Relaties
alle pijlers
waarom wil ik een ex terug die mij mishandelde?
dinsdag 1 december 2015 00:30
Ik ga even beschrijven hoe mijn relatie is begonnen en hoe deze is geeïndigd.
Ik was 18 en hij 22.
Wij leerden elkaar 2 jaar geleden kennen, hij had mij een berichtje op facebook gestuurd en na een paar dagen begonnen we te appen. Het waren geweldige gesprekken en we lachten veel. Na 4 weken hebben we afgesproken en zijn we naar de bioscoop gegaan. Daar hebben we ook voor het eerst gezoend. Hij was echt m'n alles.
Op de terugweg vertelde hij me dat hij me wel erg leuk vond maar dat ik z'n type niet was en dat ik moest afvallen. Maar hij wou wel een relatie met me. Ik wanhopig en verliefd liet dat maar langs me heen gaan en zei dat ik het begreep.
De 2 maanden daarna waren geweldig deden veel leuke dingen en hij woonde zowat bij mij(en mijn ouders). Toen bleek ik zwanger...... ik zat aan de pil en ben ook nooit een pil vergeten (blijkbaar als je aan de schijterij zit werkt ie minder goed). We zijn in een sneltrein vaart gaan samenwonen en toen begon alle ellende. Alles was mijn schuld.
Hij bleek op sexsites te zitten, elke dag en nacht porno te kijken, veel aan de drugs te zitten, werd dagelijks uitgescholden voor de meest gruwelijke dingen, durfde niet te eten in zijn bijzijn(want ik moest afvallen van hem), werd vastgepakt en ga zo maar door. Dit bleek hij te doen omdat ik tegen hem uit mn naad was gegaan over de sites en porno.
Vervolgens was ik 32 weken zwanger en heeft hij mn spullen uit huis gegooid... en weer kwam ik met hangende pootjes bij hem terug. Toen mijn kinderen geboren waren belandde ik in een zwart gat de welgenoemde zwangerschapsdepressie. In die tijd schold hij mn kinderen uit, mishandelde mij en nog kon ik niet bij hem weg. Hij wou gezag over hun en dit wou ik hem niet geven. Hierom heeft hij het vorige week uitgemaakt. Toch wil ik hem terug.... wat voor oetlul ben ik..... maargoed, ik wil hem dus terug. We hadden het ook fijn samen en het lijkt wel alsof ik niet zonder hem kan leven terwijl ik weet wat hij mij en mijn kinderen allemaal heeft aangedaan. Hij zei vandaag; ik ga eerlijk zijn en niet boos zijn, stel ik kom een ander meisje tegen en ik zou misschien voor haar gaan wil je dan niet boos worden. Het brak mn hart toen hij het zei maar aan de andere kant denk ik: 'be my guest!'
Ben ik nou zo'n trut of moet ik m'n best doen om hem terug te krijgen?
Ik was 18 en hij 22.
Wij leerden elkaar 2 jaar geleden kennen, hij had mij een berichtje op facebook gestuurd en na een paar dagen begonnen we te appen. Het waren geweldige gesprekken en we lachten veel. Na 4 weken hebben we afgesproken en zijn we naar de bioscoop gegaan. Daar hebben we ook voor het eerst gezoend. Hij was echt m'n alles.
Op de terugweg vertelde hij me dat hij me wel erg leuk vond maar dat ik z'n type niet was en dat ik moest afvallen. Maar hij wou wel een relatie met me. Ik wanhopig en verliefd liet dat maar langs me heen gaan en zei dat ik het begreep.
De 2 maanden daarna waren geweldig deden veel leuke dingen en hij woonde zowat bij mij(en mijn ouders). Toen bleek ik zwanger...... ik zat aan de pil en ben ook nooit een pil vergeten (blijkbaar als je aan de schijterij zit werkt ie minder goed). We zijn in een sneltrein vaart gaan samenwonen en toen begon alle ellende. Alles was mijn schuld.
Hij bleek op sexsites te zitten, elke dag en nacht porno te kijken, veel aan de drugs te zitten, werd dagelijks uitgescholden voor de meest gruwelijke dingen, durfde niet te eten in zijn bijzijn(want ik moest afvallen van hem), werd vastgepakt en ga zo maar door. Dit bleek hij te doen omdat ik tegen hem uit mn naad was gegaan over de sites en porno.
Vervolgens was ik 32 weken zwanger en heeft hij mn spullen uit huis gegooid... en weer kwam ik met hangende pootjes bij hem terug. Toen mijn kinderen geboren waren belandde ik in een zwart gat de welgenoemde zwangerschapsdepressie. In die tijd schold hij mn kinderen uit, mishandelde mij en nog kon ik niet bij hem weg. Hij wou gezag over hun en dit wou ik hem niet geven. Hierom heeft hij het vorige week uitgemaakt. Toch wil ik hem terug.... wat voor oetlul ben ik..... maargoed, ik wil hem dus terug. We hadden het ook fijn samen en het lijkt wel alsof ik niet zonder hem kan leven terwijl ik weet wat hij mij en mijn kinderen allemaal heeft aangedaan. Hij zei vandaag; ik ga eerlijk zijn en niet boos zijn, stel ik kom een ander meisje tegen en ik zou misschien voor haar gaan wil je dan niet boos worden. Het brak mn hart toen hij het zei maar aan de andere kant denk ik: 'be my guest!'
Ben ik nou zo'n trut of moet ik m'n best doen om hem terug te krijgen?
dinsdag 1 december 2015 00:40
dinsdag 1 december 2015 00:41
quote:Dubbs schreef op 01 december 2015 @ 00:37:
Je hebt je nickname goed uitgekozen.
Waar zijn je ouders in het verhaal?Mijn ouders willen mij bij hem weghouden, ik woon nu ook weer bij hun. Ze willen dat ik hem vergeet en door ga met m'n leven. De eerste 8 maanden vonden ze hem geweldig pas toen hij die dingen begon te doen hebben ze alleen nog maar haat voor hem.
Je hebt je nickname goed uitgekozen.
Waar zijn je ouders in het verhaal?Mijn ouders willen mij bij hem weghouden, ik woon nu ook weer bij hun. Ze willen dat ik hem vergeet en door ga met m'n leven. De eerste 8 maanden vonden ze hem geweldig pas toen hij die dingen begon te doen hebben ze alleen nog maar haat voor hem.
dinsdag 1 december 2015 00:44
Waarom is het moeilijk? Hij wil jou niet, hoe laag is jouw eigenwaarde?
Je kinderen zijn bij hem in gevaar, als jij terug wilt prima, maar geef je kinderen dan maar over aan Jeugdzorg... Jij kan dan niet voor hun zorgen, je hebt niet het beste met hun voor.
Dit vind ik een prima reden voor uithuisplaatsing, ze zijn bij jou ouders beter af.
Je kinderen zijn bij hem in gevaar, als jij terug wilt prima, maar geef je kinderen dan maar over aan Jeugdzorg... Jij kan dan niet voor hun zorgen, je hebt niet het beste met hun voor.
Dit vind ik een prima reden voor uithuisplaatsing, ze zijn bij jou ouders beter af.
dinsdag 1 december 2015 00:47
stel ik kom een ander meisje tegen en ik zou misschien voor haar gaan wil je dan niet boos worden. Het brak mn hart toen hij het zei maar aan de andere kant denk ik: 'be my guest!'
Ik denk zo dat hij dat meisje al gevonden heeft, en als ik jouw verhaal lees, dan heb ik al medelijden met dat meisje.
Ik denk zo dat hij dat meisje al gevonden heeft, en als ik jouw verhaal lees, dan heb ik al medelijden met dat meisje.
De waarheid is dat iedereen zomaar wat probeert
dinsdag 1 december 2015 00:48
Ik heb het er nog eens met m'n moeder over gehad vanavond en ze zei dat ik hem niet mis maar het idee van iemand om me heen. En misschien is dit wel zo. Ik ben zo onzeker geworden mede door hem dat ik zo bang ben om voor altijd alleen te zijn dat ik m'n kinderen in gevaar breng. En dat is het laatste wat ik wil! Ik wil zeker nog wel reacties van jullie ontvangen maar ik heb denk ik toch wel m'n keuze gemaakt.
dinsdag 1 december 2015 00:50
quote:kansloosx schreef op 01 december 2015 @ 00:40:
Er is tegen me gezegd dat hij een narcist is en nu ik dit zo terug lees kan dat nog wel eens waar zijn ook..... meeennn wat is dit kut.. liefdesverdriet hebben om iemand die me niet waardeerde. Ik heb jullie gewoon even nodig om dingen in te zien denk ik...
Hij een narcist? Welja. Vast een met een grote, dikke gouden lul.
En jij? Een dom deurmatje? Een naïef voetveegje?
Er is tegen me gezegd dat hij een narcist is en nu ik dit zo terug lees kan dat nog wel eens waar zijn ook..... meeennn wat is dit kut.. liefdesverdriet hebben om iemand die me niet waardeerde. Ik heb jullie gewoon even nodig om dingen in te zien denk ik...
Hij een narcist? Welja. Vast een met een grote, dikke gouden lul.
En jij? Een dom deurmatje? Een naïef voetveegje?
Wat gij niet wilt dat u geschiedt, doe dat ook een ander niet.
dinsdag 1 december 2015 00:52
Meis, zoek hulp bij een psycholoog of psychiater. De manier waarop jij naar de liefde kijkt ís heel ongezond en schadelijk. Jij moet nu moeder zijn voor jouw kinderen en niet achter een man aanlopen die jou en jouw kinderen schade toebrengt. Laat je helpen en wordt een sterke vrouw waar je kinderen naar opkijken, waarderen en die een voorbeeld voor ze ís. De sterke mama die weggegaan ís bij de mishandelende man en de zaakjes goed geregeld heeft. Die haar liefdesverdriet voor hen aan de kant heeft gezet, uit liefde voor hen. Ga je terug grijpt jeugdzorg hoogstwaarschijnlijk in... ís dat wat je wilt? Je kinderen kwijt raken? Is die man jou dat waard? Dat geloof ik niet. Zoek hulp!
Het vivaforum heeft wel een hoop regels waar de werkelijkheid slecht in past. *Feow
dinsdag 1 december 2015 00:53
dinsdag 1 december 2015 00:55
dinsdag 1 december 2015 00:56
quote:kansloosx schreef op 01 december 2015 @ 00:55:
Hij heeft me zo gekleineerd en zo gemanipuleerd dat ik het idee krijg dat ik niet zonder hem kan.
Mijn kinderen verdienen dit niet. Wat stom dat ik dit van jullie te horen moet krijgen en dat ik dit niet zelf doe met moeder instinct. Oh wat voel ik me schuldig...Dan zoek je nu hulp om aan jezelf te werken en dan komt dat moeder instinct vanzelf. En dan zal het schuldgevoel afnemen.
Hij heeft me zo gekleineerd en zo gemanipuleerd dat ik het idee krijg dat ik niet zonder hem kan.
Mijn kinderen verdienen dit niet. Wat stom dat ik dit van jullie te horen moet krijgen en dat ik dit niet zelf doe met moeder instinct. Oh wat voel ik me schuldig...Dan zoek je nu hulp om aan jezelf te werken en dan komt dat moeder instinct vanzelf. En dan zal het schuldgevoel afnemen.
Het vivaforum heeft wel een hoop regels waar de werkelijkheid slecht in past. *Feow
dinsdag 1 december 2015 00:56
Je laat je onzeker maken. Hij is een l.l maar jij hebt het ook allemaal toegelaten.
Kies voor je kinderen, en geef hen een liefdevol leven. En kap met de zelfmedelijdende gedachten dat je alleen blijft...
Ten eerste, dat ben je niet. Je ouders nemen je met open armen in, je kinderen zijn bij je.
Bouw je eigen leven op, een relatie behoort een verrijking te zijn, niet een afkrakend bouwval.
Is dat wat jij je kinderen wilt meegeven? Als vuil behandelen...?
Kies voor je kinderen, en geef hen een liefdevol leven. En kap met de zelfmedelijdende gedachten dat je alleen blijft...
Ten eerste, dat ben je niet. Je ouders nemen je met open armen in, je kinderen zijn bij je.
Bouw je eigen leven op, een relatie behoort een verrijking te zijn, niet een afkrakend bouwval.
Is dat wat jij je kinderen wilt meegeven? Als vuil behandelen...?
dinsdag 1 december 2015 01:04
quote:kansloosx schreef op 01 december 2015 @ 00:55:
Hij heeft me zo gekleineerd en zo gemanipuleerd dat ik het idee krijg dat ik niet zonder hem kan.
Mijn kinderen verdienen dit niet. Wat stom dat ik dit van jullie te horen moet krijgen en dat ik dit niet zelf doe met moeder instinct. Oh wat voel ik me schuldig...Misschien is het stom ja, maar het is niet stom dat je luistert en iets doet met wat je hoort. Er zijn meer vrouwen zoals jij in de praatjes van zo'n minkukel getrapt, je bent niet de enige al is dat een schrale troost. Maar je bent wel de enige die voor zichzelf kan beslissen wat ze nu eigenlijk echt wil , voor zichzelf en de kinderen
Hij heeft me zo gekleineerd en zo gemanipuleerd dat ik het idee krijg dat ik niet zonder hem kan.
Mijn kinderen verdienen dit niet. Wat stom dat ik dit van jullie te horen moet krijgen en dat ik dit niet zelf doe met moeder instinct. Oh wat voel ik me schuldig...Misschien is het stom ja, maar het is niet stom dat je luistert en iets doet met wat je hoort. Er zijn meer vrouwen zoals jij in de praatjes van zo'n minkukel getrapt, je bent niet de enige al is dat een schrale troost. Maar je bent wel de enige die voor zichzelf kan beslissen wat ze nu eigenlijk echt wil , voor zichzelf en de kinderen
De waarheid is dat iedereen zomaar wat probeert
dinsdag 1 december 2015 01:10
quote:kansloosx schreef op 01 december 2015 @ 00:55:
Hij heeft me zo gekleineerd en zo gemanipuleerd dat ik het idee krijg dat ik niet zonder hem kan.
Mijn kinderen verdienen dit niet. Wat stom dat ik dit van jullie te horen moet krijgen en dat ik dit niet zelf doe met moeder instinct. Oh wat voel ik me schuldig...
Dat je het inziet is al een goede stap, nu volhouden! Laat hem lekker de klere krijgen, jou is hij kwijt!
Jij hebt je ouders en je kinderen en meer heb je niet nodig.
Hij heeft me zo gekleineerd en zo gemanipuleerd dat ik het idee krijg dat ik niet zonder hem kan.
Mijn kinderen verdienen dit niet. Wat stom dat ik dit van jullie te horen moet krijgen en dat ik dit niet zelf doe met moeder instinct. Oh wat voel ik me schuldig...
Dat je het inziet is al een goede stap, nu volhouden! Laat hem lekker de klere krijgen, jou is hij kwijt!
Jij hebt je ouders en je kinderen en meer heb je niet nodig.
dinsdag 1 december 2015 02:06
Verslaafd aan drama, dus.
Het idee dat foute/ schadelijke aandacht altijd nog beter is voor jou dan geen aandacht.
Dat maakt jou gevoelig voor manipulatie en de hersenspoeling die hij met succes op jou heeft losgelaten: dat jij niks waard bent en blij mag zijn dat hij jou wil, omdat je nooit iemand krijgt, geen leukerd verdient enz enz.
Echt , al die destructieve relaties hebben eenzelfde soort verloop en overeenkomsten.
Ga svp naar een psycholoog, ipv denken dat een forum jou van die hersenspoeling kan afbrengen.
Het zit bij jou dieper dan leken op een forum je (blijvend) bij kunnen helpen.
Je hebt een verwrongen beeld van relaties en liefde, je ziet imo frustratie en emotionele afhankelijkheid aan voor liefde.
In werkelijkheid heeft hij een bepaalde macht over jou, juist door de combi van veel bangmaken & potentiele agressie (waar je al wat voorproefjes van hebt mogen meekrijgen ook tov je kinderen) en af en toe zijn "lieve, humorvolle, fijne" kan te laten zien.
Besef svp dat je in grote mate beinvloed bent, alsof je gehypnotiseerd bent dat hij de hoofdprijs is, en dat blijft geloven, ook al ben je "wakker".
Ga mbv een psycholoog svp zorgen dat je weer als een helderdenkend mens op een gezonde en veilige afstand naar kunt kijken en weer in het juiste perspectief krijgt.
En heel goed dat je hem geen rechten en geen ouderlijk gezag geeft!
Luister (zolang jouw gevoel niet overeenkomt met je verstand, dat wel beter weet) naar anderen die het beste met jou en je kinderen voorheeft: je moeder, Jeugdzorg enz.
Jij als moeder moet je kinderen beschermen tegen zo iemand en ook jezelf beschermen valt daaronder.
Ze hébben al 1 onverantwoorde ouder en dat is hij, en dan moet jij de verantwoorde ouder zijn!
Mbv een psych kun je leren minder bevattelijk te zijn voor zijn "hypnose".
En ervoor zorgen dat je niet weer op een soortgelijk kansloos type valt.
Goed voor je kinderen zorgen betekent ook goed voor jezelf zorgen, en oa veiligheid is daarin 1 van de belangrijkste dingen om jezelf te ontplooien en voor kinderen om zich gezond te ontwikkelen.
Gun jezelf professionele hulp als je merkt dat je dat lastig vindt (en dat merk je al, dat je wankel blijft tov hem)!
Dat is het enige wat jou en je kinderen kan beschermen, ook op de lange duur.
Het idee dat foute/ schadelijke aandacht altijd nog beter is voor jou dan geen aandacht.
Dat maakt jou gevoelig voor manipulatie en de hersenspoeling die hij met succes op jou heeft losgelaten: dat jij niks waard bent en blij mag zijn dat hij jou wil, omdat je nooit iemand krijgt, geen leukerd verdient enz enz.
Echt , al die destructieve relaties hebben eenzelfde soort verloop en overeenkomsten.
Ga svp naar een psycholoog, ipv denken dat een forum jou van die hersenspoeling kan afbrengen.
Het zit bij jou dieper dan leken op een forum je (blijvend) bij kunnen helpen.
Je hebt een verwrongen beeld van relaties en liefde, je ziet imo frustratie en emotionele afhankelijkheid aan voor liefde.
In werkelijkheid heeft hij een bepaalde macht over jou, juist door de combi van veel bangmaken & potentiele agressie (waar je al wat voorproefjes van hebt mogen meekrijgen ook tov je kinderen) en af en toe zijn "lieve, humorvolle, fijne" kan te laten zien.
Besef svp dat je in grote mate beinvloed bent, alsof je gehypnotiseerd bent dat hij de hoofdprijs is, en dat blijft geloven, ook al ben je "wakker".
Ga mbv een psycholoog svp zorgen dat je weer als een helderdenkend mens op een gezonde en veilige afstand naar kunt kijken en weer in het juiste perspectief krijgt.
En heel goed dat je hem geen rechten en geen ouderlijk gezag geeft!
Luister (zolang jouw gevoel niet overeenkomt met je verstand, dat wel beter weet) naar anderen die het beste met jou en je kinderen voorheeft: je moeder, Jeugdzorg enz.
Jij als moeder moet je kinderen beschermen tegen zo iemand en ook jezelf beschermen valt daaronder.
Ze hébben al 1 onverantwoorde ouder en dat is hij, en dan moet jij de verantwoorde ouder zijn!
Mbv een psych kun je leren minder bevattelijk te zijn voor zijn "hypnose".
En ervoor zorgen dat je niet weer op een soortgelijk kansloos type valt.
Goed voor je kinderen zorgen betekent ook goed voor jezelf zorgen, en oa veiligheid is daarin 1 van de belangrijkste dingen om jezelf te ontplooien en voor kinderen om zich gezond te ontwikkelen.
Gun jezelf professionele hulp als je merkt dat je dat lastig vindt (en dat merk je al, dat je wankel blijft tov hem)!
Dat is het enige wat jou en je kinderen kan beschermen, ook op de lange duur.
Een open hart toont de weg naar een bezield leven..
dinsdag 1 december 2015 02:53
Leuk en aardig dat je hart bij hem terug wil, maar je bent niet dom toch?
Je weet verstandig gezien echt wel dat je geen stap meer over de drempel moet zetten daar.
Zeker omwille van je kinderen. Je wil toch je kinderen niet onder die omstandigheden op laten groeien?
Heb je wel in de gaten hoe vreselijk het je kinderen traumatiseert? En dan toch terug kan is geen optie en je weet het.
Pak morgen direct de telefoon op en bel de huisarts.
Vraag daar hulp om voor jou per direct proffesionele hulp in te laten schakelen.
Want er moet keihard aan je eigenwaarde gewerkt worden.
Hang desnoods door het hele huis papier óp met de boodschap, ik ga niet bij hem terug.
Met koeienletters.
Het is enorm klote en traumatiserend wat je hebt mee gemaakt.
En dit is het moment dat je door moet gaan pakken het te stoppen, voor jezelf en voor je kinderen.
Heel veel sterkte met het opbouwen van een veilige toekomst voor jullie.
Want dat is wat je nu gaat doen en niets anders ,deal?
Je weet verstandig gezien echt wel dat je geen stap meer over de drempel moet zetten daar.
Zeker omwille van je kinderen. Je wil toch je kinderen niet onder die omstandigheden op laten groeien?
Heb je wel in de gaten hoe vreselijk het je kinderen traumatiseert? En dan toch terug kan is geen optie en je weet het.
Pak morgen direct de telefoon op en bel de huisarts.
Vraag daar hulp om voor jou per direct proffesionele hulp in te laten schakelen.
Want er moet keihard aan je eigenwaarde gewerkt worden.
Hang desnoods door het hele huis papier óp met de boodschap, ik ga niet bij hem terug.
Met koeienletters.
Het is enorm klote en traumatiserend wat je hebt mee gemaakt.
En dit is het moment dat je door moet gaan pakken het te stoppen, voor jezelf en voor je kinderen.
Heel veel sterkte met het opbouwen van een veilige toekomst voor jullie.
Want dat is wat je nu gaat doen en niets anders ,deal?
