Uit met mijn eerste vriend

25-10-2014 15:18 20 berichten
Alle reacties Link kopieren
Hoi allemaal,



Ik zit er even helemaal doorheen. Hoop dat jullie mij kunnen helpen.



Begin deze week is het uit gegaan met mijn vriend. Na een tijd van maanden waarin we allebei merkten dat we uit elkaar groeiden, heb ik de knoop doorgehakt.

Tussendoor nog een time-out van 2 weken gehad, om voor onszelf te kunnen beslissen wat we voor elkaar voelden. Voor mij zat het goed, ik miste hem enorm. Heb toen ook na een week aangegeven zover te zijn en genoeg te hebben nagedacht.

Hij had dat niet en wilde er de volle 2 weken voor hebben. Vond dit lastig, maar als er 2 weken staan heeft hij ook recht op die 2 weken.

Na deze tijd zei hij er ook vol voor te willen gaan. Hebben toen samen afspraken gemaakt over hoe het verder zou lopen, maar nog binnen een week nadat we weer samen waren ging het vaak mis. Ik kon hierna niks meer bedenken dan het uit te maken. We hebben zoveel geprobeerd, maar niets helpt.



Nu ben ik dus na een relatie van 2 jaar en 8 maanden weer alleen. Wordt fijn gesteund door mijn vriendinnen en vrienden (wel lastig omdat we allebei in dezelfde vriendengroep zitten), maar in principe zit dat goed. Heb hem tussendoor ook nog een aantal keer gesproken, maar gezien niet meer.



Bij mij thuis is het allemaal een beetje anders. Zij moedigden mij al langer aan te stoppen, dit is niet mijn eigen interpretatie, maar letterlijk tegen mij gezegd. Dat negatieve over hem gaat nu gewoon door. Ookal weten zij wat ik ervan vind, ik krijg toch vaak nog mindere dingen over hem te horen.

Vind dit zelf erg lastig, omdat we niet met echte ''ruzie'' uit elkaar zijn gegaan: ondanks dat onze gevoelens voor elkaar er nog zijn ging het gewoon niet meer.



Op zijn werk gaan er verhalen rond, die uiteindelijk bij mij terecht komen. Zo zou hij blij zijn nu weer dingen met zijn vrienden te kunnen doen, dat kon niet toen hij bij mij was. Dit klopt helemaal niet, ik liet hem er juist erg vrij in. We zagen elkaar maar 2 avonden in de week, de rest van de avonden van zijn week was gevuld met allerlei dingen doen met familie en vrienden.

Heb hem ook gevraagd of hij dit gezegd heeft, hij zegt van niet en dat er dingen verkeerd overgekomen zijn. Gaf daarna ook meteen aan ons samen zijn ontzettend te missen.

Ik geloof hem, maar al die verhalen doen pijn.



Daarnaast krijg ik nu van mijn ex veel berichtjes met dat hij zo'n spijt heeft, hij beter naar mij had moeten luisteren, dat ik geen kritiek verdien, enz.

We zijn zo lang samen geweest en al zo lang liep het niet, ondanks alle dingen die ik benoemde. Want erover praten is genoeg gebeurd. Alleen heeft het niet geholpen.



Heeft iemand tips voor mij om hiermee om te gaan? Want alleen negatieve dingen over hem horen maakt me opstandig, mijn gevoelens voor hem zijn er nog steeds. We passen alleen niet bij elkaar. En mijn vriendinnen kennen hem als vriend in de vriendengroep, dus die hebben ook hun mening over hem. Ik wil gewoon graag iets van iemand horen die er ver vanaf staat en een ''algemeen'' advies kan geven.



Dankjewel!
Alle reacties Link kopieren
Ik heb hetzelfde meegemaakt. Mijn ex twijfelde over de relatie en we hebben het gezamenlijk uitgemaakt. We waren lang bij elkaar dus ik was ontzettend bang om weer alleen te zijn. Vooral omdat ik heel graag een relatie heb, en zonder relatie voel ik me eigenlijk vooral ongelukkig. Nadat het uit was kreeg ik spijt en wilde ik hem terug, dit was niet wederzijds. Dat deed ook pijn, ik droomde elke nacht over hem en ik kon van niets blij worden. Wat wel hielp, was afleiding en steun zoeken. Veel praten met vriendinnen of je moeder, en het te proberen accepteren. Nadat ik écht accepteerde dat het over was en ook niet meer goed zou komen, ging het al wat beter. Daarnaast probeerde ik zoveel mogelijk leuke dingen te doen, maar dat hielp niet heel veel in het begin. De acceptatie, het rouwen en daarna verdergaan, dat hielp het beste. Verder praat ik nu ook met andere mannen, en dat helpt ook wel. Ik ben nog steeds wel bang dat ik lang single ga zijn, omdat ik ook echt geen zin heb actief op zoek te gaan. Ik was ook 2 jaar single voordat ik iets met mijn ex kreeg dus ben nu ook best bang dat het weer zo lang gaat duren. Ik zou geen contact meer zoeken met je ex als ik jou was, tijd heelt alle wonden.
'Waarlijk, na moeilijke tijden komen er makkelijke tijden.' Quran 94:6
Ik denk dat het het beste is als je voorlopig geen contact hebt met hem. En als je je familie vertelt dat je steun wil en dat ze je alleen maar pijn doen door hem af te kraken.



Verhalen zullen er altijd zijn, trek je daar niks van aan. Blokkeer je ex op alle media en ga weer verder met je leven.



Dikke knuffel, een gebroken hart doet pijn.
Alle reacties Link kopieren
Bedankt voor jullie lieve antwoorden!

Merk gewoon dat ik nog echt heel veel van hem hou en hem niet kwijt wil. Maar weet ook dat er geen andere optie is.



Hij laat nu weten dat hij fout zat, maar dat is te laat. Heb het er zo vaak over gehad, steeds hij dat ik overal te veel druk op legde. Het is gewoon zo lastig alles los te laten. Ik ben daar sowieso heel slecht in, maar in dit geval helemaal.



Ik slaap ook niet fijn. Wordt 's ochtends wakker van pijn in mijn nek omdat ik volgens mij niet beweeg tijdens het slapen.



Merk dat ik een leegte voel die ik niet opgevuld krijg. Heb tot overmaat van ramp volgende week mijn tentamens, dus ben al de hele week aan het blokken. Maar concentreren gaat lastig en overal zitten herinneringen aan. Leuke dingen doen zitten er dus helaas niet in...



Heb zo lang gehoopt dat het beter zou worden, had mezelf deze pijn willen besparen. Want het voelt nu echt alsof ik heb opgegeven in onze relatie. Al weet ik heel goed dat dat niet zo is, die gedachte die blijft...
Alle reacties Link kopieren
Dat heet verwerken.



En dat kost nou eenmaal even wat tijd.
Trouwe onderdaan van Zijne Majesteiten Kater I en II
Hier hetzelfde, net uit met mijn eerste echte vriend. Met als bijkomende complicatie dat we jaren samen in ons koophuis hebben gewoond, waardoor we nu nog veel contact moeten hebben om alles af te ronden.

Ik zit nog midden in het rouwproces, en dat doet verschrikkelijk veel pijn, maar ik weet dat ik hier sterker uit ga komen.
Even een voor Lisa en Birdie. je eerste, echte vriend vergeet je nooit maar gelukkig slijt het verdriet wel.

Geef het de tijd en zoek afleiding. Blijf niet in het verdriet hangen want het leven is vee te mooi ook al zal je dit nu nog niet zo zien

Sterkte!
Thnx!

Ik vind het ook zo moeilijk dat we allebei nog van elkaar houden, en huilend samen op de bank zitten, maar dat hij nog steeds denkt dat dit beter is.

En als ik rationeel denk, dan weet ik wel dat hij alleen voor zichzelf leeft, en dat ik beter verdien, maar mijn hart heeft het er zo moeilijk mee.
Alle reacties Link kopieren
L.isa, ben jij misschien ook C.eline die haar ex terug wil?
Alle reacties Link kopieren
quote:suresixset schreef op 26 oktober 2014 @ 00:15:

L.isa, ben jij misschien ook C.eline die haar ex terug wil?



Nee, heb haar topic ook niet gelezen. Heb maar 1 account hoor ;).



Bedankt voor je advies trouwens!
Alle reacties Link kopieren
Ik heb precies hetzelfde Birdie. Al zijn wij het er gelukkig allebei over eens dat het niet langer ging samen.

Hij leeft volgens een ander "idee" dan ik doe.

Hij zoekt iemand die hem als belangrijkste persoon van het gezin ziet, zijn eten op tafel heeft staan als hij thuis komt na een werkdag en die vooral niet te lastig doet of te veel wil.

Ik wilde bijvoorbeeld al maanden met hem een weekendje weg, gewoon er lekker samen tussenuit. Zitten allebei in een drukke periode en dan lekker even onthaasten. Maar dit kon hij niet combineren met zijn werk. Kreeg vorige week wel te horen dat hij in het voorjaar een maand (!) naar Curacao (!) wil met zijn beste vriend, om daar te ontspannen. Dat ik dat nooit kon betalen had hij al bdacht. Daarom gaan ze met zijn tweeën. Voelde me toen zo gekwetst en onbegrepen...
Alle reacties Link kopieren
quote:l.isa schreef op 26 oktober 2014 @ 09:13:

Ik heb precies hetzelfde Birdie. Al zijn wij het er gelukkig allebei over eens dat het niet langer ging samen.

Hij leeft volgens een ander "idee" dan ik doe.

Hij zoekt iemand die hem als belangrijkste persoon van het gezin ziet, zijn eten op tafel heeft staan als hij thuis komt na een werkdag en die vooral niet te lastig doet of te veel wil.

Ik wilde bijvoorbeeld al maanden met hem een weekendje weg, gewoon er lekker samen tussenuit. Zitten allebei in een drukke periode en dan lekker even onthaasten. Maar dit kon hij niet combineren met zijn werk. Kreeg vorige week wel te horen dat hij in het voorjaar een maand (!) naar Curacao (!) wil met zijn beste vriend, om daar te ontspannen. Dat ik dat nooit kon betalen had hij al bdacht. Daarom gaan ze met zijn tweeën. Voelde me toen zo gekwetst en onbegrepen...

snap ik! Wat een luldebehanger.



Toen vriend en ik samen waren zijn we de eerste twee jaar ook nog 2 weken, hij met een vriend en ik met een vriendin op, zonder elkaar op vakantie geweest.



Moet geen probleem zijn want wij konden ook nog met elkaar weg of op vakantie. Ik weet niet hoe oud jullie zijn naar als je bij elkaar blijft ga je straks nog vaak genoeg met elkaar op vakantie en dan is het niet zo gek dat hij nog graag een x met een vriend weg wil. Maar een weekendje weg samen moet natuurlijk helemaal geen probleem zijn. Ik denk dat je iemand die dat met jou niet wil beter niet als vriend kan hebben.



Ik was pas 16 toen het na 2 jaar uitging met mijn eerste vriendje, mennn ik dacht dat ik daar nooit overheen ging komen. Kon mezelf echt niet voorstellen om ooit met iemand anders te zijn . Achteraf gezien was dat echt een relatie van niks die nooit stand gehouden zou hebben. En uiteindelijk kom je echt een veel leuker exemplaar tegen hoor!
The most exciting, challenging and significant relationship is the one with yourself. And if you can find someone to love the you you love that’s fabulous
Wij zijn beide eind twintig.

Wij gingen maar 1x per jaar een weekje weg, omdat het van hem niet hoefde.

En dan wilde hij daar ook niets doen, vooral uitslapen en met zijn laptop klooien. En s avonds misschien uit eten en nog een uurtje zwemmen.

En dan weer tv kijken, bier drinken en laat naar bed.

En dan weer uitslapen..



Dagjes weg vond hij niet leuk, en deden we dus niet. En als we dan al gingen wilde hij vooral zo snel mogelijk weer naar huis.
Alle reacties Link kopieren
Dacht dat ik hem al een deel los had kunnen laten, heb hem de afgelopen tijd weinig gesproken en niet gezien.



Maar vandaag hebben we weer afgesproken. Zijn samen naar huis gereisd. Gewoon om te praten over hoe het nou met ons ging.

Merkte zelf dat het meteen weer vertrouwd voelde, dat ik niets liever wilde dan met hem zijn.



Hij heeft het de laatste tijd lastig gevonden en kan het allemaal maar lastig loslaten.



Nu twijfel ik: Is dit een teken dat we toch echt veel voor elkaar betekenen of zien we elkaar weer te snel na onze break-up? En wat moet ik nu?
Alle reacties Link kopieren
Wat je moet doen is alle contact verbreken. Hij gebruikt je nu om zijn eigen verdriet te verwerken, heeft niks met jou terug willen te maken en het is al helemaal geen teken. Minstens een maand geen contact en dan kun je proberen weer contact te hebben.
Motto’s Helpen je Niet Als het er echt op Aan Komt
Alle reacties Link kopieren
Maar ook ik wil hem eigenlijk graag terug. Heb afgelopen week heel veel geleerd voor mijn tentamens en heb het daarom opzij gezet.

Maar nu ik er meer over na ga denken merk ik dat ik het allemaal mis.



Vind een maand geen contact echt heel moeilijk...

Hij is zo'n groot en belangrijk deel van mijn leven geworden, ondanks alles.
Ik ben me ook alvast aan het voorbereiden voor wat er komen gaat. Gaat al een tijdje niet zo lekker tussen mij en mn vriend en maandag gaan we praten. Ik heb hier een heel zwaar gevoel bij, en denk dat het daarna klaar is. Moeilijk van mijn kant op te accepteren want mijn gevoelens zijn nog net zo sterk als in het begin.



Kan me ook niet voorstellen hoe het is zonder hem, maar het is wel beter en dat besef ik me maar al te goed. Hij is christelijk en ik ben dat niet. In het begin was dat geen probleem, maar naarmate het serieuzer werd wel. We hadden beiden nog nooit eerder een relatie gehad dus dat konden we ook niet weten. Zijn gevoel knaagt heel erg aan hem, en hij weet gewoon niet wat hij wil. Ik weet juist wel heel goed wat ik wil, ik wil voor hem gaan en dat hij dat niet met overtuiging kan doet me verdriet. Hij heeft het gevoel alsof ie moet kiezen tussen mij en het geloof terwijl ik juist benadruk dat dit absoluut niet hoeft. We combineren het nu toch ook al.



Het voelt net alsof hij afstand van me aan het doen is, we appen/bellen/skypen amper meer en hij heel druk met werk/studie/sport. Hij woont bovendien ook nog in een andere stad. Hij heeft tijd genoeg gehad om over de hele kwestie na te denken, waarschijnlijk heeft hij allang een keuze gemaakt toen alles nog goed zat maar was hij bang voor de consequenties. Het is gewoon niet meer wat het was, alsof hij op me uitgekeken is en dat doet mij verschrikkelijk veel pijn. Ik ga daar zelf ook aan onderdoor, al die onzekerheid en onduidelijkheid. Daarom als hij de knoop niet doorhakt, dan doe ik het wel want zo kan dat ook niet langer doorgaan. Als hij er voor was gegaan, zonder al die twijfel dan had er zo iets moois uit kunnen komen..
Alle reacties Link kopieren
Eyeofthetiger,



Heel veel succes morgen!

Hopelijk komen jullie er op een manier uit waarmee je uiteindelijk rust zult hebben.



Ik heb je nog een privébericht gestuurd, maar weet niet of het goed is aangekomen.



Sterkte morgen en ik denk aan je!
Hee l.isa,



Ja ik heb hem gekregen. Sorry ik ben nog niet zo bekend met hoe dit forum werkt dus ik had verwacht dat ik dan ergens een notificatie van zou krijgen. Je hebt inmiddels ook een privébericht terug als het goed is.



Hartstikke lief dat je me een hart onder de riem steekt, dit waardeer ik echt heel erg. Dankjewel!

Ik knijp hem nu al voor morgen.. Klamp me nu nog vast aan wat er nu nog is maar als het goed is kan ik het dan eindelijk loslaten
anoniem_64901a3ee50c1 wijzigde dit bericht op 02-11-2014 23:31
Reden: Incompleet
% gewijzigd
Alle reacties Link kopieren
quote:l.isa schreef op 31 oktober 2014 @ 22:50:

Maar ook ik wil hem eigenlijk graag terug. Heb afgelopen week heel veel geleerd voor mijn tentamens en heb het daarom opzij gezet.

Maar nu ik er meer over na ga denken merk ik dat ik het allemaal mis.



Vind een maand geen contact echt heel moeilijk...

Hij is zo'n groot en belangrijk deel van mijn leven geworden, ondanks alles.Waarom wil je hem terug? Het is normaal dat je nu alleen de mooie dingen ziet en naar hem terug verlangt, juist die maand geen contact kan ervoor zorgen dat je dingen ziet hoe ze echt zijn. Als het meant to be is dan is dat ook zo na een maand geen contact.
Motto’s Helpen je Niet Als het er echt op Aan Komt

Dit is een oud topic. Het topic is daarom gesloten.
Maak een nieuw topic aan om verder praten over dit onderwerp.

Terug naar boven