Relaties
alle pijlers
vader ongelukkig -> moeder weet van niks
zondag 13 mei 2007 19:46
Hoi mensen. Ik ben al een hele tijd niet meer op dit forum geweest, maar ik wil nu heel graag iets kwijt. Ik ben 21 jaar en woon niet meer thuis. Ik woon samen met mijn vriend. Ik heb 1 zus die ook niet meer thuis woont. de laatste tijd gaat het thuis, met mijn ouders, niet zo goed. Al een tijdje hadmijn vader last van buien, waarin hij zich ineens bezoop, dat is ongeveer 3 of 4 x voorgekomen. Steeds vroegen we ons af waarom maar er kwam niet veel meer uit dan dat hij zich dan even ongelukkig voelde en het even kwijt wilde. In die buien deed hij wel steeds heel rot tegen mijn mnoeder en gaf haar verwijten enzo dat hij niet gelukkig was, al heel lang niet meer. Daarna had hij elke keer spijt. Gelukkig doet hij dit nu niet meer. Wel is er voor 2 maanden geleden weer een drama geweest thuis omdat mijn vader, nu nuchter, mijnmoeder had verteld dat hij wilde weten hoe het zonder haar zou zijn etc. Mijn zus en ik zijn toen langs gegaan en hebben lang en veel gepraat. Ik voel me al jaren de psycholoog van mijn ouders, ook omdat ik mijn moeder heel erg heb moeten opvangen omdat mijn vader 4 jaar geleden vreemd ging. Dat is overigens uitgesproken en nu niet meer van belang. maar 2 maanden geleden was hij dus al ongelukkig enzo, en wist het niet meer. Na veel gepraat kwam hij erachter dat hij haar toch niet kon missen, en heeft toen heel erg veel verdriet gehad. We dachten dat het nu wel weer redelijk oke was. Hoewel ik aanvoelde dat hij nog steeds niet happy was. daar heb ik dit weekend dus met mijn vader over gepraat, en hij heeft toegegeven dat hij zich ongelukkig voelt. dat hij het gevoel heeft met zijn zus te zijn ipv met zijn vrouw. Dat ze zo verschillend zijn. dat ie het niet meer weet. met een andere vrouw misschien gelukkiger zal zijn. dat ie denkt dat hij 10 jaar eerder al had weg moeten gaan, of 4 jaar geleden, toen hij was vreemd gegaan. hij praat momenteel wel met een psycholoog om erachter te komen wat hij zo mist, maar hij denkt dat het voor 80% aan de relatie ligt. daarnaast heeft hij gevoelens voor iemand anders!! Dit weet ik nu allemaal en god wat voel ik me schuldig tov mijn moeder. ze denkt nu dat alles wel were oke en rustig is en ze weet helemaal niet dat hij zo ongelukkig is. en ik weet het wel! en ik praat er alleen met mijn vriend over. omdat mijn zus volgende week een weekje weg gaat wil ik haar er nu niet mee belasten, anders voelt ze zich misschien die week heel rot. dat zou ik niet willen. maar ik heb wel erg de behoefte om te praten. vandaag is het moederdag en mijn moeder weet gewoon van niks en ik vind haar zo lief en voel me zo rot! ik wil niet dat ze verdriet heeft of krijgt. ze maakt op dit moment al heel veel mee (ziektes in familie ed) en dit kan er niet bij. ik kan niks doen maar ben blij dat ik mijn verhaal even kwijt kon. misschien hebben jullie wat opbeurende woorden voor mij.
zondag 13 mei 2007 20:10
Hoi Shaja,
Echt erg voor je, dat je ouders je zo belasten met hun problemen. Net alsof zij het kind zijn en jij de ouder.. Heb je toch nog een beetje een fijne moederdag gehad? het enige wat ik je kan adviseren is; probeer je terug te trekken uit hun problemen. Je kunt er toch niets aan veranderen, ze zullen het helemaal zelf moeten doen.
Sterkte!
Echt erg voor je, dat je ouders je zo belasten met hun problemen. Net alsof zij het kind zijn en jij de ouder.. Heb je toch nog een beetje een fijne moederdag gehad? het enige wat ik je kan adviseren is; probeer je terug te trekken uit hun problemen. Je kunt er toch niets aan veranderen, ze zullen het helemaal zelf moeten doen.
Sterkte!
zondag 13 mei 2007 21:33
Ja dat is heel erg voor een kind als het huwelijk van je ouders er zo voor staat.
Maar het is idd zo dat jij dat niet voor ze kunt oplossen.
Probeer jezelf er ook van te weerhouden om de 1 of de ander advies te geven.
Dat ligt niet aan jou. Ze moeten er echt zelf uit komen.
Als je vader zegt dat het een broer en zus verhouding is, dan ligt het probleem waarschijnlijk op sex gebied.
Ouders moeten zich niet met de sex van hun kinderen bemoeien, en anderom ook niet.
Sterkte.
Maar het is idd zo dat jij dat niet voor ze kunt oplossen.
Probeer jezelf er ook van te weerhouden om de 1 of de ander advies te geven.
Dat ligt niet aan jou. Ze moeten er echt zelf uit komen.
Als je vader zegt dat het een broer en zus verhouding is, dan ligt het probleem waarschijnlijk op sex gebied.
Ouders moeten zich niet met de sex van hun kinderen bemoeien, en anderom ook niet.
Sterkte.
zondag 13 mei 2007 21:55
Ik herken je verhaal wel een beetje. Me het verschil dat mijn vader nooit iets met iemand bespreekt. Maar ik heb me ook lange tijd veel aangetrokken van de problemen van mijn ouders. Met name mijn zus was een praatpaal voor mijn moeder. Je komt dan inderdaad in de situatie dat de rollen zich soms omkeren. Ik heb me ook lange tijd verantwoordelijk gevoeld voor het geluk van mijn ouders.Het probleem is dan ook nog dat je loyaliteit vaak bij beide ligt.
Je vader zal zijn problemen toch met je moeder op moeten lossen. Misschien moet hij er eerst zelf uit komen en het dan bespreken. Als ik jou was zou ik proberen om er wat afstand van te houden. Ik weet dat dat soms makkelijker gezegd dan gedaan is. Ik heb nu voldoende afstand, maar hoe dat precies gekomen is weet ik niet. Het is ze gegroeid denk ik. Mijn ouders zijn inmiddels gescheiden en ik heb me gerealiseerd dat ik niet voor hun geluk verantwoordelijk ben.
Fijn dat je het wel met je vriend kan bespreken. En ik zou het toch ook zeker met je zus gaan bespreken. Ik bespreek veel met mijn zus over ons gezin en ik vind dat echt heerlijk. Juist door die loyaliteit. Als kind mag je vanalles over je ouders zeggen, als dat van buiten het gezin komt is dat toch vaak anders. Ik heb er juist veel steun aan dat ik alles met mijn zus kan bespreken. De ergenissen, de zorgen, alles. Het is fijn als iemand die dingen herkent.
Je vader zal zijn problemen toch met je moeder op moeten lossen. Misschien moet hij er eerst zelf uit komen en het dan bespreken. Als ik jou was zou ik proberen om er wat afstand van te houden. Ik weet dat dat soms makkelijker gezegd dan gedaan is. Ik heb nu voldoende afstand, maar hoe dat precies gekomen is weet ik niet. Het is ze gegroeid denk ik. Mijn ouders zijn inmiddels gescheiden en ik heb me gerealiseerd dat ik niet voor hun geluk verantwoordelijk ben.
Fijn dat je het wel met je vriend kan bespreken. En ik zou het toch ook zeker met je zus gaan bespreken. Ik bespreek veel met mijn zus over ons gezin en ik vind dat echt heerlijk. Juist door die loyaliteit. Als kind mag je vanalles over je ouders zeggen, als dat van buiten het gezin komt is dat toch vaak anders. Ik heb er juist veel steun aan dat ik alles met mijn zus kan bespreken. De ergenissen, de zorgen, alles. Het is fijn als iemand die dingen herkent.
