Relaties
alle pijlers
Wanneer besloot jij relatie uit te maken/te redden
woensdag 26 april 2017 23:46
Hoi allemaal,
Ik vraag me een beetje af hoe andere mensen hierin staan en wat mensen zo ver brengt dat ze hun relatie beeindigen.
In het kort: ik heb momenteel gewoon helemaal geen zin in mijn relatie. Dit is niet iets waar ik al heel lang mee rond loop, zo'n 6 a 9 weken. Toch, ik voel me daar schuldig over. Voornamelijk omdat er helemaal niets specifieks aan de hand is of speelt dat dit kan verklaren.
Dat is geen reden om een relatie te beeindigen..maar toch, ik merk dat ik me steeds meer los aan het maken ben en fantaseer over hoe het zou zijn vrijgezel te zijn.
Dit is mijn eerste relatie (inmiddels 3 jaar) en ik merk dat het me allemaal begint te benauwen.
We zijn sinds een aantal maanden verloofd en ik vraag me af of ik me daardoor opeens zo anders voel.
Andere pas verloofde mensen lijken zich wel helemaal te storten op het plannen van de bruiloft ed, ik heb nog niet eens een datum geprikt.
Enfin. Benieuwd of andere mensen zich hierin herkennen en me misschien wat advies kunnen geven
Ik vraag me een beetje af hoe andere mensen hierin staan en wat mensen zo ver brengt dat ze hun relatie beeindigen.
In het kort: ik heb momenteel gewoon helemaal geen zin in mijn relatie. Dit is niet iets waar ik al heel lang mee rond loop, zo'n 6 a 9 weken. Toch, ik voel me daar schuldig over. Voornamelijk omdat er helemaal niets specifieks aan de hand is of speelt dat dit kan verklaren.
Dat is geen reden om een relatie te beeindigen..maar toch, ik merk dat ik me steeds meer los aan het maken ben en fantaseer over hoe het zou zijn vrijgezel te zijn.
Dit is mijn eerste relatie (inmiddels 3 jaar) en ik merk dat het me allemaal begint te benauwen.
We zijn sinds een aantal maanden verloofd en ik vraag me af of ik me daardoor opeens zo anders voel.
Andere pas verloofde mensen lijken zich wel helemaal te storten op het plannen van de bruiloft ed, ik heb nog niet eens een datum geprikt.
Enfin. Benieuwd of andere mensen zich hierin herkennen en me misschien wat advies kunnen geven
woensdag 26 april 2017 23:53
Advies: richt je op de dingen die OK zijn in je relatie en waar je dankbaar voor mag zijn. Het lijkt alsof je nu opeens een soort angst hebt van: ja maar, is hij écht alles in het leven en kan er écht nergens anders nog een groener grasveld zijn?
Maar waarom zou je dat willen denken als je relatie goed is en jullie een goed koppel vormen?
En wil je desondanks tegen alle beter weten in vrijgezel blijven, jouw goed recht. Maar dan zal je even stevig in gesprek moeten met je verloofde lijkt me. Want dat had je dan ook al eerder kunnen bevroeden, dat je liever een verstokte vrijgezel wilde zijn dan iemand in een relatie.
Maar waarom zou je dat willen denken als je relatie goed is en jullie een goed koppel vormen?
En wil je desondanks tegen alle beter weten in vrijgezel blijven, jouw goed recht. Maar dan zal je even stevig in gesprek moeten met je verloofde lijkt me. Want dat had je dan ook al eerder kunnen bevroeden, dat je liever een verstokte vrijgezel wilde zijn dan iemand in een relatie.
Time for the real me to emerge, Possum! Get out the gladiolas!
donderdag 27 april 2017 00:04
Hoi,
Als het zover komt dat je de intentie uitspreekt het leven met elkaar te blijven delen, dan is dat een heel serieuze zaak. Ik kan me voorstellen dat dat wel wat doet en ook benauwend kan voelen. Van binnen weet je vast wel of dit inderdaad de partner is met wie je graag samen verder wilt. Maar ik begrijp of herken zelfs hoe lastig en gecompliceerd dat kan zijn.. bij mij kwam ik pas na járen op het punt dat ik er definitief een punt achter zette. Dat had er alles mee te maken dat ik me er een steeds concretere voorstelling bij maakte hoe het zou zijn om met deze partner kinderen te krijgen. Dat zag ik nooit echt helemaal zitten en was wel een wens. Toen ik onder ogen zag wat ik in mijn relatie allemaal vreemd en ongewenst vond, merkte ik goed dat ik niet het idee had een gelukkige toekomst tegemoet te gaan samen. Integendeel. Dit was bij mij, ons eigenlijk (hij bleef immers ook volhouden), een lang en langzaam proces.. maar ik heb er nooit ene seconde over getwijfeld of ik de juiste keuze heb gemaakt om er toch maar na zo'n 10 jaar een punt achter te zetten.
Mijn advies; niet vergelijken met anderen, voelen hoe dit voor jou is, bedenken of er patronen van jezelf in zitten waar je misschien doorheen moet of juist niet (simpelweg; ben je een doorzetter? Of niet.. en wat brengt dat je?) en geef jezelf wat lucht door niks op te leggen wta nu zou moeten.. zie de realiteit onder ogen en zonodig; vraag daarbij hulp! Succes!
Als het zover komt dat je de intentie uitspreekt het leven met elkaar te blijven delen, dan is dat een heel serieuze zaak. Ik kan me voorstellen dat dat wel wat doet en ook benauwend kan voelen. Van binnen weet je vast wel of dit inderdaad de partner is met wie je graag samen verder wilt. Maar ik begrijp of herken zelfs hoe lastig en gecompliceerd dat kan zijn.. bij mij kwam ik pas na járen op het punt dat ik er definitief een punt achter zette. Dat had er alles mee te maken dat ik me er een steeds concretere voorstelling bij maakte hoe het zou zijn om met deze partner kinderen te krijgen. Dat zag ik nooit echt helemaal zitten en was wel een wens. Toen ik onder ogen zag wat ik in mijn relatie allemaal vreemd en ongewenst vond, merkte ik goed dat ik niet het idee had een gelukkige toekomst tegemoet te gaan samen. Integendeel. Dit was bij mij, ons eigenlijk (hij bleef immers ook volhouden), een lang en langzaam proces.. maar ik heb er nooit ene seconde over getwijfeld of ik de juiste keuze heb gemaakt om er toch maar na zo'n 10 jaar een punt achter te zetten.
Mijn advies; niet vergelijken met anderen, voelen hoe dit voor jou is, bedenken of er patronen van jezelf in zitten waar je misschien doorheen moet of juist niet (simpelweg; ben je een doorzetter? Of niet.. en wat brengt dat je?) en geef jezelf wat lucht door niks op te leggen wta nu zou moeten.. zie de realiteit onder ogen en zonodig; vraag daarbij hulp! Succes!
Het leven is te kort om er niet van te genieten.
donderdag 27 april 2017 00:30
Al zo snel reacties, thanks allemaal
Qua trouwen, wij wachten inderdaad, sowieso was dat al de bedoeling ivm allerlei logistieke redenen haha. Maar nu zeker.
Ik ben 28 jaar.
Tot en met de verloving / enige tijd er na voelde ik me ook heel anders. We hadden het altijd over later, onze verwachtingen, plannen etc.
Dus ja, eigenlijk tot dit gevoel een paar weken geleden kwam voelde ik me goed en vol vertrouwen over onze relatie, dus alhoewel ik mij schuldig voel..niet qua dit had ik eerder kunnen bedenken of bevroeden, want toen voelde ik mij niet zo.
Ik denk dat ik me nu opeens heel verantwoordelijk voel. Voor ons beide zeg maar.
Qua trouwen, wij wachten inderdaad, sowieso was dat al de bedoeling ivm allerlei logistieke redenen haha. Maar nu zeker.
Ik ben 28 jaar.
Tot en met de verloving / enige tijd er na voelde ik me ook heel anders. We hadden het altijd over later, onze verwachtingen, plannen etc.
Dus ja, eigenlijk tot dit gevoel een paar weken geleden kwam voelde ik me goed en vol vertrouwen over onze relatie, dus alhoewel ik mij schuldig voel..niet qua dit had ik eerder kunnen bedenken of bevroeden, want toen voelde ik mij niet zo.
Ik denk dat ik me nu opeens heel verantwoordelijk voel. Voor ons beide zeg maar.
donderdag 27 april 2017 00:43
donderdag 27 april 2017 00:51
quote:Lampie1986 schreef op 27 april 2017 @ 00:47:
Je hoeft trouwens ook geen goede reden te hebben.
Als je niet meer wil, dan houd het echt op.
Tuurlijk.
Maar als TO wil weten waarom zal ze zichzelf vragen moeten durven stellen.
Je hoeft trouwens ook geen goede reden te hebben.
Als je niet meer wil, dan houd het echt op.
Tuurlijk.
Maar als TO wil weten waarom zal ze zichzelf vragen moeten durven stellen.
“I've learned that people will forget what you said, people will forget what you did, but people will never forget how you made them feel.” Maya Angelou.
donderdag 27 april 2017 00:54
quote:Enn schreef op 27 april 2017 @ 00:51:
[...]
Tuurlijk.
Maar als TO wil weten waarom zal ze zichzelf vragen moeten durven stellen.
Dat is zeker een goed punt.
Als je toch echt nog van iemand houd en er eigenlijk toch ergens mee verder wil en niet weet hoe je aan die gedachten komt of die blijven, en of ze de moeite waard zijn om je relatie te beeindigen.
[...]
Tuurlijk.
Maar als TO wil weten waarom zal ze zichzelf vragen moeten durven stellen.
Dat is zeker een goed punt.
Als je toch echt nog van iemand houd en er eigenlijk toch ergens mee verder wil en niet weet hoe je aan die gedachten komt of die blijven, en of ze de moeite waard zijn om je relatie te beeindigen.
donderdag 27 april 2017 01:04
Ja, ik ga natuurlijk niet over 1 nacht ijs.
Ik kan me ook voorstellen dat er in langdurige relaties mindere en betere momenten zijn. Is het raar om er even een paar weken helemaal geen zin in te hebben? Misschien is dat ook wel een beetje wat ik me af vraag.
En ja, voor de rest, als dat gevoel maar blijft en blijft dan kan dat op zich de reden zijn om te stoppen of zoals lampie zegt, stoppen mag altijd.
Qua verantwoordelijkheid. Het feit dat een ander toch wel een deel van zijn geluk aan mij toe vertrouwd zeg maar. Ik had daar aan het begin van onze relatie ook wel wat moeite mee maar daar heb ik me vrij snel over heen kunnen zetten, ik denk dat wellicht de verloving dit heeft aangewakkerd.
Bijvoorbeeld, ik heb altijd uitgelegd dat voor mij wel of niet kinderen een keuze en een optie is. Ik heb geen uitgesproken kinderwens of juist niet. Hij zegt dat te snappen maar toch stiekem weet ik dat hij hoopt dat ik over een paar jaar kinderen wil. Misschien wil ik dat, misschien niet.
Dat vind ik best wel druk, want ik zou niet willen dat hij dan als het puntje bij het paaltje komt zijn kinderwens voor mij overboord moet zetten zeg maar.
Ik kan me ook voorstellen dat er in langdurige relaties mindere en betere momenten zijn. Is het raar om er even een paar weken helemaal geen zin in te hebben? Misschien is dat ook wel een beetje wat ik me af vraag.
En ja, voor de rest, als dat gevoel maar blijft en blijft dan kan dat op zich de reden zijn om te stoppen of zoals lampie zegt, stoppen mag altijd.
Qua verantwoordelijkheid. Het feit dat een ander toch wel een deel van zijn geluk aan mij toe vertrouwd zeg maar. Ik had daar aan het begin van onze relatie ook wel wat moeite mee maar daar heb ik me vrij snel over heen kunnen zetten, ik denk dat wellicht de verloving dit heeft aangewakkerd.
Bijvoorbeeld, ik heb altijd uitgelegd dat voor mij wel of niet kinderen een keuze en een optie is. Ik heb geen uitgesproken kinderwens of juist niet. Hij zegt dat te snappen maar toch stiekem weet ik dat hij hoopt dat ik over een paar jaar kinderen wil. Misschien wil ik dat, misschien niet.
Dat vind ik best wel druk, want ik zou niet willen dat hij dan als het puntje bij het paaltje komt zijn kinderwens voor mij overboord moet zetten zeg maar.
donderdag 27 april 2017 01:07
Voordat je trouwt dit uitgebreid bespreken en delen. Niet gaan trouwen en dit gegeven in het vage laten, dat kan en mag jij jezelf en hem niet aandoen. Dus duidelijk stellen dat de kans dat je geen kinderen wilt gaan krijgen aanzienlijk is. Hierin heel duidelijk zijn.
“I've learned that people will forget what you said, people will forget what you did, but people will never forget how you made them feel.” Maya Angelou.
donderdag 27 april 2017 01:10
Er zijn namelijk hartverscheurende topics te vinden op Viva over stellen die het fijn hebben samen,van elkaar houden maar de een wil kinderen en de ander niet. Mijns inziens soms echt menselijke drama's die ontstaan doordat men 'wel dacht' dat de ander in de toekomst van gedachten zou gaan veranderen. Doe dit jezelf en hem niet aan. Wees duidelijk.
“I've learned that people will forget what you said, people will forget what you did, but people will never forget how you made them feel.” Maya Angelou.
donderdag 27 april 2017 01:16
@Enn
Dat ben ik me ook wel bewust inderdaad. Dat vind ik dus ook wel lastig. Hij is zo lief dat elke keer dat we het er over hebben hij zegt dat beide hem gelukkig zullen maken.
Tsjah, op wat moment geloof je iemand dan..als hij dat zegt en stiekeme hoop koestert dan is dat toch lastig voor mij.
Voor mij is het zo als ik nu een duidelijke Nee qua kinderen dan kan je ook op zoek gaan naar een partner die er exact zo in staat. Maar hij is een Ja van zichzelf, ik ben een misschien en voor mij is hij dus ook een misschien haha
Dat ben ik me ook wel bewust inderdaad. Dat vind ik dus ook wel lastig. Hij is zo lief dat elke keer dat we het er over hebben hij zegt dat beide hem gelukkig zullen maken.
Tsjah, op wat moment geloof je iemand dan..als hij dat zegt en stiekeme hoop koestert dan is dat toch lastig voor mij.
Voor mij is het zo als ik nu een duidelijke Nee qua kinderen dan kan je ook op zoek gaan naar een partner die er exact zo in staat. Maar hij is een Ja van zichzelf, ik ben een misschien en voor mij is hij dus ook een misschien haha
donderdag 27 april 2017 01:55
donderdag 27 april 2017 03:46
quote:dwynwen schreef op 27 april 2017 @ 00:30:
Tot en met de verloving / enige tijd er na voelde ik me ook heel anders. We hadden het altijd over later, onze verwachtingen, plannen etc.
Ah, en nu is het ineens "later".
Erover fantaseren is veel makkelijker dan het ineens moeten doen.
Ineens is het binnen bereik, en nu vliegt het je even aan.
Over die kinderwens; ik was een "misschien".
Eigenlijk omdat ik er altijd van uitging dat het uiteindelijk wel zou gaan kriebelen.
Dat gebeurde niet.
Mijn ex wilde geen kinderen, en wij hebben ze ook niet gekregen, maar ik heb altijd het idee gehad dat als hij dolgraag kinderen had gewild, ik daar in mee had kunnen gaan.
Voor veel mensen is het zo duidelijk of ze wel of geen kinderen willen. Dat is het voor mij nooit geweest, kon alle kanten op. Ik heb dat zelf altijd vreemd gevonden, maar ik krijg de indruk dat dat voor jou ook zo is.
Mijn ex en ik zijn uiteindelijk uit elkaar gegaan, dat had niets te maken met kinderen.
Ik ben gegaan toen we eigenlijk alleen nog maar goede maatjes waren en niets meer.
Tot en met de verloving / enige tijd er na voelde ik me ook heel anders. We hadden het altijd over later, onze verwachtingen, plannen etc.
Ah, en nu is het ineens "later".
Erover fantaseren is veel makkelijker dan het ineens moeten doen.
Ineens is het binnen bereik, en nu vliegt het je even aan.
Over die kinderwens; ik was een "misschien".
Eigenlijk omdat ik er altijd van uitging dat het uiteindelijk wel zou gaan kriebelen.
Dat gebeurde niet.
Mijn ex wilde geen kinderen, en wij hebben ze ook niet gekregen, maar ik heb altijd het idee gehad dat als hij dolgraag kinderen had gewild, ik daar in mee had kunnen gaan.
Voor veel mensen is het zo duidelijk of ze wel of geen kinderen willen. Dat is het voor mij nooit geweest, kon alle kanten op. Ik heb dat zelf altijd vreemd gevonden, maar ik krijg de indruk dat dat voor jou ook zo is.
Mijn ex en ik zijn uiteindelijk uit elkaar gegaan, dat had niets te maken met kinderen.
Ik ben gegaan toen we eigenlijk alleen nog maar goede maatjes waren en niets meer.
Het was zo donker dat ik overal lichtpuntjes zag.
donderdag 27 april 2017 07:36
Mijn relatie ging heel plotseling uit omdat we beseften dat we helemaal niet goed bij elkaar passen. Toen hebben we allebei maandenlang vreselijk verdriet gehad. Na 9 maanden ofzo begon dat een beetje te zakken gingen we een koffie doen. Tijdens die koffie vonden we dat we te radicaal geweest waren en wilden we het nog eens proberen 'want we houden toch van elkaar, dan maken die verschillen toch niet uit'. Weer een dik half jaar aangemodderd, maar het werd weer niets. Uitgemaakt en 0 liefdesverdriet meer. Had het blijkbaar allemaal al verwerkt.
Dit is hoe het bij mij is gelopen en dat kan ik niet aanraden. Beslis niet te vlug, ga pas weg bij hem als je dat zeker weet.
Dit is hoe het bij mij is gelopen en dat kan ik niet aanraden. Beslis niet te vlug, ga pas weg bij hem als je dat zeker weet.
donderdag 27 april 2017 07:47
quote:pejeka schreef op 26 april 2017 @ 23:53:
Advies: richt je op de dingen die OK zijn in je relatie en waar je dankbaar voor mag zijn. Het lijkt alsof je nu opeens een soort angst hebt van: ja maar, is hij écht alles in het leven en kan er écht nergens anders nog een groener grasveld zijn?
Maar waarom zou je dat willen denken als je relatie goed is en jullie een goed koppel vormen?
En wil je desondanks tegen alle beter weten in vrijgezel blijven, jouw goed recht. Maar dan zal je even stevig in gesprek moeten met je verloofde lijkt me. Want dat had je dan ook al eerder kunnen bevroeden, dat je liever een verstokte vrijgezel wilde zijn dan iemand in een relatie.Een verstokte vrijgezel nog wel?
Advies: richt je op de dingen die OK zijn in je relatie en waar je dankbaar voor mag zijn. Het lijkt alsof je nu opeens een soort angst hebt van: ja maar, is hij écht alles in het leven en kan er écht nergens anders nog een groener grasveld zijn?
Maar waarom zou je dat willen denken als je relatie goed is en jullie een goed koppel vormen?
En wil je desondanks tegen alle beter weten in vrijgezel blijven, jouw goed recht. Maar dan zal je even stevig in gesprek moeten met je verloofde lijkt me. Want dat had je dan ook al eerder kunnen bevroeden, dat je liever een verstokte vrijgezel wilde zijn dan iemand in een relatie.Een verstokte vrijgezel nog wel?
donderdag 27 april 2017 07:52
Ik herken dit wel enigszins (afgezien van de wel/niet kinderwens). Ik ben 29 en gooi het maar op een quarter life crisis ofzo.
Ik hoor perikelen van ongebonden vrienden die kunnen doen wat ze willen, wanneer ze willen. En dan zou ik ook graag weer jong en ongebonden willen zijn.
Ik zal hier overigens geen actie op ondernemen, mede omdat ik vind dat ik in zo'n gemoedstoestand niet zulke beslissingen moet maken. Ik ga het binnenkort met m'n coach bespreken.
Owja, bij ons zijn er kinderen in het spel, vandaar dat zo'n beslissing best drastisch zou zijn. Dus ik besluit voor nu om te blijven en er het beste van te maken. Ik ga er vanuit dat dit een fase is.
Ik hoor perikelen van ongebonden vrienden die kunnen doen wat ze willen, wanneer ze willen. En dan zou ik ook graag weer jong en ongebonden willen zijn.
Ik zal hier overigens geen actie op ondernemen, mede omdat ik vind dat ik in zo'n gemoedstoestand niet zulke beslissingen moet maken. Ik ga het binnenkort met m'n coach bespreken.
Owja, bij ons zijn er kinderen in het spel, vandaar dat zo'n beslissing best drastisch zou zijn. Dus ik besluit voor nu om te blijven en er het beste van te maken. Ik ga er vanuit dat dit een fase is.
