Verlatingsangst

18-10-2012 22:54 828 berichten
Alle reacties Link kopieren
Al een tijdje zit ik niet zo heel lekker in mijn vel, maar ben ik eigenlijk ook weer erg gelukkig omdat ik sinds een half jaar een relatie heb met een geweldige man. Dat klinkt wel krom en zo voelt dat ook, maar misschien heeft het één toch ook wel met het ander te maken en daarom open ik dit topic.

Ik ben sta vrij zelfverzekerd in het leven, heb een goede baan en zou eigenlijk niet mogen klagen. Ik ben op een punt in mijn leven dat ik me erg graag zou settelen met iemand, ik snak naar stabiliteit, maar ergens is me dat dus in relaties nog nooit gelukt. Verlatingsangst, zou ik het dan echt zo kunnen noemen waar ik tegenaan loop?

Ik heb geen spijt van de relaties die ik heb gehad en kijk er nu met een prima gevoel op terug, prima dat het over is. Het was het ook allemaal niet. Maar met de man met wie ik nu samen ben wil ik écht verder, ik zie ons trouwen en misschien wel kinderen krijgen. Ik verlang naar onze toekomst.

Maar tegelijkertijd is dit ook zo eng, want het is nog vrij pril en ik loop nu regelmatig tegen mijn eigen gedachten aan. Ik heb mensen nooit kunnen vertrouwen, ben wat dat betreft echt beschadigd in mijn jeugd doordat ik gepest werd en dit niet werd gezien door anderen (volwassenen). Zonder nu zielig te willen doen, merk ik wel dat ik die herinneringen aan vroeger steeds confronterender vind. Ik vind het een heftig idee dat die jaren uit mijn leven zoveel invloed hebben op wie ik nu ben. En ik zie het dus vooral terug in liefdesrelaties.



Ik heb bevestiging nodig van mijn vriend en als ik dat op een bepaald moment als ik dat verwacht niet krijg, dan schieten mijn gedachten op hol en kan mijn conclusie binnen vijf minuten zijn dat hij me niet meer wil of het vast binnenkort uitmaakt. Vreselijk vermoeiend, voor mij, maar ook voor hem als ik dan dingen weer uitgebreid wil bespreken, etc. Ik word hier best moedeloos van, want mijn eigen gedrag vind ik ook confronterend. Ik voel me op zo'n moment van zo'n 'bui' zo afhankelijk en zwak, daar heb ik dan achteraf zoveel spijt van. Ik baal er dan ook van dat ik niet relaxter met de situatie om kan gaan, want al met al is er eigenlijk geen vuiltje aan de lucht wat betreft onze relatie, het gaat heel erg goed juist.



Ik word er moedeloos van, legde altijd dingen zo bij anderen, maar zie nu dat ík het ben die in bepaalde patronen verwikkeld is, waardoor ik het mezelf en anderen niet makkelijk maak. Ik voel me soms zo eenzaam met mijn eigen gedachten en manier van hiermee omgaan. En natuurlijk uiteindelijk ook heel bang mijn vriend hierdoor toch te gaan verliezen.



Misschien zijn er mensen die dit gevoel/gedrag herkennen bij zichzelf, ik zou het fijn vinden om erover te praten met anderen.



Isabella
Alle reacties Link kopieren
Ik zit nog steeds teveel in mijn hoofd. Ik weet niet, misschien heeft het wel een andere oorzaak. Want als ik niet constant nadenk over het vreemdgaan en mezelf heb overtuigd dat het goed is, dan ga ik weer een ander 'probleem' bedenken. En dan zit ik daar weer hele tijd mee in mijn hoofd. Het lijkt wel alsof ik constant iets moet opvullen in mijn hoofd, alsof ik niet gewoon even niks kan denken. Vermoeiend is het wel.
Izo, hoe gaat het nu, zo na het weekend?



Klinkt toch heel erg als bang zijn om de controle los te laten. Of wellicht vanuit eerdere ervaringen niet kunnen geloven dat dingen ook goed kunnen gaan, en dus bij gebrek aan een probleem, een probleem creeren..ken je dat?
Aanvulling; omdat je denkt dat het toch wel fout zal gaan..dus dan het maar voor zijn..

Allemaal angst, belemmeringen.
Alle reacties Link kopieren
quote:Julus schreef op 03 december 2012 @ 10:42:

Aanvulling; omdat je denkt dat het toch wel fout zal gaan..dus dan het maar voor zijn..

Allemaal angst, belemmeringen.

Ja, heel erg herkenbaar. Vooral ook dat het niet zonder problemen kan gaan of zo. En inderdaad als het ene goed is, bedenk ik in mijn hoofd weer iets anders wat misschien fout zou kunnen gaan en dan wordt dat het volgende 'probleem' wat ik eindeloos ga analyseren. Het kan toch gewoon niet allemaal goed gaan.. Ik zou nu blij moeten zijn dat alles goed gaat en fijn is en in plaats daarvan voel ik me een zeur die problemen maakt die er niet zijn.



Overigens ik heb een gesprek met de psych, maar pas over 2 weken Merk wel dat ik nu wel behoefte heb van een inzicht van een ander, dus tot die tijd post ik hier nog maar even.
Ik ken dat dus ook. Je bent dat gewend vanuit vroeger, denk ik. Je wil het voor zijn om gekwetst te worden dus speel je met vuur, want dan had je het tenminste zelf in de hand...

Ik had het pas nog, zo'n moment. Ik herken het bij mezelf, en heb direct met vriend het besproken hoe dat bij mij werkt. En we zijn nu nog dichter naar elkaar toe gegroeid.



Echt IZO, breek het open. Bespreek het, als je het voelt. Want hij gaat je snappen en jij groeit ervan. Doe je het niet, dan blijft dit.
En weet je, met de juiste partner voor jou, kan dat ook gewoon. Je moet je veilig voelen bij hem, om dit te durven bespreken. Jij weet of dit zo is. Als je het niet durft voel je je kennelijk niet veilig genoeg bij hem en dan moet je je afvragen of hij de juiste is.
Alle reacties Link kopieren
Ja Julus dat heb ik ook zeker met hem besproken. Het was mijn vriend ook al opgevallen dat ik vaak problemen maak in mijn hoofd. Ik heb hem gezegd dat het een gevoel is van; het kan toch niet allemaal goed gaan? Hij begrijpt het wel gezien mijn verleden, maar hoopt wel dat ik in ga zien dat het tussen ons wel allemaal goed zit. Het is echt een schat, die heel veel geduld heeft en ik kan overal met hem over praten.
Hou dat maar vast, dat gevoel. Jouw vriend is een goeierd, dus leer daarop vertrouwen dan kom je stapje voor stapje verder. Ik heb er ook zo eentje en dat is heel waardevol.
Alle reacties Link kopieren
Ja dat probeer ik en ik moet zeggen dat dat met betrekking tot vreemdgaan ook steeds beter lukt. En hij hecht erg veel waarde aan zijn eigen dingen doen naast de relatie, wat voor mij ook een goede eigenschap is. Ik heb nog wel eens de neiging om helemaal op te gaan in iemand en in deze relatie heb ik ook veel meer mijn eigen dingen. Al met al heb ik wel het gevoel dat het wat beter gaat. Wel benieuwd of de psycholoog me nog nieuwe inzichten kan geven.
Alle reacties Link kopieren
Hoi Izo,



Het is maar 2 weken, hoewel het nu lang voelt zal het wel meevallen! Probeer leuke dingen te doen, ga desnoods lekker een weekend na je ouders en laat je lekker vertroetelen!



Verder een met julus, praat met hem, als het goed zit snapt ie het wel of probeert ie het te begrjpen.



Julus, mag ik vragen in wat voor situatie jij opeens weer een reflex kreeg? Misschien kan ik mij er vast op voorbereiden als ik in een soortgelijke situatie kom.....



Zelf merk ik dat ik weer reflexen krijg nu vriend toch weer een appartement wil gaan zoeken :(
Alle reacties Link kopieren
Twee weken is niet zo lang, ik weet het. Maar het lijkt wel een eeuwigheid nu. Ik heb het gewoon even nodig om met iemand te praten.



Karen, hij gaat op zoek naar een appartement, hoe zat het ook alweer? Jij wilde samenwonen en hij ook, maar nog niet nu?



Hier gaat het wel aardig, ik hou meer dingen voor mezelf, wat niet wil zeggen dat ik er niet mee zit, maar ik probeer het niet bij m'n vriend neer te leggen.
Karen, opeenstapeling van dingetjes. Wat minder lieve berichtjes, icm iets wat hij zei wat ik verkeerd interpreteerde. Zelf slecht in mijn vel zitten eventjes, en dan moet ik echt even back to reality. Op het moment dat ik me druk maakte, was vriend bezig om een cadeau voor me te kopen omdat hij zo gek op me is...

Ik bedoel maar, het zat in mijn hoofd en niet anders. Daarna heel goed gepraat over waar mijn onzekerheid vandaan komt en hij steunt me en doet alles om die onzekerheid weg te nemen.



Izo, goed zo, dat is al heel goed.
Alle reacties Link kopieren
Fijn Julus, dat klinkt heel goed. Dat laatste dan bedoel ik. Maar het is raar toch dat we hele scenario's in ons hoofd kunnen maken, die nergens op gebaseerd zijn. Gek hoe gedachten zo een loopje kunnen nemen met je.



Soms is hij niet zo enthousiast lijkt het wel. En ik stuur 'm regelmatig een lief berichtje en dan krijg ik ook wel iets liefs terug, maar ik wou ook dat het eens vanuit hem kwam. Maar goed, hij heeft zelf al aangegeven niet zo van het telefonisch contact te zijn en als we bij elkaar zijn is hij wel heel lief voor me.



Dus ik mag niet klagen, maar soms irriteert me dat een beetje en wil ik nog meer bevestiging zoeken. Alleen nu ga ik dan wat anders doen, telefoon aan de kant en afleiding zoeken, want vaak ben ik die irritatie even later alweer kwijt.

En ook jouw tip Julus over kijken naar feiten, wat hij zegt en doet als we samen zijn, helpt ook heel erg goed!
Alle reacties Link kopieren
Julus, fijn om te lezen, dat herken ik wel. Bedankt voor het delen, dan weet ik dat ik niet de enige ben die dat heeft.



Izo, anders zet je telefoon gewoon uit, werkt ook , maar dat is een noodgreep.
Alle reacties Link kopieren
Ja Karen ook wel eens aan gedacht, maar ik ben nog wel in staat mezelf te beheersen. Nou ja, eerlijk gezegd soms niet. Maar goed ik vind dat me dat wel moet lukken.

Afleiding zoeken helpt wel, de was gaan doen, even lopen oid. Daarna weer een stuk rustiger en blij dat ik niet zo'n idioot berichtje heb gestuurd.



Maar Karen, hoezo gaat je vriend ook alweer een appartement zoeken? En er was iets met jullie samenwonen toch?
Alle reacties Link kopieren
Vriend en ik zijn 6 maanden samen; hij wil nu weer appartementen gaan bekijken; hij is zijn huisgenoot zat. Tsja beetje dubbel gevoel: we gaan over 6 weken op vakantie voor een maand en dan zijn we zo weer 10 weken verder. Voorr die tijd wil ie niks beslissen dus....



Rationeel snap ik het wel; maar gevoels matig, dan zou die per 1 maart of 1 april wat hebben en in onze regio is het alitjd minimaal een jaarcontract dus dan duurt het ook minimaal zo lang voordat we uberhaupt kunnen gaan samenwonen.



Op zich is er niks mee mis mee om 2 jaar te wachten, maar als ik kijk hoevaak we nu bij elkaar zijn matcht dat niet met mijn gevoel!
Alle reacties Link kopieren
Hm wel een lastige situatie. Je moet je alleen niet gepasseerd voelen denk ik. Hoe zou jij het voor je zien dan? Samen appartementen zoeken na jullie vakantie? Als je een maand op vakantie gaat samen, dat is een soort van samenwonen toch? Misschien daarna kijken hoe het ervoor staat?



Gisteravond weer een beetje verkloot. Ik zit niet zo lekker in m'n vel nu en ik wilde eigenlijk alleen dat even zeggen, dan wist m'n vriend dat in ieder geval als ik niet zo leuk reageer. Maar goed dat werd weer veel en veel groter en nu baal ik er van dat ik het überhaupt heb aangekaart. Het was goed bedoelt, maar ik heb het weer helemaal uit de hand laten lopen.
Alle reacties Link kopieren
Hoi izo,



Balen dat het zo uit de hand is gelopen! Probeer jezelf het niet te kwalijk te nemen daar win je niks mee .



Ik heb zelf een koopappartement, dus samen iets zoeken is uberhaupt geen optie, tenminste niet de eerste 2 a 3 jaar. Mwoah wat ik zelf zou willen is samen op vakantie en vanuit door verder kjijken hoe dingen gaan. Spullen slepen is niet mijn hobby merk ik, we slapen eigenlijk 6,5 nacht per week bij elkaar.
Alle reacties Link kopieren
Haha dus je woont praktisch al samen Maar inderdaad ik vind dat spullen slepen ook altijd irritant, met tassenvol naar vriend! Maar dat is toch een goed uitgangspunt, eerst vakantie en dan verder kijken?



Het is inderdaad balen en ik neem het mezelf wel kwalijk, wat het vaak niet beter maakt. Dus ik probeer het maar los te laten en weer te richten op positieve dingen.
Karen, lastig is dat. Ik heb ook zoiets; ik koopwoning die nog verkocht moet worden en vriend huurt, maar moet volgend jaar eruit. En dus weer iets anders zoeken. En omdat we nu een relatie hebben die erg goed loopt, ga je dan toch wat verder nadenken.

Wat is wijsheid? Voor ons is een optie dat hij bij mij intrekt, maar huis zal toch verkocht worden, en is ook nog eens van mij en mijn ex. Of vriend gaat zelf een huurwoning zoeken. Daardoor is van samenwonen pas sprake als die huurovereenkomst vervalt.



Ik denk dan, het zal zichzelf wel uitwijzen. Wij hebben het super leuk nu met elkaar, willen een toekomst, maar je weet nooit hoe dingen lopen. En dus leef ik in het nu, en zien we elkaar 5 dagen per week en is hij de rest in eigen huis. Ik wil nog niet volledig samenwonen, en hij geeft mij die ruimte.

Heb 2x samengewoond en weet dat ik echt tijd voor mezelf moet hebben. En dat spullen slepen vindt vriend ook niet fijn, maar het is niet anders.



Komt tijd, komt raad! Jullie hebben iig een vakantie samen, heerlijk! Bekijk eerst hoe dat loopt, want het zegt veel over de relatie.
Izo, kun je voor jezelf bedenken wat er precies gebeurde, en waarom je zo reageerde hoe je deed?

Angst? Onzekerheid? Ik zou het analyseren en dan de feiten erop loslaten..

Wat zijn de feiten? En wat was de trigger?
Alle reacties Link kopieren
Nou dat is dus wat ik nog wel lastig vindt Julus. Ik wilde gewoon even kwijt dat ik hoofdpijn had, niet zo'n fijne werkdag en ik zei dat omdat ik dan misschien wat minder leuk reageer daardoor. Dat ging best goed, maar daarna kreeg ik weer zo'n bui dat het helemaal verkeerd liep.. Maar waar dat weg komt vind ik moeilijk te zeggen. Er was niet echt een trigger denk ik, maar wel een soort sneeuwbal effect, als het eenmaal begint, wordt het steeds erger
Maar ligt het dan aan hoe hij daarop reageert? Want ergens moet er eea getriggerd worden bij jou..

Dat jij hoofdpijn hebt en chaggo bent, kan hij weinig aan doen natuurlijk. Op zo'n moment vraag ik even om rust, omdat ik weet dat ik dan niet gezellig ben.
Alle reacties Link kopieren
Nee hij was juist heel lief. Even gebeld, dat was goed. Opgehangen en ergens daarna is er iets verkeerd gegaan. Ik denk, ik moet nog iets zeggen, bel hem weer en dan op een gegeven moment raak ik geïrriteerd en ga ik me afreageren. Ik weet echt niet waarom, maar ik vind ruzie maken over de telefoon ook ongelofelijk slecht. Toch is het weer gebeurd, nou vooral ik die boos wordt en hij die probeert aardig te blijven.
Kan het zijn dat je niet hebt gehoord van hem, wat je graag zou willen horen, dus dat je verwachting je in de weg zat? Dan word je nog chagrijniger en hij snapt dan niet wat er misgaat.

Jij wil dan iets horen, iets in de trant van kom maar hierheen, of zal ik naar jou komen en dat zegt hij dan niet. De ultieme bevestiging. Klopt dat?

Dit is een oud topic. Het topic is daarom gesloten.
Maak een nieuw topic aan om verder praten over dit onderwerp.

Terug naar boven