Relaties
alle pijlers
Vriendschappen
maandag 30 november 2015 15:11
Ik ben wel benieuwd hoe dit bij andere mensen werkt. Ik had nooit echt vriendinnen. Middelbare school een drama wat dat betreft, daarna eigenlijk alleen bevriend met mannen. Pas begin 20 had ik een aantal vrouwen waar ik, los van elkaar en niet in groepjes, wel prima mee overweg kon. Momenteel heb ik 1, misschien 2, goede vriendinnen. Die ik kan bellen als er midden in de nacht iets is. Maar ook met hen heb ik hoogstens eens per week contact en ik zie ze misschien eens in de maand. Drukke roosters, enz. En vooral: mijn beste vriendin heeft een gigantisch sociaal leven, ontzettend veel vriendinnen en vrienden. Ik ken ze wel, kan er wel mee overweg, maar ben daar niet bij betrokken, het is echt zo'n clubje wat elkaar nog van de basis- en middelbare school kent.
Ik wil graag mijn sociale kring wat uitbreiden. Dat lukt alleen maar matig. Ik ken veel mensen. Ben sociaal en niet verlegen, ik maak makkelijk contact en ik ben ook best goed in gewoon een balletje opgooien bij iemand die ik nog niet zo goed ken maar die ik graag beter wil leren kennen over samen wat drinken, een keer koffie doen of iets ondernemen. Ik ken een berg moeders van school, drink met een aantal wel eens koffie als dat zo uitkomt. Maar toch heb ik weinig vriendinnen en verder dan kennissen lijkt het niet te komen.
De mensen in mijn omgeving lijken allemaal een uitgebreid sociaal leven te hebben met vriendengroepen, weekendjes weg met andere stellen, enz. Ik ken dat helemaal niet. En dat vind ik best jammer. Want hoewel mensen doorgaans enthousiast reageren als ik vraag of ze zin hebben om bij koffie te drinken, er komt zelden een vervolg aan. Of ik moet dat weer initiëren. Niet omdat ze mij niet leuk vinden, maar gewoon omdat het sociale leven al zo vol zit heb ik het idee. Ik kan daar wel eens jaloers op worden, dat lijkt me heerlijk.
Daarbij ben ik niet zo snel echt close met mensen, ik denk dat dat misschien meespeelt, ik ben heel open en praat makkelijk, maar over mijn emoties zul je me niet snel horen. Ik vind het wat dat betreft wel eens ingewikkeld met vrouwen. Daarnaast loop ik zo'n 10 jaar voor op leeftijdsgenoten, ik had begin 20 al kinderen waar zij nu gemiddeld genomen aan kinderen beginnen.
Is dit voor anderen herkenbaar? Is het een leeftijdsfase dingetje? Hoe is dit op te lossen? De geijkte 'wordt lid van een club of nodig eens iemand uit' dat ken ik allemaal wel. En contacten leggen is niet zo'n punt, contacten verdiepen en contacten onderhouden dat is lastiger.
Ik wil graag mijn sociale kring wat uitbreiden. Dat lukt alleen maar matig. Ik ken veel mensen. Ben sociaal en niet verlegen, ik maak makkelijk contact en ik ben ook best goed in gewoon een balletje opgooien bij iemand die ik nog niet zo goed ken maar die ik graag beter wil leren kennen over samen wat drinken, een keer koffie doen of iets ondernemen. Ik ken een berg moeders van school, drink met een aantal wel eens koffie als dat zo uitkomt. Maar toch heb ik weinig vriendinnen en verder dan kennissen lijkt het niet te komen.
De mensen in mijn omgeving lijken allemaal een uitgebreid sociaal leven te hebben met vriendengroepen, weekendjes weg met andere stellen, enz. Ik ken dat helemaal niet. En dat vind ik best jammer. Want hoewel mensen doorgaans enthousiast reageren als ik vraag of ze zin hebben om bij koffie te drinken, er komt zelden een vervolg aan. Of ik moet dat weer initiëren. Niet omdat ze mij niet leuk vinden, maar gewoon omdat het sociale leven al zo vol zit heb ik het idee. Ik kan daar wel eens jaloers op worden, dat lijkt me heerlijk.
Daarbij ben ik niet zo snel echt close met mensen, ik denk dat dat misschien meespeelt, ik ben heel open en praat makkelijk, maar over mijn emoties zul je me niet snel horen. Ik vind het wat dat betreft wel eens ingewikkeld met vrouwen. Daarnaast loop ik zo'n 10 jaar voor op leeftijdsgenoten, ik had begin 20 al kinderen waar zij nu gemiddeld genomen aan kinderen beginnen.
Is dit voor anderen herkenbaar? Is het een leeftijdsfase dingetje? Hoe is dit op te lossen? De geijkte 'wordt lid van een club of nodig eens iemand uit' dat ken ik allemaal wel. En contacten leggen is niet zo'n punt, contacten verdiepen en contacten onderhouden dat is lastiger.
maandag 30 november 2015 19:35
quote:Sid-returns schreef op 30 november 2015 @ 19:31:
Jammer Courage!
Suus, het blijft een ingewikkeld gebeuren en dat op jezelf zijn als gezin, dat staat me een beetje tegen inderdaad.Mijn ouders hadden regelmatig vrienden over de vloer, vaak ook mensen die in de buurt woonden. Maar mijn vader werkte niet hele lange dagen en mijn moeder werkte helemaal niet. En dat gold toen voor veel mensen. Ik heb wel de indruk dat mensen minder tijd hebben en zich meer in hun gezin terugtrekken tegenwoorden omdat beide ouders werken, dan nog huishouden moeten doen etc. etc. En dat er dan gewoonweg te weinig tijd/puf overblijft voor sociale activiteiten buiten het gezin.
Jammer Courage!
Suus, het blijft een ingewikkeld gebeuren en dat op jezelf zijn als gezin, dat staat me een beetje tegen inderdaad.Mijn ouders hadden regelmatig vrienden over de vloer, vaak ook mensen die in de buurt woonden. Maar mijn vader werkte niet hele lange dagen en mijn moeder werkte helemaal niet. En dat gold toen voor veel mensen. Ik heb wel de indruk dat mensen minder tijd hebben en zich meer in hun gezin terugtrekken tegenwoorden omdat beide ouders werken, dan nog huishouden moeten doen etc. etc. En dat er dan gewoonweg te weinig tijd/puf overblijft voor sociale activiteiten buiten het gezin.
maandag 30 november 2015 20:00
quote:Wollstonecraft1792 schreef op 30 november 2015 @ 19:35:
[...]
Mijn ouders hadden regelmatig vrienden over de vloer, vaak ook mensen die in de buurt woonden. Maar mijn vader werkte niet hele lange dagen en mijn moeder werkte helemaal niet. En dat gold toen voor veel mensen. Ik heb wel de indruk dat mensen minder tijd hebben en zich meer in hun gezin terugtrekken tegenwoorden omdat beide ouders werken, dan nog huishouden moeten doen etc. etc. En dat er dan gewoonweg te weinig tijd/puf overblijft voor sociale activiteiten buiten het gezin.
Dat maar daarnaast de tendens heden ten dage: gezin first en heel erg op jezelf. Het drukke leven van iedereen help in ieder geval niet. Ook het 'perfecte'. Pas visite willen als het huis op orde is, spontaan is not done. Logeerpartijtjes lastig want afspraken, niet op luchtbed willen of laten willen slapen etc. Terwijl er veel kan zonder dat of het loslaat.
Wil je het anders, zoals Sid, dan moet je geluk hebben wellicht of er echt moeite voor doen.
[...]
Mijn ouders hadden regelmatig vrienden over de vloer, vaak ook mensen die in de buurt woonden. Maar mijn vader werkte niet hele lange dagen en mijn moeder werkte helemaal niet. En dat gold toen voor veel mensen. Ik heb wel de indruk dat mensen minder tijd hebben en zich meer in hun gezin terugtrekken tegenwoorden omdat beide ouders werken, dan nog huishouden moeten doen etc. etc. En dat er dan gewoonweg te weinig tijd/puf overblijft voor sociale activiteiten buiten het gezin.
Dat maar daarnaast de tendens heden ten dage: gezin first en heel erg op jezelf. Het drukke leven van iedereen help in ieder geval niet. Ook het 'perfecte'. Pas visite willen als het huis op orde is, spontaan is not done. Logeerpartijtjes lastig want afspraken, niet op luchtbed willen of laten willen slapen etc. Terwijl er veel kan zonder dat of het loslaat.
Wil je het anders, zoals Sid, dan moet je geluk hebben wellicht of er echt moeite voor doen.
Je bent zelf een theepot
maandag 30 november 2015 20:11
Hoi,
Ik ben ook zo'n type met een heleboel, in mijn ogen, goede vriendinnen. Ik ben chronisch ziek en ze zijn er al jaren voor me. Keer op keer. Ik vind dat zo bijzonder en ik ben heel blij met ze...
Natuurlijk sta ik ook wel open voor nieuwe mensen, nieuwe vriendschappen hoor, maar dan moet er wel echt een goede klik zijn. Ik ben te druk om contact op te bouwen met iemand met wie het niet zi klikt..
Er zullen mensen zijn met grote netwerken, zoals ik. Maar ook mensen die net verhuisd zijn of gescheiden waardoor ze benoefte hebben aan het opbouwen van nieuwe contacten. Ik denk dat, als je allebei op zoek bent naar een vriendschap, dit veel makkelijker op te bouwen is.
En gek genoeg: ik heb een paar jaar geleden toch nog een vriendin erbij gekregen terwijl ik al 'vol' zat. Veel vrienden en door mijn ziekte weinig energie. In eerste instantie bleef zij steeds contact zoeken. Als we afspraken vond ik het altijd heel leuk, maar door de drukte nam ik heel weinig initiatief naar haar toe. Maar doordat zij zo volhardend was, leerde ik haar steeds beter kennen en inmiddels is ze mijn bff en neem ik minstens zoveel initiatief als zij. Ik ben blij dat ze doorgezet heeft want ik had haar vriendschap niet willen missen... Dus misschien, als je merkt dat het wel klikt met iemand maar je mist initiatief; iets langer doorgaan en investeren en misschien bloeit er dan wat? Niet te snel opgeven dus.. Wel is onze vriendschap zich pas gaan verdiepen toen ik eerlijk durfde te zijn over mijn angsten en wensen...
Succes! Je klinkt als een leuk mens en je hebt waarschijnlijk net niet de juiste mensen met de juiste klik getroffen. Als je jezelf open blijft stellen, dan komt dat vast!
Ik ben ook zo'n type met een heleboel, in mijn ogen, goede vriendinnen. Ik ben chronisch ziek en ze zijn er al jaren voor me. Keer op keer. Ik vind dat zo bijzonder en ik ben heel blij met ze...
Natuurlijk sta ik ook wel open voor nieuwe mensen, nieuwe vriendschappen hoor, maar dan moet er wel echt een goede klik zijn. Ik ben te druk om contact op te bouwen met iemand met wie het niet zi klikt..
Er zullen mensen zijn met grote netwerken, zoals ik. Maar ook mensen die net verhuisd zijn of gescheiden waardoor ze benoefte hebben aan het opbouwen van nieuwe contacten. Ik denk dat, als je allebei op zoek bent naar een vriendschap, dit veel makkelijker op te bouwen is.
En gek genoeg: ik heb een paar jaar geleden toch nog een vriendin erbij gekregen terwijl ik al 'vol' zat. Veel vrienden en door mijn ziekte weinig energie. In eerste instantie bleef zij steeds contact zoeken. Als we afspraken vond ik het altijd heel leuk, maar door de drukte nam ik heel weinig initiatief naar haar toe. Maar doordat zij zo volhardend was, leerde ik haar steeds beter kennen en inmiddels is ze mijn bff en neem ik minstens zoveel initiatief als zij. Ik ben blij dat ze doorgezet heeft want ik had haar vriendschap niet willen missen... Dus misschien, als je merkt dat het wel klikt met iemand maar je mist initiatief; iets langer doorgaan en investeren en misschien bloeit er dan wat? Niet te snel opgeven dus.. Wel is onze vriendschap zich pas gaan verdiepen toen ik eerlijk durfde te zijn over mijn angsten en wensen...
Succes! Je klinkt als een leuk mens en je hebt waarschijnlijk net niet de juiste mensen met de juiste klik getroffen. Als je jezelf open blijft stellen, dan komt dat vast!
Niet mokken, maar knokken!
maandag 30 november 2015 20:48
quote:SuzanneSuus schreef op 30 november 2015 @ 20:00:
[...]
Dat maar daarnaast de tendens heden ten dage: gezin first en heel erg op jezelf. Het drukke leven van iedereen help in ieder geval niet. Ook het 'perfecte'. Pas visite willen als het huis op orde is, spontaan is not done. Logeerpartijtjes lastig want afspraken, niet op luchtbed willen of laten willen slapen etc. Terwijl er veel kan zonder dat of het loslaat.
Wil je het anders, zoals Sid, dan moet je geluk hebben wellicht of er echt moeite voor doen.
Bij mij is het niet zozeer een tijdding. Maar ik herken me wel in het pas visite willen hebben als huis op orde is enzo. Mijn huis is schoon en op orde, maar nog niet gezellig genoeg voor bezoek - vind ik. Ik voel me opgelaten als gastvrouw. Bij anderen vind ik het prima, ben niet zo moeilijk. Maar ik geef dan ook makkelijker dan dat ik ontvang.
Ik herken mezelf zowel in Wollencroft als Sid; ik kom sterk over, heb alles ook op orde, ben succesvol als ZZP'er, gelukkig in mijn relatie. Maar ik stap niet zo snel op mensen af. En ik vind de fase van kennis naar vriendschap heeeel lastig.
Daarnaast vind ik dat spontane dat ik vroeger had met mijn vrienden/samen in één gebouw wonen/spontaan bij elkaar langs, even samen eten, dat is wel het allerleukste. Maar toen was ik ook vrijgezel. Dat scheelt denk ik heel veel. Overigens zou mijn man het geen probleem vinden als ik spontaan ergens blijf eten, ga eten of wat dan ook. Die doet dat zelf ook, maar heeft zijn eigen vriendenkring.
[...]
Dat maar daarnaast de tendens heden ten dage: gezin first en heel erg op jezelf. Het drukke leven van iedereen help in ieder geval niet. Ook het 'perfecte'. Pas visite willen als het huis op orde is, spontaan is not done. Logeerpartijtjes lastig want afspraken, niet op luchtbed willen of laten willen slapen etc. Terwijl er veel kan zonder dat of het loslaat.
Wil je het anders, zoals Sid, dan moet je geluk hebben wellicht of er echt moeite voor doen.
Bij mij is het niet zozeer een tijdding. Maar ik herken me wel in het pas visite willen hebben als huis op orde is enzo. Mijn huis is schoon en op orde, maar nog niet gezellig genoeg voor bezoek - vind ik. Ik voel me opgelaten als gastvrouw. Bij anderen vind ik het prima, ben niet zo moeilijk. Maar ik geef dan ook makkelijker dan dat ik ontvang.
Ik herken mezelf zowel in Wollencroft als Sid; ik kom sterk over, heb alles ook op orde, ben succesvol als ZZP'er, gelukkig in mijn relatie. Maar ik stap niet zo snel op mensen af. En ik vind de fase van kennis naar vriendschap heeeel lastig.
Daarnaast vind ik dat spontane dat ik vroeger had met mijn vrienden/samen in één gebouw wonen/spontaan bij elkaar langs, even samen eten, dat is wel het allerleukste. Maar toen was ik ook vrijgezel. Dat scheelt denk ik heel veel. Overigens zou mijn man het geen probleem vinden als ik spontaan ergens blijf eten, ga eten of wat dan ook. Die doet dat zelf ook, maar heeft zijn eigen vriendenkring.
maandag 30 november 2015 21:22
Wat een interessant topic! Ik herken er heel veel in. Ik heb zelf ook regelmatig moeite met de manier waarop vriendschappen veranderen/veranderd zijn tussen 10, 20 jaar geleden en nu. Kleine kinderen (ik kreeg ze een stuk later dan jij Sid! ) 'helpen' daar niet aan mee. De vrouw die ik vanaf mijn 20e als mijn aller-, allerbeste vriendin beschouwde zegde een jaar of vier geleden onze vriendschap op en het heeft me heeeeeeeel veel tijd gekost om aan haar te kunnen denken zonder tranen in mijn ogen te krijgen. Ik moest toen vooral inzien dat de vriendschap waarschijnlijk al jaren niet was wat ik dacht dat het was.
Ik heb ook best een flink aantal vrienden, maar allemaal 'losse' mensen. En zij zitten ook allemaal in de kleine kinderen en gaan makkelijker weg met bekenden uit de buurt met kinderen in precies dezelfde leeftijd. En precies wat Sid beschrijft, ik kan altijd terecht bij mijn vrienden, maar sommige zie ik maar 2, 3 keer per jaar... Ik zou ook wel iemand in de buurt willen waar ik meer mee deelde dan een kind in dezelfde leeftijd...
Ik heb ook best een flink aantal vrienden, maar allemaal 'losse' mensen. En zij zitten ook allemaal in de kleine kinderen en gaan makkelijker weg met bekenden uit de buurt met kinderen in precies dezelfde leeftijd. En precies wat Sid beschrijft, ik kan altijd terecht bij mijn vrienden, maar sommige zie ik maar 2, 3 keer per jaar... Ik zou ook wel iemand in de buurt willen waar ik meer mee deelde dan een kind in dezelfde leeftijd...
maandag 30 november 2015 23:46
quote:SuzanneSuus schreef op 30 november 2015 @ 21:38:
[afbeelding]
Dat dus.
Bij mensen die als het ware gewoon 'meedraaien' vind ik het geen probleem als mijn huis een keer een zooi is. Andersom idem dito. Maar dan wordt het helemaal anders. Ik had een buitenlandse kennis, met een hekel aan afspraken, die waaide op de meest onmogelijke tijden aan voor een bak koffie. Helemaal prima, maar dan kan het dus zijn dat je me treft als ik de koelkast sta schoon te maken, midden in een soepzooitje. Ook prima, dat is het risico van zonder afspraak komen, dat het huis niet tip top is en de gastvrouw ook niet. Ik vind dat wel relaxed.
[afbeelding]
Dat dus.
Bij mensen die als het ware gewoon 'meedraaien' vind ik het geen probleem als mijn huis een keer een zooi is. Andersom idem dito. Maar dan wordt het helemaal anders. Ik had een buitenlandse kennis, met een hekel aan afspraken, die waaide op de meest onmogelijke tijden aan voor een bak koffie. Helemaal prima, maar dan kan het dus zijn dat je me treft als ik de koelkast sta schoon te maken, midden in een soepzooitje. Ook prima, dat is het risico van zonder afspraak komen, dat het huis niet tip top is en de gastvrouw ook niet. Ik vind dat wel relaxed.
maandag 30 november 2015 23:53
Dat is fijn Annazonnetje, dat je zoveel mensen om je heen hebt. Ik heb niet het idee dat ik snel opgeef. Wel als ik het idee krijg dat iemand niet op me zit te wachten, dan wel. Maar ik ken nu iemand die ik graag wat beter wil leren kennen en diegene zit er even niet goed bij, waardoor een 'ik bel je deze week' vaak vergeten wordt. Maar ik weet dat dat niet uit desinteresse is, maar gewoon omdat het niet lekker gaat.
Kastanjez, dat valt mij ook op ja. Toen ik kinderen kreeg had niemand ze, ouders van vriendjes zijn gauw 10 jaar ouder, en mensen van mijn leeftijd hebben baby's. En op één of andere manier voel ik me het meest aangetrokken tot mensen die niet de gebaande paden volgen en is een groot deel van de mensen waar ik het goed mee kan vinden vrijgezel en kinderloos, of op een andere manier een beetje raar.
En hier reageerde ook al weer iemand met 'ik ga alleen om met vrijgezellen want moeders hebben een heel ander leven'. Daar loop ik dus tegenaan. Ik pas niet bij de vrijgezellen zonder kinderen die lekker hun eigen gang gaan, en ook niet bij de moeders in een nieuwbouwwijk met een Volvo en 2.1 kind. Ik ben aan de ene kant te burgerlijk en aan de andere kant te vrijgevochten.
Kastanjez, dat valt mij ook op ja. Toen ik kinderen kreeg had niemand ze, ouders van vriendjes zijn gauw 10 jaar ouder, en mensen van mijn leeftijd hebben baby's. En op één of andere manier voel ik me het meest aangetrokken tot mensen die niet de gebaande paden volgen en is een groot deel van de mensen waar ik het goed mee kan vinden vrijgezel en kinderloos, of op een andere manier een beetje raar.
En hier reageerde ook al weer iemand met 'ik ga alleen om met vrijgezellen want moeders hebben een heel ander leven'. Daar loop ik dus tegenaan. Ik pas niet bij de vrijgezellen zonder kinderen die lekker hun eigen gang gaan, en ook niet bij de moeders in een nieuwbouwwijk met een Volvo en 2.1 kind. Ik ben aan de ene kant te burgerlijk en aan de andere kant te vrijgevochten.
dinsdag 1 december 2015 05:52
Er is een collega met wie ik het heel goed kan vinden, we hebben een goede klik. En zouden allebei wel willen afspreken. Maar toch komt het er niet van want allebei een drukke baan, zij heeft net een nieuwe relatie etc. etc. Vind ik erg jammer aan de ene kant want wij zouden best eens goede vriendinnen kunnen worden. Maar ik moet dat laten gaan, het zit er gewoonweg niet in.
Sid, ik heb je een pb gestuurd, om weer af te spreken........
Sid, ik heb je een pb gestuurd, om weer af te spreken........
dinsdag 1 december 2015 06:57
Maar toch, dat tijdgebeuren en huis perfect willen hebben geldt niet altijd. Bij mijn beste vriendin is het altijd zoete inval, mensen komen spontaan even langs voor een kopje koffie en ze heeft elke avond wel minstens een afspraak. Daarnaast is ze moeder en heeft ze een goede functie, werkt full-time. Haar huis is echt niet altijd spik en span, ze heeft lang niet altijd iets lekkers in huis en mee-eters krijgen echt niks bijzonders. Zij maakt die afspraken niet zo 'zwaar' of officieel ofzo. Maar ze heeft er dus ook de energie voor om zoveel mensen steeds te zien. Ik merk dat ik dat wat minder heb, ik heb meer tijd voor mezelf nodig en heb twee banen die veel aandacht vragen. Het onderhouden van mijn bestaande vriendschappen vind ik al lastig, maar het opbouwen van nieuwe vriendschappen al helemaal.
Ik ben overigens wel blij-ig om te lezen dat meer vrouwen hiermee worstelen. Geeft meer moed om bv vaker initiatief te nemen naar kennissen.
Ik ben overigens wel blij-ig om te lezen dat meer vrouwen hiermee worstelen. Geeft meer moed om bv vaker initiatief te nemen naar kennissen.
We gon' boogie oogie oggi, jiggle, wiggle and dance. Like the roof on fire.
dinsdag 1 december 2015 08:55
Eerlijk. Ik snap dat het fijn is om te delen dat het lastig is. En ik vind het ook lastig, de balans werk-gezin-eigen leven.
Maar als je (we) wil veranderen dan moet je daar toch echt zelf iets aan doen denk ik.
Wees die persoon die s avonds spontaan met die fles wijn langsgaat. Neem jezelf voor om een keer in de week vrij te houden voor iets niet ingevuld, iets spontaans. En vertel eens iets over jezelf aan die vage koffiecontacten van school of werk dat dieper gaat dan alleen ' hoe was je vakantie'.
En waarom is dezelfde leeftijd en fase zo belangrijk? het klinkt erg beperkend. Ik heb hele leuke vrienden die veel ouder en jonger zijn en ik heb vrienden van mijn leeftijd die in een totaal andere fase zitten.
Tuurlijk ik ben ook echt blij met een buurvrouw die inderdaad even oud is en onze kinderen die elkaar leuk vinden, supergezellig en handig. Maar dat is in jaren en jaren tijd ontstaan. We waren echt niet meteen close bij het eerste wijntje op het balkon.
Als jij een ander leven wil, leef het dan, ga er niet op zitten wachten.
Maar als je (we) wil veranderen dan moet je daar toch echt zelf iets aan doen denk ik.
Wees die persoon die s avonds spontaan met die fles wijn langsgaat. Neem jezelf voor om een keer in de week vrij te houden voor iets niet ingevuld, iets spontaans. En vertel eens iets over jezelf aan die vage koffiecontacten van school of werk dat dieper gaat dan alleen ' hoe was je vakantie'.
En waarom is dezelfde leeftijd en fase zo belangrijk? het klinkt erg beperkend. Ik heb hele leuke vrienden die veel ouder en jonger zijn en ik heb vrienden van mijn leeftijd die in een totaal andere fase zitten.
Tuurlijk ik ben ook echt blij met een buurvrouw die inderdaad even oud is en onze kinderen die elkaar leuk vinden, supergezellig en handig. Maar dat is in jaren en jaren tijd ontstaan. We waren echt niet meteen close bij het eerste wijntje op het balkon.
Als jij een ander leven wil, leef het dan, ga er niet op zitten wachten.
dinsdag 1 december 2015 09:02
Je hebt wel een punt dametje,alleen spontaan ergens met een fles wijn langsgaan zou ik alleen doen bij hele goede vriendinnen waarvan ik weet dat ze dat waarderen.
Als ik hier soms de topics lees dat mensen het zelfs vervelend vinden als hun moeder spontaan op de stoep staat want daar zitten ze niet op te wachten en blablabla dan zou ik niet zomaar bij iemand die ik vaag ken spontaan op bezoek gaan.
Als ik hier soms de topics lees dat mensen het zelfs vervelend vinden als hun moeder spontaan op de stoep staat want daar zitten ze niet op te wachten en blablabla dan zou ik niet zomaar bij iemand die ik vaag ken spontaan op bezoek gaan.
dinsdag 1 december 2015 09:21
Ik pb je straks terug Woll!
Blijftgewoondametje, ik zit niet vast aan zelfde leeftijd en fase, ik beschreef net dat de meeste mensen waar ik mee om ga vrijgezel en kinderloos zijn. En sommigen ook 15 jaar ouder, bijvoorbeeld. Ik vind dat helemaal niet zo belangrijk. Alleen anderen vaak wel, waardoor je als moeder niet snel meegevraagd wordt met dingen waar alleen vrijgezelle mensen naartoe gaan, of dingen worden gepland op tijden dat het niet gaat met een gezin. Het punt is ook niet dat ik dat initiatief niet neem, alleen word ik daar op een gegeven moment moe van, omdat er weinig terugkomt omdat mensen terugvallen op hun vaste sociale kring. Ik doe heus dingen, ik heb een vriendin van een paar jaar terug weer gebeld om het contact op te halen, vanmorgen heb ik een ander uitgenodigd koffie drinken, 5 minuten geleden afgesproken, enzovoorts.
Dus ik onderneem dingen, ik neem initiatief, ik doe dingen als vrijwilligerswerk, ik neem risico's, maar daar zit mijn frustratie nou net: als ik het niet doe gebeurt er verder niet zoveel. En dat vind ik wel eens jammer. Ik stop ook niet met initiatief nemen, want ik heb geen zin om me er bij neer te leggen en ik heb niet het idee dat ik mensen claim of lastig val of mezelf opdring. Alleen is het wederkerige stuk lastig: mensen vinden het leuk als ik ze uitnodig, nemen die uitnodiging aan, maar als het er op aan komt nodigen ze mij niet uit, want daar hebben ze al genoeg mensen voor.
Dat kan heus wel veranderen nog, maar dat is waarom ik dit topic opende, omdat ik daar tegenaan liep.
Blijftgewoondametje, ik zit niet vast aan zelfde leeftijd en fase, ik beschreef net dat de meeste mensen waar ik mee om ga vrijgezel en kinderloos zijn. En sommigen ook 15 jaar ouder, bijvoorbeeld. Ik vind dat helemaal niet zo belangrijk. Alleen anderen vaak wel, waardoor je als moeder niet snel meegevraagd wordt met dingen waar alleen vrijgezelle mensen naartoe gaan, of dingen worden gepland op tijden dat het niet gaat met een gezin. Het punt is ook niet dat ik dat initiatief niet neem, alleen word ik daar op een gegeven moment moe van, omdat er weinig terugkomt omdat mensen terugvallen op hun vaste sociale kring. Ik doe heus dingen, ik heb een vriendin van een paar jaar terug weer gebeld om het contact op te halen, vanmorgen heb ik een ander uitgenodigd koffie drinken, 5 minuten geleden afgesproken, enzovoorts.
Dus ik onderneem dingen, ik neem initiatief, ik doe dingen als vrijwilligerswerk, ik neem risico's, maar daar zit mijn frustratie nou net: als ik het niet doe gebeurt er verder niet zoveel. En dat vind ik wel eens jammer. Ik stop ook niet met initiatief nemen, want ik heb geen zin om me er bij neer te leggen en ik heb niet het idee dat ik mensen claim of lastig val of mezelf opdring. Alleen is het wederkerige stuk lastig: mensen vinden het leuk als ik ze uitnodig, nemen die uitnodiging aan, maar als het er op aan komt nodigen ze mij niet uit, want daar hebben ze al genoeg mensen voor.
Dat kan heus wel veranderen nog, maar dat is waarom ik dit topic opende, omdat ik daar tegenaan liep.
dinsdag 1 december 2015 09:38
Je hebt op alles een weerwoord. Het ligt allemaal aan de andere mensen. Je schrijft zelf in je OP dat je je niet kwetsbaar opstelt. Later wordt dat ' dat andere mensen denken dat je ze niet nodig hebt' , hoe het ook zij, daar zit gewoon ruimte voor verandering. Ik wil je helemaal niet aanvallen maar het lijkt alsof je eigenlijk niet open staat voor advies. Of in ieder geval, voor mijn advies, dat kan natuurlijk .
dinsdag 1 december 2015 09:58
quote:Sid-returns schreef op 01 december 2015 @ 09:21:
Alleen anderen vaak wel, waardoor je als moeder niet snel meegevraagd wordt met dingen waar alleen vrijgezelle mensen naartoe gaan, of dingen worden gepland op tijden dat het niet gaat met een gezin. Dit merk ik dus helemaal niet, ben zelf ook moeder en was erg jong moeder in vergelijking met mijn vriendinnen. Maar ik werd gewoon meegevraagd, ook omdat ik zelf aangaf dat ik die dingen belangrijk vond en dat ik nog steeds 'dezelfde' was, maar dan met kind. Een enigszins flexibele houding is wel vereist natuurlijk. En als dingen niet gaan met je gezin, dat splits je toch? Vriend en ik wisselen elkaar af met verjaardagen, en bij hele leuke verjaardagen of andere feestjes brengen we zoon net zo makkelijk naar de oppas.
Alleen anderen vaak wel, waardoor je als moeder niet snel meegevraagd wordt met dingen waar alleen vrijgezelle mensen naartoe gaan, of dingen worden gepland op tijden dat het niet gaat met een gezin. Dit merk ik dus helemaal niet, ben zelf ook moeder en was erg jong moeder in vergelijking met mijn vriendinnen. Maar ik werd gewoon meegevraagd, ook omdat ik zelf aangaf dat ik die dingen belangrijk vond en dat ik nog steeds 'dezelfde' was, maar dan met kind. Een enigszins flexibele houding is wel vereist natuurlijk. En als dingen niet gaan met je gezin, dat splits je toch? Vriend en ik wisselen elkaar af met verjaardagen, en bij hele leuke verjaardagen of andere feestjes brengen we zoon net zo makkelijk naar de oppas.
dinsdag 1 december 2015 10:00
dinsdag 1 december 2015 10:08
quote:blijftgewoondametje schreef op 01 december 2015 @ 09:38:
Je hebt op alles een weerwoord. Het ligt allemaal aan de andere mensen. Je schrijft zelf in je OP dat je je niet kwetsbaar opstelt. Later wordt dat ' dat andere mensen denken dat je ze niet nodig hebt' , hoe het ook zij, daar zit gewoon ruimte voor verandering. Ik wil je helemaal niet aanvallen maar het lijkt alsof je eigenlijk niet open staat voor advies. Of in ieder geval, voor mijn advies, dat kan natuurlijk .
Je kunt proberen om het bekende viva-trucje toe te passen en alles bij mij neer te leggen, maar ik denk niet dat dat in dit geval werkt of nodig is. Ik heb vooral op de dingen die jij zegt een weerwoord omdat ik niet vroeg om tips om contacten te leggen. Ik weet de oplossingen wel, ik pas ze ook toe, ik word er alleen af en toe heel moe van. Het enige punt dat je hebt is dat er mogelijk geen verdieping komt doordat ik uitstraal dat ik niemand nodig heb. Daar ben ik me van bewust en daar kan ik aan werken, misschien levert het wat op.
En verder denk ik ook dat het aan 'andere mensen' ligt, of in ieder geval aan hoe de maatschappij werkt, qua gezinnen enzo. Dat kan ik niet in mijn eentje veranderen. Ik lees dat een flink aantal mensen dit wel herkent, dus het niet een probleem van mij alleen. Ik was misschien meer op zoek naar herkenning dan advies, want die adviezen, die kan ik zelf over het algemeen wel bedenken. Dat maakt dat ik mogelijk wat geirriteerd reageer, waarvoor excuus.
Je hebt op alles een weerwoord. Het ligt allemaal aan de andere mensen. Je schrijft zelf in je OP dat je je niet kwetsbaar opstelt. Later wordt dat ' dat andere mensen denken dat je ze niet nodig hebt' , hoe het ook zij, daar zit gewoon ruimte voor verandering. Ik wil je helemaal niet aanvallen maar het lijkt alsof je eigenlijk niet open staat voor advies. Of in ieder geval, voor mijn advies, dat kan natuurlijk .
Je kunt proberen om het bekende viva-trucje toe te passen en alles bij mij neer te leggen, maar ik denk niet dat dat in dit geval werkt of nodig is. Ik heb vooral op de dingen die jij zegt een weerwoord omdat ik niet vroeg om tips om contacten te leggen. Ik weet de oplossingen wel, ik pas ze ook toe, ik word er alleen af en toe heel moe van. Het enige punt dat je hebt is dat er mogelijk geen verdieping komt doordat ik uitstraal dat ik niemand nodig heb. Daar ben ik me van bewust en daar kan ik aan werken, misschien levert het wat op.
En verder denk ik ook dat het aan 'andere mensen' ligt, of in ieder geval aan hoe de maatschappij werkt, qua gezinnen enzo. Dat kan ik niet in mijn eentje veranderen. Ik lees dat een flink aantal mensen dit wel herkent, dus het niet een probleem van mij alleen. Ik was misschien meer op zoek naar herkenning dan advies, want die adviezen, die kan ik zelf over het algemeen wel bedenken. Dat maakt dat ik mogelijk wat geirriteerd reageer, waarvoor excuus.
dinsdag 1 december 2015 10:17
quote:miedo schreef op 30 november 2015 @ 18:42:
ik geloof niet zo in vriendschappen waarbij je elkaar midden in de nacht kan bellen als er iets is.
Jammer.
Want die bestaan echt.
Mijn man en ik hebben zo'n stel vrienden, al een jaar of 100. En ik heb ze al een aantal keer uit bed gebeld.
ik geloof niet zo in vriendschappen waarbij je elkaar midden in de nacht kan bellen als er iets is.
Jammer.
Want die bestaan echt.
Mijn man en ik hebben zo'n stel vrienden, al een jaar of 100. En ik heb ze al een aantal keer uit bed gebeld.
Wat gij niet wilt dat u geschiedt, doe dat ook een ander niet.
dinsdag 1 december 2015 10:19
quote:Sid-returns schreef op 01 december 2015 @ 10:08:
[...]
Je kunt proberen om het bekende viva-trucje toe te passen en alles bij mij neer te leggen, maar ik denk niet dat dat in dit geval werkt of nodig is. Ik heb vooral op de dingen die jij zegt een weerwoord omdat ik niet vroeg om tips om contacten te leggen. Ik weet de oplossingen wel, ik pas ze ook toe, ik word er alleen af en toe heel moe van. Het enige punt dat je hebt is dat er mogelijk geen verdieping komt doordat ik uitstraal dat ik niemand nodig heb. Daar ben ik me van bewust en daar kan ik aan werken, misschien levert het wat op.
En verder denk ik ook dat het aan 'andere mensen' ligt, of in ieder geval aan hoe de maatschappij werkt, qua gezinnen enzo. Dat kan ik niet in mijn eentje veranderen. Ik lees dat een flink aantal mensen dit wel herkent, dus het niet een probleem van mij alleen. Ik was misschien meer op zoek naar herkenning dan advies, want die adviezen, die kan ik zelf over het algemeen wel bedenken. Dat maakt dat ik mogelijk wat geirriteerd reageer, waarvoor excuus.Nou, om dat je zo aandringt, toch advies dan: niet werken aan je uitstraling. Vriendschap op basis van "we vinden elkaar leuk, we vinden elkaars gezelschap leuk, en we hebben elkaar niet nodig" zijn prima vriendschappen.
[...]
Je kunt proberen om het bekende viva-trucje toe te passen en alles bij mij neer te leggen, maar ik denk niet dat dat in dit geval werkt of nodig is. Ik heb vooral op de dingen die jij zegt een weerwoord omdat ik niet vroeg om tips om contacten te leggen. Ik weet de oplossingen wel, ik pas ze ook toe, ik word er alleen af en toe heel moe van. Het enige punt dat je hebt is dat er mogelijk geen verdieping komt doordat ik uitstraal dat ik niemand nodig heb. Daar ben ik me van bewust en daar kan ik aan werken, misschien levert het wat op.
En verder denk ik ook dat het aan 'andere mensen' ligt, of in ieder geval aan hoe de maatschappij werkt, qua gezinnen enzo. Dat kan ik niet in mijn eentje veranderen. Ik lees dat een flink aantal mensen dit wel herkent, dus het niet een probleem van mij alleen. Ik was misschien meer op zoek naar herkenning dan advies, want die adviezen, die kan ik zelf over het algemeen wel bedenken. Dat maakt dat ik mogelijk wat geirriteerd reageer, waarvoor excuus.Nou, om dat je zo aandringt, toch advies dan: niet werken aan je uitstraling. Vriendschap op basis van "we vinden elkaar leuk, we vinden elkaars gezelschap leuk, en we hebben elkaar niet nodig" zijn prima vriendschappen.
dinsdag 1 december 2015 10:20
quote:puck1981 schreef op 01 december 2015 @ 09:58:
[...]
Dit merk ik dus helemaal niet, ben zelf ook moeder en was erg jong moeder in vergelijking met mijn vriendinnen. Maar ik werd gewoon meegevraagd, ook omdat ik zelf aangaf dat ik die dingen belangrijk vond en dat ik nog steeds 'dezelfde' was, maar dan met kind. Een enigszins flexibele houding is wel vereist natuurlijk. En als dingen niet gaan met je gezin, dat splits je toch? Vriend en ik wisselen elkaar af met verjaardagen, en bij hele leuke verjaardagen of andere feestjes brengen we zoon net zo makkelijk naar de oppas.
Je vult een hoop in. Ik was 22 toen ik een kind kreeg, al mijn vrienden hingen elk weekend 3/4 dagen in de kroeg. Mijn sociale leven hing aan elkaar van kroegen en festivals. Tot ik een kind kreeg. Toen ging ik van heel veel uitgaan en wonen midden in het uitgaansgebied naar een baby die best veel aandacht nodig had en wonen op een afgelegener plek. Ik ging nog steeds wel mee, maar die vriendenclub hing aan elkaar van stappen, dus als je dan niet meer wekelijks tot 5 uur s nachts in de kroeg zit dan lig je er vrij snel uit, of als je het geld niet meer hebt om alle festivals af te gaan. Ik had daar ook veel minder mee, en zij hadden niks met hoe mijn leven eruit zag. Dat heeft weinig met flexibiliteit te maken, maar gewoon met levens die niet meer bij elkaar passen. Ik kón en wilde niet meer elke week ruig stappen. Uiteraard ging ik nog wel uit, ik regelde ook wel oppas en dat doen we nog steeds als we samen willen. Maar toch liep dat uit elkaar.
Nu zijn we 10 jaar verder en beginnen een aantal van die mensen aan baby's. Dus ik was niet een beetje vroeger, ik begon aan kinderen midden in mijn studententijd. Overigens vind ik dat ook helemaal geen ramp, zo lopen dingen gewoon.
En qua oppas: dat is gewoon beperkt. Een keer in de maand/2 maanden kan ik best oppas regelen, maar vaker niet. En ik werk onregelmatig, dat maakt dat ik aan de ene kant enorm flexibel ben, maar aan de andere kant totaal niet. Dus ik moet ook best veel sociale dingen laten schieten omdat ik om het weekend werk en veel avonddiensten draai, en sociale dingen nou eenmaal vaak in de avond en in het weekend zijn ( ja, ik ben druk bezig om dat te veranderen, dat gaat in januari al iets anders)
[...]
Dit merk ik dus helemaal niet, ben zelf ook moeder en was erg jong moeder in vergelijking met mijn vriendinnen. Maar ik werd gewoon meegevraagd, ook omdat ik zelf aangaf dat ik die dingen belangrijk vond en dat ik nog steeds 'dezelfde' was, maar dan met kind. Een enigszins flexibele houding is wel vereist natuurlijk. En als dingen niet gaan met je gezin, dat splits je toch? Vriend en ik wisselen elkaar af met verjaardagen, en bij hele leuke verjaardagen of andere feestjes brengen we zoon net zo makkelijk naar de oppas.
Je vult een hoop in. Ik was 22 toen ik een kind kreeg, al mijn vrienden hingen elk weekend 3/4 dagen in de kroeg. Mijn sociale leven hing aan elkaar van kroegen en festivals. Tot ik een kind kreeg. Toen ging ik van heel veel uitgaan en wonen midden in het uitgaansgebied naar een baby die best veel aandacht nodig had en wonen op een afgelegener plek. Ik ging nog steeds wel mee, maar die vriendenclub hing aan elkaar van stappen, dus als je dan niet meer wekelijks tot 5 uur s nachts in de kroeg zit dan lig je er vrij snel uit, of als je het geld niet meer hebt om alle festivals af te gaan. Ik had daar ook veel minder mee, en zij hadden niks met hoe mijn leven eruit zag. Dat heeft weinig met flexibiliteit te maken, maar gewoon met levens die niet meer bij elkaar passen. Ik kón en wilde niet meer elke week ruig stappen. Uiteraard ging ik nog wel uit, ik regelde ook wel oppas en dat doen we nog steeds als we samen willen. Maar toch liep dat uit elkaar.
Nu zijn we 10 jaar verder en beginnen een aantal van die mensen aan baby's. Dus ik was niet een beetje vroeger, ik begon aan kinderen midden in mijn studententijd. Overigens vind ik dat ook helemaal geen ramp, zo lopen dingen gewoon.
En qua oppas: dat is gewoon beperkt. Een keer in de maand/2 maanden kan ik best oppas regelen, maar vaker niet. En ik werk onregelmatig, dat maakt dat ik aan de ene kant enorm flexibel ben, maar aan de andere kant totaal niet. Dus ik moet ook best veel sociale dingen laten schieten omdat ik om het weekend werk en veel avonddiensten draai, en sociale dingen nou eenmaal vaak in de avond en in het weekend zijn ( ja, ik ben druk bezig om dat te veranderen, dat gaat in januari al iets anders)
