Relaties
alle pijlers
Twijfel jij weleens aan je relatie?
maandag 24 november 2014 12:44
maandag 24 november 2014 18:38
Wij zitten momenteel in een mindere periode, en ja, dan twijfel ik wel eens. Nu, bijvoorbeeld, dus het is wel grappig dat ik dit topic ook meteen als eerste zie. Ik ben voor mijn partner 100 km verhuisd naar zijn woonplaats, ken hier verder niemand, en dan zit ik zo twee weken lang minimaal 4 dagen alleen. Zie hem zodra hij naast me kruipt. Ja, dan denk ik wel eens, hier heb ik helemaal geen trek in. Hiervoor ben ik niet hier naartoe gekomen. In zulke periodes, want dit is niet de eerste of de laatste keer, zeg ik ook heel duidelijk dat ik hier niet blijf wonen. Dat hij met mij mee mag richting mijn woonplaats, zodra ik afgestudeerd ben en een baan ga zoeken. Die hele dagen alleen in een stad waar je niks hebt en niks méé hebt, zijn echt geestdodend. Ook al zorg ik ervoor dat ik genoeg te doen heb, ik verveel me nooit. Maar ik vraag me wel eens af waarom ik samenwoon. Ik zie het nut er niet echt meer van in. Liefst ga ik terug naar mijn oude woonplaats, waar ik mijn familie en vrienden makkelijker kan zien en waar ik me thuis voel.
Wow, sorry voor het verhaal. Was even in gedachten verzonken...
Wow, sorry voor het verhaal. Was even in gedachten verzonken...
maandag 24 november 2014 19:26
Tja... Wat is twijfelen?
Ik heb vaak zat momenten dat ik denk 'als ik nu een hamer in m'n hand had, zou je hoofd uit elkaar spatten', maar als ik dan een dag bij m'n moeder ben, tel ik de uren af tot ik weer naar huis kan. Op de momenten van onenigheid, denk ik ook weleens 'dit is niet alles, waarom laat ik dit gebeuren en vertrek ik niet gewoon?', en toch liggen we een uur later weer in elkaars armen een filmpje te kijken.
De twijfels die ik heb zijn van zeer korte duur, puur uit emoties. Echt twijfelen of hij dé man is? Nee, eigenlijk niet. Hij is dé man die af en toe even zichzelf mag begraven (en dan ga ik hem weer opgraven ofc.)
Ik heb vaak zat momenten dat ik denk 'als ik nu een hamer in m'n hand had, zou je hoofd uit elkaar spatten', maar als ik dan een dag bij m'n moeder ben, tel ik de uren af tot ik weer naar huis kan. Op de momenten van onenigheid, denk ik ook weleens 'dit is niet alles, waarom laat ik dit gebeuren en vertrek ik niet gewoon?', en toch liggen we een uur later weer in elkaars armen een filmpje te kijken.
De twijfels die ik heb zijn van zeer korte duur, puur uit emoties. Echt twijfelen of hij dé man is? Nee, eigenlijk niet. Hij is dé man die af en toe even zichzelf mag begraven (en dan ga ik hem weer opgraven ofc.)
maandag 24 november 2014 19:49
Ik ben al 22 jaar met hem samen en ja zeker meerdere keren getwijfeld.
Maar dat had met mijn geestelijke gesteldheid te maken. Achteraf gezien dan.
Maar ook wel met zijn gedrag. Hij is veranderd en ik ook.
Soms nog wel verlang ik naar een eigen huisje in mijn geliefde stad. Maar dat is altijd maar even.
Het hoort erbij denk ik en ik denk dat iedereen dat wel eens heeft.
Maar dat had met mijn geestelijke gesteldheid te maken. Achteraf gezien dan.
Maar ook wel met zijn gedrag. Hij is veranderd en ik ook.
Soms nog wel verlang ik naar een eigen huisje in mijn geliefde stad. Maar dat is altijd maar even.
Het hoort erbij denk ik en ik denk dat iedereen dat wel eens heeft.
maandag 24 november 2014 20:11
quote:autumnfall schreef op 24 november 2014 @ 18:08:
[...]
Ik denk er vaak over na hoe een relatie met een andere man zou zijn. Eentje waarmee ik meer op één lijn zou zitten en die mss meer respect voor me zou hebben en waar ik het gezelliger mee kan hebben. Ik heb geen idee of die man/relatie bestaat voor mij.
Ook denk ik vaak na over relaties van andere mensen, vooral de laatste tijd. Dan zie ik een stel in de stad of moeders bij een school en dan vraag ik me af hoe die het thuis hebben met hun man.
Dat laatste denk ik ook idd. Ik denk vaak ik kan met niemand echt gelukkig worden omdat er blijkbaar iets in mezelf zit waardoor ik iedere keer op het punt kom van dit is het niet.Maar wat zou "het" dan wel zijn voor jou?
[...]
Ik denk er vaak over na hoe een relatie met een andere man zou zijn. Eentje waarmee ik meer op één lijn zou zitten en die mss meer respect voor me zou hebben en waar ik het gezelliger mee kan hebben. Ik heb geen idee of die man/relatie bestaat voor mij.
Ook denk ik vaak na over relaties van andere mensen, vooral de laatste tijd. Dan zie ik een stel in de stad of moeders bij een school en dan vraag ik me af hoe die het thuis hebben met hun man.
Dat laatste denk ik ook idd. Ik denk vaak ik kan met niemand echt gelukkig worden omdat er blijkbaar iets in mezelf zit waardoor ik iedere keer op het punt kom van dit is het niet.Maar wat zou "het" dan wel zijn voor jou?
maandag 24 november 2014 20:19
quote:truffles schreef op 24 november 2014 @ 18:38:
Wij zitten momenteel in een mindere periode, en ja, dan twijfel ik wel eens. Nu, bijvoorbeeld, dus het is wel grappig dat ik dit topic ook meteen als eerste zie. Ik ben voor mijn partner 100 km verhuisd naar zijn woonplaats, ken hier verder niemand, en dan zit ik zo twee weken lang minimaal 4 dagen alleen. Zie hem zodra hij naast me kruipt. Ja, dan denk ik wel eens, hier heb ik helemaal geen trek in. Hiervoor ben ik niet hier naartoe gekomen. In zulke periodes, want dit is niet de eerste of de laatste keer, zeg ik ook heel duidelijk dat ik hier niet blijf wonen. Dat hij met mij mee mag richting mijn woonplaats, zodra ik afgestudeerd ben en een baan ga zoeken. Die hele dagen alleen in een stad waar je niks hebt en niks méé hebt, zijn echt geestdodend. Ook al zorg ik ervoor dat ik genoeg te doen heb, ik verveel me nooit. Maar ik vraag me wel eens af waarom ik samenwoon. Ik zie het nut er niet echt meer van in. Liefst ga ik terug naar mijn oude woonplaats, waar ik mijn familie en vrienden makkelijker kan zien en waar ik me thuis voel.
Wow, sorry voor het verhaal. Was even in gedachten verzonken...
Maakt niet uit hoor.
En heel herkenbaar, ik ben 200 km verhuisd omdat mijn partner hier woonde. Ik ken hier verder ook niemand. Zijn familie heeft hij ook een matig contact mee en zijn geen mensen waar je even bij op de koffie gaat of zij bij mij/ons. Werk heb ik niet meer, hopelijk binnenkort weer. Vriendinnen heb ik niet. De kinderen en hij zijn de enige die ik heb. Op zich ook goed want vriendschappen zijn vaak ook betrekkelijk.
Nou is er ook niets wat mij trekt naar mijn oude woonplaats want met mijn moeder heb ik nu geen contact en dat werkt niet tussen ons. Mijn vader is een eenling en heb je ook niet bar veel aan. Broers of zussen heb ik niet. Dus ja...
Wij zitten momenteel in een mindere periode, en ja, dan twijfel ik wel eens. Nu, bijvoorbeeld, dus het is wel grappig dat ik dit topic ook meteen als eerste zie. Ik ben voor mijn partner 100 km verhuisd naar zijn woonplaats, ken hier verder niemand, en dan zit ik zo twee weken lang minimaal 4 dagen alleen. Zie hem zodra hij naast me kruipt. Ja, dan denk ik wel eens, hier heb ik helemaal geen trek in. Hiervoor ben ik niet hier naartoe gekomen. In zulke periodes, want dit is niet de eerste of de laatste keer, zeg ik ook heel duidelijk dat ik hier niet blijf wonen. Dat hij met mij mee mag richting mijn woonplaats, zodra ik afgestudeerd ben en een baan ga zoeken. Die hele dagen alleen in een stad waar je niks hebt en niks méé hebt, zijn echt geestdodend. Ook al zorg ik ervoor dat ik genoeg te doen heb, ik verveel me nooit. Maar ik vraag me wel eens af waarom ik samenwoon. Ik zie het nut er niet echt meer van in. Liefst ga ik terug naar mijn oude woonplaats, waar ik mijn familie en vrienden makkelijker kan zien en waar ik me thuis voel.
Wow, sorry voor het verhaal. Was even in gedachten verzonken...
Maakt niet uit hoor.
En heel herkenbaar, ik ben 200 km verhuisd omdat mijn partner hier woonde. Ik ken hier verder ook niemand. Zijn familie heeft hij ook een matig contact mee en zijn geen mensen waar je even bij op de koffie gaat of zij bij mij/ons. Werk heb ik niet meer, hopelijk binnenkort weer. Vriendinnen heb ik niet. De kinderen en hij zijn de enige die ik heb. Op zich ook goed want vriendschappen zijn vaak ook betrekkelijk.Nou is er ook niets wat mij trekt naar mijn oude woonplaats want met mijn moeder heb ik nu geen contact en dat werkt niet tussen ons. Mijn vader is een eenling en heb je ook niet bar veel aan. Broers of zussen heb ik niet. Dus ja...
maandag 24 november 2014 20:21
Ik denk dat zo nu en dan twijfelen helemaal niet slecht is. Als twijfelen elke dag gaat worden dan moet je serieus gaan kijken of het je nog wel gelukkig maakt. Mijn partner is behoorlijk gecompliceerd heeft PTSS en zo nu en dan last van angst- en paniekaanvallen. Dingen direct uitpraten kan niet altijd omdat hij soms finaal dichtklapt. Op die momenten denk ik wel eens wat moeilijk allemaal dit, trek ik het allemaal nog wel? Hoe zou het zijn als ik het uit zou maken? In nog minder dan een tiende van een seconde besef ik dan ook weer dat ik hem zo leuk vindt om een heleboel andere dingen, ik me zonder hem niet meer compleet zou voelen en hem niet kan missen.
maandag 24 november 2014 20:27
quote:srs schreef op 24 november 2014 @ 19:26:
Tja... Wat is twijfelen?
Ik heb vaak zat momenten dat ik denk 'als ik nu een hamer in m'n hand had, zou je hoofd uit elkaar spatten', maar als ik dan een dag bij m'n moeder ben, tel ik de uren af tot ik weer naar huis kan. Op de momenten van onenigheid, denk ik ook weleens 'dit is niet alles, waarom laat ik dit gebeuren en vertrek ik niet gewoon?', en toch liggen we een uur later weer in elkaars armen een filmpje te kijken.
De twijfels die ik heb zijn van zeer korte duur, puur uit emoties. Echt twijfelen of hij dé man is? Nee, eigenlijk niet. Hij is dé man die af en toe even zichzelf mag begraven (en dan ga ik hem weer opgraven ofc.) Wat is twijfelen...? Bij mij dat ik iemand minder leuk ben gaan vinden en me dan ga afvragen of ik er wel goed aan doe om samen te blijven. Of dat ik een leuker leven zou hebben met iemand anders die beter bij me past en waar ik meer mee gemeen heb. Zoiets...
Tja... Wat is twijfelen?
Ik heb vaak zat momenten dat ik denk 'als ik nu een hamer in m'n hand had, zou je hoofd uit elkaar spatten', maar als ik dan een dag bij m'n moeder ben, tel ik de uren af tot ik weer naar huis kan. Op de momenten van onenigheid, denk ik ook weleens 'dit is niet alles, waarom laat ik dit gebeuren en vertrek ik niet gewoon?', en toch liggen we een uur later weer in elkaars armen een filmpje te kijken.
De twijfels die ik heb zijn van zeer korte duur, puur uit emoties. Echt twijfelen of hij dé man is? Nee, eigenlijk niet. Hij is dé man die af en toe even zichzelf mag begraven (en dan ga ik hem weer opgraven ofc.) Wat is twijfelen...? Bij mij dat ik iemand minder leuk ben gaan vinden en me dan ga afvragen of ik er wel goed aan doe om samen te blijven. Of dat ik een leuker leven zou hebben met iemand anders die beter bij me past en waar ik meer mee gemeen heb. Zoiets...
maandag 24 november 2014 20:29
quote:autumnfall schreef op 24 november 2014 @ 20:27:
[...]
Wat is twijfelen...? Bij mij dat ik iemand minder leuk ben gaan vinden en me dan ga afvragen of ik er wel goed aan doe om samen te blijven. Of dat ik een leuker leven zou hebben met iemand anders die beter bij me past en waar ik meer mee gemeen heb. Zoiets...Die kinderen zijn daar ook wel vrij cruciaal in. Nog los van wat het met ze doet een scheiding, dat is een heel andere discussie. Maar een relatie als je kinderen hebt is bijna nooit makkelijk.
[...]
Wat is twijfelen...? Bij mij dat ik iemand minder leuk ben gaan vinden en me dan ga afvragen of ik er wel goed aan doe om samen te blijven. Of dat ik een leuker leven zou hebben met iemand anders die beter bij me past en waar ik meer mee gemeen heb. Zoiets...Die kinderen zijn daar ook wel vrij cruciaal in. Nog los van wat het met ze doet een scheiding, dat is een heel andere discussie. Maar een relatie als je kinderen hebt is bijna nooit makkelijk.
maandag 24 november 2014 20:31
quote:liebeskind schreef op 24 november 2014 @ 19:49:
Ik ben al 22 jaar met hem samen en ja zeker meerdere keren getwijfeld.
Maar dat had met mijn geestelijke gesteldheid te maken. Achteraf gezien dan.
Maar ook wel met zijn gedrag. Hij is veranderd en ik ook.
Soms nog wel verlang ik naar een eigen huisje in mijn geliefde stad. Maar dat is altijd maar even.
Het hoort erbij denk ik en ik denk dat iedereen dat wel eens heeft.Ik denk ook wel dat het met mijn geestelijke gesteldheid en zijn gedrag te maken heeft. Maar mss komt mijn geestelijke gesteldheid wel door zijn gedrag. Net als het kip en het ei verhaal zeg maar. Ja, ik weet het ik ben iemand die (te)veel nadenkt over dingen. :p
Ik ben al 22 jaar met hem samen en ja zeker meerdere keren getwijfeld.
Maar dat had met mijn geestelijke gesteldheid te maken. Achteraf gezien dan.
Maar ook wel met zijn gedrag. Hij is veranderd en ik ook.
Soms nog wel verlang ik naar een eigen huisje in mijn geliefde stad. Maar dat is altijd maar even.
Het hoort erbij denk ik en ik denk dat iedereen dat wel eens heeft.Ik denk ook wel dat het met mijn geestelijke gesteldheid en zijn gedrag te maken heeft. Maar mss komt mijn geestelijke gesteldheid wel door zijn gedrag. Net als het kip en het ei verhaal zeg maar. Ja, ik weet het ik ben iemand die (te)veel nadenkt over dingen. :p
maandag 24 november 2014 20:44
quote:autumnfall schreef op 24 november 2014 @ 18:11:
[...]
Ja hoe je het omschrijft kan ik me in vinden. Is er nog liefde van mijn kant....? ik doe mijn best maar ik weet het niet, wou dat ik het vanzelf voelde. Wat heb ik nodig in deze relatie....? daar kan ik niet eens op dit moment antwoord op geven. Wat verlang ik van hem...? iemand die echt naast me staat, me steunt, respect toont, begripvol en lief is, en vooral redelijk met reageren op dingen.
Werk jouw verlangen eens uit, maak het concreet. Kun je dit naar hem toe verwoorden in een rustig gesprek?
Ik denk dat jullie allebei meer moeten gaan investeren in elkaar, meer praten. Misschien KAN hij niet geven wat jij wil, maar dat moet jij hem wel eerst vertellen wat jij wil, op welke manier. Jouw waarden en normen blijken niet automatisch overeen te stemmen met die van hem. Ook iets om over te praten.
Kunnen jullie opbouwend discussiëren zonder dat het escaleert? Hebben jullie daar handvatten bij nodig?
Blijf niet aan het twijfelen en pak het aan. Op deze manier zo doormodderen daar word je niet gelukkig van.
[...]
Ja hoe je het omschrijft kan ik me in vinden. Is er nog liefde van mijn kant....? ik doe mijn best maar ik weet het niet, wou dat ik het vanzelf voelde. Wat heb ik nodig in deze relatie....? daar kan ik niet eens op dit moment antwoord op geven. Wat verlang ik van hem...? iemand die echt naast me staat, me steunt, respect toont, begripvol en lief is, en vooral redelijk met reageren op dingen.
Werk jouw verlangen eens uit, maak het concreet. Kun je dit naar hem toe verwoorden in een rustig gesprek?
Ik denk dat jullie allebei meer moeten gaan investeren in elkaar, meer praten. Misschien KAN hij niet geven wat jij wil, maar dat moet jij hem wel eerst vertellen wat jij wil, op welke manier. Jouw waarden en normen blijken niet automatisch overeen te stemmen met die van hem. Ook iets om over te praten.
Kunnen jullie opbouwend discussiëren zonder dat het escaleert? Hebben jullie daar handvatten bij nodig?
Blijf niet aan het twijfelen en pak het aan. Op deze manier zo doormodderen daar word je niet gelukkig van.
maandag 24 november 2014 20:53
quote:autumnfall schreef op 24 november 2014 @ 20:31:
[...]
Ik denk ook wel dat het met mijn geestelijke gesteldheid en zijn gedrag te maken heeft. Maar mss komt mijn geestelijke gesteldheid wel door zijn gedrag. Net als het kip en het ei verhaal zeg maar. Ja, ik weet het ik ben iemand die (te)veel nadenkt over dingen. :p
Nee ik denk dat je eerst je eigen gedrag onder de loep moet nemen, want dán pas zal de ander vanzelf mee veranderen.
Vragen aan je partner of hij gaat veranderen gaat niet lukken. Dat werkt gewoon zo niet.
Er spelen vaak zoveel zaken mee. Hoe was je opvoeding, je relatie met je ouders en familie.
Hoe steekt je karakter in elkaar enzovoort enzovoort.
Maar nu zie ik ook dat mensen in een slechte relatie vaak een slechte relatie met zichzelf hebben.
[...]
Ik denk ook wel dat het met mijn geestelijke gesteldheid en zijn gedrag te maken heeft. Maar mss komt mijn geestelijke gesteldheid wel door zijn gedrag. Net als het kip en het ei verhaal zeg maar. Ja, ik weet het ik ben iemand die (te)veel nadenkt over dingen. :p
Nee ik denk dat je eerst je eigen gedrag onder de loep moet nemen, want dán pas zal de ander vanzelf mee veranderen.
Vragen aan je partner of hij gaat veranderen gaat niet lukken. Dat werkt gewoon zo niet.
Er spelen vaak zoveel zaken mee. Hoe was je opvoeding, je relatie met je ouders en familie.
Hoe steekt je karakter in elkaar enzovoort enzovoort.
Maar nu zie ik ook dat mensen in een slechte relatie vaak een slechte relatie met zichzelf hebben.
maandag 24 november 2014 20:53
Ik ben een tijd best ziek geweest en daarmee bedoel ik echt heel ziek. Dat hij me van de wcvloer af moest schrapen omdat ik niet meer overeind kwam en neem daarbij mijn zeeeeeer korte lontje. Hij is er onvoorwaardelijk voor me geweest maar hij wel vaak aan onze relatie getwijfeld maar hij vond dat opgeven geen optie was.
In die tijd heb ik ook vaak getwijfeld. Niet aan hem, misschien niet eens aan onze relatie maar of ik hem dit aan kon doen. We hebben het overleefd omdat de basis goed is en ik kan me de twijfel niet meer voorstellen. Het heeft alleen maar bevestigd dat onze relatie goed zit.
In die tijd heb ik ook vaak getwijfeld. Niet aan hem, misschien niet eens aan onze relatie maar of ik hem dit aan kon doen. We hebben het overleefd omdat de basis goed is en ik kan me de twijfel niet meer voorstellen. Het heeft alleen maar bevestigd dat onze relatie goed zit.
maandag 24 november 2014 20:56
quote:upperclass schreef op 24 november 2014 @ 20:53:
Ik ben een tijd best ziek geweest en daarmee bedoel ik echt heel ziek. Dat hij me van de wcvloer af moest schrapen omdat ik niet meer overeind kwam en neem daarbij mijn zeeeeeer korte lontje. Hij is er onvoorwaardelijk voor me geweest maar hij wel vaak aan onze relatie getwijfeld maar hij vond dat opgeven geen optie was.
In die tijd heb ik ook vaak getwijfeld. Niet aan hem, misschien niet eens aan onze relatie maar of ik hem dit aan kon doen. We hebben het overleefd omdat de basis goed is en ik kan me de twijfel niet meer voorstellen. Het heeft alleen maar bevestigd dat onze relatie goed zit.Prachtig verhaal waarbij ik denk;' ja dit is liefde'.
Ik ben een tijd best ziek geweest en daarmee bedoel ik echt heel ziek. Dat hij me van de wcvloer af moest schrapen omdat ik niet meer overeind kwam en neem daarbij mijn zeeeeeer korte lontje. Hij is er onvoorwaardelijk voor me geweest maar hij wel vaak aan onze relatie getwijfeld maar hij vond dat opgeven geen optie was.
In die tijd heb ik ook vaak getwijfeld. Niet aan hem, misschien niet eens aan onze relatie maar of ik hem dit aan kon doen. We hebben het overleefd omdat de basis goed is en ik kan me de twijfel niet meer voorstellen. Het heeft alleen maar bevestigd dat onze relatie goed zit.Prachtig verhaal waarbij ik denk;' ja dit is liefde'.
maandag 24 november 2014 21:25
quote:liebeskind schreef op 24 november 2014 @ 19:49:
Ik ben al 22 jaar met hem samen en ja zeker meerdere keren getwijfeld.
Maar dat had met mijn geestelijke gesteldheid te maken. Achteraf gezien dan.
Maar ook wel met zijn gedrag. Hij is veranderd en ik ook.
Soms nog wel verlang ik naar een eigen huisje in mijn geliefde stad. Maar dat is altijd maar even.
Het hoort erbij denk ik en ik denk dat iedereen dat wel eens heeft.
Dit zou ik geschreven kunnen hebben.
Daar komt bij mij dan nog bij dat mijn geestelijke gesteldheid sowieso nogal kan wiebelen en dan twijfel ik aan alles. Wil ik deze baan wel, wil ik dit huis wel, wil ik deze relatie wel, wil ik eigenlijk niet álles maar dan ook echt alles heel anders doen dan het nu is. Eigenlijk zit ik dan gewoon mezelf in de weg. Meestal is het een teken dat ik te veel hooi op mijn vork genomen heb of dat ik ongesteld moet worden.
Ik ben er ook niet bang voor, trouwens. Ik heb liever dat man en ik duizend keer twijfelen en dan duizend keer toch weer voor elkaar kiezen, dan dat we onszelf en elkaar zouden opleggen om altijd maar het perfecte, nooit twijfelende en nooit kibbelende droompaar te zijn. Zelfs al kan er een keer komen dat de twijfel de overhand neemt en een van ons niet meer voor de relatie kiest. Maar dat kan naar mijn idee altijd gebeuren.
Ik ben al 22 jaar met hem samen en ja zeker meerdere keren getwijfeld.
Maar dat had met mijn geestelijke gesteldheid te maken. Achteraf gezien dan.
Maar ook wel met zijn gedrag. Hij is veranderd en ik ook.
Soms nog wel verlang ik naar een eigen huisje in mijn geliefde stad. Maar dat is altijd maar even.
Het hoort erbij denk ik en ik denk dat iedereen dat wel eens heeft.
Dit zou ik geschreven kunnen hebben.
Daar komt bij mij dan nog bij dat mijn geestelijke gesteldheid sowieso nogal kan wiebelen en dan twijfel ik aan alles. Wil ik deze baan wel, wil ik dit huis wel, wil ik deze relatie wel, wil ik eigenlijk niet álles maar dan ook echt alles heel anders doen dan het nu is. Eigenlijk zit ik dan gewoon mezelf in de weg. Meestal is het een teken dat ik te veel hooi op mijn vork genomen heb of dat ik ongesteld moet worden.
Ik ben er ook niet bang voor, trouwens. Ik heb liever dat man en ik duizend keer twijfelen en dan duizend keer toch weer voor elkaar kiezen, dan dat we onszelf en elkaar zouden opleggen om altijd maar het perfecte, nooit twijfelende en nooit kibbelende droompaar te zijn. Zelfs al kan er een keer komen dat de twijfel de overhand neemt en een van ons niet meer voor de relatie kiest. Maar dat kan naar mijn idee altijd gebeuren.
Sometimes, I hear my voice, and it's been here, silent all these years (Tori Amos)
maandag 24 november 2014 21:42
quote:autumnfall schreef op 24 november 2014 @ 20:27:
[...]
Wat is twijfelen...? Bij mij dat ik iemand minder leuk ben gaan vinden en me dan ga afvragen of ik er wel goed aan doe om samen te blijven. Of dat ik een leuker leven zou hebben met iemand anders die beter bij me past en waar ik meer mee gemeen heb. Zoiets...
Oh, nee. Dan twijfel ik nooit.
Mijn partner is echt de allerleukste man, wat mij betreft, en ik heb het zeer goed getroffen. Ik ken niemand waar ik meer mee gemeen heb dan met hem en ik zie mezelf al helemaal niet rondlopen met een andere man.
Ik behoor nu ook tot de categorie 'onmenselijk', denk ik...
[...]
Wat is twijfelen...? Bij mij dat ik iemand minder leuk ben gaan vinden en me dan ga afvragen of ik er wel goed aan doe om samen te blijven. Of dat ik een leuker leven zou hebben met iemand anders die beter bij me past en waar ik meer mee gemeen heb. Zoiets...
Oh, nee. Dan twijfel ik nooit.
Mijn partner is echt de allerleukste man, wat mij betreft, en ik heb het zeer goed getroffen. Ik ken niemand waar ik meer mee gemeen heb dan met hem en ik zie mezelf al helemaal niet rondlopen met een andere man.
Ik behoor nu ook tot de categorie 'onmenselijk', denk ik...
maandag 24 november 2014 22:28
Bij mijn ex twijfelde ik heel veel in bepaalde periodes. Iemand vroeg mij eens is dit de man waarmee je oud wilt worden.. die vraag kon ik niet beantwoorden.
Ik denk dan ook niet dat die twijfel goed is. Ik heb het ook vaak bij mezelf gezocht en dingen als 'we hebben het toch goed' etc .. en toch bij periodes dat knagende gevoel.
Nee, zo hoort het niet te zijn.
Ik denk dan ook niet dat die twijfel goed is. Ik heb het ook vaak bij mezelf gezocht en dingen als 'we hebben het toch goed' etc .. en toch bij periodes dat knagende gevoel.
Nee, zo hoort het niet te zijn.
maandag 24 november 2014 22:30
quote:autumnfall schreef op 24 november 2014 @ 20:27:
[...]
Wat is twijfelen...? Bij mij dat ik iemand minder leuk ben gaan vinden en me dan ga afvragen of ik er wel goed aan doe om samen te blijven. Of dat ik een leuker leven zou hebben met iemand anders die beter bij me past en waar ik meer mee gemeen heb. Zoiets...mijn inziens is dit een twijfel die echt niet oké is.
[...]
Wat is twijfelen...? Bij mij dat ik iemand minder leuk ben gaan vinden en me dan ga afvragen of ik er wel goed aan doe om samen te blijven. Of dat ik een leuker leven zou hebben met iemand anders die beter bij me past en waar ik meer mee gemeen heb. Zoiets...mijn inziens is dit een twijfel die echt niet oké is.
maandag 24 november 2014 22:35
Nee nooit! In vroegere relaties wel maar ik kan in alle eerlijkheid zeggen dat ik nog geen seconde heb getwijfeld of whatever binnen de relatie die ik nu heb. En daar ben ik erg blij mee en gun iedereen zo'n vent zoals de mijne! ( hij kan natuurlijk ook wel eens t bloed onder mijn nagels vandaan halen hoor, begrijp me niet verkeerd )
maandag 24 november 2014 22:37
Sinds ik hier meelees op het forum over relatieproblemen twijfel ik niet meer.
Dit is echt de beste spiegel die ik kan hebben die laat zien dat ik mijn handen mag dichtknijpen met die vent van me (nee, niet met zijn nek ertussen ). Stiekem vind ik wel dat hij eerder TE goed voor me is. Af en toe kan ik een schop onder mijn achterste gebruiken.
Man o man wat lopen er rare figuren tussen. Ik zou er echt echt echt niet aan moeten denken weer te moeten gaan daten als ik alleen zou komen te staan.
Dit is echt de beste spiegel die ik kan hebben die laat zien dat ik mijn handen mag dichtknijpen met die vent van me (nee, niet met zijn nek ertussen ). Stiekem vind ik wel dat hij eerder TE goed voor me is. Af en toe kan ik een schop onder mijn achterste gebruiken.
Man o man wat lopen er rare figuren tussen. Ik zou er echt echt echt niet aan moeten denken weer te moeten gaan daten als ik alleen zou komen te staan.
maandag 24 november 2014 22:57
Ik heb vaak een ander soort twijfel.
Dat het vast niet zo lang goed kan blijven gaan.
maar in huidige relatie heb ik in het verleden veel getwijfeld aan de relatie. Het ging ook een periode niet goed. Wij zijn toen ook uit elkaar gegaan. Maar toch weer terug bij elkaar, maar dan LATten. Wij hebben samen geen kinderen.
Dat scheelt ook een hoop. Deze constructie gaat echt heel goed. Ook zijn de ruzies al een tijdje over.
Maar toch twijfel ik regelmatig hoe lang dit zo door kan gaan.
Bij mij ligt het ook aan dat ik hele rottige relatie heb gehad. Het vertrouwen in een goede.relatie was er daardoor niet meer.
vroeger projecteerde ik mijn twijfel heel erg op partner waardoor er ook een serieuze twijfel kwam. Vriend twijfelde hierdoor ook.
Ik ben ook degene geweest altijd die ex-relaties verbrak.
Met huidige vriend ben ik steeds meer op een lijn gekomen, echt naar elkaar toegegroeid.
Ik twijfel niet meer aan mijn keus om met hem oud te worden. Maar wel nog aan hoe lang het nog zo goed zou blijven gaan.
das een twijfel die ik moet negeren. En dat gaat steeds beter.
Ik ben ook een twijfelkont dus.
Dat het vast niet zo lang goed kan blijven gaan.
maar in huidige relatie heb ik in het verleden veel getwijfeld aan de relatie. Het ging ook een periode niet goed. Wij zijn toen ook uit elkaar gegaan. Maar toch weer terug bij elkaar, maar dan LATten. Wij hebben samen geen kinderen.
Dat scheelt ook een hoop. Deze constructie gaat echt heel goed. Ook zijn de ruzies al een tijdje over.
Maar toch twijfel ik regelmatig hoe lang dit zo door kan gaan.
Bij mij ligt het ook aan dat ik hele rottige relatie heb gehad. Het vertrouwen in een goede.relatie was er daardoor niet meer.
vroeger projecteerde ik mijn twijfel heel erg op partner waardoor er ook een serieuze twijfel kwam. Vriend twijfelde hierdoor ook.
Ik ben ook degene geweest altijd die ex-relaties verbrak.
Met huidige vriend ben ik steeds meer op een lijn gekomen, echt naar elkaar toegegroeid.
Ik twijfel niet meer aan mijn keus om met hem oud te worden. Maar wel nog aan hoe lang het nog zo goed zou blijven gaan.
das een twijfel die ik moet negeren. En dat gaat steeds beter.
Ik ben ook een twijfelkont dus.
dinsdag 25 november 2014 12:43
Ik twijfel nooit aan mijn man of aan onze relatie. Ook niet als we het oneens zijn, of als hij in mijn ogen stomme dingen doet. Onze liefde gaat dieper dan dat, daarover is geen twijfel mogelijk. Ik zou ook geen relatie willen waaraan ik voortdurend zou twijfelen. Hoe de situatie ook is, onze relatie is gewoon een vast gegeven, die is er en die blijft er. Als je dagelijks twijfelt dan lijkt dit me niet de juiste relatie voor je. Een goede relatie is niet goed omdat er nooit problemen zijn, maar omdat beide partners zoveel om elkaar geven dat ze allebei niets liever willen dan dat de relatie werkt. En dat mis ik een beetje in jouw verhaal.
dinsdag 25 november 2014 13:28
Ik verbaas mij hier best wel over tamelijk agressieve uitingen naar partner toe, eigenlijk, in gedachte dan. Zoals een hamer op iemands hoofd willen slaan, en zoiets las ik (eer?)gisteren ook. Bijzonder, vind ik dat. Zelfs in mijn vroegere, geweldadige, relatie, heb ik die gedachtes nooit gehad. Over mijn partner denk ik ook niet in termen als 'hij haalt me het bloed onder de nagels weg' en/of 'af en toe mag hij achter het behang'.. Misschien heb ik het voordeel dat hij vaak op pad is voor z'n sport
Overigens hebben man en ik ook weinig gemeen, qua hobby's en interesses. Wat ons bind is humor, seks (niet dagelijks, soms zelfs niet wekelijks, maar wel heerlijk) en graag bij elkaar willen zijn, denk ik dan. Het gaat in elk geval al heel lang goed en er is ook geen gebrek aan interesse naar elkaar.
Overigens hebben man en ik ook weinig gemeen, qua hobby's en interesses. Wat ons bind is humor, seks (niet dagelijks, soms zelfs niet wekelijks, maar wel heerlijk) en graag bij elkaar willen zijn, denk ik dan. Het gaat in elk geval al heel lang goed en er is ook geen gebrek aan interesse naar elkaar.
Later is nu
dinsdag 25 november 2014 13:38
quote:Dreamer schreef op 25 november 2014 @ 13:28:
Ik verbaas mij hier best wel over tamelijk agressieve uitingen naar partner toe, eigenlijk, in gedachte dan. Zoals een hamer op iemands hoofd willen slaan, en zoiets las ik (eer?)gisteren ook. Bijzonder, vind ik dat. Zelfs in mijn vroegere, geweldadige, relatie, heb ik die gedachtes nooit gehad. Over mijn partner denk ik ook niet in termen als 'hij haalt me het bloed onder de nagels weg' en/of 'af en toe mag hij achter het behang'.. Misschien heb ik het voordeel dat hij vaak op pad is voor z'n sport
Overigens hebben man en ik ook weinig gemeen, qua hobby's en interesses. Wat ons bind is humor, seks (niet dagelijks, soms zelfs niet wekelijks, maar wel heerlijk) en graag bij elkaar willen zijn, denk ik dan. Het gaat in elk geval al heel lang goed en er is ook geen gebrek aan interesse naar elkaar.Oh het ligt dus niet aan mij dat ik mijn vriend nooit iets aan wil doen en hij mij niet ergert. Fijn! Vriend en ik hebben ook heel weinig gemeen, eigenlijk alleen een gezamenlijke levens- en toekomstvisie en interesse in elkaar, het belangrijkste dat je gemeen moet hebben denk ik.
Ik verbaas mij hier best wel over tamelijk agressieve uitingen naar partner toe, eigenlijk, in gedachte dan. Zoals een hamer op iemands hoofd willen slaan, en zoiets las ik (eer?)gisteren ook. Bijzonder, vind ik dat. Zelfs in mijn vroegere, geweldadige, relatie, heb ik die gedachtes nooit gehad. Over mijn partner denk ik ook niet in termen als 'hij haalt me het bloed onder de nagels weg' en/of 'af en toe mag hij achter het behang'.. Misschien heb ik het voordeel dat hij vaak op pad is voor z'n sport
Overigens hebben man en ik ook weinig gemeen, qua hobby's en interesses. Wat ons bind is humor, seks (niet dagelijks, soms zelfs niet wekelijks, maar wel heerlijk) en graag bij elkaar willen zijn, denk ik dan. Het gaat in elk geval al heel lang goed en er is ook geen gebrek aan interesse naar elkaar.Oh het ligt dus niet aan mij dat ik mijn vriend nooit iets aan wil doen en hij mij niet ergert. Fijn! Vriend en ik hebben ook heel weinig gemeen, eigenlijk alleen een gezamenlijke levens- en toekomstvisie en interesse in elkaar, het belangrijkste dat je gemeen moet hebben denk ik.
