Relaties
alle pijlers
Verlatingsangst
donderdag 18 oktober 2012 22:54
Al een tijdje zit ik niet zo heel lekker in mijn vel, maar ben ik eigenlijk ook weer erg gelukkig omdat ik sinds een half jaar een relatie heb met een geweldige man. Dat klinkt wel krom en zo voelt dat ook, maar misschien heeft het één toch ook wel met het ander te maken en daarom open ik dit topic.
Ik ben sta vrij zelfverzekerd in het leven, heb een goede baan en zou eigenlijk niet mogen klagen. Ik ben op een punt in mijn leven dat ik me erg graag zou settelen met iemand, ik snak naar stabiliteit, maar ergens is me dat dus in relaties nog nooit gelukt. Verlatingsangst, zou ik het dan echt zo kunnen noemen waar ik tegenaan loop?
Ik heb geen spijt van de relaties die ik heb gehad en kijk er nu met een prima gevoel op terug, prima dat het over is. Het was het ook allemaal niet. Maar met de man met wie ik nu samen ben wil ik écht verder, ik zie ons trouwen en misschien wel kinderen krijgen. Ik verlang naar onze toekomst.
Maar tegelijkertijd is dit ook zo eng, want het is nog vrij pril en ik loop nu regelmatig tegen mijn eigen gedachten aan. Ik heb mensen nooit kunnen vertrouwen, ben wat dat betreft echt beschadigd in mijn jeugd doordat ik gepest werd en dit niet werd gezien door anderen (volwassenen). Zonder nu zielig te willen doen, merk ik wel dat ik die herinneringen aan vroeger steeds confronterender vind. Ik vind het een heftig idee dat die jaren uit mijn leven zoveel invloed hebben op wie ik nu ben. En ik zie het dus vooral terug in liefdesrelaties.
Ik heb bevestiging nodig van mijn vriend en als ik dat op een bepaald moment als ik dat verwacht niet krijg, dan schieten mijn gedachten op hol en kan mijn conclusie binnen vijf minuten zijn dat hij me niet meer wil of het vast binnenkort uitmaakt. Vreselijk vermoeiend, voor mij, maar ook voor hem als ik dan dingen weer uitgebreid wil bespreken, etc. Ik word hier best moedeloos van, want mijn eigen gedrag vind ik ook confronterend. Ik voel me op zo'n moment van zo'n 'bui' zo afhankelijk en zwak, daar heb ik dan achteraf zoveel spijt van. Ik baal er dan ook van dat ik niet relaxter met de situatie om kan gaan, want al met al is er eigenlijk geen vuiltje aan de lucht wat betreft onze relatie, het gaat heel erg goed juist.
Ik word er moedeloos van, legde altijd dingen zo bij anderen, maar zie nu dat ík het ben die in bepaalde patronen verwikkeld is, waardoor ik het mezelf en anderen niet makkelijk maak. Ik voel me soms zo eenzaam met mijn eigen gedachten en manier van hiermee omgaan. En natuurlijk uiteindelijk ook heel bang mijn vriend hierdoor toch te gaan verliezen.
Misschien zijn er mensen die dit gevoel/gedrag herkennen bij zichzelf, ik zou het fijn vinden om erover te praten met anderen.
Isabella
Ik ben sta vrij zelfverzekerd in het leven, heb een goede baan en zou eigenlijk niet mogen klagen. Ik ben op een punt in mijn leven dat ik me erg graag zou settelen met iemand, ik snak naar stabiliteit, maar ergens is me dat dus in relaties nog nooit gelukt. Verlatingsangst, zou ik het dan echt zo kunnen noemen waar ik tegenaan loop?
Ik heb geen spijt van de relaties die ik heb gehad en kijk er nu met een prima gevoel op terug, prima dat het over is. Het was het ook allemaal niet. Maar met de man met wie ik nu samen ben wil ik écht verder, ik zie ons trouwen en misschien wel kinderen krijgen. Ik verlang naar onze toekomst.
Maar tegelijkertijd is dit ook zo eng, want het is nog vrij pril en ik loop nu regelmatig tegen mijn eigen gedachten aan. Ik heb mensen nooit kunnen vertrouwen, ben wat dat betreft echt beschadigd in mijn jeugd doordat ik gepest werd en dit niet werd gezien door anderen (volwassenen). Zonder nu zielig te willen doen, merk ik wel dat ik die herinneringen aan vroeger steeds confronterender vind. Ik vind het een heftig idee dat die jaren uit mijn leven zoveel invloed hebben op wie ik nu ben. En ik zie het dus vooral terug in liefdesrelaties.
Ik heb bevestiging nodig van mijn vriend en als ik dat op een bepaald moment als ik dat verwacht niet krijg, dan schieten mijn gedachten op hol en kan mijn conclusie binnen vijf minuten zijn dat hij me niet meer wil of het vast binnenkort uitmaakt. Vreselijk vermoeiend, voor mij, maar ook voor hem als ik dan dingen weer uitgebreid wil bespreken, etc. Ik word hier best moedeloos van, want mijn eigen gedrag vind ik ook confronterend. Ik voel me op zo'n moment van zo'n 'bui' zo afhankelijk en zwak, daar heb ik dan achteraf zoveel spijt van. Ik baal er dan ook van dat ik niet relaxter met de situatie om kan gaan, want al met al is er eigenlijk geen vuiltje aan de lucht wat betreft onze relatie, het gaat heel erg goed juist.
Ik word er moedeloos van, legde altijd dingen zo bij anderen, maar zie nu dat ík het ben die in bepaalde patronen verwikkeld is, waardoor ik het mezelf en anderen niet makkelijk maak. Ik voel me soms zo eenzaam met mijn eigen gedachten en manier van hiermee omgaan. En natuurlijk uiteindelijk ook heel bang mijn vriend hierdoor toch te gaan verliezen.
Misschien zijn er mensen die dit gevoel/gedrag herkennen bij zichzelf, ik zou het fijn vinden om erover te praten met anderen.
Isabella
woensdag 5 december 2012 19:05
Nee in dit geval niet. Ik zie hem bijna nooit door de week en dat weet ik ook. Dus daar heb ik geen verwachtingen over. Ik heb trouwens nog wel vaak verwachtingen over andere dingen, maar dat terzijde.
Ik kan echt niet uitleggen waarom het verkeerd ging, behalve dat het steeds meer uit de hand liep en uiteindelijk ik dus het gevoel heb dat ik het weer verpest heb.. En dan baal ik nog meer van mezelf.
Ik kan echt niet uitleggen waarom het verkeerd ging, behalve dat het steeds meer uit de hand liep en uiteindelijk ik dus het gevoel heb dat ik het weer verpest heb.. En dan baal ik nog meer van mezelf.
woensdag 5 december 2012 19:08
woensdag 5 december 2012 19:15
Ja Julus, dat is nu wat wel beter lukt met de gedachten over vreemdgaan. Ik stop nu vaak m'n gedachten of ga afleiding zoeken. Maar in dit geval kan ik niet goed herleiden waarom het gebeurde, dat maakt het wel lastig. En nee niet echt, hij is af en toe bang dat ik bij hem weg ga, omdat ik het zat wordt om me zo te voelen. Maar hij heeft niks laten merken dat ik het verpest zou hebben.
woensdag 5 december 2012 19:39
Ja voor mijn gevoel zit er wel vooruitgang in, ik weet alleen niet of hij het merkt. Ik hou nu best wel veel in, en het enig wat hij ziet is wanneer ik wel weer iets naar 'm uitspreek of kwaad wordt. Ik wil trouwens niet voor hem veranderen, maar vooral voor mezelf dat ik minder stress in een relatie. Dus vandaar ook naar de psycholoog, ook om minder verwachtingen te hebben, minder controle te willen hebben.
donderdag 6 december 2012 11:25
Nou Izo, inderdaad minder verwachtingen is de sleutel......Julus bedankt voor het delen van jou situatie brengt wat inzicht!
Bij mij staan de seinen weer op rood: in het voorjaar begin ik aan een zware postdoc opleiding naast mijn baan van 40 uur. Mijn eigen keuze dat realiseer ik mij heel goed...maar sinds gisterenavond heb ik heb het idee dat ik dan beter geen vriend kan hebben. Scheelt bakken met tijd en frustratie!
Hoe ga ik dat combineren? Ik heb totaal geen verwachtingen richting vriend en daar zit het: wat zou het heerlijk zijn om dan op zaterdag na de colleges thuis te komen of bij vriend en er is gekookt en de was is gedaan. Realitycheck: dat gaat niet gebeuren
.
En de tijd die het kost om een vriend te hebben, heb ik dan niet...moet ik nog minder met vriendinnen en anderen gaan afspreken.....dat wordt ook hel.
Kortom: ik zie het echt niet zitten.
Bij mij staan de seinen weer op rood: in het voorjaar begin ik aan een zware postdoc opleiding naast mijn baan van 40 uur. Mijn eigen keuze dat realiseer ik mij heel goed...maar sinds gisterenavond heb ik heb het idee dat ik dan beter geen vriend kan hebben. Scheelt bakken met tijd en frustratie!
Hoe ga ik dat combineren? Ik heb totaal geen verwachtingen richting vriend en daar zit het: wat zou het heerlijk zijn om dan op zaterdag na de colleges thuis te komen of bij vriend en er is gekookt en de was is gedaan. Realitycheck: dat gaat niet gebeuren
.En de tijd die het kost om een vriend te hebben, heb ik dan niet...moet ik nog minder met vriendinnen en anderen gaan afspreken.....dat wordt ook hel.
Kortom: ik zie het echt niet zitten.
donderdag 6 december 2012 11:47
Pff wat een lastige situatie Karen. Ik heb eigenlijk niet echt nuttig advies voor je. Je weet nu al zeker dat je vriend nooit deze taken op zich gaat nemen? Ook niet als je met hem daarover overlegd? Ik weet niet wat hij in het dagelijks leven doet, maar als hij meer tijd heeft voor de huishouding dan jij, dan zou je dat kunnen aankaarten toch? Hoe denkt hij er over dat jij deze studie gaat doen? Staat hij daar positief tegenover, dat je van hem steun kunt verwachten? Het lijkt me in ieder geval een lastige situatie om in te zitten zeg.
Hier gaat het wel aardig, ik probeer mijn frustraties voor mezelf te houden (ik heb er nog al wat). Niet zo zeer over mijn vriend, maar over zijn ex en de scheiding. Ik weet dat ik er niet over mag klagen, want dan had ik niks met hem moeten beginnen, maar ik vind het wel vervelend dat ik me daar zo over frustreer.
Ik kan sowieso dingen moeilijk accepteren, zelfs wanneer ik er niks aan kan veranderen. Zal wel met controle te maken hebben. Lastig is het wel.
Hier gaat het wel aardig, ik probeer mijn frustraties voor mezelf te houden (ik heb er nog al wat). Niet zo zeer over mijn vriend, maar over zijn ex en de scheiding. Ik weet dat ik er niet over mag klagen, want dan had ik niks met hem moeten beginnen, maar ik vind het wel vervelend dat ik me daar zo over frustreer.
Ik kan sowieso dingen moeilijk accepteren, zelfs wanneer ik er niks aan kan veranderen. Zal wel met controle te maken hebben. Lastig is het wel.
donderdag 6 december 2012 12:39
Izo, eigenlijk mag je het daar wel over hebben vind ik. Het is tenslotte het gevolg van een keus die jullie samen hebben gemaakt. Waar bestaan je frustraties uit?
Izo, ik heb al teveel ervaring met mannen om op dat gebied nog uberhaupt verwachtingen te hebben. Ik ga nu 6 maanden met vriend, maar nog steeds ruimt hij niet eens de vaatwasser in (zelfs glazen er inzetten is al lastig). En nee we wonen nog niet samen, maar ik zie het niet nog gebeuren. Bij hem doe ik wel de afwas, strijk wel eens wat en maak de keuken mee schoon na het koken. Hij werkt in een soortgelijke baan als mij. En nee ik zie het niet voor mij in de toekomst dat hij voor mij gaat strijken of dingen opruimen of iets schoonmaken.
Izo, ik heb al teveel ervaring met mannen om op dat gebied nog uberhaupt verwachtingen te hebben. Ik ga nu 6 maanden met vriend, maar nog steeds ruimt hij niet eens de vaatwasser in (zelfs glazen er inzetten is al lastig). En nee we wonen nog niet samen, maar ik zie het niet nog gebeuren. Bij hem doe ik wel de afwas, strijk wel eens wat en maak de keuken mee schoon na het koken. Hij werkt in een soortgelijke baan als mij. En nee ik zie het niet voor mij in de toekomst dat hij voor mij gaat strijken of dingen opruimen of iets schoonmaken.
donderdag 6 december 2012 13:55
Lastig Karen. Hoe deed hij dat dan toen hij nog alleen woonde? Dan moest ie en nu is het handig(er) om het door jou te laten doen? Ik snap het wel, maakt het wel extra lastig. Helemaal als het wat moeilijker verloopt in je relatie, dan kun je dat er eigenlijk niet nog naast gebruiken. Ik wens je veel wijsheid met het nemen van een beslissing.
Ik heb het er ook wel met hem over en hij heeft die frustraties ook wel gehad, maar hij zegt: het is zoals het is en natuurlijk is hij er ook kwaad over geweest, maar dat helpt niks zegt hij. Dat klopt ook wel, er is weinig aan de situatie te veranderen. Het is gewoon een situatie die ik moet accepteren, de gevolgen van de keuze die ik heb gemaakt toen ik met hem iets ben begonnen. Over het hoe en wat precies vertel ik liever niet teveel, maar het gaat om de situatie met zijn ex, scheiding e.d.
Ik heb het er ook wel met hem over en hij heeft die frustraties ook wel gehad, maar hij zegt: het is zoals het is en natuurlijk is hij er ook kwaad over geweest, maar dat helpt niks zegt hij. Dat klopt ook wel, er is weinig aan de situatie te veranderen. Het is gewoon een situatie die ik moet accepteren, de gevolgen van de keuze die ik heb gemaakt toen ik met hem iets ben begonnen. Over het hoe en wat precies vertel ik liever niet teveel, maar het gaat om de situatie met zijn ex, scheiding e.d.
woensdag 12 december 2012 11:06
Ik heb gister geleerd dat verlatingsangst helemaal niks met liefde te maken heeft, aldus mijn psych. En bij mij klopt dat wel.
Ik kan me niet binden. Maar als ik verlaten zou worden door mijn vriend gaat mijn leven zonder al teveel huilbuien verder. Ik kan dat heel makkelijk van me afzetten omdat ik me niet aan hem gebonden heb (met mijn hart). Door mijn vroege trauma ben ik daartoe niet in staat.
Ik kan me niet binden. Maar als ik verlaten zou worden door mijn vriend gaat mijn leven zonder al teveel huilbuien verder. Ik kan dat heel makkelijk van me afzetten omdat ik me niet aan hem gebonden heb (met mijn hart). Door mijn vroege trauma ben ik daartoe niet in staat.
woensdag 12 december 2012 11:53
Jij klinkt altijd zo klinisch, zie jou altijd schrijven alsof er totaal geen gevoel bij zit. Wel goed dat je dus hulp hebt, want lijkt me best leeg (niet lullig bedoeld, ik gun je juist dat je liefde kan voelen).
Verlatingsangst en bindingsangst gaan vaak samen. Je wil wel die liefde (voelen), maar weet niet (altijd) hoe. Omdat je geleerd hebt om je gevoel uit te schakelen.
Verlatingsangst en bindingsangst gaan vaak samen. Je wil wel die liefde (voelen), maar weet niet (altijd) hoe. Omdat je geleerd hebt om je gevoel uit te schakelen.
woensdag 12 december 2012 20:03
Het gaat hier wel redelijk goed de laatste tijd. Ik heb volgende week mijn eerste gesprek met de psych, ben erg benieuwd en vind het wel een beetje eng of zo. Om me open te stellen voor een onbekende. Maar ik denk dat het me wel kan helpen, dus ik wil wel.
Verder gaat het wel goed, alleen het is zo wisselend. Ik voel me nu heel goed en ben bezig en druk en dan denk ik niet zoveel. Maar soms kan ik echt in zo'n bui komen en de goede manier om daar uit te komen heb ik nog niet gevonden. Maar al met al aardig goed. Ben wel benieuwd hoe het verder met iedereen gaat?
Verder gaat het wel goed, alleen het is zo wisselend. Ik voel me nu heel goed en ben bezig en druk en dan denk ik niet zoveel. Maar soms kan ik echt in zo'n bui komen en de goede manier om daar uit te komen heb ik nog niet gevonden. Maar al met al aardig goed. Ben wel benieuwd hoe het verder met iedereen gaat?
woensdag 12 december 2012 23:51
Te moe om nu alles te lezen en mijn verhaal helemaal te doen maar alvast een stempel drukken want joh.. Ik ben niet de enige met mijn gevoelens merk ik en wat een verademing is dat!! Wat voel ik mij bij tijden hopeloos! Hier geen relatie meer, ook vanwege mijn doemgedachten heb ik er zelf maar een punt achter gezet.. Ben hem na 8 maanden nog niet vergeten en heb er enorme spijt van. Ik trok die onzekerheid, die ik mezelf aanpraatte niet meer.
Loop nu al dagen te piekeren of ik mijn date van zaterdag niet moet cancelen want hoor sinds ons 3 uur durende telefoongesprek van zondag nog maar amper iets, dus hij zal wel niet echt interesse hebben. Pieker pieker pieker en ik kies er dan maar voor om ervan af te zien, van een date, van de (prille 6 maanden) relatie want die persoon kan me niet geven wat ik nodig heb, bevestiging!! Nu spelen mijn gezondheid en familie omstandigheden daar een grote rol in en ik gaf die altijd de schuld. Want 'gezonde' mensen hoeven die bevestiging toch niet? Wat een rare gedachte besef ik nu!
Loop nu al dagen te piekeren of ik mijn date van zaterdag niet moet cancelen want hoor sinds ons 3 uur durende telefoongesprek van zondag nog maar amper iets, dus hij zal wel niet echt interesse hebben. Pieker pieker pieker en ik kies er dan maar voor om ervan af te zien, van een date, van de (prille 6 maanden) relatie want die persoon kan me niet geven wat ik nodig heb, bevestiging!! Nu spelen mijn gezondheid en familie omstandigheden daar een grote rol in en ik gaf die altijd de schuld. Want 'gezonde' mensen hoeven die bevestiging toch niet? Wat een rare gedachte besef ik nu!
donderdag 13 december 2012 10:49
quote:Julus schreef op 12 december 2012 @ 11:53:
Jij klinkt altijd zo klinisch, zie jou altijd schrijven alsof er totaal geen gevoel bij zit. Wel goed dat je dus hulp hebt, want lijkt me best leeg (niet lullig bedoeld, ik gun je juist dat je liefde kan voelen).
Zal ik ooit liefde/verliefdheid voelen? Ik denk zelf van niet eigenlijk.
Ik krijg wel vaker te horen dat ik soms rot schrijf over mijn vriend. Als ik schrijf (of zeg) dat ik mijn vriend een lul vind omdat (...), dan doet me dat niks. Ik zou graag willen weten hoe ik ben als ik wel verliefd ben op iemand, van iemand hou.
Verlatingsangst en bindingsangst gaan vaak samen. Je wil wel die liefde (voelen), maar weet niet (altijd) hoe. Omdat je geleerd hebt om je gevoel uit te schakelen.
Ja, precies. Ik heb het ooit uitgeschakeld en heb het knopje nog niet gevonden om het weer om te schakelen.
Jij klinkt altijd zo klinisch, zie jou altijd schrijven alsof er totaal geen gevoel bij zit. Wel goed dat je dus hulp hebt, want lijkt me best leeg (niet lullig bedoeld, ik gun je juist dat je liefde kan voelen).
Zal ik ooit liefde/verliefdheid voelen? Ik denk zelf van niet eigenlijk.
Ik krijg wel vaker te horen dat ik soms rot schrijf over mijn vriend. Als ik schrijf (of zeg) dat ik mijn vriend een lul vind omdat (...), dan doet me dat niks. Ik zou graag willen weten hoe ik ben als ik wel verliefd ben op iemand, van iemand hou.
Verlatingsangst en bindingsangst gaan vaak samen. Je wil wel die liefde (voelen), maar weet niet (altijd) hoe. Omdat je geleerd hebt om je gevoel uit te schakelen.
Ja, precies. Ik heb het ooit uitgeschakeld en heb het knopje nog niet gevonden om het weer om te schakelen.
donderdag 20 december 2012 08:05
Het gaat wel aardig eigenlijk. Vorig weekend een heel fijn weekend gehad, geen gezeur, gewoon gezellig. Ik merk ook dat ik dan veel meer terug krijg van hem.
Terwijl mijn andere gedrag dat ook graag wil, maar ik het op die manier niet krijg.
Ik heb nu wel even een dipje en ik kan dan nog steeds niet zo goed benoemen waarom. Er is niks aan de hand, we hebben allemaal plannen voor de komende weken en toch vanmorgen begint er iets te zeuren in me en als ik dat eruit laat komen dan ga ik weer niet aardige berichtjes sturen. Dus ik hou het tegen, maar ik zou graag weten waarom en waar het vandaan komt, dan is het makkelijker te stoppen.
Terwijl mijn andere gedrag dat ook graag wil, maar ik het op die manier niet krijg.
Ik heb nu wel even een dipje en ik kan dan nog steeds niet zo goed benoemen waarom. Er is niks aan de hand, we hebben allemaal plannen voor de komende weken en toch vanmorgen begint er iets te zeuren in me en als ik dat eruit laat komen dan ga ik weer niet aardige berichtjes sturen. Dus ik hou het tegen, maar ik zou graag weten waarom en waar het vandaan komt, dan is het makkelijker te stoppen.
vrijdag 4 januari 2013 17:11
ik herken mezelf ook erg in het hebben van verlatingsangst. Mijn vorige relatie is op een niet zo leuke manier uitgegaan, hij had het zomaar uitgemaakt terwijl hij een paar dagen ervoor nog zei veel van me te houden en niet zonder me te kunnen. Dit speelt natuurlijk wel mee.
Ik ben erg gelukkig met mijn nieuwe vriend, maar toch heb ik soms wel last van die verlatingsangst.
De laatste tijd whatsappt hij een stuk minder met me, terwijl hij dit eerst veel meer deed (hij begon dan vaak). Ook heb ik het idee dat hij wat minder initiatief neemt wat betreft afspreken.
Deze week bijvoorbeeld. Hij heeft me doordeweeks helemaal niet gevraagd om samen een keer af te spreken, wat hij eerst wel vaak deed (ik had die week daarvoor met kerst en in het weekend al initiatief genomen door hem te vragen). Zondag zie ik hem dus pas weer (want deze vrijdag en zaterdag is hij in Zwolle, maar de rest van de week was hij gewoon thuis wat aan het internetten/tv aan het kijken..). We hebben elkaar dan bijna een week niet gezien. Hij zei wel van de week op whatsapp dat hij me miste en zin had me te knuffelen enzo, maar vragen om een keer af te spreken deed hij niet..het is soms net of hij het wel best vindt elkaar een week niet te zien (en met een drukke week dat het echt niet kan snap ik dat best, maar dat was deze week helemaal niet zo)
Maak ik me druk om niks of moet ik hier met hem over praten, ook over dat ik 1 keer per week wel erg weinig vind om elkaar te zien? Ik wil ook niet overkomen als een overly attached girlfriend..ben ik veeleisend als ik hem vaker dan 1 keer per week wil zien?
Ik ben erg gelukkig met mijn nieuwe vriend, maar toch heb ik soms wel last van die verlatingsangst.
De laatste tijd whatsappt hij een stuk minder met me, terwijl hij dit eerst veel meer deed (hij begon dan vaak). Ook heb ik het idee dat hij wat minder initiatief neemt wat betreft afspreken.
Deze week bijvoorbeeld. Hij heeft me doordeweeks helemaal niet gevraagd om samen een keer af te spreken, wat hij eerst wel vaak deed (ik had die week daarvoor met kerst en in het weekend al initiatief genomen door hem te vragen). Zondag zie ik hem dus pas weer (want deze vrijdag en zaterdag is hij in Zwolle, maar de rest van de week was hij gewoon thuis wat aan het internetten/tv aan het kijken..). We hebben elkaar dan bijna een week niet gezien. Hij zei wel van de week op whatsapp dat hij me miste en zin had me te knuffelen enzo, maar vragen om een keer af te spreken deed hij niet..het is soms net of hij het wel best vindt elkaar een week niet te zien (en met een drukke week dat het echt niet kan snap ik dat best, maar dat was deze week helemaal niet zo)
Maak ik me druk om niks of moet ik hier met hem over praten, ook over dat ik 1 keer per week wel erg weinig vind om elkaar te zien? Ik wil ook niet overkomen als een overly attached girlfriend..ben ik veeleisend als ik hem vaker dan 1 keer per week wil zien?
woensdag 9 januari 2013 18:58
quote:Karen24 schreef op 09 januari 2013 @ 12:03:
Ik ben eigenljk benieuwd hoe het met iedereen gaat? Bij mij gaat het een stuk beter (af en toe nog wel onredelijk hoor!)....
Nou ja hopelijk gaat het bij iedereen beter?Hier niet echt veel beter eigenlijk. Zo af en toe een tijdje beter, maar vaak weer terug in angstgedachten en af en toe paniek. Fijn dat het beter met je gaat Karen, hoe gaat het nu met jullie rolverdeling in huis (had je ook een ander onderwerp over geopend geloof ik)
Ik ben eigenljk benieuwd hoe het met iedereen gaat? Bij mij gaat het een stuk beter (af en toe nog wel onredelijk hoor!)....
Nou ja hopelijk gaat het bij iedereen beter?Hier niet echt veel beter eigenlijk. Zo af en toe een tijdje beter, maar vaak weer terug in angstgedachten en af en toe paniek. Fijn dat het beter met je gaat Karen, hoe gaat het nu met jullie rolverdeling in huis (had je ook een ander onderwerp over geopend geloof ik)
maandag 14 januari 2013 17:04
quote:Julus schreef op 12 december 2012 @ 11:53:
Verlatingsangst en bindingsangst gaan vaak samen. Je wil wel die liefde (voelen), maar weet niet (altijd) hoe. Omdat je geleerd hebt om je gevoel uit te schakelen.
Ik heb me nu voor het eerst van mijn leven gehecht aan een (gweldige) man, en ben nu dus schijtebang dat ik 'em kwijt raak.
Onlangs heb ik hem mijn gevoel/angst verteld. Hij reageerde zo lief, was blij dat ik zo open was, enz.
Maar nu... gaat dit over??? Het is zo'n rotgevoel.
Verlatingsangst en bindingsangst gaan vaak samen. Je wil wel die liefde (voelen), maar weet niet (altijd) hoe. Omdat je geleerd hebt om je gevoel uit te schakelen.
Ik heb me nu voor het eerst van mijn leven gehecht aan een (gweldige) man, en ben nu dus schijtebang dat ik 'em kwijt raak.
Onlangs heb ik hem mijn gevoel/angst verteld. Hij reageerde zo lief, was blij dat ik zo open was, enz.
Maar nu... gaat dit over??? Het is zo'n rotgevoel.
I believe in good
maandag 14 januari 2013 17:13
quote:zuidwester schreef op 14 januari 2013 @ 17:04:
[...]
Ik heb me nu voor het eerst van mijn leven gehecht aan een (gweldige) man, en ben nu dus schijtebang dat ik 'em kwijt raak.
Onlangs heb ik hem mijn gevoel/angst verteld. Hij reageerde zo lief, was blij dat ik zo open was, enz.
Maar nu... gaat dit over??? Het is zo'n rotgevoel.Ja dat gaat over als je jezelf die tijd maar gunt. Maaarrr... maak niet van jouw angst zijn probleem! Ga hem niet testen om te zien of hij echt niet weggaat.
[...]
Ik heb me nu voor het eerst van mijn leven gehecht aan een (gweldige) man, en ben nu dus schijtebang dat ik 'em kwijt raak.
Onlangs heb ik hem mijn gevoel/angst verteld. Hij reageerde zo lief, was blij dat ik zo open was, enz.
Maar nu... gaat dit over??? Het is zo'n rotgevoel.Ja dat gaat over als je jezelf die tijd maar gunt. Maaarrr... maak niet van jouw angst zijn probleem! Ga hem niet testen om te zien of hij echt niet weggaat.
maandag 14 januari 2013 20:33
quote:Dani71 schreef op 14 januari 2013 @ 17:13:
[...]
Ja dat gaat over als je jezelf die tijd maar gunt. Maaarrr... maak niet van jouw angst zijn probleem! Ga hem niet testen om te zien of hij echt niet weggaat.Nee, dat zal ik nooit doen. Ik moet mezelf een schop onder mijn reet geven.
[...]
Ja dat gaat over als je jezelf die tijd maar gunt. Maaarrr... maak niet van jouw angst zijn probleem! Ga hem niet testen om te zien of hij echt niet weggaat.Nee, dat zal ik nooit doen. Ik moet mezelf een schop onder mijn reet geven.
I believe in good
