem nooit meer te zien, nooit meer te spreken. heb hem dit ook gezegd en daarop antwoordde hij hetzelfde: Dat het NU niet kan, want hij zit in relatie. NU niet. Wat the fuck denkt ie? Dat ik er over 4 maanden nog ben?
come on ik heb echt wel meer zelfwaarde dan dat.
Je hebt helemaal gelijk highlander. In die vier maanden dat hij erover doet om door te sukkelen in zijn relatie en voor de 500 ste keer tegen zijn vriendin te zeggen "ik twijfel zo over jou, je moet maar apart gaan wonen" en dat zij steeds aan hem blijft klampen. In die 4 monden dat hij daarmee door gaat, haar aan lijntje houden. En daarna ineens sterk genoeg is toch de relatie te verbreken: Dan is het voor mij al lang te laat.
Ik bid alleen dat ik in die 4 maanden tussentijd, of 6 of 2....genoeg zelfrespect heb om alle koorden te verbreken en idd mij op mij, goede mensen en mijn eigen ontwikkeling te storten. Zodat ik niet voor hem zwicht wanneer hij ONVERHOOPT!!!(DE LUL) ooit vrijgezel wordt.
Dat is wat jij ook ongeveer zegt vlas mij. Dus dank
zondag 29 maart 2015 06:38
quote:[message=18223867,noline]contemplatingfaraway schreef op 29 maart 2015 @ 0
Heel veel verbal diarroeah to say it also hurts to fall out of love. Maar dat is echt gebeurd. Ik zweer je . En ik heb hem gewaarschuwd dat als hij onoprecht met anderen (haar en mij) blijft omgaan, er nooit meer een kans zal zijn.
En toch is dat wat ik nu zie gebeuren: Hij bedriegt haar (want is niet eerlijk tegen haar over de reden dat hij afstand wil nemen in zijn relatie. Vraagt haar minder bij hem thuis te zijn met haar kind. Maar toch neemt hij haar wel steeds mee op vakantie. Dat kind kan zich alleen maar afvragen wat zij fout heeft gedaan, terwijl hij degene is die niet eerlijk is en foute beging die hij niet toegeeft).
Hij bedriegt mij (Nu afstand nemende van mij, maar niet van haar: tegen haar halve waarheden, maar wel in relatie blijven). Hij bedriegt mij door me te laten inzien dat mijn ogen mij bedrogen: Hoe kan ik zijn gevallen voor een lul.
Eigenlijk zeg ik met honderdduizend woorden teveel dat het focking veel pijn doet om te zien hoe stinkend de wonden zijn die een zachte heelmeester zonder ruggengraat in zijn omgeving maakt: Nergens voor staan. Niet de guts hebben om te zeggen (net als ik) "ik ben verliefd op een ander, wat doen we er aan". Dat tegen de halve wereld zeggen, behalve zijn vriendin. Op een feestje weten er nu 6 mensen om haar heen de waarheid, maar zij niet. Hij ontneemt haar een eerlijke keuze. Niet de guts hebben om te zeggen: dames ik neem afstand van jullie beiden (zoals ik nu wel doe. JA ik ben boos, ja ik ben gekwetst en voel me bedrogen door mijn eigen ogen/hart: Maar ik doe het wel. Ik weet dat hij echt hekel veel dingen anders zal moeten doen in zijn leven wil ik hem ooit nog binnen 1 straal van 2 meter bij me in de buurt laten komen). Ik doe het wel.
Niet de guts hebben om te zeggen: Hey, sorry lieve vrouw; dat ik niet alleen mijn vriendin met jou bedrieg, maar eigenlijk ook jou met haar.
Wat een klootzak.
En de vergissingen die je zelf maakt, de verkeerde inschatting, iemand vertrouwen die zichzelf en zijn eigen oordeel niet eens durft te vertrouwen, of durft eerlijk te zijn naar anderen: dat doet pijn! Mijn eigen oordeel (dat hij WEL een goeie kerel zou zijn)....niet kunnen vertrouwen, doet pijn
Heel veel verbal diarroeah to say it also hurts to fall out of love. Maar dat is echt gebeurd. Ik zweer je . En ik heb hem gewaarschuwd dat als hij onoprecht met anderen (haar en mij) blijft omgaan, er nooit meer een kans zal zijn.
En toch is dat wat ik nu zie gebeuren: Hij bedriegt haar (want is niet eerlijk tegen haar over de reden dat hij afstand wil nemen in zijn relatie. Vraagt haar minder bij hem thuis te zijn met haar kind. Maar toch neemt hij haar wel steeds mee op vakantie. Dat kind kan zich alleen maar afvragen wat zij fout heeft gedaan, terwijl hij degene is die niet eerlijk is en foute beging die hij niet toegeeft).
Hij bedriegt mij (Nu afstand nemende van mij, maar niet van haar: tegen haar halve waarheden, maar wel in relatie blijven). Hij bedriegt mij door me te laten inzien dat mijn ogen mij bedrogen: Hoe kan ik zijn gevallen voor een lul.
Eigenlijk zeg ik met honderdduizend woorden teveel dat het focking veel pijn doet om te zien hoe stinkend de wonden zijn die een zachte heelmeester zonder ruggengraat in zijn omgeving maakt: Nergens voor staan. Niet de guts hebben om te zeggen (net als ik) "ik ben verliefd op een ander, wat doen we er aan". Dat tegen de halve wereld zeggen, behalve zijn vriendin. Op een feestje weten er nu 6 mensen om haar heen de waarheid, maar zij niet. Hij ontneemt haar een eerlijke keuze. Niet de guts hebben om te zeggen: dames ik neem afstand van jullie beiden (zoals ik nu wel doe. JA ik ben boos, ja ik ben gekwetst en voel me bedrogen door mijn eigen ogen/hart: Maar ik doe het wel. Ik weet dat hij echt hekel veel dingen anders zal moeten doen in zijn leven wil ik hem ooit nog binnen 1 straal van 2 meter bij me in de buurt laten komen). Ik doe het wel.
Niet de guts hebben om te zeggen: Hey, sorry lieve vrouw; dat ik niet alleen mijn vriendin met jou bedrieg, maar eigenlijk ook jou met haar.
Wat een klootzak.
En de vergissingen die je zelf maakt, de verkeerde inschatting, iemand vertrouwen die zichzelf en zijn eigen oordeel niet eens durft te vertrouwen, of durft eerlijk te zijn naar anderen: dat doet pijn! Mijn eigen oordeel (dat hij WEL een goeie kerel zou zijn)....niet kunnen vertrouwen, doet pijn
zondag 29 maart 2015 08:25
Ik last laatst een artikel, kan het niet terug vinden, dat vermijden juist de gevoelens in stand houdt. Daarbij gaan je gevoelens zich vermengen met je fantasie. Ik denk dat een eerlijk gesprek met die man waarbij je binnen een paar minuten hem direct en onomwonden de vraag stelt: zou je met mij willen daten en vandaar uit een relatie opbouwen? Je een dusdanig antwoord oplevert dat je probleem binnen enkele dagen uit de wereld is. Dat doet even pijn, daarna kun je wel verder en hoef je niet meer zo te zwelgen in je ellende.
This user may use sarcasm and cynicism in a way you are not accustomed to. You might suffer severe mental damage.
zondag 29 maart 2015 13:06
quote:contemplatingfaraway schreef op 29 maart 2015 @ 05:37:
[...]
Ik snap de irritatie over mijn gevoel. Heb zelf gevoel lang onderdrukt en niet begrepen, maar nu ik het beter begrijp probeer ik er zelf ook afstand van te nemen. das idd beterNee, dat is geen irritatie. Dat is niet meer dan een observatie: je kan je tegen gevoelens verzetten, je kan je erdoor laten overspoelen, of je kan ze beschouwen als wat ze zijn: voorbijgaande rimpelingen aan de oppervlakte. En om maar in de watermetafoor te blijven: stop met verdrinken en ga zwemmen.
[...]
Ik snap de irritatie over mijn gevoel. Heb zelf gevoel lang onderdrukt en niet begrepen, maar nu ik het beter begrijp probeer ik er zelf ook afstand van te nemen. das idd beterNee, dat is geen irritatie. Dat is niet meer dan een observatie: je kan je tegen gevoelens verzetten, je kan je erdoor laten overspoelen, of je kan ze beschouwen als wat ze zijn: voorbijgaande rimpelingen aan de oppervlakte. En om maar in de watermetafoor te blijven: stop met verdrinken en ga zwemmen.
zondag 29 maart 2015 13:29
zondag 29 maart 2015 13:56
quote:viva-amber schreef op 29 maart 2015 @ 08:25:
Ik last laatst een artikel, kan het niet terug vinden, dat vermijden juist de gevoelens in stand houdt. Daarbij gaan je gevoelens zich vermengen met je fantasie. Ik denk dat een eerlijk gesprek met die man waarbij je binnen een paar minuten hem direct en onomwonden de vraag stelt: zou je met mij willen daten en vandaar uit een relatie opbouwen? Je een dusdanig antwoord oplevert dat je probleem binnen enkele dagen uit de wereld is. Dat doet even pijn, daarna kun je wel verder en hoef je niet meer zo te zwelgen in je ellende.
Daarom vermijd ik ze niet meer idd.
Dat heb ik m nooit gevraagd, maar hij heeft uit zichzelf al 100 keer gezegd dat hij die relatie juist wel wil. Hij wil heel graag samen 'verder' als we allebei weer op een bepaalde plek wonen waar we nu niet wonen (ingewikkeld verhaal maar niet NL). Hij wil heel graag samen verder, alleen was ik toen nog getrouwd. En hij denkt nu nog steeds. Maar "na" onze relaties, wil hij dolgraag een relatie.
Dus ja...dat hoef ik m dus niet te vragen want dat antwoord heb ik al. Dacht dat dat ook wel uit mn topic bleek dat hij er nogal intens in stond vanaf begin, ook qua gevoelens en wensen uiten. Ik heb dat dus nooit gedaan. Hij wel. Dus ik hoef m niet te vragen of hij dat wil, hij begon er zelf al over dat als hij me de tijd gaf mn huwelijk ' uit te zoeken' dat hij dan hoopte dat als dat niet lukte wij dan samen kwamen. In een relatie ja.
Ik last laatst een artikel, kan het niet terug vinden, dat vermijden juist de gevoelens in stand houdt. Daarbij gaan je gevoelens zich vermengen met je fantasie. Ik denk dat een eerlijk gesprek met die man waarbij je binnen een paar minuten hem direct en onomwonden de vraag stelt: zou je met mij willen daten en vandaar uit een relatie opbouwen? Je een dusdanig antwoord oplevert dat je probleem binnen enkele dagen uit de wereld is. Dat doet even pijn, daarna kun je wel verder en hoef je niet meer zo te zwelgen in je ellende.
Daarom vermijd ik ze niet meer idd.
Dat heb ik m nooit gevraagd, maar hij heeft uit zichzelf al 100 keer gezegd dat hij die relatie juist wel wil. Hij wil heel graag samen 'verder' als we allebei weer op een bepaalde plek wonen waar we nu niet wonen (ingewikkeld verhaal maar niet NL). Hij wil heel graag samen verder, alleen was ik toen nog getrouwd. En hij denkt nu nog steeds. Maar "na" onze relaties, wil hij dolgraag een relatie.
Dus ja...dat hoef ik m dus niet te vragen want dat antwoord heb ik al. Dacht dat dat ook wel uit mn topic bleek dat hij er nogal intens in stond vanaf begin, ook qua gevoelens en wensen uiten. Ik heb dat dus nooit gedaan. Hij wel. Dus ik hoef m niet te vragen of hij dat wil, hij begon er zelf al over dat als hij me de tijd gaf mn huwelijk ' uit te zoeken' dat hij dan hoopte dat als dat niet lukte wij dan samen kwamen. In een relatie ja.
zondag 29 maart 2015 14:03
Viva Amber: nog als toevoeging op wat ik net zei, dat hij dat graag wil. het probleem is niet dat hij niet wil, dat lijk ik steeds maar te moeten herhalen. Maatgoed:
Het probleem is nu eerder dat alles te laat komt. Want ik wil nu niet meer.
Doordat ik zie hoe hij met zijn vriendin om gaat. Ik had echt veel liever gezien dat hij daarmee respectvoller was omgegaan, dit probleem in openheid had gedeeld met haar. dan had ik nog hoop kunnen hebben dat het een eerlijke man was. Nu kan ik alleen maar denken; oh dus dat staat me dan te wachten? Dat hij zoiets verzwijgt, verliefd zijn op een ander.
Zag haar net weer; ze schrikt altijd een beetje als ze me tegen komt en ik ook haar. Maar ze heeft me nog nooit aangesproken, of er iets over gevraagd. Terwijl ze volgens hem altijd wel hem compleet ondervraagt als we in 1 ruimte stonden. Tja dan denk ik 'man je had wel 5000 kansen' t haar te vertellen...in plaats daarvan kijkt ze mij altijd een beetje als een geschrokken konijn in de koplampen aan.
Dus het probleem is nu dat ik niet meer wil/durf, al zou hij smeken. En daarnaast dat mijn huwelijk over is. Ik wil op dit moment nu echt bij geen van beide mannen zijn.
Het probleem is nu eerder dat alles te laat komt. Want ik wil nu niet meer.
Doordat ik zie hoe hij met zijn vriendin om gaat. Ik had echt veel liever gezien dat hij daarmee respectvoller was omgegaan, dit probleem in openheid had gedeeld met haar. dan had ik nog hoop kunnen hebben dat het een eerlijke man was. Nu kan ik alleen maar denken; oh dus dat staat me dan te wachten? Dat hij zoiets verzwijgt, verliefd zijn op een ander.
Zag haar net weer; ze schrikt altijd een beetje als ze me tegen komt en ik ook haar. Maar ze heeft me nog nooit aangesproken, of er iets over gevraagd. Terwijl ze volgens hem altijd wel hem compleet ondervraagt als we in 1 ruimte stonden. Tja dan denk ik 'man je had wel 5000 kansen' t haar te vertellen...in plaats daarvan kijkt ze mij altijd een beetje als een geschrokken konijn in de koplampen aan.
Dus het probleem is nu dat ik niet meer wil/durf, al zou hij smeken. En daarnaast dat mijn huwelijk over is. Ik wil op dit moment nu echt bij geen van beide mannen zijn.
zondag 29 maart 2015 14:05
quote:viva-amber schreef op 29 maart 2015 @ 14:00:
Dus hij wil zijn huidige relatie niet voor jou verbreken en misschien daarna, waarna zij dood is?, met je verder in lala-land.
haha...oh oh.
Nee lieve schat: Hij weet dat ik nog getrouwd ben.
Daarom kon dat niet. Ik ben toch niet 123 gescheiden? Ik heb alleen een break met mijn man
Dus hij wil zijn huidige relatie niet voor jou verbreken en misschien daarna, waarna zij dood is?, met je verder in lala-land.
haha...oh oh.
Nee lieve schat: Hij weet dat ik nog getrouwd ben.
Daarom kon dat niet. Ik ben toch niet 123 gescheiden? Ik heb alleen een break met mijn man
zondag 29 maart 2015 14:09
zondag 29 maart 2015 14:13
oke, wellicht niet goed uitgelegd dan. Toen we elkaar leerden kennen, was wel duidelijk dat ons beider relaties niet optimaal gaan. En heel waarschijnlijk wel beiden zouden stoppen. Wanneer, was toen onduidelijk.
Van uit die situatie had hij afstand genomen nadat mijn man hem had gevraagd ons met rust te laten, omdat ons huwelijk anders geen eerlijke kans kreeg. Daarmee stemde hij in, nam afstand.
Maar voordat hij afstand nam heeft hij me gezegd dat hij hoopt dat als we allebei weer in dezelfde stad zullen zijn binnen nu en 2 jaar; hij dan heel graag samen wil komen in een relatie.
Hij zei ook: IK heb gewoon heel erg het gevoel dat als wij straks allebei weer in XXX zijn, wij elkaar dan gaan zien. Dat hoop ik.
Ik kan er ook niks aan doen, dit is puur citeren.
Nu ik dan een break heb, maar officieel getrouwd ben nog,
Van uit die situatie had hij afstand genomen nadat mijn man hem had gevraagd ons met rust te laten, omdat ons huwelijk anders geen eerlijke kans kreeg. Daarmee stemde hij in, nam afstand.
Maar voordat hij afstand nam heeft hij me gezegd dat hij hoopt dat als we allebei weer in dezelfde stad zullen zijn binnen nu en 2 jaar; hij dan heel graag samen wil komen in een relatie.
Hij zei ook: IK heb gewoon heel erg het gevoel dat als wij straks allebei weer in XXX zijn, wij elkaar dan gaan zien. Dat hoop ik.
Ik kan er ook niks aan doen, dit is puur citeren.
Nu ik dan een break heb, maar officieel getrouwd ben nog,
zondag 29 maart 2015 14:32
quote:adorabull schreef op 29 maart 2015 @ 14:27:
Dus hij moet dan nog alleen even bij zijn vriendin weg, en jullie moeten allebei ook nog even emigreren naar XXXX in het buitenland en pas dan wil hij weer? Hmmm
Niet emigreren maar terug naar nederland.
Zijn vriendin is niet nederlands, wij wel.
Hij is nog in veronderstelling dat ik getrouwd ben, wat iets zwaarder weegt dan alleen relatie. Bovendien houdt iedereen m in de gaten want niemand vond t kunnen dat hij zat te stoken hier. Hij heeft wel een klap op zn neus gehad toen, zowel van hun vrienden als mijn man zelf.
Dus hij wachtte toen tot ik weer 'vrij' zou zijn naar eigen zeggen ja.
Dat ik dat nu ben, weet hij niet
Dus hij moet dan nog alleen even bij zijn vriendin weg, en jullie moeten allebei ook nog even emigreren naar XXXX in het buitenland en pas dan wil hij weer? Hmmm
Niet emigreren maar terug naar nederland.
Zijn vriendin is niet nederlands, wij wel.
Hij is nog in veronderstelling dat ik getrouwd ben, wat iets zwaarder weegt dan alleen relatie. Bovendien houdt iedereen m in de gaten want niemand vond t kunnen dat hij zat te stoken hier. Hij heeft wel een klap op zn neus gehad toen, zowel van hun vrienden als mijn man zelf.
Dus hij wachtte toen tot ik weer 'vrij' zou zijn naar eigen zeggen ja.
Dat ik dat nu ben, weet hij niet
zondag 29 maart 2015 14:37
quote:Madderijn schreef op 29 maart 2015 @ 08:51:
Hij is het niet meer voor je, duidelijk.
Los daarvan heeft hij je de wereld anders laten bekijken. Je schrijft dat je inzichten hebt gekregen en dingen anders ziet.
Misschien was dat wel zijn functie. Kun je nu weer verder met je leven.
Zo zie ik het ook.
Natuurlijk doet het een beetje pijn want je vindt nooit in 1 keer iemand 100% niet meer leuk:
Ik vind hem leuk maar weet door zijn gedrag dat t geen relatiemateriaal is en dat ik m uit mijn hoofd moet zetten.
Idd! zoals je zegt, ik weet hierdoor wel wat wel zwaar weegt en wat wel zuivere koffie is, dat heeft t me geleerd
Hij is het niet meer voor je, duidelijk.
Los daarvan heeft hij je de wereld anders laten bekijken. Je schrijft dat je inzichten hebt gekregen en dingen anders ziet.
Misschien was dat wel zijn functie. Kun je nu weer verder met je leven.
Zo zie ik het ook.
Natuurlijk doet het een beetje pijn want je vindt nooit in 1 keer iemand 100% niet meer leuk:
Ik vind hem leuk maar weet door zijn gedrag dat t geen relatiemateriaal is en dat ik m uit mijn hoofd moet zetten.
Idd! zoals je zegt, ik weet hierdoor wel wat wel zwaar weegt en wat wel zuivere koffie is, dat heeft t me geleerd
zondag 29 maart 2015 14:39
quote:contemplatingfaraway schreef op 25 maart 2015 @ 16:10:
[...]
. Hij was heel erg onder de indruk dat ik bij mijn man wegga. Dat vond hij heftig en verwachtte hij niet. En het volgende wat hij zei was:
.
Qoute vandaag 14:32: 'Hij is nog in veronderstelling dat ik getrouwd ben, wat iets zwaarder weegt dan alleen relatie. Bovendien houdt iedereen m in de gaten want niemand vond t kunnen dat hij zat te stoken hier. Hij heeft wel een klap op zn neus gehad toen, zowel van hun vrienden als mijn man zelf.
Dus hij wachtte toen tot ik weer 'vrij' zou zijn naar eigen zeggen ja.
Dat ik dat nu ben, weet hij niet' einde quote
Nav van je post op 14:32 Je bent een liegende trol.
[...]
. Hij was heel erg onder de indruk dat ik bij mijn man wegga. Dat vond hij heftig en verwachtte hij niet. En het volgende wat hij zei was:
.
Qoute vandaag 14:32: 'Hij is nog in veronderstelling dat ik getrouwd ben, wat iets zwaarder weegt dan alleen relatie. Bovendien houdt iedereen m in de gaten want niemand vond t kunnen dat hij zat te stoken hier. Hij heeft wel een klap op zn neus gehad toen, zowel van hun vrienden als mijn man zelf.
Dus hij wachtte toen tot ik weer 'vrij' zou zijn naar eigen zeggen ja.
Dat ik dat nu ben, weet hij niet' einde quote
Nav van je post op 14:32 Je bent een liegende trol.
This user may use sarcasm and cynicism in a way you are not accustomed to. You might suffer severe mental damage.
zondag 29 maart 2015 14:47
quote:viva-amber schreef op 29 maart 2015 @ 14:07:
Er staat 'na onze relaties' in je post er staat niet na jouw huwelijk.
Je relatie verbreken direct nadat de getrouwde vrouw waarmee je wat wil in een break zit, is toch ook wat overhaast/vreemd? Hij heeft zelf ook een relatie.
en je maakt geen relaties uit om bij een ander te zijn, dat doe je gewoon niet. Is ook respectloos naar je partner
Er staat 'na onze relaties' in je post er staat niet na jouw huwelijk.
Je relatie verbreken direct nadat de getrouwde vrouw waarmee je wat wil in een break zit, is toch ook wat overhaast/vreemd? Hij heeft zelf ook een relatie.
en je maakt geen relaties uit om bij een ander te zijn, dat doe je gewoon niet. Is ook respectloos naar je partner
zondag 29 maart 2015 14:50
quote:viva-amber schreef op 29 maart 2015 @ 14:39:
[...]
Qoute vandaag 14:32: 'Hij is nog in veronderstelling dat ik getrouwd ben, wat iets zwaarder weegt dan alleen relatie. Bovendien houdt iedereen m in de gaten want niemand vond t kunnen dat hij zat te stoken hier. Hij heeft wel een klap op zn neus gehad toen, zowel van hun vrienden als mijn man zelf.
Dus hij wachtte toen tot ik weer 'vrij' zou zijn naar eigen zeggen ja.
Dat ik dat nu ben, weet hij niet' einde quote
Nav van je post op 14:32 Je bent een liegende trol.
Jezus wat ben jij dom.
er is een verschil tussen getrouwd zijn en een break nemen muts.
jij denkt echt serieus dat een normaal mens gelijk zijn relatie uitmaakt nadat de ander zegt een break te willen nemen? Ik ga weg nu, maar ik ga niet scheiden!
zielig meisje dat je het zo leuk vind om zinnetjes uit zn verband te trekken en dan op het forum te zeggen: kijk hier mensen ze liegt! Leg haar op de slachtbank dit varken! Laten we allemaal ook keihard gaan jubelen als d'r kop draf gehakt wordt.
Sadist
[...]
Qoute vandaag 14:32: 'Hij is nog in veronderstelling dat ik getrouwd ben, wat iets zwaarder weegt dan alleen relatie. Bovendien houdt iedereen m in de gaten want niemand vond t kunnen dat hij zat te stoken hier. Hij heeft wel een klap op zn neus gehad toen, zowel van hun vrienden als mijn man zelf.
Dus hij wachtte toen tot ik weer 'vrij' zou zijn naar eigen zeggen ja.
Dat ik dat nu ben, weet hij niet' einde quote
Nav van je post op 14:32 Je bent een liegende trol.
Jezus wat ben jij dom.
er is een verschil tussen getrouwd zijn en een break nemen muts.
jij denkt echt serieus dat een normaal mens gelijk zijn relatie uitmaakt nadat de ander zegt een break te willen nemen? Ik ga weg nu, maar ik ga niet scheiden!
zielig meisje dat je het zo leuk vind om zinnetjes uit zn verband te trekken en dan op het forum te zeggen: kijk hier mensen ze liegt! Leg haar op de slachtbank dit varken! Laten we allemaal ook keihard gaan jubelen als d'r kop draf gehakt wordt.
Sadist
