Relaties
alle pijlers
Verliefd op (bezette) collega, is vriendschap mogelijk?
zaterdag 22 oktober 2016 23:28
Een aantal maanden geleden is mijn relatie beëindigd, ik ben daar nog steeds erg opgelucht door. De relatie was niet goed voor mij en ik begon die steeds meer als verstikkend te ervaren.
Ik was tijdens de relatie, ruim anderhalf jaar geleden verliefd geworden op een collega. Mede door het contact met die collega en het gevoel dat hij me gaf werd ik meer gemotiveerd om te willen stoppen met mijn relatie. Ik wist wel dat het niets met die collega zou worden (hij was ook bezet en is dat nog steeds), maar hoopte dan ooit zoiets met iemand anders te mogen ervaren.
Tussen mij en mijn collega is nooit iets gebeurd, we hebben elkaar nog nooit met een vinger aangeraakt en ook is er nooit iets uitgesproken over gevoelens voor elkaar, er worden ook absoluut geen dubbelzinnige opmerkingen gemaakt of versierpogingen gedaan. Wel zijn we redelijk close en kun je spreken van een vriendschappelijk contact, maar wat het niet helemaal alleen vriendschappelijk maakt is dat we elkaar regelmatig diep in de ogen kijken (tijdens gesprekken, maar ook daarbuiten), blij/verliefd naar elkaar lachen en hij enthousiast reageert als hij me ziet (dit doet hij niet bij andere collega's). We lunchen af-en-toe en dan delen we ook privé dingen, ook op relatie gebied. Ik vind hem redelijk cynisch over relaties, maar ben er vrij zeker van dat hij wel oud wil worden met zijn vrouw waar hij al meer dan 25 jaar een relatie mee heeft (ze hebben geen kinderen).
Ik weet ook dat mannen over het algemeen niet bij hun vrouw weggaan en dit is ook helemaal niet mijn insteek, hoewel ik moet toegeven dat ik wel eens heb gefantaseerd over een toekomst met hem. We hebben veel gemeen, qua manier van denken, hobby's en interesses en het klikt enorm tussen ons. En ik ben dus ook wel degelijk verliefd, maar probeer hier zo goed mogelijk mee om te gaan en op de intense blikken na zo weinig mogelijk van te laten merken. Ik heb hem wel eens een vaag mailtje gestuurd over dat hij veel voor me betekent. Hier heeft hij niet op gereageerd, maar was wel extra blij toen hij me weer zag, nam dus in elk geval geen afstand.
Het probleem is nu dat ik er soms toch verdriet van heb, omdat het nooit iets kan worden. Ik weet met mijn verstand dat hij ook maar een man is zoals de meeste anderen, dat ik sowieso geen idee heb hoe hij in de dagelijkse omgang is, dat hij nooit bij zijn vrouw weg zal gaan en als hij dat wel zou doen dat het geheel nog steeds zeer weinig kans van slagen heeft. Maar het is gewoon domweg zo dat ik me in zijn bijzijn zo gelukkig voel, en dat ik de vriendschap die er is ook erg waardevol vind.
Bovendien heb ik niet zo heel veel vertrouwen meer in mannen en relaties, ik hoor om me heen ook zoveel gedoe. Ik vind het ook heerlijk dat ik mijn eigen plan kan trekken en mis in die zin een man om mij heen totaal niet. Dus dan lijkt het contact/vriendschap dat ik nu met deze man heb en de verliefdheid voor mij op dit moment prima. Misschien als de verliefdheid afzwakt, dat ik er een bijzonder contact aan overhoud. Dat hoop ik dus.
Of is het dom van mij om mezelf zo onnodig te kwellen en is een vriendschap op deze manier niet mogelijk? Of is het ook al fout om zo'n emotionele band te hebben met iemand die een relatie heeft? Ik voel me er bij tijden ook wel schuldig over, als ik zijn vrouw was zou ik dat niet leuk vinden in elk geval. Iemand ervaringen met zo'n situatie?
Ik was tijdens de relatie, ruim anderhalf jaar geleden verliefd geworden op een collega. Mede door het contact met die collega en het gevoel dat hij me gaf werd ik meer gemotiveerd om te willen stoppen met mijn relatie. Ik wist wel dat het niets met die collega zou worden (hij was ook bezet en is dat nog steeds), maar hoopte dan ooit zoiets met iemand anders te mogen ervaren.
Tussen mij en mijn collega is nooit iets gebeurd, we hebben elkaar nog nooit met een vinger aangeraakt en ook is er nooit iets uitgesproken over gevoelens voor elkaar, er worden ook absoluut geen dubbelzinnige opmerkingen gemaakt of versierpogingen gedaan. Wel zijn we redelijk close en kun je spreken van een vriendschappelijk contact, maar wat het niet helemaal alleen vriendschappelijk maakt is dat we elkaar regelmatig diep in de ogen kijken (tijdens gesprekken, maar ook daarbuiten), blij/verliefd naar elkaar lachen en hij enthousiast reageert als hij me ziet (dit doet hij niet bij andere collega's). We lunchen af-en-toe en dan delen we ook privé dingen, ook op relatie gebied. Ik vind hem redelijk cynisch over relaties, maar ben er vrij zeker van dat hij wel oud wil worden met zijn vrouw waar hij al meer dan 25 jaar een relatie mee heeft (ze hebben geen kinderen).
Ik weet ook dat mannen over het algemeen niet bij hun vrouw weggaan en dit is ook helemaal niet mijn insteek, hoewel ik moet toegeven dat ik wel eens heb gefantaseerd over een toekomst met hem. We hebben veel gemeen, qua manier van denken, hobby's en interesses en het klikt enorm tussen ons. En ik ben dus ook wel degelijk verliefd, maar probeer hier zo goed mogelijk mee om te gaan en op de intense blikken na zo weinig mogelijk van te laten merken. Ik heb hem wel eens een vaag mailtje gestuurd over dat hij veel voor me betekent. Hier heeft hij niet op gereageerd, maar was wel extra blij toen hij me weer zag, nam dus in elk geval geen afstand.
Het probleem is nu dat ik er soms toch verdriet van heb, omdat het nooit iets kan worden. Ik weet met mijn verstand dat hij ook maar een man is zoals de meeste anderen, dat ik sowieso geen idee heb hoe hij in de dagelijkse omgang is, dat hij nooit bij zijn vrouw weg zal gaan en als hij dat wel zou doen dat het geheel nog steeds zeer weinig kans van slagen heeft. Maar het is gewoon domweg zo dat ik me in zijn bijzijn zo gelukkig voel, en dat ik de vriendschap die er is ook erg waardevol vind.
Bovendien heb ik niet zo heel veel vertrouwen meer in mannen en relaties, ik hoor om me heen ook zoveel gedoe. Ik vind het ook heerlijk dat ik mijn eigen plan kan trekken en mis in die zin een man om mij heen totaal niet. Dus dan lijkt het contact/vriendschap dat ik nu met deze man heb en de verliefdheid voor mij op dit moment prima. Misschien als de verliefdheid afzwakt, dat ik er een bijzonder contact aan overhoud. Dat hoop ik dus.
Of is het dom van mij om mezelf zo onnodig te kwellen en is een vriendschap op deze manier niet mogelijk? Of is het ook al fout om zo'n emotionele band te hebben met iemand die een relatie heeft? Ik voel me er bij tijden ook wel schuldig over, als ik zijn vrouw was zou ik dat niet leuk vinden in elk geval. Iemand ervaringen met zo'n situatie?
zaterdag 22 oktober 2016 23:31
Zoals je nu over hem denkt en voelt? Niet doen, je kwelt jezelf er alleen maar mee. Niet fair naar jezelf, hem en zijn achterban en dat weet je best.
“I've learned that people will forget what you said, people will forget what you did, but people will never forget how you made them feel.” Maya Angelou.
zaterdag 22 oktober 2016 23:36
Goh.
Dus als het klopt wat jij schrijft, val jij op mannen die bezet zijn maar heel erg overdreven blij en sprankelend worden, stralende ogen krijgen van collega's en volop suggestief lopen te flirten en daar geen afstand van nemen, waardoor de eigen relatie van die vrouwen verbleekt en verbroken wordt.
Dan zoek je toch een andere vent die bij jou is en met je oud wil worden, en sprankelende ogen en glinsteringen krijgt van collega's die wanhopig blijven dromen over een relatie met je man, terwijl hij daar geen afstand van doet!
Voor die spanning hoef je echt geen hypocriete nepvriendschap met je collega op te zetten hoor.
Dus als het klopt wat jij schrijft, val jij op mannen die bezet zijn maar heel erg overdreven blij en sprankelend worden, stralende ogen krijgen van collega's en volop suggestief lopen te flirten en daar geen afstand van nemen, waardoor de eigen relatie van die vrouwen verbleekt en verbroken wordt.
Dan zoek je toch een andere vent die bij jou is en met je oud wil worden, en sprankelende ogen en glinsteringen krijgt van collega's die wanhopig blijven dromen over een relatie met je man, terwijl hij daar geen afstand van doet!
Voor die spanning hoef je echt geen hypocriete nepvriendschap met je collega op te zetten hoor.
Can you remember who you were, before the world told you who you should be?
zaterdag 22 oktober 2016 23:38
Er klinkt wel een heleboel verliefdheid uit jouw OP, als ik het eerlijk mag zeggen. Je praat het allemaal keurig recht maar de verliefdheid straalt er vanaf. Lijkt me niet heel fijn voor jou. Heb je ergens toch nog hoop dat hij voor jou gaat kiezen? Want je lijkt het tot nu toe allemaal niet zo heel moeilijk te vinden. Volgens mij kan dat alleen als je ergens nog hoop hebt...
Confidence is not; "I know they'll like me". Confidence is; "I'll be fine if they don't".
zaterdag 22 oktober 2016 23:38
zaterdag 22 oktober 2016 23:39
quote:jackie_o schreef op 22 oktober 2016 @ 23:38:
Er klinkt wel een heleboel verliefdheid uit jouw OP, als ik het eerlijk mag zeggen. Je praat het allemaal keurig recht maar de verliefdheid straalt er vanaf. Lijkt me niet heel fijn voor jou. Heb je ergens toch nog hoop dat hij voor jou gaat kiezen? Want je lijkt het tot nu toe allemaal niet zo heel moeilijk te vinden. Volgens mij kan dat alleen als je ergens nog hoop hebt...
Juist.
Uit de openingspost blijkt dat ze dolgraag wil ruilen met zijn vrouw.
Best triest als je er over nadenkt.
Er klinkt wel een heleboel verliefdheid uit jouw OP, als ik het eerlijk mag zeggen. Je praat het allemaal keurig recht maar de verliefdheid straalt er vanaf. Lijkt me niet heel fijn voor jou. Heb je ergens toch nog hoop dat hij voor jou gaat kiezen? Want je lijkt het tot nu toe allemaal niet zo heel moeilijk te vinden. Volgens mij kan dat alleen als je ergens nog hoop hebt...
Juist.
Uit de openingspost blijkt dat ze dolgraag wil ruilen met zijn vrouw.
Best triest als je er over nadenkt.
Can you remember who you were, before the world told you who you should be?
zaterdag 22 oktober 2016 23:42
zaterdag 22 oktober 2016 23:48
Je klinkt gewoonweg als een zgn foute vrouw. Onder het mom van vriendschap kijken of het lukt om jouw gevoelens met hem te kunnen gaan delen. Alle excuses en denken van zo'n vrouw staan in jouw OP.
Mocht hij happen en er in mee gaan dan is dat natuurlijk zijn aandeel en niet dat van jou. Maar jij bent niet eerlijk want je wilt hem gewoon en 'blablablaaaaaat' er voor jezelf 'een vriendschapje' om heen. Bullshit. En dat stukje zorg voor zijn relatie die je beschrijft komt dan wel wat bijzonder over vind je niet?
Mocht hij happen en er in mee gaan dan is dat natuurlijk zijn aandeel en niet dat van jou. Maar jij bent niet eerlijk want je wilt hem gewoon en 'blablablaaaaaat' er voor jezelf 'een vriendschapje' om heen. Bullshit. En dat stukje zorg voor zijn relatie die je beschrijft komt dan wel wat bijzonder over vind je niet?
“I've learned that people will forget what you said, people will forget what you did, but people will never forget how you made them feel.” Maya Angelou.
zaterdag 22 oktober 2016 23:50
quote:cinneluv schreef op 22 oktober 2016 @ 23:42:
Als je dat wil doen, doe je het toch. De kans dat je met nog meer ellende komt te zitten is groot. Je moet zelf afwegen of je daar zin in hebt.Hoeft niet De kans dat hij hapt en zij krijgt wat ze wil is net zo goed aanwezig. Vraag blijft of je als vrouw op deze wijze een man naar je toe wilt trekken. Veelal is dat type mens niet van het soort dat dan wel rust vindt en zoekt na een bepaalde periode ook weer verder. Vanzelfsprekend buiten de deur want zo begon het ook.
Als je dat wil doen, doe je het toch. De kans dat je met nog meer ellende komt te zitten is groot. Je moet zelf afwegen of je daar zin in hebt.Hoeft niet De kans dat hij hapt en zij krijgt wat ze wil is net zo goed aanwezig. Vraag blijft of je als vrouw op deze wijze een man naar je toe wilt trekken. Veelal is dat type mens niet van het soort dat dan wel rust vindt en zoekt na een bepaalde periode ook weer verder. Vanzelfsprekend buiten de deur want zo begon het ook.
“I've learned that people will forget what you said, people will forget what you did, but people will never forget how you made them feel.” Maya Angelou.
zaterdag 22 oktober 2016 23:50
Vriendschap met een man is sowieso vaak al lastig genoeg omdat er vaak toch ook seksuele aantrekkingskracht van 1 van de 2 mee kan spelen, maar in jullie geval lukt het zeker niet, want dat voelen jullie beiden én je bent verliefd.
Dat wordt gegarandeerd een gebroken hart, dus niet aan beginnen. Ik zou zelfs enige afstand gaan bewaren, want je zit er nu al veel te diep in.
Dat wordt gegarandeerd een gebroken hart, dus niet aan beginnen. Ik zou zelfs enige afstand gaan bewaren, want je zit er nu al veel te diep in.
zaterdag 22 oktober 2016 23:51
quote:jackie_o schreef op 22 oktober 2016 @ 23:38:
Er klinkt wel een heleboel verliefdheid uit jouw OP, als ik het eerlijk mag zeggen. Je praat het allemaal keurig recht maar de verliefdheid straalt er vanaf. Lijkt me niet heel fijn voor jou. Heb je ergens toch nog hoop dat hij voor jou gaat kiezen? Want je lijkt het tot nu toe allemaal niet zo heel moeilijk te vinden. Volgens mij kan dat alleen als je ergens nog hoop hebt...Dit. Ga op een andere afdeling werken of zoek een andere baan en laat die man en zijn vrouw met rust.
Er klinkt wel een heleboel verliefdheid uit jouw OP, als ik het eerlijk mag zeggen. Je praat het allemaal keurig recht maar de verliefdheid straalt er vanaf. Lijkt me niet heel fijn voor jou. Heb je ergens toch nog hoop dat hij voor jou gaat kiezen? Want je lijkt het tot nu toe allemaal niet zo heel moeilijk te vinden. Volgens mij kan dat alleen als je ergens nog hoop hebt...Dit. Ga op een andere afdeling werken of zoek een andere baan en laat die man en zijn vrouw met rust.
Als het niet gaat zoals het moet, dan moet het maar zoals het gaat
zaterdag 22 oktober 2016 23:56
Hij weet nu dus vermoedelijk dat je gek op hem bent vanwege je mailtje. De kans bestaat dat hij je, tijdens een mindere periode in de relatie met zijn vrouw, zal proberen te versieren. Hij heeft jou immers niet op een afstand gezet. Dat laatste klinkt alsof het hem wel bevalt zo'n boost van zijn ego door een verliefde collega.
Ik zou daar dan echt niet op in gaan. Verbreekt hij zijn relatie dan is dat een nieuwe situatie (en erg onwaarschijnlijk) , maar ik zou me niet in de positie laten manoeuvreren van bijvrouw.
Ik zou daar dan echt niet op in gaan. Verbreekt hij zijn relatie dan is dat een nieuwe situatie (en erg onwaarschijnlijk) , maar ik zou me niet in de positie laten manoeuvreren van bijvrouw.
En als het vuur gedoofd is komen er wolven
zondag 23 oktober 2016 00:00
Al anderhalf jaar 'een heel bijzondere vriendschap' en intussen is je relatie 'uitgegaan'? Ik durf te wedden dat je intussen allang een verhouding met hem hebt gehad, en dat hij je op een gegeven moment duidelijk heeft gemaakt dat hij jou en je aandacht leuk vindt maar dat hij nooit bij z'n vrouw weggaat. EN dat je nu dus voor jezelf manieren en uitwegen zoekt hoe met hem en je verliefdheid om te gaan.
zondag 23 oktober 2016 00:11
Jij wilt helemaal geen vriendschap, dus die vraag is overbodig.
Jij hebt verliefde gevoelens en daar kun je niet zo veel aan doen, maar ik vraag me daardoor wel af of die "lange blikken" niet voornamelijk in jouw hoofd bestaan.
Die man is al 25 jaar bij zijn vrouw, dus ik denk dat je er rustig van uit kunt gaan dat het een goed huwelijk is.
Als 1 van jjllie een andere baan krijgt zien jullie elkaar nooit meer, en zo hoort het ook.
Misschien moet je een beetje gaan daten, zodat je je pijlen een andere kant op kan richten.
Jij hebt verliefde gevoelens en daar kun je niet zo veel aan doen, maar ik vraag me daardoor wel af of die "lange blikken" niet voornamelijk in jouw hoofd bestaan.
Die man is al 25 jaar bij zijn vrouw, dus ik denk dat je er rustig van uit kunt gaan dat het een goed huwelijk is.
Als 1 van jjllie een andere baan krijgt zien jullie elkaar nooit meer, en zo hoort het ook.
Misschien moet je een beetje gaan daten, zodat je je pijlen een andere kant op kan richten.
Het was zo donker dat ik overal lichtpuntjes zag.
zondag 23 oktober 2016 00:20
quote:delite schreef op 23 oktober 2016 @ 00:11:
Jij wilt helemaal geen vriendschap, dus die vraag is overbodig.
Jij hebt verliefde gevoelens en daar kun je niet zo veel aan doen, maar ik vraag me daardoor wel af of die "lange blikken" niet voornamelijk in jouw hoofd bestaan.
Die man is al 25 jaar bij zijn vrouw, dus ik denk dat je er rustig van uit kunt gaan dat het een goed huwelijk is.
Als 1 van jjllie een andere baan krijgt zien jullie elkaar nooit meer, en zo hoort het ook.
Misschien moet je een beetje gaan daten, zodat je je pijlen een andere kant op kan richten.
Ik zit nu te denken.
Ik heb ook wel eens glinsterende/sprankelende blikken uitgewisseld (dat denk ik, als ik lol heb straal ik meestal wel) met een collega die 25+ jaar getrouwd was. Om een onderonsje, of omdat het gewoon een gezellig grappig gesprek was met iets van herkenning. Maar dat was nooit flirterig, en die collega was inderdaad dolgelukkig met zijn vrouw. En ik wilde niet meer van hem.
Dus het zou ook helemaal anders kunnen zijn dan TO zich in haar hoofd haalt.
Jij wilt helemaal geen vriendschap, dus die vraag is overbodig.
Jij hebt verliefde gevoelens en daar kun je niet zo veel aan doen, maar ik vraag me daardoor wel af of die "lange blikken" niet voornamelijk in jouw hoofd bestaan.
Die man is al 25 jaar bij zijn vrouw, dus ik denk dat je er rustig van uit kunt gaan dat het een goed huwelijk is.
Als 1 van jjllie een andere baan krijgt zien jullie elkaar nooit meer, en zo hoort het ook.
Misschien moet je een beetje gaan daten, zodat je je pijlen een andere kant op kan richten.
Ik zit nu te denken.
Ik heb ook wel eens glinsterende/sprankelende blikken uitgewisseld (dat denk ik, als ik lol heb straal ik meestal wel) met een collega die 25+ jaar getrouwd was. Om een onderonsje, of omdat het gewoon een gezellig grappig gesprek was met iets van herkenning. Maar dat was nooit flirterig, en die collega was inderdaad dolgelukkig met zijn vrouw. En ik wilde niet meer van hem.
Dus het zou ook helemaal anders kunnen zijn dan TO zich in haar hoofd haalt.
Can you remember who you were, before the world told you who you should be?
zondag 23 oktober 2016 00:49
Nee, vriendschap is niet mogelijk als je verliefd bent.
Niet te lang meer in zijn ogen kijken, anders wordt het steeds erger.
Zoveel als mogelijk uit de weg gaan.
Verliefdheid betekent zeker ook niet dat je dan bij elkaar hoort. Dat gevoel heb je nu misschien maar is echt niet zo.
Je maakt het zelf aan in je hoofd en pech voor jou maar hij is een bezette man.
Sterkte!
Niet te lang meer in zijn ogen kijken, anders wordt het steeds erger.
Zoveel als mogelijk uit de weg gaan.
Verliefdheid betekent zeker ook niet dat je dan bij elkaar hoort. Dat gevoel heb je nu misschien maar is echt niet zo.
Je maakt het zelf aan in je hoofd en pech voor jou maar hij is een bezette man.
Sterkte!
Wie zich gelukkig voelt met het geluk van anderen, bezit een rijkdom zonder grenzen.
zondag 23 oktober 2016 01:04
Ik vind je geen naar mens, op dat ene mailtje na heb je niks fout gedaan. Het zou goed kunnen dat je collega vergelijkbare gevoelens heeft, maar heel duidelijk kiest voor zijn vrouw en niet van plan is iets te ondernemen. Als hij er ook maar een beetje voor open zou staan, zou het zo makkelijk zijn om een beetje te gaan flirten. En dan is het een kwestie van tijd voor dat uit de hand loopt en jullie in een affaire eindigen. Dat dat nog niet gebeurd is, betekent waarschijnlijk dat hij daar bewust afstand van houdt.
Dit zal dus niks worden sowieso, en dat moet je ook niet willen. Probeer hem uit je hoofd te zetten en zoveel mogelijk afstand te houden. Op den duur zal je verliefdheid misschien wel wat afnemen en kan je wel een vriendschap voortzetten. Maar wees heel voorzichtig, en neem jezelf in bescherming tegen je eigen gevoelens. Misschien kan je het ook juist gaan waarderen in hem dat hij zo trouw is aan zijn vrouw.
Dit zal dus niks worden sowieso, en dat moet je ook niet willen. Probeer hem uit je hoofd te zetten en zoveel mogelijk afstand te houden. Op den duur zal je verliefdheid misschien wel wat afnemen en kan je wel een vriendschap voortzetten. Maar wees heel voorzichtig, en neem jezelf in bescherming tegen je eigen gevoelens. Misschien kan je het ook juist gaan waarderen in hem dat hij zo trouw is aan zijn vrouw.
zondag 23 oktober 2016 01:06
Allereerst heb ik dus niet de intentie om hem te 'versieren'. Het liefst zou ik gewoon genieten van de verliefdheid en de vriendschap zoals die nu is behouden. En dan hopen dat de verliefdheid overgaat en er een bijzonder contact overblijft. Dat is echt mijn insteek. Wel zal ik eerlijk zijn en toegeven dat ik wel eens heb gedacht dat hij misschien ook zou gaan scheiden en dat het dan iets tussen ons zou kunnen worden, mede door wat hij mij vertelde over zijn relatie (niet bepaald positieve dingen). Inmiddels weet ik dat hij ondanks dat wel bij zijn vrouw zal blijven, door bepaalde stappen die ze zetten, die je niet zet als je van plan bent te scheiden. Ik heb hem er in elk geval nooit rechtstreeks naar gevraagd en zal dat ook zeker niet doen.
Dat mailtje dat ik heb gestuurd was nadat ik een moeilijke periode had en heb hem laten weten dat hij me daarin enorm tot steun is geweest. Ik heb ook wel gedacht dat ik dat niet had moeten doen, ik zat toen erg met mezelf in de knoop en had het gevoel dat ik hem dit moest laten weten.
Wat die blikken betreft, ik weet dat je inderdaad soms blikken van verstandhouding kunt uitwisselen met collega's, maar dit is toch echt anders. Het is juist ook als we met zijn tweeën zijn en dat het gesprek dan even stilvalt en we elkaar blijven aankijken. Dit is iets wat ik met niemand anders op die manier heb en zie hem dat bij anderen ook niet zo doen.
Maar goed, ik besef wel dat het contact niet helemaal klopt. Het voelt ook alsof hij niet helemaal happy is met zijn relatie, maar door het contact met mij het voor hem allemaal wat makkelijker is. Dat zal geen kwade opzet zijn, maar ik vraag me ook af of ik dat moet willen. Ik ken hem nu een jaar of 4 en de verliefdheid is later ontstaan. Hij kwam vaak wel even naar mij toe en gaf dan een compliment of stelde een geïnteresseerde vraag over mijn hobby. Ik vond het eerst wat ongemakkelijk en hield het af, maar uiteindelijk is er een vonk over geslagen. Mijn relatie was al slecht, het is niet zo dat die best goed was en dat ik het heb uitgemaakt omdat ik hoteldebotel van die collega was. In die zin is het ergens goed voor geweest.
Maar nu denk ik inderdaad dat ik hier afstand van moet nemen. En ik heb nogmaals echt geen kwade bedoelingen, de opmerking over 'naar mens' en 'foute vrouw' vind ik erg kwetsend, want ik ben juist al die tijd bezig geweest om me neutraal op te stellen en geen hints te geven dat ik hem leuk vind, ik gedraag me als 'gewone collega/vriendin'. Die houding probeer ik in elk geval wel aan te nemen en moet eerlijk bekennen dat ik zoiets ook helemaal niet zou durven, ik zou me dan echt doodschamen.
Ik maak ook geen afspraken met hem buiten het werk om en we appen ook niet o.i.d. Maar ik heb met hem wel een ander contact dan met andere (mannelijke) collega's en ik zie hem ook bijna nooit gesprekken hebben met andere vrouwelijke collega's, of het moet al over het werk gaan en hij maakt met andere ook geen lunch afspraken. Dus ja, ons contact is wel anders dan met andere collega's. Ik denk dat dat misschien niet goed is. Zal wel moeilijk worden om afstand te nemen. Moet ik hem dan ineens met een kille blik aankijken of negeren?
Dat mailtje dat ik heb gestuurd was nadat ik een moeilijke periode had en heb hem laten weten dat hij me daarin enorm tot steun is geweest. Ik heb ook wel gedacht dat ik dat niet had moeten doen, ik zat toen erg met mezelf in de knoop en had het gevoel dat ik hem dit moest laten weten.
Wat die blikken betreft, ik weet dat je inderdaad soms blikken van verstandhouding kunt uitwisselen met collega's, maar dit is toch echt anders. Het is juist ook als we met zijn tweeën zijn en dat het gesprek dan even stilvalt en we elkaar blijven aankijken. Dit is iets wat ik met niemand anders op die manier heb en zie hem dat bij anderen ook niet zo doen.
Maar goed, ik besef wel dat het contact niet helemaal klopt. Het voelt ook alsof hij niet helemaal happy is met zijn relatie, maar door het contact met mij het voor hem allemaal wat makkelijker is. Dat zal geen kwade opzet zijn, maar ik vraag me ook af of ik dat moet willen. Ik ken hem nu een jaar of 4 en de verliefdheid is later ontstaan. Hij kwam vaak wel even naar mij toe en gaf dan een compliment of stelde een geïnteresseerde vraag over mijn hobby. Ik vond het eerst wat ongemakkelijk en hield het af, maar uiteindelijk is er een vonk over geslagen. Mijn relatie was al slecht, het is niet zo dat die best goed was en dat ik het heb uitgemaakt omdat ik hoteldebotel van die collega was. In die zin is het ergens goed voor geweest.
Maar nu denk ik inderdaad dat ik hier afstand van moet nemen. En ik heb nogmaals echt geen kwade bedoelingen, de opmerking over 'naar mens' en 'foute vrouw' vind ik erg kwetsend, want ik ben juist al die tijd bezig geweest om me neutraal op te stellen en geen hints te geven dat ik hem leuk vind, ik gedraag me als 'gewone collega/vriendin'. Die houding probeer ik in elk geval wel aan te nemen en moet eerlijk bekennen dat ik zoiets ook helemaal niet zou durven, ik zou me dan echt doodschamen.
Ik maak ook geen afspraken met hem buiten het werk om en we appen ook niet o.i.d. Maar ik heb met hem wel een ander contact dan met andere (mannelijke) collega's en ik zie hem ook bijna nooit gesprekken hebben met andere vrouwelijke collega's, of het moet al over het werk gaan en hij maakt met andere ook geen lunch afspraken. Dus ja, ons contact is wel anders dan met andere collega's. Ik denk dat dat misschien niet goed is. Zal wel moeilijk worden om afstand te nemen. Moet ik hem dan ineens met een kille blik aankijken of negeren?
