Voor het eerst in mijn leven geslagen

13-10-2014 15:39 324 berichten
Ik heb een andere nick aangemaakt, omdat ik niet herkend wil worden. Ik geneer me namelijk het schompes, hoewel ik ook best weet dat ík mij nergens voor hoef te schamen. En toch, en toch: zo was ik toch niet? Ik wist altijd wel wat ik moest doen...



Ik ben 7,5 maand zwanger van mijn eerste kind. De zwangerschap was ongepland, maar na lang en goed nadenken en afwegen is het kind meer dan welkom.



Vriend en ik woonden zijn in de afgelopen maanden gaan samenwonen: we zijn al lang bij elkaar, maar woonden vooralsnog allebei in onze eigen huizen. Samenwonen was voor ons allebei niet echt de droomsituatie, maar met het kind op komst leek het ons beter.



Ik ga een lang verhaal wat korter maken, ben zelf nogal allergisch voor lange OP's



Vriend is dit weekend gestopt met roken en drinken. Eerdere pogingen daartoe hebben altijd voor problemen gezorgd: hij reageert nogal slecht op afkicken. Maar zo erg als vanochtend was het nog nooit. Na een agressieve woordenwisseling kreeg ik een schop tegen mijn been. Toen ik daarop zei dat hij belachelijk deed, flipte hij helemaal en heeft hij me geslagen. Niet verschrikkelijk hard, ik heb er niks aan overgehouden. Maar de angst is me nogal bijgebleven.



Ik wéét: slaan is onacceptabel. Ik weet ook: dit is ongezond. Ik weet echt niet: wat de fuck ik moet doen. Ik heb geen eigen huis meer, mijn contract is afgelopen toen bleek dat ik zwanger was. Over anderhalve maand is het kind er. Ik voel me iemand uit sixteen and pregnant, maar ik ben volwassen en hoogopgeleid.



Ik ken mezelf niet meer terug! Wát moet ik doen?
quote:Louise70 schreef op 13 oktober 2014 @ 15:46:

ok, pak je koffers en ga naar familie, regel van daar uit een nieuw onderkomen! Klop aan bij maatschappelijk werk en kies voor jezelf en je kind, die heeft niks aan een agressieve vader!Lieve reactie in al z'n kort- en duidelijkheid! Dankje!
Alle reacties Link kopieren
Jeee, wat zal dat schrikken zijn geweest!

Ik weet zo één, twee, drie geen oplossing of zinvol advies maar ik leef met je mee! Wat een vervelende situatie. Jullie kindje komt bijna en deze periode zou spannend en leuk voor je/jullie moeten zijn. Dat je vriend aan het afkicken is is geen excuus om te slaan, hij zou z'n zelfbeheersing moeten bewaren. Ik hoop dat jullie eruit komen en dat het een eenmalige actie van hem was.



Sterkte ermee en een dikke knuffel.
Alle reacties Link kopieren
Ik ben hier zelf helaas ervaringsdeskundige in en geloof me het blijft nooit bij 1 keer! Je hebt gelukkig al het besef dat je weg moet gaan. Ga naar familie, vrienden, vertel wat er gebeurd is en probeer tijdelijk een logeeradres te vinden.



Ga praten met maatschappelijk werk, regel een uitkering en een eigen plekje
If you can dream it, you can do it.
quote:zowasiktochniet schreef op 13 oktober 2014 @ 15:46:

[...]





Nee. Daar kom ik niet voor in aanmerking zolang ik bij hem woon.



Je hebt toch gewoon recht op WW, of niet? Heb je nog spaargeld?



Ik begrijp dat je jouw huis hebt opgegeven. Niet slim (ik zou altijd onderhuur doen voor bijv. een jaar, dat kan gewoon legaal), maar daar heb je nu niks aan.



Heb je familie of vrienden waar je terecht kan? Ik zou ik elk geval voor een paar dagen m'n tas pakken en wegwezen naar ouders of vriendin. Daar rustig je opties op papier zetten, hoe je alles aan moet pakken nu, etc.



Edit: het moge duidelijk zijn dat het mij verstandig lijkt dat je weggaat bij je vriend :-)
Wat fijn al die supersnelle reacties. Ik ga even naar buiten, ik heb een frisse neus nodig. Ben er later weer!
Durf/kun/wil je vertellen in welke plaats je nu woont? Dan kunnen we je misschien gerichter helpen aan adressen/links van instanties/organisaties die je misschien kunnen helpen.
Alle reacties Link kopieren
quote:zowasiktochniet schreef op 13 oktober 2014 @ 15:45:

[...]





Thnx! Ik wil zijn gedrag helemaal niet vergoelijken hoor: het is ook voor mij écht onacceptabel. Thing is dat ik gewoon echt niet weet wat ik nú moet doen De zelfstandige vrouw die ik ooit was lijkt helemaal verdwenen...



Ja, dat herken ik...dat is wat het met je doet...been there, done that.

Handel zonder emotie en ga weg...terugkijken en verwerken kan later nog...doe het nu voordat je zelfstandigheid nog meer afbrokkelt en je verandert in een bang muisje die met haar kindje op haar tenen loopt voor haar agressieve vent...



Adviezen voor therapie etc...sorry uitzonderingen daargelaten maar daar geloof ik inmiddels niet meer in...dat zijn zulke lange en complexe processen.



Eerst moet iemand inzien dat hij of zij fout is, dat duurt en duurt..als er eenmaal inzicht is moet het worden omgebogen in gezond gedrag etc...etc...



En ja, hij zal spijt hebben misschien, zijn excuses aanbieden en dat ook oprecht menen, maar zolang het mechanisme en het patroon niet verandert is dit echt niet de laatste keer geweest..sterker nog, dit is nog maar het begin...
De beste stuurlui, zitten op het Viva forum.
Wat je ook doet; maak in ieder geval een statement dat je dit gedrag van hem niet accepteerd. Je hebt nu ook een kindje ( nu nog in je ) die jij moet beschermen.

Jij leert hem hoe hij met je om moet gaan. Hij is nu aan het afkicken, dus zal zo gefrustreerd zijn als de pest. Plus een kindje op komst kan voor hem als tikkende tijdbom werken.

Jij bent de enige die hem en de situatie juist kan inschatten, dus of je blijft of niet, maar hij heeft je laten zien tot waar hij in staat is...

heb je nog je ouders bij wie je rerecht kunt? Zo ja, schaam je niet en vertel hen wat er gebeurd is, zodat ze er rekening mee kunnen houden dat ze jou in de toekomst eventueel op kunnen vangen.
Ongepland zwanger, tegen heug en meug samenwonen. Gaat lekker zo.

Relatie nu al gedoemd te mislukken dus. Zijn agressie kan ik niet inschatten, mogelijk voelt hij zich precies zo machteloos als jouw inhoud van jouw hele OP , niks vrijwillig maar alles enorm tegen heug en meug.

Dus nu weer een bijstandsmoeder erbij met een "agressieve" vader die volgens sommigen maar meteen rauss en opzouten moet? Kom op zeg, hij wilde zeker wél graag een kind en wél graag samenwonen?

Hem valt het net zo in zijn nek als jou en nee, een tik vergoeiilijk ik ook niet maar helaas horen we het hele verhaal zoals gewoonlijk weer van één kant en nee, dat is niet om te provoceren maar mijn hemel, wat maken mensen toch vaak een puinhoop van hun leven..........Verder vind ik het te makkelijk te adviseren hem meteen de deur uit te janken of weg te wezen en op de maatschappij te gaan leunen, véél te makkelijk.
Alle reacties Link kopieren
Zeker gezien is zwangerschap is je eerste prioriteit dat je voorlopig uit zijn buurt bent. Ga naar je ouders of een vriendin of boek desnoods een goedkoop vakantiehuisje ofzo, maar ga weg. Daarna kun je via maatschappelijk werk verder kijken wat te doen.
Het is zoals het is
Alle reacties Link kopieren
Weggaan. Ik vrees dat het niet bij één keer gaat blijven. Trouwens, één keer is ook al teveel.



Kan je naar familie? Van daaruit een uitkering aanvragen. Sterkte.
Life is short. Eat dessert first.
Alle reacties Link kopieren
Recht op ww staat los van of je een partner hebt. Daar heb je gewoon recht op. Ik hoop dat je de adviezen ter harte neemt en het maatschappelijk werk belt. Zij weten alle regels en ook welke stappen je kunt ondernemen om een veilige situatie te creëeren voor jou en je baby. Sterkte hoor, lijkt me niet misselijk om nu in jouw schoenen te staan
quote:bij_zonder schreef op 13 oktober 2014 @ 15:51:

Durf/kun/wil je vertellen in welke plaats je nu woont? Dan kunnen we je misschien gerichter helpen aan adressen/links van instanties/organisaties die je misschien kunnen helpen.Grote stad in het noorden van het land...
Alle reacties Link kopieren
Pak je spullen en ga! Het verwerken komt daarna wel, eerst naar een veilige plaatst jij.

Waarheen? Misschien ouders, familie, vriendinnen? Is je vorige huis al aan een nieuwe huurder verhuurd of staat het nog leeg?
Zeg maar Spijker.
Neem je verloskundige/gyn in vertrouwen, die weten vaak behoorlijk goed de weg binnen de instanties in jouw regio. Wellicht dat die jou kan wijzen waar je terecht kunt voor welke hulp.

Sowieso lijkt het me goed om dit met je vlos/gyn te delen, belangrijke informatie over hoe het met jou als aanstaande moeder gaat nu.
quote:thaorchid schreef op 13 oktober 2014 @ 15:55:

Ongepland zwanger, tegen heug en meug samenwonen. Gaat lekker zo.

Relatie nu al gedoemd te mislukken dus. Zij agressie kan ik niet inschatten, mogelijk velt hij zich precies zo als jij de hele OP al hebt gemaakt, niks vrijwillig maar alles tegen heug en meug.

Dus nu weer een bijstandsmoeder erbij met een agressieve pa die volgens sommigen maar meteen rauss moet? Kom op zeg, hij wilde zeker wél graag een kind en wél graag samenwonen?

Hem valt het net zo in zijn nek als jou en nee, een tik vergoeiilijk ik ook niet maar helaas horen we het hele verhaal zoals gewoonlijk weer van één kant en nee, dat is niet om te provoceren maar mijn hemel, wat maken mensen toch vaak een puinhoop van hun leven..........



Oh, natuurlijk is er ook een 'zijn kant van het verhaal'.



Dat ik er een puinhoop van heb gemaakt hoef je me niet te vertellen, dat voel ik inmiddels wel tot op mijn botten. Dat jij een vervelend en belerend vingertje heb, weet jij vast al wel. Dat zeg ik dus ook maar niet.
.
anoniem_190819 wijzigde dit bericht op 23-05-2018 16:29
99.15% gewijzigd
Alle reacties Link kopieren
Hoe reageerde hij eigenlijk nadat hij je geslagen had? Was hij geschokt? En waar is hij nu?
Alle reacties Link kopieren
zowasiktochniet, hij heeft je geslagen en hij gaat nog eens doen als het weer een keer uit de hand loopt. Dat hij gestopt is met roken en drinken, dat is geen excuses tot slaan. Wat ik jou kan aanraden is hoe moeilijk het ook is, ga bij hem weg.
Alle reacties Link kopieren
Beter dan een frisse neus pakken is je koffers pakken. Neem aan dat je nu alleen bent. Dan is weggaan een stuk makkelijker dan wanneer over een uur (of over twee uur) je vriend terug is. Grote kans dat je je dan laat ompraten omdat hij toch wel lief is en hij het nooit meer zal doen, of dat je alsnog een mep krijgt omdat je het in je hoofd haalt om weg te gaan.



Ik vind het serieus heel erg voor je, maar je antwoorden zijn nogal nietszeggend. Ja men heeft gelijk. Je straalt niet echt uit dat je ook overeenkomstig wil handelen.
Alle reacties Link kopieren
En juist voor dit soort situaties zijn er blijf van mijn lijfhuizen. Zo snel mogelijk contact leggen met Maatschappelijk Werk of Fiom. Die zijn er voor om je te helpen. De rest komt dan vanzelf wel.



Aangifte doen wil ook nog wel eens helpen. En eerlijk gezegd zou ik daar mee beginnen. Is ie nou helemaal gek geworden.... Dat gestopt met roken EN drinken is denk ik sowieso al een aandachtspunt, of niet?
Niks moet!
quote:thaorchid schreef op 13 oktober 2014 @ 15:55:

Ongepland zwanger, tegen heug en meug samenwonen. Gaat lekker zo.

Relatie nu al gedoemd te mislukken dus. Zijn agressie kan ik niet inschatten, mogelijk voelt hij zich precies zo machteloos als jouw inhoud van jouw hele OP , niks vrijwillig maar alles enorm tegen heug en meug.

Dus nu weer een bijstandsmoeder erbij met een agressieve pa die volgens sommigen maar meteen rauss en opzouten moet? Kom op zeg, hij wilde zeker wél graag een kind en wél graag samenwonen?

Hem valt het net zo in zijn nek als jou en nee, een tik vergoeiilijk ik ook niet maar helaas horen we het hele verhaal zoals gewoonlijk weer van één kant en nee, dat is niet om te provoceren maar mijn hemel, wat maken mensen toch vaak een puinhoop van hun leven..........Vond je je post niet kwetsend genoeg, dat je hem nog even aan hebt gepast?
Alle reacties Link kopieren
quote:bij_zonder schreef op 13 oktober 2014 @ 15:59:

Neem je verloskundige/gyn in vertrouwen, die weten vaak behoorlijk goed de weg binnen de instanties in jouw regio. Wellicht dat die jou kan wijzen waar je terecht kunt voor welke hulp.

Sowieso lijkt het me goed om dit met je vlos/gyn te delen, belangrijke informatie over hoe het met jou als aanstaande moeder gaat nu.Dit zou ik zeker doen! Ook voor je bevalling heel belangrijk. En zij horen dit echt vaker.
Het is zoals het is
Alle reacties Link kopieren
Samenwonen met een alcoholist is sowieso niet ideaal, helemaal niet met een kind.



Wegwezen dus.



En neem mensen in vertrouwen. Je eerste instinct is dat je niet kwaad wil spreken over je partner en de mishandeling dus voor je houdt danwel gebagatelliseerd. Niet doen. Je hoeft je nergens voor te schamen; schamen moet je je pas als je nu geen actie onderneemt.
een man die een (zwangere!) vrouw slaat.... wegwezen en nooit meer terug meid!



ik hoop dat je snel je leven weer op de rit krijgt, samen met je kindje



desnoods maar zo lang van de bijstand leven of bij je ouders intrekken, bij zo'n man kan en wil je niet blijven



heel veel sterkte!

Dit is een oud topic. Het topic is daarom gesloten.
Maak een nieuw topic aan om verder praten over dit onderwerp.

Terug naar boven