Relaties
alle pijlers
Veder gaan na vreemdgaan ben ik te hard voor hem.
zaterdag 27 juni 2015 17:57
Zoals ik al eerder in een topic schreef heeft mijn man een affaire gehad. Het kwam uit doordat zij zwanger werd.
Ik heb mijn spullen gepakt en ben met onze toen 10 weken oude zoon naar mijn ouders vertrokken.
Zijn ex-minnares heeft een miskraam gehad. Iets wat ik niemand gun. Maar klinkt hard; zonder de miskraam had ik niet met hem veder gekund. Ik had net kunnen leven met de gedachte dat hij nog ergens een kind van een minnares had rond lopen. Ik heb niet het recht om het kind zijn vader te ontnemen.
Inmiddels zijn we er over uit dat we rustig willen kijken of het nog gaat werken tussen ons.
Heb hem gevraagd hoe hij het voor zich ziet dat we veder gaan. Het oorspronkelijke toekomst plan is voor hem onveranderlijk gebleven.
Ik heb er ook over na gedacht. En er zijn toch een paar dingen waarvan ik denk, dat nooit meer.
Zo wil ik niet weer de ellende die er achter weg kan komen als we een gezamenlijke hypotheek hebben. Geen gezamenlijke rekening, niet het geld gaat op 1 grote bult. Op een huishoud rekening na. Waar we dan een X bedrag per maan op storten allebei.
Ik koop een eigen auto. Die ook op mijn naam komt te staan. Dan is het heel jammer dat het op zijn naam kwa verzekering goedkoper zou zijn.
En het liefst zou ik ook zien dat ons huwelijk van getrouwd in gemeenschap van goederen omgezet word in op huwelijkse voorwaarde.
Zoals ik in m'n eerdere topic heb geschreven. Is er nog steeds het plan om naar Engeland te emigreren. Zijn 2 oudste kinderen wonen daar. We hebben de papieren rond. Ik weet niet of ik nu wel met hem mee wil.
Ben ik te hard voor hem?
Ik heb mijn spullen gepakt en ben met onze toen 10 weken oude zoon naar mijn ouders vertrokken.
Zijn ex-minnares heeft een miskraam gehad. Iets wat ik niemand gun. Maar klinkt hard; zonder de miskraam had ik niet met hem veder gekund. Ik had net kunnen leven met de gedachte dat hij nog ergens een kind van een minnares had rond lopen. Ik heb niet het recht om het kind zijn vader te ontnemen.
Inmiddels zijn we er over uit dat we rustig willen kijken of het nog gaat werken tussen ons.
Heb hem gevraagd hoe hij het voor zich ziet dat we veder gaan. Het oorspronkelijke toekomst plan is voor hem onveranderlijk gebleven.
Ik heb er ook over na gedacht. En er zijn toch een paar dingen waarvan ik denk, dat nooit meer.
Zo wil ik niet weer de ellende die er achter weg kan komen als we een gezamenlijke hypotheek hebben. Geen gezamenlijke rekening, niet het geld gaat op 1 grote bult. Op een huishoud rekening na. Waar we dan een X bedrag per maan op storten allebei.
Ik koop een eigen auto. Die ook op mijn naam komt te staan. Dan is het heel jammer dat het op zijn naam kwa verzekering goedkoper zou zijn.
En het liefst zou ik ook zien dat ons huwelijk van getrouwd in gemeenschap van goederen omgezet word in op huwelijkse voorwaarde.
Zoals ik in m'n eerdere topic heb geschreven. Is er nog steeds het plan om naar Engeland te emigreren. Zijn 2 oudste kinderen wonen daar. We hebben de papieren rond. Ik weet niet of ik nu wel met hem mee wil.
Ben ik te hard voor hem?
zaterdag 27 juni 2015 20:12
quote:gwen_ schreef op 27 juni 2015 @ 18:12:
Ik vind je heel verstandig. Je man heeft aangetoond dat hij onbetrouwbaar is. Jij was zwanger toen hij een verhouding had met een andere vrouw. Hij is niet alleen onbetrouwbaar, hij is ook onverantwoordelijk. Hij heeft niet voorkomen dat die andere vrouw zwanger werd. Hij heeft bovendien al 2 kinderen uit een andere relatie. Misschien is hij gewoon niet goed in trouw zijn en relaties?Inderdaad. Bij mij had hij geen 2e kans gekregen.
Ik vind je heel verstandig. Je man heeft aangetoond dat hij onbetrouwbaar is. Jij was zwanger toen hij een verhouding had met een andere vrouw. Hij is niet alleen onbetrouwbaar, hij is ook onverantwoordelijk. Hij heeft niet voorkomen dat die andere vrouw zwanger werd. Hij heeft bovendien al 2 kinderen uit een andere relatie. Misschien is hij gewoon niet goed in trouw zijn en relaties?Inderdaad. Bij mij had hij geen 2e kans gekregen.
zaterdag 27 juni 2015 20:21
zaterdag 27 juni 2015 20:28
Ik snap niet dat je uberhaupt nog overweegt verder te gaan met deze vreemdganger die het ook nog 'ns onveilig doet als ie in het rond neukt. Laat staan dat je overweegt voor hem te emigreren naar 'n land waar jij helemaal niks hebt, alleen die vreemdganger die je daar ook nog moet delen met zijn kinderen. Ik zou de boel afkappen en proberen er zo'n hoog mogelijke alimentatie voor jouw kind uit te slepen omdat hij de zorg tenslotte niet met je zal delen als ie emigreert en dan mag ie opzouten naar Engeland.
Shoot first, ask questions later!
zaterdag 27 juni 2015 20:31
zaterdag 27 juni 2015 20:36
Ik geloof niet dat ik je 'te hard' vind voor hem. Hij heeft het er naar gemaakt.
Maar of je houding verstandig is als (ALS!) je echt weer met hem verder zou willen, betwijfel ik. Als je er voor gaat, GA er dan ook voor. En niet half, terwijl je je eigen hachje al aan het redden bent voor 'wat als'.
Ook over het emigreren zou ik maar eens een heel goed gesprek voeren. En ik begrijp uit een van de andere reacties dat jullie samen een bedrijf hebben? Pittig...
Maar of je houding verstandig is als (ALS!) je echt weer met hem verder zou willen, betwijfel ik. Als je er voor gaat, GA er dan ook voor. En niet half, terwijl je je eigen hachje al aan het redden bent voor 'wat als'.
Ook over het emigreren zou ik maar eens een heel goed gesprek voeren. En ik begrijp uit een van de andere reacties dat jullie samen een bedrijf hebben? Pittig...
zaterdag 27 juni 2015 20:37
quote:redbuIIetje schreef op 27 juni 2015 @ 20:31:
Ik zou 'm overigens verzoeken zich te laten steriliseren. Als ie nog 'ns in het rond neukt en weer 'n kind verwekt wat wel blijft plakken dan gaat dat ten koste van de hoogte van het bedrag wat je nu voor je kind kunt scoren.Tsjonge jonge, kan het ook wat fatsoenlijker?
Ik zou 'm overigens verzoeken zich te laten steriliseren. Als ie nog 'ns in het rond neukt en weer 'n kind verwekt wat wel blijft plakken dan gaat dat ten koste van de hoogte van het bedrag wat je nu voor je kind kunt scoren.Tsjonge jonge, kan het ook wat fatsoenlijker?
zaterdag 27 juni 2015 20:40
quote:zas schreef op 27 juni 2015 @ 20:37:
[...]
Tsjonge jonge, kan het ook wat fatsoenlijker?Ik herinner me het andere topic van TO waar ze idd zwaar pissed was dat nóg 'n kind het bedrag wat ze voor het hare kon verwachten van hem lager zou maken,. Dat is nu gelukkig uit de wereld, maar de kans blijft er in zitten dat ie nog 'ns genaaid wordt door 'n vrouw die hij naait.
[...]
Tsjonge jonge, kan het ook wat fatsoenlijker?Ik herinner me het andere topic van TO waar ze idd zwaar pissed was dat nóg 'n kind het bedrag wat ze voor het hare kon verwachten van hem lager zou maken,. Dat is nu gelukkig uit de wereld, maar de kans blijft er in zitten dat ie nog 'ns genaaid wordt door 'n vrouw die hij naait.
Shoot first, ask questions later!
zaterdag 27 juni 2015 20:40
Hangt er vanaf of je hem vertrouwt met business...je zou ook de relatie puur zakelijk kunnen houden zoals je nu van plan bent om alles te scheiden financieel.
Zou je man jou hebben vergeven indien jij dit had gedaan?
(Wanneer je vreemd zou zijn gegaan en zwanger geworden van een ander met een (vroege) miskraam?).
Zou je man jou hebben vergeven indien jij dit had gedaan?
(Wanneer je vreemd zou zijn gegaan en zwanger geworden van een ander met een (vroege) miskraam?).
This user may use sarcasm and cynicism in a way you are not accustomed to. You might suffer severe mental damage.
zaterdag 27 juni 2015 21:38
Heb niet alle reacties gelezen, maar serieus eerst rondneuken met een ander, vervolgens lacht hij je keihard achter je rug om...oeps ze blijkt zwanger te zijn...miskraam..
Nou deze gaat volgens mij nog vrolijk door in Engeland, er lopen immers teveel snoepjes rond, hij klinkt niet erg serieus en monogaam, ja tot na ze 60e misschien, kan je nog lang wachten.
Nou deze gaat volgens mij nog vrolijk door in Engeland, er lopen immers teveel snoepjes rond, hij klinkt niet erg serieus en monogaam, ja tot na ze 60e misschien, kan je nog lang wachten.
zaterdag 27 juni 2015 23:46
Ik heb ongeveer hetzelfde meegemaakt, je mag me loepen, heb er destijds redelijk wat over geschreven. Mijn man en zijn minnares kozen voor abortus. Gelukkig, want anders had ik het ook geen kans meer willen geven tussen ons. Het is nu ongeveer 2,5 jaar geleden en ondanks dat we een hele zware tijd hebben gehad, ben ik er nu van overtuigd dat we het hebben gered.
Ik herken je onzekerheid heel goed. Sinds dit gebeurd is heb ik bijvoorbeeld onder andere een geldbedrag voor mezelf gespaard en laten vastleggen dat het van mij is. We hadden verder al veel gescheiden qua financiën gelukkig. Je bent gewoon een groot deel van je vertrouwen kwijt en het duurt heel lang voor dat weer een beetje goed komt. En helemaal goed komt het nooit meer. Iemand hier schreef ooit 'je ommuurt je hart.' Dat is waar. Ik heb lang getwijfeld of ik wilde blijven bij de man die hier de oorzaak van is, maar ik ben tot de conclusie gekomen dat hij die muur niet gebouwd heeft, maar ikzelf. (Waarmee ik overigens niet wil zeggen dat het vreemdgaan niet zijn schuld is, want dat is het wel! Ik heb het over de gevolgen voor mijzelf als persoon.) Bij elke andere man in mijn leven zou ik dezelfde muur hebben, dit is nu eenmaal wat er gebeurd is en dat laat zijn littekens na. Beetje vaag omschreven misschien, hopelijk begrijp je wat ik bedoel. Je wordt gewoon niet meer dezelfde, net als je dat niet meer wordt nadat je iets anders ergs hebt meegemaakt. En dat is niet per definitie slechter, maar gewoon anders.
Deze ervaring heeft mij geleerd dat ikzelf de belangrijkste persoon in mijn leven ben, samen met mijn kinderen. Dus ik zorg goed voor mezelf, op alle vlakken. Ik vind dus absoluut niet dat je te streng voor hem bent. En als hij daadwerkelijk met jou verder wil, snapt hij dat dit voor jou nodig is en respecteert hij dat.
Sterkte!
Ik herken je onzekerheid heel goed. Sinds dit gebeurd is heb ik bijvoorbeeld onder andere een geldbedrag voor mezelf gespaard en laten vastleggen dat het van mij is. We hadden verder al veel gescheiden qua financiën gelukkig. Je bent gewoon een groot deel van je vertrouwen kwijt en het duurt heel lang voor dat weer een beetje goed komt. En helemaal goed komt het nooit meer. Iemand hier schreef ooit 'je ommuurt je hart.' Dat is waar. Ik heb lang getwijfeld of ik wilde blijven bij de man die hier de oorzaak van is, maar ik ben tot de conclusie gekomen dat hij die muur niet gebouwd heeft, maar ikzelf. (Waarmee ik overigens niet wil zeggen dat het vreemdgaan niet zijn schuld is, want dat is het wel! Ik heb het over de gevolgen voor mijzelf als persoon.) Bij elke andere man in mijn leven zou ik dezelfde muur hebben, dit is nu eenmaal wat er gebeurd is en dat laat zijn littekens na. Beetje vaag omschreven misschien, hopelijk begrijp je wat ik bedoel. Je wordt gewoon niet meer dezelfde, net als je dat niet meer wordt nadat je iets anders ergs hebt meegemaakt. En dat is niet per definitie slechter, maar gewoon anders.
Deze ervaring heeft mij geleerd dat ikzelf de belangrijkste persoon in mijn leven ben, samen met mijn kinderen. Dus ik zorg goed voor mezelf, op alle vlakken. Ik vind dus absoluut niet dat je te streng voor hem bent. En als hij daadwerkelijk met jou verder wil, snapt hij dat dit voor jou nodig is en respecteert hij dat.
Sterkte!
zaterdag 27 juni 2015 23:55
Wat is nu de toegevoegde waarde om in deze relatie te blijven? Ben je nog gek op hem, geld, jullie kind? Het is goed om alles vast te leggen maar dan woon je in Engeland en flikt hij het weer? Wat dan? Je kind jaren ouder, geen sociaal vangnet, blijf je dan daar of wil je terug naar Nederland, hoe doe je dat dan met jullie kindje, de zaak, de financiën, woonhuis.
zondag 28 juni 2015 01:21
zondag 28 juni 2015 04:59
Oh ja, even een tip over het financiële gedeelte.
Een eigen auto is het minst belangrijke. De dag nadat je die gekocht hebt, is die auto al duizenden euros of ponden minder waard.
Als het echt om potjes en buffers gaat, dan moet je dat op jouw bankrekening laten vastzetten. En naar Nederlands recht kun je beter jaarlijks de opbouwmutaties naar die bankrekening onderling laten vastleggen als jouw deel van jullie overgespaard inkomen over dat jaar. Gewoon elk jaar daar beiden een handtekening voor accoord laten zetten.
Uiteraard heeft het alleen maar zin, als huwelijk wordt omgezet in een huwelijk met buiten gemeenschap van goederen.
Een eigen auto is het minst belangrijke. De dag nadat je die gekocht hebt, is die auto al duizenden euros of ponden minder waard.
Als het echt om potjes en buffers gaat, dan moet je dat op jouw bankrekening laten vastzetten. En naar Nederlands recht kun je beter jaarlijks de opbouwmutaties naar die bankrekening onderling laten vastleggen als jouw deel van jullie overgespaard inkomen over dat jaar. Gewoon elk jaar daar beiden een handtekening voor accoord laten zetten.
Uiteraard heeft het alleen maar zin, als huwelijk wordt omgezet in een huwelijk met buiten gemeenschap van goederen.
zondag 28 juni 2015 06:15
zondag 28 juni 2015 06:37
quote:purple1976 schreef op 27 juni 2015 @ 23:46:
Ik heb ongeveer hetzelfde meegemaakt, je mag me loepen, heb er destijds redelijk wat over geschreven. Mijn man en zijn minnares kozen voor abortus. Gelukkig, want anders had ik het ook geen kans meer willen geven tussen ons. Het is nu ongeveer 2,5 jaar geleden en ondanks dat we een hele zware tijd hebben gehad, ben ik er nu van overtuigd dat we het hebben gered.
Ik herken je onzekerheid heel goed. Sinds dit gebeurd is heb ik bijvoorbeeld onder andere 25.000,- voor mezelf gespaard en laten vastleggen dat het van mij is. We hadden verder al veel gescheiden qua financiën gelukkig. Je bent gewoon een groot deel van je vertrouwen kwijt en het duurt heel lang voor dat weer een beetje goed komt. En helemaal goed komt het nooit meer. Iemand hier schreef ooit 'je ommuurt je hart.' Dat is waar. Ik heb lang getwijfeld of ik wilde blijven bij de man die hier de oorzaak van is, maar ik ben tot de conclusie gekomen dat hij die muur niet gebouwd heeft, maar ikzelf. (Waarmee ik overigens niet wil zeggen dat het vreemdgaan niet zijn schuld is, want dat is het wel! Ik heb het over de gevolgen voor mijzelf als persoon.) Bij elke andere man in mijn leven zou ik dezelfde muur hebben, dit is nu eenmaal wat er gebeurd is en dat laat zijn littekens na. Beetje vaag omschreven misschien, hopelijk begrijp je wat ik bedoel. Je wordt gewoon niet meer dezelfde, net als je dat niet meer wordt nadat je iets anders ergs hebt meegemaakt. En dat is niet per definitie slechter, maar gewoon anders.
Deze ervaring heeft mij geleerd dat ikzelf de belangrijkste persoon in mijn leven ben, samen met mijn kinderen. Dus ik zorg goed voor mezelf, op alle vlakken. Ik vind dus absoluut niet dat je te streng voor hem bent. En als hij daadwerkelijk met jou verder wil, snapt hij dat dit voor jou nodig is en respecteert hij dat.
Sterkte!Jij schrijft dat jijzelf de belangrijkste persoon in je leven bent, maar waarom ben je dan nog steeds bij je man, aan wie je duidelijk zult blijven twijfelen gezien de muur om je hart? Je kunt toch gewoon voor jezelf kiezen? Of blijf je bij hem voor het huis en 'n financieel makkelijker leven? Deel je nog wel 'n slaapkamer, of hebben jullie vanaf zijn avontuurtje 2 masterbedrooms ingericht?
Ik heb ongeveer hetzelfde meegemaakt, je mag me loepen, heb er destijds redelijk wat over geschreven. Mijn man en zijn minnares kozen voor abortus. Gelukkig, want anders had ik het ook geen kans meer willen geven tussen ons. Het is nu ongeveer 2,5 jaar geleden en ondanks dat we een hele zware tijd hebben gehad, ben ik er nu van overtuigd dat we het hebben gered.
Ik herken je onzekerheid heel goed. Sinds dit gebeurd is heb ik bijvoorbeeld onder andere 25.000,- voor mezelf gespaard en laten vastleggen dat het van mij is. We hadden verder al veel gescheiden qua financiën gelukkig. Je bent gewoon een groot deel van je vertrouwen kwijt en het duurt heel lang voor dat weer een beetje goed komt. En helemaal goed komt het nooit meer. Iemand hier schreef ooit 'je ommuurt je hart.' Dat is waar. Ik heb lang getwijfeld of ik wilde blijven bij de man die hier de oorzaak van is, maar ik ben tot de conclusie gekomen dat hij die muur niet gebouwd heeft, maar ikzelf. (Waarmee ik overigens niet wil zeggen dat het vreemdgaan niet zijn schuld is, want dat is het wel! Ik heb het over de gevolgen voor mijzelf als persoon.) Bij elke andere man in mijn leven zou ik dezelfde muur hebben, dit is nu eenmaal wat er gebeurd is en dat laat zijn littekens na. Beetje vaag omschreven misschien, hopelijk begrijp je wat ik bedoel. Je wordt gewoon niet meer dezelfde, net als je dat niet meer wordt nadat je iets anders ergs hebt meegemaakt. En dat is niet per definitie slechter, maar gewoon anders.
Deze ervaring heeft mij geleerd dat ikzelf de belangrijkste persoon in mijn leven ben, samen met mijn kinderen. Dus ik zorg goed voor mezelf, op alle vlakken. Ik vind dus absoluut niet dat je te streng voor hem bent. En als hij daadwerkelijk met jou verder wil, snapt hij dat dit voor jou nodig is en respecteert hij dat.
Sterkte!Jij schrijft dat jijzelf de belangrijkste persoon in je leven bent, maar waarom ben je dan nog steeds bij je man, aan wie je duidelijk zult blijven twijfelen gezien de muur om je hart? Je kunt toch gewoon voor jezelf kiezen? Of blijf je bij hem voor het huis en 'n financieel makkelijker leven? Deel je nog wel 'n slaapkamer, of hebben jullie vanaf zijn avontuurtje 2 masterbedrooms ingericht?
Shoot first, ask questions later!
zondag 28 juni 2015 07:18
quote:purple1976 schreef op 27 juni 2015 @ 23:46:
Ik heb ongeveer hetzelfde meegemaakt, je mag me loepen, heb er destijds redelijk wat over geschreven. Mijn man en zijn minnares kozen voor abortus. Gelukkig, want anders had ik het ook geen kans meer willen geven tussen ons. Het is nu ongeveer 2,5 jaar geleden en ondanks dat we een hele zware tijd hebben gehad, ben ik er nu van overtuigd dat we het hebben gered.
Ik herken je onzekerheid heel goed. Sinds dit gebeurd is heb ik bijvoorbeeld onder andere 25.000,- voor mezelf gespaard en laten vastleggen dat het van mij is. We hadden verder al veel gescheiden qua financiën gelukkig. Je bent gewoon een groot deel van je vertrouwen kwijt en het duurt heel lang voor dat weer een beetje goed komt. En helemaal goed komt het nooit meer. Iemand hier schreef ooit 'je ommuurt je hart.' Dat is waar. Ik heb lang getwijfeld of ik wilde blijven bij de man die hier de oorzaak van is, maar ik ben tot de conclusie gekomen dat hij die muur niet gebouwd heeft, maar ikzelf. (Waarmee ik overigens niet wil zeggen dat het vreemdgaan niet zijn schuld is, want dat is het wel! Ik heb het over de gevolgen voor mijzelf als persoon.) Bij elke andere man in mijn leven zou ik dezelfde muur hebben, dit is nu eenmaal wat er gebeurd is en dat laat zijn littekens na. Beetje vaag omschreven misschien, hopelijk begrijp je wat ik bedoel. Je wordt gewoon niet meer dezelfde, net als je dat niet meer wordt nadat je iets anders ergs hebt meegemaakt. En dat is niet per definitie slechter, maar gewoon anders.
Deze ervaring heeft mij geleerd dat ikzelf de belangrijkste persoon in mijn leven ben, samen met mijn kinderen. Dus ik zorg goed voor mezelf, op alle vlakken. Ik vind dus absoluut niet dat je te streng voor hem bent. En als hij daadwerkelijk met jou verder wil, snapt hij dat dit voor jou nodig is en respecteert hij dat.
Sterkte!Hou je nog van hem? Hebben jullie fijn samen? Vind je het fijn als hij thuiskomt? Zo klinkt het namelijk niet...
Ik heb ongeveer hetzelfde meegemaakt, je mag me loepen, heb er destijds redelijk wat over geschreven. Mijn man en zijn minnares kozen voor abortus. Gelukkig, want anders had ik het ook geen kans meer willen geven tussen ons. Het is nu ongeveer 2,5 jaar geleden en ondanks dat we een hele zware tijd hebben gehad, ben ik er nu van overtuigd dat we het hebben gered.
Ik herken je onzekerheid heel goed. Sinds dit gebeurd is heb ik bijvoorbeeld onder andere 25.000,- voor mezelf gespaard en laten vastleggen dat het van mij is. We hadden verder al veel gescheiden qua financiën gelukkig. Je bent gewoon een groot deel van je vertrouwen kwijt en het duurt heel lang voor dat weer een beetje goed komt. En helemaal goed komt het nooit meer. Iemand hier schreef ooit 'je ommuurt je hart.' Dat is waar. Ik heb lang getwijfeld of ik wilde blijven bij de man die hier de oorzaak van is, maar ik ben tot de conclusie gekomen dat hij die muur niet gebouwd heeft, maar ikzelf. (Waarmee ik overigens niet wil zeggen dat het vreemdgaan niet zijn schuld is, want dat is het wel! Ik heb het over de gevolgen voor mijzelf als persoon.) Bij elke andere man in mijn leven zou ik dezelfde muur hebben, dit is nu eenmaal wat er gebeurd is en dat laat zijn littekens na. Beetje vaag omschreven misschien, hopelijk begrijp je wat ik bedoel. Je wordt gewoon niet meer dezelfde, net als je dat niet meer wordt nadat je iets anders ergs hebt meegemaakt. En dat is niet per definitie slechter, maar gewoon anders.
Deze ervaring heeft mij geleerd dat ikzelf de belangrijkste persoon in mijn leven ben, samen met mijn kinderen. Dus ik zorg goed voor mezelf, op alle vlakken. Ik vind dus absoluut niet dat je te streng voor hem bent. En als hij daadwerkelijk met jou verder wil, snapt hij dat dit voor jou nodig is en respecteert hij dat.
Sterkte!Hou je nog van hem? Hebben jullie fijn samen? Vind je het fijn als hij thuiskomt? Zo klinkt het namelijk niet...
