Relaties
alle pijlers
Wat kan ik verwachten van mijn vriend?
dinsdag 6 mei 2014 14:31
Ik wil eigenlijk eens polsen hier of ik veeleisend ben of onredelijk.
Situatie is als volgt, vriend en ik wonen al paar jaar samen en hebben een dochter van 13 maanden plus zoon van mijn vriend die om het weekend bij ons is. Allemaal prima. Vriend werkt fulltime (kantoortijden) en ik ben helaas werkloos thuis. Solliciaties hebben nog niets opgeleverd, maar wil dus wel werken. Ik zorg nu dus dagelijks voor onze dochter.
Ik ben boos op mijn vriend. Al maanden zit ik elke zondag alleen thuis met dochter omdat mijn vriend bij de plaatselijke voetbalclub gaat kijken. Wonen in een dorp en die voetbalclub is zo'n beetje het middelpunt in het dorp, vriend zet zich ook in voor die club. Vind ik allemaal prima, maar ik heb moeite met het feit dat hij elke zondag weg is.
Nou gaat het niet zozeer om dat voetbal, maar om het principe dat hij zonder overleg met mij daar naartoe gaat. Hij vind het een vanzelfsprekendheid dat hij zondags daar is, en dat ik automatisch thuis blijf met dochter. Ik gun hem alles, maar hij geeft mij het gevoel dat ik er ben voor ONS kind, dat is mijn taak, en dat hij gewoon zijn gang kan gaan. Als ik weg wil zonder kind moet ik dat altijd overleggen met hem omdat ik zeker moet weten dat hij dan bij haar is. Maar als hij wegwil gaat ie gewoon, plant hij het in, zonder het te overleggen,
En dat steekt me enorm. Ik heb het lang geslikt (dom) maar ik ben er klaar mee. Die vanzelfsprekendheid dat hij z'n ding kan doen en dat ik er altijd maar ben voor onze dochter. En dat gebeurd vaker...nu dochter ziek is en daardoor 's nachts weleens wakker wordt, moet ik er altijd uit. Vriend blijft gewoon liggen. Hij zegt dst hij het niet hoort, maar ik hoor haar zelfs met oordopjes in dus ik geloof hem niet.
Kortom, weer die vanzelfsprekendheid dat ik voor dochter zorg. Alsof dit mijn enige taak is, aangezien ik toch werkloos ben en dagelijks voor haar zorg.
Het wordt een beetje een lang verhaal zie ik, maar ik loop even leeg van frustratie.
Klaag ik terecht of stel ik me aan? Ik gun mijn vriend alles, ik snap dat hij na een drukke werkweek in het weekend dat voetbal leuk vind. Prima, maar hij heeft ook zelf gekozen voor een gezin. En het voelt voor mij niet goed dat ik alleen maar goed lijk voor de zorg van het huishouden en ons kind
Verder is mijn vriend een schat hoor
Ik ben boos, maar ik vraag me ook af of ik niet te veeleisend ben of onredelijk?
Wat vinden jullie?
Situatie is als volgt, vriend en ik wonen al paar jaar samen en hebben een dochter van 13 maanden plus zoon van mijn vriend die om het weekend bij ons is. Allemaal prima. Vriend werkt fulltime (kantoortijden) en ik ben helaas werkloos thuis. Solliciaties hebben nog niets opgeleverd, maar wil dus wel werken. Ik zorg nu dus dagelijks voor onze dochter.
Ik ben boos op mijn vriend. Al maanden zit ik elke zondag alleen thuis met dochter omdat mijn vriend bij de plaatselijke voetbalclub gaat kijken. Wonen in een dorp en die voetbalclub is zo'n beetje het middelpunt in het dorp, vriend zet zich ook in voor die club. Vind ik allemaal prima, maar ik heb moeite met het feit dat hij elke zondag weg is.
Nou gaat het niet zozeer om dat voetbal, maar om het principe dat hij zonder overleg met mij daar naartoe gaat. Hij vind het een vanzelfsprekendheid dat hij zondags daar is, en dat ik automatisch thuis blijf met dochter. Ik gun hem alles, maar hij geeft mij het gevoel dat ik er ben voor ONS kind, dat is mijn taak, en dat hij gewoon zijn gang kan gaan. Als ik weg wil zonder kind moet ik dat altijd overleggen met hem omdat ik zeker moet weten dat hij dan bij haar is. Maar als hij wegwil gaat ie gewoon, plant hij het in, zonder het te overleggen,
En dat steekt me enorm. Ik heb het lang geslikt (dom) maar ik ben er klaar mee. Die vanzelfsprekendheid dat hij z'n ding kan doen en dat ik er altijd maar ben voor onze dochter. En dat gebeurd vaker...nu dochter ziek is en daardoor 's nachts weleens wakker wordt, moet ik er altijd uit. Vriend blijft gewoon liggen. Hij zegt dst hij het niet hoort, maar ik hoor haar zelfs met oordopjes in dus ik geloof hem niet.
Kortom, weer die vanzelfsprekendheid dat ik voor dochter zorg. Alsof dit mijn enige taak is, aangezien ik toch werkloos ben en dagelijks voor haar zorg.
Het wordt een beetje een lang verhaal zie ik, maar ik loop even leeg van frustratie.
Klaag ik terecht of stel ik me aan? Ik gun mijn vriend alles, ik snap dat hij na een drukke werkweek in het weekend dat voetbal leuk vind. Prima, maar hij heeft ook zelf gekozen voor een gezin. En het voelt voor mij niet goed dat ik alleen maar goed lijk voor de zorg van het huishouden en ons kind
Verder is mijn vriend een schat hoor
Ik ben boos, maar ik vraag me ook af of ik niet te veeleisend ben of onredelijk?
Wat vinden jullie?
dinsdag 6 mei 2014 14:34
quote:wappie82 schreef op 06 mei 2014 @ 14:31:
Ik wil eigenlijk eens polsen hier of ik veeleisend ben of onredelijk.
Situatie is als volgt, vriend en ik wonen al paar jaar samen en hebben een dochter van 13 maanden plus zoon van mijn vriend die om het weekend bij ons is. Allemaal prima. Vriend werkt fulltime (kantoortijden) en ik ben helaas werkloos thuis. Solliciaties hebben nog niets opgeleverd, maar wil dus wel werken. Ik zorg nu dus dagelijks voor onze dochter.
Ik ben boos op mijn vriend. Al maanden zit ik elke zondag alleen thuis met dochter omdat mijn vriend bij de plaatselijke voetbalclub gaat kijken. Wonen in een dorp en die voetbalclub is zo'n beetje het middelpunt in het dorp, vriend zet zich ook in voor die club. Vind ik allemaal prima, maar ik heb moeite met het feit dat hij elke zondag weg is.
Nou gaat het niet zozeer om dat voetbal, maar om het principe dat hij zonder overleg met mij daar naartoe gaat. Hij vind het een vanzelfsprekendheid dat hij zondags daar is, en dat ik automatisch thuis blijf met dochter. Ik gun hem alles, maar hij geeft mij het gevoel dat ik er ben voor ONS kind, dat is mijn taak, en dat hij gewoon zijn gang kan gaan. Als ik weg wil zonder kind moet ik dat altijd overleggen met hem omdat ik zeker moet weten dat hij dan bij haar is. Maar als hij wegwil gaat ie gewoon, plant hij het in, zonder het te overleggen. En ik heb het niet over een uurtje dat hij weg is, maar zeker de hele middag + begin avond waardoor hij dochter ook nauwelijks ziet.
En dat steekt me enorm. Ik heb het lang geslikt (dom) maar ik ben er klaar mee. Die vanzelfsprekendheid dat hij z'n ding kan doen en dat ik er altijd maar ben voor onze dochter. En dat gebeurd vaker...nu dochter ziek is en daardoor 's nachts weleens wakker wordt, moet ik er altijd uit. Vriend blijft gewoon liggen. Hij zegt dst hij het niet hoort, maar ik hoor haar zelfs met oordopjes in dus ik geloof hem niet.
Kortom, weer die vanzelfsprekendheid dat ik voor dochter zorg. Alsof dit mijn enige taak is, aangezien ik toch werkloos ben en dagelijks voor haar zorg.
Het wordt een beetje een lang verhaal zie ik, maar ik loop even leeg van frustratie.
Klaag ik terecht of stel ik me aan? Ik gun mijn vriend alles, ik snap dat hij na een drukke werkweek in het weekend dat voetbal leuk vind. Prima, maar hij heeft ook zelf gekozen voor een gezin. En het voelt voor mij niet goed dat ik alleen maar goed lijk voor de zorg van het huishouden en ons kind. Het voelt een beetje als minderwaardig voor mij, alsof ik me telkens moet schikken en hij niet.
Verder is mijn vriend een schat hoor
Ik ben boos, maar ik vraag me ook af of ik niet te veeleisend ben of onredelijk?
Wat vinden jullie?
Ik wil eigenlijk eens polsen hier of ik veeleisend ben of onredelijk.
Situatie is als volgt, vriend en ik wonen al paar jaar samen en hebben een dochter van 13 maanden plus zoon van mijn vriend die om het weekend bij ons is. Allemaal prima. Vriend werkt fulltime (kantoortijden) en ik ben helaas werkloos thuis. Solliciaties hebben nog niets opgeleverd, maar wil dus wel werken. Ik zorg nu dus dagelijks voor onze dochter.
Ik ben boos op mijn vriend. Al maanden zit ik elke zondag alleen thuis met dochter omdat mijn vriend bij de plaatselijke voetbalclub gaat kijken. Wonen in een dorp en die voetbalclub is zo'n beetje het middelpunt in het dorp, vriend zet zich ook in voor die club. Vind ik allemaal prima, maar ik heb moeite met het feit dat hij elke zondag weg is.
Nou gaat het niet zozeer om dat voetbal, maar om het principe dat hij zonder overleg met mij daar naartoe gaat. Hij vind het een vanzelfsprekendheid dat hij zondags daar is, en dat ik automatisch thuis blijf met dochter. Ik gun hem alles, maar hij geeft mij het gevoel dat ik er ben voor ONS kind, dat is mijn taak, en dat hij gewoon zijn gang kan gaan. Als ik weg wil zonder kind moet ik dat altijd overleggen met hem omdat ik zeker moet weten dat hij dan bij haar is. Maar als hij wegwil gaat ie gewoon, plant hij het in, zonder het te overleggen. En ik heb het niet over een uurtje dat hij weg is, maar zeker de hele middag + begin avond waardoor hij dochter ook nauwelijks ziet.
En dat steekt me enorm. Ik heb het lang geslikt (dom) maar ik ben er klaar mee. Die vanzelfsprekendheid dat hij z'n ding kan doen en dat ik er altijd maar ben voor onze dochter. En dat gebeurd vaker...nu dochter ziek is en daardoor 's nachts weleens wakker wordt, moet ik er altijd uit. Vriend blijft gewoon liggen. Hij zegt dst hij het niet hoort, maar ik hoor haar zelfs met oordopjes in dus ik geloof hem niet.
Kortom, weer die vanzelfsprekendheid dat ik voor dochter zorg. Alsof dit mijn enige taak is, aangezien ik toch werkloos ben en dagelijks voor haar zorg.
Het wordt een beetje een lang verhaal zie ik, maar ik loop even leeg van frustratie.
Klaag ik terecht of stel ik me aan? Ik gun mijn vriend alles, ik snap dat hij na een drukke werkweek in het weekend dat voetbal leuk vind. Prima, maar hij heeft ook zelf gekozen voor een gezin. En het voelt voor mij niet goed dat ik alleen maar goed lijk voor de zorg van het huishouden en ons kind. Het voelt een beetje als minderwaardig voor mij, alsof ik me telkens moet schikken en hij niet.
Verder is mijn vriend een schat hoor
Ik ben boos, maar ik vraag me ook af of ik niet te veeleisend ben of onredelijk?
Wat vinden jullie?
dinsdag 6 mei 2014 14:43
Ik zou dit ook niet zo leuk vinden.
Dat jij de nachten doet kan ik inderdaad wel begrijpen, zoals lekx zegt.
Ik zou het toch nog een keer bespreekbaar maken met je vriend, en dan benadrukken dat jij ook wel eens iets leuks wilt doen. En dat het niet altijd uitkomt dat hij bij het voetbal gaat kijken.
Ik zou het niet (continu) pikken van mijn vriend.
Als ie het dan nog niet begrijpt, moet je gewoon heel vroeg op een zondagochtend met een vriendin afspreken. Zo komt hij voor het blok te staan dat hij jou altijd geeft! Ook al is dat wellicht een beetje lullig.
Fijn dat ie verder wel een schat is.
Dat jij de nachten doet kan ik inderdaad wel begrijpen, zoals lekx zegt.
Ik zou het toch nog een keer bespreekbaar maken met je vriend, en dan benadrukken dat jij ook wel eens iets leuks wilt doen. En dat het niet altijd uitkomt dat hij bij het voetbal gaat kijken.
Ik zou het niet (continu) pikken van mijn vriend.
Als ie het dan nog niet begrijpt, moet je gewoon heel vroeg op een zondagochtend met een vriendin afspreken. Zo komt hij voor het blok te staan dat hij jou altijd geeft! Ook al is dat wellicht een beetje lullig.
Fijn dat ie verder wel een schat is.
I've got nothing to do today but smile.
dinsdag 6 mei 2014 14:51
Dat hij kind echt niet hoort kan echt wel! Tijdens je bevalling kom jij namelijk op standby te staan, voor de komende 20 jaar. Als je pech hebt.
Mannen maken dat gewoon niet mee, die van mij tenminste niet! Die van mij hoorde ons kindje wel, maar dat leidde niet automatisch tot actie. Het was gerommel op de achtergrond, verstoorde zijn slaap net als lawaai van buiten dat doet. Toen ik weer ging werken vond ik dat hij er ook wel eens uit kon gaan, dus porde ik hem als het zijn beurt was! En dat hielp!
Mannen maken dat gewoon niet mee, die van mij tenminste niet! Die van mij hoorde ons kindje wel, maar dat leidde niet automatisch tot actie. Het was gerommel op de achtergrond, verstoorde zijn slaap net als lawaai van buiten dat doet. Toen ik weer ging werken vond ik dat hij er ook wel eens uit kon gaan, dus porde ik hem als het zijn beurt was! En dat hielp!
dinsdag 6 mei 2014 14:55
Stel je niet zo aan. Als je ww afloopt of al afgelopen is worden jullie dus volledig onderhouden door je vriend en dan is die man nieteens zijn nachtrust gegund (en niet horen kan echt wel) en mag hij dus op zondag niet naar voetbal.
Gek idee hoor: maar waarom gaan jullie niet soms mee? Maak er een gezinsuitje van!
Gek idee hoor: maar waarom gaan jullie niet soms mee? Maak er een gezinsuitje van!
dinsdag 6 mei 2014 14:57
dinsdag 6 mei 2014 15:12
Ik vind het prima dat hij naar het voetbal gaat, dat gun ik hem van harte en bij thuis wedstrijden ga ik met dochter altijd even kijken na haar slaapje.
Maar waar het mij om gaat is dat hij nooit met mij overlegt dat hij gaat. Ook de uitwedstrijden bijvoorbeeld deelt hij mij een uur voor de wedstrijd mee dat hij daarheen gaat. Terwijl ik op zondag ook graag dingen als gezin wil doen. Het gaat me er om dat hij vind dat hij gewoon elke zondag kan gaan, zonder overleg maar als ik een keer weg wil moet ik dat altijd van tevoren overleggen met hem of dat wel kan.
Het geeft mij het gevoel dat hij daar meer recht op heeft dan ik. En dat vind ik niet terecht.
Hij zegt altijd dat hij de kinderen hoort, als zijn zoon 1 kik geeft op zolder dan is ie direct uit bed. Tuurlijk geloof ik dat hij er soms doorren slaapt en dat ik juist elk geluidje hoor, maar ik heb ook echt zeker het gevoel dat hij vaak wakker is maar gewoon blijft liggen.
De nachten zijn niet eens het probleem, dochter slaapt ook altijd door alleen enkele keer bij ziekte niet altijd.
Maar het principe dat alle verantwoordelijkheid tov de zorg voor ons kind bij mij neergelegd wordt. Waarom moet ik overleggen als ik weg wil en hoeft hij dat niet?
En het gebeurd elk weekend, dat vind ik toch veel.
En, het voelt voor mij alsof ik geen recht heb op een dag zonder kind omdat ik niet werk, hij wel en daarom er meer recht op heeft.
Het is altijd zo vanzelfsprekend dat ik altijd thuis ben met onze dochter terwijl ik vind dat hij net zoveel verantwoordelijkheid heeft voor de zorg voor haar.
Vanavond ga ik het gesprek met hem aan
Maar waar het mij om gaat is dat hij nooit met mij overlegt dat hij gaat. Ook de uitwedstrijden bijvoorbeeld deelt hij mij een uur voor de wedstrijd mee dat hij daarheen gaat. Terwijl ik op zondag ook graag dingen als gezin wil doen. Het gaat me er om dat hij vind dat hij gewoon elke zondag kan gaan, zonder overleg maar als ik een keer weg wil moet ik dat altijd van tevoren overleggen met hem of dat wel kan.
Het geeft mij het gevoel dat hij daar meer recht op heeft dan ik. En dat vind ik niet terecht.
Hij zegt altijd dat hij de kinderen hoort, als zijn zoon 1 kik geeft op zolder dan is ie direct uit bed. Tuurlijk geloof ik dat hij er soms doorren slaapt en dat ik juist elk geluidje hoor, maar ik heb ook echt zeker het gevoel dat hij vaak wakker is maar gewoon blijft liggen.
De nachten zijn niet eens het probleem, dochter slaapt ook altijd door alleen enkele keer bij ziekte niet altijd.
Maar het principe dat alle verantwoordelijkheid tov de zorg voor ons kind bij mij neergelegd wordt. Waarom moet ik overleggen als ik weg wil en hoeft hij dat niet?
En het gebeurd elk weekend, dat vind ik toch veel.
En, het voelt voor mij alsof ik geen recht heb op een dag zonder kind omdat ik niet werk, hij wel en daarom er meer recht op heeft.
Het is altijd zo vanzelfsprekend dat ik altijd thuis ben met onze dochter terwijl ik vind dat hij net zoveel verantwoordelijkheid heeft voor de zorg voor haar.
Vanavond ga ik het gesprek met hem aan
dinsdag 6 mei 2014 15:15
dinsdag 6 mei 2014 15:27
Heb je dit ooit met hem besproken dan? Dan kan ik nl niet uit het verhaal opmaken. Zo nee, dan snap ik wel dat je vriend het vanzelfsprekend vind. Als je iets wil, of juist niet wil, zul je dit duidelijk moeten aangeven. Ik verwacht zelf ook altijd iets te horen wanneer manlief het ergens niet mee eens is, hoor ik niets, ga ik er vanuit dat het o.k. is.
En een tip voor het gesprek: geef vooral (concreet!) aan wat je wél wilt in de toekomst, in plaats van wat je vriend allemaal verkeerd heeft gedaan in het verleden. Dat eerste is een stuk constructiever
En een tip voor het gesprek: geef vooral (concreet!) aan wat je wél wilt in de toekomst, in plaats van wat je vriend allemaal verkeerd heeft gedaan in het verleden. Dat eerste is een stuk constructiever
dinsdag 6 mei 2014 15:34
Als jullie geen andere plannen hebben op zondag, dan snap ik dat je vriend lekker naar de voetbal gaat (als dat zijn ontspanning is). Mijn man gaat als we geen plannen hebben rustig een middag zitten gamen. Waarom ben je hem dan niet af en toe voor en stel je voor die middag wat leuks te gaan doen? Of geef je aan dat je deze zondagmiddag zelf naar een vriendin gaat (hoe groot is de kans dat hij dan nee zegt?)
Wat betreft de nachten. Ik draai ook de nachten voor mijn vrije dagen en eigenlijk ook als ik wel moet werken Mijn man hoort dochter eigenlijk nooit en als ik de dag erop toch vrij ben dan vind ik het niet meer dan normaal dat hij kan slapen (als ik echt op m'n tandvlees loop als ze een periode slecht geslapen heeft dan slaap ik overdag gezellig met haar mee).
Wat betreft de nachten. Ik draai ook de nachten voor mijn vrije dagen en eigenlijk ook als ik wel moet werken Mijn man hoort dochter eigenlijk nooit en als ik de dag erop toch vrij ben dan vind ik het niet meer dan normaal dat hij kan slapen (als ik echt op m'n tandvlees loop als ze een periode slecht geslapen heeft dan slaap ik overdag gezellig met haar mee).
dinsdag 6 mei 2014 15:36
Nou ik vind het vreemd dat ik moet overleggen als ik weg wil en hij niet. Waarom is dat voor hem vanzelfsprekend en voor mij niet?
Dat ik meer doe vind ik helemaal prima, doe ik met alle liefde. Maar dat ik werkloos ben geeft hem toch niet meer rechten dan mij?
Zo lijkt het nu namelijk wel, alsof ik alleen maar goed en voor kind en huishouden.
We hebben samen maar 2 dagen vrij en hij is nagenoeg elke zondag bijna de hele dag weg. Ik wil ook weleens een zondag zonder kind weg maar dat moet ik altijd overleggen van tevoren terwijl hij zomaar kan gaan.
Waarom moet ik ik het weekend altijd alleen rekening houden met ons kind en hoeft hij dat niet?
Dat ik meer doe vind ik helemaal prima, doe ik met alle liefde. Maar dat ik werkloos ben geeft hem toch niet meer rechten dan mij?
Zo lijkt het nu namelijk wel, alsof ik alleen maar goed en voor kind en huishouden.
We hebben samen maar 2 dagen vrij en hij is nagenoeg elke zondag bijna de hele dag weg. Ik wil ook weleens een zondag zonder kind weg maar dat moet ik altijd overleggen van tevoren terwijl hij zomaar kan gaan.
Waarom moet ik ik het weekend altijd alleen rekening houden met ons kind en hoeft hij dat niet?
dinsdag 6 mei 2014 15:42
Het wordt zo makkelijk gezegd als hij werkt en jij niet dan is het toch logisch dat jij thuis meer doet. Dan is het toch logisch dat man naar voetbal gaat. Hé je wordt wel onderhouden hoor gun die man ook een verzetje. .
Daarbij vergeten mensen dat als jij er niet was geweest man wel even voor 5 dagen full time een KDV had moeten betalen en een schoonmaakster. Dat is vast veel meer geld dan jij hem "kost""
Bovendien kan je wel zeggen dat die man na 5 dagen werken wel een verzetje verdient maar to werkt dus 7 dagen per week.
Heeft zij dan nooit een verzetje verdient?
Iemand gaf aan dan doe jij je hobby toch lekker door de week overdag. Yeah right alsof je kind zomaar ergens kan dumpen.
Dat kan dus niet.
Ik vindt het ook niet kunnen dat hij er zomaar klakkeloos elke zondag vanuit gaat dat hij wel naar de voetbal kan omdat jij toch thuis bent. Als jij het zelfde zou doen als hij en de zaterdag op die manier zou claimen dan was er dus 0 tijd meer over voor gezinstijd.
Daarbij vergeten mensen dat als jij er niet was geweest man wel even voor 5 dagen full time een KDV had moeten betalen en een schoonmaakster. Dat is vast veel meer geld dan jij hem "kost""
Bovendien kan je wel zeggen dat die man na 5 dagen werken wel een verzetje verdient maar to werkt dus 7 dagen per week.
Heeft zij dan nooit een verzetje verdient?
Iemand gaf aan dan doe jij je hobby toch lekker door de week overdag. Yeah right alsof je kind zomaar ergens kan dumpen.
Dat kan dus niet.
Ik vindt het ook niet kunnen dat hij er zomaar klakkeloos elke zondag vanuit gaat dat hij wel naar de voetbal kan omdat jij toch thuis bent. Als jij het zelfde zou doen als hij en de zaterdag op die manier zou claimen dan was er dus 0 tijd meer over voor gezinstijd.
dinsdag 6 mei 2014 15:44
quote:dinte schreef op dinsdag 06 mei 2014 15:34 Als jullie geen andere plannen hebben op zondag, dan snap ik dat je vriend lekker naar de voetbal gaat (als dat zijn ontspanning is). Mijn man gaat als we geen plannen hebben rustig een middag zitten gamen. Waarom ben je hem dan niet af en toe voor en stel je voor die middag wat leuks te gaan doen? Of geef je aan dat je deze zondagmiddag zelf naar een vriendin gaat (hoe groot is de kans dat hij dan nee zegt?)
Wat betreft de nachten. Ik draai ook de nachten voor mijn vrije dagen en eigenlijk ook als ik wel moet werken Mijn man hoort dochter eigenlijk nooit en als ik de dag erop toch vrij ben dan vind ik het niet meer dan normaal dat hij kan slapen (als ik echt op m'n tandvlees loop als ze een periode slecht geslapen heeft dan slaap ik overdag gezellig met haar mee). Nou iets leuks plannen als gezin zit er niet in want dan zegt hij dat het niet uitkomt omdat hij naar het voetbal gaat. Dat voetbal gaat dus voor. Tuurlijk kan ik zelf ook iets gaan doen maar dat moet ik dus altijd bespreken vooraf, en vaak is dat dan lastig omdat hij naar het voetbal gaat. Dan zou ik dus oppas moeten regelen. Maar ik vind dat hij dus ook in het weekend die verantwoordelijkheid mag nemen.
Wat betreft de nachten. Ik draai ook de nachten voor mijn vrije dagen en eigenlijk ook als ik wel moet werken Mijn man hoort dochter eigenlijk nooit en als ik de dag erop toch vrij ben dan vind ik het niet meer dan normaal dat hij kan slapen (als ik echt op m'n tandvlees loop als ze een periode slecht geslapen heeft dan slaap ik overdag gezellig met haar mee). Nou iets leuks plannen als gezin zit er niet in want dan zegt hij dat het niet uitkomt omdat hij naar het voetbal gaat. Dat voetbal gaat dus voor. Tuurlijk kan ik zelf ook iets gaan doen maar dat moet ik dus altijd bespreken vooraf, en vaak is dat dan lastig omdat hij naar het voetbal gaat. Dan zou ik dus oppas moeten regelen. Maar ik vind dat hij dus ook in het weekend die verantwoordelijkheid mag nemen.
dinsdag 6 mei 2014 15:48
Ik begrijp wel dat zoiets snel een vanzelfsprekendheid wordt, heb iets soortgelijks gehad toen kinderen nog klein waren. Nu neemt man kinderen ieder weekend mee en heb ik het rijk alleen
Maar als je het met hem bespreekt, wees dan (heel) concreet dus bedenk tevoren hoe je het zou willen hebben en maak een schema:
1 weekend voetbal, 1 weekend ga jij wat doen en 1 weekend doen jullie wat samen. Zorg dan ook dat je een afspraak/plan hebt op de dag dat jij iets alleen wil gaan en wat jullie samen kunnen gaan doen.
Maar als je het met hem bespreekt, wees dan (heel) concreet dus bedenk tevoren hoe je het zou willen hebben en maak een schema:
1 weekend voetbal, 1 weekend ga jij wat doen en 1 weekend doen jullie wat samen. Zorg dan ook dat je een afspraak/plan hebt op de dag dat jij iets alleen wil gaan en wat jullie samen kunnen gaan doen.
en me vriend die wilt ook nog wat zegge
dinsdag 6 mei 2014 15:52
quote:wappie82 schreef op 06 mei 2014 @ 15:44:
[...]
Nou iets leuks plannen als gezin zit er niet in want dan zegt hij dat het niet uitkomt omdat hij naar het voetbal gaat. Dat voetbal gaat dus voor. Tuurlijk kan ik zelf ook iets gaan doen maar dat moet ik dus altijd bespreken vooraf, en vaak is dat dan lastig omdat hij naar het voetbal gaat. Dan zou ik dus oppas moeten regelen. Maar ik vind dat hij dus ook in het weekend die verantwoordelijkheid mag nemen.
Op zondagochtend zeggen; "ik ga vandaag winkelen en jij zorgt voor dochter", lijkt me geen recept voor succes.
Op woensdagavond zeggen: "ik ga zondag winkelen en jij zorgt voor dochter", is een beter optie.
Als hij dan zegt; "ja maar, dan moet ik naar de voetbal...", zou ik zeggen; jouw dochter, je regelt het maar, ik ben zondag om 10.00 de deur uit en om 17.00 weer thuis.
[...]
Nou iets leuks plannen als gezin zit er niet in want dan zegt hij dat het niet uitkomt omdat hij naar het voetbal gaat. Dat voetbal gaat dus voor. Tuurlijk kan ik zelf ook iets gaan doen maar dat moet ik dus altijd bespreken vooraf, en vaak is dat dan lastig omdat hij naar het voetbal gaat. Dan zou ik dus oppas moeten regelen. Maar ik vind dat hij dus ook in het weekend die verantwoordelijkheid mag nemen.
Op zondagochtend zeggen; "ik ga vandaag winkelen en jij zorgt voor dochter", lijkt me geen recept voor succes.
Op woensdagavond zeggen: "ik ga zondag winkelen en jij zorgt voor dochter", is een beter optie.
Als hij dan zegt; "ja maar, dan moet ik naar de voetbal...", zou ik zeggen; jouw dochter, je regelt het maar, ik ben zondag om 10.00 de deur uit en om 17.00 weer thuis.
en me vriend die wilt ook nog wat zegge
dinsdag 6 mei 2014 16:06
Je bent wel heel erg boos op dit moment. Lijkt me goed als je dat eerst een beetje af laat zakken. Komt dat voetbalkijken uit de lucht vallen, of deed hij dat ook al voordat jullie een kind kregen/tijdens je zwangerschap? In dat geval heb je het over een patroon wat al heel lang loopt en het is niet zijn schuld dat jij dat ineens zat bent.
Realiseer je dat, en ga dan eens samen (niet aanvallend of beschuldigend) om de tafel zitten. Leg hem uit wat je graag wilt en waarom je dat graag wilt: je hebt een bepaald beeld van hoe jullie gezin er uit ziet/er uit gaat zien in de toekomst en daar wil je graag samen vorm aan geven. Hoe kunnen jullie dat samen aan gaan pakken?
Ga je door de weeks wel eens een avond weg? Anders zou ik daar eens mee beginnen. Misschien moet je zelfs een vaste avond per week kiezen om te gaan zwemmen met een vriendin, naar de postzegelclub te gaan, weet ik veel.
En daarnaast zou je kunnen afspreken dat vriend om de week naar het voetbal gaat en dat jullie om de andere week iets leuks met zijn drietjes of vieren doen.
Wat doen jullie eigenlijk op zaterdag?
Realiseer je dat, en ga dan eens samen (niet aanvallend of beschuldigend) om de tafel zitten. Leg hem uit wat je graag wilt en waarom je dat graag wilt: je hebt een bepaald beeld van hoe jullie gezin er uit ziet/er uit gaat zien in de toekomst en daar wil je graag samen vorm aan geven. Hoe kunnen jullie dat samen aan gaan pakken?
Ga je door de weeks wel eens een avond weg? Anders zou ik daar eens mee beginnen. Misschien moet je zelfs een vaste avond per week kiezen om te gaan zwemmen met een vriendin, naar de postzegelclub te gaan, weet ik veel.
En daarnaast zou je kunnen afspreken dat vriend om de week naar het voetbal gaat en dat jullie om de andere week iets leuks met zijn drietjes of vieren doen.
Wat doen jullie eigenlijk op zaterdag?
dinsdag 6 mei 2014 16:14
Dat je doordeweeks, overdag meer doet in het huishouden en met je dochter vind ik logisch, dat is nou eenmaal jullie taakverdeling, maar buiten werktijd om, dus 's avonds en in het weekend, hebben jullie allebei evenveel recht om dingen voor jezelf te doen. Het kan niet zo zijn dat hij buiten die 40 werkuren om kan doen en laten wat hij wil en dat jij nooit een moment voor jezelf hebt, daarbij vind ik het ook logisch dat je wel eens met z'n tweeën thuis wil zijn met je dochter. Als hij er serieus over nadenkt dan denk ik dat hij ook wel snapt dat dat niet redelijk is, maar ik gok dat hij het wel lekker vindt zo, en het daarom allemaal een beetje vaag houdt en er liever niet al teveel op ingaat. Anders moet hij namelijk inleveren en daar heeft hij geen zin in. Ik zou toch meer op mijn strepen gaan staan en duidelijkere eisen stellen, desnoods ga je elke week ervoor zitten met je agenda's naast elkaar om in te plannen wie wanneer weg is en wanneer je tijd doorbrengt als gezin.
Don't waste your time on jealousy,
Sometimes you're ahead, sometimes you're behind.
Sometimes you're ahead, sometimes you're behind.
