Verder na bedrog, hoe?

13-05-2016 07:48 3007 berichten
Alle reacties Link kopieren
Dit is het vervolg van het "partner biecht op...' topic

Partner biecht op...



In dit topic hoop ik mensen te spreken die weten wat het is om verder te leven nadat je vertrouwen geschonden is in je relatie. Wat is de impact op je relatie, als je hoort dat je partner je bedrogen heeft?

Vreemdgaan, hoerenbezoek, een eenmalig slippertje, een langdurig dubbelleven.?

Waar ga je doorheen, en wat doet je beslissen om weg te gaan of toch te blijven?



In het vorige topic liepen de emoties vaak hoog op. Dat is logisch.

Toch werd er (meestal) vanuit respect gereageerd, en dat was helpend.

Dus geef gerust je mening, alle standpunten zijn welkom, maar spreek elkaar aan zoals je zelf ook aangesproken zou willen worden.



Mijn achtergrond:

Ik hoorde 3 weken geleden dat mijn man al zeker 15 jaar van ons 20 jarige huwelijk af en toe naar de hoeren gaat. Ons huwelijk was verder goed. Twee (puber)zoons. Niemand weet dit nog, en dat valt me zwaar. Hij is totaal ongeveer 25x geweest. En dan nog 3 a 4x zoveel keer om te 'kijken' in die hoeren straat. Om de kick vd spanning.



Vroeger riep ik van: 'Als mijn vriend/man ooit vreemd zou gaan, dan schop ik hem er uit!

Geen twijfel mogelijk. 'Zoiets PIK je toch zeker niet?'



Maar nu, in de situatie, een situatie die ik nooit aan heb zien komen, voelt alles anders.

Niet meer duidelijk, maar vol twijfels en pijn. Hoe kan het dat ik dit nooit gemerkt heb? Waren er dan geen enkele signalen? Wat zegt dat over mij? Heb ik dan zo'n plank voor mijn kop? Of is hij zo'n briljant leugenaar? Was alles een leugen? Ook die mooie, liefdevolle intieme momenten? Ik kijk naar de scherven van mijn huwelijk en weet niet of ik dit nog kan lijmen. We kunnen 'door', maar kan ik hem ooit nog vertrouwen?

Ik word heen en weer geslingerd tussen woede, machteloosheid en verdriet. Alles waar ik in geloofde is onzeker geworden.



Ik hoop hier mensen te 'spreken ' die ook ooit bedrogen zijn. Ik ben benieuwd hoe die het hebben aangepakt. Ik wil nu -voorlopig- 'door'. Alles staat in de 'pauze-stand'. Hij woont hier in huis, slaapt apart. Als de emotionele rollercoaster wat vaart vermindert, het stof wat optrekt, dan hoop ik dat ik zie (voel? ) hoe de toekomst er uit ziet.



Hij gaat binnenkort hulp krijgen bij Rodersana, (ambulant, gesprekken,) om zijn seksverslaving aan te pakken. Ik heb nu 3x een gesprek gehad met mijn huisarts om even te kunnen ventileren.

Alle mensen die ik ken, staan of te ver weg van me, of te dichtbij, om dit tegen te kunnen vertellen.

De jongens mogen dit niet te weten komen; hoe erg ik dit ook vind, hij is een geweldige vader voor ze en dat beeld wil ik ze niet ontnemen.



Ben nu aan het zoeken naar een 'luisterend oor' in de hulpverlening.

Een gespreksgroep v lotgenoten ofzo. Partners van seksverslaafden. Partners van 'cheaters'. Zoiets. Maar ben nog niets tegengekomen. (Niet iets zonder een bepaalde religie.)



Want ik vraag me af hoe je omgaat met deze wisselende buien. Het ene moment zie ik geen enkele mogelijkheid meer, het volgende moment voel ik nog steeds die band, die liefde, (ookal haat ik hem tegelijkertijd).

Vraag me af of het mogelijk is om dat vertrouwen terug te krijgen.

En of jou dat dus gelukt is. Of niet. En hoe dat ging.
Alle reacties Link kopieren
Zeeland is toch geen soulsearching aan het doen om te kijken of en hoe zij dit veroorzaakt heeft? Volgens mij doet ze de therapie en het nadenken meer om er achter te komen: waarom heb ik dit niet gezien, waarom ben ik mezelf kwijt geraakt in deze relatie en hoe vind ik mezelf terug zodat ik een goede beslissing kan nemen over het al dan niet voortzetten van deze relatie? Bovendien komen er nog wat niet-relatiegerelateerde dingen naar boven die ze ook mee wil nemen.

Lijkt mij nuttig allemaal. Man kan intussen zijn eigen pad bewandelen en als ze verder op weg zijn kunnen ze kijken of er nog gezamenlijke grond is.



Dat is hoe ik je proces nu zie, Zeeland. En volgens mij doe je dat goed.
Het is zoals het is
Alle reacties Link kopieren
Dank Nomos. De rest van je post richting Sofiefje vind ik overtrokken. Het komt op mij over dat je jezelf probeert te overtuigen dat je bent gebleven en wellicht niet iets beters bent misgelopen.



En een hele mooie post van Pimpampun.



Dat vele mensen andere teleurstellen en het vertrouwen breken, wil niet zeggen dat iedereen zo is. Generaliseren om wederom maar niet voor jezelf te kiezen. Ik zie en ervaar nu (na lange tijd m'n ogen te hebben gesloten) ook dat het zwakte was om maar te bagetelliseren en niet meer voor mezelf te willen halen uit het leven. Als er nog een leuke respectvolle eerlijke man bij komt dan is dat helemaal dikke pret, zo niet dan ben ik tenminste tevreden met mezelf en zal ik zeker niet meer redenen gaan zoeken/rechtvaardigen om maar niet alleen te hoeven zijn, mensen op afstand te houden en in wantrouwen te leven.
Nou ik zou best willen helpen hoor maar kan mij nog steeds niet indenken dat je zou blijven bij zo'n vent, ondanks alles. Gewoon niet.
quote:Zeeland1970 schreef op 28 mei 2016 @ 09:16:

[...]



Ik begrijp je post. Maar er zit één 'denkfout' in.

Ik wil het idd graag begrijpen. Maar dat is niet zodat ik het probleem me vervolgens toe kan eigenen. Dit is ZIJN jarenlange reeks van misstappen. Niet die van mij. Maar nu de boel dan toch open ligt, en we okseldiep in die zak stront aan het roeren zijn (sorrie voor de beeldspraak), is het handig om meteen ook even mijn eigen sjit onder de loep te nemen. Want die kom ik nu OOK tegen.

Zijn verhaal, zijn verraad, raakt mij. Diep. En in die diepte, zitten ook ineffectieve coping mechanismes , oud zeer, etc. Dat is MIJN sjit. En DIE kan, nee MOET ik nu aan gaan pakken. Niet om hem. Maar om mij. Omdat IK 'meer heel' wil worden.





ja zo kun je doen. Denken dat anderen de denkfouten maken. Was het al eens bij jou opgekomen dat jijzelf misschien wel denkfouten maakt?

ik vind het bijna aanmatigend dat jedat hier zo neer zet. Dat ik een denkfout maak. Als je er zo instaat, in dit hele topic gedoe, zitten we hier voor de kat z'n kut te proberen jou te helpen.



Ik vind het dieptriest wat ik jou hier zie doen.

Je eigen shit aanpakken is prima. Zou iedereen moeten doen. Maar nu bij jou staat er ondertussen een zak stront te stinken in de woonkamer. Die is daar niet gekomen door jouw personlijke shit, die is daar gekomen omdat je man niet betrouwbaar is. Niet eens een klein beetje. Omdat hij te laf was om jou aan te spreken.omdat hij jou niet voldoende de moeite waard vond om zijn onvrede met jou te bespreken en jou daarmee de kans te geven iets aan je shit te doen. Hij heeft jou buiten spel gezet in jullie huwelijk. Dat jij dat niet ziet is jouw denkfout. Maar be my guest. Ik hoef hier niet doorheen ik ruik de rozen in de woonkamer die man me heeft gegeven. Ik heb een man die verre van perfect is maar wel betrouwbaar. Die soms roept dat ik gek ben maar me wel met mijn neus op mijn shit drukt omdat hij daar geen slachtoffer van wil zijn.en die me dan steunt als ik mijn dingen aanpak.

Zoek de verschillen.



En Nomos, alsjeblieft zeg. Jij kan ook heeel mooi praten. Maar jouw situatie is niette vergeljjken met die van TO en dat het moeilijker is om te blijven dan om te gaan na groot bedrog, wat een bullshit. Wil je graag een appausje van ons? Nou hier hoor meid. wat goed van jou dat jij bent gebleven! In jouw geval was dat niet eens zo moeilijk volgens mij, want je had een man die je serieus nam en die eerlijk tegen je was. Die geconfronteerd werd met zijn menszijn en daar een keuze maakte. Jij had een keuze.

To heeft een man die loog en bedroog. Haar niet serieus nam. Haar gezondheid op het spel zette. Die het niet zo serieus nedmt met het menszijn van anderen, zoals de oostblokhoertjes. Alweer, zoek de verschillen.

Weet je waar je sterk van word? Van voor jezelf staan. Van de naakte waarheid onder ogen zien. Van dan een keuze maken. Niet van eindeloos gepsychologiseer en dansen om de strontzak.



ik ben echt flabbergasted van hoe er hier om de hete brij onee strontzak wordt gedraaid.
Kiki ik heb groot rezpect voor jou! En ben heel blij dat je nu veel gelukkiger bent.
Alle reacties Link kopieren
rrinkje





Edit:

Bedankt rrinkje!!! Zie nu jou post daarna. Echt heel fijn om te lezen. Mijn was voor jouw post ervoor! Echt goed omschreven. Moest ook echt op m'n vingers zitten toen ik las dat zeeland zei dat jij een denkfout maakte
Alle reacties Link kopieren
Youk: "waarom ben ik mezelf kwijt geraakt in deze relatie". Jij schrijft dat Zeeland onder andere dit wil onderzoeken. Dat vraagt weinig tijd mijns inziens: ieder gezond, trouw, oprecht mens raakt zichzelf kwijt als hij/zij onwetend leeft in een wereld vol geheimen, bedrog en ondermijnende keuzes, van anderen. Dat weet Zeeland al van vroeger, en dat heeft zich herhaald. Zij wordt niet gezien, zij doet er niet toe. Echt. Meerdere mensen in haar leven hebben met haar geleefd zonder MET haar te leven. Dat is verbondenheid als vernislaagje. In mijn ogen is Zeeland het vernislaagje aan het oppoetsen. Dat is wat zij doet. Die enorme kras er onder is voor haar een bekende werkelijkheid helaas. Letterlijk doodvermoeiend als je je realiseert dat het je weer is gebeurd: geheimen, bedrog. Ze hoeft zichzelf niet te zoeken want ze is zichzelf niet kwijt. Ze mag gaan zoeken naar een plek, een omgeving, mensen, waar ze geen krassen hoeft te negeren, vernislaagjes hoeft op te poetsen. Zeeland komt op mij over als een lieverd, best een slimmerd ook, met veel kwaliteiten, die helaas vaker in haar leven met mensen was die haar niet serieus namen. Door bleven krassen terwijl Zeeland bleef poetsen. Ze is zichzelf niet kwijt. Ze kan alleen niet zien hoe rijk ze is als ze niet meer hoeft te poetsen tot het glanst. Maar als ze goed is zoals ze is en dat gewaardeerd en niet ondermijnd en aangetast wordt. Als haar geen geweld wordt aangedaan.
Alle reacties Link kopieren
quote:Kiki789 schreef op 28 mei 2016 @ 13:07:

rrinkje





Edit:

Bedankt rrinkje!!! Zie nu jou post daarna. Echt heel fijn om te lezen. Mijn was voor jouw post ervoor! Echt goed omschreven. Moest ook echt op m'n vingers zitten toen ik las dat zeeland zei dat jij een denkfout maakte



Ja, inmiddels weten we dat Zeeland de enige is die t helder ziet, als de

Posts haar bevallen in ieder geval. En manlief maar meelezen. Wie weet schrijft ie lekker mee op dit topic, als een van de posters die aanraadt vooral te blijven bij de zak m s
Alle reacties Link kopieren
pimpampum schreef

Jij hebt het idee dat je er sterker van wordt, ik vind het juist zwakte. Jij bouwt namelijk nu al een beveiliging in voor een moment waarop je iets verschrikkelijks over je partner zou kunnen ontdekken.



Je zou elke keer als je naar buiten gaat een helm op kunnen doen, want misschien val je wel, of misschien valt er iets op je hoofd. Dan moet ik je gelijk geven dat je het niet uit kunt sluiten: het kan gebeuren! Maar geniet je dan wel vrij van het naar buiten gaan met de hele tijd die helm op je hoofd? Je zult er wel aan wennen denk ik, maar als ik de keus krijg ga ik liever zonder helm.



Misschien komt ze wel iemand anders tegen die leuker en knapper is. Zoals gezegd: het kan gebeuren! Maar dat is dan ook niet waarop ik vertrouw. Waar ik op vertrouw is dat ze niet iets gaat beginnen zonder er vooraf mij bij te betrekken. Zonder DAT vertrouwen kan ik echt geen relatie met iemand hebben. En als ze DAT vertrouwen beschaamt, dan is het gewoon over en uit.



Elke andere manier zou meer zijn: een partner hebben hoort er nu eenmaal bij en je moet er maar het beste van maken.



Ik ga zonder helm naar buiten en ik beweer volgens mij niets anders dan jij, als het over de mate van vertrouwen gaat. Ook jij bouwt een reserve in, het kan gebeuren dat een ander je gigantisch teleurstelt. Ik ben daar echt niet dagelijks mee bezig, maar ik weet wat ik aan mijzelf heb en ik vertik het om een ander de poten onder mijn stoel vandaan te laten zagen, zolang ik er op zit.

Ik denk niet dat je een relatie hebt die zo lang stand houdt als de onze, als er niet een grote mate van zekerheden is voor wat betreft de redenen waarom je bij elkaar bent en blijft. En mijn partner hoort er niet nu eenmaal bij, het is telkens weer een heel bewuste keuze om bij elkaar te blijven, hoe boos we ook wel eens zijn op elkaar.

En ik overtuig mijzelf niet van de keuze die ik gemaakt heb, omdat ik iets beters gemist zou hebben. Weet ik veel, of ik iets beters gemist heb, ik vind dat niet interessant en welk mens weet zeker dat hij of zij niet iets beters mist. Mijn man en ik maken elkaar vaker heel gelukkig, dan ongelukkig.

Maar, dit hoort niet over mij te gaan. Zeeland vroeg ervaringen, hoe ga je verder na bedrog. Dit is de mijne en ik deel 'm graag, want je kunt de boel opbreken, maar je kunt ook doorgaan en van dat laatste hoef je niet doodongelukkig te worden.
Alle reacties Link kopieren
quote:rrinkje schreef op 28 mei 2016 @ 13:02:

[...]







ja zo kun je doen. Denken dat anderen de denkfouten maken. Was het al eens bij jou opgekomen dat jijzelf misschien wel denkfouten maakt?

ik vind het bijna aanmatigend dat jedat hier zo neer zet. Dat ik een denkfout maak. Als je er zo instaat, in dit hele topic gedoe, zitten we hier voor de kat z'n kut te proberen jou te helpen.



Ik vind het dieptriest wat ik jou hier zie doen.

Je eigen shit aanpakken is prima. Zou iedereen moeten doen. Maar nu bij jou staat er ondertussen een zak stront te stinken in de woonkamer. Die is daar niet gekomen door jouw personlijke shit, die is daar gekomen omdat je man niet betrouwbaar is. Niet eens een klein beetje. Omdat hij te laf was om jou aan te spreken.omdat hij jou niet voldoende de moeite waard vond om zijn onvrede met jou te bespreken en jou daarmee de kans te geven iets aan je shit te doen. Hij heeft jou buiten spel gezet in jullie huwelijk. Dat jij dat niet ziet is jouw denkfout. Maar be my guest. Ik hoef hier niet doorheen ik ruik de rozen in de woonkamer die man me heeft gegeven. Ik heb een man die verre van perfect is maar wel betrouwbaar. Die soms roept dat ik gek ben maar me wel met mijn neus op mijn shit drukt omdat hij daar geen slachtoffer van wil zijn.en die me dan steunt als ik mijn dingen aanpak.

Zoek de verschillen.



En Nomos, alsjeblieft zeg. Jij kan ook heeel mooi praten. Maar jouw situatie is niette vergeljjken met die van TO en dat het moeilijker is om te blijven dan om te gaan na groot bedrog, wat een bullshit. Wil je graag een appausje van ons? Nou hier hoor meid. wat goed van jou dat jij bent gebleven! In jouw geval was dat niet eens zo moeilijk volgens mij, want je had een man die je serieus nam en die eerlijk tegen je was. Die geconfronteerd werd met zijn menszijn en daar een keuze maakte. Jij had een keuze.

To heeft een man die loog en bedroog. Haar niet serieus nam. Haar gezondheid op het spel zette. Die het niet zo serieus nedmt met het menszijn van anderen, zoals de oostblokhoertjes. Alweer, zoek de verschillen.

Weet je waar je sterk van word? Van voor jezelf staan. Van de naakte waarheid onder ogen zien. Van dan een keuze maken. Niet van eindeloos gepsychologiseer en dansen om de strontzak.



ik ben echt flabbergasted van hoe er hier om de hete brij onee strontzak wordt gedraaid.



Eensch!



Een ernstig geval van mest-overschot!
Everything you see I owe to spaghetti!
Alle reacties Link kopieren
quote:wiebeltje schreef op 28 mei 2016 @ 13:28:

Youk: "waarom ben ik mezelf kwijt geraakt in deze relatie". Jij schrijft dat Zeeland onder andere dit wil onderzoeken. Dat vraagt weinig tijd mijns inziens: ieder gezond, trouw, oprecht mens raakt zichzelf kwijt als hij/zij onwetend leeft in een wereld vol geheimen, bedrog en ondermijnende keuzes, van anderen. Dat weet Zeeland al van vroeger, en dat heeft zich herhaald. Zij wordt niet gezien, zij doet er niet toe. Echt. Meerdere mensen in haar leven hebben met haar geleefd zonder MET haar te leven. Dat is verbondenheid als vernislaagje. In mijn ogen is Zeeland het vernislaagje aan het oppoetsen. Dat is wat zij doet. Die enorme kras er onder is voor haar een bekende werkelijkheid helaas. Letterlijk doodvermoeiend als je je realiseert dat het je weer is gebeurd: geheimen, bedrog. Ze hoeft zichzelf niet te zoeken want ze is zichzelf niet kwijt. Ze mag gaan zoeken naar een plek, een omgeving, mensen, waar ze geen krassen hoeft te negeren, vernislaagjes hoeft op te poetsen. Zeeland komt op mij over als een lieverd, best een slimmerd ook, met veel kwaliteiten, die helaas vaker in haar leven met mensen was die haar niet serieus namen. Door bleven krassen terwijl Zeeland bleef poetsen. Ze is zichzelf niet kwijt. Ze kan alleen niet zien hoe rijk ze is als ze niet meer hoeft te poetsen tot het glanst. Maar als ze goed is zoals ze is en dat gewaardeerd en niet ondermijnd en aangetast wordt. Als haar geen geweld wordt aangedaan.



Dat zou kunnen. Dat vindt ze dan vanzelf wel in de therapie denk ik. Dit zou inderdaad een antwoord kunnen zijn op die vraag, maar de clou is denk ik dat je dat soort dingen altijd zelf uit moet vinden. Soms zoek je onbewust zelf weer mensen uit die doen wat je vroeger is aangedaan. Dan is dat super nuttig om uit te vinden zodat je die fout kan gaan vermijden in de toekomst. Maar als dat zo is en Zeeland daar tot 6 weken geleden nog nooit over na heeft gedacht dan gaat het vast nog even duren voordat ze dat ontdekt.



En misschien is er juist ook wel iets anders gaande dat wij niet weten omdat Zeeland nog niet ontdekt heeft dat het van belang is en daarom niet verteld heeft.



Ik heb er alle vertrouwen in dat Zeeland ontdekt hoe het zit in haar leven en dan de beslissing neemt die zij wil nemen.

Dat zal vast nog even duren, maar er is ook geen haast.
Het is zoals het is
Alle reacties Link kopieren
En je ziet nog steeds geen verschillen in de situatie Nomos?

Voor iemand die vind dat het om Zeeland moet gaan, is het helemaal raar dat je jouw verhaal zo verdedigt. Alsof de uitkomst voor haar hetzelfde moet zijn. Ik hoop dat je wel inziet dat de verschillen erg groot zijn. En dat zeeland echt vanuit een positie reageert om deze situatie onder het vloerkleed te schuiven (daden en niet alleen maar woorden zeeland).



Zoals ik het lees ben jij daar heel anders mee omgegaan Nomos. Je komt alleen niet zo tevreden over en het lijkt erop dat je vind dat zeeland ook moet blijven en helemaal niet moet denken aan weggaan.
Alle reacties Link kopieren
Er is geen haast zo lang Zeeland zich niet forceert en niet hoeft te gaan ervaren dat er verdere schade ontstaat. Zo'n aardbeving staat nooit op zichzelf is mijn ervaring en de naschokken komen nog. Die zijn soms destructiever en ik hoop dat Zeeland dan in ieder geval in staat is de focus op zichzelf te hebben en te houden als in "zuiver en oprecht voor zichzelf zorgen".



Als ik Zeeland was, zou ik naar een haptonoom gaan. Ze heeft nu volgens mij een 'praattherapeut' gevonden, maar dat redeneren gaat haar prima af. Ook hier kan ze van zich afbijten als er dingen gezegd worden die haar niet aanstaan. Maar het lijkt of het 'slechts haar ratio is' die terugpraat, 'slechts haar ratio is' waarmee ze nu in relatie staat tot zichzelf en haar man. Als het inderdaad een kwestie van ontdekken is, van wat dan ook, is voelen volgens mij een veel groter goed dan nóg meer praten en analyseren. Dan is stil zijn en van binnen weten of je dit alles verdraagt uiteindelijk denk ik een mooie weg naar wat dan ook.



Ze heeft geen haast, maar tegelijkertijd is 'oeverloos' doorgaan met denken en soms ook dingen recht praten die echt gewoon krom zijn uiteindelijk ook weer schadelijk. Ik hoop dat Zeeland hulp zoekt en vindt en krijgt van iemand die daadkrachtig genoeg is om haar zowel vanuit de 'niet haast'-kant als de 'zo snel mogelijk zo goed mogelijk doorvoelen wat dit voor je betekent'-kant kan laten zien waar ze voor staat en voor mag gaan staan, vanuit haar eigen gevoel, normen, waarden en wens om te leven zoals ze wil leven.



Aanmodderen en genoegen nemen met zijn zelden bijdragend aan goede beslissingen, rust en tevredenheid/geluk.



Veel mensen hier vroegen of zeiden het al: Zeeland, wil je HOE DAN OOK door met je man? Nu, op dit moment? Wat antwoord je NU op die vraag (want je kunt niet voorspellen 'of het ook lukt')? Ik zou het graag van je horen. Dat is een ander uitgangspunt dan oprecht (door)voelen wat dit bedrog van je man voor je betekent denk ik. Een prima uitgangspunt als het het jouwe is natuurlijk, maar voor mij informatief om van je te horen.
Alle reacties Link kopieren
Een haptonoom vindt ik echt een hele goede tip! Heb je daar ervaring mee Zeeland? Misschien kent je psycholoog er wel een. Een haptonoom kan heel goed helpen om meer te gaan voelen en ook lichamelijk dichter bij jezelf te komen. Zeker ook dat dit probleem een grote lichamelijke component heeft lijkt me dat heel zinnig.
Het is zoals het is
Alle reacties Link kopieren
Ik reageer zoveel mogelijk op alle posts. Soms pak ik een aantal posts vd zelfde strekking samen. Omdat het nogal snel kan gaan. Dan post ik 1 reactie en komen er meteen weer 4 binnen, dat is niet bij te houden. Verder heb ik (voor nu even) gekozen voor de insteek om met hem verder te gaan



Post van Zeeland hierboven. M.a.w. dat heeft ze toch al gezegd.
Alle reacties Link kopieren
quote:rrinkje schreef op 28 mei 2016 @ 13:02:

[...]

.....Hij heeft jou buiten spel gezet in jullie huwelijk. Dat jij dat niet ziet is jouw denkfout.....





Ik denk (al vanaf zo ongeveer pagina 70 uit het eerte topic) dat het anders zit: ik heb onder de button "mijn laatste" mijn eigen posts teruggelezen:

Want het zou andersom natuurlijk ook kunnen dat TO haar man al zo'n 15 jaar geleden "buiten spel" heeft gezet in hun huwelijk.



Het is razend knap hoe TO de hele discussie steeds in de door haar gewenste banen weet te leiden en haar handelen “al analyserend” tenslotte weet te plaatsen in iets waarvan de oorzaak buiten haarzelf ligt.

Maar jeetje, voorlopig is het in zo'n 4000 posts niemand hier echt gelukt om “door te dringen”.

En als dat thuis ook al jaren zo gaat...., daar is de gemiddelde man communicatief toch niet tegen opgewassen?



Zijn hoerenbezoek keur ik af, maar ik sluit niet uit dat de man van TO bewust heeft gekozen voor het "opbiechten".

Zeg maar, als ultiem signaal om dit huwelijk een laatste kans te bieden...?
quote:Nomos schreef op 28 mei 2016 @ 11:24:

Nee S-Meds, je wordt niet sterker van een man die je belazert, je wordt sterker van wat je er daarna mee doet. Beetje flauw van die sportschool, maar wel grappig.

Zeeland, S-Meds heeft gelijk als ze zegt dat jij verantwoordelijk bent voor jouw proces, het heeft niets met "ons" te maken, laat staan met hem.

En 100% vertrouwen, blind vertrouwen, heb ik in niemand anders dan in mijzelf. Dat was al zo voordat ik een relatie begon met mijn man, dat was al zo voordat mijn man verliefd werd op een ander en dat is nog steeds zo en ik voel me daar rustig en zeker bij. Terecht, want ik lees hier en zie irl heel veel teleurgestelde mensen, omdat ze verraden zijn door familie, kinderen, vrienden en/of partners, mensen waar ze 100% vertrouwen in hadden.

Nog even ingaand op een van de reacties, dat het lijkt alsof je dankbaar zou moeten zijn voor zo'n ervaring, "want je groeit er ze lekker van". Onzin, niemand zit hier op te wachten. Maar, als het gebeurt, is het nogal nutteloos om alleen maar te bedenken dat je man een klootzak is en dat jij zijn slachtoffer bent. Dat gaat niet werken, daar word je zelf niet beter van. Die keuze voor zichzelf heeft Zeeland gemaakt, ze maakt van de diepe ellende iets anders dan de meesten verwachten. Ik denk dat die keuze niet uit angst wordt gemaakt, het is angstiger en ingewikkelder om in een relatie te blijven die zo onder druk staat, dan eruit te stappen.Ik weet het niet, je kan nog zo goed omgaan met de situatie, maar dat maakt je niet meteen sterker hoor. Sterker in wat eigenlijk?
quote:Kiki789 schreef op 28 mei 2016 @ 14:16:

En je ziet nog steeds geen verschillen in de situatie Nomos?

Voor iemand die vind dat het om Zeeland moet gaan, is het helemaal raar dat je jouw verhaal zo verdedigt. Alsof de uitkomst voor haar hetzelfde moet zijn. Ik hoop dat je wel inziet dat de verschillen erg groot zijn. En dat zeeland echt vanuit een positie reageert om deze situatie onder het vloerkleed te schuiven (daden en niet alleen maar woorden zeeland).



Zoals ik het lees ben jij daar heel anders mee omgegaan Nomos. Je komt alleen niet zo tevreden over en het lijkt erop dat je vind dat zeeland ook moet blijven en helemaal niet moet denken aan weggaan.die situaties zijn onvergelijkbaar inderdaad.
Alle reacties Link kopieren
Gebruna, ja, dat kan een inzicht zijn dat Zeeland gaat opdoen. Ik deed dat inzicht op na een paar jaar gesprekken met mijn therapeut. Toen pas kon ik het aan dat ze zei: jij bent al eerder afgehaakt, en hebt hem 'ontmand', door alles over te nemen en te regelen. Eerst protesteerde ik: ja maar, ik moest het ook overnemen want anders zouden we... (en dan allerlei drama's, die ook daadwerkelijk gebeurd zouden zijn en deels ook zíjn gebeurd).



Daarna kwam het inzicht: ik kon niet leven in wat veel geheimen bleken te zijn (wist ik toen nog niet, terwijl ik wel de onveiligheid en liefdeloosheid kon voelen vaak) en nam daarom de controle. Dat is een onaangenaam trekje van mij dat duidelijk tot mijn overlevingsmechanismen behoort. Een heel functioneel en werkzaam trekje, dat doorgaans ook veel waardering krijgt (vooral in een context waarin mensen niet van je houden, maar 'iets van je willen'). Maar wat jij schrijft is daarmee ook waar: je kunt er iemand totaal mee 'overrulen'. Of dat nu 'terecht' is of niet.



Juist dat mechanisme, dat patroon van mezelf om in noodsituaties 'in control' te willen zijn, heeft me veel gebracht. Ook een hoop nare gevoelens hoor. "Zelfs" als jij het hierboven zo opschrijft, protesteert een deel van mij: ja maar, ik WIL niet horen dat wat ik zo lang als mijn kracht heb gezien een onderdrukkend kantje heeft. En ja maar (en dat is terecht, dat schrijf jij in je zinnetje 'zijn hoerenbezoek keur ik af'), ik WIL niet dat nu ex-man dan de weg neemt van prostituees en vrouwen buiten onze relatie.



Nu, weer een paar jaar verder, kan ik voelen: we waren niet goed voor elkaar. En heb ik naar mijn mechanismen, mijn patronen gekeken en bedacht (maar dat is geen status quo, want dat verandert nog geregeld): ik ben wie ik ben en het is voor MIJ goed om steeds te checken of een mens, een situatie, een omgeving voor MIJ veilig en duidelijk is. Als-ie dat niet is, schiet ik in mijn controlestand, en inmiddels is juist die controlestand (waarmee ik mensen kan 'onderdrukken', intimideren, zich klein kan laten voelen) een signaal voor me: goed kijken en luisteren nu, stil zijn en voelen: is het oké om hier, met dit mens, in deze situatie te zijn? Of kun je besluiten er niet te zijn, niet de verantwoordelijkheid (controle) te nemen, omdat het niet van JOU is. En ook niet goed voor JOU is?!



Het opmerkelijke is: tijdens dat proces was het eerst zwaar werken, pijnlijk en naar, en leed ik veel verlies. Nu gaat het wat meer intuïtief, juist nu ik ook gezien heb wat ik doe in dat soort situaties: niet dienend gedrag dat bovendien voor anderen soms moeilijk te 'handelen' is. En dat allemaal uit nood. Dat kan ik nu zien. Ik wil gewoon niet meer 'in noodsituaties' verkeren. Dat is een keuze waardoor ik me veel veiliger voel nu en bovendien heel langzaam (hartstikke moeilijk) leer om mijn 'controlestand' juist 'los te laten' als ik 'm weer aanneem, omdat ik weet dat het een signaal is van onveiligheid en niet mezelf kunnen zijn.
Ik denk ook niet dat je sterker wordt. Hooguit wijzer.
quote:Dubbz schreef op 28 mei 2016 @ 15:16:

Ik denk ook niet dat je sterker wordt. Hooguit wijzer.ja of minder naief of minder onbevangen weet ik veel. Maar leed maakt niet sterker en om sterker te worden heb je geen leed nodig. Dat is een idee dat bestaat in de libelle en de linda
Alle reacties Link kopieren
Rrinkje, wat een prachtige en grotendeels ware post! Ik hoef geen applaus, dat dan weer niet. En ik denk echt dat het minstens zo moeilijk is om door te gaan met een relatie die er zo aan toe is, als de boel op te breken en in je uppie, met gezamenlijke kinderen, door te gaan.

Zeeland draait misschien om de hete brij, maar mag ze? Een relatie van 20+ jaar, waarvan zij dacht dat het goed was, twee kinderen en en dan dit..... Je noemt het om de hete brij heen draaien van Zeeland, ik denk dat dit het proces is richting het durven en kunnen zien van de naakte waarheid en het besef dat je moet kiezen.

De situatie van Zeeland is anders, maar het resultaat is hetzelfde. De relatie die je had is door de ander om zeep geholpen, al je zekerheden bleken onzekerheden. Je kunt ermee dealen, maar die investering moet je maar willen durven doen.
quote:Nomos schreef op 28 mei 2016 @ 15:23:

Rrinkje, wat een prachtige en grotendeels ware post! Ik hoef geen applaus, dat dan weer niet. En ik denk echt dat het minstens zo moeilijk is om door te gaan met een relatie die er zo aan toe is, als de boel op te breken en in je uppie, met gezamenlijke kinderen, door te gaan.

Zeeland draait misschien om de hete brij, maar mag ze? Een relatie van 20+ jaar, waarvan zij dacht dat het goed was, twee kinderen en en dan dit..... Je noemt het om de hete brij heen draaien van Zeeland, ik denk dat dit het proces is richting het durven en kunnen zien van de naakte waarheid en het besef dat je moet kiezen.

De situatie van Zeeland is anders, maar het resultaat is hetzelfde. De relatie die je had is door de ander om zeep geholpen, al je zekerheden bleken onzekerheden. Je kunt ermee dealen, maar die investering moet je maar willen durven doen.ik denk dat het resultaat ook anders is, als je in een relatie zit met een man die vanwege jonge onbezonnenheid en twijfel even uit een relatie stapt om het met een ander te proberen en dan tot inkeer komt dat jij toch de vrouw van zijn dromen bent, dat geeft enigzins perspectief. En natuurlijk is je ego gebroken maar hij was wel eerlijk. Met andere woorden jij had perspectief. Maar wat is het perspectief voor Zeeland? haar man loog 20 jaar en heeft een probleem met macht/ seks/ vrouwen. Dat is geen kwestie van tot inkeer komen en dan is alles voorbij. Jouw man deed iets dat je je kwetste en wat je niet verwachte, Zeelands is iets wat zij niet verwachte en wat een relatie met hem heel moeilijk, zo niet onmogelijk maakt.



Eenmalige uitspatting vs jarenlang structureel gedrag

eerlijk vs liegen

vreemdgaan in een gelijkwaardige situatie vs kwetsbare vrouwen uitbuiten
Alle reacties Link kopieren
Kiki, ik verdedig niet, ik leg uit. Mensen stellen vragen, daar kan ik niet op antwoorden, of zeggen dat het niemand wat aangaat, of dat het niet op zijn plaats is om mij vragen te stellen. Ik hoop dat Zeeland iets heeft aan mijn antwoorden, datbis toch het idee achter en forum?

Jij zegt dat ik vind dat Zeeland moet blijven, wijs mij de zin aan waarin ik dat zeg. Ik vind dat Zeeland er op een goede manier mee omgaat, ik herken veel en mijn man en ik hebben indertijd besloten om door te gaan. Niet half, maar helemaal en wetende dat een relatie nooit 100% garantie biedt op "ze leefden nog lang en gelukkig".

Voor S-Meds, die een vraag aan mij stelt, sterker als in, dat je weet wat jij wil en niet wil, kan en niet kan. Sterker in het bepalen van jouw grenzen en weten waarom sommige mensen daar wel eens over heen mogen gaan. Persoonlijke groei, daar wordt je persoonlijkheid sterker van, en groeien doet pijn.

Toch ben ik wel benieuwd, Kiki, waarom jij mij ontevreden vindt. Ik zeg toch echt dat ik me rustig, zeker en gelukkig voel met mijzelf en mijn relatie.
Alle reacties Link kopieren
Groeien hoeft helemaal niet pijn te doen.

Soms is er pijn en ook groei. Dan is de pijn kut en de groei mooi meegenomen.



Als ik wil groeien dan ontwikkel ik me, maar ga ik zéker niet op zoek naar pijnlijke situaties.

Sterker nog: mijn groei tot nu toe heeft mij geleerd dat het best wel verstandig is om potentiële pijn uit de weg te gaan.
Je hebt zo’n 26.000 dagen tussen níets en eeuwigheid, je kunt lachen, je kunt klagen, maar elke dag ben je voor eeuwig kwijt.

Dit is een oud topic. Het topic is daarom gesloten.
Maak een nieuw topic aan om verder praten over dit onderwerp.

Terug naar boven