Relaties
alle pijlers
Wil ik kinderen? Ik weet het gewoon écht niet.
woensdag 26 augustus 2015 19:16
Hoor zoveel om me heen van mensen met kinderwens, zwanger, proberend, of al jarenlang het idee dat ze moeder willen worden, of absoluut niet. En ik heb gewoon eigenlijk echt geen idee. En dat voelt zo laf.
Ik vind kinderen erg leuke wezens, en ik maak de grootste lol met nichtjes en neefjes. Maar ik heb nooit echt zo'n vooropgezet plan gehad van trouwen en kindjes krijgen 'later'. Nu is het later (of eigenlijk zowat al te laat) en ik maak het mezelf niet makkelijker... Ik heb al een aantal jaren een vriend die liever geen vader wou worden. Dat was voor mij geen dealbreaker, omdat ik er eigenlijk zelf ook nog niet zo uit was en ben. Toch wel een soort van proces doorgemaakt dat ALS ik het wil, het dan niet met hem zal zijn. Dus dan ga je terug naar de basisvraag: wil IK het? Maar al een paar jaar (de tijd gaat zo snel!) pieker ik me suf. Voordelen, nadelen, angsten, twijfels, fantasieën, tijdje leven met het ene idee, dan met het andere... Mijn vriend begint inmiddels te zeggen dat als ik het wil, hij er ook wel voor wil gaan. Hoewel ik het idee heb dat ie me vooral niet kwijt wil, en daarom de deur op een kier heeft gezet.
Toch kom ik gewoon geen steek verder. Ik heb gewoon geen idee. Ik zie net zo makkelijk een leven mét kinderen voor me als een leven zonder. Ik kan van allebei niet inschatten hoe ik het over tien jaar zal vinden, dus je moet altijd er maar het beste van maken. En dat zal ik ook vol overgave doen. Maar als ik niet opschiet, bepaalt mijn lijf al voor me. En dat voelt rottig. Ik vind mezelf besluiteloos en slap. Dat ik gewoon geen helder JA of NEE voel. Krijg bijna de neiging om het maar 'aan de tarotkaarten te vragen' ofzo, ware het niet dat ik totaal niet spiritueel ben
Nog meer van die twijfelkonten hier? Of mensen die iets doorslaggevends kunnen aandragen? Glazen bol iemand?
Ik vind kinderen erg leuke wezens, en ik maak de grootste lol met nichtjes en neefjes. Maar ik heb nooit echt zo'n vooropgezet plan gehad van trouwen en kindjes krijgen 'later'. Nu is het later (of eigenlijk zowat al te laat) en ik maak het mezelf niet makkelijker... Ik heb al een aantal jaren een vriend die liever geen vader wou worden. Dat was voor mij geen dealbreaker, omdat ik er eigenlijk zelf ook nog niet zo uit was en ben. Toch wel een soort van proces doorgemaakt dat ALS ik het wil, het dan niet met hem zal zijn. Dus dan ga je terug naar de basisvraag: wil IK het? Maar al een paar jaar (de tijd gaat zo snel!) pieker ik me suf. Voordelen, nadelen, angsten, twijfels, fantasieën, tijdje leven met het ene idee, dan met het andere... Mijn vriend begint inmiddels te zeggen dat als ik het wil, hij er ook wel voor wil gaan. Hoewel ik het idee heb dat ie me vooral niet kwijt wil, en daarom de deur op een kier heeft gezet.
Toch kom ik gewoon geen steek verder. Ik heb gewoon geen idee. Ik zie net zo makkelijk een leven mét kinderen voor me als een leven zonder. Ik kan van allebei niet inschatten hoe ik het over tien jaar zal vinden, dus je moet altijd er maar het beste van maken. En dat zal ik ook vol overgave doen. Maar als ik niet opschiet, bepaalt mijn lijf al voor me. En dat voelt rottig. Ik vind mezelf besluiteloos en slap. Dat ik gewoon geen helder JA of NEE voel. Krijg bijna de neiging om het maar 'aan de tarotkaarten te vragen' ofzo, ware het niet dat ik totaal niet spiritueel ben
Nog meer van die twijfelkonten hier? Of mensen die iets doorslaggevends kunnen aandragen? Glazen bol iemand?
zondag 30 augustus 2015 18:48
quote:slekire schreef op 30 augustus 2015 @ 18:40:
Omdat hele jonge meisjes nog heel zwart/wit denken. En ook zo praten. Meestal zeggen ze ook dat als hun partner later met een ander zou zoenen ze hem/haar er meteen uit zouden gooien blablabla.
En dan begint t echte leven en komen ze er achter dat er toch heel veel grijstinten bij zijn.
De opmerking "jij krijgt nog wel kinderen" kwam bij mij o.a. van een WO-afgestudeerde 35-jarige man en hij zei het regelmatig tegen me.
Oude tantes konden er ook wat van (ook tegen mijn moeder). Dat is een andere generatie, dus ergens begreep ik dat nog wel. De mensen die mij goed kennen zeiden dat soort dingen gelukkig niet.
Omdat hele jonge meisjes nog heel zwart/wit denken. En ook zo praten. Meestal zeggen ze ook dat als hun partner later met een ander zou zoenen ze hem/haar er meteen uit zouden gooien blablabla.
En dan begint t echte leven en komen ze er achter dat er toch heel veel grijstinten bij zijn.
De opmerking "jij krijgt nog wel kinderen" kwam bij mij o.a. van een WO-afgestudeerde 35-jarige man en hij zei het regelmatig tegen me.
Oude tantes konden er ook wat van (ook tegen mijn moeder). Dat is een andere generatie, dus ergens begreep ik dat nog wel. De mensen die mij goed kennen zeiden dat soort dingen gelukkig niet.
zondag 30 augustus 2015 18:54
quote:slekire schreef op 30 augustus 2015 @ 18:40:
Omdat hele jonge meisjes nog heel zwart/wit denken. En ook zo praten. Meestal zeggen ze ook dat als hun partner later met een ander zou zoenen ze hem/haar er meteen uit zouden gooien blablabla.
En dan begint t echte leven en komen ze er achter dat er toch heel veel grijstinten bij zijn.
Haha, maar dan nog heeft niemand iets te maken met andermans keuze! Jong of oud dat maakt geen reet uit.
Maar goed, ik heb nooit begrepen waarom het voor iemand zoooo belangrijk is dat een ander gaat baren!
En bij mij zeiden ze het op mijn 20ste maar op mijn 40ste nog.....en nog steeds hetzelfde ouwe trouwe deuntje.
Omdat hele jonge meisjes nog heel zwart/wit denken. En ook zo praten. Meestal zeggen ze ook dat als hun partner later met een ander zou zoenen ze hem/haar er meteen uit zouden gooien blablabla.
En dan begint t echte leven en komen ze er achter dat er toch heel veel grijstinten bij zijn.
Haha, maar dan nog heeft niemand iets te maken met andermans keuze! Jong of oud dat maakt geen reet uit.
Maar goed, ik heb nooit begrepen waarom het voor iemand zoooo belangrijk is dat een ander gaat baren!
En bij mij zeiden ze het op mijn 20ste maar op mijn 40ste nog.....en nog steeds hetzelfde ouwe trouwe deuntje.
zondag 30 augustus 2015 18:58
Ik wil ook beslist niet zeggen dat het daarom minder kwetsend is. Maar ik denk wel dat het ook erg afhangt van je omgeving, in amsterdam is een meisje wel vijf keer op een avond tegen me begonnen te schreeuwen dat ze me gewoon niet geloofde, iemand met een beetje hersens krijgt toch geen kinderen voor dr 40ste? Neeeeeeeee!!!! In een overvolle kroeg. Tja zij was 38, single en met kinderwens. Moet ik het haar dan heel kwalijk nemen? Of schreeuwt ze t om zichzelf te overtuigen?
zondag 30 augustus 2015 19:02
Hier gaan ze voor je bidden als je ze niet hebt of je nu wilt of niet. En als je op je 40ste geen oma bent dat is op zijn minst twijfelachtig, laat staan dat je dan nog geen moeder bent geworden ![😊]()
Maar ik ben nu 47 en het is voorbij al liet iemand uit de buurt laatst het woordje ivf vallen haha! Mijn genen moeten wel heel erg bijzonder zijn denk ik dan.
Maar ik ben nu 47 en het is voorbij al liet iemand uit de buurt laatst het woordje ivf vallen haha! Mijn genen moeten wel heel erg bijzonder zijn denk ik dan.
zondag 30 augustus 2015 19:32
quote:DaisyF schreef op 30 augustus 2015 @ 18:09:
[...]
In het dorp waar ik woon staat het hebben van een gezin op nr 1. Vrouwen hier praten eigenlijk alleen maar over hun kinderen en hebben verder niet zoveel anders. Ik heb echt tig jaar dit aan moeten horen en over andere zaken werd niet gesproken die jij noemt, hier staat baren met stip op nr 1. Hier zijn niet veel kleine gezinnen, mijn ex buuf heeft er acht. Niets mis mee maar zij vindt het absoluut not done als mensen bewust kinderloos zijn en dat zul je weten ook, wees niet bang.
Als je jong bent is dat best lastig, je voelt je een outsider en ik ken best wat vrouwen die onder druk zijn gezet, zo ook iemand uit mijn klas van de lagere school, de dominee kwam langs na één jaar huwelijk waar de kinderen bleven. Zij had nooit moeder moeten worden want ze verwaarloosde haar dochter.
Maar bovenal ging het hier over het verheerlijken van het ouderschap en niet over andere dingen.Klinkt als de biblebelt, brrr. Ik heb ook niet alle riedeltjes die ik noemde persoonlijk meegemaakt als lijdend voorwerp. Wel de 'waarom een kind als je fulltime werkt?' (krijg altijd veel zin om dan te zeggen: "Vraag je dat ook dagelijks aan jouw man?", want het zijn altijd van die dames met een betaalde hobby van acht uurtjes en een meer dan FT werkende man die dat soort dingen uitkramen). Of dat ik niet meer in een tuniek in de voortuin ga werken of de hond uitlaat. Omdat mensen mij dan heel spontaan gaan feliciteren of vragen of ze mij mogen feliciteren. En dat zijn geen vervelende mensen, echt niet. Ze bedoelen het ook aardig. Maar ik trek geen tuniek meer aan, want als ik 'nee' moet verkopen dan wringen mensen zich in allerlei bochten om mij er maar vooral van te overtuigen dat ik er 'heus niet dik uitzie of zoiets'. En ik wil mijzelf dat gewoon besparen
[...]
In het dorp waar ik woon staat het hebben van een gezin op nr 1. Vrouwen hier praten eigenlijk alleen maar over hun kinderen en hebben verder niet zoveel anders. Ik heb echt tig jaar dit aan moeten horen en over andere zaken werd niet gesproken die jij noemt, hier staat baren met stip op nr 1. Hier zijn niet veel kleine gezinnen, mijn ex buuf heeft er acht. Niets mis mee maar zij vindt het absoluut not done als mensen bewust kinderloos zijn en dat zul je weten ook, wees niet bang.
Als je jong bent is dat best lastig, je voelt je een outsider en ik ken best wat vrouwen die onder druk zijn gezet, zo ook iemand uit mijn klas van de lagere school, de dominee kwam langs na één jaar huwelijk waar de kinderen bleven. Zij had nooit moeder moeten worden want ze verwaarloosde haar dochter.
Maar bovenal ging het hier over het verheerlijken van het ouderschap en niet over andere dingen.Klinkt als de biblebelt, brrr. Ik heb ook niet alle riedeltjes die ik noemde persoonlijk meegemaakt als lijdend voorwerp. Wel de 'waarom een kind als je fulltime werkt?' (krijg altijd veel zin om dan te zeggen: "Vraag je dat ook dagelijks aan jouw man?", want het zijn altijd van die dames met een betaalde hobby van acht uurtjes en een meer dan FT werkende man die dat soort dingen uitkramen). Of dat ik niet meer in een tuniek in de voortuin ga werken of de hond uitlaat. Omdat mensen mij dan heel spontaan gaan feliciteren of vragen of ze mij mogen feliciteren. En dat zijn geen vervelende mensen, echt niet. Ze bedoelen het ook aardig. Maar ik trek geen tuniek meer aan, want als ik 'nee' moet verkopen dan wringen mensen zich in allerlei bochten om mij er maar vooral van te overtuigen dat ik er 'heus niet dik uitzie of zoiets'. En ik wil mijzelf dat gewoon besparen
Nee heb je, ja kun je krijgen
zondag 30 augustus 2015 23:09
quote:blijfgewoonbianca schreef op 30 augustus 2015 @ 15:02:
[...]
Ouderschap verheerlijken, daar ben je allergisch voor. Misschien doen die vrouwen wel zo omdat jij het alleen maar zit af te zeiken?
Dat is niet helemaal eerlijk. Als ik vroeger te kennen gaf dat ik geen kinderen wilde, dan begonnen ze het krijgen van kinderen inderdaad te verheerlijken en dat riep bij mij weerstand op en dan ging ik alle dingen opnoemen die ik ervaar als een enorm nadeel.
Vergeet niet dat het krijgen van kinderen toch de norm is. Want bijna iedereen krijgt kinderen. En waag het eens van een norm af te wijken....
[...]
Ouderschap verheerlijken, daar ben je allergisch voor. Misschien doen die vrouwen wel zo omdat jij het alleen maar zit af te zeiken?
Dat is niet helemaal eerlijk. Als ik vroeger te kennen gaf dat ik geen kinderen wilde, dan begonnen ze het krijgen van kinderen inderdaad te verheerlijken en dat riep bij mij weerstand op en dan ging ik alle dingen opnoemen die ik ervaar als een enorm nadeel.
Vergeet niet dat het krijgen van kinderen toch de norm is. Want bijna iedereen krijgt kinderen. En waag het eens van een norm af te wijken....
maandag 31 augustus 2015 07:28
quote:DaisyF schreef op 30 augustus 2015 @ 18:30:
[...]
Maar helemaal nooit zwanger willen worden gaat er bij de meesten echt niet in hoor. Kan erg vermoeiend zijn, tjonge als ik 15 keer opmerkingen had gehoord dan deed ik het er voor, je kunt er nog wel twee nullen achter plaatsen in mijn geval en dan nog de meest kwetsende, en dan zo'n jaartje of twintig....en ik vraag mij altijd af; why?Waarom blijf je in zo'n gek bekrompen dorpje wonen?
[...]
Maar helemaal nooit zwanger willen worden gaat er bij de meesten echt niet in hoor. Kan erg vermoeiend zijn, tjonge als ik 15 keer opmerkingen had gehoord dan deed ik het er voor, je kunt er nog wel twee nullen achter plaatsen in mijn geval en dan nog de meest kwetsende, en dan zo'n jaartje of twintig....en ik vraag mij altijd af; why?Waarom blijf je in zo'n gek bekrompen dorpje wonen?
maandag 31 augustus 2015 15:05
Ik kan alle redenen om niet aan kinderen te willen beginnen onderschrijven. Voor een heel groot deel kan ik het er zelfs mee eens zijn en soms balen dat mijn leven zo veranderd is. Spijt? Dat zou nergens op slaan, omdat ik moeilijk twee leuke kinderen zo maar weg kan wensen. Ik heb bepaalde keuzes gemaakt en daar hangen bepaalde gevolgen aan. Over all ben ik heel blij met die gevolgen en vind ik het leuk.
Ik heb best veel mensen in mijn omgeving die bewust geen kinderen hebben en dat zijn hele leuke mensen waar ik hele leuke gesprekken mee heb. Ik zou niet leuk met ze om kunnen gaan als ze echt een hekel aan kinderen hadden of er helemaal nooit iets van zouden moeten weten. Het is wel een vooroordeel dat mensen vaak hebben over bewust kinderlozen en dat is jammer.
Ik heb best veel mensen in mijn omgeving die bewust geen kinderen hebben en dat zijn hele leuke mensen waar ik hele leuke gesprekken mee heb. Ik zou niet leuk met ze om kunnen gaan als ze echt een hekel aan kinderen hadden of er helemaal nooit iets van zouden moeten weten. Het is wel een vooroordeel dat mensen vaak hebben over bewust kinderlozen en dat is jammer.
maandag 31 augustus 2015 22:33
Ik denk dat als je wel kinderen neemt, je geen spijt zal hebben: de natuur zit zo in elkaar dat je onvoorwaardelijk van dat wezen zal houden en dat je daarna zal denken: "Hoe heb ik ooit kunnen twijfelen? Mijn kind is het mooiste wat me ooit is overkomen."
Aan de andere kant denk ik dat je geen spijt zal hebben als je geen kinderen neemt wanneer je dat doet uit bepaalde principes, zoals: het is egoïstisch om zelf gelukkig(er) te willen worden door het baren van een ander menswezen, overbevolking, een kind kost een huis enzovoort. Dat zijn namelijk mijn redenen, waar bijvoorbeeld ikzelf volledig achtersta.
Als je rationeel nadenkt, is een kind nemen helemaal niet zo vanzelfsprekend. Ik heb erg veel bewondering voor vrouwen en mannen die ervoor kiezen om niet voor nageslacht te zorgen: er heerst een enorme sociale (en biologische) druk om jezelf voort te planten. Al zijn emoties natuurlijk een totaal andere zaak.
In jouw geval (ik heb wel niet alle reacties gelezen) denk ik dat jij perfect gelukkig zou kunnen zijn zonder kinderen, op voorwaarde dat je jezelf voor de rest van je leven zal moeten verantwoorden waarom je dat gedaan hebt en zal je sociale afkeuring moeten kunnen verdragen: anno 2015 is het nog helemaal niet zo oké om niet zwanger te willen worden. Unfortunately.
Mijn bloedeigen moeder, bijvoorbeeld, houdt zielsveel van haar drie prachtige kinderen, maar soms vertelt ze dat ze ons liever niet had gehad. En dat is puur omdat ze te veel van ons houdt: ze is overbezorgd (ook al zijn we alledrie volwassen) en die stress kan zij simpelweg niet aan. Ik vind daarom ook als je ervoor kiest om een mens op de wereld te zetten, dat die persoon voor de rest van jouw leven, tot het einde van je dagen absoluut prioritair moet zijn. Dat kind heeft namelijk niet voor zijn/haar leven gekozen.
Aan de andere kant denk ik dat je geen spijt zal hebben als je geen kinderen neemt wanneer je dat doet uit bepaalde principes, zoals: het is egoïstisch om zelf gelukkig(er) te willen worden door het baren van een ander menswezen, overbevolking, een kind kost een huis enzovoort. Dat zijn namelijk mijn redenen, waar bijvoorbeeld ikzelf volledig achtersta.
Als je rationeel nadenkt, is een kind nemen helemaal niet zo vanzelfsprekend. Ik heb erg veel bewondering voor vrouwen en mannen die ervoor kiezen om niet voor nageslacht te zorgen: er heerst een enorme sociale (en biologische) druk om jezelf voort te planten. Al zijn emoties natuurlijk een totaal andere zaak.
In jouw geval (ik heb wel niet alle reacties gelezen) denk ik dat jij perfect gelukkig zou kunnen zijn zonder kinderen, op voorwaarde dat je jezelf voor de rest van je leven zal moeten verantwoorden waarom je dat gedaan hebt en zal je sociale afkeuring moeten kunnen verdragen: anno 2015 is het nog helemaal niet zo oké om niet zwanger te willen worden. Unfortunately.
Mijn bloedeigen moeder, bijvoorbeeld, houdt zielsveel van haar drie prachtige kinderen, maar soms vertelt ze dat ze ons liever niet had gehad. En dat is puur omdat ze te veel van ons houdt: ze is overbezorgd (ook al zijn we alledrie volwassen) en die stress kan zij simpelweg niet aan. Ik vind daarom ook als je ervoor kiest om een mens op de wereld te zetten, dat die persoon voor de rest van jouw leven, tot het einde van je dagen absoluut prioritair moet zijn. Dat kind heeft namelijk niet voor zijn/haar leven gekozen.
Veritas vos liberabit
maandag 31 augustus 2015 23:03
Ik ben bang dat ik over tien jaar andere principes heb en dan tóch spijt zal hebben.
Ik twijfel ook enorm. Wat ik wel bijna zeker weet is dat ik spijt zal hebben als ik geen gezin sticht. Angst voor die spijt is de reden dat ik het krijgen van 1 kind overweeg.
Wanneer zal ik eruit zijn en zal dat op tijd zijn?
Dit is met recht mijn moeilijkste beslissing ooit
Ik twijfel ook enorm. Wat ik wel bijna zeker weet is dat ik spijt zal hebben als ik geen gezin sticht. Angst voor die spijt is de reden dat ik het krijgen van 1 kind overweeg.
Wanneer zal ik eruit zijn en zal dat op tijd zijn?
Dit is met recht mijn moeilijkste beslissing ooit
maandag 31 augustus 2015 23:14
quote:Charlotte717 schreef op 31 augustus 2015 @ 22:33:
Ik denk dat als je wel kinderen neemt, je geen spijt zal hebben: de natuur zit zo in elkaar dat je onvoorwaardelijk van dat wezen zal houden en dat je daarna zal denken: "Hoe heb ik ooit kunnen twijfelen? Mijn kind is het mooiste wat me ooit is overkomen."
Ik denk daar anders over. Je kan nog zo onvoorwaardelijk van een kind houden, maar als je door omstandigheden te veel beperkt wordt kan je toch spijt krijgen van een kind. Ik zeg ook wel eens dat ik geen kinderen wil, omdat ik te veel hou van het kind dat er nooit zal komen om het een moeder als mezelf aan te doen (hoge kans op nieuwe depressies, etc.).
Ik denk dat als je wel kinderen neemt, je geen spijt zal hebben: de natuur zit zo in elkaar dat je onvoorwaardelijk van dat wezen zal houden en dat je daarna zal denken: "Hoe heb ik ooit kunnen twijfelen? Mijn kind is het mooiste wat me ooit is overkomen."
Ik denk daar anders over. Je kan nog zo onvoorwaardelijk van een kind houden, maar als je door omstandigheden te veel beperkt wordt kan je toch spijt krijgen van een kind. Ik zeg ook wel eens dat ik geen kinderen wil, omdat ik te veel hou van het kind dat er nooit zal komen om het een moeder als mezelf aan te doen (hoge kans op nieuwe depressies, etc.).
dinsdag 1 september 2015 10:14
quote:Charlotte717 schreef op 31 augustus 2015 @ 22:33:
Ik denk dat als je wel kinderen neemt, je geen spijt zal hebben: de natuur zit zo in elkaar dat je onvoorwaardelijk van dat wezen zal houden en dat je daarna zal denken: "Hoe heb ik ooit kunnen twijfelen? Mijn kind is het mooiste wat me ooit is overkomen."
Nou, dat is helaas niet altijd zo hoor. Er zijn kinderen die verwaarloosd en mishandeld worden. Er zijn mensen die kinderen krijgen, die ze eigenlijk van te voren hadden moeten castreren zonder verdoving....
Ik denk dat als je wel kinderen neemt, je geen spijt zal hebben: de natuur zit zo in elkaar dat je onvoorwaardelijk van dat wezen zal houden en dat je daarna zal denken: "Hoe heb ik ooit kunnen twijfelen? Mijn kind is het mooiste wat me ooit is overkomen."
Nou, dat is helaas niet altijd zo hoor. Er zijn kinderen die verwaarloosd en mishandeld worden. Er zijn mensen die kinderen krijgen, die ze eigenlijk van te voren hadden moeten castreren zonder verdoving....
dinsdag 1 september 2015 10:16
quote:Rubber_Ducky schreef op 31 augustus 2015 @ 23:03:
Ik ben bang dat ik over tien jaar andere principes heb en dan tóch spijt zal hebben.
Ik twijfel ook enorm. Wat ik wel bijna zeker weet is dat ik spijt zal hebben als ik geen gezin sticht. Angst voor die spijt is de reden dat ik het krijgen van 1 kind overweeg.
Wanneer zal ik eruit zijn en zal dat op tijd zijn?
Dit is met recht mijn moeilijkste beslissing ooit
Je moet dan niet meer omzien. De beslissing die je nu neemt, daar moet je je bij neerleggen en niet meer denken aan hoe het zou zijn als je anders beslist had. Daar heb je namelijk niets aan.
Ik krijg misschien ook nog wel spijt als ik straks 60 ben of zo, of ouder, hoewel ik me dat niet kan voorstellen. Maar dan moet ik er niet meer te veel bij stil staan, omdat ik tot dusver dan toch het leven hebt geleid waar ik tevreden mee was.
Ik ben bang dat ik over tien jaar andere principes heb en dan tóch spijt zal hebben.
Ik twijfel ook enorm. Wat ik wel bijna zeker weet is dat ik spijt zal hebben als ik geen gezin sticht. Angst voor die spijt is de reden dat ik het krijgen van 1 kind overweeg.
Wanneer zal ik eruit zijn en zal dat op tijd zijn?
Dit is met recht mijn moeilijkste beslissing ooit
Je moet dan niet meer omzien. De beslissing die je nu neemt, daar moet je je bij neerleggen en niet meer denken aan hoe het zou zijn als je anders beslist had. Daar heb je namelijk niets aan.
Ik krijg misschien ook nog wel spijt als ik straks 60 ben of zo, of ouder, hoewel ik me dat niet kan voorstellen. Maar dan moet ik er niet meer te veel bij stil staan, omdat ik tot dusver dan toch het leven hebt geleid waar ik tevreden mee was.
dinsdag 1 september 2015 10:23
@Rubber_ducky, ik las op dit forum eens de tip om als je geen keuze kunt maken, eens een week te doen alsof je die wel hebt gemaakt. Wat voel je, flinke weerstand of eigenlijk wel opluchting? En dan daarna een week de andere keuze maken. Ik weet niet meer wie het was, maar ik heb daar zoveel aan gehad, niet normaal.
dinsdag 1 september 2015 14:53
quote:Rubber_Ducky schreef op 01 september 2015 @ 14:44:
Ik ga het proberen Ikeaverslaafde. Nu nog even broeden op hoe ik net ga doen alsof ik een gezin hen.
Net doen of je een gezin bent, ja nee, natuurlijk niet. Maar wel proberen een week lang je af en toe voor te stellen wat je zou doen als je een gezin of kind had. Bijvoorbeeld dit moment, dan zou je misschien bijna het kind moeten ophalen van school, hoe zou dat zijn? Of een baby, die zou je nu in de wandelwagen doen en luiers gaan kopen misschien. Of je peuter is moe en zit de hele tijd je grenzen te testen. Word je boos of wat ga je doen? Zoiets. Dat maakt het allemaal werkelijker (vind ik althans).
En dan het omgekeerde: er komt nooit een eigen kind. Hoe voelt dat als je langs een speeltuin loopt? Of als je een avond uitgaat of een reis boekt? Of als je spontaan besluit bij een vriendin langs te gaan?
Bij mezelf merkte ik dat ik bij de laatste beslissing vaker positief (en zelfs een beetje opgelucht) dacht, wat mij wel weer sterkte in mijn beslissing.
Ik ga het proberen Ikeaverslaafde. Nu nog even broeden op hoe ik net ga doen alsof ik een gezin hen.
Net doen of je een gezin bent, ja nee, natuurlijk niet. Maar wel proberen een week lang je af en toe voor te stellen wat je zou doen als je een gezin of kind had. Bijvoorbeeld dit moment, dan zou je misschien bijna het kind moeten ophalen van school, hoe zou dat zijn? Of een baby, die zou je nu in de wandelwagen doen en luiers gaan kopen misschien. Of je peuter is moe en zit de hele tijd je grenzen te testen. Word je boos of wat ga je doen? Zoiets. Dat maakt het allemaal werkelijker (vind ik althans).
En dan het omgekeerde: er komt nooit een eigen kind. Hoe voelt dat als je langs een speeltuin loopt? Of als je een avond uitgaat of een reis boekt? Of als je spontaan besluit bij een vriendin langs te gaan?
Bij mezelf merkte ik dat ik bij de laatste beslissing vaker positief (en zelfs een beetje opgelucht) dacht, wat mij wel weer sterkte in mijn beslissing.
dinsdag 1 september 2015 14:57
quote:ikeaverslaafde schreef op 01 september 2015 @ 10:23:
@Rubber_ducky, ik las op dit forum eens de tip om als je geen keuze kunt maken, eens een week te doen alsof je die wel hebt gemaakt. Wat voel je, flinke weerstand of eigenlijk wel opluchting? En dan daarna een week de andere keuze maken. Ik weet niet meer wie het was, maar ik heb daar zoveel aan gehad, niet normaal.
Wat een goede tip zeg. Ik ben een echte twijfelaar en heb hier wel iets aan.
Soms stel ik me voor wat ik op een dag zou doen als ik wel een kind had. Bijvoorbeeld als ik 's ochtends terug naar huis fiets van de sportschool en zie hoe ouders hun kinderen naar school brengen. Als ik een kind had was het dus al over met de vroege sportschoolsessies. Ook zal er geen tijd zijn voor de krant bij het ontbijt en me op mijn gemak aan te kleden.
Eigenlijk is er heel veel wat opeens niet meer kan.
Maar wat komt er voor terug ? Die gedachte heb ik nooit consequent gevolgd, en zeker niet voor een week. Ik ga nu eens een week doen alsof ik de beslissing heb genomen voor een kind. Ben benieuwd...
@Rubber_ducky, ik las op dit forum eens de tip om als je geen keuze kunt maken, eens een week te doen alsof je die wel hebt gemaakt. Wat voel je, flinke weerstand of eigenlijk wel opluchting? En dan daarna een week de andere keuze maken. Ik weet niet meer wie het was, maar ik heb daar zoveel aan gehad, niet normaal.
Wat een goede tip zeg. Ik ben een echte twijfelaar en heb hier wel iets aan.
Soms stel ik me voor wat ik op een dag zou doen als ik wel een kind had. Bijvoorbeeld als ik 's ochtends terug naar huis fiets van de sportschool en zie hoe ouders hun kinderen naar school brengen. Als ik een kind had was het dus al over met de vroege sportschoolsessies. Ook zal er geen tijd zijn voor de krant bij het ontbijt en me op mijn gemak aan te kleden.
Eigenlijk is er heel veel wat opeens niet meer kan.
Maar wat komt er voor terug ? Die gedachte heb ik nooit consequent gevolgd, en zeker niet voor een week. Ik ga nu eens een week doen alsof ik de beslissing heb genomen voor een kind. Ben benieuwd...
dinsdag 1 september 2015 17:25
quote:Rubber_Ducky schreef op 31 augustus 2015 @ 23:03:
Ik twijfel ook enorm. Wat ik wel bijna zeker weet is dat ik spijt zal hebben als ik geen gezin sticht. Angst voor die spijt is de reden dat ik het krijgen van 1 kind overweeg.
Dit zinnetje van jou triggerde mij nogal. Je weet bijna zeker dat je spijt gaat krijgen. Klinkt al wel dat je meer neigt naar wel.
Ik herken die twijfels niet, toen ik nog kon zeg maar. Nu ik 47 ben heb ik de laatste tijd wel eens een rotgevoel over me omdat ik kan bedenken hoe leuk ik een gezellige tienderdochter had gevonden.
Ik wens je veel sterkte met het maken van een keuze, het is zo verdomd lastig als je twijfelt denk ik. We hebben nu éénmaal de keuze tegenwoordig en er wordt best veel verwacht van mensen, probeer er maar eens een balans in te vinden.
Ik twijfel ook enorm. Wat ik wel bijna zeker weet is dat ik spijt zal hebben als ik geen gezin sticht. Angst voor die spijt is de reden dat ik het krijgen van 1 kind overweeg.
Dit zinnetje van jou triggerde mij nogal. Je weet bijna zeker dat je spijt gaat krijgen. Klinkt al wel dat je meer neigt naar wel.
Ik herken die twijfels niet, toen ik nog kon zeg maar. Nu ik 47 ben heb ik de laatste tijd wel eens een rotgevoel over me omdat ik kan bedenken hoe leuk ik een gezellige tienderdochter had gevonden.
Ik wens je veel sterkte met het maken van een keuze, het is zo verdomd lastig als je twijfelt denk ik. We hebben nu éénmaal de keuze tegenwoordig en er wordt best veel verwacht van mensen, probeer er maar eens een balans in te vinden.
dinsdag 1 september 2015 17:29
dinsdag 1 september 2015 18:50
quote:DaisyF schreef op 01 september 2015 @ 17:29:
Je zou bijna meeloopdagen willen hebben met ouders , zodat je enige voorstelling hebt van de praktijk. Dus niet een gezellig logeerpartijtje maar concreet: wat betekent het hebben van een kind nu eigenlijk en hoe ziet een dag/avondritme er nu uit.Eigenlijk zou je dat iedereen die overweegt om aan kinderen te beginnen wel aan kunnen raden. En dan dus in het gewone dagelijkse leven. Niet op vakantie dagen waar alles leuk is en alles mag.
Je zou bijna meeloopdagen willen hebben met ouders , zodat je enige voorstelling hebt van de praktijk. Dus niet een gezellig logeerpartijtje maar concreet: wat betekent het hebben van een kind nu eigenlijk en hoe ziet een dag/avondritme er nu uit.Eigenlijk zou je dat iedereen die overweegt om aan kinderen te beginnen wel aan kunnen raden. En dan dus in het gewone dagelijkse leven. Niet op vakantie dagen waar alles leuk is en alles mag.
dinsdag 1 september 2015 19:57
Ik heb hier een topic over geopend vandaag. Maar Ikeaverslaafde verwees me naar dit topic.
Ik zie meer nadelen dan voordelen aan een kind voor zover ik dat kan beoordelen vooraf. Daar blijf ik wel bij.
Alleen is dat gevoel soms zo sterk dat ik ga twijfelen en ineens die nadelen voor lief wil gaan nemen.. Als dat sterke gevoel dan weer wat wegzakt dan ben ik blij dat ik geen beslissing heb genomen. Dus puur met mijn verstand zeg ik nee.
Ik zie meer nadelen dan voordelen aan een kind voor zover ik dat kan beoordelen vooraf. Daar blijf ik wel bij.
Alleen is dat gevoel soms zo sterk dat ik ga twijfelen en ineens die nadelen voor lief wil gaan nemen.. Als dat sterke gevoel dan weer wat wegzakt dan ben ik blij dat ik geen beslissing heb genomen. Dus puur met mijn verstand zeg ik nee.
Ergens lekker in knijpen, dat helpt.
