Relaties
alle pijlers
Twijfel na keuze al gemaakt te hebben
woensdag 24 maart 2010 10:55
Hallo Allemaal,
Omdat ik met niemand kan praten over wat mij nu bezig houdt wil ik hier vragen om jullie mening.
Ik ben een jaar geleden iemand tegen gekomen terwijl ik nog getrouwd was.
Mijn huwelijk was niet goed en waarschijnlijk stond ik er daarvoor open.
De andere man in kwestie sloot perfect aan op mij. Het was alsof ik mijn grote liefde tegen gekomen was.
We hebben een half jaar heel intensief contact gehad met elkaar.
In die periode hebben we uiteindelijk onze gevoelens aan elkaar kenbaar gemaakt maar we hebben besloten er niets mee te doen en hebben het contact verbroken.
Een maand of twee later kwamen we elkaar weer tegen, we hebben zitten huilen, misten elkaar zo ontzettend.
Toen hebben we na een maand lang intensief met elkaar praten besloten om samen verder te gaan. Maar eerst alles netjes af te sluiten in onze eigen relaties.
Hij heeft aangegeven op te stappen bij zijn vrouw en ik heb mijn man gezegd dat ik wilde scheiden.
Inmiddels is hij weg, de scheiding is bijna rond, ze hebben alles goed geregeld. Bij mij duurt het allemaal wat langer.
En al die tijd woon ik nog bij mijn man (ook uit praktisch oogpunt voor de kinderen). En mijn man wil niets liever dan ons huwelijk nog een kans geven.
Hij weet van de andere man, hij weet ook dat ik verliefd ben en dat we niets doen met elkaar omdat ik alles netjes wil doen uit respect voor ons huwelijk.
Mijn man erkent inmiddels dat hij grote fouten heeft gemaakt en zegt dat hij het snapt dat ik op wil stappen, maar blijft de hoop houden dat ik tot inkeer kom en voor hem kies.
Het vervelende hier aan is dat ik eerst precies wist wat ik wilde, maar steeds meer twijfels krijg.
Mijn man is niet goed voor me geweest in ons 8-jarige huwelijk, maar ook niet slecht. Ik heb heel lang niet naar hem kunnen kijken zonder boosheid maar nu hij aan het veranderen is zie ik een fijn mens. En met dat mens heb ik twee kinderen.
Als ik naar mijn nieuwe liefde kijk zie ik mijn grote liefde, iemand die mijn levensinstelling heeft, dezelfde interesses, waar ik me goed voel en waar ik uit kijk naar een toekomst samen.
Maar waarom hou ik dan toch nog van mijn man?
En waarom was het een maand of vier geleden allemaal zo duidelijk en nu niet meer?
Als ik in dit huwelijk wil blijven kan dat. Mijn man wil me terug. Maar iedereen waarschuwt me dat hij weer in zijn oude patroon zal vervallen en ik weer ongelukkig wordt omdat iemand niet zomaar veranderd. Voor de kinderen zou dit echter wel de beste oplossing zijn.
Alleen is mijn nieuwe liefde al weg bij zijn vrouw en wacht op mij, om samen een leven te beginnen. En eigenlijk wil ik met hem mee.
Ik wil beiden kanten van het verhaal en weet dat ik dat niet kan hebben. Ik moet een van de twee opgeven.
Hoe weet je nu wat de beste beslissing is?
Omdat er kinderen in zitten wil ik geen fout maken (deze weten nog van niets).
Omdat ik met niemand kan praten over wat mij nu bezig houdt wil ik hier vragen om jullie mening.
Ik ben een jaar geleden iemand tegen gekomen terwijl ik nog getrouwd was.
Mijn huwelijk was niet goed en waarschijnlijk stond ik er daarvoor open.
De andere man in kwestie sloot perfect aan op mij. Het was alsof ik mijn grote liefde tegen gekomen was.
We hebben een half jaar heel intensief contact gehad met elkaar.
In die periode hebben we uiteindelijk onze gevoelens aan elkaar kenbaar gemaakt maar we hebben besloten er niets mee te doen en hebben het contact verbroken.
Een maand of twee later kwamen we elkaar weer tegen, we hebben zitten huilen, misten elkaar zo ontzettend.
Toen hebben we na een maand lang intensief met elkaar praten besloten om samen verder te gaan. Maar eerst alles netjes af te sluiten in onze eigen relaties.
Hij heeft aangegeven op te stappen bij zijn vrouw en ik heb mijn man gezegd dat ik wilde scheiden.
Inmiddels is hij weg, de scheiding is bijna rond, ze hebben alles goed geregeld. Bij mij duurt het allemaal wat langer.
En al die tijd woon ik nog bij mijn man (ook uit praktisch oogpunt voor de kinderen). En mijn man wil niets liever dan ons huwelijk nog een kans geven.
Hij weet van de andere man, hij weet ook dat ik verliefd ben en dat we niets doen met elkaar omdat ik alles netjes wil doen uit respect voor ons huwelijk.
Mijn man erkent inmiddels dat hij grote fouten heeft gemaakt en zegt dat hij het snapt dat ik op wil stappen, maar blijft de hoop houden dat ik tot inkeer kom en voor hem kies.
Het vervelende hier aan is dat ik eerst precies wist wat ik wilde, maar steeds meer twijfels krijg.
Mijn man is niet goed voor me geweest in ons 8-jarige huwelijk, maar ook niet slecht. Ik heb heel lang niet naar hem kunnen kijken zonder boosheid maar nu hij aan het veranderen is zie ik een fijn mens. En met dat mens heb ik twee kinderen.
Als ik naar mijn nieuwe liefde kijk zie ik mijn grote liefde, iemand die mijn levensinstelling heeft, dezelfde interesses, waar ik me goed voel en waar ik uit kijk naar een toekomst samen.
Maar waarom hou ik dan toch nog van mijn man?
En waarom was het een maand of vier geleden allemaal zo duidelijk en nu niet meer?
Als ik in dit huwelijk wil blijven kan dat. Mijn man wil me terug. Maar iedereen waarschuwt me dat hij weer in zijn oude patroon zal vervallen en ik weer ongelukkig wordt omdat iemand niet zomaar veranderd. Voor de kinderen zou dit echter wel de beste oplossing zijn.
Alleen is mijn nieuwe liefde al weg bij zijn vrouw en wacht op mij, om samen een leven te beginnen. En eigenlijk wil ik met hem mee.
Ik wil beiden kanten van het verhaal en weet dat ik dat niet kan hebben. Ik moet een van de twee opgeven.
Hoe weet je nu wat de beste beslissing is?
Omdat er kinderen in zitten wil ik geen fout maken (deze weten nog van niets).
woensdag 24 maart 2010 11:01
Heel lastig want wat de beste keuze is zul je helaas nooit vantevoren weten.......
Wat hebben jullie in die 8 jaar huwelijk allemaal geprobeerd om de problemen op te lossen? Zijn de problemen van dien aard dat ze oplosbaar zijn? Krijg je nog een warm gevoel van je man? Vind je hem nog aantrekkelijk?
Vergeet even die nieuwe liefde en kijk eens heel kritisch en eerlijk naar je man...... Zou je oud met hem willen worden als er geen kinderen in het spel waren?
Wat hebben jullie in die 8 jaar huwelijk allemaal geprobeerd om de problemen op te lossen? Zijn de problemen van dien aard dat ze oplosbaar zijn? Krijg je nog een warm gevoel van je man? Vind je hem nog aantrekkelijk?
Vergeet even die nieuwe liefde en kijk eens heel kritisch en eerlijk naar je man...... Zou je oud met hem willen worden als er geen kinderen in het spel waren?
woensdag 24 maart 2010 11:03
Nou, jij hebt jezelf wel in een lastig parket gebracht. Je nieuwe liefde zit op je te wachten, maar misschien wil je ook wel bij je man blijven.
Het lijkt het erop dat je huwelijk zeker nog toekomst kan hebben. Dat is ook het beste voor de kinderen.
Je denkt dat je nieuwe liefde je grote liefde is, maar dat kan ook niet zo blijken te zijn als jullie eenmaal samen in één huis wonen. En wie zegt dat jullie na verloop van tijd niet weer op iemand anders verliefd worden als de relatie niet zo goed loopt en jullie er weer voor open staan, zoals je het zelf zegt?
Het lijkt het erop dat je huwelijk zeker nog toekomst kan hebben. Dat is ook het beste voor de kinderen.
Je denkt dat je nieuwe liefde je grote liefde is, maar dat kan ook niet zo blijken te zijn als jullie eenmaal samen in één huis wonen. En wie zegt dat jullie na verloop van tijd niet weer op iemand anders verliefd worden als de relatie niet zo goed loopt en jullie er weer voor open staan, zoals je het zelf zegt?
woensdag 24 maart 2010 11:08
Heel logisch dat je in zo'n situatie gaat twijfelen, maar je hebt destijds niet voor niets deze keuze gemaakt. Kies voor het geluk!!! Daar hebben je kinderen uiteindelijk ook meer aan. Als je nu bij je man blijft krijg je na verloop van tijd waarschijnlijk ook spijt en dan heb je je nieuwe liefde laten lopen.
Het is nu waarschijnlijk alleen maar een veilige keuze om bij je man te blijven. De mens kiest nou eenmaal snel voor het vertrouwde en de makkelijkste weg. Veel sterkte en wijsheid!
Het is nu waarschijnlijk alleen maar een veilige keuze om bij je man te blijven. De mens kiest nou eenmaal snel voor het vertrouwde en de makkelijkste weg. Veel sterkte en wijsheid!
woensdag 24 maart 2010 11:19
Je wil niet voor niets weg bij je man, lijkt mij. Al doet ie nu even extra z'n best voor jou omdat ie jou niet kwijt wil, kun je op 2 vingers natellen dat dat over is zodra je je vertrek afblaast.
Of het met je nieuwe lief iets gaat worden zal de toekomst uit moeten wijzen. Verstandiger zou zijn dat jullie eerst beiden iets voor jezelf beginnen ipv gelijk samen te gaan wonen.
Of het met je nieuwe lief iets gaat worden zal de toekomst uit moeten wijzen. Verstandiger zou zijn dat jullie eerst beiden iets voor jezelf beginnen ipv gelijk samen te gaan wonen.
woensdag 24 maart 2010 11:29
ookanoniem1982 ik vind het helemaal niet gek dat jij nu twijfelt en meer dan dat het is zelf heel goed te verklaren.
Het is natuurlijk heel kort door de bocht en ik weet het er zijn in het leven veel nuances maar het volgende is misschien het overwegen waard.
Als je jezelf even kan voorstellen dat relatie een energie cirkel is. In die energie cirkel bevinden zich jij en hij in. Alles wat jij doet kleurt de cirkel rood en alles wat hij doet kleur cirkel blauw. Doe jij meer dan de helft, zeg 70 %, dan heeft hij maar 30% over om te kleuren met zijn energie.
Nu dat jij er uit wil stappen ben jij opgehouden met kleuren of in ieder geval kleur je nu veel minder dan voor dan jij weg wilde.
En wat gebeurde dan ? Jouw man heeft (misschien voor het eerst) veel ruimte gekregen om te kleuren oftewel te geven aan jouw.
En dat is wat jij nu zo leuk vind, vermoed ik. Jij vind het leuk om te ontvangen.
Eerlijk gezegd zie ik de kansen groot, dat als jij jouw man ruimte blijft overlaten om te kleuren en daar mee aan jouw te kunnen geven, zie ik kans groot dat jullie relatie als nog zou kunnen werken.
Maar het is natuurlijk aan jouw of jij die kans wil gebruiken of niet.
Het is natuurlijk heel kort door de bocht en ik weet het er zijn in het leven veel nuances maar het volgende is misschien het overwegen waard.
Als je jezelf even kan voorstellen dat relatie een energie cirkel is. In die energie cirkel bevinden zich jij en hij in. Alles wat jij doet kleurt de cirkel rood en alles wat hij doet kleur cirkel blauw. Doe jij meer dan de helft, zeg 70 %, dan heeft hij maar 30% over om te kleuren met zijn energie.
Nu dat jij er uit wil stappen ben jij opgehouden met kleuren of in ieder geval kleur je nu veel minder dan voor dan jij weg wilde.
En wat gebeurde dan ? Jouw man heeft (misschien voor het eerst) veel ruimte gekregen om te kleuren oftewel te geven aan jouw.
En dat is wat jij nu zo leuk vind, vermoed ik. Jij vind het leuk om te ontvangen.
Eerlijk gezegd zie ik de kansen groot, dat als jij jouw man ruimte blijft overlaten om te kleuren en daar mee aan jouw te kunnen geven, zie ik kans groot dat jullie relatie als nog zou kunnen werken.
Maar het is natuurlijk aan jouw of jij die kans wil gebruiken of niet.
woensdag 24 maart 2010 11:30
Verliefd zijn is fijn, maar ook tijdelijk. Verliefdheid wordt ook juist heftiger als het spannend is, en dat is het tussen jou en die andere man.
Ik zou dus zeker niet op basis van die gevoelens een keuze maken (hoe moeilijk ook!).
Kijk kritisch naar je huwelijk. verwacht je dat dingen beter zouden kunnen worden? Is het houden van nog sterk genoeg?
Je gaat zowiezo één van de twee kwetsen, dus kies alsjeblief met wijsheid. Vergeet daarbij je kinderen niet...
Ik zou dus zeker niet op basis van die gevoelens een keuze maken (hoe moeilijk ook!).
Kijk kritisch naar je huwelijk. verwacht je dat dingen beter zouden kunnen worden? Is het houden van nog sterk genoeg?
Je gaat zowiezo één van de twee kwetsen, dus kies alsjeblief met wijsheid. Vergeet daarbij je kinderen niet...
woensdag 24 maart 2010 11:45
Ik zou mijn keuze sowieso niet baseren op het feit dat je nieuwe liefde zijn vrouw al heeft verlaten en je dus 'verplicht' bent om ook weg te gaan bij je man. Die relatie zat klaarblijkelijk al niet goed, anders was hij niks met jou begonnen.
Het kan inderdaad zijn dat je man het licht heeft gezien en écht gaat veranderen, maar vaak is dat ook een truc om vrouwlief te houden om vervolgens weer te vervallen in oude gewoontes.
Blijf alsjeblieft niet bij hem voor de kinderen. Er wordt vaak ten onrechte gedacht dat dat het beste is voor kinderen, maar niets is minder waar. Als een huwelijk goed is, is dat inderdaad heel fijn voor kinderen. Zo niet, dan hebben ze (uiteindelijk) veel meer aan twee gelukkige ouders die niet bij elkaar wonen.
Er werd eerder iets gezegd over meteen samenwonen. Ik heb eigenlijk nergens in het OP gelezen dat dit het geval is. Wel dat ze samen een toekomst willen opbouwen. Meteen samenwonen lijkt me ook erg onverstandig.
Ik hoop dat je iets hebt aan onze adviezen en een weloverwogen beslissing kunt nemen. Veel succes!
Het kan inderdaad zijn dat je man het licht heeft gezien en écht gaat veranderen, maar vaak is dat ook een truc om vrouwlief te houden om vervolgens weer te vervallen in oude gewoontes.
Blijf alsjeblieft niet bij hem voor de kinderen. Er wordt vaak ten onrechte gedacht dat dat het beste is voor kinderen, maar niets is minder waar. Als een huwelijk goed is, is dat inderdaad heel fijn voor kinderen. Zo niet, dan hebben ze (uiteindelijk) veel meer aan twee gelukkige ouders die niet bij elkaar wonen.
Er werd eerder iets gezegd over meteen samenwonen. Ik heb eigenlijk nergens in het OP gelezen dat dit het geval is. Wel dat ze samen een toekomst willen opbouwen. Meteen samenwonen lijkt me ook erg onverstandig.
Ik hoop dat je iets hebt aan onze adviezen en een weloverwogen beslissing kunt nemen. Veel succes!
Zoek mij niet, ik wil niet gevonden worden.
woensdag 24 maart 2010 11:46
Erg moeilijke situatie. Je had dus al problemen met je man voor je jouw nieuwe vriend tegenkwam. Probeer je de situatie voor te stellen zonder de nieuwe vriend. Hoe zou je huwelijk eruit hebben gezien als je die nieuwe man nooit ontmoet had?
Was je dan ook uit elkaar gegaan of alleen gebleven vanwege de kinderen?
Was je dan ook uit elkaar gegaan of alleen gebleven vanwege de kinderen?
woensdag 24 maart 2010 12:13
Wat een enorme lijst met reacties.
Dat had ik niet verwacht.
Zonder de kinderen was ik al een hele tijd geleden uit deze relatie gestapt. Het is een jaar of vijf, na de geboorte van onze tweede, mis gegaan. Achteraf heeft het nooit helemaal goed gezeten (ik heb veel in de relatie geïnvesteerd maar er kwam nooit wat terug).
We hebben 4 jaar geleden in therapie gezeten en dat heeft een half jaartje-jaartje verbetering bezorgd maar helaas verviel hij daarna weer in zijn oude patroon.
Hij doet niet echt iets fout, slaat niet, mishandeld geestelijk niet etc. Maar ik doe alles binnen het huwelijk. Het huishouden maar ook de zorg voor de kinderen, voor hem, het organiseren van vakanties, etentjes, bezoekjes aan vrienden, etc.
Hij doet 0,0 en heeft bijvoorbeeld ook nooit zijn kinderen een luier verschoont.
Nu ik weg wil zegt hij dat hij het niet red zonder mij.
Ik denk dat dit wel goed komt, dat hij meer kan als hij denkt.
En dat het misschien niet eens slecht voor hem is.
Waar ik echt veel moeite mee heb is dat het nu best leuk is thuis, en ik zie de kinderen dan genieten. Het huis is nu in paasstijl en straks gaan we eitjes zoeken, dat wil ik eigenlijk helemaal niet missen door een bezoekregeling. En dat zal ik wel moeten.
Als ik mijn man zo zie dan zie ik geen man waar ik me sexueel tot aangetrokken voelde, maar ook geen man waar ik perse van weg zou rennen.
Hij doet op dit moment niets mis en dat is moeilijk.
Maar ik weet ook dat als ik definitief zou opstappen het heel grimmig zou worden. Daar zie ik ook tegen op.
Met de nieuwe man zou ik niet meteen gaan samen wonen, ik wil een huisje voor mezelf en de kindjes hebben waar ze zich veilig voelen en deze nieuwe man langzaam zijn intrede in zal doen.
Maar op de vraag of ik bij deze man zou blijven zonder de kinderen kan ik 100% zeker nee antwoorden...
Alleen we hebben ze wel en ik wil de keus maken die voor hun het beste is... terwijl ik ook wel erg graag gelukkig wil worden, kan dat samen?
Dat had ik niet verwacht.
Zonder de kinderen was ik al een hele tijd geleden uit deze relatie gestapt. Het is een jaar of vijf, na de geboorte van onze tweede, mis gegaan. Achteraf heeft het nooit helemaal goed gezeten (ik heb veel in de relatie geïnvesteerd maar er kwam nooit wat terug).
We hebben 4 jaar geleden in therapie gezeten en dat heeft een half jaartje-jaartje verbetering bezorgd maar helaas verviel hij daarna weer in zijn oude patroon.
Hij doet niet echt iets fout, slaat niet, mishandeld geestelijk niet etc. Maar ik doe alles binnen het huwelijk. Het huishouden maar ook de zorg voor de kinderen, voor hem, het organiseren van vakanties, etentjes, bezoekjes aan vrienden, etc.
Hij doet 0,0 en heeft bijvoorbeeld ook nooit zijn kinderen een luier verschoont.
Nu ik weg wil zegt hij dat hij het niet red zonder mij.
Ik denk dat dit wel goed komt, dat hij meer kan als hij denkt.
En dat het misschien niet eens slecht voor hem is.
Waar ik echt veel moeite mee heb is dat het nu best leuk is thuis, en ik zie de kinderen dan genieten. Het huis is nu in paasstijl en straks gaan we eitjes zoeken, dat wil ik eigenlijk helemaal niet missen door een bezoekregeling. En dat zal ik wel moeten.
Als ik mijn man zo zie dan zie ik geen man waar ik me sexueel tot aangetrokken voelde, maar ook geen man waar ik perse van weg zou rennen.
Hij doet op dit moment niets mis en dat is moeilijk.
Maar ik weet ook dat als ik definitief zou opstappen het heel grimmig zou worden. Daar zie ik ook tegen op.
Met de nieuwe man zou ik niet meteen gaan samen wonen, ik wil een huisje voor mezelf en de kindjes hebben waar ze zich veilig voelen en deze nieuwe man langzaam zijn intrede in zal doen.
Maar op de vraag of ik bij deze man zou blijven zonder de kinderen kan ik 100% zeker nee antwoorden...
Alleen we hebben ze wel en ik wil de keus maken die voor hun het beste is... terwijl ik ook wel erg graag gelukkig wil worden, kan dat samen?
woensdag 24 maart 2010 12:37
quote:ookanoniem1982 schreef op 24 maart 2010 @ 12:13:
Zonder de kinderen was ik al een hele tijd geleden uit deze relatie gestapt.
verviel hij daarna weer in zijn oude patroon.
Nu ik weg wil zegt hij dat hij het niet red zonder mij.
Het huis is nu in paasstijl en straks gaan we eitjes zoeken,
geen man waar ik me sexueel tot aangetrokken voelde,
Maar op de vraag of ik bij deze man zou blijven zonder de kinderen kan ik 100% zeker nee antwoorden...
?
Hierboven enkele zinnen uit je post. Het gaat dus voornamelijk om de kinderen. Ik heb gewoon de indruk dat je je beslissing om te gaan al , onbewust, genomen hebt, en dat je nu de praktische kant gaat bekijken.
Sterkte.
Zonder de kinderen was ik al een hele tijd geleden uit deze relatie gestapt.
verviel hij daarna weer in zijn oude patroon.
Nu ik weg wil zegt hij dat hij het niet red zonder mij.
Het huis is nu in paasstijl en straks gaan we eitjes zoeken,
geen man waar ik me sexueel tot aangetrokken voelde,
Maar op de vraag of ik bij deze man zou blijven zonder de kinderen kan ik 100% zeker nee antwoorden...
?
Hierboven enkele zinnen uit je post. Het gaat dus voornamelijk om de kinderen. Ik heb gewoon de indruk dat je je beslissing om te gaan al , onbewust, genomen hebt, en dat je nu de praktische kant gaat bekijken.
Sterkte.
woensdag 24 maart 2010 12:50
Kun je niet, vragen aan je man, of hij een proefscheiding ziet zitten?
Dan ga je lekker opjezelf, met de kinderen, zet lover nog even in de hold.
Dat zal hij misschien niet zo leuk vinden, maar JIJ worstelt op dit moment met gevoelens.
En dan (opjezelf), eens kijken waar je hart naar toe trekt.
Ik wens je sterkte
Dan ga je lekker opjezelf, met de kinderen, zet lover nog even in de hold.
Dat zal hij misschien niet zo leuk vinden, maar JIJ worstelt op dit moment met gevoelens.
En dan (opjezelf), eens kijken waar je hart naar toe trekt.
Ik wens je sterkte
Age is mind over matter, if you don\'t mind is doesn\'t matter
woensdag 24 maart 2010 12:58
Waar ik me wel zorgen over zou maken ten opzichte van je man; hij doet nu zijn best, zodat je bij hem blijft. Maar wat als hij je straks in tweede instantie gaat kwalijk nemen dat je bij hem weg wilde en met een andere man verder wilde gaan. Is dat een deuk waar hij overheen kan komen op de lange termijn? Nu moet hij er wel overheen stappen, om je te houden, maar kan hij dat straks ook nog? En gaat hij dan nog zo zijn best doen?
woensdag 24 maart 2010 12:59
quote:Maar op de vraag of ik bij deze man zou blijven zonder de kinderen kan ik 100% zeker nee antwoorden...In dat geval denk ik dat je er verstandig aan doet om je plan de relatie te verbreken door te zetten. Wellicht lukt het jullie wel om als goede vrienden met elkaar om te blijven gaan en wellicht 'n coouderschap aan te gaan.
woensdag 24 maart 2010 13:17
Binkie, de proefscheiding heb ik voorgesteld maar was helaas geen optie.
Eininjoo, dat zou heel fijn zijn als het allemaal netjes kan en vrienden kunnen blijven, dat zou ik erg prettig vinden.
Poeszie, daar heb je best een punt.
Hanshier ik weet dat ik dit punt absoluut bereikt had, maar nu hij een leuke vader is vind ik het heel moeilijk om die stap te nemen, dit is wat ik de kinderen zo graag wilde bieden.
Aan de andere kant weet ik bijna zeker dat dit tijdelijk is en straks alles weer terug zal gaan als eerst.
Wat ook nog mee loop is dat ik het gevoel heb dat ik gefaald heb omdat ik mijn gezin niet bij elkaar kan houden.
Is dat stom?
Eininjoo, dat zou heel fijn zijn als het allemaal netjes kan en vrienden kunnen blijven, dat zou ik erg prettig vinden.
Poeszie, daar heb je best een punt.
Hanshier ik weet dat ik dit punt absoluut bereikt had, maar nu hij een leuke vader is vind ik het heel moeilijk om die stap te nemen, dit is wat ik de kinderen zo graag wilde bieden.
Aan de andere kant weet ik bijna zeker dat dit tijdelijk is en straks alles weer terug zal gaan als eerst.
Wat ook nog mee loop is dat ik het gevoel heb dat ik gefaald heb omdat ik mijn gezin niet bij elkaar kan houden.
Is dat stom?
woensdag 24 maart 2010 13:26
quote:Twister2010 schreef op 24 maart 2010 @ 11:45:
......
Blijf alsjeblieft niet bij hem voor de kinderen. Er wordt vaak ten onrechte gedacht dat dat het beste is voor kinderen, maar niets is minder waar. Als een huwelijk goed is, is dat inderdaad heel fijn voor kinderen. Zo niet, dan hebben ze (uiteindelijk) veel meer aan twee gelukkige ouders die niet bij elkaar wonen.
......
Wat je zegt, klopt niet. Er wordt juist vaak gezegd, dat je voor de kinderen beter uit elkaar kunt gaan als je relatie niet meer optimaal is. Maar het blijkt juist zo te zijn, dat is onlangs uit een onderzoek gekomen, dat het beter voor de kinderen is als de ouders bij elkaar blijven, mits ze elkaar niet in de haren vliegen en op een normale manier met elkaar kunnen praten.
Een scheiding is voor kinderen zó ingrijpend dat dat alleen een betere keuze is als ouders alleen nog maar openlijk ruzie kunnen maken.
......
Blijf alsjeblieft niet bij hem voor de kinderen. Er wordt vaak ten onrechte gedacht dat dat het beste is voor kinderen, maar niets is minder waar. Als een huwelijk goed is, is dat inderdaad heel fijn voor kinderen. Zo niet, dan hebben ze (uiteindelijk) veel meer aan twee gelukkige ouders die niet bij elkaar wonen.
......
Wat je zegt, klopt niet. Er wordt juist vaak gezegd, dat je voor de kinderen beter uit elkaar kunt gaan als je relatie niet meer optimaal is. Maar het blijkt juist zo te zijn, dat is onlangs uit een onderzoek gekomen, dat het beter voor de kinderen is als de ouders bij elkaar blijven, mits ze elkaar niet in de haren vliegen en op een normale manier met elkaar kunnen praten.
Een scheiding is voor kinderen zó ingrijpend dat dat alleen een betere keuze is als ouders alleen nog maar openlijk ruzie kunnen maken.
woensdag 24 maart 2010 13:27
Stom is het zeker niet. Soms groeien mensen gewoon uit elkaar, zoals dat zo mooi heet. Bijna iedereen denkt natuurlijk: "mij overkomt dat niet". maar statistieken liegen er niet om.
Er wordt ook veel geschreven over verliefd worden en een relatie beginnen, minder over scheiden met waardigheid. Terwijl dat laatste toch een stuk moeilijker is.
Er wordt ook veel geschreven over verliefd worden en een relatie beginnen, minder over scheiden met waardigheid. Terwijl dat laatste toch een stuk moeilijker is.
woensdag 24 maart 2010 13:29
Nee dat gevoel is niet stom en hoeft ook helemaal niet waar te zijn. Hij blijft nog steeds hun vader ookal zijn jullie uitelkaar. Hij zal hele weekenden met ze hebben om ze te vermaken en hij gaat vast niet ineens een slechte vader zijn omdat jij niet meer in de buurt bent. Snap heel goed dat het verwarrend is dat hij nu zo zijn best doet, want dat voelt vertrouwd.
Maar zoals ik net bij een ander topic ook heb gezegd: verwar vertrouwd alsjeblieft niet met verliefd!! Je vind hem niet aantrekkelijk, je was eigenlijk al bij hem weg gegaan als er geen kinderen waren en je liefde voor die andere man klinkt wel over nagedacht en niet een spontane fling.
En dat iemand nu zo aardig is, is geen reden om bij elkaar te blijven. Snap wel dat je hem daarom niet wil kwetsen, maar aardig is niet genoeg om een relatie te onderhouden.
Heel veel succes met je beslissing.
Maar zoals ik net bij een ander topic ook heb gezegd: verwar vertrouwd alsjeblieft niet met verliefd!! Je vind hem niet aantrekkelijk, je was eigenlijk al bij hem weg gegaan als er geen kinderen waren en je liefde voor die andere man klinkt wel over nagedacht en niet een spontane fling.
En dat iemand nu zo aardig is, is geen reden om bij elkaar te blijven. Snap wel dat je hem daarom niet wil kwetsen, maar aardig is niet genoeg om een relatie te onderhouden.
Heel veel succes met je beslissing.
