Relaties
alle pijlers
Voor de stiefmoeder van mijn zoon
vrijdag 24 april 2015 18:10
Nu, bijna drie jaar nadat ik er achter kwam dat jij en mijn man al een lange periode iets met elkaar hadden, moet mij iets van het hart.
Geloof me, deze brief is niet uit rancune, toen ik achter jullie verhouding kwam was ik eerder opgelucht. Ik was niet gek , mijn intuïtie was juist.
Ik had het kunnen weten; hij heeft mij in de twaalf jaar dat we samen waren meerdere malen bedrogen. Het was goed zo. Jij mocht hem hebben. Hij stribbelde nog tegen, wilde voor ons gezin vechten maar ik was er wel klaar mee. Ik heb jullie veel geluk gewenst en heb zelfs jullie spel meegespeeld zodat mijn zoon ( toen zes jaar) niet bevoordeeld naar jou of jullie relatie zou zijn. Ik heb gezegd dat je lief bent en niets met de scheiding van zijn ouders te maken had. Al druiste het dwars tegen al mijn gevoelens in, ik wilde je een kans geven een band op te bouwen met mijn zoon. Ik weet waar ik over praat, ik heb twaalf jaar lang de stiefmoeder mogen zijn van de dochters uit het eerste huwelijk van mijn ex. Ik heb destijds nooit een eerlijke kans gekregen, zijn eerste vrouw had bedacht dat ik achter hun breuk zat (ze was vergeten dat er nóg een aantal vrouwen tussen haar en mij zaten).
Zijn dochters hebben daardoor twaalf jaar lang een loyaliteitsconflict naar mij toe gehad. Dat was hartverscheurend en iets dat ik mijn zoon niet wilde aandoen.
Na bijna drie jaar zie ik mijn zoon steeds vaker met tegenzin naar jullie toe gaan.
In het begin waren het incidenten. Een daarvan was Sinterklaas gedicht ( notabene op het prikbord in zijn kamertje) waarin één van jouw vrienden schreef ' Je hebt lang op hem in moeten praten maar eindelijk heeft hij dan toch z'n gezin verlaten...'
Mijn zoon meldde dit pas op het moment dat ik hem vertelde dat de goedheiligman niet bestond. Al die tijd was hij in de veronderstelling dat de Sint gemeen was door dit soort dingen te schrijven.
Daarna werd het erger, mijn zoon kan kennelijk weinig goed doen in jouw ogen. Een sneer, een kat, een kleinerende opmerking ... het is kennelijk nooit genoeg. Ik probeer het juiste te doen door geen wig te drijven en probeer me objectief op te stellen. Daarom koop ik trouw een cadeautje namens hem voor je verjaardag en spoor hem aan een tekening te maken voor jou met Moederdag.
Natuurlijk is mijn zoon geen heilige. Ik ken hem. Hij heeft z'n nukken , zoals elk negenjarig jongetje.
Maar laten we eerlijk zijn, daar kan -nee móét- je als volwassen vrouw toch boven staan? Met de puberdochters van mijn ex vermaak je je kennelijk wel. Probeer dat ook eens met hem. Hij is niet sportief (iets wat jullie vreselijk vinden) maar hij is slim. Hij heeft humor. Hij leest in drie dagen een dik boek uit.
Hij is lief , sociaal en zorgzaam.
Probeer overeenkomsten te zoeken in plaats van de verschillen.
Als je echt de moeite zou nemen hem te leren kennen , zul je misschien ooit wel een gevoel van trots voelen en zeggen; ' dat is mijn stiefzoon! '
Natuurlijk heb ik dit al via zijn vader kenbaar gemaakt. Het doet mij namelijk pijn om te zien hoe deze negenjarige knul gekleineerd wordt door jou. Helaas is zijn vader niet mans genoeg om voor zijn zoon op te komen. Jammer maar begrijpelijk; Zijn vader is afhankelijk van jou.
Daarom richt ik mijn woorden nu tot jou.
Wat is het waardoor mijn zoon jou kennelijk zo irriteert?
Is het omdat hij op mij lijkt?
Is het omdat ik zijn moeder ben en jij mij eigenlijk niet hoort te mogen?
Is het omdat hij ooit geboren is uit liefde ?
Is het omdat hij te vaak de aandacht opeist van zijn vader die hij, mijns inzien, te weinig ziet?
Is het jaloezie?
Is het omdat zijn vader de verplichting heeft hem (voor een klein deel) te onderhouden ?
Wat is het?
Ik hoop dat deze brief je wakker zal schudden. Misschien wist je vooraf niet waar je aan begon, met een man aanpappen die drie kinderen uit twee huwelijken heeft. Het valt ook niet altijd mee, weet ik uit ervaring.
Maar maak er het beste van. Zie deze jongen als een cadeautje waar je heel veel mooie momenten mee had kunnen beleven in de afgelopen jaren.
Drie jaren die je niet meer terug kunt draaien.
Geloof me, deze brief is niet uit rancune, toen ik achter jullie verhouding kwam was ik eerder opgelucht. Ik was niet gek , mijn intuïtie was juist.
Ik had het kunnen weten; hij heeft mij in de twaalf jaar dat we samen waren meerdere malen bedrogen. Het was goed zo. Jij mocht hem hebben. Hij stribbelde nog tegen, wilde voor ons gezin vechten maar ik was er wel klaar mee. Ik heb jullie veel geluk gewenst en heb zelfs jullie spel meegespeeld zodat mijn zoon ( toen zes jaar) niet bevoordeeld naar jou of jullie relatie zou zijn. Ik heb gezegd dat je lief bent en niets met de scheiding van zijn ouders te maken had. Al druiste het dwars tegen al mijn gevoelens in, ik wilde je een kans geven een band op te bouwen met mijn zoon. Ik weet waar ik over praat, ik heb twaalf jaar lang de stiefmoeder mogen zijn van de dochters uit het eerste huwelijk van mijn ex. Ik heb destijds nooit een eerlijke kans gekregen, zijn eerste vrouw had bedacht dat ik achter hun breuk zat (ze was vergeten dat er nóg een aantal vrouwen tussen haar en mij zaten).
Zijn dochters hebben daardoor twaalf jaar lang een loyaliteitsconflict naar mij toe gehad. Dat was hartverscheurend en iets dat ik mijn zoon niet wilde aandoen.
Na bijna drie jaar zie ik mijn zoon steeds vaker met tegenzin naar jullie toe gaan.
In het begin waren het incidenten. Een daarvan was Sinterklaas gedicht ( notabene op het prikbord in zijn kamertje) waarin één van jouw vrienden schreef ' Je hebt lang op hem in moeten praten maar eindelijk heeft hij dan toch z'n gezin verlaten...'
Mijn zoon meldde dit pas op het moment dat ik hem vertelde dat de goedheiligman niet bestond. Al die tijd was hij in de veronderstelling dat de Sint gemeen was door dit soort dingen te schrijven.
Daarna werd het erger, mijn zoon kan kennelijk weinig goed doen in jouw ogen. Een sneer, een kat, een kleinerende opmerking ... het is kennelijk nooit genoeg. Ik probeer het juiste te doen door geen wig te drijven en probeer me objectief op te stellen. Daarom koop ik trouw een cadeautje namens hem voor je verjaardag en spoor hem aan een tekening te maken voor jou met Moederdag.
Natuurlijk is mijn zoon geen heilige. Ik ken hem. Hij heeft z'n nukken , zoals elk negenjarig jongetje.
Maar laten we eerlijk zijn, daar kan -nee móét- je als volwassen vrouw toch boven staan? Met de puberdochters van mijn ex vermaak je je kennelijk wel. Probeer dat ook eens met hem. Hij is niet sportief (iets wat jullie vreselijk vinden) maar hij is slim. Hij heeft humor. Hij leest in drie dagen een dik boek uit.
Hij is lief , sociaal en zorgzaam.
Probeer overeenkomsten te zoeken in plaats van de verschillen.
Als je echt de moeite zou nemen hem te leren kennen , zul je misschien ooit wel een gevoel van trots voelen en zeggen; ' dat is mijn stiefzoon! '
Natuurlijk heb ik dit al via zijn vader kenbaar gemaakt. Het doet mij namelijk pijn om te zien hoe deze negenjarige knul gekleineerd wordt door jou. Helaas is zijn vader niet mans genoeg om voor zijn zoon op te komen. Jammer maar begrijpelijk; Zijn vader is afhankelijk van jou.
Daarom richt ik mijn woorden nu tot jou.
Wat is het waardoor mijn zoon jou kennelijk zo irriteert?
Is het omdat hij op mij lijkt?
Is het omdat ik zijn moeder ben en jij mij eigenlijk niet hoort te mogen?
Is het omdat hij ooit geboren is uit liefde ?
Is het omdat hij te vaak de aandacht opeist van zijn vader die hij, mijns inzien, te weinig ziet?
Is het jaloezie?
Is het omdat zijn vader de verplichting heeft hem (voor een klein deel) te onderhouden ?
Wat is het?
Ik hoop dat deze brief je wakker zal schudden. Misschien wist je vooraf niet waar je aan begon, met een man aanpappen die drie kinderen uit twee huwelijken heeft. Het valt ook niet altijd mee, weet ik uit ervaring.
Maar maak er het beste van. Zie deze jongen als een cadeautje waar je heel veel mooie momenten mee had kunnen beleven in de afgelopen jaren.
Drie jaren die je niet meer terug kunt draaien.
vrijdag 24 april 2015 20:27
Bedankt voor het terugplaatsen.
Ik weet niet of het zin heeft om haar deze brief te laten lezen, zoals ik het opvat zal ze blind zijn voor jouw woorden.
Ik wens jullie veel sterkte toe en hoop dat je zoon mag opgroeien tot de mooie volwassen man waar jij zo je best voor doet, ondanks zijn stiefmoeder.
Ik weet niet of het zin heeft om haar deze brief te laten lezen, zoals ik het opvat zal ze blind zijn voor jouw woorden.
Ik wens jullie veel sterkte toe en hoop dat je zoon mag opgroeien tot de mooie volwassen man waar jij zo je best voor doet, ondanks zijn stiefmoeder.
vrijdag 24 april 2015 20:59
Jee, wat mooi! Je klinkt heel lief en verstandig. Je zoon boft dat hij jou als moeder heeft.
En ja, ik zou de brief zeker naar stiefmoeder sturen. Ze moet wel van steen zijn als dit haar niks doet.
En ja, ik zou de brief zeker naar stiefmoeder sturen. Ze moet wel van steen zijn als dit haar niks doet.
Never argue with stupid people...they drag you down to their level and then beat you with experience - Mark Twain
vrijdag 24 april 2015 21:08
Gewoon sturen hoor, waarom niet een laatste poging om tot haar diepste kern te komen? Dat is jouw goed recht als moeder en je doet het op een zeer respectvolle manier; goed dat je zo voor je zoontje opkomt. Hoop dat hij niet teveel te lijden heeft van het gedrag van stiefmoeder. Triest hoor sommige mensen... Sterkte ermee!
Live and let live ♧
vrijdag 24 april 2015 21:10
Prachtige brief!
Mag ik wel 1 ding als advies meegeven? Ik zou het laatste deel, na 'nu richt ik mijn woorden tot jou' weg halen. Ik zou je eigen interpretatie uit deze brief halen. Begin daarna weer met 'ik hoop dat deze brief je wakker zal schudden'.
Daarmee haal je dan echt alle gevoelslading uit de brief.
Verder breekt mijn hart voor je jongen en vind ik je een topvrouw
Mag ik wel 1 ding als advies meegeven? Ik zou het laatste deel, na 'nu richt ik mijn woorden tot jou' weg halen. Ik zou je eigen interpretatie uit deze brief halen. Begin daarna weer met 'ik hoop dat deze brief je wakker zal schudden'.
Daarmee haal je dan echt alle gevoelslading uit de brief.
Verder breekt mijn hart voor je jongen en vind ik je een topvrouw
vrijdag 24 april 2015 22:05
quote:Doreia schreef op 24 april 2015 @ 21:10:
Prachtige brief!
Mag ik wel 1 ding als advies meegeven? Ik zou het laatste deel, na 'nu richt ik mijn woorden tot jou' weg halen. Ik zou je eigen interpretatie uit deze brief halen. Begin daarna weer met 'ik hoop dat deze brief je wakker zal schudden'.
Daarmee haal je dan echt alle gevoelslading uit de brief.
Verder breekt mijn hart voor je jongen en vind ik je een topvrouw
Eens met Doreia dat stuk zou ik er uit halen. Is voor haar zo makkelijk om daar boos over te worden ipv bij zichzelf na te gaan of er een kern van waarheid in zit.
Verder een prachtige brief.
Prachtige brief!
Mag ik wel 1 ding als advies meegeven? Ik zou het laatste deel, na 'nu richt ik mijn woorden tot jou' weg halen. Ik zou je eigen interpretatie uit deze brief halen. Begin daarna weer met 'ik hoop dat deze brief je wakker zal schudden'.
Daarmee haal je dan echt alle gevoelslading uit de brief.
Verder breekt mijn hart voor je jongen en vind ik je een topvrouw
Eens met Doreia dat stuk zou ik er uit halen. Is voor haar zo makkelijk om daar boos over te worden ipv bij zichzelf na te gaan of er een kern van waarheid in zit.
Verder een prachtige brief.
vrijdag 24 april 2015 23:33
Heel eerlijk gezegd denk ik dat deze brief een hoop heibel kan opleveren. Hij begint al niet zo lekker als het gaat over jouw scheiding, misschien heeft je ex haar nooit verteld dat hij jou gezegd had dat hij er nog voor wilde vechten. Dan verwijten over sneren en katten. lk zou die vrouw gewoon eens vragen om ergens koffie te gaan drinken. Dan kun je haar vragen hoe zij de relatie met je zoon ziet, en misschien vertelt ze dan wel eerlijk hoe moeilijk ze het vindt.
