Relaties
alle pijlers
Verder na bedrog, hoe?
vrijdag 13 mei 2016 07:48
Dit is het vervolg van het "partner biecht op...' topic
Partner biecht op...
In dit topic hoop ik mensen te spreken die weten wat het is om verder te leven nadat je vertrouwen geschonden is in je relatie. Wat is de impact op je relatie, als je hoort dat je partner je bedrogen heeft?
Vreemdgaan, hoerenbezoek, een eenmalig slippertje, een langdurig dubbelleven.?
Waar ga je doorheen, en wat doet je beslissen om weg te gaan of toch te blijven?
In het vorige topic liepen de emoties vaak hoog op. Dat is logisch.
Toch werd er (meestal) vanuit respect gereageerd, en dat was helpend.
Dus geef gerust je mening, alle standpunten zijn welkom, maar spreek elkaar aan zoals je zelf ook aangesproken zou willen worden.
Mijn achtergrond:
Ik hoorde 3 weken geleden dat mijn man al zeker 15 jaar van ons 20 jarige huwelijk af en toe naar de hoeren gaat. Ons huwelijk was verder goed. Twee (puber)zoons. Niemand weet dit nog, en dat valt me zwaar. Hij is totaal ongeveer 25x geweest. En dan nog 3 a 4x zoveel keer om te 'kijken' in die hoeren straat. Om de kick vd spanning.
Vroeger riep ik van: 'Als mijn vriend/man ooit vreemd zou gaan, dan schop ik hem er uit!
Geen twijfel mogelijk. 'Zoiets PIK je toch zeker niet?'
Maar nu, in de situatie, een situatie die ik nooit aan heb zien komen, voelt alles anders.
Niet meer duidelijk, maar vol twijfels en pijn. Hoe kan het dat ik dit nooit gemerkt heb? Waren er dan geen enkele signalen? Wat zegt dat over mij? Heb ik dan zo'n plank voor mijn kop? Of is hij zo'n briljant leugenaar? Was alles een leugen? Ook die mooie, liefdevolle intieme momenten? Ik kijk naar de scherven van mijn huwelijk en weet niet of ik dit nog kan lijmen. We kunnen 'door', maar kan ik hem ooit nog vertrouwen?
Ik word heen en weer geslingerd tussen woede, machteloosheid en verdriet. Alles waar ik in geloofde is onzeker geworden.
Ik hoop hier mensen te 'spreken ' die ook ooit bedrogen zijn. Ik ben benieuwd hoe die het hebben aangepakt. Ik wil nu -voorlopig- 'door'. Alles staat in de 'pauze-stand'. Hij woont hier in huis, slaapt apart. Als de emotionele rollercoaster wat vaart vermindert, het stof wat optrekt, dan hoop ik dat ik zie (voel? ) hoe de toekomst er uit ziet.
Hij gaat binnenkort hulp krijgen bij Rodersana, (ambulant, gesprekken,) om zijn seksverslaving aan te pakken. Ik heb nu 3x een gesprek gehad met mijn huisarts om even te kunnen ventileren.
Alle mensen die ik ken, staan of te ver weg van me, of te dichtbij, om dit tegen te kunnen vertellen.
De jongens mogen dit niet te weten komen; hoe erg ik dit ook vind, hij is een geweldige vader voor ze en dat beeld wil ik ze niet ontnemen.
Ben nu aan het zoeken naar een 'luisterend oor' in de hulpverlening.
Een gespreksgroep v lotgenoten ofzo. Partners van seksverslaafden. Partners van 'cheaters'. Zoiets. Maar ben nog niets tegengekomen. (Niet iets zonder een bepaalde religie.)
Want ik vraag me af hoe je omgaat met deze wisselende buien. Het ene moment zie ik geen enkele mogelijkheid meer, het volgende moment voel ik nog steeds die band, die liefde, (ookal haat ik hem tegelijkertijd).
Vraag me af of het mogelijk is om dat vertrouwen terug te krijgen.
En of jou dat dus gelukt is. Of niet. En hoe dat ging.
Partner biecht op...
In dit topic hoop ik mensen te spreken die weten wat het is om verder te leven nadat je vertrouwen geschonden is in je relatie. Wat is de impact op je relatie, als je hoort dat je partner je bedrogen heeft?
Vreemdgaan, hoerenbezoek, een eenmalig slippertje, een langdurig dubbelleven.?
Waar ga je doorheen, en wat doet je beslissen om weg te gaan of toch te blijven?
In het vorige topic liepen de emoties vaak hoog op. Dat is logisch.
Toch werd er (meestal) vanuit respect gereageerd, en dat was helpend.
Dus geef gerust je mening, alle standpunten zijn welkom, maar spreek elkaar aan zoals je zelf ook aangesproken zou willen worden.
Mijn achtergrond:
Ik hoorde 3 weken geleden dat mijn man al zeker 15 jaar van ons 20 jarige huwelijk af en toe naar de hoeren gaat. Ons huwelijk was verder goed. Twee (puber)zoons. Niemand weet dit nog, en dat valt me zwaar. Hij is totaal ongeveer 25x geweest. En dan nog 3 a 4x zoveel keer om te 'kijken' in die hoeren straat. Om de kick vd spanning.
Vroeger riep ik van: 'Als mijn vriend/man ooit vreemd zou gaan, dan schop ik hem er uit!
Geen twijfel mogelijk. 'Zoiets PIK je toch zeker niet?'
Maar nu, in de situatie, een situatie die ik nooit aan heb zien komen, voelt alles anders.
Niet meer duidelijk, maar vol twijfels en pijn. Hoe kan het dat ik dit nooit gemerkt heb? Waren er dan geen enkele signalen? Wat zegt dat over mij? Heb ik dan zo'n plank voor mijn kop? Of is hij zo'n briljant leugenaar? Was alles een leugen? Ook die mooie, liefdevolle intieme momenten? Ik kijk naar de scherven van mijn huwelijk en weet niet of ik dit nog kan lijmen. We kunnen 'door', maar kan ik hem ooit nog vertrouwen?
Ik word heen en weer geslingerd tussen woede, machteloosheid en verdriet. Alles waar ik in geloofde is onzeker geworden.
Ik hoop hier mensen te 'spreken ' die ook ooit bedrogen zijn. Ik ben benieuwd hoe die het hebben aangepakt. Ik wil nu -voorlopig- 'door'. Alles staat in de 'pauze-stand'. Hij woont hier in huis, slaapt apart. Als de emotionele rollercoaster wat vaart vermindert, het stof wat optrekt, dan hoop ik dat ik zie (voel? ) hoe de toekomst er uit ziet.
Hij gaat binnenkort hulp krijgen bij Rodersana, (ambulant, gesprekken,) om zijn seksverslaving aan te pakken. Ik heb nu 3x een gesprek gehad met mijn huisarts om even te kunnen ventileren.
Alle mensen die ik ken, staan of te ver weg van me, of te dichtbij, om dit tegen te kunnen vertellen.
De jongens mogen dit niet te weten komen; hoe erg ik dit ook vind, hij is een geweldige vader voor ze en dat beeld wil ik ze niet ontnemen.
Ben nu aan het zoeken naar een 'luisterend oor' in de hulpverlening.
Een gespreksgroep v lotgenoten ofzo. Partners van seksverslaafden. Partners van 'cheaters'. Zoiets. Maar ben nog niets tegengekomen. (Niet iets zonder een bepaalde religie.)
Want ik vraag me af hoe je omgaat met deze wisselende buien. Het ene moment zie ik geen enkele mogelijkheid meer, het volgende moment voel ik nog steeds die band, die liefde, (ookal haat ik hem tegelijkertijd).
Vraag me af of het mogelijk is om dat vertrouwen terug te krijgen.
En of jou dat dus gelukt is. Of niet. En hoe dat ging.
zaterdag 28 mei 2016 09:40
Ik denk dst je het leven in leugens en hoe jij daar in patronen hebt ontwikkeld juist ook verder beet moet pakken dan in je twintig jaar huwelijk. Dat wat jij doet als er onveiligheid is, is in mijn ogen al veel eerder ontstaan. Je kunt je afvragen of je nu weer in diezelfde patronen terecht bent gekomen als toen er eerder geheimen voor je zichtbaar werden na jaren, niet vanuit het "jou zien", maar redenerend door de ander. Jij hebt zeker je eigen shit, maar het is de vraag of jij nóg meer moet leren. Of dat je gewoon goed bent zo als je bent en sommige mensen in je leven je niet zien. Heel pijnlijk maar dat kan.
zaterdag 28 mei 2016 09:42
Dat zei je wel Zeeland, je hing die post van 100% procent vertrouwen = te afhankelijk van elkaar zijn aan. Lees maar na, we verzinnen het niet (zoals jij). En je had het over een authentieke relatie, niet een authentiek zelfbeeld. Proef vanochtend wel weer veel weerstand, als je echt inzicht wilt verwerven zou het een goede stap zijn om die weerstand eens te bekijken ipv je man begrijpen en leven in het nu met nobele gedachten. Als jij zegt dat jou huwelijk ontspoort/vergroeit is na 20 jaar, dan ben je nog steeds blind. Je man doet het al 20 jaar weet je nog? Jij weet het pas nu dat is wat anders. Het enige wat hier nu nog ontspoort ben jij, ontsporen naar gedrag om dit nu wel willens en wetens in stand te houden.
Seriously vrouw, jouw aandeel bekijken waarom hij naar de hoeren ging??? Ik heb in zo een situatie gezeten, waar je tevens nooit op reageert. Mag je nog zo een dominante vrouw of slappe hap zijn, dat is NOOIT een reden om een persoon zo te bedriegen. En daar ga jij de fout in, kijken naar jouw aandeel. Er iets van jullie samen te maken. Het is simpelweg niet iets van jullie samen, jouw man is gewoon ego, lekker hoeren n#ken en natje en droogje thuis hebben. Is niets moeilijks aan, het moeilijke is om te zien dat jij hier een verhaal van maakt en geen keuze durft te maken en in sprookjes blijft geloven.
Seriously vrouw, jouw aandeel bekijken waarom hij naar de hoeren ging??? Ik heb in zo een situatie gezeten, waar je tevens nooit op reageert. Mag je nog zo een dominante vrouw of slappe hap zijn, dat is NOOIT een reden om een persoon zo te bedriegen. En daar ga jij de fout in, kijken naar jouw aandeel. Er iets van jullie samen te maken. Het is simpelweg niet iets van jullie samen, jouw man is gewoon ego, lekker hoeren n#ken en natje en droogje thuis hebben. Is niets moeilijks aan, het moeilijke is om te zien dat jij hier een verhaal van maakt en geen keuze durft te maken en in sprookjes blijft geloven.
zaterdag 28 mei 2016 09:45
quote:Zeeland1970 schreef op 28 mei 2016 @ 09:05:
Begrijp niet waar jouw reactie op aanhaakt, Annie. Waar lees je dat mijn zelfrespect 'dus' gewoon in de kliko gaat? Heb het juist over het individueel sterker worden, meer héél, eerlijker en dichter bij jezelf proberen te komen. En dan van daaruit elkaar (proberen te) hervinden.
Hoe is dat een gebrek aan zelfrespect?
Je snapt het nog steeds niet volgens mij. Het is een probleem wat bij je partner ligt en niet bij jou. Jij hoeft helemaal niks te doen, hij is degene die zichzelf voor joker heeft gezet. Waarom betekent zijn bedrog dat jij dichter bij jezelf moet komen?
Als hij niks had opgebiecht, had jij dan nog steeds een probleem gehad? Nee? Dan nu toch ook niet? Je moet vooral een hele moeilijke keuze maken. En omdat je dat volgens mij (nog ) niet durft ga je tijd lopen rekken door zo eindeloos te analyseren en begrijpen. En als dat bij hem niet lukt dan doe je het maar bij jezelf.
En dat is ook niet erg, niemand gooit zomaar een heel leven overhoop. Als er een naaste overlijdt weet je ook dat het ooit weer goed zal komen met je, maar dat besef betekent nog niet dat je daarmee het hele rouwproces al bent doorlopen.
Dat rouwen zit jij nu ook nog middenin. De persoon die je kende is er niet meer. Dat is keihard en het besef en de acceptatie daarvan kan lang duren.
Op een gegeven moment zal het bloemetje op de bult stront je helder worden, en ook dat je maar twee keuzes hebt. Blijven en met de mantel der liefde bedekken, of voor een heel ander leven kiezen zonder deze man. De een heeft dat al na een paar minuten helder, de ander doet er maanden of jaren over. Wij kunnen niet jouw tempo bepalen.
In elk geval heel veel sterkte de komende tijd.
Begrijp niet waar jouw reactie op aanhaakt, Annie. Waar lees je dat mijn zelfrespect 'dus' gewoon in de kliko gaat? Heb het juist over het individueel sterker worden, meer héél, eerlijker en dichter bij jezelf proberen te komen. En dan van daaruit elkaar (proberen te) hervinden.
Hoe is dat een gebrek aan zelfrespect?
Je snapt het nog steeds niet volgens mij. Het is een probleem wat bij je partner ligt en niet bij jou. Jij hoeft helemaal niks te doen, hij is degene die zichzelf voor joker heeft gezet. Waarom betekent zijn bedrog dat jij dichter bij jezelf moet komen?
Als hij niks had opgebiecht, had jij dan nog steeds een probleem gehad? Nee? Dan nu toch ook niet? Je moet vooral een hele moeilijke keuze maken. En omdat je dat volgens mij (nog ) niet durft ga je tijd lopen rekken door zo eindeloos te analyseren en begrijpen. En als dat bij hem niet lukt dan doe je het maar bij jezelf.
En dat is ook niet erg, niemand gooit zomaar een heel leven overhoop. Als er een naaste overlijdt weet je ook dat het ooit weer goed zal komen met je, maar dat besef betekent nog niet dat je daarmee het hele rouwproces al bent doorlopen.
Dat rouwen zit jij nu ook nog middenin. De persoon die je kende is er niet meer. Dat is keihard en het besef en de acceptatie daarvan kan lang duren.
Op een gegeven moment zal het bloemetje op de bult stront je helder worden, en ook dat je maar twee keuzes hebt. Blijven en met de mantel der liefde bedekken, of voor een heel ander leven kiezen zonder deze man. De een heeft dat al na een paar minuten helder, de ander doet er maanden of jaren over. Wij kunnen niet jouw tempo bepalen.
In elk geval heel veel sterkte de komende tijd.
zaterdag 28 mei 2016 09:56
Zeeland, wat ik mis is je woede, je boosheid. Je lijkt wel een pleegzuster Bloedwijn, die alles wil bedekken met de mantel der liefde, ondertussen ook nog soulsearching bij zichzelf gaat doen wat er met haar mis is??????
Dat je met iemand gaat praten, goed, prima zelfs. Maar om nu in dit stadium jezelf te analyseren?
Iedereen maakt fouten in z'n relatie, dus ook jij, maar nu is het niet de tijd om dit te gaan uitzoeken. De vraag is nu hoe ga je met die zak stront om, zoals het hier zo mooi is omschreven.
En wat lees ik, gelul over je oer-ik etc. Nou mijn oer-ik zou woedend zijn en niet nadenken over mijn rol hierin. Ik heb er ook maanden over gedaan om los te komen van mijn huwelijk (wil niet zeggen dat dat jouw keuze moet zijn!), maar ik ben niet op zoek gegaan naar mijn rol hierin. Ik had een afspraak met mijn man en die heeft hij om wat voor een reden overtreden. Zijn fout, zijn verantwoordelijkheid.
Mijn gevoel zegt dat als je zo doorgaat, hij prima doorleeft en jij de rest van je leven met jaloezie, wantrouwen en rotgevoelens blijft zitten. Rotgevoelens die elke keer als een popup naar boven komen. Jij moet daar mee dealen en kan het gezien je houding (want je bedekt alles) er niet meer op terug komen.
Je angst spat van het scherm af. Je durft niet eens rot op te zeggen, want dan ben je bang dat hij het weer doet. (En dan is het jouw schuld, want meneer is verslaafd en door jouw houding moet hij wel naar de hoeren....)
Dat je met iemand gaat praten, goed, prima zelfs. Maar om nu in dit stadium jezelf te analyseren?
Iedereen maakt fouten in z'n relatie, dus ook jij, maar nu is het niet de tijd om dit te gaan uitzoeken. De vraag is nu hoe ga je met die zak stront om, zoals het hier zo mooi is omschreven.
En wat lees ik, gelul over je oer-ik etc. Nou mijn oer-ik zou woedend zijn en niet nadenken over mijn rol hierin. Ik heb er ook maanden over gedaan om los te komen van mijn huwelijk (wil niet zeggen dat dat jouw keuze moet zijn!), maar ik ben niet op zoek gegaan naar mijn rol hierin. Ik had een afspraak met mijn man en die heeft hij om wat voor een reden overtreden. Zijn fout, zijn verantwoordelijkheid.
Mijn gevoel zegt dat als je zo doorgaat, hij prima doorleeft en jij de rest van je leven met jaloezie, wantrouwen en rotgevoelens blijft zitten. Rotgevoelens die elke keer als een popup naar boven komen. Jij moet daar mee dealen en kan het gezien je houding (want je bedekt alles) er niet meer op terug komen.
Je angst spat van het scherm af. Je durft niet eens rot op te zeggen, want dan ben je bang dat hij het weer doet. (En dan is het jouw schuld, want meneer is verslaafd en door jouw houding moet hij wel naar de hoeren....)
zaterdag 28 mei 2016 09:58
Ja. Mijn vraag aan jou is: waarom moet JIJ hard gaan werken aan begrip en verandering als een ANDER (die je liefhebt) ondermijnende acties verkiest boven open en oprecht (met jou) leven? Die vraag kun je toch stellen bij meerdere mensen in je leven? Je willen ontwikkelen is mooi en zal altijd doorgaan, maar iets fixen, zo snoeihard aan de slag gaan om recht te krijgen wat krom is, is angst, in mijn ogen. Sta stil en kijk naar de angst. Het is terecht dat je bang, boos en teleurgesteld bent. Sta stil, wees stil, kijk naar jezelf, je emoties, hoe goed of niet goed je voor jezelf zorgt. Maar wees niet die fanatieke strontraper. Nee.
zaterdag 28 mei 2016 10:03
quote:Kiki789 schreef op 28 mei 2016 @ 09:28:
1) Volgens mij begrijp jij wel meer niet Zeeland. Zelfrespect betekent grenzen stellen en dat doe jij niet jij hangt alleen aan je man en dat de relatie beter zal worden omdat jullie nu aan jezelf werken.
2) Je gooit mooie zinnetjes erin als dichter bij jezelf komen, maar ik denk dat veel anderen hier op het forum zien dat je nog steeds hetzelfde doet alleen nu met zogenaamde verworven inzichten die je hier neer pent, maar waar in je gedrag nog niets uit komt. Als je die inzichten echt je eigen zou hebben gemaakt en ze echt zou voelen, zou je echt anders reageren. Vandaar de opmerking weg met het zelfrespect denk ik.
3) Dit veranderen doe je niet eventjes met 1 sessie en met een paar optimistische opmerkingen en al helemaal niet als je denkt dat vertrouwen met afhankelijkheid te maken heeft.
4) Ik zie nog steeds een vrouw die alleen maar reageert op de posts die haar het idee geven dat haar relatie goed zal komen en op die manier nog meer inzichten krijgt.
5) Het inzicht wat je zou moeten hebben naar mij idee is, waarom jij alles zo weg wuift, hoe jou man in elkaar steekt. Zien dat die zak stront er is. Leuk hoor leven in het nu, maar die zak stront is ook onderdeel van het nu.
Heb even je alinea's genummerd, kan ik er punt voor punt op reageren:
1) Je zegt: "ik begrijp vanalles niet."
Als je daarmee bedoelt dat wij het anders zien, jij en ik, dan kan dat.
2) Je zegt: "Ik heb enkel loze/lege woorden die ik niet doorvoel, en anderen vinden dit ook."
Hierop kan ik dus niet reageren, want als mijn woorden in jouw beleving niet oprecht of doorleefd zijn, dan zal mijn ontkenning hierop voor jou ook niet geloofwaardig zijn. Wat alle-anderen-op-dit-forum vinden zullen ze zelf wel schrijven, ik reageer liever op een individuele post dan op iemand die namens een team denkt te schrijven. Wel zo overzichtelijk.
3) nee, dat denk ik ook niet. (Heb ik dat ergens gezegd? Dat ik denk er in 1 sessie klaar mee te zijn?)
4) je zegt: "Ik reageer niet eerlijk op alle posts, trek posts die in mijn straatje passen voor."
Ik reageer zoveel mogelijk op alle posts. Soms pak ik een aantal posts vd zelfde strekking samen. Omdat het nogal snel kan gaan. Dan post ik 1 reactie en komen er meteen weer 4 binnen, dat is niet bij te houden. Verder heb ik (voor nu even) gekozen voor de insteek om met hem verder te gaan. Dus het klopt dat dáár mijn interesse óók ligt. Maar nadruk op 'ook'. Ben nog steeds ook benieuwd naar ervaringen waarbij men koos om na verraad niet verder te gaan met elkaar. Liefst ervaringen. Met welke uitkomst dan ook. Omdat zij vaak net iets meer zien, doorleefd hebben, dan wat mensen die die ervaring niet hebben, aan de buitenkant denken te kunnen zien.
5) je zegt: " Ik wuif vanalles weg en kom 'de waarheid' niet onder ogen."
Ik doe juist mijn best om die waarheid WEL onder ogen te komen.
Maar mss bedoel je dat ik maar niet 'inzie' Hoe jij vindt dat ik het zou moeten zien..?
Ik denk dat je post vol aannames zit die niet kloppen.
1) Volgens mij begrijp jij wel meer niet Zeeland. Zelfrespect betekent grenzen stellen en dat doe jij niet jij hangt alleen aan je man en dat de relatie beter zal worden omdat jullie nu aan jezelf werken.
2) Je gooit mooie zinnetjes erin als dichter bij jezelf komen, maar ik denk dat veel anderen hier op het forum zien dat je nog steeds hetzelfde doet alleen nu met zogenaamde verworven inzichten die je hier neer pent, maar waar in je gedrag nog niets uit komt. Als je die inzichten echt je eigen zou hebben gemaakt en ze echt zou voelen, zou je echt anders reageren. Vandaar de opmerking weg met het zelfrespect denk ik.
3) Dit veranderen doe je niet eventjes met 1 sessie en met een paar optimistische opmerkingen en al helemaal niet als je denkt dat vertrouwen met afhankelijkheid te maken heeft.
4) Ik zie nog steeds een vrouw die alleen maar reageert op de posts die haar het idee geven dat haar relatie goed zal komen en op die manier nog meer inzichten krijgt.
5) Het inzicht wat je zou moeten hebben naar mij idee is, waarom jij alles zo weg wuift, hoe jou man in elkaar steekt. Zien dat die zak stront er is. Leuk hoor leven in het nu, maar die zak stront is ook onderdeel van het nu.
Heb even je alinea's genummerd, kan ik er punt voor punt op reageren:
1) Je zegt: "ik begrijp vanalles niet."
Als je daarmee bedoelt dat wij het anders zien, jij en ik, dan kan dat.
2) Je zegt: "Ik heb enkel loze/lege woorden die ik niet doorvoel, en anderen vinden dit ook."
Hierop kan ik dus niet reageren, want als mijn woorden in jouw beleving niet oprecht of doorleefd zijn, dan zal mijn ontkenning hierop voor jou ook niet geloofwaardig zijn. Wat alle-anderen-op-dit-forum vinden zullen ze zelf wel schrijven, ik reageer liever op een individuele post dan op iemand die namens een team denkt te schrijven. Wel zo overzichtelijk.
3) nee, dat denk ik ook niet. (Heb ik dat ergens gezegd? Dat ik denk er in 1 sessie klaar mee te zijn?)
4) je zegt: "Ik reageer niet eerlijk op alle posts, trek posts die in mijn straatje passen voor."
Ik reageer zoveel mogelijk op alle posts. Soms pak ik een aantal posts vd zelfde strekking samen. Omdat het nogal snel kan gaan. Dan post ik 1 reactie en komen er meteen weer 4 binnen, dat is niet bij te houden. Verder heb ik (voor nu even) gekozen voor de insteek om met hem verder te gaan. Dus het klopt dat dáár mijn interesse óók ligt. Maar nadruk op 'ook'. Ben nog steeds ook benieuwd naar ervaringen waarbij men koos om na verraad niet verder te gaan met elkaar. Liefst ervaringen. Met welke uitkomst dan ook. Omdat zij vaak net iets meer zien, doorleefd hebben, dan wat mensen die die ervaring niet hebben, aan de buitenkant denken te kunnen zien.
5) je zegt: " Ik wuif vanalles weg en kom 'de waarheid' niet onder ogen."
Ik doe juist mijn best om die waarheid WEL onder ogen te komen.
Maar mss bedoel je dat ik maar niet 'inzie' Hoe jij vindt dat ik het zou moeten zien..?
Ik denk dat je post vol aannames zit die niet kloppen.
zaterdag 28 mei 2016 10:16
TS, ik zou geloof ik, wellicht samen met je therapeut, wel een soort ultimatum voor mijzelf leren stellen, want volgens mij ontbreekt er bij jouw begrip een eindpunt, een maximum. Als zoveel jaar hoerenlopen + de gezondheid van jou en de kinderen niet een ticket exit is, wat is dat dan wel voor jou? Wanneer is het wel genoeg? Bij nog een hoerenbezoek? Of 10? Of een affaire? Of...? Kortom: wanneer zou voor jou de maat wel vol zijn?
Verder eens met de poster die het had over rekening houden met een andere uitkomst. Stel dat jouw man er toch de stekker uit trekt, ben je daar dan op voorbereid? Ingeschreven bij de woningbouw etc? Meer uren werken?
Verder eens met de poster die het had over rekening houden met een andere uitkomst. Stel dat jouw man er toch de stekker uit trekt, ben je daar dan op voorbereid? Ingeschreven bij de woningbouw etc? Meer uren werken?
zaterdag 28 mei 2016 10:23
Of je wacht gewoon totdat HIJ zegt dat hij er genoeg van heeft. De stekker uit jullie huwelijk trekt.
Dan heb je fijn gezocht naar je oerzelf en zit je straks met die oerzelf ook drie-hoog achter. Maar dan niet uit eigen keus. Of op jouw voorwaarden.
Nog steeds ben je kennelijk bang om ook optie B te onderzoeken. Maar onderzoeken betekent nog niet dat je ook die optie gebruikt. Alleen onderzoekt om je opties te kennen. En daardoor sterker te staan. Nu regeert door al je posten nog steeds de angst.
En ja, dan ruikt zelfs een hoop stront naar viooltjes.
Dan heb je fijn gezocht naar je oerzelf en zit je straks met die oerzelf ook drie-hoog achter. Maar dan niet uit eigen keus. Of op jouw voorwaarden.
Nog steeds ben je kennelijk bang om ook optie B te onderzoeken. Maar onderzoeken betekent nog niet dat je ook die optie gebruikt. Alleen onderzoekt om je opties te kennen. En daardoor sterker te staan. Nu regeert door al je posten nog steeds de angst.
En ja, dan ruikt zelfs een hoop stront naar viooltjes.
Everything you see I owe to spaghetti!
zaterdag 28 mei 2016 10:25
Zeeland,
Je zou kunnen proberen een aantal dingen wat duidelijker te scheiden.
Bijvoorbeeld het losmaken van oorzaak-gevolg tussen onvrededingetjes in jullie relatie van bedrog en vrouwen (mis of ge)bruik.
Ik zie die koppeling als een rookgordijn wat je voor jezelf optrekt om überhaupt eventueel verder te kunnen gaan.
En natuurlijk zul je, als je echt verder gaat met deze man, of eigenlijk: als je opnieuw begint met deze man, een groot deel van de shit waar jullie nu in zitten achter je moeten laten. Maar dat hoeft nu nog niet!
Je bent niet gelijk vertrokken en onderzoekt of het nog een kans heeft en of je verder kunt of opnieuw kunt beginnen. Maar dat betekent dus automatisch dat je ook oog moet hebben voor de andere opties. Anders is het een oneerlijk onderzoek.
Durf jij na te denken over wat jij gedaan zou hebben als jullie zonen er niet geweest waren? Of over hoe jij je leven met hem ziet als je kinderen uit huis zijn? Of over de mogelijkheid om het nog vijf jaar uit te zingen om dan te besluiten dat hij zijn fantastische vaderschap ook wel vanaf een andere locatie voort kan zetten?
Durf jij na te denken over wat jij gaat doen als hij gaat stellen dat een relatie pas echt is als je ook seks met elkaar hebt? Hij zal daar veel eerder dan jij weer aan toe zijn, want hij weet niet anders dan bedrog met huwelijkse bedrituelen te combineren. En mijn als tip bedoelde eigen ervaring was niet sarcastisch , echt niet. (De zin die nu volgt heeft wel een licht-sarcastische ondertoon:) Vraag het je huisgenoot maar, hoe het is om seks en liefde bedrijven te scheiden.
Je zou kunnen proberen een aantal dingen wat duidelijker te scheiden.
Bijvoorbeeld het losmaken van oorzaak-gevolg tussen onvrededingetjes in jullie relatie van bedrog en vrouwen (mis of ge)bruik.
Ik zie die koppeling als een rookgordijn wat je voor jezelf optrekt om überhaupt eventueel verder te kunnen gaan.
En natuurlijk zul je, als je echt verder gaat met deze man, of eigenlijk: als je opnieuw begint met deze man, een groot deel van de shit waar jullie nu in zitten achter je moeten laten. Maar dat hoeft nu nog niet!
Je bent niet gelijk vertrokken en onderzoekt of het nog een kans heeft en of je verder kunt of opnieuw kunt beginnen. Maar dat betekent dus automatisch dat je ook oog moet hebben voor de andere opties. Anders is het een oneerlijk onderzoek.
Durf jij na te denken over wat jij gedaan zou hebben als jullie zonen er niet geweest waren? Of over hoe jij je leven met hem ziet als je kinderen uit huis zijn? Of over de mogelijkheid om het nog vijf jaar uit te zingen om dan te besluiten dat hij zijn fantastische vaderschap ook wel vanaf een andere locatie voort kan zetten?
Durf jij na te denken over wat jij gaat doen als hij gaat stellen dat een relatie pas echt is als je ook seks met elkaar hebt? Hij zal daar veel eerder dan jij weer aan toe zijn, want hij weet niet anders dan bedrog met huwelijkse bedrituelen te combineren. En mijn als tip bedoelde eigen ervaring was niet sarcastisch , echt niet. (De zin die nu volgt heeft wel een licht-sarcastische ondertoon:) Vraag het je huisgenoot maar, hoe het is om seks en liefde bedrijven te scheiden.
Je hebt zo’n 26.000 dagen tussen níets en eeuwigheid, je kunt lachen, je kunt klagen, maar elke dag ben je voor eeuwig kwijt.
zaterdag 28 mei 2016 10:27
quote:Nomos schreef op 28 mei 2016 @ 07:49:
Ik weet het niet hoor, met die 100% vertrouwen in elkaar, want anders heb je geen goede relatie. Als dat niet regelrecht leidt naar grote teleurstellingen wederzijds, dan weet ik het niet meer. Die 100% vertrouwen moet je bij jezelf zoeken en niet bij een ander, die doet altijd wel iets wat niet in jouw straatje past. Je maakt jezelf bijzonder afhankelijk van de ander als de voorwaarde voor een goede relatie 100% vertrouwen in elkaar is.
Liefde is geen seks en seks is geen liefde. Prima seks met elkaar hebben, heeft niets te maken met een prima relatie hebben met elkaar en andersom.
Ik kan me best voorstellen dat Zeeland even geen lichamelijke behoefte heeft aan de man die hun veronderstelde exclusiviteit verpest heeft. Dat beeld moet bijgesteld, aan Zeeland of zij met dit bijgestelde beeld kan leven. Ik blijf zeggen dat het kan en dat het er uiteindelijk beter en echter op kan worden, niet makkelijker. De basis is niet meer 100% vertrouwen in de ander, maar 100% in jezelf, waardoor de existentiële keuzes ook echt jouw keuzes zijn, onafhankelijk van de ander. Dat proces zie je bij Zeeland, en vermoedelijk ook bij haar man, voltrekken. Niet terug naar af,, maar verder. Goed hoor Zeeland, hier word je sterk van.dat vind ik echt een dooddoener van jewelste. mensen worden niet "sterk" door een pijnlijke gebeurtenis, het doet pijn en je verliest je vertrouwen in jezelf in je partner en in je relatie. Als je dat weer op kan bouwen is de vraag het is evengoed een hele lange en pijnlijke weg. Welke kant het ook uit gaat: uit elkaar of blijven. Sterker word je in de sportschool niet van een man die je belazert
Ik weet het niet hoor, met die 100% vertrouwen in elkaar, want anders heb je geen goede relatie. Als dat niet regelrecht leidt naar grote teleurstellingen wederzijds, dan weet ik het niet meer. Die 100% vertrouwen moet je bij jezelf zoeken en niet bij een ander, die doet altijd wel iets wat niet in jouw straatje past. Je maakt jezelf bijzonder afhankelijk van de ander als de voorwaarde voor een goede relatie 100% vertrouwen in elkaar is.
Liefde is geen seks en seks is geen liefde. Prima seks met elkaar hebben, heeft niets te maken met een prima relatie hebben met elkaar en andersom.
Ik kan me best voorstellen dat Zeeland even geen lichamelijke behoefte heeft aan de man die hun veronderstelde exclusiviteit verpest heeft. Dat beeld moet bijgesteld, aan Zeeland of zij met dit bijgestelde beeld kan leven. Ik blijf zeggen dat het kan en dat het er uiteindelijk beter en echter op kan worden, niet makkelijker. De basis is niet meer 100% vertrouwen in de ander, maar 100% in jezelf, waardoor de existentiële keuzes ook echt jouw keuzes zijn, onafhankelijk van de ander. Dat proces zie je bij Zeeland, en vermoedelijk ook bij haar man, voltrekken. Niet terug naar af,, maar verder. Goed hoor Zeeland, hier word je sterk van.dat vind ik echt een dooddoener van jewelste. mensen worden niet "sterk" door een pijnlijke gebeurtenis, het doet pijn en je verliest je vertrouwen in jezelf in je partner en in je relatie. Als je dat weer op kan bouwen is de vraag het is evengoed een hele lange en pijnlijke weg. Welke kant het ook uit gaat: uit elkaar of blijven. Sterker word je in de sportschool niet van een man die je belazert
zaterdag 28 mei 2016 10:28
Zeeland dat wij dingen anders zien is stating the obvious, maar dat is geen excuus om onzin aan jezelf te verkopen. De reden dat ik dit zo zie, is omdat ik dit zelf ook jarenlang heb gedaan.
Ik schrijf niet namens een groep, ik geef aan dat veel mensen op verschillende manieren hier ongeveer hetzelfde naar jou schrijven. En dat je meestal in de verdediging schiet als het om die soortgelijke inhoud gaat en enthousiast overkomt wanneer iemand dingen schrijft die in het straatje passen dat het allemaal goed zal komen. Of stellingen waarbij je zelf toch weer aanpast.
Het is jouw verhaal, het zijn jouw eigen woorden waar ik de aannames op baseer. Ja stating the obvious again dat ik aannames maak, maar dat jij niet wilt dat dat die aanname waar zijn betekent niet automatisch dat ze niet kloppen. Jij klopt niet. Je kan het mooi blijven neerpennen, feit blijft dat jij denkt dat jij een fout aandeel hierin hebt gehad en dat is gewoon kolder. Ik heb me ook jarenlang in zulke bochten gewrongen en dat maakte het (de relatie en mijn gemoed) erger. Ik zie jou hetzelfde doen als ik deed. En subtiele gesprekken hielpen niet, duidelijk en zorgvuldig te werk gaan, zien wat er nu aan de hand is, verantwoordelijkheid nemen voor eigen stuk en verantwoordelijkheid leggen bij de ander voor zijn stuk, dat zijn stappen die ondernomen moet worden om helderheid te krijgen. Blijf je daarna alsnog bij je man, jouw keuze. Maar je kan niet aan jezelf werken en krampachtig aan "het goedkomen van de relatie" vast houden in deze fase. Het ene zal ten koste gaan van de ander.
En ik zie veel tegenstrijdigheden in jouw eigen woorden, vandaar mijn reacties. Met tegenstrijdigheid kan je niets oplossen Zeeland. Het enige wat je dan in stand houdt is tegenstrijdigheid.
Ik schrijf niet namens een groep, ik geef aan dat veel mensen op verschillende manieren hier ongeveer hetzelfde naar jou schrijven. En dat je meestal in de verdediging schiet als het om die soortgelijke inhoud gaat en enthousiast overkomt wanneer iemand dingen schrijft die in het straatje passen dat het allemaal goed zal komen. Of stellingen waarbij je zelf toch weer aanpast.
Het is jouw verhaal, het zijn jouw eigen woorden waar ik de aannames op baseer. Ja stating the obvious again dat ik aannames maak, maar dat jij niet wilt dat dat die aanname waar zijn betekent niet automatisch dat ze niet kloppen. Jij klopt niet. Je kan het mooi blijven neerpennen, feit blijft dat jij denkt dat jij een fout aandeel hierin hebt gehad en dat is gewoon kolder. Ik heb me ook jarenlang in zulke bochten gewrongen en dat maakte het (de relatie en mijn gemoed) erger. Ik zie jou hetzelfde doen als ik deed. En subtiele gesprekken hielpen niet, duidelijk en zorgvuldig te werk gaan, zien wat er nu aan de hand is, verantwoordelijkheid nemen voor eigen stuk en verantwoordelijkheid leggen bij de ander voor zijn stuk, dat zijn stappen die ondernomen moet worden om helderheid te krijgen. Blijf je daarna alsnog bij je man, jouw keuze. Maar je kan niet aan jezelf werken en krampachtig aan "het goedkomen van de relatie" vast houden in deze fase. Het ene zal ten koste gaan van de ander.
En ik zie veel tegenstrijdigheden in jouw eigen woorden, vandaar mijn reacties. Met tegenstrijdigheid kan je niets oplossen Zeeland. Het enige wat je dan in stand houdt is tegenstrijdigheid.
zaterdag 28 mei 2016 10:28
De kans dat de man van to de stekker er uit trekt is zeker aanwezig want alleen al het feit dat to bekend is met zijn ranzig bedrog van 20 jaar zal zijn ego niet trekken. Hij zal in de relatie altijd moreel gezien de mindere zijn plus dat hij op ieder moment weer de rekening gepresenteerd kan krijgen. Kortom de relatie is door zijn gedragingen niet meer gelijkwaardig.
Veel kans dat hij opnieuw zal willen beginnen met een andere vrouw die van niets weet en waarbij hij weer lekker stiekem zijn hoerenhobby kan oppakken.
Veel kans dat hij opnieuw zal willen beginnen met een andere vrouw die van niets weet en waarbij hij weer lekker stiekem zijn hoerenhobby kan oppakken.
zaterdag 28 mei 2016 10:28
quote:Zeeland1970 schreef op 28 mei 2016 @ 08:31:
[...]
Jeetje, dankjewel voor je post, nomos. Vooral de dikgedrukte stukken kwamen wel ff binnen. Want, ja, dat IS zo...! Zo werkt dat idd denk ik. 100% vertrouwen in elkaar hebben klinkt op zich heel mooi. Maar je stelt je daarmee tegelijkertijd heel afhankelijk op vd ander.
Ik wil idd vanuit vertrouwen in mezelf, keuzes maken. Verantwoordelijk zijn voor die eigen keuzes, en dan van daaruit (samen) verder. En dat is moeilijk. Hard werken, en pijnlijk. Dat betekent nl dat er ook voor mij, op persoonlijk vlak, nog veel werk te doen is. Maar ik denk/hoop ook (dat is mijn insteek tenminste), dat als dit lukt, we er een relatie voor terugkrijgen die meer recht zal doen aan ons beiden. Die authentieker is, echter. Waarin we beiden meer tot ons recht zullen komen.
Dus niet terug naar af, maar opnieuw beginnen.Alleen voor jou. Jij bent alleen verantwoordelijk voor jezelf en jouw proces.
[...]
Jeetje, dankjewel voor je post, nomos. Vooral de dikgedrukte stukken kwamen wel ff binnen. Want, ja, dat IS zo...! Zo werkt dat idd denk ik. 100% vertrouwen in elkaar hebben klinkt op zich heel mooi. Maar je stelt je daarmee tegelijkertijd heel afhankelijk op vd ander.
Ik wil idd vanuit vertrouwen in mezelf, keuzes maken. Verantwoordelijk zijn voor die eigen keuzes, en dan van daaruit (samen) verder. En dat is moeilijk. Hard werken, en pijnlijk. Dat betekent nl dat er ook voor mij, op persoonlijk vlak, nog veel werk te doen is. Maar ik denk/hoop ook (dat is mijn insteek tenminste), dat als dit lukt, we er een relatie voor terugkrijgen die meer recht zal doen aan ons beiden. Die authentieker is, echter. Waarin we beiden meer tot ons recht zullen komen.
Dus niet terug naar af, maar opnieuw beginnen.Alleen voor jou. Jij bent alleen verantwoordelijk voor jezelf en jouw proces.
zaterdag 28 mei 2016 10:31
Jeetje, weer veel reacties tijdens mijn reageren op één bericht.
Ik lees alles, maar kan het qua reageren niet bijhouden om iedereen de reactie te geven die ze verdienen. Dan maar even samengevat:
Wat ik vooral veel lees, tussen de regels door, is dat ik verkeerd bezig ben door hand in eigen boezem te steken. Ik zou daarmee 'schuld' op me nemen, die niet bij mij ligt.
Dat roept nogal wat weerstand op. Want HIJ is de schuldige, de boosdoener, HIJ heeft me jarenlang bedrogen. En dat klopt. Punt. Dat IS zo. Dat is pijnlijk, en heftig, en groot, heel groot!
Dan zijn er reacties die blijven zeggen dat ik 'de werkelijkheid' niet wil zien, of zie.
Dat is natuurlijk nogal lastig om te beoordelen, als de aanname is dat ik een gekleurde bril op heb, dan kan ik dat niet ontkennen of weerleggen, omdat dat dan net zo goed kan bewijzen dat ik het 'dus' niet 'goed' zie.
Ik kan alleen zeggen hoe ik het zie, en dat doe ik al 2 topics lang in mijn ogen zo eerlijk en open mogelijk.
Ik zeg dat ik mezelf wil 'helen', en merk dat ik hier hulp bij nodig heb, en dat ik zelf ook veel werk zal moeten verrichten. Om dichter bij mezelf te komen. Steviger te staan. En dat ik daarbij bots tegen oud zeer, dingen die me verhinderen om dat te doen. En dat ik dat aan wil pakken. Voor mezelf.
Dat is imo geen (gedeeltelijke) schuldbekentenis, of "verantwoordelijkheid overnemen van partner".
Ik BEN hiermee niet 'fout' bezig. Dit had al veel eerder moeten gebeuren, en nu wil ik hiermee aan de slag. Dat is OOK 'strontscheppen'. Want dat zijn geen mooie dingen, die ik tegenkom.
Ik ga nu even eten, douchen, aan de dag beginnen. Dus ben even offline, maar ik lees (straks) alles.
Ik lees alles, maar kan het qua reageren niet bijhouden om iedereen de reactie te geven die ze verdienen. Dan maar even samengevat:
Wat ik vooral veel lees, tussen de regels door, is dat ik verkeerd bezig ben door hand in eigen boezem te steken. Ik zou daarmee 'schuld' op me nemen, die niet bij mij ligt.
Dat roept nogal wat weerstand op. Want HIJ is de schuldige, de boosdoener, HIJ heeft me jarenlang bedrogen. En dat klopt. Punt. Dat IS zo. Dat is pijnlijk, en heftig, en groot, heel groot!
Dan zijn er reacties die blijven zeggen dat ik 'de werkelijkheid' niet wil zien, of zie.
Dat is natuurlijk nogal lastig om te beoordelen, als de aanname is dat ik een gekleurde bril op heb, dan kan ik dat niet ontkennen of weerleggen, omdat dat dan net zo goed kan bewijzen dat ik het 'dus' niet 'goed' zie.
Ik kan alleen zeggen hoe ik het zie, en dat doe ik al 2 topics lang in mijn ogen zo eerlijk en open mogelijk.
Ik zeg dat ik mezelf wil 'helen', en merk dat ik hier hulp bij nodig heb, en dat ik zelf ook veel werk zal moeten verrichten. Om dichter bij mezelf te komen. Steviger te staan. En dat ik daarbij bots tegen oud zeer, dingen die me verhinderen om dat te doen. En dat ik dat aan wil pakken. Voor mezelf.
Dat is imo geen (gedeeltelijke) schuldbekentenis, of "verantwoordelijkheid overnemen van partner".
Ik BEN hiermee niet 'fout' bezig. Dit had al veel eerder moeten gebeuren, en nu wil ik hiermee aan de slag. Dat is OOK 'strontscheppen'. Want dat zijn geen mooie dingen, die ik tegenkom.
Ik ga nu even eten, douchen, aan de dag beginnen. Dus ben even offline, maar ik lees (straks) alles.
zaterdag 28 mei 2016 10:35
quote:Zeeland1970 schreef op 28 mei 2016 @ 09:05:
Begrijp niet waar jouw reactie op aanhaakt, Annie. Waar lees je dat mijn zelfrespect 'dus' gewoon in de kliko gaat? Heb het juist over het individueel sterker worden, meer héél, eerlijker en dichter bij jezelf proberen te komen. En dan van daaruit elkaar (proberen te) hervinden.
Hoe is dat een gebrek aan zelfrespect?
omdat het een vooringenomenheid is misschien. Als je echt bij jezelf wilt komen en vanuit jezelf de balans wilt opmaken wat jij belangrijk vindt in een relatie moet je jezelf ook de vraag durven stellen of jouw man wel de man is met wie je die relatie moet hebben. Als je zegt, vertrouwen, veiligheid, respect vind ik het belangrijkste in een relatie, dan valt hij behoorlijk af lijkt me. Als je zegt nou dat vind ik allemaal niet zo belangrijk voor mij staat voorop dat hij een goede vader is, ja dan is hij misschien de man die geschikt is.
Nu redeneer je andersom, je hebt al besloten om te blijven, vooral ingegeven door angst en misschien wel gemak, en vanuit dat gegeven zeg je dat je terug wilt naar jezelf. Als je echt jezelf serieus neemt dan zet je je relatie on hold totdat jij in staat bent om open en eerlijk vanuit liefde de keuze te maken en niet vanuit angst of gemakzucht.
Begrijp niet waar jouw reactie op aanhaakt, Annie. Waar lees je dat mijn zelfrespect 'dus' gewoon in de kliko gaat? Heb het juist over het individueel sterker worden, meer héél, eerlijker en dichter bij jezelf proberen te komen. En dan van daaruit elkaar (proberen te) hervinden.
Hoe is dat een gebrek aan zelfrespect?
omdat het een vooringenomenheid is misschien. Als je echt bij jezelf wilt komen en vanuit jezelf de balans wilt opmaken wat jij belangrijk vindt in een relatie moet je jezelf ook de vraag durven stellen of jouw man wel de man is met wie je die relatie moet hebben. Als je zegt, vertrouwen, veiligheid, respect vind ik het belangrijkste in een relatie, dan valt hij behoorlijk af lijkt me. Als je zegt nou dat vind ik allemaal niet zo belangrijk voor mij staat voorop dat hij een goede vader is, ja dan is hij misschien de man die geschikt is.
Nu redeneer je andersom, je hebt al besloten om te blijven, vooral ingegeven door angst en misschien wel gemak, en vanuit dat gegeven zeg je dat je terug wilt naar jezelf. Als je echt jezelf serieus neemt dan zet je je relatie on hold totdat jij in staat bent om open en eerlijk vanuit liefde de keuze te maken en niet vanuit angst of gemakzucht.
zaterdag 28 mei 2016 10:56
quote:Zeeland1970 schreef op 28 mei 2016 @ 10:31:
Dan zijn er reacties die blijven zeggen dat ik 'de werkelijkheid' niet wil zien, of zie.
Dat is natuurlijk nogal lastig om te beoordelen, als de aanname is dat ik een gekleurde bril op heb, dan kan ik dat niet ontkennen of weerleggen, omdat dat dan net zo goed kan bewijzen dat ik het 'dus' niet 'goed' zie.
Ik kan alleen zeggen hoe ik het zie, en dat doe ik al 2 topics lang in mijn ogen zo eerlijk en open mogelijk.
Ik denk dat jij het verschrikkelijk druk hebt met alles wat er nu ineens op je pad komt, en dat je daardoor sommige dingen even parkeert.
Ik denk dat je, als je ooit gaat teruglezen wat er allemaal geschreven is pas gaat zien welke dingen jij genegeerd hebt omdat je het niet onder ogen kon of wilde zien.
Twee voorbeelden:
Jij bent zelf begonnen over het gruwelijke vrouw/mensbeeld wat je man kennelijk heeft. Dat deed je vlak nadat je op hookers.nl gelezen had. Daarna ben je vakkundig elke post die je wees op het feit dat je man als mens behoorlijk moreel verwerpelijke gedachten en gedragingen onderdeel van zijn persoonlijkheid heeft gemaakt uit de weg gegaan.
Je blijft zijn fantastische vaderschap benoemen en beroemen. Dat jij dat beeld bij zal moeten stellen omdat hij het stabiele leven en geluk van zijn kinderen willens en wetens op het spel heeft gezet en als bonus ook nog even de eerlijkheid tussen moeder en zonen door de plee heeft gespoeld ga je uit de weg.
Het mag hoor, dingen uit de weg gaan omdat je het te druk hebt met overleven, verder gaan, vergeven of watdanook. Maar omdat ik graag op mijn blinde vlekken gewezen word wijs ik jou er ook op. Doe ermee wat je wil.
Dan zijn er reacties die blijven zeggen dat ik 'de werkelijkheid' niet wil zien, of zie.
Dat is natuurlijk nogal lastig om te beoordelen, als de aanname is dat ik een gekleurde bril op heb, dan kan ik dat niet ontkennen of weerleggen, omdat dat dan net zo goed kan bewijzen dat ik het 'dus' niet 'goed' zie.
Ik kan alleen zeggen hoe ik het zie, en dat doe ik al 2 topics lang in mijn ogen zo eerlijk en open mogelijk.
Ik denk dat jij het verschrikkelijk druk hebt met alles wat er nu ineens op je pad komt, en dat je daardoor sommige dingen even parkeert.
Ik denk dat je, als je ooit gaat teruglezen wat er allemaal geschreven is pas gaat zien welke dingen jij genegeerd hebt omdat je het niet onder ogen kon of wilde zien.
Twee voorbeelden:
Jij bent zelf begonnen over het gruwelijke vrouw/mensbeeld wat je man kennelijk heeft. Dat deed je vlak nadat je op hookers.nl gelezen had. Daarna ben je vakkundig elke post die je wees op het feit dat je man als mens behoorlijk moreel verwerpelijke gedachten en gedragingen onderdeel van zijn persoonlijkheid heeft gemaakt uit de weg gegaan.
Je blijft zijn fantastische vaderschap benoemen en beroemen. Dat jij dat beeld bij zal moeten stellen omdat hij het stabiele leven en geluk van zijn kinderen willens en wetens op het spel heeft gezet en als bonus ook nog even de eerlijkheid tussen moeder en zonen door de plee heeft gespoeld ga je uit de weg.
Het mag hoor, dingen uit de weg gaan omdat je het te druk hebt met overleven, verder gaan, vergeven of watdanook. Maar omdat ik graag op mijn blinde vlekken gewezen word wijs ik jou er ook op. Doe ermee wat je wil.
Je hebt zo’n 26.000 dagen tussen níets en eeuwigheid, je kunt lachen, je kunt klagen, maar elke dag ben je voor eeuwig kwijt.
zaterdag 28 mei 2016 11:08
quote:feow schreef op 28 mei 2016 @ 10:56:
[...]
Ik denk dat jij het verschrikkelijk druk hebt met alles wat er nu ineens op je pad komt, en dat je daardoor sommige dingen even parkeert.
Ik denk dat je, als je ooit gaat teruglezen wat er allemaal geschreven is pas gaat zien welke dingen jij genegeerd hebt omdat je het niet onder ogen kon of wilde zien.
Twee voorbeelden:
Jij bent zelf begonnen over het gruwelijke vrouw/mensbeeld wat je man kennelijk heeft. Dat deed je vlak nadat je op hookers.nl gelezen had. Daarna ben je vakkundig elke post die je wees op het feit dat je man als mens behoorlijk moreel verwerpelijke gedachten en gedragingen onderdeel van zijn persoonlijkheid heeft gemaakt uit de weg gegaan.
Je blijft zijn fantastische vaderschap benoemen en beroemen. Dat jij dat beeld bij zal moeten stellen omdat hij het stabiele leven en geluk van zijn kinderen willens en wetens op het spel heeft gezet en als bonus ook nog even de eerlijkheid tussen moeder en zonen door de plee heeft gespoeld ga je uit de weg.
Het mag hoor, dingen uit de weg gaan omdat je het te druk hebt met overleven, verder gaan, vergeven of watdanook. Maar omdat ik graag op mijn blinde vlekken gewezen word wijs ik jou er ook op. Doe ermee wat je wil.ik vind hoerenlopers helemaal geen goed voorbeeld voor kinderen. Natuurlijk weten de kinderen het niet, maar vrouw/mensbeeld van zo'n man en hoe hij omgaat met frustratie en zijn vrouw wordt natuurlijk wel overgebracht op de kinderen. hoerenloper zijn en een fantastische vader tegelijk, lijkt mij tegenstrijdig.
[...]
Ik denk dat jij het verschrikkelijk druk hebt met alles wat er nu ineens op je pad komt, en dat je daardoor sommige dingen even parkeert.
Ik denk dat je, als je ooit gaat teruglezen wat er allemaal geschreven is pas gaat zien welke dingen jij genegeerd hebt omdat je het niet onder ogen kon of wilde zien.
Twee voorbeelden:
Jij bent zelf begonnen over het gruwelijke vrouw/mensbeeld wat je man kennelijk heeft. Dat deed je vlak nadat je op hookers.nl gelezen had. Daarna ben je vakkundig elke post die je wees op het feit dat je man als mens behoorlijk moreel verwerpelijke gedachten en gedragingen onderdeel van zijn persoonlijkheid heeft gemaakt uit de weg gegaan.
Je blijft zijn fantastische vaderschap benoemen en beroemen. Dat jij dat beeld bij zal moeten stellen omdat hij het stabiele leven en geluk van zijn kinderen willens en wetens op het spel heeft gezet en als bonus ook nog even de eerlijkheid tussen moeder en zonen door de plee heeft gespoeld ga je uit de weg.
Het mag hoor, dingen uit de weg gaan omdat je het te druk hebt met overleven, verder gaan, vergeven of watdanook. Maar omdat ik graag op mijn blinde vlekken gewezen word wijs ik jou er ook op. Doe ermee wat je wil.ik vind hoerenlopers helemaal geen goed voorbeeld voor kinderen. Natuurlijk weten de kinderen het niet, maar vrouw/mensbeeld van zo'n man en hoe hij omgaat met frustratie en zijn vrouw wordt natuurlijk wel overgebracht op de kinderen. hoerenloper zijn en een fantastische vader tegelijk, lijkt mij tegenstrijdig.
zaterdag 28 mei 2016 11:24
Nee S-Meds, je wordt niet sterker van een man die je belazert, je wordt sterker van wat je er daarna mee doet. Beetje flauw van die sportschool, maar wel grappig.
Zeeland, S-Meds heeft gelijk als ze zegt dat jij verantwoordelijk bent voor jouw proces, het heeft niets met "ons" te maken, laat staan met hem.
En 100% vertrouwen, blind vertrouwen, heb ik in niemand anders dan in mijzelf. Dat was al zo voordat ik een relatie begon met mijn man, dat was al zo voordat mijn man verliefd werd op een ander en dat is nog steeds zo en ik voel me daar rustig en zeker bij. Terecht, want ik lees hier en zie irl heel veel teleurgestelde mensen, omdat ze verraden zijn door familie, kinderen, vrienden en/of partners, mensen waar ze 100% vertrouwen in hadden.
Nog even ingaand op een van de reacties, dat het lijkt alsof je dankbaar zou moeten zijn voor zo'n ervaring, "want je groeit er ze lekker van". Onzin, niemand zit hier op te wachten. Maar, als het gebeurt, is het nogal nutteloos om alleen maar te bedenken dat je man een klootzak is en dat jij zijn slachtoffer bent. Dat gaat niet werken, daar word je zelf niet beter van. Die keuze voor zichzelf heeft Zeeland gemaakt, ze maakt van de diepe ellende iets anders dan de meesten verwachten. Ik denk dat die keuze niet uit angst wordt gemaakt, het is angstiger en ingewikkelder om in een relatie te blijven die zo onder druk staat, dan eruit te stappen.
Zeeland, S-Meds heeft gelijk als ze zegt dat jij verantwoordelijk bent voor jouw proces, het heeft niets met "ons" te maken, laat staan met hem.
En 100% vertrouwen, blind vertrouwen, heb ik in niemand anders dan in mijzelf. Dat was al zo voordat ik een relatie begon met mijn man, dat was al zo voordat mijn man verliefd werd op een ander en dat is nog steeds zo en ik voel me daar rustig en zeker bij. Terecht, want ik lees hier en zie irl heel veel teleurgestelde mensen, omdat ze verraden zijn door familie, kinderen, vrienden en/of partners, mensen waar ze 100% vertrouwen in hadden.
Nog even ingaand op een van de reacties, dat het lijkt alsof je dankbaar zou moeten zijn voor zo'n ervaring, "want je groeit er ze lekker van". Onzin, niemand zit hier op te wachten. Maar, als het gebeurt, is het nogal nutteloos om alleen maar te bedenken dat je man een klootzak is en dat jij zijn slachtoffer bent. Dat gaat niet werken, daar word je zelf niet beter van. Die keuze voor zichzelf heeft Zeeland gemaakt, ze maakt van de diepe ellende iets anders dan de meesten verwachten. Ik denk dat die keuze niet uit angst wordt gemaakt, het is angstiger en ingewikkelder om in een relatie te blijven die zo onder druk staat, dan eruit te stappen.
zaterdag 28 mei 2016 11:29
quote:Nomos schreef op 28 mei 2016 @ 11:24:
Nee S-Meds, je wordt niet sterker van een man die je belazert, je wordt sterker van wat je er daarna mee doet. Beetje flauw van die sportschool, maar wel grappig.
Zeeland, S-Meds heeft gelijk als ze zegt dat jij verantwoordelijk bent voor jouw proces, het heeft niets met "ons" te maken, laat staan met hem.
En 100% vertrouwen, blind vertrouwen, heb ik in niemand anders dan in mijzelf. Dat was al zo voordat ik een relatie begon met mijn man, dat was al zo voordat mijn man verliefd werd op een ander en dat is nog steeds zo en ik voel me daar rustig en zeker bij. Terecht, want ik lees hier en zie irl heel veel teleurgestelde mensen, omdat ze verraden zijn door familie, kinderen, vrienden en/of partners, mensen waar ze 100% vertrouwen in hadden.
Nog even ingaand op een van de reacties, dat het lijkt alsof je dankbaar zou moeten zijn voor zo'n ervaring, "want je groeit er ze lekker van". Onzin, niemand zit hier op te wachten. Maar, als het gebeurt, is het nogal nutteloos om alleen maar te bedenken dat je man een klootzak is en dat jij zijn slachtoffer bent. Dat gaat niet werken, daar word je zelf niet beter van. Die keuze voor zichzelf heeft Zeeland gemaakt, ze maakt van de diepe ellende iets anders dan de meesten verwachten. Ik denk dat die keuze niet uit angst wordt gemaakt, het is angstiger en ingewikkelder om in een relatie te blijven die zo onder druk staat, dan eruit te stappen.Ik denk niet dat TO dat zo ziet. Weggaan betekent alles wat je kent achterlaten, eigen boontjes doppen, verhuizen? Veel verandering. Denk dat de meeste mensen dat een engere gedachte vinden en liever krampachtig bij hun partner proberen te blijven en dan iets van je oerzelf zoeken ofzo. Je moet wat
Nee S-Meds, je wordt niet sterker van een man die je belazert, je wordt sterker van wat je er daarna mee doet. Beetje flauw van die sportschool, maar wel grappig.
Zeeland, S-Meds heeft gelijk als ze zegt dat jij verantwoordelijk bent voor jouw proces, het heeft niets met "ons" te maken, laat staan met hem.
En 100% vertrouwen, blind vertrouwen, heb ik in niemand anders dan in mijzelf. Dat was al zo voordat ik een relatie begon met mijn man, dat was al zo voordat mijn man verliefd werd op een ander en dat is nog steeds zo en ik voel me daar rustig en zeker bij. Terecht, want ik lees hier en zie irl heel veel teleurgestelde mensen, omdat ze verraden zijn door familie, kinderen, vrienden en/of partners, mensen waar ze 100% vertrouwen in hadden.
Nog even ingaand op een van de reacties, dat het lijkt alsof je dankbaar zou moeten zijn voor zo'n ervaring, "want je groeit er ze lekker van". Onzin, niemand zit hier op te wachten. Maar, als het gebeurt, is het nogal nutteloos om alleen maar te bedenken dat je man een klootzak is en dat jij zijn slachtoffer bent. Dat gaat niet werken, daar word je zelf niet beter van. Die keuze voor zichzelf heeft Zeeland gemaakt, ze maakt van de diepe ellende iets anders dan de meesten verwachten. Ik denk dat die keuze niet uit angst wordt gemaakt, het is angstiger en ingewikkelder om in een relatie te blijven die zo onder druk staat, dan eruit te stappen.Ik denk niet dat TO dat zo ziet. Weggaan betekent alles wat je kent achterlaten, eigen boontjes doppen, verhuizen? Veel verandering. Denk dat de meeste mensen dat een engere gedachte vinden en liever krampachtig bij hun partner proberen te blijven en dan iets van je oerzelf zoeken ofzo. Je moet wat
zaterdag 28 mei 2016 11:31
zaterdag 28 mei 2016 11:45
Nomos, wat ik bij jou lees is: je hebt ooit iemand vertrouwd en dat vertrouwen is beschaamd. Je reactie daarop is om per definitie nooit meer iemand anders dan jezelf te vertrouwen. Dat vind ik nogal een negatieve manier om je leven te leiden en zeker niet iets wat ik andere mensen zou aanraden. Jij hebt het idee dat je er sterker van wordt, ik vind het juist zwakte. Jij bouwt namelijk nu al een beveiliging in voor een moment waarop je iets verschrikkelijks over je partner zou kunnen ontdekken.
Je zou elke keer als je naar buiten gaat een helm op kunnen doen, want misschien val je wel, of misschien valt er iets op je hoofd. Dan moet ik je gelijk geven dat je het niet uit kunt sluiten: het kan gebeuren! Maar geniet je dan wel vrij van het naar buiten gaan met de hele tijd die helm op je hoofd? Je zult er wel aan wennen denk ik, maar als ik de keus krijg ga ik liever zonder helm.
Dit zou dus voor mij in elk geval geen prettige basis zijn voor een relatie. Volgens mij is de basis die ik heb met mijn vrouw juist die 100% wederzijds vertrouwen. Daar hoort ook bij dat iemand kan veranderen. Na meer dan een decennium kan dat ook heel goed natuurlijk. Misschien komt ze wel iemand anders tegen die leuker en knapper is. Zoals gezegd: het kan gebeuren! Maar dat is dan ook niet waarop ik vertrouw. Waar ik op vertrouw is dat ze niet iets gaat beginnen zonder er vooraf mij bij te betrekken. Zonder DAT vertrouwen kan ik echt geen relatie met iemand hebben. En als ze DAT vertrouwen beschaamt, dan is het gewoon over en uit.
Elke andere manier zou meer zijn: een partner hebben hoort er nu eenmaal bij en je moet er maar het beste van maken.
Je zou elke keer als je naar buiten gaat een helm op kunnen doen, want misschien val je wel, of misschien valt er iets op je hoofd. Dan moet ik je gelijk geven dat je het niet uit kunt sluiten: het kan gebeuren! Maar geniet je dan wel vrij van het naar buiten gaan met de hele tijd die helm op je hoofd? Je zult er wel aan wennen denk ik, maar als ik de keus krijg ga ik liever zonder helm.
Dit zou dus voor mij in elk geval geen prettige basis zijn voor een relatie. Volgens mij is de basis die ik heb met mijn vrouw juist die 100% wederzijds vertrouwen. Daar hoort ook bij dat iemand kan veranderen. Na meer dan een decennium kan dat ook heel goed natuurlijk. Misschien komt ze wel iemand anders tegen die leuker en knapper is. Zoals gezegd: het kan gebeuren! Maar dat is dan ook niet waarop ik vertrouw. Waar ik op vertrouw is dat ze niet iets gaat beginnen zonder er vooraf mij bij te betrekken. Zonder DAT vertrouwen kan ik echt geen relatie met iemand hebben. En als ze DAT vertrouwen beschaamt, dan is het gewoon over en uit.
Elke andere manier zou meer zijn: een partner hebben hoort er nu eenmaal bij en je moet er maar het beste van maken.
zaterdag 28 mei 2016 11:46
Het is dat je aandringt Kiki, nee hij was er niet uit na die ene nacht en ik ook niet. Zo simpel liggen dit soort dingen vaak niet. Hij is er uiteindelijk wel uit gekomen, want daarna zijn wij, tot nu toe, nog eens 35 jaar bij elkaar gebleven en ik verzeker je, dat doe je niet voor je verdriet.
Ik ben er ook uit gekomen, zoals je zult begrijpen, maar dat had niets met de keuze van mijn man te maken, dat was mijn keuze. Niet uit angst voor verandering, zonder hem verder moeten, maar omdat ik dat echt wilde.
Nou, kom op Sofietje, dan gaan wij Zeeland helpen. Blijven doet heel veel pijn.Veel meer pijn dan weggaan en echt opnieuw beginnen, weggaan is een pijnlijke en grote verandering, maar daarna heb je ook wat.
Opnieuw beginnen kun je niet in een relatie die al zo lang duurt, dan moet er in dit soort gevallen heel veel veranderen bij jezelf, de ander en binnen de relatie. Aan jou, Zeeland, de keus welke grote verandering je het best aan kunt.
Ik ben er ook uit gekomen, zoals je zult begrijpen, maar dat had niets met de keuze van mijn man te maken, dat was mijn keuze. Niet uit angst voor verandering, zonder hem verder moeten, maar omdat ik dat echt wilde.
Nou, kom op Sofietje, dan gaan wij Zeeland helpen. Blijven doet heel veel pijn.Veel meer pijn dan weggaan en echt opnieuw beginnen, weggaan is een pijnlijke en grote verandering, maar daarna heb je ook wat.
Opnieuw beginnen kun je niet in een relatie die al zo lang duurt, dan moet er in dit soort gevallen heel veel veranderen bij jezelf, de ander en binnen de relatie. Aan jou, Zeeland, de keus welke grote verandering je het best aan kunt.
