Relaties
alle pijlers
Vriend uitgehuwelijkt
donderdag 22 september 2016 17:39
Hallo lezers,
Even een account aangemaakt om van mijzelf af te schrijven hier op het Viva forum. Ik weet op dit moment zelf niet wat ik voel en erger nog, wat ik moet voelen en dat frustreert nogal.
Inmiddels ben ik ruim een half jaar enorm gelukkig met mijn vriend. Leuke schoonfamilie en hele fijne relatie. Dat dacht ik tenminste.
Afgelopen week ben ik voor het eerst zonder hem weggeweest, 6 dagen studiereis. In deze 6 dagen heeft zijn familie van de gelegenheid gebruik gemaakt om mijn vriend aan een Turkse uit te huwelijken. Natuurlijk heeft mijn vriend zijn mond opengetrokken en gezegd dat hij met mij is. Mijn vriend is inmiddels niet meer bij zijn familie omdat dit voor ontzettend veel problemen gezorgd heeft.
Nu is het zo dat ik totaal geen idee heb van wat ik moet voelen of wat ik voel. Enerzijds zo dolgelukkig dat mijn vriend voor ons gekozen heeft, maar anderzijds ben ik nu wel indirect de oorzaak van het feit dat hij zijn familie teleurgesteld heeft. Daarnaast voel ik me door mijn schoonfamilie ook ontzettend genaaid, hoe konden ze?
Mijn vriend heeft er voor gekozen om niks te vertellen omdat ik op studiereis was. Aan de ene kant heel lief maar aan de andere kant steekt dit ook weer.
Kortom, ik weet het even niet.
Bedankt dat jullie de moeite hebben genomen om dit te lezen.
Ter info: mijn vriend is 31 en van Turkse komaf en ik ben 24 en van Nederlandse komaf.
Even een account aangemaakt om van mijzelf af te schrijven hier op het Viva forum. Ik weet op dit moment zelf niet wat ik voel en erger nog, wat ik moet voelen en dat frustreert nogal.
Inmiddels ben ik ruim een half jaar enorm gelukkig met mijn vriend. Leuke schoonfamilie en hele fijne relatie. Dat dacht ik tenminste.
Afgelopen week ben ik voor het eerst zonder hem weggeweest, 6 dagen studiereis. In deze 6 dagen heeft zijn familie van de gelegenheid gebruik gemaakt om mijn vriend aan een Turkse uit te huwelijken. Natuurlijk heeft mijn vriend zijn mond opengetrokken en gezegd dat hij met mij is. Mijn vriend is inmiddels niet meer bij zijn familie omdat dit voor ontzettend veel problemen gezorgd heeft.
Nu is het zo dat ik totaal geen idee heb van wat ik moet voelen of wat ik voel. Enerzijds zo dolgelukkig dat mijn vriend voor ons gekozen heeft, maar anderzijds ben ik nu wel indirect de oorzaak van het feit dat hij zijn familie teleurgesteld heeft. Daarnaast voel ik me door mijn schoonfamilie ook ontzettend genaaid, hoe konden ze?
Mijn vriend heeft er voor gekozen om niks te vertellen omdat ik op studiereis was. Aan de ene kant heel lief maar aan de andere kant steekt dit ook weer.
Kortom, ik weet het even niet.
Bedankt dat jullie de moeite hebben genomen om dit te lezen.
Ter info: mijn vriend is 31 en van Turkse komaf en ik ben 24 en van Nederlandse komaf.
vrijdag 23 september 2016 12:26
Vaak worden moslimmannen op latere leeftijd conservatiever en gaan weer streng geloven, het is toch hun cultuur, zeker als zijn familie zo ouderwets is zit het in elke vezel van zijn lijf dus hij kan nu wel modern lijken maar ik zou never nooit kinderen op de wereld zetten met hem, grote kans dat ze meegaan naar Turkije over een tijd en dat zijn familie ze gaan opvoeden.
vrijdag 23 september 2016 12:34
quote:Jibba schreef op 23 september 2016 @ 12:09:
[...]
Ik schrijf het dan ook uit het oogpunt van de moeder van TO. Dat TO het niet uit wil maken, dat snap ik heel goed. Maar als moeder zijnde met meer levenservaring weet je dat een langdurige relatie wel degelijk beïnvloed wordt door je omgeving en dus beide families. Ik zou haar dus willen behoeden voor alle afwijzende reacties van zijn familie want dat verdient ze niet. Ze is namelijk leuk, slim, grappig en mooi en in mijn ogen bestaat het niet dat de familie van haar partner haar niet genoeg zou vinden. Daar word ik woest om, ja.
Ik hoop inderdaad ook dat mijn kind niet met een moslim thuiskomt wiens familie haar af zal wijzen. Maar als zij met een buitenlandse jongen thuiskomt waarbij dit niet het geval is, heb ik er echt geen problemen mee.
Ik ben zelf getrouwd met een buitenlandse man (geen moslim) en gelukkig word ik op handen gedragen door zijn familie ook al zijn er wel degelijk cultuurverschillen.
Maar als moeder met veel levenservaring weet je vast ook dat ouders bij kunnen draaien. Mijn moeder vond mijn man eerst ook niks voor mij, nu vindt ze hem leuk (of ze doet alsof natuurlijk ). Of zoals bij die vriendin van mij, waarbij de familie van haar Turkse vriend na verloop van tijd gewoon is bijgedraaid.
Het is pas een halfjaar aan, wie weet wat er nog komt. Maar dan moet je wel zo vergevingsgezind kunnen zijn dat je de familie dit vergeeft, anders wordt het erg lastig denk ik.
[...]
Ik schrijf het dan ook uit het oogpunt van de moeder van TO. Dat TO het niet uit wil maken, dat snap ik heel goed. Maar als moeder zijnde met meer levenservaring weet je dat een langdurige relatie wel degelijk beïnvloed wordt door je omgeving en dus beide families. Ik zou haar dus willen behoeden voor alle afwijzende reacties van zijn familie want dat verdient ze niet. Ze is namelijk leuk, slim, grappig en mooi en in mijn ogen bestaat het niet dat de familie van haar partner haar niet genoeg zou vinden. Daar word ik woest om, ja.
Ik hoop inderdaad ook dat mijn kind niet met een moslim thuiskomt wiens familie haar af zal wijzen. Maar als zij met een buitenlandse jongen thuiskomt waarbij dit niet het geval is, heb ik er echt geen problemen mee.
Ik ben zelf getrouwd met een buitenlandse man (geen moslim) en gelukkig word ik op handen gedragen door zijn familie ook al zijn er wel degelijk cultuurverschillen.
Maar als moeder met veel levenservaring weet je vast ook dat ouders bij kunnen draaien. Mijn moeder vond mijn man eerst ook niks voor mij, nu vindt ze hem leuk (of ze doet alsof natuurlijk ). Of zoals bij die vriendin van mij, waarbij de familie van haar Turkse vriend na verloop van tijd gewoon is bijgedraaid.
Het is pas een halfjaar aan, wie weet wat er nog komt. Maar dan moet je wel zo vergevingsgezind kunnen zijn dat je de familie dit vergeeft, anders wordt het erg lastig denk ik.
vrijdag 23 september 2016 12:39
Dat mensen wellicht willen doen "wat hoort" maakt ze nog niet vrij van eigen verantwoordelijkheid dat ze iets doen omdat "het hoort".
Dat is juist het hele probleem met "doen wat hoort". Dat mensen dan ineens denken dat jwetsen, anderen bewust pijn doen die dat niet verdienen ineens zou mogen of zo.
Het blijft kwetsend als iemand jouw geluk wil afpakken terwijl je juist van hun zoon houdt en het beste altijd met iedereen voor ogen had. Ze jou willen buitensluiten van hun groep en bovenal je geliefde. Dat is en blijft persoonlijk. Het heeft grote invloed op je leven als dat zou lukken.
En zeker kan je het in het perspectief plaatsen dat het lastig is je uit opvoeding, opgedaan gedachtengoed met grote druk vanuit gemeenschap, geloof, nabije familie te ontworstelen of open te blijven staan voor liefde, eerlijkheid, openheid.
Neemt echter niet weg dat dit geen schoonheidsprijs verdient en je zult moeten afwachten hoe dit zich ontwikkelt en ondertussen accepteren dat dit nu de situatie is.
Zijn ouders zullen er hun eigen redenen voor hebben en wellicht kom je ooit nog achter de verschillende aspecten van hun motivaties. Waarvan sommige motivaties wellicht makkelijker te accepteren zijn dan andere motivaties.
Zoals dat ze het ooit al beloofd hadden toen hij nog jonger was en to nog niet in beeld. Dat het voor hen de druppel was dat zij alleen als vrouw een tijdje naar het buitenland ging en in hun ogen te vrij en dus niet trouw genoeg. Of dat de andere familie in hoge nood verkeerd en hun dochter nu echt de leeftijd heeft bereikt te trouwen en zij haar een betere toekomst toewensen en hun zoon daarvoor de geschikte kandidaat is. Dat ze dachten dat het uit zichzelf wel uit zou gaan. Etc.
De kunst is echter je eigen weg te gaan. Je moet het als koppel samen oplossen. Je eigen leven leiden. En het is spijtig dat het niet mooier kan van hen uit maar wel heel mooi als je samen toch ondanks dat, voor elkaar kiest.
Dat is juist het hele probleem met "doen wat hoort". Dat mensen dan ineens denken dat jwetsen, anderen bewust pijn doen die dat niet verdienen ineens zou mogen of zo.
Het blijft kwetsend als iemand jouw geluk wil afpakken terwijl je juist van hun zoon houdt en het beste altijd met iedereen voor ogen had. Ze jou willen buitensluiten van hun groep en bovenal je geliefde. Dat is en blijft persoonlijk. Het heeft grote invloed op je leven als dat zou lukken.
En zeker kan je het in het perspectief plaatsen dat het lastig is je uit opvoeding, opgedaan gedachtengoed met grote druk vanuit gemeenschap, geloof, nabije familie te ontworstelen of open te blijven staan voor liefde, eerlijkheid, openheid.
Neemt echter niet weg dat dit geen schoonheidsprijs verdient en je zult moeten afwachten hoe dit zich ontwikkelt en ondertussen accepteren dat dit nu de situatie is.
Zijn ouders zullen er hun eigen redenen voor hebben en wellicht kom je ooit nog achter de verschillende aspecten van hun motivaties. Waarvan sommige motivaties wellicht makkelijker te accepteren zijn dan andere motivaties.
Zoals dat ze het ooit al beloofd hadden toen hij nog jonger was en to nog niet in beeld. Dat het voor hen de druppel was dat zij alleen als vrouw een tijdje naar het buitenland ging en in hun ogen te vrij en dus niet trouw genoeg. Of dat de andere familie in hoge nood verkeerd en hun dochter nu echt de leeftijd heeft bereikt te trouwen en zij haar een betere toekomst toewensen en hun zoon daarvoor de geschikte kandidaat is. Dat ze dachten dat het uit zichzelf wel uit zou gaan. Etc.
De kunst is echter je eigen weg te gaan. Je moet het als koppel samen oplossen. Je eigen leven leiden. En het is spijtig dat het niet mooier kan van hen uit maar wel heel mooi als je samen toch ondanks dat, voor elkaar kiest.
vrijdag 23 september 2016 12:41
quote:lux. schreef op 23 september 2016 @ 12:34:
[...]
Maar als moeder met veel levenservaring weet je vast ook dat ouders bij kunnen draaien. Mijn moeder vond mijn man eerst ook niks voor mij, nu vindt ze hem leuk (of ze doet alsof natuurlijk ). Of zoals bij die vriendin van mij, waarbij de familie van haar Turkse vriend na verloop van tijd gewoon is bijgedraaid.
Het is pas een halfjaar aan, wie weet wat er nog komt. Maar dan moet je wel zo vergevingsgezind kunnen zijn dat je de familie dit vergeeft, anders wordt het erg lastig denk ik.
Oh ja hoor, dat families bij kunnen draaien is inderdaad een feit. Mijn ouders stond ook niet te springen toen ik met een buitenlander thuiskwam, maar mijn moeder is inmiddels stapelgek op mijn man. Mijn vader echter, heeft altijd op hem neergekeken en dat is dan ook niet meer goedgekomen, er is met hem geen contact meer.
Mijn dochter zou inderdaad vergevingsgezind kunnen zijn maar ik als moeder, zou toch wat meer tijd nodig hebben voordat ik de familie van haar vriend weer als positief kan ervaren. Is toch ook best logisch?
[...]
Maar als moeder met veel levenservaring weet je vast ook dat ouders bij kunnen draaien. Mijn moeder vond mijn man eerst ook niks voor mij, nu vindt ze hem leuk (of ze doet alsof natuurlijk ). Of zoals bij die vriendin van mij, waarbij de familie van haar Turkse vriend na verloop van tijd gewoon is bijgedraaid.
Het is pas een halfjaar aan, wie weet wat er nog komt. Maar dan moet je wel zo vergevingsgezind kunnen zijn dat je de familie dit vergeeft, anders wordt het erg lastig denk ik.
Oh ja hoor, dat families bij kunnen draaien is inderdaad een feit. Mijn ouders stond ook niet te springen toen ik met een buitenlander thuiskwam, maar mijn moeder is inmiddels stapelgek op mijn man. Mijn vader echter, heeft altijd op hem neergekeken en dat is dan ook niet meer goedgekomen, er is met hem geen contact meer.
Mijn dochter zou inderdaad vergevingsgezind kunnen zijn maar ik als moeder, zou toch wat meer tijd nodig hebben voordat ik de familie van haar vriend weer als positief kan ervaren. Is toch ook best logisch?
vrijdag 23 september 2016 12:43
quote:taqwa schreef op 23 september 2016 @ 12:24:
[...]
Even zwart-wit.
Nederlandse cultuur = relaties, daten, ONS, verkeringen vanaf je kindertijd, tot je ooit bij iemand blijft hangen,dan samenwonen, dan wellicht trouwen/kinderen). Seks hebben rond je 16e, met vrienden/vriendinnen op vakantie gaan, uitgaan, drinken, varkensvlees eten. Man/vrouw vriendschappen, geen probleem. Je eigen gang gaan, individueel, niet rekening houden met je ouders, met schaamte, met je broers en zussen.
Islamitische cultuur (ja ik noem het cultuur omdat het zo sterk vermengd is en ook de mensen die niet diep gelovig zijn toch vaak grotendeels de cultuur wel meenemen) = Geen relaties en eigenlijk ook geen seks tot je huwelijk. Kom je thuis met iemand dan is het serieus en ga je verloven en trouwen. Daarna samenwonen, daarna kinderen. Geen overbodige contact met andere mannen dan familie, maw geen mannelijke vrienden. Niet op vakantie zonder ouders, niet drinken, geen varkensvlees. Seks, vriendjes, in principe allemaal niet. Niet je eigen gang gaan, luisteren naar je ouders, rekening houden met eer van familie en je broers en zussen.
Je kunt daar lastig een compromis in maken, veel dingen zijn tegengesteld aan elkaar. Wat ga je zeggen, 'af en toe drinken/uitgaan/vriendjes mag wel?' 'ene kind besnijden, andere kind niet?' Van varkensvlees kun je nog zeggen, ik eet het niet thuis, maar buiten de deur wel, van drinken ook nog. Maar hoe doe je dat met kinderen? Wat leer je hen? 'Mag van mama, maar niet thuis hoor, vind papa niet leuk'. Mama gaat wel uit, papa niet. Kind mag af en toe uit? En wat is de boodschap? Papa heeft het liever niet, mama faciliteert het stiekem? Wat moet een kind daarvan denken?
Ik denk dat als je op zulke zaken niet op één lijn komt dat het heel lastig wordt. Of je krijgt kinderen die alles stiekem doen, geheimpjes met de ene ouder hebben die allemaal toelaat en voor de andere ouder wordt gezamenlijk een toneelstukje gespeeld. Sommige pikken dat, andere niet.
Bij een gezin waar ik oppaste met een Nederlandse moeder en een Nederlands-Turkse vader, daar werden de kinderen Nederlands opgevoed, maar deden ze wel de ramadan en vierden ze Suikerfeest en zo nog wat Islamitische tradities. Niet veel anders dan een Nederlands-christelijk gezin.
Ik ken ook een man wiens moeder zich heeft bekeerd tot de Islam en die - toen ze na 20 jaar scheidden - moslima is gebleven, omdat zij zich veel prettiger voelde in de Nederlands-Marokkaanse cultuur.
Dat ging dus allebei heel goed eigenlijk. Hoeft dus geen probleem te zijn. Nogmaals: tussen TO en haar vriend speelt op dit moment niets. Alleen die familie heeft iets geks gedaan. Ze zijn pas een halfjaar samen. Wat de toekomst brengt kunnen ze nu simpelweg ook nog niet weten, en of ze geschikt zijn om samen een gezin te hebben.
Maar daar denken mensen sowieso maar weinig over na van tevoren, of ze qua opvoedingsstrategie wel bij elkaar passen. Ik vraag me af of de meesten überhaupt een visie op opvoeding hebben voor ze aan kinderen beginnen.
[...]
Even zwart-wit.
Nederlandse cultuur = relaties, daten, ONS, verkeringen vanaf je kindertijd, tot je ooit bij iemand blijft hangen,dan samenwonen, dan wellicht trouwen/kinderen). Seks hebben rond je 16e, met vrienden/vriendinnen op vakantie gaan, uitgaan, drinken, varkensvlees eten. Man/vrouw vriendschappen, geen probleem. Je eigen gang gaan, individueel, niet rekening houden met je ouders, met schaamte, met je broers en zussen.
Islamitische cultuur (ja ik noem het cultuur omdat het zo sterk vermengd is en ook de mensen die niet diep gelovig zijn toch vaak grotendeels de cultuur wel meenemen) = Geen relaties en eigenlijk ook geen seks tot je huwelijk. Kom je thuis met iemand dan is het serieus en ga je verloven en trouwen. Daarna samenwonen, daarna kinderen. Geen overbodige contact met andere mannen dan familie, maw geen mannelijke vrienden. Niet op vakantie zonder ouders, niet drinken, geen varkensvlees. Seks, vriendjes, in principe allemaal niet. Niet je eigen gang gaan, luisteren naar je ouders, rekening houden met eer van familie en je broers en zussen.
Je kunt daar lastig een compromis in maken, veel dingen zijn tegengesteld aan elkaar. Wat ga je zeggen, 'af en toe drinken/uitgaan/vriendjes mag wel?' 'ene kind besnijden, andere kind niet?' Van varkensvlees kun je nog zeggen, ik eet het niet thuis, maar buiten de deur wel, van drinken ook nog. Maar hoe doe je dat met kinderen? Wat leer je hen? 'Mag van mama, maar niet thuis hoor, vind papa niet leuk'. Mama gaat wel uit, papa niet. Kind mag af en toe uit? En wat is de boodschap? Papa heeft het liever niet, mama faciliteert het stiekem? Wat moet een kind daarvan denken?
Ik denk dat als je op zulke zaken niet op één lijn komt dat het heel lastig wordt. Of je krijgt kinderen die alles stiekem doen, geheimpjes met de ene ouder hebben die allemaal toelaat en voor de andere ouder wordt gezamenlijk een toneelstukje gespeeld. Sommige pikken dat, andere niet.
Bij een gezin waar ik oppaste met een Nederlandse moeder en een Nederlands-Turkse vader, daar werden de kinderen Nederlands opgevoed, maar deden ze wel de ramadan en vierden ze Suikerfeest en zo nog wat Islamitische tradities. Niet veel anders dan een Nederlands-christelijk gezin.
Ik ken ook een man wiens moeder zich heeft bekeerd tot de Islam en die - toen ze na 20 jaar scheidden - moslima is gebleven, omdat zij zich veel prettiger voelde in de Nederlands-Marokkaanse cultuur.
Dat ging dus allebei heel goed eigenlijk. Hoeft dus geen probleem te zijn. Nogmaals: tussen TO en haar vriend speelt op dit moment niets. Alleen die familie heeft iets geks gedaan. Ze zijn pas een halfjaar samen. Wat de toekomst brengt kunnen ze nu simpelweg ook nog niet weten, en of ze geschikt zijn om samen een gezin te hebben.
Maar daar denken mensen sowieso maar weinig over na van tevoren, of ze qua opvoedingsstrategie wel bij elkaar passen. Ik vraag me af of de meesten überhaupt een visie op opvoeding hebben voor ze aan kinderen beginnen.
vrijdag 23 september 2016 12:45
Maar goed...lange verhaal kort, je vriend is dus uitgehuwelijkt,..dat is een feit.
.
En nu?
.
Maar dat dat mag in Nederland, waar wij zo heerlijke vrij zijn, is me een raadsel, maar goed...
Men ze wel eens, iedere oorlog begint met geloof...ik heb er lang over na moeten denken, maar naar mijn idee, klopt dat.
.
De een weet het nog mooier te brengen , dan een ander.
Het zorgt voor strijd.
Jammer......god, wat jammer.
.
En nu?
.
Maar dat dat mag in Nederland, waar wij zo heerlijke vrij zijn, is me een raadsel, maar goed...
Men ze wel eens, iedere oorlog begint met geloof...ik heb er lang over na moeten denken, maar naar mijn idee, klopt dat.
.
De een weet het nog mooier te brengen , dan een ander.
Het zorgt voor strijd.
Jammer......god, wat jammer.
We are the heroes of our time, but we are dancing with demons in our minds..
vrijdag 23 september 2016 12:46
vrijdag 23 september 2016 12:49
En ja. Ook ouders kunnen veranderen. Zien dat hun zoon echt van haar houdt en zij van hem. Dat ze gelukkig zijn. Zij ook andere wel in hun ogen bepaalde goede normen en waarden heeft of eieren voir hun geld kiezen omdat ze hun zoon willen blijven zien.
TO klinkt niet echt als iemand die de boel op de spits wil drijven maar zeker wel open lijkt te staan onder de juiste omstandigheden voor toenadering. Grootste probleem lijkt me me meer dat ze haar gekwestsheid teveel zal proberen ontkennen om de lieve vrede of zichzelf en hem wegcijferen voor de relatie met zijn ouders teveel goed te willen houden.
Hij heeft voor haar bewust gekozen. Dan aangeven dat je niet de indirecte oorzaak wil zijn of het contact met zijn ouders voor hem wil goed houden daar waar het op dit moment mis zit vanuit hen, zijn twee stappen te ver.
De kunst is de balans, de grenzen, op de juiste plek te zetten. Het is zijn verantwoordelijkheid voor haar te blijven kiezen. Dat moet je niet willen ondermijnen om het dan maar uit te maken omdat zijn ouders het er niet mee eens zijn of alles nu gelijk weer goed te gaan proberen te maken.
Zij waren fout. Hebben haar en hem gekwetst. Nu zal de tijd zijn werk gaan doen in hoe het contact met zijn ouders verder gaat.
TO klinkt niet echt als iemand die de boel op de spits wil drijven maar zeker wel open lijkt te staan onder de juiste omstandigheden voor toenadering. Grootste probleem lijkt me me meer dat ze haar gekwestsheid teveel zal proberen ontkennen om de lieve vrede of zichzelf en hem wegcijferen voor de relatie met zijn ouders teveel goed te willen houden.
Hij heeft voor haar bewust gekozen. Dan aangeven dat je niet de indirecte oorzaak wil zijn of het contact met zijn ouders voor hem wil goed houden daar waar het op dit moment mis zit vanuit hen, zijn twee stappen te ver.
De kunst is de balans, de grenzen, op de juiste plek te zetten. Het is zijn verantwoordelijkheid voor haar te blijven kiezen. Dat moet je niet willen ondermijnen om het dan maar uit te maken omdat zijn ouders het er niet mee eens zijn of alles nu gelijk weer goed te gaan proberen te maken.
Zij waren fout. Hebben haar en hem gekwetst. Nu zal de tijd zijn werk gaan doen in hoe het contact met zijn ouders verder gaat.
vrijdag 23 september 2016 12:51
quote:glitglam schreef op 23 september 2016 @ 12:03:
[...]
Het houdt écht wel meer in dan je 'een beetje willen aanpassen'.
Ook al is die wil er wel, zo makkelijk is dat niet. Er komen veel meer aspecten bij kijken, die niet zozeer te maken hebben met je een beetje willen aanpassen. Dan zou het inderdaad veel makkelijker zijn.Volgens mij is bijvoorbeeld Isa_88 het al met je oneens. Kennelijk was het niks voor jou, maar zijn er ook andere ervaringen.
[...]
Het houdt écht wel meer in dan je 'een beetje willen aanpassen'.
Ook al is die wil er wel, zo makkelijk is dat niet. Er komen veel meer aspecten bij kijken, die niet zozeer te maken hebben met je een beetje willen aanpassen. Dan zou het inderdaad veel makkelijker zijn.Volgens mij is bijvoorbeeld Isa_88 het al met je oneens. Kennelijk was het niks voor jou, maar zijn er ook andere ervaringen.
vrijdag 23 september 2016 12:52
quote:lux. schreef op 23 september 2016 @ 11:38:
[...]
Nee dat zeg ik niet. Maar er zijn genoeg moslims die fel tegen vrouwenbesnijdenis en dergelijke zijn. Er wordt hier altijd een hele groep mensen over de kam van de opvattingen van de minderheid geschoren. Als jij graag wil geloven dat de wereld bestaat uit goede mensen vs. moslims, tja dan doe je in mijn ogen hetzelfde als zo'n familie. ...
Dat zeg ik helemaal niet, ik spreek jou aan op jouw cultuurrelativisme. Als persoon. Ik zeg nergens dat alle moslims slecht of wat dan ook zijn.quote:En nee, de Nederlandse hoeft haar cultuur natuurlijk niet op te geven. Dat zeg ik ook nergens. Maar als je een interculturele relatie aangaat, dan zul je met die verschillen in cultuur moeten omgaan. Dat betekent niet dat de een zijn cultuur moet opgeven voor de ander. Maar als je geen zin hebt om een klein beetje begrip te tonen voor de ander zijn cultuur, geen enkele concessie wil doen, geen enkele aanpassing wil maken, niet wil samenwerken, maar wil dat je partner jouw cultuur overneemt, dan ben je niet geschikt voor een interculturele relatie. Wat je afkomst ook is.Ook dit zeg ik niet. Jij beweerde dat je geen interculturele relatie aan kon gaan zonder dit soort dingen te krijgen. Er is een groot verschil tussen compromissen sluiten en alles moeten slikken als logisch.quote:En ik gaf daarin een reactie op Paekzwart en ik heb nergens gezegd dat het prima is dat die ouders dat hebben gedaan. Je gaat zijn ouders alleen niet veranderen, dus het is hopen op het beste, of uitmaken als je er niet mee kunt leven dat je schoonouders je misschien niet zullen accepteren.Dat laatste stuk was gericht naar to, in het kader van jouw "zo doen ze dat nou eenmaal bij die mensen". Iedereen is als individu aansprakelijk voor zijn fratsen.
[...]
Nee dat zeg ik niet. Maar er zijn genoeg moslims die fel tegen vrouwenbesnijdenis en dergelijke zijn. Er wordt hier altijd een hele groep mensen over de kam van de opvattingen van de minderheid geschoren. Als jij graag wil geloven dat de wereld bestaat uit goede mensen vs. moslims, tja dan doe je in mijn ogen hetzelfde als zo'n familie. ...
Dat zeg ik helemaal niet, ik spreek jou aan op jouw cultuurrelativisme. Als persoon. Ik zeg nergens dat alle moslims slecht of wat dan ook zijn.quote:En nee, de Nederlandse hoeft haar cultuur natuurlijk niet op te geven. Dat zeg ik ook nergens. Maar als je een interculturele relatie aangaat, dan zul je met die verschillen in cultuur moeten omgaan. Dat betekent niet dat de een zijn cultuur moet opgeven voor de ander. Maar als je geen zin hebt om een klein beetje begrip te tonen voor de ander zijn cultuur, geen enkele concessie wil doen, geen enkele aanpassing wil maken, niet wil samenwerken, maar wil dat je partner jouw cultuur overneemt, dan ben je niet geschikt voor een interculturele relatie. Wat je afkomst ook is.Ook dit zeg ik niet. Jij beweerde dat je geen interculturele relatie aan kon gaan zonder dit soort dingen te krijgen. Er is een groot verschil tussen compromissen sluiten en alles moeten slikken als logisch.quote:En ik gaf daarin een reactie op Paekzwart en ik heb nergens gezegd dat het prima is dat die ouders dat hebben gedaan. Je gaat zijn ouders alleen niet veranderen, dus het is hopen op het beste, of uitmaken als je er niet mee kunt leven dat je schoonouders je misschien niet zullen accepteren.Dat laatste stuk was gericht naar to, in het kader van jouw "zo doen ze dat nou eenmaal bij die mensen". Iedereen is als individu aansprakelijk voor zijn fratsen.
vrijdag 23 september 2016 12:56
Zijn familie is schuldig aan de breuk, niet jij! En ook niet jouw vriend! Zijn familie wil zijn leven bepalen, dat is van den zotte, kom op!
Jij had ook een andere vrouw kunnen zijn voor je vriend. Aan wie hij zijn hart maar had verpand! Dus kun jij onmogelijk de oorzaak zijn, nee, zijn familie respecteert jouw vriend niet. Geen respect voor zelfbeschikkingsrecht! Uithuwelijking is niet wreed wanneer de uithuwbare daar zelf voor kiest. Komt ook voor!
Jij had ook een andere vrouw kunnen zijn voor je vriend. Aan wie hij zijn hart maar had verpand! Dus kun jij onmogelijk de oorzaak zijn, nee, zijn familie respecteert jouw vriend niet. Geen respect voor zelfbeschikkingsrecht! Uithuwelijking is niet wreed wanneer de uithuwbare daar zelf voor kiest. Komt ook voor!
vrijdag 23 september 2016 13:06
quote:lux. schreef op 23 september 2016 @ 12:51:
[...]
Volgens mij is bijvoorbeeld Isa_88 het al met je oneens. Kennelijk was het niks voor jou, maar zijn er ook andere ervaringen.
Er zullen wel meer mensen zijn die het met me oneens zijn En natuurlijk zijn er ook andere ervaringen, gelukkig wel.
Mijn ouders hadden ook een leuke/goede relatie,maar het hele cultuur-achtergrond ding (nog niet eens geloof) brengt vaak wel veel met zich mee.
Dat heeft met meer te maken (mijns inziens) dan je een beetje willen aanpassen.
Geloof, cultuur, land van herkomst, wijze van opvoeding/wereldvisie etc, zit veel dieper in ons verweven dan we ons vaak bewust zijn. Ook komt dat pas vaak naar voren ná de leuke 'verkeringstijd', juist bij het verdergaan in het leven/carriere/kinderen/ouder worden etc.. Juist dán komt het vaak weer naar voren, ook bij jezelf bijvoorbeeld, terwijl je dat misschien niet van jezelf had verwacht.
En ja, (gelukkig) zijn Nederlanders vaak ruimdenkend en staan open voor andere culturen en dat is heel mooi. Maar toch vind ik Nederlandse vrouwen vaak naief als het gaat over multiculturele relaties, en wat dat met zich meebrengt.
Dat is namelijk heel wat anders dan in een vriendschap, in werk met iemand omgaan, of een korte verkering.
[...]
Volgens mij is bijvoorbeeld Isa_88 het al met je oneens. Kennelijk was het niks voor jou, maar zijn er ook andere ervaringen.
Er zullen wel meer mensen zijn die het met me oneens zijn En natuurlijk zijn er ook andere ervaringen, gelukkig wel.
Mijn ouders hadden ook een leuke/goede relatie,maar het hele cultuur-achtergrond ding (nog niet eens geloof) brengt vaak wel veel met zich mee.
Dat heeft met meer te maken (mijns inziens) dan je een beetje willen aanpassen.
Geloof, cultuur, land van herkomst, wijze van opvoeding/wereldvisie etc, zit veel dieper in ons verweven dan we ons vaak bewust zijn. Ook komt dat pas vaak naar voren ná de leuke 'verkeringstijd', juist bij het verdergaan in het leven/carriere/kinderen/ouder worden etc.. Juist dán komt het vaak weer naar voren, ook bij jezelf bijvoorbeeld, terwijl je dat misschien niet van jezelf had verwacht.
En ja, (gelukkig) zijn Nederlanders vaak ruimdenkend en staan open voor andere culturen en dat is heel mooi. Maar toch vind ik Nederlandse vrouwen vaak naief als het gaat over multiculturele relaties, en wat dat met zich meebrengt.
Dat is namelijk heel wat anders dan in een vriendschap, in werk met iemand omgaan, of een korte verkering.
vrijdag 23 september 2016 13:07
quote:lotus77 schreef op 23 september 2016 @ 12:52:
[...]
Dat zeg ik helemaal niet, ik spreek jou aan op jouw cultuurrelativisme. Als persoon. Ik zeg nergens dat alle moslims slecht of wat dan ook zijn.
[...]
Ook dit zeg ik niet. Jij beweerde dat je geen interculturele relatie aan kon gaan zonder dit soort dingen te krijgen. Er is een groot verschil tussen compromissen sluiten en alles moeten slikken als logisch.
[...]
Dat laatste stuk was gericht naar to, in het kader van jouw "zo doen ze dat nou eenmaal bij die mensen". Iedereen is als individu aansprakelijk voor zijn fratsen.
Eh dat doe je zelf hoor:
quote:Alsof er geen fout of goed bestaat "want daar is dat normaal en dus kan het niet fout zijn..."
Lipschotels, vrouwenbesnijdenis, eunuchen, rituele mensenoffers, eerwraak, kastesystemen, slavernij, allemaal "anders" en niet fout want ooit of nog steeds geaccepteerd in een of andere cultuur.
Die dingen accepteren de meeste moslims, Marokkanen, Turken, Afrikanen, Irakezen, Surinamers, Indiërs en Libanezen die ik ken niet hoor. Sterker nog, ik ken er niet 1 die pro dat soort praktijken is.
Dat jij mijn 'hun cultuur is anders, daarom zoeken ze een Turks meisje voor hun zoon' vergelijkt met het goedpraten van vrouwenbesnijdenis en mensenoffers vind ik nogal opmerkelijk.
[...]
Dat zeg ik helemaal niet, ik spreek jou aan op jouw cultuurrelativisme. Als persoon. Ik zeg nergens dat alle moslims slecht of wat dan ook zijn.
[...]
Ook dit zeg ik niet. Jij beweerde dat je geen interculturele relatie aan kon gaan zonder dit soort dingen te krijgen. Er is een groot verschil tussen compromissen sluiten en alles moeten slikken als logisch.
[...]
Dat laatste stuk was gericht naar to, in het kader van jouw "zo doen ze dat nou eenmaal bij die mensen". Iedereen is als individu aansprakelijk voor zijn fratsen.
Eh dat doe je zelf hoor:
quote:Alsof er geen fout of goed bestaat "want daar is dat normaal en dus kan het niet fout zijn..."
Lipschotels, vrouwenbesnijdenis, eunuchen, rituele mensenoffers, eerwraak, kastesystemen, slavernij, allemaal "anders" en niet fout want ooit of nog steeds geaccepteerd in een of andere cultuur.
Die dingen accepteren de meeste moslims, Marokkanen, Turken, Afrikanen, Irakezen, Surinamers, Indiërs en Libanezen die ik ken niet hoor. Sterker nog, ik ken er niet 1 die pro dat soort praktijken is.
Dat jij mijn 'hun cultuur is anders, daarom zoeken ze een Turks meisje voor hun zoon' vergelijkt met het goedpraten van vrouwenbesnijdenis en mensenoffers vind ik nogal opmerkelijk.
vrijdag 23 september 2016 13:15
quote:glitglam schreef op 23 september 2016 @ 13:06:
[...]
Er zullen wel meer mensen zijn die het met me oneens zijn En natuurlijk zijn er ook andere ervaringen, gelukkig wel.
Mijn ouders hadden ook een leuke/goede relatie,maar het hele cultuur-achtergrond ding (nog niet eens geloof) brengt vaak wel veel met zich mee.
Dat heeft met meer te maken (mijns inziens) dan je een beetje willen aanpassen.
Geloof, cultuur, land van herkomst, wijze van opvoeding/wereldvisie etc, zit veel dieper in ons verweven dan we ons vaak bewust zijn. Ook komt dat pas vaak naar voren ná de leuke 'verkeringstijd', juist bij het verdergaan in het leven/carriere/kinderen/ouder worden etc.. Juist dán komt het vaak weer naar voren, ook bij jezelf bijvoorbeeld, terwijl je dat misschien niet van jezelf had verwacht.
En ja, (gelukkig) zijn Nederlanders vaak ruimdenkend en staan open voor andere culturen en dat is heel mooi. Maar toch vind ik Nederlandse vrouwen vaak naief als het gaat over multiculturele relaties, en wat dat met zich meebrengt.
Dat is namelijk heel wat anders dan in een vriendschap, in werk met iemand omgaan, of een korte verkering.
Maar dat zal TO de komende jaren toch voor zichzelf moeten gaan ontdekken, of het bij haar past of niet en in welke vorm dan. Ik zou geen relatie willen met een moslim. Maar ook niet met een christen. Of met een jood. Of met een boeddhist. Of een hindoe. Ik geloof niet in god in welke vorm dan ook en hoewel ik mijn kinderen niet per se atheïstisch wil opvoeden (als zij naar de kerk/synagoge/moskee willen dan zal ik daar met alle liefde met ze naar toe gaan), wil ik ze al helemaal niet met een bepaalde religieuze achtergrond opvoeden. En ik zou niet willen dat iemand zijn geloof voor mij afzweert, dus afkomst maakte me niet uit bij mijn partnerkeuze, maar religie zeker wel. Omdat ik van tevoren al kon zeggen dat ik niet bereid ben om daar concessies in te doen, leek het me niet erg zinvol om een relatie te beginnen met een religieus iemand. Ik vind het geen schande dat ik dat niet wil. Ik vind het ook geen schande als dat niet lukt bij mensen die het wel proberen.
Ik denk alleen dat je voor jezelf moet bepalen of je bereid bent om met dat soort verschillen te werken binnen een relatie of niet. Als je het niet bereid bent, dan moet je het niet doen. Dan ben je meer geschikt als vrienden, inderdaad, dan als partners. Maar bij TO lijken dat soort zaken op dit moment (nog) helemaal niet te spelen, het gaat nu puur om een externe factor, waar haar vriend mijns inziens goed op heeft gereageerd, en die heel erg vervelend en verdrietig is voor hen allebei, maar die - mijns inziens - niet haar relatie zou moeten maken of breken. En ik vind het advies om het uit te maken vanwege haar familie dat ik hier bij sommigen lees eigenlijk zo ontzettend on-westers
[...]
Er zullen wel meer mensen zijn die het met me oneens zijn En natuurlijk zijn er ook andere ervaringen, gelukkig wel.
Mijn ouders hadden ook een leuke/goede relatie,maar het hele cultuur-achtergrond ding (nog niet eens geloof) brengt vaak wel veel met zich mee.
Dat heeft met meer te maken (mijns inziens) dan je een beetje willen aanpassen.
Geloof, cultuur, land van herkomst, wijze van opvoeding/wereldvisie etc, zit veel dieper in ons verweven dan we ons vaak bewust zijn. Ook komt dat pas vaak naar voren ná de leuke 'verkeringstijd', juist bij het verdergaan in het leven/carriere/kinderen/ouder worden etc.. Juist dán komt het vaak weer naar voren, ook bij jezelf bijvoorbeeld, terwijl je dat misschien niet van jezelf had verwacht.
En ja, (gelukkig) zijn Nederlanders vaak ruimdenkend en staan open voor andere culturen en dat is heel mooi. Maar toch vind ik Nederlandse vrouwen vaak naief als het gaat over multiculturele relaties, en wat dat met zich meebrengt.
Dat is namelijk heel wat anders dan in een vriendschap, in werk met iemand omgaan, of een korte verkering.
Maar dat zal TO de komende jaren toch voor zichzelf moeten gaan ontdekken, of het bij haar past of niet en in welke vorm dan. Ik zou geen relatie willen met een moslim. Maar ook niet met een christen. Of met een jood. Of met een boeddhist. Of een hindoe. Ik geloof niet in god in welke vorm dan ook en hoewel ik mijn kinderen niet per se atheïstisch wil opvoeden (als zij naar de kerk/synagoge/moskee willen dan zal ik daar met alle liefde met ze naar toe gaan), wil ik ze al helemaal niet met een bepaalde religieuze achtergrond opvoeden. En ik zou niet willen dat iemand zijn geloof voor mij afzweert, dus afkomst maakte me niet uit bij mijn partnerkeuze, maar religie zeker wel. Omdat ik van tevoren al kon zeggen dat ik niet bereid ben om daar concessies in te doen, leek het me niet erg zinvol om een relatie te beginnen met een religieus iemand. Ik vind het geen schande dat ik dat niet wil. Ik vind het ook geen schande als dat niet lukt bij mensen die het wel proberen.
Ik denk alleen dat je voor jezelf moet bepalen of je bereid bent om met dat soort verschillen te werken binnen een relatie of niet. Als je het niet bereid bent, dan moet je het niet doen. Dan ben je meer geschikt als vrienden, inderdaad, dan als partners. Maar bij TO lijken dat soort zaken op dit moment (nog) helemaal niet te spelen, het gaat nu puur om een externe factor, waar haar vriend mijns inziens goed op heeft gereageerd, en die heel erg vervelend en verdrietig is voor hen allebei, maar die - mijns inziens - niet haar relatie zou moeten maken of breken. En ik vind het advies om het uit te maken vanwege haar familie dat ik hier bij sommigen lees eigenlijk zo ontzettend on-westers
vrijdag 23 september 2016 13:19
Uithuwelijking komt ook veel bij niet-moslims voor. http://www.jongin.nl/showtheme2.asp?thm ... ote:Quotes uit die link:
"Sommige ouders zeggen dat het uithuwelijken bij hun religie hoort. In de Bijbel, maar ook in de Koran heeft zowel de jongen als het meisje het recht om zelf hun huwelijkspartner te kiezen. Dit betekent dus dat uithuwelijken niets met het geloof te maken heeft."
---
"Help, ik wil niet worden uitgehuwelijkt!
Omdat er in Nederland veel verschillende culturen voorkomen is er een kans dat jouw ouders je willen uithuwelijken. In Nederland kun je niet verplicht worden om te trouwen. Voor hulp kan je contact opnemen met het Advies-en steunpunt Huiselijk Geweld: 0900-1262626. Ook kan je contact opnemen met de Allochtone vrouwen telefoon. Je kunt ze bereiken op maandag, dinsdag, donderdag en vrijdag van 10.00-14.00 uur en op maandag avond van 18.00-22.00 uur op 070 3622629."
"Sommige ouders zeggen dat het uithuwelijken bij hun religie hoort. In de Bijbel, maar ook in de Koran heeft zowel de jongen als het meisje het recht om zelf hun huwelijkspartner te kiezen. Dit betekent dus dat uithuwelijken niets met het geloof te maken heeft."
---
"Help, ik wil niet worden uitgehuwelijkt!
Omdat er in Nederland veel verschillende culturen voorkomen is er een kans dat jouw ouders je willen uithuwelijken. In Nederland kun je niet verplicht worden om te trouwen. Voor hulp kan je contact opnemen met het Advies-en steunpunt Huiselijk Geweld: 0900-1262626. Ook kan je contact opnemen met de Allochtone vrouwen telefoon. Je kunt ze bereiken op maandag, dinsdag, donderdag en vrijdag van 10.00-14.00 uur en op maandag avond van 18.00-22.00 uur op 070 3622629."
vrijdag 23 september 2016 13:33
quote:taqwa schreef op 23 september 2016 @ 11:13:
Dat jullie mannen toevallig heel verwesterd zijn, leuk voor jullie. Maar ik denk wel te weten dat een meerderheid van de moslimmannen zwaar tilt aan de mening van hun familie. Dat de meeste niet houden van vrouwen die uitgaan, drinken en met andere mannen omgaan, willen hun kind besnijden en islamitisch opvoeden. Kinderen mogen geen verkering hebben, verkeringen mogen niet blijven slapen. Uitgaan van kinderen of zonder ouders op vakantie gaan wordt vaak niet gewaardeerd of verboden, zeker bij dochters. Dat is gewoon zo, en dat botst vaak wel met Nederlandse normen en waarden. Ik zeg niet dat het één of het ander beter is, ik zeg dat het veel verschilt en dat het vaak botst.
Waarom zijn de scheidingspercentages zo gruwelijk hoog? Echt niet omdat deze mensen allemaal niet genoeg van elkaar houden. Verschillen zijn gewoon erg groot, ik vind niet dat je dat kunt bagatelliseren omdat jullie man toevallig wel verwesterd is, want er zijn er genoeg die dat niet zijn.
Nou zal een maatschappelijk werkster ook alleen de probleemgevallen zien en geeft ook dat weer een vertekend beeld, maar om te zeggen dat wat zij heeft gezien niet aan de orde kan zijn, dat vind ik ook naïef.
Mijn man is niet toevallig verwesterd. Hij komt uit Izmir en is hoog opgeleid.
In zijn familie of vriendenkring voldoet niemand aan het beeld dat de gemiddelde Nederlander van de gemiddelde turk heeft. En zo zijn er nog miljoenen in Turkije. Maar als jij denkt dat het de uitzondering is prima hoor.
Dat jullie mannen toevallig heel verwesterd zijn, leuk voor jullie. Maar ik denk wel te weten dat een meerderheid van de moslimmannen zwaar tilt aan de mening van hun familie. Dat de meeste niet houden van vrouwen die uitgaan, drinken en met andere mannen omgaan, willen hun kind besnijden en islamitisch opvoeden. Kinderen mogen geen verkering hebben, verkeringen mogen niet blijven slapen. Uitgaan van kinderen of zonder ouders op vakantie gaan wordt vaak niet gewaardeerd of verboden, zeker bij dochters. Dat is gewoon zo, en dat botst vaak wel met Nederlandse normen en waarden. Ik zeg niet dat het één of het ander beter is, ik zeg dat het veel verschilt en dat het vaak botst.
Waarom zijn de scheidingspercentages zo gruwelijk hoog? Echt niet omdat deze mensen allemaal niet genoeg van elkaar houden. Verschillen zijn gewoon erg groot, ik vind niet dat je dat kunt bagatelliseren omdat jullie man toevallig wel verwesterd is, want er zijn er genoeg die dat niet zijn.
Nou zal een maatschappelijk werkster ook alleen de probleemgevallen zien en geeft ook dat weer een vertekend beeld, maar om te zeggen dat wat zij heeft gezien niet aan de orde kan zijn, dat vind ik ook naïef.
Mijn man is niet toevallig verwesterd. Hij komt uit Izmir en is hoog opgeleid.
In zijn familie of vriendenkring voldoet niemand aan het beeld dat de gemiddelde Nederlander van de gemiddelde turk heeft. En zo zijn er nog miljoenen in Turkije. Maar als jij denkt dat het de uitzondering is prima hoor.
if we all light up, we can scare away the dark...
vrijdag 23 september 2016 13:39
Laten we er inderdaad geen algemeenheden en generalisaties tegenaan gaan gooien maar het houden bij de situatie zoals door TO is omschreven, dus dit specifieke geval.
In dit geval heeft de familie van haar vriend door deze actie TO, haar familie en hun zoon zwaar beledigd en is het aan hen om ervoor te zorgen dat het weer goed komt. Een mooi begin zou zijn als zij hun idiote plan intrekken en hun nederige excuses maken.
In dit geval heeft de familie van haar vriend door deze actie TO, haar familie en hun zoon zwaar beledigd en is het aan hen om ervoor te zorgen dat het weer goed komt. Een mooi begin zou zijn als zij hun idiote plan intrekken en hun nederige excuses maken.
vrijdag 23 september 2016 13:40
quote:tatlitatli schreef op 23 september 2016 @ 13:33:
[...]
Mijn man is niet toevallig verwesterd. Hij komt uit Izmir en is hoog opgeleid.
In zijn familie of vriendenkring voldoet niemand aan het beeld dat de gemiddelde Nederlander van de gemiddelde turk heeft. En zo zijn er nog miljoenen in Turkije. Maar als jij denkt dat het de uitzondering is prima hoor.Hoeveel miljoenen van de ongeveer 70 miljoen?
[...]
Mijn man is niet toevallig verwesterd. Hij komt uit Izmir en is hoog opgeleid.
In zijn familie of vriendenkring voldoet niemand aan het beeld dat de gemiddelde Nederlander van de gemiddelde turk heeft. En zo zijn er nog miljoenen in Turkije. Maar als jij denkt dat het de uitzondering is prima hoor.Hoeveel miljoenen van de ongeveer 70 miljoen?
vrijdag 23 september 2016 13:41
Vooral vroeger maar ook nu nog heb je ook christelijke geloofsstromingen waar werd gezegd: "Twee geloven op één kussen, daar slaapt de duivel tussen". Niettemin zijn, of beter gezegd waren, we daar, voor een groot deel, vanaf.
Uithuwelijking komt in oorsprong van onze cultuur verder niet veel voor. De chrustenen waar het nu nog voorkomt in Nederland zijn bijvoorbeeld Pakistaanse christenen.
Dit is in Nederland meer iets van "vroeger" en dan vooral vanwege rijkdom in de familie houden.
@Carabosse In die link staat nergens dat het verl voorkomt bij de christenenen nu in het algemeen in Nederland. En ook relatief vaak is ook niet van toepassing op vroeger omdat rijk niet zo heel vaak relatief voorkwam.
Uithuwelijking komt in oorsprong van onze cultuur verder niet veel voor. De chrustenen waar het nu nog voorkomt in Nederland zijn bijvoorbeeld Pakistaanse christenen.
Dit is in Nederland meer iets van "vroeger" en dan vooral vanwege rijkdom in de familie houden.
@Carabosse In die link staat nergens dat het verl voorkomt bij de christenenen nu in het algemeen in Nederland. En ook relatief vaak is ook niet van toepassing op vroeger omdat rijk niet zo heel vaak relatief voorkwam.
vrijdag 23 september 2016 13:42
quote:glitglam schreef op 23 september 2016 @ 13:06:
[...]
Er zullen wel meer mensen zijn die het met me oneens zijn En natuurlijk zijn er ook andere ervaringen, gelukkig wel.
Mijn ouders hadden ook een leuke/goede relatie,maar het hele cultuur-achtergrond ding (nog niet eens geloof) brengt vaak wel veel met zich mee.
Dat heeft met meer te maken (mijns inziens) dan je een beetje willen aanpassen.
Geloof, cultuur, land van herkomst, wijze van opvoeding/wereldvisie etc, zit veel dieper in ons verweven dan we ons vaak bewust zijn. Ook komt dat pas vaak naar voren ná de leuke 'verkeringstijd', juist bij het verdergaan in het leven/carriere/kinderen/ouder worden etc.. Juist dán komt het vaak weer naar voren, ook bij jezelf bijvoorbeeld, terwijl je dat misschien niet van jezelf had verwacht.
En ja, (gelukkig) zijn Nederlanders vaak ruimdenkend en staan open voor andere culturen en dat is heel mooi. Maar toch vind ik Nederlandse vrouwen vaak naief als het gaat over multiculturele relaties, en wat dat met zich meebrengt.
Dat is namelijk heel wat anders dan in een vriendschap, in werk met iemand omgaan, of een korte verkering.
Ik vind Nederlandse vrouwen vooral erg aanpassingsbereid. Vaak worden Turkse namen gegeven, jongens besneden etc.
Misschien scheelt het dat ik 'al' 28 was toen ik mijn man tegen kwam, maar ik heb er altijd voor gezorgd dat 'mijn cultuur' tenminste even goed is vertegenwoordigd in ons huwelijk en bij onze kinderen. Onze kinderen hebben dus een Nederlandse voornaam, zoon wordt niet besneden, we vieren kerst, soms met een nachtmis. Kortom, het kan allemaal wel maar daar ben je zelf bij.
[...]
Er zullen wel meer mensen zijn die het met me oneens zijn En natuurlijk zijn er ook andere ervaringen, gelukkig wel.
Mijn ouders hadden ook een leuke/goede relatie,maar het hele cultuur-achtergrond ding (nog niet eens geloof) brengt vaak wel veel met zich mee.
Dat heeft met meer te maken (mijns inziens) dan je een beetje willen aanpassen.
Geloof, cultuur, land van herkomst, wijze van opvoeding/wereldvisie etc, zit veel dieper in ons verweven dan we ons vaak bewust zijn. Ook komt dat pas vaak naar voren ná de leuke 'verkeringstijd', juist bij het verdergaan in het leven/carriere/kinderen/ouder worden etc.. Juist dán komt het vaak weer naar voren, ook bij jezelf bijvoorbeeld, terwijl je dat misschien niet van jezelf had verwacht.
En ja, (gelukkig) zijn Nederlanders vaak ruimdenkend en staan open voor andere culturen en dat is heel mooi. Maar toch vind ik Nederlandse vrouwen vaak naief als het gaat over multiculturele relaties, en wat dat met zich meebrengt.
Dat is namelijk heel wat anders dan in een vriendschap, in werk met iemand omgaan, of een korte verkering.
Ik vind Nederlandse vrouwen vooral erg aanpassingsbereid. Vaak worden Turkse namen gegeven, jongens besneden etc.
Misschien scheelt het dat ik 'al' 28 was toen ik mijn man tegen kwam, maar ik heb er altijd voor gezorgd dat 'mijn cultuur' tenminste even goed is vertegenwoordigd in ons huwelijk en bij onze kinderen. Onze kinderen hebben dus een Nederlandse voornaam, zoon wordt niet besneden, we vieren kerst, soms met een nachtmis. Kortom, het kan allemaal wel maar daar ben je zelf bij.
if we all light up, we can scare away the dark...
vrijdag 23 september 2016 13:47
quote:Paekzwart schreef op 23 september 2016 @ 13:41:
Vooral vroeger maar ook nu nog heb je ook christelijke geloofsstromingen waar werd gezegd: "Twee geloven op één kussen, daar slaapt de duivel tussen". Niettemin zijn, of beter gezegd waren, we daar, voor een groot deel, vanaf.
Uithuwelijking komt in oorsprong van onze cultuur verder niet veel voor. De chrustenen waar het nu nog voorkomt in Nederland zijn bijvoorbeeld Pakistaanse christenen.
Dit is in Nederland meer iets van "vroeger" en dan vooral vanwege rijkdom in de familie houden.
@Carabosse In die link staat nergens dat het verl voorkomt bij de christenenen nu in het algemeen in Nederland. En ook relatief vaak is ook niet van toepassing op vroeger omdat rijk niet zo heel vaak relatief voorkwam.
Dus het komt in Nederland niet meer voor, maar het kwam van oorsprong in Nederland wel voor
Door jouw gezegde moest ik aan deze foto denken:
De manier van begraven in - ik geloof - 1888 van een protestantse vrouw en haar katholieke echtgenoot, zodat ze toch bij elkaar konden zijn lief! En ergens treurig natuurlijk, dat het zo moest.
Vooral vroeger maar ook nu nog heb je ook christelijke geloofsstromingen waar werd gezegd: "Twee geloven op één kussen, daar slaapt de duivel tussen". Niettemin zijn, of beter gezegd waren, we daar, voor een groot deel, vanaf.
Uithuwelijking komt in oorsprong van onze cultuur verder niet veel voor. De chrustenen waar het nu nog voorkomt in Nederland zijn bijvoorbeeld Pakistaanse christenen.
Dit is in Nederland meer iets van "vroeger" en dan vooral vanwege rijkdom in de familie houden.
@Carabosse In die link staat nergens dat het verl voorkomt bij de christenenen nu in het algemeen in Nederland. En ook relatief vaak is ook niet van toepassing op vroeger omdat rijk niet zo heel vaak relatief voorkwam.
Dus het komt in Nederland niet meer voor, maar het kwam van oorsprong in Nederland wel voor
Door jouw gezegde moest ik aan deze foto denken:
De manier van begraven in - ik geloof - 1888 van een protestantse vrouw en haar katholieke echtgenoot, zodat ze toch bij elkaar konden zijn lief! En ergens treurig natuurlijk, dat het zo moest.
vrijdag 23 september 2016 14:15
Mooi plaatje lux, maar ik vind het vooral triest inderdaad dat religie dit soort dingen in de hand werkte.
Gelukkig is dit meer dan 125 jaar geleden en hebben we de strijd tegen de verzuiling gestreden hier in Nederland. Daar hebben onze ouders/grootouders heel wat voor moeten lijden.
Hopelijk gaan we niet opnieuw die strijd moet leveren met het moslimgeloof.
Gelukkig is dit meer dan 125 jaar geleden en hebben we de strijd tegen de verzuiling gestreden hier in Nederland. Daar hebben onze ouders/grootouders heel wat voor moeten lijden.
Hopelijk gaan we niet opnieuw die strijd moet leveren met het moslimgeloof.
vrijdag 23 september 2016 14:18
quote:tatlitatli schreef op 23 september 2016 @ 13:42:
[...]
Ik vind Nederlandse vrouwen vooral erg aanpassingsbereid. Vaak worden Turkse namen gegeven, jongens besneden etc.
Misschien scheelt het dat ik 'al' 28 was toen ik mijn man tegen kwam, maar ik heb er altijd voor gezorgd dat 'mijn cultuur' tenminste even goed is vertegenwoordigd in ons huwelijk en bij onze kinderen. Onze kinderen hebben dus een Nederlandse voornaam, zoon wordt niet besneden, we vieren kerst, soms met een nachtmis. Kortom, het kan allemaal wel maar daar ben je zelf bij.
Wij hebben juist wel voor de kinderen een Turkse voornaam, ik vind ze mooier dan Nederlandse namen.
Heb me er niet op aangepast, vind het mooier klinken....
En daarbij, je mag best trots zijn op je afkomst.
Mensen hebben vaak wat op te merken over Turken.
Maar we gaan wel massaal naar Turkije op vakantie.
Man en ik hebben nooit afspraken gemaakt over besnijden, kerst vieren etc.
Toch was het voor hem vanzelfsprekend dat onze jongens dat niet hoeven ondergaan tenzij medisch.
Kerst is ook vanzelfsprekend, net als dat man vraagt waar we zijn met de kerst en of iedereen bij ons komt eten of wij bijv bij mijn familie.
En hij dan zelf cadeautjes koopt voor onder de boom.
Als ik met de oudste naar de kerstmis ga dan wilt mijn man niet mee naar de kerk of in iedergeval niet naar binnen.
Dat is dan ook echt het enige wat hij niet wilt.
[...]
Ik vind Nederlandse vrouwen vooral erg aanpassingsbereid. Vaak worden Turkse namen gegeven, jongens besneden etc.
Misschien scheelt het dat ik 'al' 28 was toen ik mijn man tegen kwam, maar ik heb er altijd voor gezorgd dat 'mijn cultuur' tenminste even goed is vertegenwoordigd in ons huwelijk en bij onze kinderen. Onze kinderen hebben dus een Nederlandse voornaam, zoon wordt niet besneden, we vieren kerst, soms met een nachtmis. Kortom, het kan allemaal wel maar daar ben je zelf bij.
Wij hebben juist wel voor de kinderen een Turkse voornaam, ik vind ze mooier dan Nederlandse namen.
Heb me er niet op aangepast, vind het mooier klinken....
En daarbij, je mag best trots zijn op je afkomst.
Mensen hebben vaak wat op te merken over Turken.
Maar we gaan wel massaal naar Turkije op vakantie.
Man en ik hebben nooit afspraken gemaakt over besnijden, kerst vieren etc.
Toch was het voor hem vanzelfsprekend dat onze jongens dat niet hoeven ondergaan tenzij medisch.
Kerst is ook vanzelfsprekend, net als dat man vraagt waar we zijn met de kerst en of iedereen bij ons komt eten of wij bijv bij mijn familie.
En hij dan zelf cadeautjes koopt voor onder de boom.
Als ik met de oudste naar de kerstmis ga dan wilt mijn man niet mee naar de kerk of in iedergeval niet naar binnen.
Dat is dan ook echt het enige wat hij niet wilt.
