Relaties
alle pijlers
Vriendin, zie ik het verkeerd? Graag meningen.
vrijdag 19 december 2014 09:41
Omdat ik niet goed weet of ik het nou verkeerd zie of doe, zou ik graag jullie meningen willen. Hopelijk werken die wat verhelderend want ik weet even niet hoe ik met deze situatie moet omgaan.
Het gaat over een goede vriendin van me. Ze heeft een goed jaar geleden na een pleegprocedure twee kinderen geadopteerd. Een van deze kinderen is in gedrag erg moeilijk. Vanaf het begin. Hij krijgt medicatie maar die werkt verre van afdoende. Hij is zes en schijnt voor bepaalde testen, waaronder voor bipolaire stoornis, nog niet oud genoeg te zijn.
Vanaf pleegperiode praat ze hierover, dat het niet goed gaat, dat ze er niet tegen kan, dat ze het niet meer weet, dat hij de leukigheid wegneemt uit heel veel dingen. Ik heb haar destijds ook geadviseerd om heel goed na te denken alvorens de adoptieprocedure door te zetten. Voor een "probleemkind" moet je sterk in je schoenen staan. ANders lijkt het me voor jezelf, en nog belangrijker, voor het kind, geen gezonde situatie worden. Mij werd verteld dat ze niet op advies zit te wachten, dat ze vooral haar verhaal wil doen. Dit heeft mij toen best wel gekwetst.
Nog steeds hoor ik dagelijks de verhalen, over hoe moeilijk het allemaal is, over dat ze het niet meer weet, over haar man die haar niet steunt en begrijpt. Er zitten heel veel dingen niet goed, dingen waaraan ze zou moeten werken omdat haar relatie en de relatie met haar kinderen straks compleet uit elkaar gaat knallen ben ik bang. Echter als ik haar een goede tip geef zoals betere communicatie al dan niet met een mediator erbij word ik afgekapt. Het is dan haar relaxtijd en wil ze er niet over praten. Oke prima, maar ze begint er steeds zelf over. De manier waarop dit gezegd word vind ik niet prettig. Het komt over alsof ik gedegradeerd ben tot praatpaal die vooral niets terug mag zeggen. En dan zeg ik niet eens wat ik werkelijk denk. Dat zou voor haar veel te bot zijn want ze is erg gevoelig.
Het is continu haar verhaal, als ik iets vertel over wat ik meegemaakt heb of waar ik mee zit wordt dat veelal in een paar seconden beantwoord om het vervolgens weer over haar te hebben.
Ze geeft aan depressief te zijn, heeft antidepressiva maar slikt deze nog niet zegt ze. Wel neemt ze zeer regelmatig meerdere valium aanverwante tabletjes.
Voor de duidelijkheid, ze is een lieverd maar de laatste tijd is het gewoon niet zo leuk. Ik weet niet wat ik hiermee moet. Uiteraard wil ik er voor haar zijn en haar helpen maar dat wil ze niet. Ze wil alleen maar haar verhaal kwijt en kennelijk moet ik dan reageren met "waarvan akte" of "meid wat erg, sterkte" ofzo?
Het gaat over een goede vriendin van me. Ze heeft een goed jaar geleden na een pleegprocedure twee kinderen geadopteerd. Een van deze kinderen is in gedrag erg moeilijk. Vanaf het begin. Hij krijgt medicatie maar die werkt verre van afdoende. Hij is zes en schijnt voor bepaalde testen, waaronder voor bipolaire stoornis, nog niet oud genoeg te zijn.
Vanaf pleegperiode praat ze hierover, dat het niet goed gaat, dat ze er niet tegen kan, dat ze het niet meer weet, dat hij de leukigheid wegneemt uit heel veel dingen. Ik heb haar destijds ook geadviseerd om heel goed na te denken alvorens de adoptieprocedure door te zetten. Voor een "probleemkind" moet je sterk in je schoenen staan. ANders lijkt het me voor jezelf, en nog belangrijker, voor het kind, geen gezonde situatie worden. Mij werd verteld dat ze niet op advies zit te wachten, dat ze vooral haar verhaal wil doen. Dit heeft mij toen best wel gekwetst.
Nog steeds hoor ik dagelijks de verhalen, over hoe moeilijk het allemaal is, over dat ze het niet meer weet, over haar man die haar niet steunt en begrijpt. Er zitten heel veel dingen niet goed, dingen waaraan ze zou moeten werken omdat haar relatie en de relatie met haar kinderen straks compleet uit elkaar gaat knallen ben ik bang. Echter als ik haar een goede tip geef zoals betere communicatie al dan niet met een mediator erbij word ik afgekapt. Het is dan haar relaxtijd en wil ze er niet over praten. Oke prima, maar ze begint er steeds zelf over. De manier waarop dit gezegd word vind ik niet prettig. Het komt over alsof ik gedegradeerd ben tot praatpaal die vooral niets terug mag zeggen. En dan zeg ik niet eens wat ik werkelijk denk. Dat zou voor haar veel te bot zijn want ze is erg gevoelig.
Het is continu haar verhaal, als ik iets vertel over wat ik meegemaakt heb of waar ik mee zit wordt dat veelal in een paar seconden beantwoord om het vervolgens weer over haar te hebben.
Ze geeft aan depressief te zijn, heeft antidepressiva maar slikt deze nog niet zegt ze. Wel neemt ze zeer regelmatig meerdere valium aanverwante tabletjes.
Voor de duidelijkheid, ze is een lieverd maar de laatste tijd is het gewoon niet zo leuk. Ik weet niet wat ik hiermee moet. Uiteraard wil ik er voor haar zijn en haar helpen maar dat wil ze niet. Ze wil alleen maar haar verhaal kwijt en kennelijk moet ik dan reageren met "waarvan akte" of "meid wat erg, sterkte" ofzo?
vrijdag 19 december 2014 09:47
Dus ze vraagt veel aandacht he?.....ze zal het wel m oeilijk hebben, alles draait even om haar en haar kind , en haar gezin...maar n u aan jou, om haar op te vangen.
En eigenlijk heb jij dat ook net zo nodig.
Dus dat zou je kunnen zeggen aan haar.
Hoe zwaar het is..ook voor jou.
Hoe moeilijk het is..om in het leven te moeten balanceren.
Zij ziet en kijkt met andere ogen dan jou, zit zo vol van zichzelf.
.
Dat vreet energie.
Dus..let een beetje op jezelf.
En eigenlijk heb jij dat ook net zo nodig.
Dus dat zou je kunnen zeggen aan haar.
Hoe zwaar het is..ook voor jou.
Hoe moeilijk het is..om in het leven te moeten balanceren.
Zij ziet en kijkt met andere ogen dan jou, zit zo vol van zichzelf.
.
Dat vreet energie.
Dus..let een beetje op jezelf.
We are the heroes of our time, but we are dancing with demons in our minds..
vrijdag 19 december 2014 09:49
Het klinkt alsof ze (in deze fase van haar leven?) behoorlijk egocentrisch bezig is. Is de vriendschap vooral bedoeld om haar behoeftes te bevredigen, namelijk het hebben van een stille praatpaal waar ze oeverloos tegenaan kan klagen zonder een weerwoord? Of is de vriendschap een echte vriendschap waarin de behoeftes van beide vriendinnen bevredigd worden?
Soms kan iemand een periode wat meer op zichzelf gericht zijn en is het evenwicht een tijdje zoek in de vriendschap, dat lijkt me op zich niet zo erg.
Maar als dit standaard zo is, dat het vooral om haar draait en dat jij zelfs niet meer kan zeggen wat je ergens van vindt dan is er in mijn ogen geen sprake meer van echte vriendschap.
Of dat evenwicht echt weg is kun jij alleen zelf bepalen.
Heb je al bij haar aangekaart dat dit je dwarszit? Zou ik wel doen als ik jou was en dan afhankelijk van haar reactie bepalen of je nog zin hebt in deze vriendschap.
Soms kan iemand een periode wat meer op zichzelf gericht zijn en is het evenwicht een tijdje zoek in de vriendschap, dat lijkt me op zich niet zo erg.
Maar als dit standaard zo is, dat het vooral om haar draait en dat jij zelfs niet meer kan zeggen wat je ergens van vindt dan is er in mijn ogen geen sprake meer van echte vriendschap.
Of dat evenwicht echt weg is kun jij alleen zelf bepalen.
Heb je al bij haar aangekaart dat dit je dwarszit? Zou ik wel doen als ik jou was en dan afhankelijk van haar reactie bepalen of je nog zin hebt in deze vriendschap.
vrijdag 19 december 2014 10:08
Ongevraagd advies wordt zelden gewaardeerd!
Dus elke keer al je haar advies geeft, strijk je haar tegen de haren in. Wat haar weer versterkt in het gevoel dat jij haar niet begrijpt, dus vertelt ze alles nog maar eens. Het zou kunnen werken om haar te vragen wat ze van je verwacht, waarmee je haar kunt helpen. Als ze dan niets kan noemen kun je vervolgens vragen om er niet meer over door te praten, want als je niet kunt helpen blijf je in kringetjes praten. Geef aan dat je best wel even wil luisteren, maar definieer dat even dan wel!
Dus elke keer al je haar advies geeft, strijk je haar tegen de haren in. Wat haar weer versterkt in het gevoel dat jij haar niet begrijpt, dus vertelt ze alles nog maar eens. Het zou kunnen werken om haar te vragen wat ze van je verwacht, waarmee je haar kunt helpen. Als ze dan niets kan noemen kun je vervolgens vragen om er niet meer over door te praten, want als je niet kunt helpen blijf je in kringetjes praten. Geef aan dat je best wel even wil luisteren, maar definieer dat even dan wel!
vrijdag 19 december 2014 10:09
De vriendschap is altijd goed geweest. Zij deed haar verhaal, ik deed mijn verhaal het het was redelijk evenwichtig. We zijn erg verschillend en misschien speelt dat mee. Ik hou van een gesprek, met woord en wederwoord. En die verhouding is al een tijdje zoek. Ik heb begrip voor haar situatie, eerlijk waar maar de laatste tijd ben ik steeds vaker geërgerd. Ik snap haar niet goed meer. De vriendschap zo maar opgeven, daar is het me te dierbaar voor maar zo is het ook niet leuk. Ik heb een tijd geleden hier een gesprek met haar over gehad, na die opmerking die mij pijn deed. Daarna ging het wat beter maar nu zakt het weer in. Ik zat zelf ook te denken om nogmaals een gesprek aan te gaan maar ik twijfel ook, wat ik al zij, ze is vrij snel gekwetst en dat is lastig. Ook vraag ik me af of ze dat op dit moment in een helder licht kan zien door haar eigen beslommeringen.
vrijdag 19 december 2014 10:19
Vrouwen willen geen oplossingen, ze willen hun hart luchten. Wat helpt is dingen zeggen als: wat rot voor je, meid. Laat haar uitrazen en onderbreek niet met jouw ervaring. Als ze klaar is, zeg je: kom, we gaan nu - dit of dat (waar jij zin in hebt). Begint ze er te vaak over en heb je geen geduld meer, doe haar dan een mooi dagboek en pen kado. Papier is geduldiger dan mensen.
vrijdag 19 december 2014 10:22
Als ze een dierbare vriendin is, zou ik dat in mijn achterhoofd houden. In elke relatie kunnen tijden zijn dat iemand niet lekker in zijn vel zit door allerlei omstandigheden. Ze is nu niet ineens een monster voor de rest van haar leven waar je voor weg moet rennen.
Waarschijnlijk heeft het tijd nodig, ook voor jou om uit te zoeken hoe je hier relaxed onder kunt blijven zonder vanalles van haar te verwachten wat ze nu blijkbaar niet kan bieden.
Waarschijnlijk heeft het tijd nodig, ook voor jou om uit te zoeken hoe je hier relaxed onder kunt blijven zonder vanalles van haar te verwachten wat ze nu blijkbaar niet kan bieden.
vrijdag 19 december 2014 10:23
Ongevraagd advies... Ik heb niet heb idee dat ik dat ik echt ongevraagd advies geef.
Als iemand hele verhalen houd, aangeeft dat niets werkt, dat ze het niet meer weet enzovoort en je reageert met "en zus of zo? werkt dat ook niet? " Is dat dan ongevraagd advies? Ik bedoel, als iemand iets verteld dan reageer je daar toch op?
Als iemand verteld over haar relatie, over alle dingen die niet goed zijn en je oppert een betere communicatie, is dat dan ongevraagd advies?
Ik kan toch moeilijk overal kort en bondig "oke" op zeggen, dat lijkt me juist heel ongeïnteresseerd overkomen.
Ik heb twee keer, over de periode van een jaar, ongevraagd iets gezegd over een bepaalde manier van handelen tegenover het kind. Maar dat was omdat ik dat echt veel te ver vond gaan en een hele slechte invloed op het kind vond hebben. Maar dat zou toch moeten kunnen in een vriendschap? Als ik iets zou doen wat mogelijk destructief is voor een ander en iemand wijst mij daarop zou ik dat juist positief vinden. Maar goed, we zijn verschillend dus misschien werkt dat bij haar niet zo.
Als iemand hele verhalen houd, aangeeft dat niets werkt, dat ze het niet meer weet enzovoort en je reageert met "en zus of zo? werkt dat ook niet? " Is dat dan ongevraagd advies? Ik bedoel, als iemand iets verteld dan reageer je daar toch op?
Als iemand verteld over haar relatie, over alle dingen die niet goed zijn en je oppert een betere communicatie, is dat dan ongevraagd advies?
Ik kan toch moeilijk overal kort en bondig "oke" op zeggen, dat lijkt me juist heel ongeïnteresseerd overkomen.
Ik heb twee keer, over de periode van een jaar, ongevraagd iets gezegd over een bepaalde manier van handelen tegenover het kind. Maar dat was omdat ik dat echt veel te ver vond gaan en een hele slechte invloed op het kind vond hebben. Maar dat zou toch moeten kunnen in een vriendschap? Als ik iets zou doen wat mogelijk destructief is voor een ander en iemand wijst mij daarop zou ik dat juist positief vinden. Maar goed, we zijn verschillend dus misschien werkt dat bij haar niet zo.
vrijdag 19 december 2014 10:25
als je een gesprek aangaat hierover, probeer het dan in de "ik" persoon te houden : "ik voel me machteloos als ik je hier niet mee kan helpen", "ik vind het moeilijk als ik alleen maar kan luisteren en niets doen", ... dan spreek je vanuit je eigen gevoel en val je haar niet aan
maar ik zou het sowieso nog eens bespreken, anders gaat het je steeds meer en meer storen en is zij zich misschien van geen kwaad bewust en dan groeit het verder scheef tussen jullie
maar ik zou het sowieso nog eens bespreken, anders gaat het je steeds meer en meer storen en is zij zich misschien van geen kwaad bewust en dan groeit het verder scheef tussen jullie
Even if you are on the right track, you will get run over if you just sit there.â€
vrijdag 19 december 2014 10:26
quote:Angie89 schreef op 19 december 2014 @ 10:19:
Vrouwen willen geen oplossingen, ze willen hun hart luchten. Wat helpt is dingen zeggen als: wat rot voor je, meid. Laat haar uitrazen en onderbreek niet met jouw ervaring. Als ze klaar is, zeg je: kom, we gaan nu - dit of dat (waar jij zin in hebt). Begint ze er te vaak over en heb je geen geduld meer, doe haar dan een mooi dagboek en pen kado. Papier is geduldiger dan mensen.
Niet alleen vrouwen willen geen oplossingen, zeker geen kant en klare. Door iemand een kant en klare oplossing aan te bieden, zeg je eigenlijk: 'Ik weet het beter, jij kan het niet, dus ik neem het wel even van je over.' Tja, dan strijk je dus iemand tegen de haren in. Beter kun je iemand helpen met zelf een oplossing te bedenken.
Iemand helpen, kun je alleen als de hulpvraag heel duidelijk is. Laat de ander die hulpvraag uitspreken, neem niet ongevraagd taken van die ander over. Daarmee bevestig je alleen maar het onvermogen van die ander.
Vrouwen willen geen oplossingen, ze willen hun hart luchten. Wat helpt is dingen zeggen als: wat rot voor je, meid. Laat haar uitrazen en onderbreek niet met jouw ervaring. Als ze klaar is, zeg je: kom, we gaan nu - dit of dat (waar jij zin in hebt). Begint ze er te vaak over en heb je geen geduld meer, doe haar dan een mooi dagboek en pen kado. Papier is geduldiger dan mensen.
Niet alleen vrouwen willen geen oplossingen, zeker geen kant en klare. Door iemand een kant en klare oplossing aan te bieden, zeg je eigenlijk: 'Ik weet het beter, jij kan het niet, dus ik neem het wel even van je over.' Tja, dan strijk je dus iemand tegen de haren in. Beter kun je iemand helpen met zelf een oplossing te bedenken.
Iemand helpen, kun je alleen als de hulpvraag heel duidelijk is. Laat de ander die hulpvraag uitspreken, neem niet ongevraagd taken van die ander over. Daarmee bevestig je alleen maar het onvermogen van die ander.
vrijdag 19 december 2014 10:30
Ik lees bij jou ook dat je het niet eens bent met haar keuzes met betrekking tot de pleegkinderen, zit daar ook niet een heel stuk frustratie bij jou?
Als ik zou zien dat een vriendin in mijn ogen niet goed met haar kinderen omgaat, weet ik ook niet of ik mijn mond zou kunnen houden, zou dat echt niet aan kunnen zien denk ik..
Dat maakt het niet makkelijker lijkt mij.
Als ik zou zien dat een vriendin in mijn ogen niet goed met haar kinderen omgaat, weet ik ook niet of ik mijn mond zou kunnen houden, zou dat echt niet aan kunnen zien denk ik..
Dat maakt het niet makkelijker lijkt mij.
Erger je niet, maar verbaas je!
vrijdag 19 december 2014 10:30
quote:Madelynn schreef op 19 december 2014 @ 10:23:
Ongevraagd advies... Ik heb niet heb idee dat ik dat ik echt ongevraagd advies geef.
Als iemand hele verhalen houd, aangeeft dat niets werkt, dat ze het niet meer weet enzovoort en je reageert met "en zus of zo? werkt dat ook niet? " Is dat dan ongevraagd advies? Ik bedoel, als iemand iets verteld dan reageer je daar toch op?
Als iemand verteld over haar relatie, over alle dingen die niet goed zijn en je oppert een betere communicatie, is dat dan ongevraagd advies?
Ik kan toch moeilijk overal kort en bondig "oke" op zeggen, dat lijkt me juist heel ongeïnteresseerd overkomen.
Ik heb twee keer, over de periode van een jaar, ongevraagd iets gezegd over een bepaalde manier van handelen tegenover het kind. Maar dat was omdat ik dat echt veel te ver vond gaan en een hele slechte invloed op het kind vond hebben. Maar dat zou toch moeten kunnen in een vriendschap? Als ik iets zou doen wat mogelijk destructief is voor een ander en iemand wijst mij daarop zou ik dat juist positief vinden. Maar goed, we zijn verschillend dus misschien werkt dat bij haar niet zo.Zolang zij niet vraagt: 'Wat zou jou doen of wat zou jij adviseren?' Is het ongevraagd advies. Je hoeft niet overal 'oké' op te zeggen. Vraag gerust eens wat ze van jou verwacht, waarom ze dit allemaal aan jou vertelt. Zodra jij een tip geeft over die slechte communicatie, en zij wil helemaal geen tip, maar alleen maar erkend worden in haar gevoel, sla je de plank volledig mis!
Ongevraagd advies... Ik heb niet heb idee dat ik dat ik echt ongevraagd advies geef.
Als iemand hele verhalen houd, aangeeft dat niets werkt, dat ze het niet meer weet enzovoort en je reageert met "en zus of zo? werkt dat ook niet? " Is dat dan ongevraagd advies? Ik bedoel, als iemand iets verteld dan reageer je daar toch op?
Als iemand verteld over haar relatie, over alle dingen die niet goed zijn en je oppert een betere communicatie, is dat dan ongevraagd advies?
Ik kan toch moeilijk overal kort en bondig "oke" op zeggen, dat lijkt me juist heel ongeïnteresseerd overkomen.
Ik heb twee keer, over de periode van een jaar, ongevraagd iets gezegd over een bepaalde manier van handelen tegenover het kind. Maar dat was omdat ik dat echt veel te ver vond gaan en een hele slechte invloed op het kind vond hebben. Maar dat zou toch moeten kunnen in een vriendschap? Als ik iets zou doen wat mogelijk destructief is voor een ander en iemand wijst mij daarop zou ik dat juist positief vinden. Maar goed, we zijn verschillend dus misschien werkt dat bij haar niet zo.Zolang zij niet vraagt: 'Wat zou jou doen of wat zou jij adviseren?' Is het ongevraagd advies. Je hoeft niet overal 'oké' op te zeggen. Vraag gerust eens wat ze van jou verwacht, waarom ze dit allemaal aan jou vertelt. Zodra jij een tip geeft over die slechte communicatie, en zij wil helemaal geen tip, maar alleen maar erkend worden in haar gevoel, sla je de plank volledig mis!
vrijdag 19 december 2014 10:31
quote:belgali schreef op 19 december 2014 @ 10:25:
als je een gesprek aangaat hierover, probeer het dan in de "ik" persoon te houden : "ik voel me machteloos als ik je hier niet mee kan helpen", "ik vind het moeilijk als ik alleen maar kan luisteren en niets doen", ... dan spreek je vanuit je eigen gevoel en val je haar niet aan
maar ik zou het sowieso nog eens bespreken, anders gaat het je steeds meer en meer storen en is zij zich misschien van geen kwaad bewust en dan groeit het verder scheef tussen jullieDat is een goeie, en heel goed verwoord ook. Dat ga ik zeker doen want feit is dat dit ook gewoon zo is.
als je een gesprek aangaat hierover, probeer het dan in de "ik" persoon te houden : "ik voel me machteloos als ik je hier niet mee kan helpen", "ik vind het moeilijk als ik alleen maar kan luisteren en niets doen", ... dan spreek je vanuit je eigen gevoel en val je haar niet aan
maar ik zou het sowieso nog eens bespreken, anders gaat het je steeds meer en meer storen en is zij zich misschien van geen kwaad bewust en dan groeit het verder scheef tussen jullieDat is een goeie, en heel goed verwoord ook. Dat ga ik zeker doen want feit is dat dit ook gewoon zo is.
vrijdag 19 december 2014 10:33
quote:Madelynn schreef op 19 december 2014 @ 10:31:
[...]
Dat is een goeie, en heel goed verwoord ook. Dat ga ik zeker doen want feit is dat dit ook gewoon zo is.Trap dan niet in de valkuil van de 'ik-boodschap' door dingen te zeggen als: 'Ik vind dat jij.........' want dat is geen ik-boodschap, maar slechts een zin die begint met 'ik'. Hou het echt bij jezelf, vertel wat het met jou doet.
[...]
Dat is een goeie, en heel goed verwoord ook. Dat ga ik zeker doen want feit is dat dit ook gewoon zo is.Trap dan niet in de valkuil van de 'ik-boodschap' door dingen te zeggen als: 'Ik vind dat jij.........' want dat is geen ik-boodschap, maar slechts een zin die begint met 'ik'. Hou het echt bij jezelf, vertel wat het met jou doet.
vrijdag 19 december 2014 10:34
vrijdag 19 december 2014 10:36
quote:sandt2.0 schreef op 19 december 2014 @ 10:26:
[...]
Niet alleen vrouwen willen geen oplossingen, zeker geen kant en klare. Door iemand een kant en klare oplossing aan te bieden, zeg je eigenlijk: 'Ik weet het beter, jij kan het niet, dus ik neem het wel even van je over.' Tja, dan strijk je dus iemand tegen de haren in. Beter kun je iemand helpen met zelf een oplossing te bedenken.
Iemand helpen, kun je alleen als de hulpvraag heel duidelijk is. Laat de ander die hulpvraag uitspreken, neem niet ongevraagd taken van die ander over. Daarmee bevestig je alleen maar het onvermogen van die ander.TO is een vriendin hè, geen hulpverlener .
[...]
Niet alleen vrouwen willen geen oplossingen, zeker geen kant en klare. Door iemand een kant en klare oplossing aan te bieden, zeg je eigenlijk: 'Ik weet het beter, jij kan het niet, dus ik neem het wel even van je over.' Tja, dan strijk je dus iemand tegen de haren in. Beter kun je iemand helpen met zelf een oplossing te bedenken.
Iemand helpen, kun je alleen als de hulpvraag heel duidelijk is. Laat de ander die hulpvraag uitspreken, neem niet ongevraagd taken van die ander over. Daarmee bevestig je alleen maar het onvermogen van die ander.TO is een vriendin hè, geen hulpverlener .
Ouwe tang, verveel je je soms? Zoek eens een andere hobby dan mensen op dit forum af te zeiken, graftak!
