Twijfel na relatiebreuk om kinderwens

24-03-2014 00:34 188 berichten
Alle reacties Link kopieren
Na 8 jaar waarin we heel veel hebben meegemaakt en samen een huis hebben gekocht, heb ik gezegd dat ik niet verder wil. We zijn gek op elkaar en hadden allebei verwacht dat we samen oud zouden worden. Een huis verkocht en verbouwplannen gemaakt. Alles leek ideaal, maar...ik wil kinderen en hij nu niet. Dat is altijd al zo en een issue dat we bleven uitschuiven. Maar het kwam steeds meer tussen ons in te staan. En ik ben bijna 33. We zijn in therapie samen gegaan en ontdekten we hoe leuk we het samen hebben en hoe goed we samen zijn. Maar werd ook steeds duidelijker hoe graag ik een gezinnetje wil en dat hij nog nooit kinderen heeft gewild. Hij sluit het niet uit maar wil in elk geval de komende jaren zijn energie aan andere dingen wil geven. Opties leken: dat we óf samen huis konden verbouwen en genieten van elkaar maar wel toekomstplannen opzij zetten en dan wel zien. óf uit elkaar. Ik besloot eerlijk naar zijn en mijn gevoel te zijn en kon me niet voorstellen dat ik toch niet in mijn achterhoofd hem zou willen veranderen en hopen dat hij toch kinderen zou willen. Dus nu zijn we uit elkaar. Hij zegt dat hij voor ons kiest en ik voor mij. En ik ben zo bang dat ik te vroeg heb opgegeven; we hebben zoveel samen. Hij zegt dat hij niet genoeg is voor mij en ik wel voor hem. Het is zo moeilijk, ik zou echt wat wijze woorden kunnen gebruiken. Doe ik het goede?
Alle reacties Link kopieren
quote:vrouwtje89 schreef op 24 maart 2014 @ 07:19:

Ik vind dit soort topics altijd maar triest voor de mannen, ze worden maar zo bij het vuil gezet als het niet gaat zoals de vrouw wil. Hoe denk je dat hij zich moet voelen?

er worden altijd nog meer zwangere vrouwen door hun man aan de kant gezet, dan mannen door hun vrouw-met-rammelende-eierstokken
Vrouwtje89: "Wees blij met wat je wel hebt in het leven, nu geef je een fijne (levens) partner op voor iets waarvan er al genoeg zijn in de wereld."



Jou ontbreekt het duidelijk aan een kinderwens, of je bent gewoon nog jong ('89?). Hoe kun je een eigen kind nou vergelijken met dat van een ander? Ik heb zelf geen duidelijke kinderwens, maar tijdens die korte momenten dat ik twijfel vullen de kinderen van familie en vrienden toch echt niet dat gat op.
Alle reacties Link kopieren
En het is triest voor allebei, want beiden verliezen. Er zijn in dit geval geen winnaars mogelijk tenzij één van de twee zwicht. En dan nog moet je maar afwachten of het goed afloopt zoals in mijn geval, of dat het toch einde relatie is doordat één van de twee niet gelukkig is.
Alle reacties Link kopieren
Er bestaat geen wij.



Je kiest voor jezelf dat is de enige verstandige keuze en dat zal altijd de enige verstandige keuze blijven.
Ik vind dat hij lelijk tegen je doet. En zou hem om die "ik kies voor ons en jij voor jezelf" al niet meer hoeven. Wat een uiterst egocentrische opmerking



Ik zeg slinger Tinder aan zodra je weer een beetje leuk in je vel steekt (of nu, gewoon omdat het kan ) en ga op zoek naar de man die wel bij je past.



Alle reacties Link kopieren
Met 'ooit misschien kinderen' kun je net zo weinig als met 'nooit kinderen'. Of misschien nog wel minder. Met 'nooit kinderen' weet je waar je aan toe bent en maak je op basis daarvan je keuze, met 'misschien' kan het zijn dat je je vastklampt aan iets wat nooit of veel te laat pas gebeurt. Ik heb een keer gelezen dat nee soms aardiger is dan misschien en dat vind ik ook.
Don't waste your time on jealousy,
Sometimes you're ahead, sometimes you're behind.
Alle reacties Link kopieren
quote:anabelle schreef op 24 maart 2014 @ 00:34:

. Hij sluit het niet uit maar wil in elk geval de komende jaren zijn energie aan andere dingen wil geven. ?



Dit snap ik dan totaal weer niet van zo'n man.



Heeft een man niets met kinderen en wil hij ze gewoon pertinent niet dan kan ik dat begrijpen. Heel verdrietig dat een relatie dan niet gaat werken maar het is niet anders.



Maar als je in de toekomst best kinderen zou willen dan ga je de vrouw van wie je zegt te houden toch geen kinderen ontzeggen door te wachten tot zij te oud is om nog kinderen te krijgen!.

Zo'n man weet toch dat vrouwen niet tot in het oneindige vruchtbaar zijn. Dan laat je je vrouw toch niet zo maar gaan om dan 10 jaar later ineens wel een kind te krijgen met een andere vrouw?



Kortom ik vind zo'n man erg egoïstisch. Wees dan duidelijk wel of niet. Daar kan een vrouw wat mee.



To ik denk dat je een goede keus hebt gemaakt.
Alle reacties Link kopieren
Supermoeilijke situatie, in ieder geval heel veel sterkte!!



Wij hebben een koppel in onze vriendengroep die al 20 jaar samen zijn, zij wilde altijd graag kinderen, hij niet. Nu is zij 42, kans op kinderen echt bijna nihil meer, hij wil ze nog steeds niet en staan nu op het punt om uit elkaar te gaan. Hij heeft een affaire gehad met een alleenstaand moeder (!!!) en geeft nu aan dat hij met die vrouw wel kinderen zou willen! .



Niet dat voor jouw vriend ook zo is he maar vind het voor onze vriendin gewoon heel tragisch omdat haar enige wens nu gevlogen is (hoewel zij ook altijd een keuze heeft gehad) en het er best in zit dat hij in de toekomst alsnog aan kinderen begint...



Maar nogmaals, heel veel sterkte en alleen jij weet wat je echt wilt!
Alle reacties Link kopieren
Het is moeilijk maar liefdesverdriet gaat over. Een kinderwens daarentegen....

Sterkte!
Alle reacties Link kopieren
quote:missml schreef op 24 maart 2014 @ 09:07:



Wij hebben een koppel in onze vriendengroep die al 20 jaar samen zijn, zij wilde altijd graag kinderen, hij niet. Nu is zij 42, kans op kinderen echt bijna nihil meer, hij wil ze nog steeds niet en staan nu op het punt om uit elkaar te gaan. Hij heeft een affaire gehad met een alleenstaand moeder (!!!) en geeft nu aan dat hij met die vrouw wel kinderen zou willen! .

Dat lijkt me zo erg, dat heb ik al vaker gelezen, dat een vrouw ervoor kiest om haar kinderwens opzij te zetten en dat ze dan, als ze zelf eenmaal te oud is om kinderen te krijgen, wordt verlaten voor een jongere vrouw met wie die man dan wel kinderen krijgt. Ongelofelijk, wat zou ik me dan verraden voelen.
Don't waste your time on jealousy,
Sometimes you're ahead, sometimes you're behind.
Ik ken inmiddels ook meerdere voorbeelden waarbij het 'ik wil pertinent geen kinderen (meer)' van de man eigenlijk betekende 'ik wil pertinent geen kinderen (meer) met jou'. Ik zou dus ook zeggen kies voor je eigen geluk, want nu voor hem kiezen en over 15 jaar met lege handen staan terwijl hij wellicht dan toch wel wil met een andere vrouw lijkt me vele malen pijnlijker.



Ik ben zelf weggegaan bij mijn ex omdat hij, na een aantal jaar proberen de knoop doorhakte, hij vond het leven zo ook leuk en wilde echt niet (meer). Ik wel. Ik kreeg een nieuwe partner en kinderen. Hij is een aantal jaar vol aan het feesten geslagen, maar heeft inmiddels ook weer een vrouw en ook een kind. Prima, we gunnen het elkaar van harte, maar wat had ik het zuur gevonden als hij wel en ik niet alsnog een gezin had kunnen hebben.
Alle reacties Link kopieren
Als jij in je leven kinderen ziet, dan moet je bij deze man weggaan en wegblijven. Deze wens niet opzij schuiven voor een partner die niet wil. Dit gaat jullie blijven achtervolgen, hoe hard je ook probeert dat niet te laten gebeuren. Je gaat dit hem verwijten en er komt een dag dat dit tussen jullie in komt te staan. Je zult overigens de eerste niet zijn die een kinderwens laat varen, om een aantal jaar later uit elkaar te gaan en je ex die dan ineens toch bij een ander kinderen maakt. En voor jou is het dan te laat.



Jullie zien allebei een andere toekomst voor je en jij bent niet slechter dan hem, doordat jij voor een gezin kiest. Want hij kiest op zijn beurt ook voor zichzelf en wat hij voor zijn toekomst wil. Dus laat je niet aanpraten dat jij voor hem genoeg bent. Nee, jij bent genoeg omdat jij (en jij alleen) in zijn plaatje van de toekomst past. Jij met een eventueel kind past niet in zijn plaatje, dus geeft hij jou op. Net als jij hem opgeeft, omdat jij een ander toekomstbeeld hebt.



Sterkte meid, het is nu verdrietig om deze keuze te maken. Maar ik denk niet dat je er spijt van gaat krijgen om te kiezen voor jouw toekomstwens! Niemand moet zijn toekomst opgeven, jij niet en hij niet. Helaas is er geen match voor jullie. Maar er is zekerste weten wel een match te vinden voor jou, je weet alleen nog even niet waar. Maar dat komt, blijf daarin geloven!
quote:missml schreef op 24 maart 2014 @ 09:07:

Supermoeilijke situatie, in ieder geval heel veel sterkte!!



Wij hebben een koppel in onze vriendengroep die al 20 jaar samen zijn, zij wilde altijd graag kinderen, hij niet. Nu is zij 42, kans op kinderen echt bijna nihil meer, hij wil ze nog steeds niet en staan nu op het punt om uit elkaar te gaan. Hij heeft een affaire gehad met een alleenstaand moeder (!!!) en geeft nu aan dat hij met die vrouw wel kinderen zou willen! .



Niet dat voor jouw vriend ook zo is he maar vind het voor onze vriendin gewoon heel tragisch omdat haar enige wens nu gevlogen is (hoewel zij ook altijd een keuze heeft gehad) en het er best in zit dat hij in de toekomst alsnog aan kinderen begint...



Maar nogmaals, heel veel sterkte en alleen jij weet wat je echt wilt!



Dit lijkt me zo erg!

Dan liever een man die echt niet wil, nu niet en nooit niet, dat is zijn goed recht en wel zo eerlijk.
Alle reacties Link kopieren
quote:vrouwtje89 schreef op 24 maart 2014 @ 07:19:

Ik vind dit soort topics altijd maar triest voor de mannen, ze worden maar zo bij het vuil gezet als het niet gaat zoals de vrouw wil. Hoe denk je dat hij zich moet voelen?



En ook al heeft de natuur/de mens, een voortplantingsdrang, dat betekent nog niet dat iedereen zich daar aan moet toegeven.



We hebben (tevens vanuit de natuur) een goed stel hersens gekregen. Wanneer gaan mensen nu eens hun verstand gebruiken ipv stomweg altijd maar hun 'gevoel' volgen.



Wees blij met wat je wel hebt in het leven, nu geef je een fijne (levens) partner op voor iets waarvan er al genoeg zijn in de wereld.



Pfff jij hebt duidelijk (nog) geen kinderwens, en heb je misschien überhaupt nog nooit een serieuze relatie gehad? Want ik ben aan mijn tweede bezig, en hoewel inmiddels verloofd, was ik er tot in het diepst van mijn ziel van overtuigd dat ik de rest van mijn leven bij nr. 1 zou blijven. Maar ja, hij wilde samenwonen/trouwen/kindjes krijgen, ik was daar niet aan toe op mijn 20ste.

Nu wel. En nu heb ik een man gevonden die dat ook met mij wil. Nu. Maar ik maak me geen illusies. Ik kan niet weten hoe dit in de toekomst gaat lopen. Ik zal alles doen voor een gelukkig huwelijk en een stabiel gezin voor ons toekomstige kind(eren), maar ik kan nog steeds niet beloven dat ik voor altijd bij hem zal blijven, ook al wil ik dat nog zo graag. Simpelweg omdat ik niet in de toekomst kan kijken.



Ik zou dus mijn kinderwens boven een man zetten ja. Maar goed, ik vind het dan ook naief om te geloven in 'voor altijd' en dat je dat voor altijd dan maar met een persoon zou kunnen hebben. En dat doet echt niets af aan de liefde voor mijn vriend, maar ik denk dat ik ook zoveel van een ander zou kunnen houden als het moest. En dat als hij geen kinderwens zou hebben, ik meer van de vader van mijn kinderen zou houden dan van hem.



Dus tja TO, ik denk dat je de juiste keuze hebt gemaakt. Je ex doet manipulatief. Niet naar luisteren, tijdje contact verbreken. Daar zit je nu toch niet op te wachten. Als hij echt voor jou zou kiezen, dan zou hij kiezen voor een leven met kinderen. Net zoals dat als jij echt voor hem zou kiezen, je zou kiezen voor een leven zonder kinderen. C'est impossible. Sterkte.
Alle reacties Link kopieren
quote:missml schreef op 24 maart 2014 @ 09:07:

Supermoeilijke situatie, in ieder geval heel veel sterkte!!



Wij hebben een koppel in onze vriendengroep die al 20 jaar samen zijn, zij wilde altijd graag kinderen, hij niet. Nu is zij 42, kans op kinderen echt bijna nihil meer, hij wil ze nog steeds niet en staan nu op het punt om uit elkaar te gaan. Hij heeft een affaire gehad met een alleenstaand moeder (!!!) en geeft nu aan dat hij met die vrouw wel kinderen zou willen! .



Niet dat voor jouw vriend ook zo is he maar vind het voor onze vriendin gewoon heel tragisch omdat haar enige wens nu gevlogen is (hoewel zij ook altijd een keuze heeft gehad) en het er best in zit dat hij in de toekomst alsnog aan kinderen begint...



Maar nogmaals, heel veel sterkte en alleen jij weet wat je echt wilt!Dit heb ik ook al vaker gehoord. Wat een lamzakken van kerels zijn dat zeg. 3 vriendinnen van mijn moeder zijn zo ongewild kinderloos gebleven. Treurig.
Alle reacties Link kopieren
Ik vind dat je ook veel opgeeft. Maar ik weet ook niet hoe sterk jou kinderwens is, je bent al 33, de kans dat je nu een nieuwe man vind waarmee je wel kinderen wilt is er natuurlijk maar kan ook nog jáaaren duren, of helemaal niet en dat je dan uiteindelijk te oud bent om nog voor kinderen te gaan.



Ik zelf zou dan gaan voor mijn goede relatie en daar heel gelukkig in worden. Je kunt ook een heel mooi leven leiden zonder kinderen

maar goed, ik zeg al, ik weet niet hoe sterk jou kinderwens is.
Weet wat je zegt, maar zeg niet alles wat je weet
Alle reacties Link kopieren
Ze kan er dan altijd nog voor kiezen om het alleen te doen. In een relatie kan dat natuurlijk niet, of althans, ik zou dat geen gezonde situatie vinden.
Don't waste your time on jealousy,
Sometimes you're ahead, sometimes you're behind.
Alle reacties Link kopieren
Ik geloof niet dat een relatie kan werken als je zoiets groots als een kinderwens voor elkaar opgeeft. Als de sleur erin komt ga je die dingen elkaar verwijten. Of je blijft denken wat als..
Alle reacties Link kopieren
Heel akelig, maar mannen voelen vaak pas een kinderwens als ze hun eigen kind in de armen houden. Dus voor die tijd kunnen ze makkelijk 'nu ff niet' zeggen. Dat deed mijn vriend indertijd ook, ik was 28 en hij 32, maar hij 'was er nog niet aan toe'. Ik heb hem voor het blok gezet en hij is 'om' gegaan. Later zijn we gescheiden, maar van onze zoon hebben we geen spijt. Kinderen zijn zo iets essentieels voor de meeste mensen, het is jammer dat je (ex-)partner dat nu (nog) niet voelt, maar als hij zich zo blijft opstellen laat hij jou geen andere keus dan weg te gaan
Alle reacties Link kopieren
Ik zou hem ook een ultimatum stellen. Geef aan dat je uiterlijk 1 september antwoord wil en dat wanneer zijn antwoord nee blijft je echt weggaat en je eigen geluk gaat zoeken.

Of je blijft weg en misschien gaat hij dan wel enorm beseffen wat hij mist.



Toch snap ik zijn angst wel. Hij wil nog zo graag van alles doen en met een kind zit je toch vast, je kan niet meer alles doen als voorheen.
De term: "help" in caps-lock als topic-titel is over het algemeen omgekeerd evenredig aan de ernst van het betreffende probleem.
Die situatie die beschreven wordt van 'erbij neerleggen en samen verder gaan' maar hem dan vervolgens verliezen omdat hij over 15 jaar er toch aan toe is en je verlaat voor een ander, zou mijn grootste angst zijn in die situatie.



Ik heb ook relaties gehad waarin ik zéker wist dat ik er geen kinderen in geboren wilde laten worden. Als ik heel diep in mijn hart keek dan wist ik dat het aan de relatie zelf lag, aan de persoon, aan de binding die je aan gaat met de persoon.

Natuurlijk zijn er genoeg mensen die écht zeker geen kinderen willen, maar denk toch ook dat het voor een groot aantal mensen geldt dat er toch onvoldoende overtuiging is om samen die binding aan te gaan... Hoe het bij jullie zit kan ik zelf niet beslissen. Wel ben ik het ermee eens dat jij - als je zeker weet dat je wel kinderen wil - hem inderdaad een ultimatum moet geven.



Ook ken ik trouwens stellen voor wie het vaderschap pas echt waarde ging krijgen op het moment dat de baby daadwerkelijk was geboren. En die nog steeds heel gelukkig met hun kind (en hun partner!) zijn, maar voor wie het in eerste instantie ook niet per se hoefde.
Alle reacties Link kopieren
Ik zou eerst voor het kind gaan, misschien, als de liefde sterk genoeg is, dat jullie later weer samenkomen?



Als je voor donorschap gaat kan hij natuurlijk ook in aanmerking komen omdat dit iets voordeliger is voor het kind.
En als het vuur gedoofd is komen er wolven
Pffff je bent 33. Hij wil nog wachten, áls hij ooit gaat willen is dat niet nu. Bij ons duurde het 2 jaar voordat ik zwanger was. Ik zou dus gezien je leeftijd écht niet nog een paar jaar wachten totdat hij ontdekt dat hij toch geen kinderen wil, of dat hij ze dan ineens per se wel wil maar dat t met jou niet meer kan want te laat en je dan dumpt voor een jongere vrouw :(

Ik denk dat je het enige juiste hebt gedaan. En een duidelijk teken naar hem.

Ik geloof er ook niet in dat er maar 1 iemand op de wereld is waar je gelukkig mee kunt zijn, sus nog een goede reden om afstand te nemen van hem. Wie weet komt de andere man die ook z zo goed bij je past snel langs. En dan past hij beter want hij wil wel kinderen

Sterkte meis!
Alle reacties Link kopieren
quote:retrostar schreef op 24 maart 2014 @ 10:40:

Ik zou eerst voor het kind gaan, misschien, als de liefde sterk genoeg is, dat jullie later weer samenkomen?



Als je voor donorschap gaat kan hij natuurlijk ook in aanmerking komen omdat dit iets voordeliger is voor het kind.



Dus je bedoelt dat het kind wel van hem is maar dat hij zich er in eerste instantie niet mee bemoeit, dat zij de zwangerschap, bevalling, kraamtijd en tropenjaren in haar eentje doormaakt terwijl hij nog even zijn wilde haren aan het kwijtraken is en dat hij nog een keer om de hoek komt kijken tegen de tijd dat het kind al zo'n beetje naar de basisschool gaat?



Ik geloof dat het dan voor mij niet meer zou hoeven.
Don't waste your time on jealousy,
Sometimes you're ahead, sometimes you're behind.
quote:vrouwtje89 schreef op 24 maart 2014 @ 07:19:

Ik vind dit soort topics altijd maar triest voor de mannen, ze worden maar zo bij het vuil gezet als het niet gaat zoals de vrouw wil. Hoe denk je dat hij zich moet voelen?



En ook al heeft de natuur/de mens, een voortplantingsdrang, dat betekent nog niet dat iedereen zich daar aan moet toegeven.



We hebben (tevens vanuit de natuur) een goed stel hersens gekregen. Wanneer gaan mensen nu eens hun verstand gebruiken ipv stomweg altijd maar hun 'gevoel' volgen.



Wees blij met wat je wel hebt in het leven, nu geef je een fijne (levens) partner op voor iets waarvan er al genoeg zijn in de wereld.

Hij volgt toch ook zijn gevoel? En dan mag het wel omdat het inhoudt dat hij geen kinderen wil? Hij geeft toch ook zijn levenspartner op vanwege zijn gevoel?



Daarnaast: ik vind dit soort topics sneu voor beide partners, maar vaak is het de vrouw die aan het kortste eind trekt, bij hem blijft zonder kinderen, dan gaan ze uit elkaar als ze beiden 40 zijn, zij kan niet meer en hij is er opeens wel 'aan toe' en vindt een vrouw van 33 waarmee hij een kind krijgt.



Dat eeuwige gemekker over ' ik ben er nog niet aan toe, misschien wil ik wel ooit' vind ik zó suf. Onaantrekkelijk ook, zo'n vent van 35 die zichzelf er nog steeds niet aan toe vindt. Als je ze niet wilt, prima, zeg dat dan. Maar ik ben er nog niet aan toe vind ik kinderachtig voor een ruim volwassen vent. Wanneer ben je er dan wél aan toe?

Dit is een oud topic. Het topic is daarom gesloten.
Maak een nieuw topic aan om verder praten over dit onderwerp.

Terug naar boven