Wat te doen met me ouders en vriend?

14-01-2017 14:43 162 berichten
Alle reacties Link kopieren
Lieve dames op de Viva,



Ik heb n account aangemaakt omdat ik denk dat jullie me misschien wel kunnen helpen en advies geven met me ouders

Ik ben opgegroeid in een liefdevol maar gelovig gezin, geloof was heel belangrijk en bepaalde vaste gewoonten en denkpatronen waren niet open voor discussie en naar de kerk gaan en de bijbel lezen thuis was verplicht

Dat deed ik ook altijd maar ik ging twijfelen en kwam erachter dat het voor mij anders was en ik weet nu niet wat ik met me geloof aan moet enzo, en toen als ik dat me ouders vertel worden ze heel erg boos en moet ik gaan praten in de kerk enzo

Me ouders bedoelen het goed maar zitten vast in denkpatronen en rollenpatronen enzo

Nu komt het dus dat ik een vriend heb en die is niet echt gelovig en mijn vader keurt hem dus af en eigenlijk mocht ik niet met hem omgaan enzo

Het was thuis heel erg en ruzies en me vader steeds boos ook omdat ik een voorbeeld moet zijn voor me jongere broers en zusjes omdat ik de oudste ben

Me ouders hebben bv het denkpatroon dat je als meisje vanuit het ouderlijk huis trouwt en geen seks hebt voor het huwelijk

Er waren nooit problemen met mij en me ouders maar nu voel ik me rot en de opstandige dochter en zijn er mensen kwaad op me



Ik zie wel toekomst met me vriend maar onze toekomst visie samen is anders dan die van me ouders en zij willen ook dat ik in de kerk blijf maar nu heeft me vriend voorgesteld dat ik zolang bij hem en zijn ouders mag komen wonen

hij woont nog thuis en daarna kunnen we eventueel samen iets zoeken om in te gaan wonen

ik wil dat wel heel erg graag en ik hou van me vriend en wil denken aan onze toekomst samen maar ik hou ook van me ouders en ik weet wel dat ze het beste met me voorhebben en ik wil ze geen verdriet doen wat ik wel doe als ik bij hem ga wonen

ik wil wel me eigen leven en eigen dingen waar ik wel achtersta maar ik wil niemand pijn doen en ook het beste voor me jongeren broertjes en zusjes en hen niet te schande maken enzo

en misschien heb ik me ouders ook nog wel nodig enzo en ik weet echt niet wat ik doen moet en wie snapt me?

oh ja ik ben 21 en me vriend is bijna 23



bedankt grooetjes zeeuws meisje
Alle reacties Link kopieren
Me ouders..... Me..... Sorry, daar ben ik afgehaakt..
Alle reacties Link kopieren
quote:ScorpioXX schreef op 14 januari 2017 @ 14:45:

Me ouders..... Me..... Sorry, daar ben ik afgehaakt..Ik ook!
Alle reacties Link kopieren
Weten zijn ouders al dat je in hun huis gaat wonen?
Alle reacties Link kopieren
Ja sorry ik ben niet zo goed in taal en er staan vast heel veel taalfouten in dat spijt me, maar ik heb wel jullie advies heel hard nodig

dus ajb!
Alle reacties Link kopieren
Medina ja zijn ouders vinden dat goed maar ik wil niet dat dit een groot drama word ook niet in het dorp enzo
Je bent 21 en dus volwassen. Ik denk dat het tijd wordt je eigen plan te trekken en je eigen leven te gaan leiden.



Als ik jou was zou ik eerst een eigen huisje gaan zoeken en niet bij je vriend in trekken. Zorg dat je zelfstandig en onafhankelijk wordt. Van je ouders maar ook van je vriend. Als je bij hem gaat wonen ben je nog niet zelfstandig en onafhankelijk.
Alle reacties Link kopieren
quote:ZeeuwsMeisje95 schreef op 14 januari 2017 @ 14:47:

Ja sorry ik ben niet zo goed in taal en er staan vast heel veel taalfouten in dat spijt me, maar ik heb wel jullie advies heel hard nodig

dus ajb!Voor 'me' --> 'mijn' hoef je niet zo erg goed te zijn in taal. Je bent al 21 jaar. Werk je niet? Of werk je ergens waar je niet hoeft te schrijven?
Zo jammer dit, dat ze vinden dat jij hun leven moet leven. Jammer, het is jouw leven. Ik zou het bespreekbaar maken, dat dit een optie is. Wil je ook bij hem wonen? Of ga je liever op jezelf? Hoe lang zijn jullie samen?
Je vriend is niet echt gelovig, zeg je. Wat bedoel je daarmee?



Hoelang zijn jullie samen?
Alle reacties Link kopieren
Tsja, het is jouw leven he. Als jij bij je vriend blijft blijven je ouders je chanteren en op je schuldgevoel werken(en dat gaat ze goed af zo te lezen) en is het aan jou om je eigen leven in te gaan vullen. Dat zal vast eng zijn, maar dan heb je wel je eigen leven.

Of je luistert naar je ouders en hun christelijke mores en doet precies wat zij van je willen.



Ik zou je adviseren om je niet te laten chanteren en een eigen leven te gaan leiden, maar ja, wie ben ik? Ik heb geen boodschap aan het geloof en het prediken van hel en verdoemenis en mijn ouders hadden op een zekere leeftijd echt niet meer zoveel invloed op me dat ik nog luisterde naar wat zij goed voor mij vonden.
Alle reacties Link kopieren
jawel ik werk in een supermarkt en we zijn bijna 1 jaar samen zoiets en ik kan misschien wel meer uren vragen in de supermarkt maar dan word mijn vader ook achterdochtig misschien
Ga liever op jezelf. Als je bij je vriend in gaat wonen, verbrand je al je schepen, is er geen weg terug. Gaat de relatie uit, hoef je ook niet meer bij je ouders aan te kloppen, en sta je op straat.
Als je niet meer op school zit, is het toch heel normaal dat je fulltime werkt?
Waarom ga je niet op kamers? Je bent oud genoeg om op jezelf te gaan. Spullen scharrel je wel bij elkaar; er is altijd wel iemand die nog wat op zolder heeft staan en dat aan je wil geven of verkopen. Bij de ouders van je vriend intrekken lijkt me niet handig of wijs, maar een vlucht.
Alle reacties Link kopieren
ik werk 18 uur per week omdat ik thuis ook nog vanalles doe en me vader het niet nodig vind dat ik fulltime werk en dat is precies wat ik bedoel met het rollenpatroon waar ze zo in vast zitten ook door de kerk
Alle reacties Link kopieren
sorry mijn vader dus
Dan is fulltime gaan werken, of in elk geval meer uren werken, de eerste stap naar zelfstandigheid.
Zorg dat je voor jezelf kunt zorgen TO. Wat doe je naast je baan in de supermarkt? Of is het de bedoeling dat je deze baan hebt tot je gaat trouwen en kinderen krijgt? Dit is een serieuze vraag, want als je ouders zo gelovig zijn kan ik me voorstellen dat zij zo denken. En, als dit klopt, moet je je echt afvragen of jij dat ook vindt.
Bij je vriend en zijn ouders gaan wonen, zou ik echt niet doen als ik jou was.
Alle reacties Link kopieren
quote:ZeeuwsMeisje95 schreef op 14 januari 2017 @ 14:52:

jawel ik werk in een supermarkt en we zijn bijna 1 jaar samen zoiets en ik kan misschien wel meer uren vragen in de supermarkt maar dan word mijn vader ook achterdochtig misschien



Zolang jij zo vreselijk bang bent voor je ouders en hun mening kun je het zelfstandig worden wel op je buik schrijven. Je bent 21, ruimschoots volwassen en mag je eigen keuzes maken, ook al zijn je ouders het daar niet mee eens. Ook van een verkeerde keuze leer je. Van bang in een hoekje zitten wezen voor je ouders leer je niets. Dan zit je straks met een man die door je ouders is opgedrongen omdat zij dat een geschikte vent vinden en naar de juiste kerk gaat, en een hok vol kinderen.

Als jij dat ambieert, prima. Maar dat doe je blijkbaar toch niet.
quote:juul29 schreef op 14 januari 2017 @ 14:45:

[...]





Ik ook!



Zeik niet zo zeg.





To, ga fulltime werken en zoek een kamer voor jezelf. Dan kan je het contact met je ouders behouden maar verder wel je eigen ding doen.
Alle reacties Link kopieren
Ja dat is het sandra1905 en dat wil ik gewoon niet en ik wil nog zoveel en reizen maken enzo

Maar dit zorgt dus voor heel veel ruzie thuis en ik heb ook geen slechte ouders hoor en er zijn voorheen nooit problemen geweest

Ik weet het gewoon niet meer en ik zit nu bij mijn vriend wel
Fulltime baan zoeken en een huisje voor jezelf. Dan kun je eerst een tijdje de relatie met je vriend aankijken en als dat een blijvertje blijkt, kun je altijd nog samenwonen. Je houdt dan (in eerste instantie) nog redelijk contact met je ouders. Verder maak je je eigen keuzes, maar je hoeft ze in het begin niet vlak voor de ogen van je ouders te maken.
Zoals ik het lees, zullen jij en je ouders sowieso een losmaakproces t.a.v. van het geloof meemaken. Jij gelooft niet zoals zij dat doen, ziet dingen anders. Dat is jouw goed recht maar voor jouw ouders is dat erg schrikken. Er zal dus, los van jouw vriend, een proces plaatsvinden waarin jij beetje bij beetje jouw eigen weg zal gaan, en zij beetje bij beetje kunnen wennen. Dit zal niet zonder slag of stoot gaan maar hopelijk houden jullie los van het geloof toch een beetje fijn contact met elkaar.



Maar nogmaals, wonen bij jouw vriend en zijn ouders zou ik niet doen. Als jij over een tijdje je eigen woonruimte hebt, kunnen jullie altijd nog gaan samenwonen.

Dit is een oud topic. Het topic is daarom gesloten.
Maak een nieuw topic aan om verder praten over dit onderwerp.

Terug naar boven