Relaties
alle pijlers
vreemdgaan, uit elkaar?
zaterdag 18 februari 2017 11:24
Ik twijfel zo he, denk er elke dag over na maar kom er niet uit. Misschien maar even mijn verhaal kwijt en hopelijk wat goed advies.....
Wat is er gebeurd. Heel veel, ik probeer het kort te houden.
Ik ben nu 38 jaar en 17 jaar daarvan samen. Getrouwd en lieve 2 kindjes.
Maar 8 maanden geleden kwam ik erachter dat mijn vrouw vreemd ging. Ze had een oude vriend die ze al jaren niet had gezien via fb opnieuw ontmoet.
Dat was altijd niet meer dan een vriend geweest maar hebben toentertijd wel een sterke band gehad. En ze zijn gaan praten en praten en dat werd verliefdheid, en ja ook 1x sex gehad. Dat heeft in totaal 3 maanden geduurd. Hij was ook getrouwd dus van beide kanten ging het stiekem.
Ik had op een zeker moment wel een vermoeden, de standaard dingen zoals veel op de telefoon, s'nachts wakker, en dat soort dingen.
En ik heb uiteindelijk in haar telefoon het bewijs gevonden. Dat heb ik haar niet verteld maar face to face gevraagd wat er aan de hand was. Ze heeft het me verteld en is eerlijk geweest over wat er was gebeurd en haar gevoelens en waarom dat kon gebeuren. Over de sex heeft ze in 1e instantie niet verteld want ze was ervan overtuigd dat ik dan direct wegging bij haar. Dat dacht ikzelf eigenlijk ook maar dat heb ik tot mijn eigen verbazing tot nu toe niet gedaan.
Omdat ik veel van de gesprekken heb gelezen die ze had gevoerd weet ik wel dat ze de waarheid vertelde over hoe het gegaan was (op de sex na) en dat ze het er echt heel moeilijk mee had. Veel stress en vaak ook wilde ze stoppen. Ja lekker dan maar ze heeft het uiteindelijk wel gedaan.....
Toch is dat gegeven wel belangrijk voor mij, het is geen slechte vrouw dat weet ik. Ze heeft een goed karakter en heeft een fout gemaakt.
Maar man o man wat een ongelooflijke rottijd was dat, ik wist niet dat verdriet zo'n pijn kon doen.
We hebben er veel over gepraat en zijn ook een paar keer naar een relatietherapeut gegaan. In dat opzicht zijn we er wel goed mee omgegaan denk ik.
Ze heeft ook gezegd dat ze met mij verder wil en hem wil vergeten maar ik weet dat ze het daar heel moeilijk mee had, en nog steeds wel mee heeft.
Maar ik weet zelf niet of ik wel verder wil. Ze is een bijzondere vrouw en het wel waard om te vergeven. En met name de kindjes wegen heel zwaar voor mij.
Maar ik vind het nog altijd moeilijk om haar te vergeven en kan me er moeilijk toe zetten om er weer vol voor te gaan, me weer helemaal te geven.
Aan de ene kant voel ik me een slappeling omdat ik er niet mee gekapt ben en de eer aan mezelf heb gehouden.
Aan de andere kant zijn we zo lang samen en hebben we veel meegemaakt en is er nog wel veel liefde tussen ons. Moet ik dat alles opgeven na een fout van haar, geen kleine fout maar toch.
En ik weet ook wel dat een relatie in een sleur kan raken en er meer mensen zijn waar het mee klikt en op wie je verliefd kunt worden, gebeurt zoveel mensen en kan mij ook gebeuren. Maar daar ook wat mee doen is een stap te ver vind ik.
We hebben het wel weer goed samen, hebben onze relatieproblemen, een deel waarom ze het deed, besproken en zoeken zo goed en zo kwaad mogelijk onze weg daarin.
Maar ik blijf in tweestrijd en twijfel gewoon heel erg wat ik nu het beste kan doen, doorgaan of uit elkaar.
Is er iemand met een vergelijkbare situatie?
Wat is er gebeurd. Heel veel, ik probeer het kort te houden.
Ik ben nu 38 jaar en 17 jaar daarvan samen. Getrouwd en lieve 2 kindjes.
Maar 8 maanden geleden kwam ik erachter dat mijn vrouw vreemd ging. Ze had een oude vriend die ze al jaren niet had gezien via fb opnieuw ontmoet.
Dat was altijd niet meer dan een vriend geweest maar hebben toentertijd wel een sterke band gehad. En ze zijn gaan praten en praten en dat werd verliefdheid, en ja ook 1x sex gehad. Dat heeft in totaal 3 maanden geduurd. Hij was ook getrouwd dus van beide kanten ging het stiekem.
Ik had op een zeker moment wel een vermoeden, de standaard dingen zoals veel op de telefoon, s'nachts wakker, en dat soort dingen.
En ik heb uiteindelijk in haar telefoon het bewijs gevonden. Dat heb ik haar niet verteld maar face to face gevraagd wat er aan de hand was. Ze heeft het me verteld en is eerlijk geweest over wat er was gebeurd en haar gevoelens en waarom dat kon gebeuren. Over de sex heeft ze in 1e instantie niet verteld want ze was ervan overtuigd dat ik dan direct wegging bij haar. Dat dacht ikzelf eigenlijk ook maar dat heb ik tot mijn eigen verbazing tot nu toe niet gedaan.
Omdat ik veel van de gesprekken heb gelezen die ze had gevoerd weet ik wel dat ze de waarheid vertelde over hoe het gegaan was (op de sex na) en dat ze het er echt heel moeilijk mee had. Veel stress en vaak ook wilde ze stoppen. Ja lekker dan maar ze heeft het uiteindelijk wel gedaan.....
Toch is dat gegeven wel belangrijk voor mij, het is geen slechte vrouw dat weet ik. Ze heeft een goed karakter en heeft een fout gemaakt.
Maar man o man wat een ongelooflijke rottijd was dat, ik wist niet dat verdriet zo'n pijn kon doen.
We hebben er veel over gepraat en zijn ook een paar keer naar een relatietherapeut gegaan. In dat opzicht zijn we er wel goed mee omgegaan denk ik.
Ze heeft ook gezegd dat ze met mij verder wil en hem wil vergeten maar ik weet dat ze het daar heel moeilijk mee had, en nog steeds wel mee heeft.
Maar ik weet zelf niet of ik wel verder wil. Ze is een bijzondere vrouw en het wel waard om te vergeven. En met name de kindjes wegen heel zwaar voor mij.
Maar ik vind het nog altijd moeilijk om haar te vergeven en kan me er moeilijk toe zetten om er weer vol voor te gaan, me weer helemaal te geven.
Aan de ene kant voel ik me een slappeling omdat ik er niet mee gekapt ben en de eer aan mezelf heb gehouden.
Aan de andere kant zijn we zo lang samen en hebben we veel meegemaakt en is er nog wel veel liefde tussen ons. Moet ik dat alles opgeven na een fout van haar, geen kleine fout maar toch.
En ik weet ook wel dat een relatie in een sleur kan raken en er meer mensen zijn waar het mee klikt en op wie je verliefd kunt worden, gebeurt zoveel mensen en kan mij ook gebeuren. Maar daar ook wat mee doen is een stap te ver vind ik.
We hebben het wel weer goed samen, hebben onze relatieproblemen, een deel waarom ze het deed, besproken en zoeken zo goed en zo kwaad mogelijk onze weg daarin.
Maar ik blijf in tweestrijd en twijfel gewoon heel erg wat ik nu het beste kan doen, doorgaan of uit elkaar.
Is er iemand met een vergelijkbare situatie?
zaterdag 18 februari 2017 12:49
quote:Barbaa schreef op 18 februari 2017 @ 12:46:
[...]
Vreemdgangers zijn soms net mensen, ze maken fouten.
Aangezien je daar zo hard over denkt te moeten oordelen, neem ik aan dat jij foutloos bent?
Nee ook ik ben niet foutloos, maar vreemdgaan zie ik niet als zomaar een foutje tis niet net als dat je vergeet een zak aardappelen te kopen ofzo.
En ik vind het nog wel weer anders als je bv in de kroeg per ongeluk iemand zoent dan dat de bewust achter iemands rug om er een relatie op na houd.
[...]
Vreemdgangers zijn soms net mensen, ze maken fouten.
Aangezien je daar zo hard over denkt te moeten oordelen, neem ik aan dat jij foutloos bent?
Nee ook ik ben niet foutloos, maar vreemdgaan zie ik niet als zomaar een foutje tis niet net als dat je vergeet een zak aardappelen te kopen ofzo.
En ik vind het nog wel weer anders als je bv in de kroeg per ongeluk iemand zoent dan dat de bewust achter iemands rug om er een relatie op na houd.
zaterdag 18 februari 2017 12:52
quote:quinn1 schreef op 18 februari 2017 @ 12:44:
[...]
We hebben in het begin heel veel gepraat maar op een moment ook uitgesproken dat we het wat luchtiger moeten houden.
Maar nog steeds is er ruimte om over te praten. Al is dat wel lastig vind ik zelf, ook omdat ik niet altijd precies weet hoe ik me voel en wat ik wil bereiken met een gesprek.....
Maar het lucht wel altijd op als we gepraat hebben.Is erover willen praten niet een soort van bevestiging zoeken dat het waard is om te vechten voor je relatie ?
[...]
We hebben in het begin heel veel gepraat maar op een moment ook uitgesproken dat we het wat luchtiger moeten houden.
Maar nog steeds is er ruimte om over te praten. Al is dat wel lastig vind ik zelf, ook omdat ik niet altijd precies weet hoe ik me voel en wat ik wil bereiken met een gesprek.....
Maar het lucht wel altijd op als we gepraat hebben.Is erover willen praten niet een soort van bevestiging zoeken dat het waard is om te vechten voor je relatie ?
zaterdag 18 februari 2017 12:55
quote:quinn1 schreef op 18 februari 2017 @ 12:39:
[...]
Bedankt voor je bericht, en mooi dat het uiteindelijk weer goed is gekomen.
En wat je zegt geloof ik ook, het is een fout maar wel een menselijke die onder bepaalde omstandigheden gemaakt is.
Ik denk dat ik daar uiteindelijk wel overheen kom, zeker als ik dit soort berichten lees.
Maar ik twijfel wel of onze relatie in de basis sterk genoeg is.
Er zijn meerder soorten relaties, van echte soulmates tot gedoemd om uit elkaar te gaan.
We passen goed bij elkaar, en vinden elkaar ook een mooi mens. Maar echte soul mates, nee dat zijn we niet maar dat geluk is maar aan een paar procent van de stellen gegund.
Ik investeer nu veel van mijn trots, vergevingsgezindheid, en liefde in deze relatie en hoop dat het dat waard is.....
Wat ik niet snap is dat je je minder bent gaan voelen. Toen ik het meemaakte betrok ik het niet op mijzelf. Nee, in tegendeel. Het zegt iets over de vreemdganger, en ik kreeg minder respect voor partner daardoor. En zeker niks minder over mijzelf, in tegendeel. Ik bleef mijzelf en gaf me duidelijkheid dat ik niet verder wou met iemand die vreemdging. En was niet onzeker erover geworden, mijn eigenwaarde bleef hetzelfde.
Je lijkt een beetje op iemand die blijft bij partner die slaat. Je leest dan dat zo iemand nog steeds houdt van partner, alleen dat eigenwaarde is gezakt. In plaats van andersom, minder denken over de ander, en jezelf nooit meer zo laten behandelen. Omgekeerde reactie. Duidt op onbalans relatie, machtsverschil, afhankelijkheid. Dat je minder denkt over jezelf om foute daad ander. Bizar toch?
Snap jezelf dan waarom dat zo gaat bij jou? Fout gedrag van ander betrekken op jezelf? En beeld partner blijven idealiseren ten koste van eigenwaarde?
[...]
Bedankt voor je bericht, en mooi dat het uiteindelijk weer goed is gekomen.
En wat je zegt geloof ik ook, het is een fout maar wel een menselijke die onder bepaalde omstandigheden gemaakt is.
Ik denk dat ik daar uiteindelijk wel overheen kom, zeker als ik dit soort berichten lees.
Maar ik twijfel wel of onze relatie in de basis sterk genoeg is.
Er zijn meerder soorten relaties, van echte soulmates tot gedoemd om uit elkaar te gaan.
We passen goed bij elkaar, en vinden elkaar ook een mooi mens. Maar echte soul mates, nee dat zijn we niet maar dat geluk is maar aan een paar procent van de stellen gegund.
Ik investeer nu veel van mijn trots, vergevingsgezindheid, en liefde in deze relatie en hoop dat het dat waard is.....
Wat ik niet snap is dat je je minder bent gaan voelen. Toen ik het meemaakte betrok ik het niet op mijzelf. Nee, in tegendeel. Het zegt iets over de vreemdganger, en ik kreeg minder respect voor partner daardoor. En zeker niks minder over mijzelf, in tegendeel. Ik bleef mijzelf en gaf me duidelijkheid dat ik niet verder wou met iemand die vreemdging. En was niet onzeker erover geworden, mijn eigenwaarde bleef hetzelfde.
Je lijkt een beetje op iemand die blijft bij partner die slaat. Je leest dan dat zo iemand nog steeds houdt van partner, alleen dat eigenwaarde is gezakt. In plaats van andersom, minder denken over de ander, en jezelf nooit meer zo laten behandelen. Omgekeerde reactie. Duidt op onbalans relatie, machtsverschil, afhankelijkheid. Dat je minder denkt over jezelf om foute daad ander. Bizar toch?
Snap jezelf dan waarom dat zo gaat bij jou? Fout gedrag van ander betrekken op jezelf? En beeld partner blijven idealiseren ten koste van eigenwaarde?
zaterdag 18 februari 2017 12:55
Ik lees alleen dat je enorm in je eer gekrenkt bent. Eeuwige trouw bestaat niet, vertel me niet dat jij in al die tijd ook niet wat anders voorbij hebt zien gaan?
Het is geen slechte vrouw, sorry maar als ik dat als jouw vrouw zijnde gelezen had, dan was je er uitgekickt. Jij bent alleen maar bezig haar te straffen. Dus het antwoord is duidelijk; einde huwelijk. In het geval van jouw vrouw zou het een zegen zijn.
Het is geen slechte vrouw, sorry maar als ik dat als jouw vrouw zijnde gelezen had, dan was je er uitgekickt. Jij bent alleen maar bezig haar te straffen. Dus het antwoord is duidelijk; einde huwelijk. In het geval van jouw vrouw zou het een zegen zijn.
zaterdag 18 februari 2017 12:57
quote:swifty schreef op 18 februari 2017 @ 12:36:
Zij is nog steeds een topvrouw, en nu is hij een onzekere minderwaardige man geworden. Dat is wat ik lees.
Hmmm, ja dat klopt in het begin wel, wel een tikje gehad.
Maar ik ben wel veranderd. Na zo'n 4 maanden hebben we uitgesproken om te scheiden, ook samen plannen gemaakt, en ook emotioneel alvast als alleenstaande gaan denken. Dat heeft me sterker en onafhankelijker gemaakt. Ik ben niet meer, of in ieder geval minder bang om te scheiden. Maar de plannen staan in de koelkast, we hebben het nog wel goed samen. Het is een bewuste keuze om te blijven maar ik hou mijn twijfels of het echt goed komt...
Zij is nog steeds een topvrouw, en nu is hij een onzekere minderwaardige man geworden. Dat is wat ik lees.
Hmmm, ja dat klopt in het begin wel, wel een tikje gehad.
Maar ik ben wel veranderd. Na zo'n 4 maanden hebben we uitgesproken om te scheiden, ook samen plannen gemaakt, en ook emotioneel alvast als alleenstaande gaan denken. Dat heeft me sterker en onafhankelijker gemaakt. Ik ben niet meer, of in ieder geval minder bang om te scheiden. Maar de plannen staan in de koelkast, we hebben het nog wel goed samen. Het is een bewuste keuze om te blijven maar ik hou mijn twijfels of het echt goed komt...
zaterdag 18 februari 2017 12:58
Ik denk dat het erg afhankelijk is van je eigen karakter. Ik heb bijvoorbeeld in mijn eigen karakter ontdekt dat als ik mijn partner niet meer vertrouw, dat ik dan ook echt in mijn schulp kruip en me gewoon echt niet meer kan geven aan de ander. Niet omdat ik niet wil, maar echt omdat ik dat niet kan. Ik word daar zelf niet leuk van, althans, niet het soort mens en partner dat ik zelf wil zijn. Ik wil onbevangen in een relatie of vriendschap kunnen staan en me vrij voelen om mezelf te laten zien, en dat kan ik simpelweg niet bij iemand die ik ergens diep van binnen wantrouw. Bij mij raakt er dus echt iets onherstelbaar beschadigd, en dat vind ik heel jammer omdat het echt mijn gebrek is, maar het is wel de realiteit.
Am Yisrael Chai!
zaterdag 18 februari 2017 12:59
Kijk, als je niet jezelf minder ging voelen of ging twijfelen aan jezelf, je eer, eigenwaarde, dan was er niets aan de hand. Ga dan door met de relatie. Maar dit, wat jij nu voelt en beleefd, is teken aan de wand. Maar vaak moet je tegen zelfde muur aanlopen om te beseffen dat je het moet omdraaien.
1) of ieder is niet minder geworden, ga dan door.
2) of zij is minder geworden, jij zelfde, ga dan door als je je goed erbij voelt. Fouten maken is menselijk
3) zij is zelfde, alleen jij bent minder geworden. Dat is raar maar menselijk, maar niet gezond. Stop dan, lees boeken hierover, genoeg geschreven over relaties waar daden partner effect hebben op eigenwaarde zonder dat je je partner minder bent gaan zien.
1) of ieder is niet minder geworden, ga dan door.
2) of zij is minder geworden, jij zelfde, ga dan door als je je goed erbij voelt. Fouten maken is menselijk
3) zij is zelfde, alleen jij bent minder geworden. Dat is raar maar menselijk, maar niet gezond. Stop dan, lees boeken hierover, genoeg geschreven over relaties waar daden partner effect hebben op eigenwaarde zonder dat je je partner minder bent gaan zien.
zaterdag 18 februari 2017 13:02
Als hij maar gelukkig is, is boek die ook beschrijft hoe je uit situatie 3 kan komen. Dit is wel extreem voorbeeld, maar principe is zelfde. Je maakt jezelf minder, en houdt ander op zelfde niveau. Dit gaat over mishandeling, dat boek, en niet jouw situatie, maar je reactie is in deze lijn. Je gaat minder denken over jezelf als ander grensoverschrijdend gedrag heeft. Terwijl het andersom zou moeten zijn. Of neutraal, als je gedrag ok vindt en zand erover.
zaterdag 18 februari 2017 13:02
quote:quinn1 schreef op 18 februari 2017 @ 12:57:
[...]
Hmmm, ja dat klopt in het begin wel, wel een tikje gehad.
Maar ik ben wel veranderd. Na zo'n 4 maanden hebben we uitgesproken om te scheiden, ook samen plannen gemaakt, en ook emotioneel alvast als alleenstaande gaan denken. Dat heeft me sterker en onafhankelijker gemaakt. Ik ben niet meer, of in ieder geval minder bang om te scheiden. Maar de plannen staan in de koelkast, we hebben het nog wel goed samen. Het is een bewuste keuze om te blijven maar ik hou mijn twijfels of het echt goed komt...Zolang jij twijfels heb kan je relatie ook niet tot echt bloei komen.
[...]
Hmmm, ja dat klopt in het begin wel, wel een tikje gehad.
Maar ik ben wel veranderd. Na zo'n 4 maanden hebben we uitgesproken om te scheiden, ook samen plannen gemaakt, en ook emotioneel alvast als alleenstaande gaan denken. Dat heeft me sterker en onafhankelijker gemaakt. Ik ben niet meer, of in ieder geval minder bang om te scheiden. Maar de plannen staan in de koelkast, we hebben het nog wel goed samen. Het is een bewuste keuze om te blijven maar ik hou mijn twijfels of het echt goed komt...Zolang jij twijfels heb kan je relatie ook niet tot echt bloei komen.
zaterdag 18 februari 2017 13:14
quote:fashionvictim schreef op 18 februari 2017 @ 12:58:
Ik denk dat het erg afhankelijk is van je eigen karakter. Ik heb bijvoorbeeld in mijn eigen karakter ontdekt dat als ik mijn partner niet meer vertrouw, dat ik dan ook echt in mijn schulp kruip en me gewoon echt niet meer kan geven aan de ander. Niet omdat ik niet wil, maar echt omdat ik dat niet kan. Ik word daar zelf niet leuk van, althans, niet het soort mens en partner dat ik zelf wil zijn. Ik wil onbevangen in een relatie of vriendschap kunnen staan en me vrij voelen om mezelf te laten zien, en dat kan ik simpelweg niet bij iemand die ik ergens diep van binnen wantrouw. Bij mij raakt er dus echt iets onherstelbaar beschadigd, en dat vind ik heel jammer omdat het echt mijn gebrek is, maar het is wel de realiteit.Dit. Ik heb het echt geprobeerd maar er bleef constant iets knagen. Dat heeft bij mij uiteindelijk de relatie genekt.
Ik denk dat het erg afhankelijk is van je eigen karakter. Ik heb bijvoorbeeld in mijn eigen karakter ontdekt dat als ik mijn partner niet meer vertrouw, dat ik dan ook echt in mijn schulp kruip en me gewoon echt niet meer kan geven aan de ander. Niet omdat ik niet wil, maar echt omdat ik dat niet kan. Ik word daar zelf niet leuk van, althans, niet het soort mens en partner dat ik zelf wil zijn. Ik wil onbevangen in een relatie of vriendschap kunnen staan en me vrij voelen om mezelf te laten zien, en dat kan ik simpelweg niet bij iemand die ik ergens diep van binnen wantrouw. Bij mij raakt er dus echt iets onherstelbaar beschadigd, en dat vind ik heel jammer omdat het echt mijn gebrek is, maar het is wel de realiteit.Dit. Ik heb het echt geprobeerd maar er bleef constant iets knagen. Dat heeft bij mij uiteindelijk de relatie genekt.
Natte tosti..
zaterdag 18 februari 2017 13:15
quote:quinn1 schreef op 18 februari 2017 @ 12:57:
[...]
Hmmm, ja dat klopt in het begin wel, wel een tikje gehad.
Maar ik ben wel veranderd. Na zo'n 4 maanden hebben we uitgesproken om te scheiden, ook samen plannen gemaakt, en ook emotioneel alvast als alleenstaande gaan denken. Dat heeft me sterker en onafhankelijker gemaakt. Ik ben niet meer, of in ieder geval minder bang om te scheiden. Maar de plannen staan in de koelkast, we hebben het nog wel goed samen. Het is een bewuste keuze om te blijven maar ik hou mijn twijfels of het echt goed komt...
Zoals mijn vader in het verleden al zei: Met liefdesverdriet heb je 3 weken. In die 3 weken mag alles, schelden, vloeken , tieren met je vrienden naar de kroeg. Na die drie weken moet je verder en niet verder omkijken.
Jij blijft twijfelen en daarbij je vrouw straffen. Dat is wreed.
[...]
Hmmm, ja dat klopt in het begin wel, wel een tikje gehad.
Maar ik ben wel veranderd. Na zo'n 4 maanden hebben we uitgesproken om te scheiden, ook samen plannen gemaakt, en ook emotioneel alvast als alleenstaande gaan denken. Dat heeft me sterker en onafhankelijker gemaakt. Ik ben niet meer, of in ieder geval minder bang om te scheiden. Maar de plannen staan in de koelkast, we hebben het nog wel goed samen. Het is een bewuste keuze om te blijven maar ik hou mijn twijfels of het echt goed komt...
Zoals mijn vader in het verleden al zei: Met liefdesverdriet heb je 3 weken. In die 3 weken mag alles, schelden, vloeken , tieren met je vrienden naar de kroeg. Na die drie weken moet je verder en niet verder omkijken.
Jij blijft twijfelen en daarbij je vrouw straffen. Dat is wreed.
zaterdag 18 februari 2017 13:19
Blijft straffen? Hoe dan? Door eerlijk te zijn?
Slechts drie weken 'mogen' uiten vind ik echt bizar, en hét recept voor een nietszeggende relatie waarin je dus niet eerlijk kunt zijn.
Slechts drie weken 'mogen' uiten vind ik echt bizar, en hét recept voor een nietszeggende relatie waarin je dus niet eerlijk kunt zijn.
Je hebt zo’n 26.000 dagen tussen níets en eeuwigheid, je kunt lachen, je kunt klagen, maar elke dag ben je voor eeuwig kwijt.
zaterdag 18 februari 2017 13:20
quote:feow schreef op 18 februari 2017 @ 13:19:
Blijft straffen? Hoe dan? Door eerlijk te zijn?
Slechts drie weken 'mogen' uiten vind ik echt bizar, en hét recept voor een nietszeggende relatie waarin je dus niet eerlijk kunt zijn.Er in blijven hangen kan ook niet maar 3 weken is idd kort. Ik heb iets langer nodig gehad om mijn scheiding te kunnen verwerken
Blijft straffen? Hoe dan? Door eerlijk te zijn?
Slechts drie weken 'mogen' uiten vind ik echt bizar, en hét recept voor een nietszeggende relatie waarin je dus niet eerlijk kunt zijn.Er in blijven hangen kan ook niet maar 3 weken is idd kort. Ik heb iets langer nodig gehad om mijn scheiding te kunnen verwerken
zaterdag 18 februari 2017 13:23
quote:duistercontinent schreef op 18 februari 2017 @ 13:15:
[...]
Zoals mijn vader in het verleden al zei: Met liefdesverdriet heb je 3 weken. In die 3 weken mag alles, schelden, vloeken , tieren met je vrienden naar de kroeg. Na die drie weken moet je verder en niet verder omkijken.
Jij blijft twijfelen en daarbij je vrouw straffen. Dat is wreed.Wreed? Bijzonder, het is gewoon een proces en daar heeft zij het mee toe doen. Net zoals hij het met haar keuzes heeft en had te doen. Want die twijfel gaat niet zomaar 'even' weg en komt en gaat met vlagen.Naarmate het vertrouwen van hem hersteld raakt worden de periodes waarin hij twijfelt korter. Het is dus echt een gedeeld proces en beide mensen zullen elkaars aandeel hierin goed moeten vinden. Daar is echt niets wreeds aan.
[...]
Zoals mijn vader in het verleden al zei: Met liefdesverdriet heb je 3 weken. In die 3 weken mag alles, schelden, vloeken , tieren met je vrienden naar de kroeg. Na die drie weken moet je verder en niet verder omkijken.
Jij blijft twijfelen en daarbij je vrouw straffen. Dat is wreed.Wreed? Bijzonder, het is gewoon een proces en daar heeft zij het mee toe doen. Net zoals hij het met haar keuzes heeft en had te doen. Want die twijfel gaat niet zomaar 'even' weg en komt en gaat met vlagen.Naarmate het vertrouwen van hem hersteld raakt worden de periodes waarin hij twijfelt korter. Het is dus echt een gedeeld proces en beide mensen zullen elkaars aandeel hierin goed moeten vinden. Daar is echt niets wreeds aan.
“I've learned that people will forget what you said, people will forget what you did, but people will never forget how you made them feel.” Maya Angelou.
zaterdag 18 februari 2017 13:24
Als het ego opspeelt door zo een diep verdriet als gekrenktheid dat aan je knaagt dan zou ik wat meer van mezelf gaan houden en mezelf wat meer gaan omhelzen. Het ego geeft het aan.
Natuurlijk staan jouw kinderen bovenaan maar ook jij bent nu aan de beurt. Youtime!
Kijk eens als een vreemde vanaf een afstand naar jezelf en wat het ego met je doet.
Zie je?
Sterkte!
Natuurlijk staan jouw kinderen bovenaan maar ook jij bent nu aan de beurt. Youtime!
Kijk eens als een vreemde vanaf een afstand naar jezelf en wat het ego met je doet.
Zie je?
Sterkte!
Wie zich gelukkig voelt met het geluk van anderen, bezit een rijkdom zonder grenzen.
zaterdag 18 februari 2017 13:25
quote:feow schreef op 18 februari 2017 @ 13:19:
Blijft straffen? Hoe dan? Door eerlijk te zijn?
Slechts drie weken 'mogen' uiten vind ik echt bizar, en hét recept voor een nietszeggende relatie waarin je dus niet eerlijk kunt zijn.
Ik ook.
Ze is hier maanden mee bezig geweest, maar hij mag dit maar 3 weken uiten. Ze mag dankbaar zijn dat hij het overweegt om nog verder te gaan.
Als het haar niet bevalt, gaat ze maar bij hem weg.
Blijft straffen? Hoe dan? Door eerlijk te zijn?
Slechts drie weken 'mogen' uiten vind ik echt bizar, en hét recept voor een nietszeggende relatie waarin je dus niet eerlijk kunt zijn.
Ik ook.
Ze is hier maanden mee bezig geweest, maar hij mag dit maar 3 weken uiten. Ze mag dankbaar zijn dat hij het overweegt om nog verder te gaan.
Als het haar niet bevalt, gaat ze maar bij hem weg.
zaterdag 18 februari 2017 13:26
Een keertje vreemdgaan, in een dronken bui of zo (niet dat dat een excuus is, trouwens), daar zou ik nog wel mee om kunnen gaan. Ik zou ontzettend gekwetst zijn, maar als het verder een harmonieus huwelijk is, met kinderen notabene, dat zou ik niet 1-2-3 op willen geven. Zou ik echter tijdenlang besodemieterd zijn, dan ben ik bang dat mijn vertrouwen zo'n enorme deuk had gekregen, ik geloof niet dat dat ooit nog goed zou komen. Zo iemand vetrouw je toch nooit meer? Zoek je dan niet overal iets achter? Iedere afspraak, verdacht telefoontje, volgens mij blijf je voor altijd achterdochtig. Daarbij vind ik het wel zó respectloos, dat ik denk ik ook geen liefde meer kon opbrengen voor zo iemand. Maar goed, zo denk ik er nu over, het is me (gelukkig) nog nooit overkomen.
Heb je echter op een gegeven moment de keuze gemaakt om toch samen verder te gaan, dan moet je ook niet steeds weer oude koeien uit de sloot halen.
Heb je echter op een gegeven moment de keuze gemaakt om toch samen verder te gaan, dan moet je ook niet steeds weer oude koeien uit de sloot halen.
zaterdag 18 februari 2017 13:27
quote:Defietsboer schreef op 18 februari 2017 @ 13:25:
[...]
Ik ook.
Ze is hier maanden mee bezig geweest, maar hij mag dit maar 3 weken uiten. Ze mag dankbaar zijn dat hij het overweegt om nog verder te gaan.
Als het haar niet bevalt, gaat ze maar bij hem weg.
Nou ja,ook dat
Maar als ik TO zo lees lijken ze beiden nu deze houding niet te hebben.
Beter als ze inderdaad samen verder willen.
[...]
Ik ook.
Ze is hier maanden mee bezig geweest, maar hij mag dit maar 3 weken uiten. Ze mag dankbaar zijn dat hij het overweegt om nog verder te gaan.
Als het haar niet bevalt, gaat ze maar bij hem weg.
Nou ja,ook dat
Maar als ik TO zo lees lijken ze beiden nu deze houding niet te hebben.
Beter als ze inderdaad samen verder willen.
“I've learned that people will forget what you said, people will forget what you did, but people will never forget how you made them feel.” Maya Angelou.
zaterdag 18 februari 2017 13:30
quote:feow schreef op 18 februari 2017 @ 13:19:
Blijft straffen? Hoe dan? Door eerlijk te zijn?
Slechts drie weken 'mogen' uiten vind ik echt bizar, en hét recept voor een nietszeggende relatie waarin je dus niet eerlijk kunt zijn.
In het geval van de drie weken bedoelde hij het uiterste. Als je dat hebt gedaan moet je de knoop doorhakken en verder gaan. Dus niet blijven hangen in verwijten of haatgevoelens.
TO heeft ook zijn tijd gehad, naar relatie therapie geweest, maar hij blijft er ook in hangen. Door geen man en paard te noemen straft hij zijn vrouw en dat is net zo erg als haar vreemdgaan.
Blijft straffen? Hoe dan? Door eerlijk te zijn?
Slechts drie weken 'mogen' uiten vind ik echt bizar, en hét recept voor een nietszeggende relatie waarin je dus niet eerlijk kunt zijn.
In het geval van de drie weken bedoelde hij het uiterste. Als je dat hebt gedaan moet je de knoop doorhakken en verder gaan. Dus niet blijven hangen in verwijten of haatgevoelens.
TO heeft ook zijn tijd gehad, naar relatie therapie geweest, maar hij blijft er ook in hangen. Door geen man en paard te noemen straft hij zijn vrouw en dat is net zo erg als haar vreemdgaan.
zaterdag 18 februari 2017 13:31
quote:swifty schreef op 18 februari 2017 @ 12:35:
Nee, ik lees niet echt dat to anders over haar is gaan denken. Alleen dat hij anders over zichzelf is gaan denken.
Eerst was het zijn vrouw, van wie hij duidelijk de goede punten zag.
Nu weet hij niet eens zeker of hij nog bij haar wil blijven, ondanks dat hij nog wel haar goede punten erkent.
Duidelijk verschil.
Nee, ik lees niet echt dat to anders over haar is gaan denken. Alleen dat hij anders over zichzelf is gaan denken.
Eerst was het zijn vrouw, van wie hij duidelijk de goede punten zag.
Nu weet hij niet eens zeker of hij nog bij haar wil blijven, ondanks dat hij nog wel haar goede punten erkent.
Duidelijk verschil.
