Relaties
alle pijlers
Verlatingsangst
donderdag 18 oktober 2012 22:54
Al een tijdje zit ik niet zo heel lekker in mijn vel, maar ben ik eigenlijk ook weer erg gelukkig omdat ik sinds een half jaar een relatie heb met een geweldige man. Dat klinkt wel krom en zo voelt dat ook, maar misschien heeft het één toch ook wel met het ander te maken en daarom open ik dit topic.
Ik ben sta vrij zelfverzekerd in het leven, heb een goede baan en zou eigenlijk niet mogen klagen. Ik ben op een punt in mijn leven dat ik me erg graag zou settelen met iemand, ik snak naar stabiliteit, maar ergens is me dat dus in relaties nog nooit gelukt. Verlatingsangst, zou ik het dan echt zo kunnen noemen waar ik tegenaan loop?
Ik heb geen spijt van de relaties die ik heb gehad en kijk er nu met een prima gevoel op terug, prima dat het over is. Het was het ook allemaal niet. Maar met de man met wie ik nu samen ben wil ik écht verder, ik zie ons trouwen en misschien wel kinderen krijgen. Ik verlang naar onze toekomst.
Maar tegelijkertijd is dit ook zo eng, want het is nog vrij pril en ik loop nu regelmatig tegen mijn eigen gedachten aan. Ik heb mensen nooit kunnen vertrouwen, ben wat dat betreft echt beschadigd in mijn jeugd doordat ik gepest werd en dit niet werd gezien door anderen (volwassenen). Zonder nu zielig te willen doen, merk ik wel dat ik die herinneringen aan vroeger steeds confronterender vind. Ik vind het een heftig idee dat die jaren uit mijn leven zoveel invloed hebben op wie ik nu ben. En ik zie het dus vooral terug in liefdesrelaties.
Ik heb bevestiging nodig van mijn vriend en als ik dat op een bepaald moment als ik dat verwacht niet krijg, dan schieten mijn gedachten op hol en kan mijn conclusie binnen vijf minuten zijn dat hij me niet meer wil of het vast binnenkort uitmaakt. Vreselijk vermoeiend, voor mij, maar ook voor hem als ik dan dingen weer uitgebreid wil bespreken, etc. Ik word hier best moedeloos van, want mijn eigen gedrag vind ik ook confronterend. Ik voel me op zo'n moment van zo'n 'bui' zo afhankelijk en zwak, daar heb ik dan achteraf zoveel spijt van. Ik baal er dan ook van dat ik niet relaxter met de situatie om kan gaan, want al met al is er eigenlijk geen vuiltje aan de lucht wat betreft onze relatie, het gaat heel erg goed juist.
Ik word er moedeloos van, legde altijd dingen zo bij anderen, maar zie nu dat ík het ben die in bepaalde patronen verwikkeld is, waardoor ik het mezelf en anderen niet makkelijk maak. Ik voel me soms zo eenzaam met mijn eigen gedachten en manier van hiermee omgaan. En natuurlijk uiteindelijk ook heel bang mijn vriend hierdoor toch te gaan verliezen.
Misschien zijn er mensen die dit gevoel/gedrag herkennen bij zichzelf, ik zou het fijn vinden om erover te praten met anderen.
Isabella
Ik ben sta vrij zelfverzekerd in het leven, heb een goede baan en zou eigenlijk niet mogen klagen. Ik ben op een punt in mijn leven dat ik me erg graag zou settelen met iemand, ik snak naar stabiliteit, maar ergens is me dat dus in relaties nog nooit gelukt. Verlatingsangst, zou ik het dan echt zo kunnen noemen waar ik tegenaan loop?
Ik heb geen spijt van de relaties die ik heb gehad en kijk er nu met een prima gevoel op terug, prima dat het over is. Het was het ook allemaal niet. Maar met de man met wie ik nu samen ben wil ik écht verder, ik zie ons trouwen en misschien wel kinderen krijgen. Ik verlang naar onze toekomst.
Maar tegelijkertijd is dit ook zo eng, want het is nog vrij pril en ik loop nu regelmatig tegen mijn eigen gedachten aan. Ik heb mensen nooit kunnen vertrouwen, ben wat dat betreft echt beschadigd in mijn jeugd doordat ik gepest werd en dit niet werd gezien door anderen (volwassenen). Zonder nu zielig te willen doen, merk ik wel dat ik die herinneringen aan vroeger steeds confronterender vind. Ik vind het een heftig idee dat die jaren uit mijn leven zoveel invloed hebben op wie ik nu ben. En ik zie het dus vooral terug in liefdesrelaties.
Ik heb bevestiging nodig van mijn vriend en als ik dat op een bepaald moment als ik dat verwacht niet krijg, dan schieten mijn gedachten op hol en kan mijn conclusie binnen vijf minuten zijn dat hij me niet meer wil of het vast binnenkort uitmaakt. Vreselijk vermoeiend, voor mij, maar ook voor hem als ik dan dingen weer uitgebreid wil bespreken, etc. Ik word hier best moedeloos van, want mijn eigen gedrag vind ik ook confronterend. Ik voel me op zo'n moment van zo'n 'bui' zo afhankelijk en zwak, daar heb ik dan achteraf zoveel spijt van. Ik baal er dan ook van dat ik niet relaxter met de situatie om kan gaan, want al met al is er eigenlijk geen vuiltje aan de lucht wat betreft onze relatie, het gaat heel erg goed juist.
Ik word er moedeloos van, legde altijd dingen zo bij anderen, maar zie nu dat ík het ben die in bepaalde patronen verwikkeld is, waardoor ik het mezelf en anderen niet makkelijk maak. Ik voel me soms zo eenzaam met mijn eigen gedachten en manier van hiermee omgaan. En natuurlijk uiteindelijk ook heel bang mijn vriend hierdoor toch te gaan verliezen.
Misschien zijn er mensen die dit gevoel/gedrag herkennen bij zichzelf, ik zou het fijn vinden om erover te praten met anderen.
Isabella
dinsdag 27 november 2012 12:23
Vooral een oplossing zoeken voor mezelf he. Dat zal (hopelijk) ook effect hebben op hoe ik in onze relatie sta, maar het gaat uiteindelijk om mezelf en om meer zelfvertrouwen te krijgen en minder kwaadheid.
En hij vind het oke dat ik naar een psych wil (moet je zelf weten), maar hij gelooft niet dat dat mensen kan helpen of zoiets. Ik weet eigenlijk niet wat ie er niet aan gelooft, maar dat is wat ie zei.
En hij vind het oke dat ik naar een psych wil (moet je zelf weten), maar hij gelooft niet dat dat mensen kan helpen of zoiets. Ik weet eigenlijk niet wat ie er niet aan gelooft, maar dat is wat ie zei.
dinsdag 27 november 2012 13:55
quote:izohvf schreef op 27 november 2012 @ 12:06
Ik heb psych een mailtje gestuurd met de vraag voor een intake.
Echter, als ik aangeef dat ik met psych wil gaan praten geeft hij aan dat hij daar niet in gelooft.. Dus ja. Maar ik ga het toch doen, ik denk dat het me wel kan helpen.Tja, dan doe je het iig voor jezelf, Dat hij er niet in gelooft vind ik behoorlijk kortzichtig. Goed dat je de 'psychologen-drempel' hebt genomen. Hoera! Het komt echt wel goed met je, of het nu mèt hem is of zonder hem, steek energie in jezelf, ontwikkel je talenten, heb plezier in je werk, en maak grappen met familie en vrienden, als jij wordt wie je bent, dan kom je vanzelf de juiste tegen,.....
Ik heb psych een mailtje gestuurd met de vraag voor een intake.
Echter, als ik aangeef dat ik met psych wil gaan praten geeft hij aan dat hij daar niet in gelooft.. Dus ja. Maar ik ga het toch doen, ik denk dat het me wel kan helpen.Tja, dan doe je het iig voor jezelf, Dat hij er niet in gelooft vind ik behoorlijk kortzichtig. Goed dat je de 'psychologen-drempel' hebt genomen. Hoera! Het komt echt wel goed met je, of het nu mèt hem is of zonder hem, steek energie in jezelf, ontwikkel je talenten, heb plezier in je werk, en maak grappen met familie en vrienden, als jij wordt wie je bent, dan kom je vanzelf de juiste tegen,.....
dinsdag 27 november 2012 14:33
quote:anemoon22 schreef op 27 november 2012 @ 13:55:
[...]
Tja, dan doe je het iig voor jezelf, Dat hij er niet in gelooft vind ik behoorlijk kortzichtig. Goed dat je de 'psychologen-drempel' hebt genomen. Hoera! Het komt echt wel goed met je, of het nu mèt hem is of zonder hem, steek energie in jezelf, ontwikkel je talenten, heb plezier in je werk, en maak grappen met familie en vrienden, als jij wordt wie je bent, dan kom je vanzelf de juiste tegen,.....
Ik weet ook niet waarom hij daar zo over denkt. Maar hij steunt me wel in het feit dat ik aan mezelf wil werken. Ik heb ook tegen hem gezegd dat ik er zelf niet uit kom op deze manier, dus dat het inzicht van iemand anders (in dit geval psycholoog) daarbij wel zou kunnen helpen. Dat begreep hij wel.
Maar ook al heb ik nu een relatie met hem, ik wil gewoon aan mezelf werken, me vaker wat beter voelen en ook wat beter in (deze en evt. volgende) relatie staan. En mocht het dan onverhoopt niet goedkomen tussen hem en mij, dan ben ik in ieder geval gelukkig met mezelf.
[...]
Tja, dan doe je het iig voor jezelf, Dat hij er niet in gelooft vind ik behoorlijk kortzichtig. Goed dat je de 'psychologen-drempel' hebt genomen. Hoera! Het komt echt wel goed met je, of het nu mèt hem is of zonder hem, steek energie in jezelf, ontwikkel je talenten, heb plezier in je werk, en maak grappen met familie en vrienden, als jij wordt wie je bent, dan kom je vanzelf de juiste tegen,.....
Ik weet ook niet waarom hij daar zo over denkt. Maar hij steunt me wel in het feit dat ik aan mezelf wil werken. Ik heb ook tegen hem gezegd dat ik er zelf niet uit kom op deze manier, dus dat het inzicht van iemand anders (in dit geval psycholoog) daarbij wel zou kunnen helpen. Dat begreep hij wel.
Maar ook al heb ik nu een relatie met hem, ik wil gewoon aan mezelf werken, me vaker wat beter voelen en ook wat beter in (deze en evt. volgende) relatie staan. En mocht het dan onverhoopt niet goedkomen tussen hem en mij, dan ben ik in ieder geval gelukkig met mezelf.
woensdag 28 november 2012 08:34
woensdag 28 november 2012 09:50
Izo, wat goed van je! Ik denk, dat hij de houding nu aanneemt eerst zien, dan geloven. Vergeet niet dat hij nu op een punt is (zo te lezen) waarin hij het niet meer pikt als je in je boosheid gemene dingen zegt. Die dingen kun je nooit meer terugnemen, dat stapelt zich op. Als hij op een punt komt dat hij er niet meer in gelooft, dan wordt het niks meer. Ik hoop, dat hij je nog de tijd wil geven om die sessies te doen. Hoe dan ook, jij wordt er altijd beter van. Wellicht kun je ook praten over jullie relatie, of die goed voor je is. Ook daar leer je van, om te leren zien wie wel goed bij je past of niet.
CNW, lijkt erop alsof hij er niet echt voor gaat. Ik schreef net al een stukje in een ander topic: vriendin vindt het prima zoals het gaat, maar ik twijfel, van een man. Ik zie daar hetzelfde. Wanneer je echt graag (iemand) wil, dan verzet je bergen. Hij vindt het gezellig als hij even niks anders heeft, maar ga jij je daarvoor lenen?
Als je wil uitvinden of iemand relatiemateriaal is, dan plan je dates, ga je dat dus uitzoeken. Hij lijkt dat af te houden.
CNW, lijkt erop alsof hij er niet echt voor gaat. Ik schreef net al een stukje in een ander topic: vriendin vindt het prima zoals het gaat, maar ik twijfel, van een man. Ik zie daar hetzelfde. Wanneer je echt graag (iemand) wil, dan verzet je bergen. Hij vindt het gezellig als hij even niks anders heeft, maar ga jij je daarvoor lenen?
Als je wil uitvinden of iemand relatiemateriaal is, dan plan je dates, ga je dat dus uitzoeken. Hij lijkt dat af te houden.
woensdag 28 november 2012 09:55
Ik denk het wel. Ik denk inderdaad dat hij me niet meer gelooft, omdat ik al vaker heb gezegd dat ik ging veranderen (en ook echt geprobeerd) maar dat het dan uiteindelijk weer hetzelfde verhaaltje was. Ik kan heel moeilijk mijn relatie een plaats geven in mijn leven, ik ga er dan meteen heel veel waarde aan hangen. Soms voel ik me goed met hoe het gaat, eigen huisje, gewoon leuk contact met hem enz. En soms kan het zo ineens omslaan en irriteert het me dat hij niet reageert op mijn berichtjes of dat hij geen tijd heeft om iets leuks met me te doen. En ik weet niet of ik onredelijk ben door zulke dingen te vragen, of dat hij onredelijk is omdat hij weinig leuks wil doen. Of hij wil het wel, maar heeft het nu echt heel druk, zegt hij.
woensdag 28 november 2012 10:22
Julus.. Zo zie ik het ook.. Dus ik ga verder, moving on.. Als je bij iemand wil zijn ben je er gewoon.. Kreeg gisteravond nog wel een berichtje uit zichhzelf over een tv programma, en als ik dan antwoord geef is het weer stil.. Beetje vaag want hij haalt het contact aan.. Het is alleen dat ik geen zin meer heb om erover na te denken, wat ie nou bedoelt en waarom ie toch nog dat contact zoekt..ik heb geen zin in die onrust in mezelf.. Het is goed zo.. Niet boos, niet verdrietig ( nou miss een beetje) voelt een beetje alsof ik gefaald heb, maar dit is iets van hem.. Soms zit er niet meer in en moet je verder gaan.. Beetje jammer dat dat ook vaak het moment is dat ze weer meer contact gaan zoeken..
woensdag 28 november 2012 11:31
woensdag 28 november 2012 11:36
Izo, wat ik al eerder zei, kijk naar de feiten. Als hij het echt druk heeft, dan heeft hij tijdelijk minder tijd om af te spreken. Daar staat tegenover, dat je voor je liefje altijd tijd kunt/moet vinden om samen te kunnen zijn. Hij zal even rust willen van de situatie, het wordt hem misschien teveel. Je weet dat claimen verstikkend werkt en dus neemt hij afstand. Je kunt dingen niet meer terugdraaien, wél kun je hem respecteren in zijn vraag om het even te laten. Doe dat dan, en kijk wat er gebeurt. De bal ligt bij hem. Kun je dat?
CNW, hij zal je gezellig vinden, maar meer zit er denk ik niet in. Hij zit op de bank, verveelt zich en denkt; wie zal ik eens wat gaat sturen? Dat moet je niet willen.
CNW, hij zal je gezellig vinden, maar meer zit er denk ik niet in. Hij zit op de bank, verveelt zich en denkt; wie zal ik eens wat gaat sturen? Dat moet je niet willen.
woensdag 28 november 2012 12:20
Ik weet niet of ik dat kan. Maar hij heeft het ook heel erg druk, dat weet ik. En met zijn scheiding heeft hij het momenteel ook moeilijk, of nou ja niet moeilijk, maar wel druk met zaken uitzoeken e.d.
Dus ik geloof wel dat hij het druk heeft, ik krijg soms alleen het gevoel dat hij me niet belangrijk vindt.
Daar tegenover staat dat ik hem bijna elk weekend zie en zo niet weekend, wel een avond door de week. En dat hij me regelmatig berichtjes stuurt of belt. En ook heeft gezegd dat hij beetje afwezig/afstandelijk was, omdat hij het erg druk heeft.
Dus ja, ik moet het er maar mee doen denk ik.
Dus ik geloof wel dat hij het druk heeft, ik krijg soms alleen het gevoel dat hij me niet belangrijk vindt.
Daar tegenover staat dat ik hem bijna elk weekend zie en zo niet weekend, wel een avond door de week. En dat hij me regelmatig berichtjes stuurt of belt. En ook heeft gezegd dat hij beetje afwezig/afstandelijk was, omdat hij het erg druk heeft.
Dus ja, ik moet het er maar mee doen denk ik.
woensdag 28 november 2012 12:22
Ja een scheiding hakt erin hoor, en eigenlijk kom jij dus ook net te vroeg. Dat vraagt veel van iemand, en het lijkt mij heel lastig om jezelf als prioriteit te voelen dan. Want hij is nog niet los van zijn oude leven. Niet voor niets dat relaties die zo beginnen, niet makkelijk verlopen. Eigenlijk is zoals het nu gaat, ook inherent aan jullie start. En ja, daar kun je onzeker van worden.
Kunt niks anders doen dan afwachten, helaas. Kijk, als iemand nog druk bezig is om het oude leven af te handelen, is er weinig ruimte voor iemand anders. Want die verlangt ook dingen. En die kan hij nu minder aan je bieden waardoor jij onzeker wordt. En hij wordt daar kriegel van. Cirkeltje weer rond.
Kunt niks anders doen dan afwachten, helaas. Kijk, als iemand nog druk bezig is om het oude leven af te handelen, is er weinig ruimte voor iemand anders. Want die verlangt ook dingen. En die kan hij nu minder aan je bieden waardoor jij onzeker wordt. En hij wordt daar kriegel van. Cirkeltje weer rond.
woensdag 28 november 2012 12:28
Ja, ik heb dat niet zo goed beseft denk ik. En volgens mij hij zelf ook niet. Ze waren wel uit elkaar, al langer. Maar de laatste weken echt actief bezig met het afhandelen van de scheiding. Daar zit het 'm ook in denk ik. En dan ben ik ook nog zo lastig met mijn gezeur. Ik zal proberen hem wat meer ruimte te geven en in ieder geval wat begripvoller te zijn en mijn woede aanvallen thuis te laten. Kan hij er nu niet bij gebruiken denk ik.
Het zit er bij hem in dat hij zich mislukt voelt na dit korte huwelijk. Hij is nog relatief jong en hij zei letterlijk tegen me dat hij zich mislukt voelt. Tsja, wat moet je dan tegen iemand zeggen.
Het zit er bij hem in dat hij zich mislukt voelt na dit korte huwelijk. Hij is nog relatief jong en hij zei letterlijk tegen me dat hij zich mislukt voelt. Tsja, wat moet je dan tegen iemand zeggen.
woensdag 28 november 2012 12:39
Ja, dat is altijd als een relatie mislukt, zeker een huwelijk. Hij worstelt nu met dat gevoel, en heeft ook nog eens een nieuwe relatie, met gevoelens. Denk dat dat soms opbreekt. Jij kunt dat niet bij hem wegnemen. Eigenlijk ligt er veel druk op jou....om het beter te doen. En dat kun jij niet, jij bent iemand anders. Daarom gaat dit soort relaties zo moeizaam. Jij moet iets goedmaken wat met zijn ex is mislukt. Ik hoop niet dat jij een rebound bent om over haar heen te komen.
woensdag 28 november 2012 13:13
Maar ja, ik weet niet echt wat ik dan moet doen. Het een paar weken/maanden tijd geven? Bij hem weg gaan? Mijn gevoel zegt dat het uiteindelijk wel goed komt. Soms. En soms zegt mijn gevoel dat we niet verder komen dan dit. Als hij zelf aan aangeeft het nu even moeilijk te hebben, dan is dat toch eerlijk? Maar hij zegt niet, ik wil tijd voor mezelf of ik wil je even niet zien.
Hij geeft zelf ook vaak genoeg door de week aan, kom je nog even langs oid. Ik weet het niet meer, je posts zijn wel confronterend.
Hij geeft zelf ook vaak genoeg door de week aan, kom je nog even langs oid. Ik weet het niet meer, je posts zijn wel confronterend.
woensdag 28 november 2012 13:41
Sorry Izo....denk dat je daar het meeste aan hebt, aan eerlijke posts. Ja, hij is zeker eerlijk. Hij lijkt me ook heel realistisch, alleen kun jij het nooit meer wegpoetsen dat hij ook een vreemdganger is. Zoiets blijft altijd tussen jullie in staan, je merkt ook hoe onzeker je al die tijd was en bent. Dat wordt niet beter, ben ik bang. De vraag is dus; wil jij (niet naar hem kijken, maar naar jezelf) nog een hele tijd je zo onzeker voelen, afwachten wat hij aankan/wil, ervan uitgaande dat hij nog gemengde gevoelens heeft tov ex relatie en huidige relatie?
Jullie start was anders dan hoe het hoort, dat werkt nou eenmaal door. Ik zou daar nooit voor kiezen, het loopt bijna nooit goed af. Maar als jij het aankunt en het wil afwachten is het jouw goed recht om dat te doen.
Jullie start was anders dan hoe het hoort, dat werkt nou eenmaal door. Ik zou daar nooit voor kiezen, het loopt bijna nooit goed af. Maar als jij het aankunt en het wil afwachten is het jouw goed recht om dat te doen.
woensdag 28 november 2012 13:45
Ik wil je graag ook wijzen op het patroon binnen de relatie vanaf het begin; hij had een ander, dus jij was degene die zich moest aanpassen aan wat HIJ wilde. Vervolgens kregen jullie een relatie, en nu is HIJ weer degene die bepaalt hoe jij je voelt, in feite. Jij zat in de wacht, en zit weer in de wacht. Wachten, wachten, wachten en jezelf aanpassend aan zijn emoties en gevoelens. En JIJ dan?? Straks is het op de rit, ben je een tijdje verder en dan ineens komen er ineens toch weer bepaalde gevoelens bij hem naar boven. Zit je WEER in die wachtstand.
En al die tijd brokkelt je zelfvertrouwen af, word je nog onzekerder en blijf je ook nog met lege handen achter. Realistisch doemscenario.
En al die tijd brokkelt je zelfvertrouwen af, word je nog onzekerder en blijf je ook nog met lege handen achter. Realistisch doemscenario.
woensdag 28 november 2012 14:21
Ja dat klopt deels wel. Hoewel ik dat in het begin niet zo heb gevoeld. Hij had een ander toen we voor het eerst zoenden, maar hij had geen ander toen het verder ging. Vrij snel daarna heeft hij zijn relatie verbroken. Dus in die zin, heb ik niet echt gewacht.
Maar ja het voelt wel alsof we in pauze stand staan of zo. Wachtend tot het allemaal is afgehandeld en wat rustiger wordt. Maar wat ik wil doen, is in die tijd met mezelf aan het werk gaan. Gesprekken met psycholoog, wat meer zelfinzicht krijgen. En dan kijken hoe ik in deze relatie sta. Of is dat gek?
Edit; ik bedoel daarmee eigenlijk te zeggen dat ik mijn eigen gevoel nu nog niet genoeg vertrouw om er maar mee op te houden. Mijn onzekerheid kan dingen ook anders kleuren, dan ze in werkelijkheid zijn. En als ik er nu mee stop, ben ik bang spijt te krijgen. Als ik wat zekerder ben en wat beter bij mijn eigen gevoel kan komen en op mijn eigen gevoel kan vertrouwen, kan ik denk ik een betere beslissing maken over de relatie.
Maar ja het voelt wel alsof we in pauze stand staan of zo. Wachtend tot het allemaal is afgehandeld en wat rustiger wordt. Maar wat ik wil doen, is in die tijd met mezelf aan het werk gaan. Gesprekken met psycholoog, wat meer zelfinzicht krijgen. En dan kijken hoe ik in deze relatie sta. Of is dat gek?
Edit; ik bedoel daarmee eigenlijk te zeggen dat ik mijn eigen gevoel nu nog niet genoeg vertrouw om er maar mee op te houden. Mijn onzekerheid kan dingen ook anders kleuren, dan ze in werkelijkheid zijn. En als ik er nu mee stop, ben ik bang spijt te krijgen. Als ik wat zekerder ben en wat beter bij mijn eigen gevoel kan komen en op mijn eigen gevoel kan vertrouwen, kan ik denk ik een betere beslissing maken over de relatie.
donderdag 29 november 2012 11:39
Hoi Izo,
Even vanaf de andere kant. Ik ben het in groten lijnen met Julus eens hoor. Maar ik wil een langs breken voor je vriend in bepaalde mate.
Zelf had ik ook 1,5 jaar een relatie toen ik met mijn huidige vriend zoende en daarna hebben we nog 2x afgesproken. Toen ben ik nog met ex op vakantie geweest 1,5 week. Was hel voor vriend als ik hem moet geloven. Maar het kost tijd om zoiets af te sluiten. Omdat ik het rustig heb afgesloten hebben we er minder last van als dat ik het meteen zou hebben uitgemaakt, ik heb nog wel geprobeerd.
Maar je moet niet blijven wachten; stel je eigen deadlines en hou je daaraan....laat hem zich ook aan jouw aanpassen! Ga met die psycholoog praten en kijk wat het oplevert. Baadt het niet dan schaadt het niet. Scenario wat Julus beschrijft herken ik en dat wil je niet.....
CNW, jij gaat dus verder? Misschien eens lekker met een vriendin weekendje weggaan?
Bij mij is alles op de rit lijkt het wel. Er is zelfs een gouden kans: bij mijn oude afdelingshoofd (die bij een ander bedrijf werkt) nu is een vacature verschenen, ik twijfel sterk om toch te bellen, Heb het nu ontzettend naar mijn zin en het gaat super met vriend, maar toch! Vraag mij af wanneer het weer mis gaat
?
Even vanaf de andere kant. Ik ben het in groten lijnen met Julus eens hoor. Maar ik wil een langs breken voor je vriend in bepaalde mate.
Zelf had ik ook 1,5 jaar een relatie toen ik met mijn huidige vriend zoende en daarna hebben we nog 2x afgesproken. Toen ben ik nog met ex op vakantie geweest 1,5 week. Was hel voor vriend als ik hem moet geloven. Maar het kost tijd om zoiets af te sluiten. Omdat ik het rustig heb afgesloten hebben we er minder last van als dat ik het meteen zou hebben uitgemaakt, ik heb nog wel geprobeerd.
Maar je moet niet blijven wachten; stel je eigen deadlines en hou je daaraan....laat hem zich ook aan jouw aanpassen! Ga met die psycholoog praten en kijk wat het oplevert. Baadt het niet dan schaadt het niet. Scenario wat Julus beschrijft herken ik en dat wil je niet.....
CNW, jij gaat dus verder? Misschien eens lekker met een vriendin weekendje weggaan?
Bij mij is alles op de rit lijkt het wel. Er is zelfs een gouden kans: bij mijn oude afdelingshoofd (die bij een ander bedrijf werkt) nu is een vacature verschenen, ik twijfel sterk om toch te bellen, Heb het nu ontzettend naar mijn zin en het gaat super met vriend, maar toch! Vraag mij af wanneer het weer mis gaat
?
?
vrijdag 30 november 2012 11:34
Ja, ik ben een beetje proberen minder te analyseren en minder na te denken. Dit forum doet me juist meer nadenken (of in ieder geval dit onderwerp), dus ik hou me een beetje rustig.
Ik heb een boek gelezen over RET therapie. Wel interessant en heeft wel inzicht gegeven. Er stond ook een oefening in om minder negatieve jaloerse gevoelens te krijgen. Je moet je elke dag tien minuten het ergste wat er kan gebeuren (dus je partner gaat vreemd bijv.) levendig proberen voor te stellen. Echt tot in detail. En de gevoelens die je dan in eerste instantie krijgt zijn waarschijnlijk wanhoop, afschuw e.d. Dan moet je tijdens die oefening proberen die gevoelens om te zetten in minder paniekerige gevoelens zoals verdriet en teleurstelling.
Vond het wel een interessante oefening. Ook stond in het boekje, al het lijden is tijdelijk. Dat weet je natuurlijk eigenlijk wel, maar wel een soort van eye opener.
Ik heb een boek gelezen over RET therapie. Wel interessant en heeft wel inzicht gegeven. Er stond ook een oefening in om minder negatieve jaloerse gevoelens te krijgen. Je moet je elke dag tien minuten het ergste wat er kan gebeuren (dus je partner gaat vreemd bijv.) levendig proberen voor te stellen. Echt tot in detail. En de gevoelens die je dan in eerste instantie krijgt zijn waarschijnlijk wanhoop, afschuw e.d. Dan moet je tijdens die oefening proberen die gevoelens om te zetten in minder paniekerige gevoelens zoals verdriet en teleurstelling.
Vond het wel een interessante oefening. Ook stond in het boekje, al het lijden is tijdelijk. Dat weet je natuurlijk eigenlijk wel, maar wel een soort van eye opener.
zaterdag 1 december 2012 10:29
Toen ex een ander had en het tussen ons over was, zat ik diep. Heb ook eens meegemaakt dat ik gelijktijdig mijn baan verloor, ik zag het niet meer zitten toen. Maar op zo'n moment kan het alleen nog maar beter gaan, het ergste heb je dan al gehad.
En dat was toen zo, en nu is dat ook weer zo gegaan. Het kon alleen beter en als je dat gelooft, gebeurt het ook. Nooit het vertrouwen en geloof opgeven!
En dat was toen zo, en nu is dat ook weer zo gegaan. Het kon alleen beter en als je dat gelooft, gebeurt het ook. Nooit het vertrouwen en geloof opgeven!
