Relaties
alle pijlers
Verlaten voor een ander... hoe snel pak je je leven weer op?
zaterdag 3 december 2016 16:51
Enkelen van jullie die mij gevolgd, bekritiseerd en gesteund hebben in mijn vorige topic, weten hoe veel moeite ik had (heb) met het verwerken van het feit dat ik verlaten ben door mijn man, de vader van mijn kinderen, voor een andere vrouw.
Na 14 jaar van psychotherapie ontdekte ik deze zomer dat ik nog steeds niet los van hem was. Mijn boosheid, onmacht, jaloezie en verdriet wisselden elkaar af en beletten mij een normaal leven te leiden en een relatie met een andere man een serieuze kans te geven en al die emoties verstoorden in ernstige mate mijn levensgeluk.
Ondanks het feit dat de nieuwe vrouw in zijn leven weinig blaam trof voor wat er is gebeurd, wenste ik haar in mijn hoofd weinig goeds toe (geen goeds dus) en haatte ik haar vreselijk ondanks dat ik me realiseerde dat de gevoelens die ik voor haar had niet gerechtvaardigd waren. Mijn boosheid had enkel mijn intussen ex-man moeten betreffen, hij was immers met mij getrouwd en HIJ had mij in de steek gelaten, niet zij!
Ik ben ergens in september gaan schrijven op dit forum en er kwam een stroom van reacties op gang. Ongelooflijk! Ik voelde dat er naar mij geluisterd werd en ook al waren de reacties niet altijd even aardig voelde ik me heel erg gesteund door alle aandacht en raad!
Dit zette een proces in gang in mijn hoofd waardoor ik EINDELIJK in actie kwam en ineens begonnen de dingen echt te lukken. BIZAR hoe de wind ineens met me mee begon de waaien en hoe ik een andere kijk op de situatie kreeg.
Toch blijven mijn ex-man en zijn nieuwe vrouw een belangrijke plaats in mijn hoofd innemen, ook al is het plotseling allemaal een stuk minder schrijnend dan de afgelopen 14 jaar.
Maar wat ik me nu eigenlijk afvraag;
Ben ik de enige die er zo lang over doet om los te komen van het verleden? Als je verlaten wordt voor iemand anders blijft dat dan altijd een gevoelig punt (of je nou man of vrouw bent)?
En de belangrijkste vraag; KOM JE ER OOIT ECHT HELEMAAL OVERHEEN?
Voor mij is de situatie nu heel goed leefbaar en ik kijk eindelijk uit naar een nieuwe toekomst, maar dit heeft mij ruim 14 jaar van vallen en opstaan gekost.
Hoe is dat bij jullie gegaan?
HET GAAT HIER DUS NIET MEER OM MIJ! Maar om jullie eigen ervaring. Hoe zjn jullie daarmee om gegaan?
Na 14 jaar van psychotherapie ontdekte ik deze zomer dat ik nog steeds niet los van hem was. Mijn boosheid, onmacht, jaloezie en verdriet wisselden elkaar af en beletten mij een normaal leven te leiden en een relatie met een andere man een serieuze kans te geven en al die emoties verstoorden in ernstige mate mijn levensgeluk.
Ondanks het feit dat de nieuwe vrouw in zijn leven weinig blaam trof voor wat er is gebeurd, wenste ik haar in mijn hoofd weinig goeds toe (geen goeds dus) en haatte ik haar vreselijk ondanks dat ik me realiseerde dat de gevoelens die ik voor haar had niet gerechtvaardigd waren. Mijn boosheid had enkel mijn intussen ex-man moeten betreffen, hij was immers met mij getrouwd en HIJ had mij in de steek gelaten, niet zij!
Ik ben ergens in september gaan schrijven op dit forum en er kwam een stroom van reacties op gang. Ongelooflijk! Ik voelde dat er naar mij geluisterd werd en ook al waren de reacties niet altijd even aardig voelde ik me heel erg gesteund door alle aandacht en raad!
Dit zette een proces in gang in mijn hoofd waardoor ik EINDELIJK in actie kwam en ineens begonnen de dingen echt te lukken. BIZAR hoe de wind ineens met me mee begon de waaien en hoe ik een andere kijk op de situatie kreeg.
Toch blijven mijn ex-man en zijn nieuwe vrouw een belangrijke plaats in mijn hoofd innemen, ook al is het plotseling allemaal een stuk minder schrijnend dan de afgelopen 14 jaar.
Maar wat ik me nu eigenlijk afvraag;
Ben ik de enige die er zo lang over doet om los te komen van het verleden? Als je verlaten wordt voor iemand anders blijft dat dan altijd een gevoelig punt (of je nou man of vrouw bent)?
En de belangrijkste vraag; KOM JE ER OOIT ECHT HELEMAAL OVERHEEN?
Voor mij is de situatie nu heel goed leefbaar en ik kijk eindelijk uit naar een nieuwe toekomst, maar dit heeft mij ruim 14 jaar van vallen en opstaan gekost.
Hoe is dat bij jullie gegaan?
HET GAAT HIER DUS NIET MEER OM MIJ! Maar om jullie eigen ervaring. Hoe zjn jullie daarmee om gegaan?
Xyz
zaterdag 3 december 2016 17:34
quote:M-Flo schreef op 03 december 2016 @ 17:14:
[...]
Ok! En hoe lang had je relatie geduurd? Kinderen? Hoe oud was je?
En die tante is nooit meer getrouwd of zo? Heftig!
De relatie duurde maar een jaar of 2. Had alles opgegeven in Nederland voor hem. Hij is een Indonesier. Geen kinderen gelukkig want ik was al midden 40.
Maar het sprookje was ineens uit. Nou ja, ineens...ik voelde het wel zo'n beetje aankomen op een gegeven moment, op dezelfde wijze als bij jou. Die machteloosheid, het ervoor/tegen willen vechten maar weten dat je eigenlijk niks kunt doen.
Mijn tante heeft het geluk nooit meer gevonden.
Ik wel gelukkig. Vandaag ben ik precies 5 jaar getrouwd met een hele lieve man.
[...]
Ok! En hoe lang had je relatie geduurd? Kinderen? Hoe oud was je?
En die tante is nooit meer getrouwd of zo? Heftig!
De relatie duurde maar een jaar of 2. Had alles opgegeven in Nederland voor hem. Hij is een Indonesier. Geen kinderen gelukkig want ik was al midden 40.
Maar het sprookje was ineens uit. Nou ja, ineens...ik voelde het wel zo'n beetje aankomen op een gegeven moment, op dezelfde wijze als bij jou. Die machteloosheid, het ervoor/tegen willen vechten maar weten dat je eigenlijk niks kunt doen.
Mijn tante heeft het geluk nooit meer gevonden.
Ik wel gelukkig. Vandaag ben ik precies 5 jaar getrouwd met een hele lieve man.
zaterdag 3 december 2016 17:37
zaterdag 3 december 2016 17:37
quote:salinarosseno schreef op 03 december 2016 @ 17:34:
[...]
De relatie duurde maar een jaar of 2. Had alles opgegeven in Nederland voor hem. Hij is een Indonesier. Geen kinderen gelukkig want ik was al midden 40.
Maar het sprookje was ineens uit. Nou ja, ineens...ik voelde het wel zo'n beetje aankomen op een gegeven moment, op dezelfde wijze als bij jou. Die machteloosheid, het ervoor/tegen willen vechten maar weten dat je eigenlijk niks kunt doen.
Mijn tante heeft het geluk nooit meer gevonden.
Ik wel gelukkig. Vandaag ben ik precies 5 jaar getrouwd met een hele lieve man. Top! Gefeliciteerd!
[...]
De relatie duurde maar een jaar of 2. Had alles opgegeven in Nederland voor hem. Hij is een Indonesier. Geen kinderen gelukkig want ik was al midden 40.
Maar het sprookje was ineens uit. Nou ja, ineens...ik voelde het wel zo'n beetje aankomen op een gegeven moment, op dezelfde wijze als bij jou. Die machteloosheid, het ervoor/tegen willen vechten maar weten dat je eigenlijk niks kunt doen.
Mijn tante heeft het geluk nooit meer gevonden.
Ik wel gelukkig. Vandaag ben ik precies 5 jaar getrouwd met een hele lieve man. Top! Gefeliciteerd!
Xyz
zaterdag 3 december 2016 17:40
quote:Poof schreef op 03 december 2016 @ 17:37:
Ik denk dat je er zo lang over doet omdat je er toch steeds mee bezig bent.
Nu wil je bijvoorbeeld ervaringen van anderen horen. Dan zit je toch weer in die 'zone' dat het op blijft spelen.
Dit zal je geen goed doen denk ik. Je houdt het nu zelf levend.
Tjee Poof, daar zit wel wat in...
Maar ik voel me momenteel zo goed dat het eigenlijk meer als beschouwend bedoeld was, als achterafje... maar toch...
Ik denk dat je er zo lang over doet omdat je er toch steeds mee bezig bent.
Nu wil je bijvoorbeeld ervaringen van anderen horen. Dan zit je toch weer in die 'zone' dat het op blijft spelen.
Dit zal je geen goed doen denk ik. Je houdt het nu zelf levend.
Tjee Poof, daar zit wel wat in...
Maar ik voel me momenteel zo goed dat het eigenlijk meer als beschouwend bedoeld was, als achterafje... maar toch...
Xyz
zaterdag 3 december 2016 17:44
quote:Poof schreef op 03 december 2016 @ 17:37:
Ik denk dat je er zo lang over doet omdat je er toch steeds mee bezig bent.
Nu wil je bijvoorbeeld ervaringen van anderen horen. Dan zit je toch weer in die 'zone' dat het op blijft spelen.
Dit zal je geen goed doen denk ik. Je houdt het nu zelf levend.
En dit.
Verdorie M-Flo, kom op joh! Het leek zo goed te gaan!
Ik denk dat je er zo lang over doet omdat je er toch steeds mee bezig bent.
Nu wil je bijvoorbeeld ervaringen van anderen horen. Dan zit je toch weer in die 'zone' dat het op blijft spelen.
Dit zal je geen goed doen denk ik. Je houdt het nu zelf levend.
En dit.
Verdorie M-Flo, kom op joh! Het leek zo goed te gaan!
zaterdag 3 december 2016 17:46
zaterdag 3 december 2016 17:51
quote:Poof schreef op 03 december 2016 @ 17:46:
Misschien is het slim om voor jezelf te beantwoorden wáárom je ervaringen van anderen wil horen. Je bent immers al op de goede weg toch zeg je zelf?
Het feit dat je nu leest dat iemand er een jaar over heeft gedaan, of 20 maakt voor jouw proces echt geen bal uit.Ja ik ben op de goede weg idd. Waarom? Tja... Het is meer analyserend bedoeld, maar zoals je zegt; er schuilt een gevaar in...
Misschien is het slim om voor jezelf te beantwoorden wáárom je ervaringen van anderen wil horen. Je bent immers al op de goede weg toch zeg je zelf?
Het feit dat je nu leest dat iemand er een jaar over heeft gedaan, of 20 maakt voor jouw proces echt geen bal uit.Ja ik ben op de goede weg idd. Waarom? Tja... Het is meer analyserend bedoeld, maar zoals je zegt; er schuilt een gevaar in...
Xyz
zaterdag 3 december 2016 17:57
Als het om het begrip "verlating" gaat als in de context wat betreft verlaten worden door je partner heb ik hier (gelukkig) geen ervaring mee.
Toch wilde ik hier iets over posten omdat voor mij de essentie meer ligt hoe je je leven weer oppakt na trauma, rouw, verlating of andersoortige heftige gebeurtenissen.
Ik heb met een aantal van die zaken helaas wel ervaring en ik moet bekennen dat het ook niet mijn sterkste kant is het verleden het verleden te laten en door te gaan met leven. Er zijn dagen dat dit voor 80 % lukt maar ook dagen dat de teller maar op 20 % staat.
Ik weet na het uitpluizen van mijn eigen emoties, persoonlijkheid, psyche en familiepathologie HOE het komt dat ik met bepaalde dingen moeite heb (geen excuus, slechts een verklaring)
Ik ben er dus achter dat het "ik mag diep in mijn hart niet gelukkig zijn", voor mij altijd op de loer ligt, soms sluimerend of zodanig op de achtergrond dat het geen aandacht behoeft maar uiteindelijk haalt het mij tot op de dag van vandaag altijd weer in als ik niet lekker in mijn vel zit, gefrustreerd ben o.i.d.
Wat mij altijd heeft geholpen is door blijven ademen en mijn zegeningen tellen en ik kan zeggen dat de laatste jaren meer 80 dan 20 is. Maar de ervaring leert dat de 20 altijd de kop op kan steken.....altijd.
Toch wilde ik hier iets over posten omdat voor mij de essentie meer ligt hoe je je leven weer oppakt na trauma, rouw, verlating of andersoortige heftige gebeurtenissen.
Ik heb met een aantal van die zaken helaas wel ervaring en ik moet bekennen dat het ook niet mijn sterkste kant is het verleden het verleden te laten en door te gaan met leven. Er zijn dagen dat dit voor 80 % lukt maar ook dagen dat de teller maar op 20 % staat.
Ik weet na het uitpluizen van mijn eigen emoties, persoonlijkheid, psyche en familiepathologie HOE het komt dat ik met bepaalde dingen moeite heb (geen excuus, slechts een verklaring)
Ik ben er dus achter dat het "ik mag diep in mijn hart niet gelukkig zijn", voor mij altijd op de loer ligt, soms sluimerend of zodanig op de achtergrond dat het geen aandacht behoeft maar uiteindelijk haalt het mij tot op de dag van vandaag altijd weer in als ik niet lekker in mijn vel zit, gefrustreerd ben o.i.d.
Wat mij altijd heeft geholpen is door blijven ademen en mijn zegeningen tellen en ik kan zeggen dat de laatste jaren meer 80 dan 20 is. Maar de ervaring leert dat de 20 altijd de kop op kan steken.....altijd.
De beste stuurlui, zitten op het Viva forum.
zaterdag 3 december 2016 17:58
Ik snap het wel hoor 
Als je verlaten wordt, ziet je verdere leven er anders uit. Als je daarin niet happy bent, is het natuurlijk maar wat fijn om boos te blijven op je ex omdat jouw leven op de rit krijgen niet lukt. Zijn schuld.
Toegeven dat je eroverheen bent houdt in dat je voor jezelf verantwoordelijk bent voor eventuele ongeluk in je leven. En het is natuurlijk relaxter boos zijn op een ander dan op jezelf. En zo blijft je bewust boos, en in die gevoelens zitten, want dan is het een ander zijn schuld, niet jouw eigen falen om weer gelukkig proberen te zijn.
Als je verlaten wordt, ziet je verdere leven er anders uit. Als je daarin niet happy bent, is het natuurlijk maar wat fijn om boos te blijven op je ex omdat jouw leven op de rit krijgen niet lukt. Zijn schuld.
Toegeven dat je eroverheen bent houdt in dat je voor jezelf verantwoordelijk bent voor eventuele ongeluk in je leven. En het is natuurlijk relaxter boos zijn op een ander dan op jezelf. En zo blijft je bewust boos, en in die gevoelens zitten, want dan is het een ander zijn schuld, niet jouw eigen falen om weer gelukkig proberen te zijn.
zaterdag 3 december 2016 18:04
3 jaar samen geweest, samenwonend, geen kinderen. 1,5 jaar geduurd voordat ik er helemaal overheen was, niet constant mee bezig geweest. Hem had ik al redelijk snel vergeven, maar hoe het afliep? Dat duurde wat langer. Maar voor mij hielp om te beseffen dat het voor hem niet een avontuurtje was, maar liefde en dat hij en ik eigenlijk niet bij elkaar pasten. Ze zijn nog steeds samen, hebben kinderen.
Sjongejongejongejonge........
zaterdag 3 december 2016 18:04
quote:Poof schreef op 03 december 2016 @ 17:58:
Ik snap het wel hoor
Als je verlaten wordt, ziet je verdere leven er anders uit. Als je daarin niet happy bent, is het natuurlijk maar wat fijn om boos te blijven op je ex omdat jouw leven op de rit krijgen niet lukt. Zijn schuld.
Toegeven dat je eroverheen bent houdt in dat je voor jezelf verantwoordelijk bent voor eventuele ongeluk in je leven. En het is natuurlijk relaxter boos zijn op een ander dan op jezelf. En zo blijft je bewust boos, en in die gevoelens zitten, want dan is het een ander zijn schuld, niet jouw eigen falen om weer gelukkig proberen te zijn.
Die verantwoording had ik al genomen. Ik ben in mijn vorige topic daar heel open over geweest. Mijn man is niet alleen maar weg gegaan voor een andere vrouw, mijn doen en vooral mijn laten waren daar in belangrijke mate debet aan.
Maar ik kon het toch niet los laten en toen ging er ineens een knop om! Ik ben zo verbaasd over alle positieve ontwikkelingen van de laatste tijd dat ik me nu plots afvraag waarom dat zo lang heeft moeten duren.
En toen zat ik vanmiddag even weg te mijmeren en vroeg me af hoe dat bij anderen was gegaan. Vandaar dit topic.
Ik snap het wel hoor
Als je verlaten wordt, ziet je verdere leven er anders uit. Als je daarin niet happy bent, is het natuurlijk maar wat fijn om boos te blijven op je ex omdat jouw leven op de rit krijgen niet lukt. Zijn schuld.
Toegeven dat je eroverheen bent houdt in dat je voor jezelf verantwoordelijk bent voor eventuele ongeluk in je leven. En het is natuurlijk relaxter boos zijn op een ander dan op jezelf. En zo blijft je bewust boos, en in die gevoelens zitten, want dan is het een ander zijn schuld, niet jouw eigen falen om weer gelukkig proberen te zijn.
Die verantwoording had ik al genomen. Ik ben in mijn vorige topic daar heel open over geweest. Mijn man is niet alleen maar weg gegaan voor een andere vrouw, mijn doen en vooral mijn laten waren daar in belangrijke mate debet aan.
Maar ik kon het toch niet los laten en toen ging er ineens een knop om! Ik ben zo verbaasd over alle positieve ontwikkelingen van de laatste tijd dat ik me nu plots afvraag waarom dat zo lang heeft moeten duren.
En toen zat ik vanmiddag even weg te mijmeren en vroeg me af hoe dat bij anderen was gegaan. Vandaar dit topic.
Xyz
zaterdag 3 december 2016 18:09
quote:M-Flo schreef op 03 december 2016 @ 17:43:
[...]
Hoi Grob!
Poof vindt het onverstandig en misschien heeft ze wel gelijk...
Poof heeft een punt hè.
Ik snap dat je wil weten of er nog meer zijn met een dergelijk vergelijkbaar verhaal. Maar ik zou het ook onwijs jammer vinden als je terug zakt door de ervaringen van anderen, die er misschien allang weer bovenuit zijn, snap je?
[...]
Hoi Grob!
Poof vindt het onverstandig en misschien heeft ze wel gelijk...
Poof heeft een punt hè.
Ik snap dat je wil weten of er nog meer zijn met een dergelijk vergelijkbaar verhaal. Maar ik zou het ook onwijs jammer vinden als je terug zakt door de ervaringen van anderen, die er misschien allang weer bovenuit zijn, snap je?
zaterdag 3 december 2016 18:12
quote:sprokkelientje schreef op 03 december 2016 @ 17:57:
Als het om het begrip "verlating" gaat als in de context wat betreft verlaten worden door je partner heb ik hier (gelukkig) geen ervaring mee.
Toch wilde ik hier iets over posten omdat voor mij de essentie meer ligt hoe je je leven weer oppakt na trauma, rouw, verlating of andersoortige heftige gebeurtenissen.
Ik heb met een aantal van die zaken helaas wel ervaring en ik moet bekennen dat het ook niet mijn sterkste kant is het verleden het verleden te laten en door te gaan met leven. Er zijn dagen dat dit voor 80 % lukt maar ook dagen dat de teller maar op 20 % staat.
Ik weet na het uitpluizen van mijn eigen emoties, persoonlijkheid, psyche en familiepathologie HOE het komt dat ik met bepaalde dingen moeite heb (geen excuus, slechts een verklaring)
Ik ben er dus achter dat het "ik mag diep in mijn hart niet gelukkig zijn", voor mij altijd op de loer ligt, soms sluimerend of zodanig op de achtergrond dat het geen aandacht behoeft maar uiteindelijk haalt het mij tot op de dag van vandaag altijd weer in als ik niet lekker in mijn vel zit, gefrustreerd ben o.i.d.
Wat mij altijd heeft geholpen is door blijven ademen en mijn zegeningen tellen en ik kan zeggen dat de laatste jaren meer 80 dan 20 is. Maar de ervaring leert dat de 20 altijd de kop op kan steken.....altijd.Zo! Wat een enorm duidelijk inzicht heb jij in jezelf! Knap van je en jouw boodschap is dus eigenlijk dat je je eigen zwakheden moet accepteren en kracht moet proberen te putten uit je sterke kanten! En je hebt gelijk; het gaat hier eigenlijk niet alleen over verlaten worden maar uit alle vormen van verlies. Ik hoop dat je die 80 lang vast mag houden
Als het om het begrip "verlating" gaat als in de context wat betreft verlaten worden door je partner heb ik hier (gelukkig) geen ervaring mee.
Toch wilde ik hier iets over posten omdat voor mij de essentie meer ligt hoe je je leven weer oppakt na trauma, rouw, verlating of andersoortige heftige gebeurtenissen.
Ik heb met een aantal van die zaken helaas wel ervaring en ik moet bekennen dat het ook niet mijn sterkste kant is het verleden het verleden te laten en door te gaan met leven. Er zijn dagen dat dit voor 80 % lukt maar ook dagen dat de teller maar op 20 % staat.
Ik weet na het uitpluizen van mijn eigen emoties, persoonlijkheid, psyche en familiepathologie HOE het komt dat ik met bepaalde dingen moeite heb (geen excuus, slechts een verklaring)
Ik ben er dus achter dat het "ik mag diep in mijn hart niet gelukkig zijn", voor mij altijd op de loer ligt, soms sluimerend of zodanig op de achtergrond dat het geen aandacht behoeft maar uiteindelijk haalt het mij tot op de dag van vandaag altijd weer in als ik niet lekker in mijn vel zit, gefrustreerd ben o.i.d.
Wat mij altijd heeft geholpen is door blijven ademen en mijn zegeningen tellen en ik kan zeggen dat de laatste jaren meer 80 dan 20 is. Maar de ervaring leert dat de 20 altijd de kop op kan steken.....altijd.Zo! Wat een enorm duidelijk inzicht heb jij in jezelf! Knap van je en jouw boodschap is dus eigenlijk dat je je eigen zwakheden moet accepteren en kracht moet proberen te putten uit je sterke kanten! En je hebt gelijk; het gaat hier eigenlijk niet alleen over verlaten worden maar uit alle vormen van verlies. Ik hoop dat je die 80 lang vast mag houden
Xyz
zaterdag 3 december 2016 18:14
.Je houdt dit zelf in stand door weer een topic te openen en dus ben je er volgens mij nog steeds teveel mee bezig. Je ex man en zijn nieuwe vrouw blijven een belangrijke plaats innemen in je hoofd zeg je, je bepaalt zelf hoeveel ruimte ze je geeft en dat is nog blijkbaar steeds heel veel na 14 jaar. Het verwerkingsproces heeft geduurd zolang het heeft moeten duren, nu sta je er stuk positiever in, hou dat vast en accepteer het verleden en richt je blik op de toekomst en klaar.
zaterdag 3 december 2016 18:15
quote:Grobbekuiken schreef op 03 december 2016 @ 18:09:
[...]
Poof heeft een punt hè.
Ik snap dat je wil weten of er nog meer zijn met een dergelijk vergelijkbaar verhaal. Maar ik zou het ook onwijs jammer vinden als je terug zakt door de ervaringen van anderen, die er misschien allang weer bovenuit zijn, snap je?
Ja, ik snap het, maar dan heb ik jou altijd toch nog Grob?
Ik heb het idee dat het prima gaat en ik vroeg me daarom af what took me so long? Vandaar dit topic.
[...]
Poof heeft een punt hè.
Ik snap dat je wil weten of er nog meer zijn met een dergelijk vergelijkbaar verhaal. Maar ik zou het ook onwijs jammer vinden als je terug zakt door de ervaringen van anderen, die er misschien allang weer bovenuit zijn, snap je?
Ja, ik snap het, maar dan heb ik jou altijd toch nog Grob?
Ik heb het idee dat het prima gaat en ik vroeg me daarom af what took me so long? Vandaar dit topic.
Xyz
