Relaties
alle pijlers
Wat te doen met me ouders en vriend?
zaterdag 14 januari 2017 14:43
Lieve dames op de Viva,
Ik heb n account aangemaakt omdat ik denk dat jullie me misschien wel kunnen helpen en advies geven met me ouders
Ik ben opgegroeid in een liefdevol maar gelovig gezin, geloof was heel belangrijk en bepaalde vaste gewoonten en denkpatronen waren niet open voor discussie en naar de kerk gaan en de bijbel lezen thuis was verplicht
Dat deed ik ook altijd maar ik ging twijfelen en kwam erachter dat het voor mij anders was en ik weet nu niet wat ik met me geloof aan moet enzo, en toen als ik dat me ouders vertel worden ze heel erg boos en moet ik gaan praten in de kerk enzo
Me ouders bedoelen het goed maar zitten vast in denkpatronen en rollenpatronen enzo
Nu komt het dus dat ik een vriend heb en die is niet echt gelovig en mijn vader keurt hem dus af en eigenlijk mocht ik niet met hem omgaan enzo
Het was thuis heel erg en ruzies en me vader steeds boos ook omdat ik een voorbeeld moet zijn voor me jongere broers en zusjes omdat ik de oudste ben
Me ouders hebben bv het denkpatroon dat je als meisje vanuit het ouderlijk huis trouwt en geen seks hebt voor het huwelijk
Er waren nooit problemen met mij en me ouders maar nu voel ik me rot en de opstandige dochter en zijn er mensen kwaad op me
Ik zie wel toekomst met me vriend maar onze toekomst visie samen is anders dan die van me ouders en zij willen ook dat ik in de kerk blijf maar nu heeft me vriend voorgesteld dat ik zolang bij hem en zijn ouders mag komen wonen
hij woont nog thuis en daarna kunnen we eventueel samen iets zoeken om in te gaan wonen
ik wil dat wel heel erg graag en ik hou van me vriend en wil denken aan onze toekomst samen maar ik hou ook van me ouders en ik weet wel dat ze het beste met me voorhebben en ik wil ze geen verdriet doen wat ik wel doe als ik bij hem ga wonen
ik wil wel me eigen leven en eigen dingen waar ik wel achtersta maar ik wil niemand pijn doen en ook het beste voor me jongeren broertjes en zusjes en hen niet te schande maken enzo
en misschien heb ik me ouders ook nog wel nodig enzo en ik weet echt niet wat ik doen moet en wie snapt me?
oh ja ik ben 21 en me vriend is bijna 23
bedankt grooetjes zeeuws meisje
Ik heb n account aangemaakt omdat ik denk dat jullie me misschien wel kunnen helpen en advies geven met me ouders
Ik ben opgegroeid in een liefdevol maar gelovig gezin, geloof was heel belangrijk en bepaalde vaste gewoonten en denkpatronen waren niet open voor discussie en naar de kerk gaan en de bijbel lezen thuis was verplicht
Dat deed ik ook altijd maar ik ging twijfelen en kwam erachter dat het voor mij anders was en ik weet nu niet wat ik met me geloof aan moet enzo, en toen als ik dat me ouders vertel worden ze heel erg boos en moet ik gaan praten in de kerk enzo
Me ouders bedoelen het goed maar zitten vast in denkpatronen en rollenpatronen enzo
Nu komt het dus dat ik een vriend heb en die is niet echt gelovig en mijn vader keurt hem dus af en eigenlijk mocht ik niet met hem omgaan enzo
Het was thuis heel erg en ruzies en me vader steeds boos ook omdat ik een voorbeeld moet zijn voor me jongere broers en zusjes omdat ik de oudste ben
Me ouders hebben bv het denkpatroon dat je als meisje vanuit het ouderlijk huis trouwt en geen seks hebt voor het huwelijk
Er waren nooit problemen met mij en me ouders maar nu voel ik me rot en de opstandige dochter en zijn er mensen kwaad op me
Ik zie wel toekomst met me vriend maar onze toekomst visie samen is anders dan die van me ouders en zij willen ook dat ik in de kerk blijf maar nu heeft me vriend voorgesteld dat ik zolang bij hem en zijn ouders mag komen wonen
hij woont nog thuis en daarna kunnen we eventueel samen iets zoeken om in te gaan wonen
ik wil dat wel heel erg graag en ik hou van me vriend en wil denken aan onze toekomst samen maar ik hou ook van me ouders en ik weet wel dat ze het beste met me voorhebben en ik wil ze geen verdriet doen wat ik wel doe als ik bij hem ga wonen
ik wil wel me eigen leven en eigen dingen waar ik wel achtersta maar ik wil niemand pijn doen en ook het beste voor me jongeren broertjes en zusjes en hen niet te schande maken enzo
en misschien heb ik me ouders ook nog wel nodig enzo en ik weet echt niet wat ik doen moet en wie snapt me?
oh ja ik ben 21 en me vriend is bijna 23
bedankt grooetjes zeeuws meisje
zaterdag 14 januari 2017 14:48
Je bent 21 en dus volwassen. Ik denk dat het tijd wordt je eigen plan te trekken en je eigen leven te gaan leiden.
Als ik jou was zou ik eerst een eigen huisje gaan zoeken en niet bij je vriend in trekken. Zorg dat je zelfstandig en onafhankelijk wordt. Van je ouders maar ook van je vriend. Als je bij hem gaat wonen ben je nog niet zelfstandig en onafhankelijk.
Als ik jou was zou ik eerst een eigen huisje gaan zoeken en niet bij je vriend in trekken. Zorg dat je zelfstandig en onafhankelijk wordt. Van je ouders maar ook van je vriend. Als je bij hem gaat wonen ben je nog niet zelfstandig en onafhankelijk.
zaterdag 14 januari 2017 14:49
quote:ZeeuwsMeisje95 schreef op 14 januari 2017 @ 14:47:
Ja sorry ik ben niet zo goed in taal en er staan vast heel veel taalfouten in dat spijt me, maar ik heb wel jullie advies heel hard nodig
dus ajb!Voor 'me' --> 'mijn' hoef je niet zo erg goed te zijn in taal. Je bent al 21 jaar. Werk je niet? Of werk je ergens waar je niet hoeft te schrijven?
Ja sorry ik ben niet zo goed in taal en er staan vast heel veel taalfouten in dat spijt me, maar ik heb wel jullie advies heel hard nodig
dus ajb!Voor 'me' --> 'mijn' hoef je niet zo erg goed te zijn in taal. Je bent al 21 jaar. Werk je niet? Of werk je ergens waar je niet hoeft te schrijven?
zaterdag 14 januari 2017 14:51
Tsja, het is jouw leven he. Als jij bij je vriend blijft blijven je ouders je chanteren en op je schuldgevoel werken(en dat gaat ze goed af zo te lezen) en is het aan jou om je eigen leven in te gaan vullen. Dat zal vast eng zijn, maar dan heb je wel je eigen leven.
Of je luistert naar je ouders en hun christelijke mores en doet precies wat zij van je willen.
Ik zou je adviseren om je niet te laten chanteren en een eigen leven te gaan leiden, maar ja, wie ben ik? Ik heb geen boodschap aan het geloof en het prediken van hel en verdoemenis en mijn ouders hadden op een zekere leeftijd echt niet meer zoveel invloed op me dat ik nog luisterde naar wat zij goed voor mij vonden.
Of je luistert naar je ouders en hun christelijke mores en doet precies wat zij van je willen.
Ik zou je adviseren om je niet te laten chanteren en een eigen leven te gaan leiden, maar ja, wie ben ik? Ik heb geen boodschap aan het geloof en het prediken van hel en verdoemenis en mijn ouders hadden op een zekere leeftijd echt niet meer zoveel invloed op me dat ik nog luisterde naar wat zij goed voor mij vonden.
zaterdag 14 januari 2017 14:55
zaterdag 14 januari 2017 14:58
Zorg dat je voor jezelf kunt zorgen TO. Wat doe je naast je baan in de supermarkt? Of is het de bedoeling dat je deze baan hebt tot je gaat trouwen en kinderen krijgt? Dit is een serieuze vraag, want als je ouders zo gelovig zijn kan ik me voorstellen dat zij zo denken. En, als dit klopt, moet je je echt afvragen of jij dat ook vindt.
zaterdag 14 januari 2017 14:59
quote:ZeeuwsMeisje95 schreef op 14 januari 2017 @ 14:52:
jawel ik werk in een supermarkt en we zijn bijna 1 jaar samen zoiets en ik kan misschien wel meer uren vragen in de supermarkt maar dan word mijn vader ook achterdochtig misschien
Zolang jij zo vreselijk bang bent voor je ouders en hun mening kun je het zelfstandig worden wel op je buik schrijven. Je bent 21, ruimschoots volwassen en mag je eigen keuzes maken, ook al zijn je ouders het daar niet mee eens. Ook van een verkeerde keuze leer je. Van bang in een hoekje zitten wezen voor je ouders leer je niets. Dan zit je straks met een man die door je ouders is opgedrongen omdat zij dat een geschikte vent vinden en naar de juiste kerk gaat, en een hok vol kinderen.
Als jij dat ambieert, prima. Maar dat doe je blijkbaar toch niet.
jawel ik werk in een supermarkt en we zijn bijna 1 jaar samen zoiets en ik kan misschien wel meer uren vragen in de supermarkt maar dan word mijn vader ook achterdochtig misschien
Zolang jij zo vreselijk bang bent voor je ouders en hun mening kun je het zelfstandig worden wel op je buik schrijven. Je bent 21, ruimschoots volwassen en mag je eigen keuzes maken, ook al zijn je ouders het daar niet mee eens. Ook van een verkeerde keuze leer je. Van bang in een hoekje zitten wezen voor je ouders leer je niets. Dan zit je straks met een man die door je ouders is opgedrongen omdat zij dat een geschikte vent vinden en naar de juiste kerk gaat, en een hok vol kinderen.
Als jij dat ambieert, prima. Maar dat doe je blijkbaar toch niet.
zaterdag 14 januari 2017 15:01
zaterdag 14 januari 2017 15:03
Fulltime baan zoeken en een huisje voor jezelf. Dan kun je eerst een tijdje de relatie met je vriend aankijken en als dat een blijvertje blijkt, kun je altijd nog samenwonen. Je houdt dan (in eerste instantie) nog redelijk contact met je ouders. Verder maak je je eigen keuzes, maar je hoeft ze in het begin niet vlak voor de ogen van je ouders te maken.
zaterdag 14 januari 2017 15:06
Zoals ik het lees, zullen jij en je ouders sowieso een losmaakproces t.a.v. van het geloof meemaken. Jij gelooft niet zoals zij dat doen, ziet dingen anders. Dat is jouw goed recht maar voor jouw ouders is dat erg schrikken. Er zal dus, los van jouw vriend, een proces plaatsvinden waarin jij beetje bij beetje jouw eigen weg zal gaan, en zij beetje bij beetje kunnen wennen. Dit zal niet zonder slag of stoot gaan maar hopelijk houden jullie los van het geloof toch een beetje fijn contact met elkaar.
Maar nogmaals, wonen bij jouw vriend en zijn ouders zou ik niet doen. Als jij over een tijdje je eigen woonruimte hebt, kunnen jullie altijd nog gaan samenwonen.
Maar nogmaals, wonen bij jouw vriend en zijn ouders zou ik niet doen. Als jij over een tijdje je eigen woonruimte hebt, kunnen jullie altijd nog gaan samenwonen.