Relaties
alle pijlers
Vriendschappen
maandag 30 november 2015 15:11
Ik ben wel benieuwd hoe dit bij andere mensen werkt. Ik had nooit echt vriendinnen. Middelbare school een drama wat dat betreft, daarna eigenlijk alleen bevriend met mannen. Pas begin 20 had ik een aantal vrouwen waar ik, los van elkaar en niet in groepjes, wel prima mee overweg kon. Momenteel heb ik 1, misschien 2, goede vriendinnen. Die ik kan bellen als er midden in de nacht iets is. Maar ook met hen heb ik hoogstens eens per week contact en ik zie ze misschien eens in de maand. Drukke roosters, enz. En vooral: mijn beste vriendin heeft een gigantisch sociaal leven, ontzettend veel vriendinnen en vrienden. Ik ken ze wel, kan er wel mee overweg, maar ben daar niet bij betrokken, het is echt zo'n clubje wat elkaar nog van de basis- en middelbare school kent.
Ik wil graag mijn sociale kring wat uitbreiden. Dat lukt alleen maar matig. Ik ken veel mensen. Ben sociaal en niet verlegen, ik maak makkelijk contact en ik ben ook best goed in gewoon een balletje opgooien bij iemand die ik nog niet zo goed ken maar die ik graag beter wil leren kennen over samen wat drinken, een keer koffie doen of iets ondernemen. Ik ken een berg moeders van school, drink met een aantal wel eens koffie als dat zo uitkomt. Maar toch heb ik weinig vriendinnen en verder dan kennissen lijkt het niet te komen.
De mensen in mijn omgeving lijken allemaal een uitgebreid sociaal leven te hebben met vriendengroepen, weekendjes weg met andere stellen, enz. Ik ken dat helemaal niet. En dat vind ik best jammer. Want hoewel mensen doorgaans enthousiast reageren als ik vraag of ze zin hebben om bij koffie te drinken, er komt zelden een vervolg aan. Of ik moet dat weer initiëren. Niet omdat ze mij niet leuk vinden, maar gewoon omdat het sociale leven al zo vol zit heb ik het idee. Ik kan daar wel eens jaloers op worden, dat lijkt me heerlijk.
Daarbij ben ik niet zo snel echt close met mensen, ik denk dat dat misschien meespeelt, ik ben heel open en praat makkelijk, maar over mijn emoties zul je me niet snel horen. Ik vind het wat dat betreft wel eens ingewikkeld met vrouwen. Daarnaast loop ik zo'n 10 jaar voor op leeftijdsgenoten, ik had begin 20 al kinderen waar zij nu gemiddeld genomen aan kinderen beginnen.
Is dit voor anderen herkenbaar? Is het een leeftijdsfase dingetje? Hoe is dit op te lossen? De geijkte 'wordt lid van een club of nodig eens iemand uit' dat ken ik allemaal wel. En contacten leggen is niet zo'n punt, contacten verdiepen en contacten onderhouden dat is lastiger.
Ik wil graag mijn sociale kring wat uitbreiden. Dat lukt alleen maar matig. Ik ken veel mensen. Ben sociaal en niet verlegen, ik maak makkelijk contact en ik ben ook best goed in gewoon een balletje opgooien bij iemand die ik nog niet zo goed ken maar die ik graag beter wil leren kennen over samen wat drinken, een keer koffie doen of iets ondernemen. Ik ken een berg moeders van school, drink met een aantal wel eens koffie als dat zo uitkomt. Maar toch heb ik weinig vriendinnen en verder dan kennissen lijkt het niet te komen.
De mensen in mijn omgeving lijken allemaal een uitgebreid sociaal leven te hebben met vriendengroepen, weekendjes weg met andere stellen, enz. Ik ken dat helemaal niet. En dat vind ik best jammer. Want hoewel mensen doorgaans enthousiast reageren als ik vraag of ze zin hebben om bij koffie te drinken, er komt zelden een vervolg aan. Of ik moet dat weer initiëren. Niet omdat ze mij niet leuk vinden, maar gewoon omdat het sociale leven al zo vol zit heb ik het idee. Ik kan daar wel eens jaloers op worden, dat lijkt me heerlijk.
Daarbij ben ik niet zo snel echt close met mensen, ik denk dat dat misschien meespeelt, ik ben heel open en praat makkelijk, maar over mijn emoties zul je me niet snel horen. Ik vind het wat dat betreft wel eens ingewikkeld met vrouwen. Daarnaast loop ik zo'n 10 jaar voor op leeftijdsgenoten, ik had begin 20 al kinderen waar zij nu gemiddeld genomen aan kinderen beginnen.
Is dit voor anderen herkenbaar? Is het een leeftijdsfase dingetje? Hoe is dit op te lossen? De geijkte 'wordt lid van een club of nodig eens iemand uit' dat ken ik allemaal wel. En contacten leggen is niet zo'n punt, contacten verdiepen en contacten onderhouden dat is lastiger.
maandag 30 november 2015 16:50
Herkenbaar Sid. Diepgaande vriendschappen heb ik pas gekregen na mijn 30ste.
Ik heb toen een aantal mensen leren kennen op wie ik altijd terug kon vallen en zij op mij, is ook wel meer dan eens nodig geweest. Daarnaast had ik 1 eChte BFF, deden en deelden veel en toch is dat giga misgelopen.
Voor nu zijn de mensen op wie ik kan terugvallen veilig genoeg als basis. Zij kennen mij, mijn evt shit, ik,die van hen en er wordt niet veroordeeld. Wil ik iets leuks doen dan is er altijd wel iemand die mee wil ( of ik word gevraagd), ook buiten de basisgroep.
Langdurige vriendschappen aangaan heb ik,niet van huis uit meegekregen, dat heb ik geleerd vd vader van mijn kinderen en zijn familie. Toch pastte ik ook voor de sociale druk die er soms was.
Ik ben ook niet gelukkig in de liefde gebleken, 3 lange relaties gehad. Jammer maar het zij zo.
Wat zou je anders willen zien Sid dan?
Ik heb toen een aantal mensen leren kennen op wie ik altijd terug kon vallen en zij op mij, is ook wel meer dan eens nodig geweest. Daarnaast had ik 1 eChte BFF, deden en deelden veel en toch is dat giga misgelopen.
Voor nu zijn de mensen op wie ik kan terugvallen veilig genoeg als basis. Zij kennen mij, mijn evt shit, ik,die van hen en er wordt niet veroordeeld. Wil ik iets leuks doen dan is er altijd wel iemand die mee wil ( of ik word gevraagd), ook buiten de basisgroep.
Langdurige vriendschappen aangaan heb ik,niet van huis uit meegekregen, dat heb ik geleerd vd vader van mijn kinderen en zijn familie. Toch pastte ik ook voor de sociale druk die er soms was.
Ik ben ook niet gelukkig in de liefde gebleken, 3 lange relaties gehad. Jammer maar het zij zo.
Wat zou je anders willen zien Sid dan?
Je bent zelf een theepot
maandag 30 november 2015 16:58
Deels herkenbaar. Ik had alleen in mijn basisschooltijd veel vriendinnen. Op de middelbare school kwamen er geen nieuwe bij. Ik maak moeilijk contact en heb andere interesses dan de meeste mensen. Mijn oude vriendinnen begonnen ook te veranderen en dat contact verminderde langzaam. Tot ik op mijn 20e op 1 na al mijn vriendinnen kwijtgeraakt was. Toen kregen ze allemaal vaste verkering en ik was niet meer interessant voor ze.
Nu wonen al die vroegere vriendinnen samen met of zonder gezin. Ik ben single en het huisje, boompje, beestje heeft mij nooit getrokken. Dat maakt het wel moeilijker om vriendinnen te vinden. Want ik kan er niet over meepraten. De meeste leeftijdsgenoten zijn druk met hun gezin of doen dingen met hun partner die ze vroeger met vriendinnen deden.
Mijn ervaring is dat je er tegenaan moet lopen. Ik ben een paar jaar echt eenzaam geweest. Toen deed ik verschillende cursussen in de hoop leuke contacten op te doen. Maar het bleef oppervlakkig. We waren dat moment samen en dat was het. Nu sport ik sinds een paar jaar weer en zit bij een vriendenkring die uitstapjes organiseert. Daar was mijn bijbedoeling ook vriendschappen op doen. Ook niet gelukt.
Inmiddels heb ik wel een paar nieuwe vriendinnen van mijn werk. Het klikte toevallig. Een paar keer leuk samengewerkt en gezellig gekletst. Soms spreken we af. Ze hebben verschillende leeftijden. Sommigen van hen zijn single en sommigen hebben kinderen. Met de singles spreekt wel makkelijker af. Die met kinderen hebben met meer mensen rekening te houden. Maar soms lukt het wel.
Ik weet niet of dit vriendinnen zijn die altijd voor me klaar staan. Er is nog niks voorgevallen en het is nog vrij pril.
Nu wonen al die vroegere vriendinnen samen met of zonder gezin. Ik ben single en het huisje, boompje, beestje heeft mij nooit getrokken. Dat maakt het wel moeilijker om vriendinnen te vinden. Want ik kan er niet over meepraten. De meeste leeftijdsgenoten zijn druk met hun gezin of doen dingen met hun partner die ze vroeger met vriendinnen deden.
Mijn ervaring is dat je er tegenaan moet lopen. Ik ben een paar jaar echt eenzaam geweest. Toen deed ik verschillende cursussen in de hoop leuke contacten op te doen. Maar het bleef oppervlakkig. We waren dat moment samen en dat was het. Nu sport ik sinds een paar jaar weer en zit bij een vriendenkring die uitstapjes organiseert. Daar was mijn bijbedoeling ook vriendschappen op doen. Ook niet gelukt.
Inmiddels heb ik wel een paar nieuwe vriendinnen van mijn werk. Het klikte toevallig. Een paar keer leuk samengewerkt en gezellig gekletst. Soms spreken we af. Ze hebben verschillende leeftijden. Sommigen van hen zijn single en sommigen hebben kinderen. Met de singles spreekt wel makkelijker af. Die met kinderen hebben met meer mensen rekening te houden. Maar soms lukt het wel.
Ik weet niet of dit vriendinnen zijn die altijd voor me klaar staan. Er is nog niks voorgevallen en het is nog vrij pril.
maandag 30 november 2015 17:05
quote:tampontouwtje schreef op 30 november 2015 @ 16:16:
[...]
Vrienden ben je toch in goede en slechte tijden. Je komt zo nogal egoïstisch over.Huh? Je kent het verhaal helemaal niet. Dat is niet omdat ik er geen energie meer in wil stoppen hoor, maar door omstandigheden die ik hier niet uit de doeken kan en wil doen.
[...]
Vrienden ben je toch in goede en slechte tijden. Je komt zo nogal egoïstisch over.Huh? Je kent het verhaal helemaal niet. Dat is niet omdat ik er geen energie meer in wil stoppen hoor, maar door omstandigheden die ik hier niet uit de doeken kan en wil doen.
maandag 30 november 2015 17:14
quote:SuzanneSuus schreef op 30 november 2015 @ 16:50:
Herkenbaar Sid. Diepgaande vriendschappen heb ik pas gekregen na mijn 30ste.
Ik heb toen een aantal mensen leren kennen op wie ik altijd terug kon vallen en zij op mij, is ook wel meer dan eens nodig geweest. Daarnaast had ik 1 eChte BFF, deden en deelden veel en toch is dat giga misgelopen.
Voor nu zijn de mensen op wie ik kan terugvallen veilig genoeg als basis. Zij kennen mij, mijn evt shit, ik,die van hen en er wordt niet veroordeeld. Wil ik iets leuks doen dan is er altijd wel iemand die mee wil ( of ik word gevraagd), ook buiten de basisgroep.
Langdurige vriendschappen aangaan heb ik,niet van huis uit meegekregen, dat heb ik geleerd vd vader van mijn kinderen en zijn familie. Toch pastte ik ook voor de sociale druk die er soms was.
Ik ben ook niet gelukkig in de liefde gebleken, 3 lange relaties gehad. Jammer maar het zij zo.
Wat zou je anders willen zien Sid dan?
Ik ken het van huis uit dus ook niet. Mijn ouders hadden twee of drie stellen die eens per jaar op visite kwamen, de rest was familie. En die familie, die woont in mijn geval gewoon te ver weg.
Ik denk dat wat blijftgewoondametje zegt wel een punt is: ik kom over het algemeen over alsof ik het prima red en dat is ook zo, maar ik deel weinig qua gevoelens of wat me bezig houdt. Ik praat wel makkelijk (en veel ;D ) en ik vind het prima als een ander iets deelt, maar ik hou sores meestal voor mezelf.
Wat me laatst opviel was dat ik een aantal vrienden van mijn goede vriendin leerde kennen. Relatief nieuw, korter dan ik in beeld ben, maar ze zijn ontzettend close. Zo close word ik niet met mensen, ook niet met die vriendin. Terwijl zij wel degene is die me na partner het beste kent. Maar dat gaat dan zó anders dan wat ik gewend ben, deels krijg ik er ook de kriebels van hoor, als mensen onderling gaan dwepen over hun bijzondere connectie, (oh het is zó bijzonder wat wij hebben) zoals daar gebeurde, maar deels mis ik dat.
Ik zou gewoon graag wat meer mensen om me heen willen die 'erbij' horen. Ik kan er ontzettend van genieten als iemand onverwacht om 20:00 voor de deur staat met een fles wijn en blijft hangen. Of als er mensen langskomen en het is zo gezellig dat het tot 23:00 s nachts duurt ipv tot etenstijd zoals gepland. Mensen die kind aan huis zijn bij je, die je kinderen ook kennen en je partner. Dat. Mijn beste vriendin bijv ziet mijn kinderen hoogstens 1/2x per jaar, andere kennissen helemaal nooit (afgezien van schoolpleincontacten)
Het voelt wat geïsoleerd zo, met alleen mijn gezin en wat contacten die daar compleet los van staan. En dat wil ik graag anders.
Herkenbaar Sid. Diepgaande vriendschappen heb ik pas gekregen na mijn 30ste.
Ik heb toen een aantal mensen leren kennen op wie ik altijd terug kon vallen en zij op mij, is ook wel meer dan eens nodig geweest. Daarnaast had ik 1 eChte BFF, deden en deelden veel en toch is dat giga misgelopen.
Voor nu zijn de mensen op wie ik kan terugvallen veilig genoeg als basis. Zij kennen mij, mijn evt shit, ik,die van hen en er wordt niet veroordeeld. Wil ik iets leuks doen dan is er altijd wel iemand die mee wil ( of ik word gevraagd), ook buiten de basisgroep.
Langdurige vriendschappen aangaan heb ik,niet van huis uit meegekregen, dat heb ik geleerd vd vader van mijn kinderen en zijn familie. Toch pastte ik ook voor de sociale druk die er soms was.
Ik ben ook niet gelukkig in de liefde gebleken, 3 lange relaties gehad. Jammer maar het zij zo.
Wat zou je anders willen zien Sid dan?
Ik ken het van huis uit dus ook niet. Mijn ouders hadden twee of drie stellen die eens per jaar op visite kwamen, de rest was familie. En die familie, die woont in mijn geval gewoon te ver weg.
Ik denk dat wat blijftgewoondametje zegt wel een punt is: ik kom over het algemeen over alsof ik het prima red en dat is ook zo, maar ik deel weinig qua gevoelens of wat me bezig houdt. Ik praat wel makkelijk (en veel ;D ) en ik vind het prima als een ander iets deelt, maar ik hou sores meestal voor mezelf.
Wat me laatst opviel was dat ik een aantal vrienden van mijn goede vriendin leerde kennen. Relatief nieuw, korter dan ik in beeld ben, maar ze zijn ontzettend close. Zo close word ik niet met mensen, ook niet met die vriendin. Terwijl zij wel degene is die me na partner het beste kent. Maar dat gaat dan zó anders dan wat ik gewend ben, deels krijg ik er ook de kriebels van hoor, als mensen onderling gaan dwepen over hun bijzondere connectie, (oh het is zó bijzonder wat wij hebben) zoals daar gebeurde, maar deels mis ik dat.
Ik zou gewoon graag wat meer mensen om me heen willen die 'erbij' horen. Ik kan er ontzettend van genieten als iemand onverwacht om 20:00 voor de deur staat met een fles wijn en blijft hangen. Of als er mensen langskomen en het is zo gezellig dat het tot 23:00 s nachts duurt ipv tot etenstijd zoals gepland. Mensen die kind aan huis zijn bij je, die je kinderen ook kennen en je partner. Dat. Mijn beste vriendin bijv ziet mijn kinderen hoogstens 1/2x per jaar, andere kennissen helemaal nooit (afgezien van schoolpleincontacten)
Het voelt wat geïsoleerd zo, met alleen mijn gezin en wat contacten die daar compleet los van staan. En dat wil ik graag anders.
maandag 30 november 2015 17:23
Sid, dat laatste herken ik wel, hoewel ik niet blij ben als iemand onverwachts op de stoep staat.
Ik heb een tijd lang nogal 'alternatief' gewoond. En mijn huisgenoten waren al vrienden of werden dat. Zo leuk om gewoon even langs te kunnen lopen, vragen of iemand tijd/zin heeft. Ongedwongen en vrij. Toen kon je trouwens nog wel gewoon bij mij aankloppen zonder afspraak haha.
Was er trouwens ook nog geen mobiele telefoon.
Ik heb een tijd lang nogal 'alternatief' gewoond. En mijn huisgenoten waren al vrienden of werden dat. Zo leuk om gewoon even langs te kunnen lopen, vragen of iemand tijd/zin heeft. Ongedwongen en vrij. Toen kon je trouwens nog wel gewoon bij mij aankloppen zonder afspraak haha.
Was er trouwens ook nog geen mobiele telefoon.
maandag 30 november 2015 17:37
quote:Ik kan er ontzettend van genieten als iemand onverwacht om 20:00 voor de deur staat met een fles wijn en blijft hangen. Of als er mensen langskomen en het is zo gezellig dat het tot 23:00 s nachts duurt ipv tot etenstijd zoals gepland.
Bestaat dat nog in het echt dan? Of is dat iets uit damestv-series en boeken van Nicci French?
Het hangt er misschien ook vanaf waar je woont. In A'dam fiets je niet 'eventjes' van de ene wijk naar de andere. En je komt ook niet bij elkaar binnen via de achterdeur, want die is er niet. En eer je hebt kennisgemaakt met de buurman, is die allang weer verhuisd.
De enige oplossing is, denk ik nu even hardop: vrienden worden met wie er toevallig in de buurt is en zich aandient. Niet op zoek gaan naar de ideale klik, want die wonen aan de andere kant van het land en hebben een veel te druk leven.
Bestaat dat nog in het echt dan? Of is dat iets uit damestv-series en boeken van Nicci French?
Het hangt er misschien ook vanaf waar je woont. In A'dam fiets je niet 'eventjes' van de ene wijk naar de andere. En je komt ook niet bij elkaar binnen via de achterdeur, want die is er niet. En eer je hebt kennisgemaakt met de buurman, is die allang weer verhuisd.
De enige oplossing is, denk ik nu even hardop: vrienden worden met wie er toevallig in de buurt is en zich aandient. Niet op zoek gaan naar de ideale klik, want die wonen aan de andere kant van het land en hebben een veel te druk leven.
maandag 30 november 2015 17:46
Het is geen toeval dat jij graag bevriend wil worden met mensen die al veel vrienden hebben. Populariteit trekt aan.
Maar zoals je zelf al hebt ondervonden die mensen hebben weinig tijd voor jou.
Als je graag nieuwe vriendinnen wil kan je je beter richten op de mensen die nu ook weinig vrienden hebben maar net als jij wel een extra vriendin kunnen gebruiken.
Het kan zeker meespelen dat je in een andere fase van je leven zit dan anderen van je leeftijd.
Een vrouw die net een kind heeft gekregen zal sneller bevriend raken met andere moeders met baby's dan met een pubermoeder. Pubermoeders vinden jou weer een jonkie die niet kan meepraten over de naderende overgang of rustiger aan gaan doen op het werk.
Maar zoals je zelf al hebt ondervonden die mensen hebben weinig tijd voor jou.
Als je graag nieuwe vriendinnen wil kan je je beter richten op de mensen die nu ook weinig vrienden hebben maar net als jij wel een extra vriendin kunnen gebruiken.
Het kan zeker meespelen dat je in een andere fase van je leven zit dan anderen van je leeftijd.
Een vrouw die net een kind heeft gekregen zal sneller bevriend raken met andere moeders met baby's dan met een pubermoeder. Pubermoeders vinden jou weer een jonkie die niet kan meepraten over de naderende overgang of rustiger aan gaan doen op het werk.
maandag 30 november 2015 17:59
Ik herken het ook en lees graag mee. Bij mij komt het ook niet snel verder dan kennissen, en ik vind het heel moeilijk om zelf een voorstel te doen. Ik heb wel een oude vriendengroep maar daar neem ik wat meer afstand van omdat onze levens niet meer heel erg bij elkaar passen. En ik nu in een plaats woon waar ik ook graag mensen leer kennen.
Dus geen tips, maar ik lees graag mee!
Dus geen tips, maar ik lees graag mee!
We gon' boogie oogie oggi, jiggle, wiggle and dance. Like the roof on fire.
maandag 30 november 2015 18:11
quote:-Courage- schreef op 30 november 2015 @ 17:51:
Als je bij mij in de stad woont, wil ik trouwens best wel eens aanbellen hoor, met een fles wijn in de hand.
Naar andere mensen toegaan vind ik vele malen makkelijker dan andersom.Oh ik heb dat andersom, de deur uitgaan vind ik soms ingewikkelder. Maar gezellig!
Als je bij mij in de stad woont, wil ik trouwens best wel eens aanbellen hoor, met een fles wijn in de hand.
Naar andere mensen toegaan vind ik vele malen makkelijker dan andersom.Oh ik heb dat andersom, de deur uitgaan vind ik soms ingewikkelder. Maar gezellig!
maandag 30 november 2015 18:19
quote:orkenflow schreef op 30 november 2015 @ 15:58:
Herkenbaar. Tenminste... ik vind dat je je vriendinnen nog best vaak ziet. Mijn goede vriendinnen zie ik 3 of 4 keer per jaar. En bellen doen we ook zelden.
Het heeft niets te maken met dingen ondernemen, ik onderneem genoeg. Ook niet met levensfase, ik zit volgens mij in een volgende levensfase vergeleken met jou. Wat je nu ziet is dat in de vriendenkring ouders ziek worden en overlijden en dat vreet tijd, bij iedereen.
Ik heb me er op een gegeven moment bij neergelegd dat ik vaker initiatief neem dan mijn vrienden. Dat scheelt al een stuk, om uitblijven van initiatief niet meer op te vatten als ''ik ben niet leuk genoeg".Oh! Hoi.
Herkenbaar. Tenminste... ik vind dat je je vriendinnen nog best vaak ziet. Mijn goede vriendinnen zie ik 3 of 4 keer per jaar. En bellen doen we ook zelden.
Het heeft niets te maken met dingen ondernemen, ik onderneem genoeg. Ook niet met levensfase, ik zit volgens mij in een volgende levensfase vergeleken met jou. Wat je nu ziet is dat in de vriendenkring ouders ziek worden en overlijden en dat vreet tijd, bij iedereen.
Ik heb me er op een gegeven moment bij neergelegd dat ik vaker initiatief neem dan mijn vrienden. Dat scheelt al een stuk, om uitblijven van initiatief niet meer op te vatten als ''ik ben niet leuk genoeg".Oh! Hoi.
maandag 30 november 2015 18:29
Ooit had ik een beste vriendin, een echte beste vriendin, waarmee ik lief en leed deelde. Ik hield heel veel van haar. Maar ik zat met mezelf in de knoop en zij was gericht op carriere. Toen had ze geen tijd meer voor me (ik was denk ik ook niet zo'n interessant of leuk mens toen) De vriendschap is van haar kant geeindigd. En dat heeft me veel verdriet gedaan. Sindsdien (en door nog zo wat dingen) laat ik mensen heel makkelijk gaan. Twee vriendinnen zijn ook jong overleden. Nu laat ik mensen te makkelijk gaan, want ik zou best een hele goede vriendin willen hebben.
Tegelijk heb ik, naast mijn drukke mensengerichte baan, ook veel behoefte aan stilte en alleen zijn. Ik ben dan ook heel slecht in het onderhouden van contacten.
Vind het vaak ook best veel energie kosten om vriendschappen op te bouwen, ben een raar mengels van introvert en stil en ook wel sociaal.
Sid, ik had nooit verwacht dat jij dit topic zou openen, je bent echt zo'n leuk mens en interessant enzo en je komt over als iemand die dit soort zaakjes heel goed op orde heeft en iemand die heel onafhankelijk is van andere mensen.
Tegelijk heb ik, naast mijn drukke mensengerichte baan, ook veel behoefte aan stilte en alleen zijn. Ik ben dan ook heel slecht in het onderhouden van contacten.
Vind het vaak ook best veel energie kosten om vriendschappen op te bouwen, ben een raar mengels van introvert en stil en ook wel sociaal.
Sid, ik had nooit verwacht dat jij dit topic zou openen, je bent echt zo'n leuk mens en interessant enzo en je komt over als iemand die dit soort zaakjes heel goed op orde heeft en iemand die heel onafhankelijk is van andere mensen.
maandag 30 november 2015 18:32
quote:miedo schreef op 30 november 2015 @ 18:31:
[quote]Wollstonecraft1792 schreef op 30 november 2015 @ 18:29:
Ooit had ik een beste vriendin, een echte beste vriendin, waarmee ik lief en leed deelde. Ik hield heel veel van haar. Maar ik zat met mezelf in de knoop en zij was gericht op carriere. Toen had ze geen tijd meer voor me (ik was denk ik ook niet zo'n interessant of leuk mens toen) De vriendschap is van haar kant geeindigd. En dat heeft me veel verdriet gedaan. Sindsdien (en door nog zo wat dingen) laat ik mensen heel makkelijk gaan.
Tegelijk heb ik, naast mijn drukke mensengerichte baan, ook veel behoefte aan stilte en alleen zijn. Ik ben dan ook heel slecht in het onderhouden van contacten.
Vind het vaak ook best veel energie kosten om vriendschappen op te bouwen, ben een raar mengels van introvert en stil en ook wel sociaal.
veel dingen zijn herkenbaar, alleen is het bij mijn geen baan, maar mijn familie en vrijw werk wat veel drukte geeft
[quote]Wollstonecraft1792 schreef op 30 november 2015 @ 18:29:
Ooit had ik een beste vriendin, een echte beste vriendin, waarmee ik lief en leed deelde. Ik hield heel veel van haar. Maar ik zat met mezelf in de knoop en zij was gericht op carriere. Toen had ze geen tijd meer voor me (ik was denk ik ook niet zo'n interessant of leuk mens toen) De vriendschap is van haar kant geeindigd. En dat heeft me veel verdriet gedaan. Sindsdien (en door nog zo wat dingen) laat ik mensen heel makkelijk gaan.
Tegelijk heb ik, naast mijn drukke mensengerichte baan, ook veel behoefte aan stilte en alleen zijn. Ik ben dan ook heel slecht in het onderhouden van contacten.
Vind het vaak ook best veel energie kosten om vriendschappen op te bouwen, ben een raar mengels van introvert en stil en ook wel sociaal.
veel dingen zijn herkenbaar, alleen is het bij mijn geen baan, maar mijn familie en vrijw werk wat veel drukte geeft
maandag 30 november 2015 18:37
quote:Wollstonecraft1792 schreef op 30 november 2015 @ 18:29:
Ooit had ik een beste vriendin, een echte beste vriendin, waarmee ik lief en leed deelde. Ik hield heel veel van haar. Maar ik zat met mezelf in de knoop en zij was gericht op carriere. Toen had ze geen tijd meer voor me (ik was denk ik ook niet zo'n interessant of leuk mens toen) De vriendschap is van haar kant geeindigd. En dat heeft me veel verdriet gedaan. Sindsdien (en door nog zo wat dingen) laat ik mensen heel makkelijk gaan. Twee vriendinnen zijn ook jong overleden. Nu laat ik mensen te makkelijk gaan, want ik zou best een hele goede vriendin willen hebben.
Tegelijk heb ik, naast mijn drukke mensengerichte baan, ook veel behoefte aan stilte en alleen zijn. Ik ben dan ook heel slecht in het onderhouden van contacten.
Vind het vaak ook best veel energie kosten om vriendschappen op te bouwen, ben een raar mengels van introvert en stil en ook wel sociaal.
Sid, ik had nooit verwacht dat jij dit topic zou openen, je bent echt zo'n leuk mens en interessant enzo en je komt over als iemand die dit soort zaakjes heel goed op orde heeft en iemand die heel onafhankelijk is van andere mensen.
Ah dank je
Ik herken het stuk van werk wel hoor, dat heb ik ook wel en dus ook tijd nodig om in mijn eentje niks te doen.
Maar wat je zegt dat is precies waar het mis gaat. Ja, ik ben onafhankelijk en ik geloof dat ik inderdaad ook best leuk ben, of in ieder geval niet stomvervelend en saai. Maar dat onafhankelijke zit me soms wel dwars, want deels ben ik ook maar gewoon rete-onzeker en bang enzo je ziet het er alleen niet van af.
En dan moet nog gezegd worden dat ik bij jou opener was dan gemiddeld omdat je alle sores digitaal al gehoord had voordat we afspraken
Ooit had ik een beste vriendin, een echte beste vriendin, waarmee ik lief en leed deelde. Ik hield heel veel van haar. Maar ik zat met mezelf in de knoop en zij was gericht op carriere. Toen had ze geen tijd meer voor me (ik was denk ik ook niet zo'n interessant of leuk mens toen) De vriendschap is van haar kant geeindigd. En dat heeft me veel verdriet gedaan. Sindsdien (en door nog zo wat dingen) laat ik mensen heel makkelijk gaan. Twee vriendinnen zijn ook jong overleden. Nu laat ik mensen te makkelijk gaan, want ik zou best een hele goede vriendin willen hebben.
Tegelijk heb ik, naast mijn drukke mensengerichte baan, ook veel behoefte aan stilte en alleen zijn. Ik ben dan ook heel slecht in het onderhouden van contacten.
Vind het vaak ook best veel energie kosten om vriendschappen op te bouwen, ben een raar mengels van introvert en stil en ook wel sociaal.
Sid, ik had nooit verwacht dat jij dit topic zou openen, je bent echt zo'n leuk mens en interessant enzo en je komt over als iemand die dit soort zaakjes heel goed op orde heeft en iemand die heel onafhankelijk is van andere mensen.
Ah dank je
Ik herken het stuk van werk wel hoor, dat heb ik ook wel en dus ook tijd nodig om in mijn eentje niks te doen.
Maar wat je zegt dat is precies waar het mis gaat. Ja, ik ben onafhankelijk en ik geloof dat ik inderdaad ook best leuk ben, of in ieder geval niet stomvervelend en saai. Maar dat onafhankelijke zit me soms wel dwars, want deels ben ik ook maar gewoon rete-onzeker en bang enzo je ziet het er alleen niet van af.
En dan moet nog gezegd worden dat ik bij jou opener was dan gemiddeld omdat je alle sores digitaal al gehoord had voordat we afspraken
maandag 30 november 2015 18:39
In mijn beleving gaat het in vriendschappen niet over of ze weten dat je het wel of niet 'red' of wel of niet populair zijn.
Het gaat over open zijn, delen, niet claimen, wel initiatief nemen. Niet meteen te serieus. Wie er voor je is merk je, mijn ervaring, toch pas als er echt iets gebeurd.
Sid, twee vragen, 1 ga jij zelf weleens spontaan met een fles wijn bij iemand hangen?
2 waarom moet je van jezelf laten zien dat je het redt? Je bent toch gewoon een mens en soms gaat het goed en soms minder.
Het gaat over open zijn, delen, niet claimen, wel initiatief nemen. Niet meteen te serieus. Wie er voor je is merk je, mijn ervaring, toch pas als er echt iets gebeurd.
Sid, twee vragen, 1 ga jij zelf weleens spontaan met een fles wijn bij iemand hangen?
2 waarom moet je van jezelf laten zien dat je het redt? Je bent toch gewoon een mens en soms gaat het goed en soms minder.
maandag 30 november 2015 18:44
Dat je onzeker bent herken ik inderdaad helemaal niet. Maar dat weet je dan (net als heel veel meer mensen schat ik zo) goed te verbergen.
Ik herken het wel, want ik vind het soms ook lastig om mensen te vragen af te spreken omdat ik dan bang ben dat ze denken "wat moet zij van mij, daar heb ik geen zin in". Heb misschien soms teveel bevestiging nodig dat mensen me wel leuk vinden.
Haha, openheid, lastig iets! Ook herkenbaar, het verschil tussen praten en openheid.
Tegelijk merk ik dat ik soms ook de boot afhou, omdat ik me niet verplicht wil voelen. Dat is het domme, want ik wil wel vriendschap aan de ene kant, maar ook vrijheid om te doen waar ik zin in heb. En ik snap niet helemaal waarom ik denk dat het ene niet samengaat met het andere.
Onze afspraak vond ik gezellig en zeker voor herhaling vatbaar. Spreken we op korte termijn weer een keer af!
Ik herken het wel, want ik vind het soms ook lastig om mensen te vragen af te spreken omdat ik dan bang ben dat ze denken "wat moet zij van mij, daar heb ik geen zin in". Heb misschien soms teveel bevestiging nodig dat mensen me wel leuk vinden.
Haha, openheid, lastig iets! Ook herkenbaar, het verschil tussen praten en openheid.
Tegelijk merk ik dat ik soms ook de boot afhou, omdat ik me niet verplicht wil voelen. Dat is het domme, want ik wil wel vriendschap aan de ene kant, maar ook vrijheid om te doen waar ik zin in heb. En ik snap niet helemaal waarom ik denk dat het ene niet samengaat met het andere.
Onze afspraak vond ik gezellig en zeker voor herhaling vatbaar. Spreken we op korte termijn weer een keer af!
maandag 30 november 2015 18:46
Ik laat niet bewust zien dat ik het red, ik ben gewoon ik, alleen mensen krijgen de indruk dat ik sterker ben dan ik eigenlijk ben. Niet omdat ik daar mijn best voor doe, dat is iets in mijn houding denk ik. Aan de andere kant: ik heb geen vriendschappen nodig wegens ellende ofzo. Je leest hier wel eens mensen die zoeken vriendschappen, maar vooral iemand die ze helpt en voor ze klaar staat. Dat is bij mij niet het geval. Gewoon leuke dingen doen en de rest groeit wel. Of niet. Ik ben niet zwaar op de hand en ik ben niet specifiek op zoek naar enorme diepgang binnen 2 maanden ofzo.
En nee, afgezien van mijn vriendin ga ik niet zomaar ergens langs. Daarvoor moet je mensen wel aardig goed kennen natuurlijk en ik verwacht ook niet dat dat binnen 2 weken na kennismaking is.
En nee, afgezien van mijn vriendin ga ik niet zomaar ergens langs. Daarvoor moet je mensen wel aardig goed kennen natuurlijk en ik verwacht ook niet dat dat binnen 2 weken na kennismaking is.
maandag 30 november 2015 18:49
quote:Sid-returns schreef op 30 november 2015 @ 17:14:
[...]
Ik ken het van huis uit dus ook niet. Mijn ouders hadden twee of drie stellen die eens per jaar op visite kwamen, de rest was familie. En die familie, die woont in mijn geval gewoon te ver weg.
Ik denk dat wat blijftgewoondametje zegt wel een punt is: ik kom over het algemeen over alsof ik het prima red en dat is ook zo, maar ik deel weinig qua gevoelens of wat me bezig houdt. Ik praat wel makkelijk (en veel ;D ) en ik vind het prima als een ander iets deelt, maar ik hou sores meestal voor mezelf.
Herkenbaar, er zijn maar heel weinig mensen die mijn sores kennen. Toch vraag ik me af of dat noodzakelijk is
Wat me laatst opviel was dat ik een aantal vrienden van mijn goede vriendin leerde kennen. Relatief nieuw, korter dan ik in beeld ben, maar ze zijn ontzettend close. Zo close word ik niet met mensen, ook niet met die vriendin. Terwijl zij wel degene is die me na partner het beste kent. Maar dat gaat dan zó anders dan wat ik gewend ben, deels krijg ik er ook de kriebels van hoor, als mensen onderling gaan dwepen over hun bijzondere connectie, (oh het is zó bijzonder wat wij hebben) zoals daar gebeurde, maar deels mis ik dat.
Die tweestrijd herken ik van een jaar of wat terug, nadat ik besloot dat mijn BFF evht geen BFF was. Ik miste dat wat jij schreef en hierna schrijft want dat was er: fijne dichtbijheid en zomaar langs kunnen, met of zonder kunnen.
Ik zou gewoon graag wat meer mensen om me heen willen die 'erbij' horen. Ik kan er ontzettend van genieten als iemand onverwacht om 20:00 voor de deur staat met een fles wijn en blijft hangen. Of als er mensen langskomen en het is zo gezellig dat het tot 23:00 s nachts duurt ipv tot etenstijd zoals gepland. Mensen die kind aan huis zijn bij je, die je kinderen ook kennen en je partner. Dat. Mijn beste vriendin bijv ziet mijn kinderen hoogstens 1/2x per jaar, andere kennissen helemaal nooit (afgezien van schoolpleincontacten)
Dat komt IMHO niet zomaar, steeds meer mensen/gezinnen zijn erg op zichzelf merk ik. Je moet alletwee toch wel een beetje hetzelfde gemak hebben. Dat kan zomaar ontstaan uit een schoolpleincontact, sport vd kinderen, eigen hobbies. Wellicht toch meer uitnodigen, vragen
Het voelt wat geïsoleerd zo, met alleen mijn gezin en wat contacten die daar compleet los van staan. En dat wil ik graag anders.Mijn reply ff in bold, da's makkelijker.
[...]
Ik ken het van huis uit dus ook niet. Mijn ouders hadden twee of drie stellen die eens per jaar op visite kwamen, de rest was familie. En die familie, die woont in mijn geval gewoon te ver weg.
Ik denk dat wat blijftgewoondametje zegt wel een punt is: ik kom over het algemeen over alsof ik het prima red en dat is ook zo, maar ik deel weinig qua gevoelens of wat me bezig houdt. Ik praat wel makkelijk (en veel ;D ) en ik vind het prima als een ander iets deelt, maar ik hou sores meestal voor mezelf.
Herkenbaar, er zijn maar heel weinig mensen die mijn sores kennen. Toch vraag ik me af of dat noodzakelijk is
Wat me laatst opviel was dat ik een aantal vrienden van mijn goede vriendin leerde kennen. Relatief nieuw, korter dan ik in beeld ben, maar ze zijn ontzettend close. Zo close word ik niet met mensen, ook niet met die vriendin. Terwijl zij wel degene is die me na partner het beste kent. Maar dat gaat dan zó anders dan wat ik gewend ben, deels krijg ik er ook de kriebels van hoor, als mensen onderling gaan dwepen over hun bijzondere connectie, (oh het is zó bijzonder wat wij hebben) zoals daar gebeurde, maar deels mis ik dat.
Die tweestrijd herken ik van een jaar of wat terug, nadat ik besloot dat mijn BFF evht geen BFF was. Ik miste dat wat jij schreef en hierna schrijft want dat was er: fijne dichtbijheid en zomaar langs kunnen, met of zonder kunnen.
Ik zou gewoon graag wat meer mensen om me heen willen die 'erbij' horen. Ik kan er ontzettend van genieten als iemand onverwacht om 20:00 voor de deur staat met een fles wijn en blijft hangen. Of als er mensen langskomen en het is zo gezellig dat het tot 23:00 s nachts duurt ipv tot etenstijd zoals gepland. Mensen die kind aan huis zijn bij je, die je kinderen ook kennen en je partner. Dat. Mijn beste vriendin bijv ziet mijn kinderen hoogstens 1/2x per jaar, andere kennissen helemaal nooit (afgezien van schoolpleincontacten)
Dat komt IMHO niet zomaar, steeds meer mensen/gezinnen zijn erg op zichzelf merk ik. Je moet alletwee toch wel een beetje hetzelfde gemak hebben. Dat kan zomaar ontstaan uit een schoolpleincontact, sport vd kinderen, eigen hobbies. Wellicht toch meer uitnodigen, vragen
Het voelt wat geïsoleerd zo, met alleen mijn gezin en wat contacten die daar compleet los van staan. En dat wil ik graag anders.Mijn reply ff in bold, da's makkelijker.
Je bent zelf een theepot
