Relaties
alle pijlers
Verliefd op (bezette) collega, is vriendschap mogelijk?
zaterdag 22 oktober 2016 23:28
Een aantal maanden geleden is mijn relatie beëindigd, ik ben daar nog steeds erg opgelucht door. De relatie was niet goed voor mij en ik begon die steeds meer als verstikkend te ervaren.
Ik was tijdens de relatie, ruim anderhalf jaar geleden verliefd geworden op een collega. Mede door het contact met die collega en het gevoel dat hij me gaf werd ik meer gemotiveerd om te willen stoppen met mijn relatie. Ik wist wel dat het niets met die collega zou worden (hij was ook bezet en is dat nog steeds), maar hoopte dan ooit zoiets met iemand anders te mogen ervaren.
Tussen mij en mijn collega is nooit iets gebeurd, we hebben elkaar nog nooit met een vinger aangeraakt en ook is er nooit iets uitgesproken over gevoelens voor elkaar, er worden ook absoluut geen dubbelzinnige opmerkingen gemaakt of versierpogingen gedaan. Wel zijn we redelijk close en kun je spreken van een vriendschappelijk contact, maar wat het niet helemaal alleen vriendschappelijk maakt is dat we elkaar regelmatig diep in de ogen kijken (tijdens gesprekken, maar ook daarbuiten), blij/verliefd naar elkaar lachen en hij enthousiast reageert als hij me ziet (dit doet hij niet bij andere collega's). We lunchen af-en-toe en dan delen we ook privé dingen, ook op relatie gebied. Ik vind hem redelijk cynisch over relaties, maar ben er vrij zeker van dat hij wel oud wil worden met zijn vrouw waar hij al meer dan 25 jaar een relatie mee heeft (ze hebben geen kinderen).
Ik weet ook dat mannen over het algemeen niet bij hun vrouw weggaan en dit is ook helemaal niet mijn insteek, hoewel ik moet toegeven dat ik wel eens heb gefantaseerd over een toekomst met hem. We hebben veel gemeen, qua manier van denken, hobby's en interesses en het klikt enorm tussen ons. En ik ben dus ook wel degelijk verliefd, maar probeer hier zo goed mogelijk mee om te gaan en op de intense blikken na zo weinig mogelijk van te laten merken. Ik heb hem wel eens een vaag mailtje gestuurd over dat hij veel voor me betekent. Hier heeft hij niet op gereageerd, maar was wel extra blij toen hij me weer zag, nam dus in elk geval geen afstand.
Het probleem is nu dat ik er soms toch verdriet van heb, omdat het nooit iets kan worden. Ik weet met mijn verstand dat hij ook maar een man is zoals de meeste anderen, dat ik sowieso geen idee heb hoe hij in de dagelijkse omgang is, dat hij nooit bij zijn vrouw weg zal gaan en als hij dat wel zou doen dat het geheel nog steeds zeer weinig kans van slagen heeft. Maar het is gewoon domweg zo dat ik me in zijn bijzijn zo gelukkig voel, en dat ik de vriendschap die er is ook erg waardevol vind.
Bovendien heb ik niet zo heel veel vertrouwen meer in mannen en relaties, ik hoor om me heen ook zoveel gedoe. Ik vind het ook heerlijk dat ik mijn eigen plan kan trekken en mis in die zin een man om mij heen totaal niet. Dus dan lijkt het contact/vriendschap dat ik nu met deze man heb en de verliefdheid voor mij op dit moment prima. Misschien als de verliefdheid afzwakt, dat ik er een bijzonder contact aan overhoud. Dat hoop ik dus.
Of is het dom van mij om mezelf zo onnodig te kwellen en is een vriendschap op deze manier niet mogelijk? Of is het ook al fout om zo'n emotionele band te hebben met iemand die een relatie heeft? Ik voel me er bij tijden ook wel schuldig over, als ik zijn vrouw was zou ik dat niet leuk vinden in elk geval. Iemand ervaringen met zo'n situatie?
Ik was tijdens de relatie, ruim anderhalf jaar geleden verliefd geworden op een collega. Mede door het contact met die collega en het gevoel dat hij me gaf werd ik meer gemotiveerd om te willen stoppen met mijn relatie. Ik wist wel dat het niets met die collega zou worden (hij was ook bezet en is dat nog steeds), maar hoopte dan ooit zoiets met iemand anders te mogen ervaren.
Tussen mij en mijn collega is nooit iets gebeurd, we hebben elkaar nog nooit met een vinger aangeraakt en ook is er nooit iets uitgesproken over gevoelens voor elkaar, er worden ook absoluut geen dubbelzinnige opmerkingen gemaakt of versierpogingen gedaan. Wel zijn we redelijk close en kun je spreken van een vriendschappelijk contact, maar wat het niet helemaal alleen vriendschappelijk maakt is dat we elkaar regelmatig diep in de ogen kijken (tijdens gesprekken, maar ook daarbuiten), blij/verliefd naar elkaar lachen en hij enthousiast reageert als hij me ziet (dit doet hij niet bij andere collega's). We lunchen af-en-toe en dan delen we ook privé dingen, ook op relatie gebied. Ik vind hem redelijk cynisch over relaties, maar ben er vrij zeker van dat hij wel oud wil worden met zijn vrouw waar hij al meer dan 25 jaar een relatie mee heeft (ze hebben geen kinderen).
Ik weet ook dat mannen over het algemeen niet bij hun vrouw weggaan en dit is ook helemaal niet mijn insteek, hoewel ik moet toegeven dat ik wel eens heb gefantaseerd over een toekomst met hem. We hebben veel gemeen, qua manier van denken, hobby's en interesses en het klikt enorm tussen ons. En ik ben dus ook wel degelijk verliefd, maar probeer hier zo goed mogelijk mee om te gaan en op de intense blikken na zo weinig mogelijk van te laten merken. Ik heb hem wel eens een vaag mailtje gestuurd over dat hij veel voor me betekent. Hier heeft hij niet op gereageerd, maar was wel extra blij toen hij me weer zag, nam dus in elk geval geen afstand.
Het probleem is nu dat ik er soms toch verdriet van heb, omdat het nooit iets kan worden. Ik weet met mijn verstand dat hij ook maar een man is zoals de meeste anderen, dat ik sowieso geen idee heb hoe hij in de dagelijkse omgang is, dat hij nooit bij zijn vrouw weg zal gaan en als hij dat wel zou doen dat het geheel nog steeds zeer weinig kans van slagen heeft. Maar het is gewoon domweg zo dat ik me in zijn bijzijn zo gelukkig voel, en dat ik de vriendschap die er is ook erg waardevol vind.
Bovendien heb ik niet zo heel veel vertrouwen meer in mannen en relaties, ik hoor om me heen ook zoveel gedoe. Ik vind het ook heerlijk dat ik mijn eigen plan kan trekken en mis in die zin een man om mij heen totaal niet. Dus dan lijkt het contact/vriendschap dat ik nu met deze man heb en de verliefdheid voor mij op dit moment prima. Misschien als de verliefdheid afzwakt, dat ik er een bijzonder contact aan overhoud. Dat hoop ik dus.
Of is het dom van mij om mezelf zo onnodig te kwellen en is een vriendschap op deze manier niet mogelijk? Of is het ook al fout om zo'n emotionele band te hebben met iemand die een relatie heeft? Ik voel me er bij tijden ook wel schuldig over, als ik zijn vrouw was zou ik dat niet leuk vinden in elk geval. Iemand ervaringen met zo'n situatie?
zondag 23 oktober 2016 01:13
Ach meid, je bent eigenlijk gewoon zijn redder in nood! Dat is het zeker en vast. Je hebt hem ook totaal geen hints gegeven met je moeilijke periode mailtje, niks aan het handje. Gewoon lekker vriendjes worden en af en toe met je wimpers wapperen en je hart bij hem uitstorten.
Those who can make you believe absurdities can make you commit atrocities.
zondag 23 oktober 2016 01:13
quote:Enn schreef op 23 oktober 2016 @ 01:11:
Ho,ho! Ik schreef: 'Je komt over als een zgn foute vrouw'. En niet wat jij nu zegt.Ja, en iemand anders zei 'naar mens'. Maakt ook niet uit verder, iemand die doelbewust de relatie van een ander kapot wil maken is misschien ook wel een naar mens, maar dat is dus helemaal niet de bedoeling.
Ho,ho! Ik schreef: 'Je komt over als een zgn foute vrouw'. En niet wat jij nu zegt.Ja, en iemand anders zei 'naar mens'. Maakt ook niet uit verder, iemand die doelbewust de relatie van een ander kapot wil maken is misschien ook wel een naar mens, maar dat is dus helemaal niet de bedoeling.
zondag 23 oktober 2016 01:14
Ik denk dat je op alle vlakken afstand moet gaan nemen. Niet meer lang aankijken dus en ook niet met een kille blik. Gewoon terug bij af en dus de zakelijke relatie weer oppakken en alleen contact hebben over werkgerelateerde zaken. Al het andere is geen optie meer.
“I've learned that people will forget what you said, people will forget what you did, but people will never forget how you made them feel.” Maya Angelou.
zondag 23 oktober 2016 01:25
quote:AliceV schreef op 23 oktober 2016 @ 01:04:
Ik vind je geen naar mens, op dat ene mailtje na heb je niks fout gedaan. Het zou goed kunnen dat je collega vergelijkbare gevoelens heeft, maar heel duidelijk kiest voor zijn vrouw en niet van plan is iets te ondernemen. Als hij er ook maar een beetje voor open zou staan, zou het zo makkelijk zijn om een beetje te gaan flirten. En dan is het een kwestie van tijd voor dat uit de hand loopt en jullie in een affaire eindigen. Dat dat nog niet gebeurd is, betekent waarschijnlijk dat hij daar bewust afstand van houdt.
Dit zal dus niks worden sowieso, en dat moet je ook niet willen. Probeer hem uit je hoofd te zetten en zoveel mogelijk afstand te houden. Op den duur zal je verliefdheid misschien wel wat afnemen en kan je wel een vriendschap voortzetten. Maar wees heel voorzichtig, en neem jezelf in bescherming tegen je eigen gevoelens. Misschien kan je het ook juist gaan waarderen in hem dat hij zo trouw is aan zijn vrouw.
Zoals jij het beschrijft voelt het wel. Hij is ook niet het type man voor een affaire, niet het type foute man zeg maar. We zijn een keer een paar dagen weg geweest voor werk en hoewel we ons afzonderden van de rest van de groep en we een hoop lol hebben gehad en met zijn tweeën hebben gedineerd inclusief wijntjes is er niets gebeurd. Zodra we in de lift van het hotel waren leek er een knop om te gaan en werd hij heel serieus en bijna afstandelijk. Ik waardeer dat inderdaad juist erg in hem.
Ik ben dit jaar bewust ook niet weer meegegaan naar dat congres, was er de vorige keer best wel door van slag toen ik weer thuis was, juist doordat we het zo leuk hadden en ik me realiseerde dat dat dus eenmalig was en ik er afstand van moest nemen.
Ik vind je geen naar mens, op dat ene mailtje na heb je niks fout gedaan. Het zou goed kunnen dat je collega vergelijkbare gevoelens heeft, maar heel duidelijk kiest voor zijn vrouw en niet van plan is iets te ondernemen. Als hij er ook maar een beetje voor open zou staan, zou het zo makkelijk zijn om een beetje te gaan flirten. En dan is het een kwestie van tijd voor dat uit de hand loopt en jullie in een affaire eindigen. Dat dat nog niet gebeurd is, betekent waarschijnlijk dat hij daar bewust afstand van houdt.
Dit zal dus niks worden sowieso, en dat moet je ook niet willen. Probeer hem uit je hoofd te zetten en zoveel mogelijk afstand te houden. Op den duur zal je verliefdheid misschien wel wat afnemen en kan je wel een vriendschap voortzetten. Maar wees heel voorzichtig, en neem jezelf in bescherming tegen je eigen gevoelens. Misschien kan je het ook juist gaan waarderen in hem dat hij zo trouw is aan zijn vrouw.
Zoals jij het beschrijft voelt het wel. Hij is ook niet het type man voor een affaire, niet het type foute man zeg maar. We zijn een keer een paar dagen weg geweest voor werk en hoewel we ons afzonderden van de rest van de groep en we een hoop lol hebben gehad en met zijn tweeën hebben gedineerd inclusief wijntjes is er niets gebeurd. Zodra we in de lift van het hotel waren leek er een knop om te gaan en werd hij heel serieus en bijna afstandelijk. Ik waardeer dat inderdaad juist erg in hem.
Ik ben dit jaar bewust ook niet weer meegegaan naar dat congres, was er de vorige keer best wel door van slag toen ik weer thuis was, juist doordat we het zo leuk hadden en ik me realiseerde dat dat dus eenmalig was en ik er afstand van moest nemen.
zondag 23 oktober 2016 01:31
Tja, daten ben ik dus helemaal niet aan toe. Ik ben als de dood dat ik weer in een relatie terecht kom die niet goed voor me is. Of dat mijn weekenden weer bepaald worden door een ander en ik daar niet tegenop gewassen ben. Daar heb ik me nu net uit ontworsteld. En mijn ex laat me nog steeds niet met rust, dus ik heb echt een beetje angst om weer in zoiets terecht te komen.
zondag 23 oktober 2016 01:48
quote:Sunshine585 schreef op 23 oktober 2016 @ 01:31:
Tja, daten ben ik dus helemaal niet aan toe. Ik ben als de dood dat ik weer in een relatie terecht kom die niet goed voor me is. Of dat mijn weekenden weer bepaald worden door een ander en ik daar niet tegenop gewassen ben. Daar heb ik me nu net uit ontworsteld. En mijn ex laat me nog steeds niet met rust, dus ik heb echt een beetje angst om weer in zoiets terecht te komen.
Dan moet je dat niet doen.
Ik dacht een goed idee om je dan wat meer los van deze man te maken waar je verliefd op bent. Gewoon eens uit met een man, zonder gelijk aan een relatie te denken.
Als je bang bent om in een relatie terecht te komen die niet goed voor je is kun je beter aan jezelf gaan werken zodat je mentaal sterker in je schoenen komt te staan om dat te weren. Het gaat om jou, wat jij wil.
Tja, daten ben ik dus helemaal niet aan toe. Ik ben als de dood dat ik weer in een relatie terecht kom die niet goed voor me is. Of dat mijn weekenden weer bepaald worden door een ander en ik daar niet tegenop gewassen ben. Daar heb ik me nu net uit ontworsteld. En mijn ex laat me nog steeds niet met rust, dus ik heb echt een beetje angst om weer in zoiets terecht te komen.
Dan moet je dat niet doen.
Ik dacht een goed idee om je dan wat meer los van deze man te maken waar je verliefd op bent. Gewoon eens uit met een man, zonder gelijk aan een relatie te denken.
Als je bang bent om in een relatie terecht te komen die niet goed voor je is kun je beter aan jezelf gaan werken zodat je mentaal sterker in je schoenen komt te staan om dat te weren. Het gaat om jou, wat jij wil.
Wie zich gelukkig voelt met het geluk van anderen, bezit een rijkdom zonder grenzen.
zondag 23 oktober 2016 10:50
Je bent geen slet, naar wijf of wat er hier nog meer voor leuks wordt gezegd. Ik vind wat je schrijft wel herkenbaar, en ik geloof dat het vaker voorkomt dan je denkt. Jullie hebben een fijne klik, de gevoelens van zijn kant zijn vast oprecht. En extra aandacht / weten dat je nog goed in de markt ligt is ook leuk, voor jullie allebei. Maar hij heeft wel heel duidelijk gemaakt dat hij zijn relatie niet op het spel wil zetten, anders had hij de kansen die jij hem gaf wel met beide handen gegrepen.
Dat siert hem. Het is heel rot voor jou, maar er zit niet meer in en misschien is dat maar beter ook. Een affaire op het werk met een getrouwde collega is recipe for disaster
Een onbeantwoorde verliefdheid is rot, zeker als er ergens toch wel 'iets' is van beide kanten, maar het slijt met de tijd (en wat sneller als je onverhoopt elders een leuke vent ontmoet!). Sterkte ermee, en probeer de intense blikken en het een-op-een contact wat te beperken...
Dat siert hem. Het is heel rot voor jou, maar er zit niet meer in en misschien is dat maar beter ook. Een affaire op het werk met een getrouwde collega is recipe for disaster
Een onbeantwoorde verliefdheid is rot, zeker als er ergens toch wel 'iets' is van beide kanten, maar het slijt met de tijd (en wat sneller als je onverhoopt elders een leuke vent ontmoet!). Sterkte ermee, en probeer de intense blikken en het een-op-een contact wat te beperken...
zondag 23 oktober 2016 11:00
quote:Sunshine585 schreef op 23 oktober 2016 @ 01:06:
Allereerst heb ik dus niet de intentie om hem te 'versieren'. Het liefst zou ik gewoon genieten van de verliefdheid en de vriendschap zoals die nu is behouden. En dan hopen dat de verliefdheid overgaat en er een bijzonder contact overblijft. Dat is echt mijn insteek. Wel zal ik eerlijk zijn en toegeven dat ik wel eens heb gedacht dat hij misschien ook zou gaan scheiden en dat het dan iets tussen ons zou kunnen worden, mede door wat hij mij vertelde over zijn relatie (niet bepaald positieve dingen). Inmiddels weet ik dat hij ondanks dat wel bij zijn vrouw zal blijven, door bepaalde stappen die ze zetten, die je niet zet als je van plan bent te scheiden. Ik heb hem er in elk geval nooit rechtstreeks naar gevraagd en zal dat ook zeker niet doen.
Dat mailtje dat ik heb gestuurd was nadat ik een moeilijke periode had en heb hem laten weten dat hij me daarin enorm tot steun is geweest. Ik heb ook wel gedacht dat ik dat niet had moeten doen, ik zat toen erg met mezelf in de knoop en had het gevoel dat ik hem dit moest laten weten.
Wat die blikken betreft, ik weet dat je inderdaad soms blikken van verstandhouding kunt uitwisselen met collega's, maar dit is toch echt anders. Het is juist ook als we met zijn tweeën zijn en dat het gesprek dan even stilvalt en we elkaar blijven aankijken. Dit is iets wat ik met niemand anders op die manier heb en zie hem dat bij anderen ook niet zo doen.
Maar goed, ik besef wel dat het contact niet helemaal klopt. Het voelt ook alsof hij niet helemaal happy is met zijn relatie, maar door het contact met mij het voor hem allemaal wat makkelijker is. Dat zal geen kwade opzet zijn, maar ik vraag me ook af of ik dat moet willen. Ik ken hem nu een jaar of 4 en de verliefdheid is later ontstaan. Hij kwam vaak wel even naar mij toe en gaf dan een compliment of stelde een geïnteresseerde vraag over mijn hobby. Ik vond het eerst wat ongemakkelijk en hield het af, maar uiteindelijk is er een vonk over geslagen. Mijn relatie was al slecht, het is niet zo dat die best goed was en dat ik het heb uitgemaakt omdat ik hoteldebotel van die collega was. In die zin is het ergens goed voor geweest.
Maar nu denk ik inderdaad dat ik hier afstand van moet nemen. En ik heb nogmaals echt geen kwade bedoelingen, de opmerking over 'naar mens' en 'foute vrouw' vind ik erg kwetsend, want ik ben juist al die tijd bezig geweest om me neutraal op te stellen en geen hints te geven dat ik hem leuk vind, ik gedraag me als 'gewone collega/vriendin'. Die houding probeer ik in elk geval wel aan te nemen en moet eerlijk bekennen dat ik zoiets ook helemaal niet zou durven, ik zou me dan echt doodschamen.
Ik maak ook geen afspraken met hem buiten het werk om en we appen ook niet o.i.d. Maar ik heb met hem wel een ander contact dan met andere (mannelijke) collega's en ik zie hem ook bijna nooit gesprekken hebben met andere vrouwelijke collega's, of het moet al over het werk gaan en hij maakt met andere ook geen lunch afspraken. Dus ja, ons contact is wel anders dan met andere collega's. Ik denk dat dat misschien niet goed is. Zal wel moeilijk worden om afstand te nemen. Moet ik hem dan ineens met een kille blik aankijken of negeren?Als jij je nou eerst eens zou verplaatsen in zijn vrouw!!! Dan weet je dus dat je volledig afstand van hem moet nemen. Geen enkele vrouw wil dat er een of ander loeder op de loer ligt, te snakken naar de aandacht en zogenaamde 'vriendschap' van haar man.
Allereerst heb ik dus niet de intentie om hem te 'versieren'. Het liefst zou ik gewoon genieten van de verliefdheid en de vriendschap zoals die nu is behouden. En dan hopen dat de verliefdheid overgaat en er een bijzonder contact overblijft. Dat is echt mijn insteek. Wel zal ik eerlijk zijn en toegeven dat ik wel eens heb gedacht dat hij misschien ook zou gaan scheiden en dat het dan iets tussen ons zou kunnen worden, mede door wat hij mij vertelde over zijn relatie (niet bepaald positieve dingen). Inmiddels weet ik dat hij ondanks dat wel bij zijn vrouw zal blijven, door bepaalde stappen die ze zetten, die je niet zet als je van plan bent te scheiden. Ik heb hem er in elk geval nooit rechtstreeks naar gevraagd en zal dat ook zeker niet doen.
Dat mailtje dat ik heb gestuurd was nadat ik een moeilijke periode had en heb hem laten weten dat hij me daarin enorm tot steun is geweest. Ik heb ook wel gedacht dat ik dat niet had moeten doen, ik zat toen erg met mezelf in de knoop en had het gevoel dat ik hem dit moest laten weten.
Wat die blikken betreft, ik weet dat je inderdaad soms blikken van verstandhouding kunt uitwisselen met collega's, maar dit is toch echt anders. Het is juist ook als we met zijn tweeën zijn en dat het gesprek dan even stilvalt en we elkaar blijven aankijken. Dit is iets wat ik met niemand anders op die manier heb en zie hem dat bij anderen ook niet zo doen.
Maar goed, ik besef wel dat het contact niet helemaal klopt. Het voelt ook alsof hij niet helemaal happy is met zijn relatie, maar door het contact met mij het voor hem allemaal wat makkelijker is. Dat zal geen kwade opzet zijn, maar ik vraag me ook af of ik dat moet willen. Ik ken hem nu een jaar of 4 en de verliefdheid is later ontstaan. Hij kwam vaak wel even naar mij toe en gaf dan een compliment of stelde een geïnteresseerde vraag over mijn hobby. Ik vond het eerst wat ongemakkelijk en hield het af, maar uiteindelijk is er een vonk over geslagen. Mijn relatie was al slecht, het is niet zo dat die best goed was en dat ik het heb uitgemaakt omdat ik hoteldebotel van die collega was. In die zin is het ergens goed voor geweest.
Maar nu denk ik inderdaad dat ik hier afstand van moet nemen. En ik heb nogmaals echt geen kwade bedoelingen, de opmerking over 'naar mens' en 'foute vrouw' vind ik erg kwetsend, want ik ben juist al die tijd bezig geweest om me neutraal op te stellen en geen hints te geven dat ik hem leuk vind, ik gedraag me als 'gewone collega/vriendin'. Die houding probeer ik in elk geval wel aan te nemen en moet eerlijk bekennen dat ik zoiets ook helemaal niet zou durven, ik zou me dan echt doodschamen.
Ik maak ook geen afspraken met hem buiten het werk om en we appen ook niet o.i.d. Maar ik heb met hem wel een ander contact dan met andere (mannelijke) collega's en ik zie hem ook bijna nooit gesprekken hebben met andere vrouwelijke collega's, of het moet al over het werk gaan en hij maakt met andere ook geen lunch afspraken. Dus ja, ons contact is wel anders dan met andere collega's. Ik denk dat dat misschien niet goed is. Zal wel moeilijk worden om afstand te nemen. Moet ik hem dan ineens met een kille blik aankijken of negeren?Als jij je nou eerst eens zou verplaatsen in zijn vrouw!!! Dan weet je dus dat je volledig afstand van hem moet nemen. Geen enkele vrouw wil dat er een of ander loeder op de loer ligt, te snakken naar de aandacht en zogenaamde 'vriendschap' van haar man.
zondag 23 oktober 2016 13:12
quote:Sunshine585 schreef op 23 oktober 2016 @ 01:31:
Tja, daten ben ik dus helemaal niet aan toe. Ik ben als de dood dat ik weer in een relatie terecht kom die niet goed voor me is. Of dat mijn weekenden weer bepaald worden door een ander en ik daar niet tegenop gewassen ben. Daar heb ik me nu net uit ontworsteld. En mijn ex laat me nog steeds niet met rust, dus ik heb echt een beetje angst om weer in zoiets terecht te komen.
Het kan zijn dat je verliefd bent op je collega omdat dit 'veilig' is. Je hebt geen relatie met hem en zal dat ook niet krijgen, dus hij kan je niet kwetsen. Verder is dit bovenstaande onzin natuurlijk. Want als je collega morgen bij z'n vrouw weg gaat en overmorgen een date met jou wil, denk ik niet dat je 'nee' zal zeggen.
Wel denk ik dat je dingen ziet die er niet zijn. Zelfs al zou hij bij z'n vrouw weg gaan, wil dat nog niet zeggen dat hij iets met jou zou willen. Je bent een collega, niks meer en niks minder.
En ik denk ook dat vriendschap niet gaat werken, omdat je a)verliefd bent en b) hij een collega is. Het feit dat hij niet reageerde op je mailtje zegt al genoeg.
Tja, daten ben ik dus helemaal niet aan toe. Ik ben als de dood dat ik weer in een relatie terecht kom die niet goed voor me is. Of dat mijn weekenden weer bepaald worden door een ander en ik daar niet tegenop gewassen ben. Daar heb ik me nu net uit ontworsteld. En mijn ex laat me nog steeds niet met rust, dus ik heb echt een beetje angst om weer in zoiets terecht te komen.
Het kan zijn dat je verliefd bent op je collega omdat dit 'veilig' is. Je hebt geen relatie met hem en zal dat ook niet krijgen, dus hij kan je niet kwetsen. Verder is dit bovenstaande onzin natuurlijk. Want als je collega morgen bij z'n vrouw weg gaat en overmorgen een date met jou wil, denk ik niet dat je 'nee' zal zeggen.
Wel denk ik dat je dingen ziet die er niet zijn. Zelfs al zou hij bij z'n vrouw weg gaan, wil dat nog niet zeggen dat hij iets met jou zou willen. Je bent een collega, niks meer en niks minder.
En ik denk ook dat vriendschap niet gaat werken, omdat je a)verliefd bent en b) hij een collega is. Het feit dat hij niet reageerde op je mailtje zegt al genoeg.
zondag 23 oktober 2016 14:19
Ik ben het vertrouwen in relaties en mannen wat kwijt, maar mijn collega vertrouw ik wel en inderdaad zou ik met hem in het geval hij vrij zou zijn er helemaal voor gaan (gaan daten). Dit komt ook doordat ik hem wat langer ken en al een keer een paar dagen met hem heb opgetrokken en me nog nooit zo prettig heb gevoeld bij een man. Niet op een spannende/seksuele manier, maar we hebben dezelfde politieke ideeën en levensopvattingen en kunnen daar urenlang over praten.
Maar we konden ook gewoon stil zijn en dat voelde helemaal niet als ongemakkelijk, maar juist heel fijn. Dat is vooral wat ik mis, het gaat mij er niet om hem in bed te krijgen ofzo, hoewel ik me wel tot hem aangetrokken voel, ook lichamelijk, maar ik vind en vond die gesprekken zo fijn. Die verliefdheid, hoewel het ook wel fijn kan zijn, zit eigenlijk alleen maar in de weg.
Door hem heb ik meer zelfvertrouwen gekregen en ben ik gaan inzien dat mijn relatie echt niet goed zat. Mijn ex stimuleerde mij helemaal niet om bijv. beter te worden in mijn werk, terwijl mijn collega met hele nuttige tips kwam en ook mijn zelfvertrouwen een enorme boost heeft gegeven. Ik ben de afgelopen anderhalf jaar behoorlijk gegroeid, was mijn motivatie voor werk of wat dan ook helemaal kwijt.
Dat is ook de reden dat ik hem niet zomaar uit mijn leven wil bannen, ik zal geen gekke mails meer schrijven, maar als ik verder binnen de lijntjes blijf en niet achter hem aan 'jaag', dan hoop ik toch dat ik er een waardevol contact aan over kan houden.
En een affaire, daar ben ik al helemaal niet op uit. Maar ik zal wel proberen hem minder lang aan te kijken, mijn doel voor ogen houden, namelijk gewoon vriendschap (binnen het werk, dus ook niet daarbuiten). Ik hoop nog steeds dat het kan.
Wat betreft zijn vrouw, ja, daar heb ik al nachtmerries over gehad en ik vind dat ook wel naar. Ik was een keer bij een bijeenkomst waar zij ook was en bij de borrel liep ik hem tegen het lijf, terwijl ik wist dat zij achter mij liep en ik was even helemaal van de kaart en ben zo langs hem heen naar buiten gestoven, iets vaags mompelend. Toen kreeg ik de dag erop een soort cadeautje van hem (iets wat hij maakt en met zijn hobby te maken heeft), dus hij heeft wel aangevoeld dat er iets was denk ik, want dat had hij nog nooit eerder gedaan. Ik heb toen maar heel luchtig gedaan 'oh, wat leuk, bedankt'.
Maar die confrontatie was wel moeilijk en dan denk ik ook 'het kan eigenlijk gewoon helemaal niet', het punt is alleen dat ik tussendoor wel lijk te vergeten dat ze überhaupt bestaat.
Maar we konden ook gewoon stil zijn en dat voelde helemaal niet als ongemakkelijk, maar juist heel fijn. Dat is vooral wat ik mis, het gaat mij er niet om hem in bed te krijgen ofzo, hoewel ik me wel tot hem aangetrokken voel, ook lichamelijk, maar ik vind en vond die gesprekken zo fijn. Die verliefdheid, hoewel het ook wel fijn kan zijn, zit eigenlijk alleen maar in de weg.
Door hem heb ik meer zelfvertrouwen gekregen en ben ik gaan inzien dat mijn relatie echt niet goed zat. Mijn ex stimuleerde mij helemaal niet om bijv. beter te worden in mijn werk, terwijl mijn collega met hele nuttige tips kwam en ook mijn zelfvertrouwen een enorme boost heeft gegeven. Ik ben de afgelopen anderhalf jaar behoorlijk gegroeid, was mijn motivatie voor werk of wat dan ook helemaal kwijt.
Dat is ook de reden dat ik hem niet zomaar uit mijn leven wil bannen, ik zal geen gekke mails meer schrijven, maar als ik verder binnen de lijntjes blijf en niet achter hem aan 'jaag', dan hoop ik toch dat ik er een waardevol contact aan over kan houden.
En een affaire, daar ben ik al helemaal niet op uit. Maar ik zal wel proberen hem minder lang aan te kijken, mijn doel voor ogen houden, namelijk gewoon vriendschap (binnen het werk, dus ook niet daarbuiten). Ik hoop nog steeds dat het kan.
Wat betreft zijn vrouw, ja, daar heb ik al nachtmerries over gehad en ik vind dat ook wel naar. Ik was een keer bij een bijeenkomst waar zij ook was en bij de borrel liep ik hem tegen het lijf, terwijl ik wist dat zij achter mij liep en ik was even helemaal van de kaart en ben zo langs hem heen naar buiten gestoven, iets vaags mompelend. Toen kreeg ik de dag erop een soort cadeautje van hem (iets wat hij maakt en met zijn hobby te maken heeft), dus hij heeft wel aangevoeld dat er iets was denk ik, want dat had hij nog nooit eerder gedaan. Ik heb toen maar heel luchtig gedaan 'oh, wat leuk, bedankt'.
Maar die confrontatie was wel moeilijk en dan denk ik ook 'het kan eigenlijk gewoon helemaal niet', het punt is alleen dat ik tussendoor wel lijk te vergeten dat ze überhaupt bestaat.
zondag 23 oktober 2016 14:30
Is hij jou noet moedwillig een beetje gek aan het maken? Heeft hij in de gaten wat je voor hem voelt? Want volgens mij ben je niet zo heel goed in het verbergen ervan
Weet je zeker dat ie z'n ego niet lekker aan het strelen is, met jou?
Weet je zeker dat ie z'n ego niet lekker aan het strelen is, met jou?
Confidence is not; "I know they'll like me". Confidence is; "I'll be fine if they don't".
zondag 23 oktober 2016 15:07
Ik zou dit zeer zeker niet doen. Voor jezelf niet, voor hem niet en voor zijn vrouw niet.
Als jij verliefd bent en een vriendschap aangaat met hem heb je kans dat je verliefd blijft. Als er iets aan gevoelens bij hem zit, dan ben je gewoon aan het stoken. Maar ook als het niet verder bij hem gaat, blijf jij verliefd en waarschijnlijk sta je dan ook niet open voor andere mannen, misschien ga je je ook te veel op hem richten, het wordt een onbeantwoorde liefde. Daar doe je jezelf tekort mee. Het schiet gewoon niet op. Ik zou eigenlijk wat meer afstand houden tot je verliefdheid weg is en je je eigen leven gewoon goed (zelfstandig) op de rit hebt. Je maakt jezelf erg afhankelijk door hem op een voetstuk te plaatsen, door hem heb je zelfvertrouwen gekregen en je ex brak je zelfvertrouwen alleen maar af? Sinds wanneer ben je zo afhankelijk van een man?
Daarnaast áls hij ook gevoelens heeft komen jullie echt in een puinhoop terecht. Moet je ook niet willen. De kans om met je eigen leven stil te blijven staan is heel groot als je op je onbereikbare liefde gaat richten.
Als jij verliefd bent en een vriendschap aangaat met hem heb je kans dat je verliefd blijft. Als er iets aan gevoelens bij hem zit, dan ben je gewoon aan het stoken. Maar ook als het niet verder bij hem gaat, blijf jij verliefd en waarschijnlijk sta je dan ook niet open voor andere mannen, misschien ga je je ook te veel op hem richten, het wordt een onbeantwoorde liefde. Daar doe je jezelf tekort mee. Het schiet gewoon niet op. Ik zou eigenlijk wat meer afstand houden tot je verliefdheid weg is en je je eigen leven gewoon goed (zelfstandig) op de rit hebt. Je maakt jezelf erg afhankelijk door hem op een voetstuk te plaatsen, door hem heb je zelfvertrouwen gekregen en je ex brak je zelfvertrouwen alleen maar af? Sinds wanneer ben je zo afhankelijk van een man?
Daarnaast áls hij ook gevoelens heeft komen jullie echt in een puinhoop terecht. Moet je ook niet willen. De kans om met je eigen leven stil te blijven staan is heel groot als je op je onbereikbare liefde gaat richten.
zondag 23 oktober 2016 16:02
Ik weet niet of het moedwillig is, maar ik merk gewoon dat hij me erg leuk vindt en hij is niet altijd zo positief over zijn vrouw. Is ook teleurgesteld in een aantal dingen m.b.t. haar, dat hoor ik hem dan ook wel tegen anderen (ook mannelijke collega's) zeggen, gewoon in het openbaar en sowieso is hij cynisch over relaties, maakt lollige opmerkingen over scheiden. Dat doet hij dan als er anderen bij zijn, dus als we in een groep zijn zeg maar, maar kijkt mij dan wel vaak zo aan. Als ik alleen met hem ben doet hij dat niet, maar zegt wel dingen in de trant van 'een relatie hebben valt niet mee' etc. en geeft ook aan dat je beter geen relatie kunt hebben, omdat je dan echt vrij bent om die dingen te doen die je wilt doen (m.b.t. het vervullen van je dromen bijv.)
Ik denk dan, als je ongelukkig bent, moet je er iets aan doen, maar misschien doe je dat op een bepaalde leeftijd en na 25 jaar relatie niet meer. Ik heb ook een tijdje gedacht dat hij 'moest' weten wat ik voor hem voelde en dat hij nu misschien denkt dat ik geen gevoelens voor hem heb (ik doe me nogal onafhankelijk en zelfstandig voor, heb het over vakanties in mijn eentje etc.).
Maar ja, hij zou natuurlijk ook niet moeten gaan scheiden met het idee dat ik dan op hem sta te wachten, hij moet onafhankelijk van wie dan ook willen scheiden.
Ik kon er goed mee omgaan, maar twee weken geleden kreeg ik een aantal dingen te horen waardoor ik dacht 'die gaat dus echt niet scheiden' en dat zette me weer even met beide benen op de grond.
Het heeft hoe dan ook geen zin allemaal... Ik wil proberen het allemaal wat rationeler en logischer te benaderen, want inderdaad, wil ik ook niet stil blijven staan.
Het alleen zijn vind ik overigens niet erg (heb nog een kind thuiswonen, dat scheelt), ik doe van alles, ga ook gerust in mijn eentje ergens naartoe, dus in die zin heb ik niet het gevoel dat ik daar per sé een man bij nodig heb. Ik denk dat ik me nog iets meer op dat gevoel moet richten en inderdaad afstand nemen van mijn collega.
Ik denk dan, als je ongelukkig bent, moet je er iets aan doen, maar misschien doe je dat op een bepaalde leeftijd en na 25 jaar relatie niet meer. Ik heb ook een tijdje gedacht dat hij 'moest' weten wat ik voor hem voelde en dat hij nu misschien denkt dat ik geen gevoelens voor hem heb (ik doe me nogal onafhankelijk en zelfstandig voor, heb het over vakanties in mijn eentje etc.).
Maar ja, hij zou natuurlijk ook niet moeten gaan scheiden met het idee dat ik dan op hem sta te wachten, hij moet onafhankelijk van wie dan ook willen scheiden.
Ik kon er goed mee omgaan, maar twee weken geleden kreeg ik een aantal dingen te horen waardoor ik dacht 'die gaat dus echt niet scheiden' en dat zette me weer even met beide benen op de grond.
Het heeft hoe dan ook geen zin allemaal... Ik wil proberen het allemaal wat rationeler en logischer te benaderen, want inderdaad, wil ik ook niet stil blijven staan.
Het alleen zijn vind ik overigens niet erg (heb nog een kind thuiswonen, dat scheelt), ik doe van alles, ga ook gerust in mijn eentje ergens naartoe, dus in die zin heb ik niet het gevoel dat ik daar per sé een man bij nodig heb. Ik denk dat ik me nog iets meer op dat gevoel moet richten en inderdaad afstand nemen van mijn collega.
zondag 23 oktober 2016 16:14
quote:Sunshine585 schreef op 23 oktober 2016 @ 16:02:
Ik weet niet of het moedwillig is, maar ik merk gewoon dat hij me erg leuk vindt en hij is niet altijd zo positief over zijn vrouw. Is ook teleurgesteld in een aantal dingen m.b.t. haar, dat hoor ik hem dan ook wel tegen anderen (ook mannelijke collega's) zeggen, gewoon in het openbaar en sowieso is hij cynisch over relaties, maakt lollige opmerkingen over scheiden. Dat doet hij dan als er anderen bij zijn, dus als we in een groep zijn zeg maar, maar kijkt mij dan wel vaak zo aan. Wat een leuke man!
Ik weet niet of het moedwillig is, maar ik merk gewoon dat hij me erg leuk vindt en hij is niet altijd zo positief over zijn vrouw. Is ook teleurgesteld in een aantal dingen m.b.t. haar, dat hoor ik hem dan ook wel tegen anderen (ook mannelijke collega's) zeggen, gewoon in het openbaar en sowieso is hij cynisch over relaties, maakt lollige opmerkingen over scheiden. Dat doet hij dan als er anderen bij zijn, dus als we in een groep zijn zeg maar, maar kijkt mij dan wel vaak zo aan. Wat een leuke man!
zondag 23 oktober 2016 16:17
Je vraagt of iemand ervaring heeft met zo'n situatie.
Ik heb ervaring vanuit de 'partner van'-kant.
Stelregel: ga buiten het werk niet met hem afspreken. Ook niet appen.
Ik vond het niet fijn dat er steeds appjes van haar (de zielige collega) kwamen terwijl ik met mijn partner op vakantie was.
Ik vond het ook vreemd om ergens foto's te zien waarop zij (de zielige collega) met strak jurkje en decollete liefdevol keek naar mijn partner.
----
Alarmbellen. Als hij negatief over zijn vrouw praat, betekent dat niet dat hij daadwerkelijk gaat scheiden. En het betekent ook niet dat jij zijn droomvrouw gaat zijn.
Lees de smoezenlijst op het VIVA-forum maar eens. Wat mannen allemaal beweren tegen hun minnares... en uiteindelijk blijven ze toch getrouwd.
----
Ik heb ervaring vanuit de 'partner van'-kant.
Stelregel: ga buiten het werk niet met hem afspreken. Ook niet appen.
Ik vond het niet fijn dat er steeds appjes van haar (de zielige collega) kwamen terwijl ik met mijn partner op vakantie was.
Ik vond het ook vreemd om ergens foto's te zien waarop zij (de zielige collega) met strak jurkje en decollete liefdevol keek naar mijn partner.
----
Alarmbellen. Als hij negatief over zijn vrouw praat, betekent dat niet dat hij daadwerkelijk gaat scheiden. En het betekent ook niet dat jij zijn droomvrouw gaat zijn.
Lees de smoezenlijst op het VIVA-forum maar eens. Wat mannen allemaal beweren tegen hun minnares... en uiteindelijk blijven ze toch getrouwd.
----
zondag 23 oktober 2016 16:23
quote:Sunshine585 schreef op 23 oktober 2016 @ 14:19:
Ik ben het vertrouwen in relaties en mannen wat kwijt, maar mijn collega vertrouw ik wel ..i
Bijzonder, gezien je laatste post waarin hij in het openbaar afgeeft op zijn vrouw.. dus jij zou er geen moeite mee hebben dat hij negatief praat over jou tegen anderen?
Zoals hij zich nu gedraagt, zal hij namelijk ook doen als hij met jou wat heeft
Houd jezelf niet voor de gek..
Ik ben het vertrouwen in relaties en mannen wat kwijt, maar mijn collega vertrouw ik wel ..i
Bijzonder, gezien je laatste post waarin hij in het openbaar afgeeft op zijn vrouw.. dus jij zou er geen moeite mee hebben dat hij negatief praat over jou tegen anderen?
Zoals hij zich nu gedraagt, zal hij namelijk ook doen als hij met jou wat heeft
Houd jezelf niet voor de gek..
zondag 23 oktober 2016 16:27
Je bent niet eerlijk tegen jezelf, je spreekt jezelf meerdere keren tegen. Je wilt geen vriendschap vanwege de vriendschap, maar vanwege je verliefdheid, die je zo fijn kunt voeden. Je gedraagt je niet als een normale collega tov hem, want je gaat met je andere collega's heel anders om. Je vertrouwt mannen niet maar hem wel, terwijl hij enorm het vertrouwen van zijn vrouw beschaamt als hij het met jou aanlegt. Je zegt dat je er goed mee om kunt gaan, maar als hij dan dingen vertelt die op een voortzetting van zijn relatie duiden ben je hevig teleurgesteld.
Wees eerst eens eerlijk tegen jezelf.
Wees eerst eens eerlijk tegen jezelf.
zondag 23 oktober 2016 16:48
Je staat niet met beide benen op de grond, anders had je dit topic niet geopend. Dat je na 25 jaar in een relatie niks meer zou doen als een relatie zo slecht is, is natuurlijk onzin. Je houdt je vast aan strohalmen, ik denk oprecht niet dat deze man bovenmatig in je geinteresseerd is, behalve dan dat z'n ego gestreeld is.
Je hebt een wonderlijke manier van redeneren, ik ben het met de anderen eens. Je spreekt jezelf tegen, wees eens eerlijk tegen jezelf.
Je hebt een wonderlijke manier van redeneren, ik ben het met de anderen eens. Je spreekt jezelf tegen, wees eens eerlijk tegen jezelf.
zondag 23 oktober 2016 17:13
Wat ga jij hem adviseren als hij bij jou komt met relatieproblemen?
Zeg je dan als vriend: Kijk ook naar jezelf, haar gedrag heeft een reden. Vecht voor je relatie, ga in therapie.
Of zeg je: Kies voor jezelf, jij doet je best maar zij verdient jou niet, jij verdient beter, maak er een eind aan.
Ik weet het antwoord wel. Houd hem en jezelf niet voor de gek.
Zeg je dan als vriend: Kijk ook naar jezelf, haar gedrag heeft een reden. Vecht voor je relatie, ga in therapie.
Of zeg je: Kies voor jezelf, jij doet je best maar zij verdient jou niet, jij verdient beter, maak er een eind aan.
Ik weet het antwoord wel. Houd hem en jezelf niet voor de gek.
zondag 23 oktober 2016 19:18
TO, wat misschien nog niet helemaal tot je doordringt:
op het werk gedragen mensen zich (meestal) redelijk beschaafd.
Je mannelijke collega laat geen wind vlakbij jou, hij draagt schone kleren, hij houdt zijn bureau netjes, hij laat je uitpraten, hij noteert jouw inbreng (in een vergadering), hij laat zijn collega's uitpraten.
Geloof me: in een thuissituatie kan iemand compleet anders zijn. Onhygiënisch, respectloos, gericht op zijn eigen genot, niet aan afspraken houden.
Ik ben daar zelf achter gekomen. Wat een afknapper.
Verschillende vriendinnen van me zijn getrouwd met een (vroegere) collega. Zij hebben dit mogen ervaren.
Bijvoorbeeld een kerel die met het aanrechtdoekje ook de billen van zijn hond afveegde. Of die te laat kwam bij de begrafenis van haar vader. (Tja, de sportschool was toch belangrijker dan de uitvaart van haar pa.) Enzovoorts.
Houd op om hem te verheerlijken.
op het werk gedragen mensen zich (meestal) redelijk beschaafd.
Je mannelijke collega laat geen wind vlakbij jou, hij draagt schone kleren, hij houdt zijn bureau netjes, hij laat je uitpraten, hij noteert jouw inbreng (in een vergadering), hij laat zijn collega's uitpraten.
Geloof me: in een thuissituatie kan iemand compleet anders zijn. Onhygiënisch, respectloos, gericht op zijn eigen genot, niet aan afspraken houden.
Ik ben daar zelf achter gekomen. Wat een afknapper.
Verschillende vriendinnen van me zijn getrouwd met een (vroegere) collega. Zij hebben dit mogen ervaren.
Bijvoorbeeld een kerel die met het aanrechtdoekje ook de billen van zijn hond afveegde. Of die te laat kwam bij de begrafenis van haar vader. (Tja, de sportschool was toch belangrijker dan de uitvaart van haar pa.) Enzovoorts.
Houd op om hem te verheerlijken.
zondag 23 oktober 2016 19:39
"Het voelt ook alsof hij niet helemaal happy is qmet zijn relatie, maar door het contact met mij het voor hem allemaal wat makkelijker is. Dat zal geen kwade opzet zijn, maar ik vraag me ook af of ik dat moet willen."
Nee, dit moet je niet willen.
Jij geeft met deze uitspraak jouw rol in zijn leven een bepaalde waarde. Een waarde waarmee je niet eerlijk naar jezelf bent. Een waarde die jij graag zou willen hebben maar die je in werkelijkheid niet hebt.
En je zou ook niet alles moeten goed praten zoals je in het merendeel van je berichten doet. De meeste mensen hier houden jou een heldere spiegel voor maar jij durft jezelf niet diep in de ogen te kijken.
Neem eens de tijd voor jezelf. Verleg je focus van hem en zijn "ongelukkige huwelijk" naar jezelf en je werkelijke hartewens.
Nee, dit moet je niet willen.
Jij geeft met deze uitspraak jouw rol in zijn leven een bepaalde waarde. Een waarde waarmee je niet eerlijk naar jezelf bent. Een waarde die jij graag zou willen hebben maar die je in werkelijkheid niet hebt.
En je zou ook niet alles moeten goed praten zoals je in het merendeel van je berichten doet. De meeste mensen hier houden jou een heldere spiegel voor maar jij durft jezelf niet diep in de ogen te kijken.
Neem eens de tijd voor jezelf. Verleg je focus van hem en zijn "ongelukkige huwelijk" naar jezelf en je werkelijke hartewens.
zondag 23 oktober 2016 19:49
Je stelt je helemaal niet neutraal op. Jullie zitten veel tijd 1 op 1 in stilte weg te zwijmelen in elkaars ogen. Zoiets doe je echt niet met een normale collega. Hij vertelt je allemaal persoonlijke dingen over zijn vrouw, die negatief voor haar uitpakken, hij is cynisch over relaties en maakt grapjes over scheiden? Jij stuurt hem vage mailtjes en schrijft hoeveel hij voor je betekent. En jij noemt dit neutraal?
