Wat te doen?

31-10-2014 18:44 23 berichten
Alle reacties Link kopieren
Sinds enige tijd had ik weer contact met mijn zus. Beiden uit een moeilijk nest en jaren geleden bij toeval elkaar weer ontmoet.

Zij was in het begin erg snel en ik wat terughoudend in de zin van kat uit de boom kijken.

Zij wilde veel en intens contact en ik hou daar niet zo van.

In het begin was het best leuk alleen naarmate de relatie duurde merkte ik steeds meer dat er steeds meer problemen van haar kant naar boven kwamen.

Ik heb haar een psycholoog geadviseerd en uiteindelijk is ze daar naar toe gestapt maar erg enthousiast was ze niet. Ze verkeerd ook in een behoorlijke slechte relatie en daar kwam ze steeds meer mee aan.

Ik heb veel geluisterd veel advies gegeven en haar geholpen op diverse manieren.

Maar op op een gegeven moment kwam ze steeds meer op een negatieve manier mijn leven binnen.

Ook mijn kinderen werden geconfronteerd met haar ellende.

Toen heb ik besloten nu even afstand.

Ik heb haar gezegd dat ik het voorlopig even niet meer wilde.

Toen heeft ze me geblockt en er een streep onder gezet. Heb nog geprobeerd haar een apje te sturen maar dit ging niet omdat ze mij geblockt had.

Wat nu denk ik:

- haar gaan bellen terwijl ze mij geblockt heeft

- ik denk dat ik t toch niet meer wil omdat ik inschat dat ze in dezelfde situatie blijft zitten en dat ligt aan iedereen behalve aan haar

- ik heb zelf hard moeten knokken en kan haar grote ellende er niet meer bij hebben



Wat nu?
Alle reacties Link kopieren
moeilijk verhaal, maar bedenk dat familie heel belangrijk is, uiteindelijk heb je alleen familie en het is toch niet zo dat ze graag de problemen opzoekt?

Ik zou haar nog een kans geven



xxx en sterkte!
Alle reacties Link kopieren
Klopt dat vind ik ergens ook alleen vind ik ook dat ik ergens een grens moet trekken.



Ze kan niet begrijpen dat ik, ondanks onze moeilijke jeugd, naar mijn ouders ga. En indirect zegt ze dat iedere keer.

Ik blijf dat niet prettig vinden.

Voel me belemmerd.



Ze zegt dat ze geslagen wordt, komt hier iedere keer met verhalen aan en gaat vervolgens weer terug naar hem.

En op een gegeven moment vind ik het genoeg.

Niet alleen voor mijzelf maar ook voor mijn kinderen.

Het brengt een negatieve sfeer in ons huis.
Alle reacties Link kopieren
Dus wat jij haar verwijt ( teruggaan naar iemand die niet lief voor je is ) verwijt zij jou ( omgaan met ouders die vroeger niet altijd lief zijn geweest ) net zo hard?

Tsja, dat irriteert.
Wat gij niet wilt dat u geschiedt, doe dat ook een ander niet.
Alle reacties Link kopieren
Er zijn inderdaad irritaties van beiden. Op zich vind ik dat ze zelf moet weten of ze wel of niet bij een man blijft die niet lief voor haar is. Alleen kreeg ik last van het feit dat ze bijna wekelijks/maandelijks hier zat en weer terugging.

Niet in de gaten hebbende dat het voor ons op een gegeven moment genoeg was.



Steeds meer mensen om haar heen hadden er genoeg van, dat zag ze wel, maar ik hield het langst vol, Maar op een gegeven moment was het ook voor mij genoeg.

Niet alleen voor mijzelf maar ook voor mijn kinderen.

Ik wilde haar dat uitleggen hoe dat voor mij was maar daar geeft ze geen kans voor. Iig niet via de app.

Want daarop heeft ze mij geblokt.
Alle reacties Link kopieren
Vroeger, heel vroeger en bijna niet meer bekend, deden we in zulke gevallen nog wel eens iets heel aparts.





Een brief schrijven.
Alle reacties Link kopieren
Dat zou een optie kunnen zijn.
Alle reacties Link kopieren
Accepteer elkaar zoals jullie zijn.

Accepteer de keuzes die jullie maken.

Geef aan als je moe bent en het even teveel wordt.

Probeer elkaar niet te veranderen of keuzes op te leggen.

Dit geldt dus voor jullie allebei.
Alle reacties Link kopieren
Min of meer herkenbaar.

Het is altijd lastig, het is familie, je bent met elkaar opgegroeid, maar af en toe ligt het heel moeilijk.



Laat het even zo, even laten rusten.

Als zij er aan toe is, komt ze vanzelf naar je toe.

Anders kun je het altijd zelf op een later moment weer proberen.
Alle reacties Link kopieren
Bunga:



Ik accepteer haar maar niet als ze mijn grenzen overschrijd.

En dat lijk ik niet te kunnen uitleggen. Ik krijg er niet de kans voor.

Ze blokt dus ik moet haar grens respecteren?
Maar op een gegeven moment kwam ze steeds meer op een negatieve manier mijn leven binnen



En wat zei ze, toen jij zei: ik zou heel graag een goede band met je willen en het ook met jou over de leuke dingen in het leven willen hebben?



Je bepaalt samen de onderwerpen waarover je het wil hebben. En je kan zeggen: 'lieve zus, ik begrijp dat je in een rot relatie zit. Ik heb je een aantal keer advies gegeven. Ik kan en wil niet aan de gang blijven. Ik wil ook graag met jou over leuke en luchtige dingen praten en niet almaar over wat er is gebeurd en wat voor narigheid er nu aan de hand is. Ik voel me daar niet fijn onder en ik zou graag een ander soort band/relatie met je willen opbouwen. Ik wil je niet kwijt. Hoe sta je daar tegenover?'



Dit kan per mail, brief maar het liefst per gesprek tijdens een etentje of terrasje. Maar jij mag mede bepalen hoe jij jullie band invult.
Alle reacties Link kopieren
Dat vind ik een goede Doreia.

Want zo is dat.



Maar ze heeft me geblokt en ben nu best bang dat het een ruzie wordt en dat wil ik niet.

Ik wil gewoon zeggen wat jij zegt. Maar ik betwjfel of dat mogelijk is. Dát is eigenlijk mijn dilemma.
Je kan het haar gewoon vertellen, persoonlijk.



Bel aan. Zij doet de deur open en jij zegt: hoi. Mag ik binnenkomen? Ik wil het graag met je uitpraten.



Lijkt me stug dat ze je dan de deur wijst. Maar mocht dit wel zo zijn, dan schrijf je een brief en duw je dat bij haar door de deur.
Alle reacties Link kopieren
Ze woont niet in de buurt. Ik zou haar nu kunnen bellen. Mss moet ik dat maar gewoon doen
Jullie lijken op elkaar in de zin dat jullie beiden de deur naar elkaar hebben dichtgegooid.



Jij in de zin dat je voorlopig geen contact meer wil. Maar ja, wat is voorlopig...

Zij blokkeert jou vervolgens helemaal.



Ik snap dat je klaar bent met haar negativiteit en dat je je misschien het idee hebt dat je niks meer dan een klaagbaak bent. Daar heb je groot gelijk in en het is goed dat je dat aangeven hebt. Voor je jezelf en je gezin. Aan de andere kant is het wel sneu voor haar dat ze maar bij die man blijft terwijl hij haar mishandelt. Daar zit onmacht in van haar kant, ze zit in een cirkel waar ze niet uit kan stappen. Veel vrouwen die mishandeld worden reageren zo. Helaas. Zo werkt dat. Lees het internet er maar op na.



Wat wil jij? Wil jij de deur echt dichthouden of wil je eigenlijk wel contact blijven houden, maar niet zoals nu? Ik denk dat je dat eerst voor jezelf duidelijk moet zien te krijgen.
Alle reacties Link kopieren
Ik wil niet doorgaan zoals het ging.

En ik heb het meerdere malen aangegeven. Maar het dringt niet door blijkbaar. Want ze blijft op haar negatieve manier doorgaan.



Ik heb overigens niet gezegd dat ik geen contact meer wilde maar wel dat ik door de ruzie geen trek had in een gezellig samenzijn met haar partner.

Ik ga daar niet tussen zitten, tussen twee mensen die elkaar bijna de hersens inslaan.

Sindsdien is ze boos en heeft ze mij geblokt.

Dat gaat mij te ver vooral als zij dat niet begrijpt en toch boos is.
Het is een heel slap koord waarop jij moet balanceren. Zij hangt bij jou de vuile was buiten, maar vergeet het je te vertellen als het weer even 'goed' is. En is dan boos wanneer jij niet met haar vriend samen wil zitten, na alle dingen die zij je heeft verteld. Dat realiseert zij zich niet denk ik. Geef het aan: na alle verhalen die jij mij verteld over hoe je vriend tegen jou doet en hoe vaak ik je niet huilend op de bank heb. Hoe moet ik daarna gezellig met jou vriend op de bank gaan zitten? Hoe zie jij dat voor je? Je brengt mij daarmee in een lastig parket.



Als je je zus echt wil helpen, blijf dan vriendelijk naar hem. Hoe moeilijk dit ook is. Op een dag zal zij het licht zien (echt waar!) en dan moet je er voor haar zijn. Als jij hem nu buitensluit, is dat koren op de molen voor hem om te zeggen: je zus is slecht. Je hebt niets aan haar. Blokkeer haar! En dan hoor je niets meer van haar en ben je voor haar als kleine reddingsboei verloren. Maar je mag zeker je grenzen trekken voor jezelf.
Zij blijft op haar negatieve manier doorgaan. Blijkbaar kan ze dat. Wat kan jij doen om jullie omgang naar jouw hand te zetten? Dat klinkt een beetje berekenend, maar toch. Heb jij aangegeven hoe je het wèl wil en anders niet? Dus niet haar wil of niet, maar misschien ook jouw wil of niet? Het is lastig hoor. Op een gegeven moment ben je zelf ook op.



Bijvoorbeeld: je hebt geen zin in een samenzijn tussen haar en haar partner. Zagen jullie elkaar altijd met haar partner erbij? Dan wel contact met jullie samen, maar zonder hem. Zoiets kan ik mee voorstellen.
Alle reacties Link kopieren
Doreia: Ik heb geen rancune naar hem omdat ik beiden verhalen ken. Benader hem niet negatief oid.

Hij is zeker niet diegene die haar heeft geadviseerd om om mij te blokkeren dat vermoed ik niet.



Lupine: ik denk dat het gewoon niet doordrong maar ze ging door en ze voelde toen ook wel dat ik steeds meer afstand nam. We merkten allebei dat het zo niet meer werkte.

Ik ben geen hulpverlener en ik heb ook mijn achtergrond. En met haar vijandighed, met name naar de familie toe, was ik op een gegeven moment steeds meer klaar, dat merkte ik wel.

Ik viind het ook moeilijk naar de familie toe maar ik blijf er wel komen omdat ik dat door diverse redenen wil. En dan is het ook gewoon gezellig. En dat is gewoon genoeg, maar is er niet te halen dat weet ik en accepteer ik.

Ik geniet van wat er nog wel te halen is.
Alle reacties Link kopieren
Ik heb haar gebeld en ze wil niet praten. Dus houdt het hier op.

Best hard, maar zal het moeten accepteren. Jammer dat het zo gelopen is maar ook jammer dat ik mijn gevoelens en gedachten niet duidelijk heb kunnen maken.

Blijkbaar heeft ze daar niks mee.

Misschien is het dát wat ik al die tijd heb aangevoeld. Zolang je doet wat die ander wenst is het goed, maar als je een grens trekt word je ineens niet meer aardig gevonden.

Wat ik al zei: 'we komen uit een probleemgezin' ik weet dat onze achtergrond mee speelt maar kom op: je kunt je daar toch niet altijd achter verschuilen?
Liebeskind, verwijt jezelf nu in elk geval niets meer. Respecteer haar wens om met rust gelaten te worden, maar hou de deur op een kier. Als je haar ziet, negeer haar dan niet. Blijf gewoon open naar haar. Mocht ze van gedachten veranderen, kunnen jullie alsnog het gesprek aangaan samen.



Goed dat je nu de les leert dat je niet door iedereen aardig gevonden hoeft te worden als je daarmee over je eigen grenzen gaat/moet gaan. Dat is nergens voor nodig ook. Mensen die alleen maar op die manier met je om willen gaan, die dat van je verwachten, zijn niet oprecht. Heel veel sterkte met dit een plekje geven.
Alle reacties Link kopieren
Dank je wel voor je lieve woorden, Doreia. Ze doen me goed! * ik wil je een knuffelsmiley geven maar de smileys doen het niet bij mij :(
quote:nina1966 schreef op 31 oktober 2014 @ 19:19:

Vroeger, heel vroeger en bijna niet meer bekend, deden we in zulke gevallen nog wel eens iets heel aparts.





Een brief schrijven.Vroeger, heel vroeger, hadden we een offline versie van 'blocken': brieven ongeopend weggooien. Of, als je de mishandelende partner bent: brief onderscheppen en/of vrouw bont en blauw slaan om wat ze allemaal aan zus vertelt.

Dit is een oud topic. Het topic is daarom gesloten.
Maak een nieuw topic aan om verder praten over dit onderwerp.

Terug naar boven