Relaties
alle pijlers
Zie ik spoken door eigen onzekerheid?
zondag 26 juni 2016 20:02
Ongeveer anderhalf jaar geleden heb ik hier mijn verhaal neergezet. Wegens anonimiteit heb ik de intro verwijderd enige tijd terug.
Korte samenvatting; ik was zwanger, oudcollega van man plaatste een uitdagende foto als reactie op zijn (totaal niet uitdagende) status op fb, ik ben gaan speuren en kreeg een naar gevoel. Hem ermee geconfronteerd maar hij had voor alles een logische verklaring. Althans voor hem heel logisch, voor mij nog steeds beetje dubieus.
Maar goed, ik heb hem het voordeel van de twijfel gegeven: het verweten aan zwangerschapshormonen en zijn onwetendheid en besloten hem te vertrouwen.
Nu zit ik toch weer met een dilemma en vraag me af wat ik hiermee moet.
Hij heeft een nieuwe baan.
Vorig weekend zaten we in de auto met kinderen en moest ik wederzijdse kennis appen,vroeg of dat even met zijn telefoon kon (mijne lag achterin). Ik weet niet meer waarom maar hij legde de telefoon even op zijn schoot (hadden geparkeerd) en toen hij zijn app opende zag ik dat hij had geappt met een vrouw waarvan ik vermoed dat ze een collega is.
Ondanks voorgaande info vond ik dat niet vreemd, hij mag gerust appen met vrouwelijke collega's. Hij rommelde iets met zijn telefoon en zei opeens: ach ik kan net zo goed zelf even appen nu.
Toen hij weer de app opende zag ik dat hij het gesprek had verwijderd. Ik heb tegen mezelf gezegd dat ik spoken zie, misschien de naam niet goed gezien,of vergist want de eerste letters lijken op die van een vriend etc.
Toen ik vanmorgen op fb keek had deze collega (een geheel onschuldige!) reactie op hem gegeven. Nog steeds prima, maar ik heb het dus toch goed gezien, de naam 'bestaat' wel degelijk in zijn kennissenkring.
Voor de duidelijkheid: het wantrouwen komt voort uit het vermoeden van het wissen van het gesprek, als het gesprek er nog gewoon in had gestaan was ik niet ongerust geweest.
Maar goed, het gelaten voor wat het was, we gingen immers een weekend weg en ik zal wel spoken zien.
De afgelopen dagen hebben we ruzie, de kinderen vragen veel negatieve aandacht,we zijn moe en zien elkaar weinig. Hij wil dat ik meer aandacht heb voor hem, en voor ons samen. Maar ik vind dat hij daar de afgelopen dagen weinig moeite voor deed nadat hij een feestje met collega's heeft gehad, anderhalf later thuis kwam midden in de nacht omdat hij was verdwaald (dit trek ik niet echt in twijfel) maar onze enige vrije avond samen dan wel om 20.00 in bed ligt en ik alleen op de bank.
Ik ben vandaag erg boos, boos om alles, boos om niets. Ik weet niet zo goed of het onderliggende probleem eigenlijk mijn wantrouwen is. En ligt dat wantrouwen bij mij? Ik ben erg onzeker over mijn uiterlijk na mijn zwangerschappen.
Moet ik dit voorval (WEER) gaan aankaarten? Ik vrees dat hij alles zal ontkennen en ik me weer een muts voel. En ik wil ook niet voor ongemakkelijke situaties gaan zorgen bij een bedrijfsfeestje..
Wat te doen?
Korte samenvatting; ik was zwanger, oudcollega van man plaatste een uitdagende foto als reactie op zijn (totaal niet uitdagende) status op fb, ik ben gaan speuren en kreeg een naar gevoel. Hem ermee geconfronteerd maar hij had voor alles een logische verklaring. Althans voor hem heel logisch, voor mij nog steeds beetje dubieus.
Maar goed, ik heb hem het voordeel van de twijfel gegeven: het verweten aan zwangerschapshormonen en zijn onwetendheid en besloten hem te vertrouwen.
Nu zit ik toch weer met een dilemma en vraag me af wat ik hiermee moet.
Hij heeft een nieuwe baan.
Vorig weekend zaten we in de auto met kinderen en moest ik wederzijdse kennis appen,vroeg of dat even met zijn telefoon kon (mijne lag achterin). Ik weet niet meer waarom maar hij legde de telefoon even op zijn schoot (hadden geparkeerd) en toen hij zijn app opende zag ik dat hij had geappt met een vrouw waarvan ik vermoed dat ze een collega is.
Ondanks voorgaande info vond ik dat niet vreemd, hij mag gerust appen met vrouwelijke collega's. Hij rommelde iets met zijn telefoon en zei opeens: ach ik kan net zo goed zelf even appen nu.
Toen hij weer de app opende zag ik dat hij het gesprek had verwijderd. Ik heb tegen mezelf gezegd dat ik spoken zie, misschien de naam niet goed gezien,of vergist want de eerste letters lijken op die van een vriend etc.
Toen ik vanmorgen op fb keek had deze collega (een geheel onschuldige!) reactie op hem gegeven. Nog steeds prima, maar ik heb het dus toch goed gezien, de naam 'bestaat' wel degelijk in zijn kennissenkring.
Voor de duidelijkheid: het wantrouwen komt voort uit het vermoeden van het wissen van het gesprek, als het gesprek er nog gewoon in had gestaan was ik niet ongerust geweest.
Maar goed, het gelaten voor wat het was, we gingen immers een weekend weg en ik zal wel spoken zien.
De afgelopen dagen hebben we ruzie, de kinderen vragen veel negatieve aandacht,we zijn moe en zien elkaar weinig. Hij wil dat ik meer aandacht heb voor hem, en voor ons samen. Maar ik vind dat hij daar de afgelopen dagen weinig moeite voor deed nadat hij een feestje met collega's heeft gehad, anderhalf later thuis kwam midden in de nacht omdat hij was verdwaald (dit trek ik niet echt in twijfel) maar onze enige vrije avond samen dan wel om 20.00 in bed ligt en ik alleen op de bank.
Ik ben vandaag erg boos, boos om alles, boos om niets. Ik weet niet zo goed of het onderliggende probleem eigenlijk mijn wantrouwen is. En ligt dat wantrouwen bij mij? Ik ben erg onzeker over mijn uiterlijk na mijn zwangerschappen.
Moet ik dit voorval (WEER) gaan aankaarten? Ik vrees dat hij alles zal ontkennen en ik me weer een muts voel. En ik wil ook niet voor ongemakkelijke situaties gaan zorgen bij een bedrijfsfeestje..
Wat te doen?
woensdag 27 juli 2016 19:45
TO, hij Wil alles doen, wat jij zegt. Lekker makkelijk. Moet jij dus t plan maken.
Het gaat erom wat hij gaat doen: wat is zijn plan? Hoe gaat deze boze graffiti weer ok krijgen. Hoe gaat ie dat zelf doen. De lieve zorgzame graffiti had al niet genoeg aandacht voor hem, nu nog minder. Hoe gaat ie niet weer de fout in? Nu geeft ie zn tel. Nog al wiedes. Er speelt nu niets meer.
Het gaat erom wat hij gaat doen: wat is zijn plan? Hoe gaat deze boze graffiti weer ok krijgen. Hoe gaat ie dat zelf doen. De lieve zorgzame graffiti had al niet genoeg aandacht voor hem, nu nog minder. Hoe gaat ie niet weer de fout in? Nu geeft ie zn tel. Nog al wiedes. Er speelt nu niets meer.
woensdag 27 juli 2016 20:35
Nou ik was niet van plan om naar de Luigi Lucardi te gaan, ga er eens mooi een middag voor uittrekken.
Ik begrijp dat mensen hun bedenkingen hebben,heb ik ook. Ik weet alleen dat ik hier niet uitkom in mijn eentje omdat ik de wijze waarop ik normaal beslissingen neem voor mij en de mijn kinderen, geen optie is. Ik vertrouw mezelf niet meer.
Dus daar zoek ik hulp bij.
En hij is er niet mee gekomen,maar daarin denk ik in het belang van nu,ik ga niet zitten wachten totdat hij zich dit heeft bedacht. We moeten zo snel mogelijk praten met een derde, die hopelijk mij weer kan helpen te vertrouwen op de besluiten die ik neem.
Dat zegt niks over onze relatie, alleen als team naar onze kinderen toe.
Ik walg van de gedachte aan wat hij heeft gedaan, vind het vreselijk. Maar hij is de vader van mijn kinderen. Wat hebben zij eraan dat wij vechtend over straat rollen? Ik hen opzet tegen hem? Ik wil dat hij hun vader kan zijn,met alle verantwoordelijkheden die daar bij horen. En het feit dat hij met haar contact had tijdens de tijd die hij doorbracht met ons en onze kinderen vind ik het ergste verraad. Maar afgezien van dat, is hij een goede vader. Dat mag ik gewoon niet ontkennen. Dus ik wil hun contact goed houden, in hun belang. En hoe dat eruit moet zien weet ik niet, daarbij heb ik hulp nodig. Ik hoop dat er antwoorden komen en ook of er gaandeweg (ik zie dat als nog heel ver weg!) een antwoord komt op de vraag of ik hem als partner nog een kans kan en wil geven.
Misschien ontdek ik wel dat het leven zonder hem veel leuker is..of komt er zoveel naar boven dat blijkt dat we niet bij elkaar meer horen. Of juist maakt het ons sterker. Ik hoop op dat laatste op dit moment,dat kan ik niet ontkennen. We hebben heel wat samen meemaakt dus mijn gevoel voor hem is heel sterk. Maar als het ongezond voor mij zou zijn om hem weer een kans te geven,houdt het op. Mijn kinderen moeten een moeder hebben die laat zien dat ze kiest voor een goed leven dat ze verdient. En ik verdien een man die goed voor me is, of hij dat weer kan worden of het een ander is weet ik niet. En misschien moet ik wel alleen blijven met veel vriendinnen. En sterf ik oud met een kat als huisgenoot.
Ik begrijp dat mensen hun bedenkingen hebben,heb ik ook. Ik weet alleen dat ik hier niet uitkom in mijn eentje omdat ik de wijze waarop ik normaal beslissingen neem voor mij en de mijn kinderen, geen optie is. Ik vertrouw mezelf niet meer.
Dus daar zoek ik hulp bij.
En hij is er niet mee gekomen,maar daarin denk ik in het belang van nu,ik ga niet zitten wachten totdat hij zich dit heeft bedacht. We moeten zo snel mogelijk praten met een derde, die hopelijk mij weer kan helpen te vertrouwen op de besluiten die ik neem.
Dat zegt niks over onze relatie, alleen als team naar onze kinderen toe.
Ik walg van de gedachte aan wat hij heeft gedaan, vind het vreselijk. Maar hij is de vader van mijn kinderen. Wat hebben zij eraan dat wij vechtend over straat rollen? Ik hen opzet tegen hem? Ik wil dat hij hun vader kan zijn,met alle verantwoordelijkheden die daar bij horen. En het feit dat hij met haar contact had tijdens de tijd die hij doorbracht met ons en onze kinderen vind ik het ergste verraad. Maar afgezien van dat, is hij een goede vader. Dat mag ik gewoon niet ontkennen. Dus ik wil hun contact goed houden, in hun belang. En hoe dat eruit moet zien weet ik niet, daarbij heb ik hulp nodig. Ik hoop dat er antwoorden komen en ook of er gaandeweg (ik zie dat als nog heel ver weg!) een antwoord komt op de vraag of ik hem als partner nog een kans kan en wil geven.
Misschien ontdek ik wel dat het leven zonder hem veel leuker is..of komt er zoveel naar boven dat blijkt dat we niet bij elkaar meer horen. Of juist maakt het ons sterker. Ik hoop op dat laatste op dit moment,dat kan ik niet ontkennen. We hebben heel wat samen meemaakt dus mijn gevoel voor hem is heel sterk. Maar als het ongezond voor mij zou zijn om hem weer een kans te geven,houdt het op. Mijn kinderen moeten een moeder hebben die laat zien dat ze kiest voor een goed leven dat ze verdient. En ik verdien een man die goed voor me is, of hij dat weer kan worden of het een ander is weet ik niet. En misschien moet ik wel alleen blijven met veel vriendinnen. En sterf ik oud met een kat als huisgenoot.
woensdag 27 juli 2016 20:35
Mijn ervaring. Ik had een maand verkering. Hij had al een reis gepland naar Thailand. Ik kreeg nog een brief dat hij mij zo geweldig vond blabla. Na een jaar kwam.ik erachter dat hij daar seks had gehad met een toeriste. Stelde echt niets voor benadrukte hij. Later kwam ik erachter dat hij afsprak met iemand. Alleen om te praten. Was ook niet waar bleek. Ik zat naast hem een keer en zag ik zijn agenda staan etentje met corine. Ik vroeg wie is dit? Oh dat was grwoon een vriendin. Bleek later een exscharrel te zijn. Vaag computergedrag had hij ook. En altijd kon hij er niks aan doen. Hij was zelfs met een prostituee meegeweest. Was gratis. Zij wilde graag....jaja
woensdag 27 juli 2016 20:48
quote:Grafitti schreef op 27 juli 2016 @ 20:38:
Oh ja en op de vraag wat zijn plan is: volgens hem zelf vechten voor de kinderen en voor mij. En hoe dat mag hij wel mooi zelf vorm gaan geven. Daar ga ik hem niet in onderwijzen.
Probeer wel helder te krijgen voor jezelf waaraan zijn 'vechten' moet voldoen. Om te voorkomen dat hij beweer dat hij zo hard zijn best doet en jij daarin meegaat, meer op basis van je hoop dan op basis van een feitelijke en bestendige gedragsverandering hem weer een kans geeft.
Je klinkt overigens heel verstandig en gedecideerd, mijn complimenten daarvoor. En als het een keer niet lukt, praat met mensen die je vertrouwt. Wie weet het al behalve jijzelf bij wie je terecht kunt?
Oh ja en op de vraag wat zijn plan is: volgens hem zelf vechten voor de kinderen en voor mij. En hoe dat mag hij wel mooi zelf vorm gaan geven. Daar ga ik hem niet in onderwijzen.
Probeer wel helder te krijgen voor jezelf waaraan zijn 'vechten' moet voldoen. Om te voorkomen dat hij beweer dat hij zo hard zijn best doet en jij daarin meegaat, meer op basis van je hoop dan op basis van een feitelijke en bestendige gedragsverandering hem weer een kans geeft.
Je klinkt overigens heel verstandig en gedecideerd, mijn complimenten daarvoor. En als het een keer niet lukt, praat met mensen die je vertrouwt. Wie weet het al behalve jijzelf bij wie je terecht kunt?
Gecompartimenteerde troep is ook een vorm van opruimen.
woensdag 27 juli 2016 21:02
Ik heb zelf geen flauw idee op dit moment hoe dat vechten eruit moet zien. Het zal niet gaan met wat leuke uitjes en een bos bloemen. En ook niet met gouden oorbellen.
Ik weet niet goed hoe wel, maar het zou een verandering in onze relatie moeten zijn. De manier van omgaan met elkaar, dingen bespreken, ik weet het niet. Dat is totaal niet tastbaar voor me. Maar ik hoop ook op dat soort vragen antwoord te krijgen bij die therapie. Ik weet het zelf gewoon niet. Kan ik überhaupt ooit weer mij zijn vrouw voelen en nog belangrijker,zal hij nog MIJN man kunnen worden?
Lief dat ik pb tjes mag sturen voor vragen, dit forum maakt zoveel inzichtelijk!
Ik kan terecht bij mijn ouders en wat kennissen,maar ik moet eerlijk zeggen dat ik me weinig begrepen voel. De mensen om me heen vinden dat hij heel goed voor mij heeft gezorgd en altijd erg verliefd op me leek.
Ze kunnen zich niets anders voorstellen dan dat dit een eenmalige misstap is. Een vreselijke domme fout. Maar ze vinden het maar moeilijk te bevatten dat dit wel eens einde verhaal kan zijn.
Ik weet niet goed hoe wel, maar het zou een verandering in onze relatie moeten zijn. De manier van omgaan met elkaar, dingen bespreken, ik weet het niet. Dat is totaal niet tastbaar voor me. Maar ik hoop ook op dat soort vragen antwoord te krijgen bij die therapie. Ik weet het zelf gewoon niet. Kan ik überhaupt ooit weer mij zijn vrouw voelen en nog belangrijker,zal hij nog MIJN man kunnen worden?
Lief dat ik pb tjes mag sturen voor vragen, dit forum maakt zoveel inzichtelijk!
Ik kan terecht bij mijn ouders en wat kennissen,maar ik moet eerlijk zeggen dat ik me weinig begrepen voel. De mensen om me heen vinden dat hij heel goed voor mij heeft gezorgd en altijd erg verliefd op me leek.
Ze kunnen zich niets anders voorstellen dan dat dit een eenmalige misstap is. Een vreselijke domme fout. Maar ze vinden het maar moeilijk te bevatten dat dit wel eens einde verhaal kan zijn.
woensdag 27 juli 2016 21:06
Ik kan terecht bij mijn ouders en wat kennissen,maar ik moet eerlijk zeggen dat ik me weinig begrepen voel. De mensen om me heen vinden dat hij heel goed voor mij heeft gezorgd en altijd erg verliefd op me leek.
Ze kunnen zich niets anders voorstellen dan dat dit een eenmalige misstap is. Een vreselijke domme fout. Maar ze vinden het maar moeilijk te bevatten dat dit wel eens einde verhaal kan zijn.[/quote]
Je leeft voor jezelf niet voor anderen. Jij moet met je keuzes leven zij niet, het is altijd makkelijk praten als het over een ander gaat.
Ze kunnen zich niets anders voorstellen dan dat dit een eenmalige misstap is. Een vreselijke domme fout. Maar ze vinden het maar moeilijk te bevatten dat dit wel eens einde verhaal kan zijn.[/quote]
Je leeft voor jezelf niet voor anderen. Jij moet met je keuzes leven zij niet, het is altijd makkelijk praten als het over een ander gaat.
woensdag 27 juli 2016 21:44
Ja het voelt daarmee wel alsof mijn gevoel een beetje wordt genegeerd. Iedereen richt zich op die kus, terwijl ik zelden aan die kus denk!
Ik denk aan het appen waar onze kinderen bij waren en het familieweekend waarin hij drukker was met haar dan zijn gezin.
De leugens, zeggen tegen mij dat er niks te verbergen is terwijl hij met haar praat over hoe mooi ze is.
Sorry sprak net mijn schoonmoeder, die 'wil hem niet verdedigen maaaaaar..........'
(Grrr gij zult niet meppen)
Ik denk aan het appen waar onze kinderen bij waren en het familieweekend waarin hij drukker was met haar dan zijn gezin.
De leugens, zeggen tegen mij dat er niks te verbergen is terwijl hij met haar praat over hoe mooi ze is.
Sorry sprak net mijn schoonmoeder, die 'wil hem niet verdedigen maaaaaar..........'
(Grrr gij zult niet meppen)
woensdag 27 juli 2016 21:50
quote:Grafitti schreef op 27 juli 2016 @ 21:44:
Ja het voelt daarmee wel alsof mijn gevoel een beetje wordt genegeerd. Iedereen richt zich op die kus, terwijl ik zelden aan die kus denk!
Ik denk aan het appen waar onze kinderen bij waren en het familieweekend waarin hij drukker was met haar dan zijn gezin.
De leugens, zeggen tegen mij dat er niks te verbergen is terwijl hij met haar praat over hoe mooi ze is.
Sorry sprak net mijn schoonmoeder, die 'wil hem niet verdedigen maaaaaar..........'
(Grrr gij zult niet meppen)Hij is verliefd op haar geworden. Dus wil je alleen maar met die persoon praten (en,bij haar zijn)
Ja het voelt daarmee wel alsof mijn gevoel een beetje wordt genegeerd. Iedereen richt zich op die kus, terwijl ik zelden aan die kus denk!
Ik denk aan het appen waar onze kinderen bij waren en het familieweekend waarin hij drukker was met haar dan zijn gezin.
De leugens, zeggen tegen mij dat er niks te verbergen is terwijl hij met haar praat over hoe mooi ze is.
Sorry sprak net mijn schoonmoeder, die 'wil hem niet verdedigen maaaaaar..........'
(Grrr gij zult niet meppen)Hij is verliefd op haar geworden. Dus wil je alleen maar met die persoon praten (en,bij haar zijn)
woensdag 27 juli 2016 22:27
quote:lindaatje1960 schreef op 27 juli 2016 @ 21:50:
[...]
Hij is verliefd op haar geworden. Dus wil je alleen maar met die persoon praten (en,bij haar zijn)Inderdaad. Zo ging het hier ook hoor. Hij zat zelfs te sippen omdat hij het contact met haar moest verbreken van mij! Booooooos was ik daarop. En twee dagen nadat het uit kwam, en het contact verbroken was, gaf hij aan dat hij haar helemaal niet miste. Dat hij het groter had gemaakt dan dat het was. En ik had toen ergens op het forum gelezen dat vreemdgaan vaak ook een beetje spanning zoeken is, en dat het juist door de spanning van het moeten geheimhouden groter wordt gemaakt dan dat wat het eigenlijk voorstelt. Dus er ging een lampje branden door deze wijze vrouw (weet alleen niet meer wie het was). Ik heb alleen niet de behoefte gehad om de gesprekken te lezen, puur omdat ik wist dat het heus niet ging over het weer. Ik dacht, ik heb 'm nu. Hij geeft aan spijt te hebben, geeft aan dat hij toch niet verliefd op haar is dus we geven het nog een kans en gaan vanaf hier verder. Overigens heeft hij het het eerste jaar wel eens om de oren gekregen hoor, hoewel ik eigenlijk vind dat als je kiest voor doorgaan, je de ander niet moet blijven laten bloeden en dat je er ook overheen moet stappen op een gegeven moment. Wat ik hier wel aan over heb gehouden is dat ik ééns in de zoveel maanden effe check of het allemaal goed zit tussen ons. Dus even een: "Hé schat, gaat het nog goed tussen ons?" Even weten of we nog op één lijn zitten qua opvoeding, qua dingen die wij willen en dergelijke. Ik heb tot aan die actie van hem onze relatie altijd als vanzelfsprekend beschouwd, maar daar ben ik wel op van terug gekomen. Beetje onderhoud kan geen kwaad.
[...]
Hij is verliefd op haar geworden. Dus wil je alleen maar met die persoon praten (en,bij haar zijn)Inderdaad. Zo ging het hier ook hoor. Hij zat zelfs te sippen omdat hij het contact met haar moest verbreken van mij! Booooooos was ik daarop. En twee dagen nadat het uit kwam, en het contact verbroken was, gaf hij aan dat hij haar helemaal niet miste. Dat hij het groter had gemaakt dan dat het was. En ik had toen ergens op het forum gelezen dat vreemdgaan vaak ook een beetje spanning zoeken is, en dat het juist door de spanning van het moeten geheimhouden groter wordt gemaakt dan dat wat het eigenlijk voorstelt. Dus er ging een lampje branden door deze wijze vrouw (weet alleen niet meer wie het was). Ik heb alleen niet de behoefte gehad om de gesprekken te lezen, puur omdat ik wist dat het heus niet ging over het weer. Ik dacht, ik heb 'm nu. Hij geeft aan spijt te hebben, geeft aan dat hij toch niet verliefd op haar is dus we geven het nog een kans en gaan vanaf hier verder. Overigens heeft hij het het eerste jaar wel eens om de oren gekregen hoor, hoewel ik eigenlijk vind dat als je kiest voor doorgaan, je de ander niet moet blijven laten bloeden en dat je er ook overheen moet stappen op een gegeven moment. Wat ik hier wel aan over heb gehouden is dat ik ééns in de zoveel maanden effe check of het allemaal goed zit tussen ons. Dus even een: "Hé schat, gaat het nog goed tussen ons?" Even weten of we nog op één lijn zitten qua opvoeding, qua dingen die wij willen en dergelijke. Ik heb tot aan die actie van hem onze relatie altijd als vanzelfsprekend beschouwd, maar daar ben ik wel op van terug gekomen. Beetje onderhoud kan geen kwaad.
woensdag 27 juli 2016 23:20
quote:MarindaH schreef op 27 juli 2016 @ 21:34:
[...]
Onee Jetty Als vertrouwen weg is komt het nooit meer terug... Ik ontdekte in een vakantie op een laptop die open stond dat mijn man ook chatte met andere "dames" . Was het jaar dat mijn moeder overleed aan longkanker en het ging toen allemaal niet zo lekker.. Ik maar denken dat hij het zo druk had op het werk.. Volgens hem nooit iest fysiek gebeurd, puur chat. We hebben het inmiddels weer goed samen maar vertrouwen blijft altijd een punt... Dat doe je nooit meer 100 %. Ik denk dat dit in veel relaties gebeurd, dus heb ook geen zin overnieuw te beginnen met een ander en dan te ontdekken dat dat net zo iemand is. Je leest het zoveel. Social media maakt meer kapot dan je lief is.
[...]
Onee Jetty Als vertrouwen weg is komt het nooit meer terug... Ik ontdekte in een vakantie op een laptop die open stond dat mijn man ook chatte met andere "dames" . Was het jaar dat mijn moeder overleed aan longkanker en het ging toen allemaal niet zo lekker.. Ik maar denken dat hij het zo druk had op het werk.. Volgens hem nooit iest fysiek gebeurd, puur chat. We hebben het inmiddels weer goed samen maar vertrouwen blijft altijd een punt... Dat doe je nooit meer 100 %. Ik denk dat dit in veel relaties gebeurd, dus heb ook geen zin overnieuw te beginnen met een ander en dan te ontdekken dat dat net zo iemand is. Je leest het zoveel. Social media maakt meer kapot dan je lief is.
donderdag 28 juli 2016 07:01
quote:Jetty1969 schreef op 27 juli 2016 @ 23:20:
[...]
Als vertrouwen weg is komt het nooit meer terug... Ik ontdekte in een vakantie op een laptop die open stond dat mijn man ook chatte met andere "dames" . Was het jaar dat mijn moeder overleed aan longkanker en het ging toen allemaal niet zo lekker.. Ik maar denken dat hij het zo druk had op het werk.. Volgens hem nooit iest fysiek gebeurd, puur chat. We hebben het inmiddels weer goed samen maar vertrouwen blijft altijd een punt... Dat doe je nooit meer 100 %. Ik denk dat dit in veel relaties gebeurd, dus heb ook geen zin overnieuw te beginnen met een ander en dan te ontdekken dat dat net zo iemand is. Je leest het zoveel. Social media maakt meer kapot dan je lief is.
[...]
Als vertrouwen weg is komt het nooit meer terug... Ik ontdekte in een vakantie op een laptop die open stond dat mijn man ook chatte met andere "dames" . Was het jaar dat mijn moeder overleed aan longkanker en het ging toen allemaal niet zo lekker.. Ik maar denken dat hij het zo druk had op het werk.. Volgens hem nooit iest fysiek gebeurd, puur chat. We hebben het inmiddels weer goed samen maar vertrouwen blijft altijd een punt... Dat doe je nooit meer 100 %. Ik denk dat dit in veel relaties gebeurd, dus heb ook geen zin overnieuw te beginnen met een ander en dan te ontdekken dat dat net zo iemand is. Je leest het zoveel. Social media maakt meer kapot dan je lief is.
vrijdag 29 juli 2016 13:45
Dank je wel orLeander..
Ik hou mijn hart vast over wat er op ons,op mij, afkomt. Het blijft me verbazen hoe de verschillende emoties elkaar opvolgen. Dan vraag ik me af hoe lang de pijn nog zo heftig is, wanneer ik weer rust kan vinden in slapen.
Ik ben gisteren zo kwaad geweest, zo intens boos. Hem weggestuurd en daarna in mijn woede berichten gestuurd hoe hij dit ons heeft kunnen aandoen. Dat alles pijn doet. En 'hij staat daar maar'. En ik moet alle ballen in de lucht houden,werk gaat door,kinderen (waar hij wel alles in doet wat hij kan moet ik eerlijk zeggen).
Hij weet ook niet welke houding aan te nemen zegt hij. Hij wil me troosten maar dat kan niet want hij heeft dit aangericht. Hij voelt zich schuldig tegenover mij en de kinderen.
Begrijpt niet hoe hij dit ooit zover heeft laten komen. De puinhoop is zo groot dat hij het ook niet overziet.
Ik heb wat meer mensen in mijn omgeving in vertrouwen genomen,ook zodat ik minder het gevoel heb hier alleen voor te staan.
Ik ben bezig met wat kleine stappen richting een sport en zag gisteren een folder van een workshop die mij leuk leek.
Hoe het ook zal zijn, ik ga nu naast alle ellende mijn eigen leven creëren,dat heb ik nodig. Ik hoop zo wat sterker te kunnen worden..
Ik hou mijn hart vast over wat er op ons,op mij, afkomt. Het blijft me verbazen hoe de verschillende emoties elkaar opvolgen. Dan vraag ik me af hoe lang de pijn nog zo heftig is, wanneer ik weer rust kan vinden in slapen.
Ik ben gisteren zo kwaad geweest, zo intens boos. Hem weggestuurd en daarna in mijn woede berichten gestuurd hoe hij dit ons heeft kunnen aandoen. Dat alles pijn doet. En 'hij staat daar maar'. En ik moet alle ballen in de lucht houden,werk gaat door,kinderen (waar hij wel alles in doet wat hij kan moet ik eerlijk zeggen).
Hij weet ook niet welke houding aan te nemen zegt hij. Hij wil me troosten maar dat kan niet want hij heeft dit aangericht. Hij voelt zich schuldig tegenover mij en de kinderen.
Begrijpt niet hoe hij dit ooit zover heeft laten komen. De puinhoop is zo groot dat hij het ook niet overziet.
Ik heb wat meer mensen in mijn omgeving in vertrouwen genomen,ook zodat ik minder het gevoel heb hier alleen voor te staan.
Ik ben bezig met wat kleine stappen richting een sport en zag gisteren een folder van een workshop die mij leuk leek.
Hoe het ook zal zijn, ik ga nu naast alle ellende mijn eigen leven creëren,dat heb ik nodig. Ik hoop zo wat sterker te kunnen worden..
vrijdag 29 juli 2016 13:56
Ik lees jouw bericht ook net nog even clubmedfan, onvoorstelbaar toch dat sippen?
Wat gaat er in je hoofd dan om?
Wat moet dat pijnlijk zijn geweest voor jou.
Hoe kon jij op een gegeven moment weer zien wie hij nou werkelijk is? Dat vind ik ook heel lastig. Appelien en de andere dames die dit hebben meegemaakt wil ik dat ook vragen.
En jetty, wat vreselijk om zoiets te ontdekken na zo'n heftig tijd. Dat is hier ook aan de orde, geen overlijden maar was net aan het opkrabbelen uit een moeilijke tijd. Dat voelt zo verdrietig, de ene ellende wordt opgevolgd door nog grotere ellende.
De kus maakt me weinig uit,maar ik merk dat ik de meeste moeite heb met de emotionele band die ze hadden. Dat moet voor jou ook moeilijk zijn (geweest?).
Wat gaat er in je hoofd dan om?
Wat moet dat pijnlijk zijn geweest voor jou.
Hoe kon jij op een gegeven moment weer zien wie hij nou werkelijk is? Dat vind ik ook heel lastig. Appelien en de andere dames die dit hebben meegemaakt wil ik dat ook vragen.
En jetty, wat vreselijk om zoiets te ontdekken na zo'n heftig tijd. Dat is hier ook aan de orde, geen overlijden maar was net aan het opkrabbelen uit een moeilijke tijd. Dat voelt zo verdrietig, de ene ellende wordt opgevolgd door nog grotere ellende.
De kus maakt me weinig uit,maar ik merk dat ik de meeste moeite heb met de emotionele band die ze hadden. Dat moet voor jou ook moeilijk zijn (geweest?).
vrijdag 29 juli 2016 17:09
Fijn dat je wat meer mensen verteld hebt wat er aan de hand is.
Je moet ook gewoon je emoties kwijt.
Ik vind je nog heel sterk over komen. Knap dat je, je weer buiten de deur gaat oriënteren.
Ik zou ook niet weten wat je man kan doen om de boel te repareren.
Ik denk dat hij het belangrijkste al doet. Klaar staan voor de kinderen en je verhaal aanhoren.
Lijkt me zo moeilijk als je niet weet wat waar/echt is of niet.
Sterkte voor het aankomende weekend.
Je moet ook gewoon je emoties kwijt.
Ik vind je nog heel sterk over komen. Knap dat je, je weer buiten de deur gaat oriënteren.
Ik zou ook niet weten wat je man kan doen om de boel te repareren.
Ik denk dat hij het belangrijkste al doet. Klaar staan voor de kinderen en je verhaal aanhoren.
Lijkt me zo moeilijk als je niet weet wat waar/echt is of niet.
Sterkte voor het aankomende weekend.
vrijdag 29 juli 2016 18:40
Ja dat vind ik ook moeilijk, maar daar ben ik wel open over. Ik geef ook aan dat ik vandaag misschien vatbaar ben voor een gesprek, maar morgen alleen wil schelden. Dat begrijpt hij.
Toch blijft het erg verwarrend, aan tafel zitten als een gezin terwijl je dat nu niet bent.
De oudste is wel wat rustiger, dat vind ik fijn om te zien.
Vreemd eigenlijk dat ik altijd heb gedacht dat het als bedrogen vrouw erom zou gaan of je iemand een tweede kans wil geven, terwijl ik nu me besef dat je het eerst moet willen,maar dat kunnen niet vanzelfsprekend is.
Dat beangstigt me vreselijk.
Vandaag mocht hij me even vasthouden. Ik wilde het zo graag en heb mijn gevoel gevolgd. Maar het voelt erg vreemd. En de angst dat hij denkt: 'Ach ze is wel om te praten' is groot.
Ik kan geloof ik niet meer doen dan dat aangeven. En hij zal mij moeten proberen gerust te stellen en vooral eerlijk zijn.
We hebben wel gesproken over een aantal momenten die cruciaal waren in onze relatie en niet goed zijn gegaan. Bijvoorbeeld de situatie met de foto van zijn collega; hij zegt zich niet te hebben beseft dat ik daar zoveel verdriet van had nadat we er ruzie over hebben gehad. Maar eerlijk is eerlijk, ik ben er ook nooit meer over begonnen. Ik heb niet meer aangegeven hoeveel verdriet ik had.
Hij zegt dat er echt niks is gebeurd met haar en er ook niks speelde.
Geen idee wat waar is, ik weet het gewoon niet. We kunnen in persoon nog moeilijk praten, via de app gaat het beter.
Ik denk overwegend dat hij de waarheid spreekt, maar twijfel nog veel.
En lastige is: ik kan mijn gevoel en verstand moeilijk scheiden momenteel.
Toch blijft het erg verwarrend, aan tafel zitten als een gezin terwijl je dat nu niet bent.
De oudste is wel wat rustiger, dat vind ik fijn om te zien.
Vreemd eigenlijk dat ik altijd heb gedacht dat het als bedrogen vrouw erom zou gaan of je iemand een tweede kans wil geven, terwijl ik nu me besef dat je het eerst moet willen,maar dat kunnen niet vanzelfsprekend is.
Dat beangstigt me vreselijk.
Vandaag mocht hij me even vasthouden. Ik wilde het zo graag en heb mijn gevoel gevolgd. Maar het voelt erg vreemd. En de angst dat hij denkt: 'Ach ze is wel om te praten' is groot.
Ik kan geloof ik niet meer doen dan dat aangeven. En hij zal mij moeten proberen gerust te stellen en vooral eerlijk zijn.
We hebben wel gesproken over een aantal momenten die cruciaal waren in onze relatie en niet goed zijn gegaan. Bijvoorbeeld de situatie met de foto van zijn collega; hij zegt zich niet te hebben beseft dat ik daar zoveel verdriet van had nadat we er ruzie over hebben gehad. Maar eerlijk is eerlijk, ik ben er ook nooit meer over begonnen. Ik heb niet meer aangegeven hoeveel verdriet ik had.
Hij zegt dat er echt niks is gebeurd met haar en er ook niks speelde.
Geen idee wat waar is, ik weet het gewoon niet. We kunnen in persoon nog moeilijk praten, via de app gaat het beter.
Ik denk overwegend dat hij de waarheid spreekt, maar twijfel nog veel.
En lastige is: ik kan mijn gevoel en verstand moeilijk scheiden momenteel.
vrijdag 29 juli 2016 18:44
TO: je zit momenteel in een hele moeilijke tijd en ik vind dat je het super goed doet ook al zal dat niet zo voor je voelen.Je zelfreflectie is erg goed en daardoor zal je door deze moeilijke tijd komen, echt waar.
Laat het even op je afkomen. Je hebt niet alles in de hand. De tijd zal het leren én tijd heel bijna alle wonden zeggen ze.
Je man kan je niet veranderen. Ook zijn gevoelens voor het e.e.a. niet.
Dat zal hij zelf ook niet zomaar kunnen. Een mens verandert niet van de één op andere dag en dan nog alleen als ze zelf willen.
Wat de beweegredenen ook zijn van je man ik denk niet dat je daar helemaal achter komt.
Het lijkt op spanning. In die gevallen zit de liefde voor die ander (ook) niet erg diep.
Het kan zijn dat het nu zó geschrokken is dat hij in de toekomst dit soort grapjes niet meer uithaalt.
Best moeilijk dit, hoor.
Laat het even op je afkomen. Je hebt niet alles in de hand. De tijd zal het leren én tijd heel bijna alle wonden zeggen ze.
Je man kan je niet veranderen. Ook zijn gevoelens voor het e.e.a. niet.
Dat zal hij zelf ook niet zomaar kunnen. Een mens verandert niet van de één op andere dag en dan nog alleen als ze zelf willen.
Wat de beweegredenen ook zijn van je man ik denk niet dat je daar helemaal achter komt.
Het lijkt op spanning. In die gevallen zit de liefde voor die ander (ook) niet erg diep.
Het kan zijn dat het nu zó geschrokken is dat hij in de toekomst dit soort grapjes niet meer uithaalt.
Best moeilijk dit, hoor.
zondag 31 juli 2016 23:00
quote:Grafitti schreef op 29 juli 2016 @ 13:56:
Ik lees jouw bericht ook net nog even clubmedfan, onvoorstelbaar toch dat sippen?
Wat gaat er in je hoofd dan om?
Wat moet dat pijnlijk zijn geweest voor jou.
Hoe kon jij op een gegeven moment weer zien wie hij nou werkelijk is? Dat vind ik ook heel lastig. Appelien en de andere dames die dit hebben meegemaakt wil ik dat ook vragen.
En jetty, wat vreselijk om zoiets te ontdekken na zo'n heftig tijd. Dat is hier ook aan de orde, geen overlijden maar was net aan het opkrabbelen uit een moeilijke tijd. Dat voelt zo verdrietig, de ene ellende wordt opgevolgd door nog grotere ellende.
De kus maakt me weinig uit,maar ik merk dat ik de meeste moeite heb met de emotionele band die ze hadden. Dat moet voor jou ook moeilijk zijn (geweest?).Ja ik heb die vrouw ook nog gemaild en mijn man er pas weken later mee geconfronteerd. Ze zijn zich allebei dood geschrokken. Wat ik dus niet begreep, wat hij in haar zag. Ordinair, goedkoop, alleenstaande moeder, scheve tanden. Ik ben geen model maar vond het geen concurrentie. Ze zal wel ontzettend lief geweest zijn wat mij stoorde is dat hij e zolang voor kon liegen.... Mocht ik weer eens zoiets ontdekken dan schop ik hem gelijk het huis uit. Ben er nu wel goed klaar mee en dat weet hij ook...
Ik lees jouw bericht ook net nog even clubmedfan, onvoorstelbaar toch dat sippen?
Wat gaat er in je hoofd dan om?
Wat moet dat pijnlijk zijn geweest voor jou.
Hoe kon jij op een gegeven moment weer zien wie hij nou werkelijk is? Dat vind ik ook heel lastig. Appelien en de andere dames die dit hebben meegemaakt wil ik dat ook vragen.
En jetty, wat vreselijk om zoiets te ontdekken na zo'n heftig tijd. Dat is hier ook aan de orde, geen overlijden maar was net aan het opkrabbelen uit een moeilijke tijd. Dat voelt zo verdrietig, de ene ellende wordt opgevolgd door nog grotere ellende.
De kus maakt me weinig uit,maar ik merk dat ik de meeste moeite heb met de emotionele band die ze hadden. Dat moet voor jou ook moeilijk zijn (geweest?).Ja ik heb die vrouw ook nog gemaild en mijn man er pas weken later mee geconfronteerd. Ze zijn zich allebei dood geschrokken. Wat ik dus niet begreep, wat hij in haar zag. Ordinair, goedkoop, alleenstaande moeder, scheve tanden. Ik ben geen model maar vond het geen concurrentie. Ze zal wel ontzettend lief geweest zijn wat mij stoorde is dat hij e zolang voor kon liegen.... Mocht ik weer eens zoiets ontdekken dan schop ik hem gelijk het huis uit. Ben er nu wel goed klaar mee en dat weet hij ook...
