Relaties
alle pijlers
Zie ik spoken door eigen onzekerheid?
zondag 26 juni 2016 20:02
Ongeveer anderhalf jaar geleden heb ik hier mijn verhaal neergezet. Wegens anonimiteit heb ik de intro verwijderd enige tijd terug.
Korte samenvatting; ik was zwanger, oudcollega van man plaatste een uitdagende foto als reactie op zijn (totaal niet uitdagende) status op fb, ik ben gaan speuren en kreeg een naar gevoel. Hem ermee geconfronteerd maar hij had voor alles een logische verklaring. Althans voor hem heel logisch, voor mij nog steeds beetje dubieus.
Maar goed, ik heb hem het voordeel van de twijfel gegeven: het verweten aan zwangerschapshormonen en zijn onwetendheid en besloten hem te vertrouwen.
Nu zit ik toch weer met een dilemma en vraag me af wat ik hiermee moet.
Hij heeft een nieuwe baan.
Vorig weekend zaten we in de auto met kinderen en moest ik wederzijdse kennis appen,vroeg of dat even met zijn telefoon kon (mijne lag achterin). Ik weet niet meer waarom maar hij legde de telefoon even op zijn schoot (hadden geparkeerd) en toen hij zijn app opende zag ik dat hij had geappt met een vrouw waarvan ik vermoed dat ze een collega is.
Ondanks voorgaande info vond ik dat niet vreemd, hij mag gerust appen met vrouwelijke collega's. Hij rommelde iets met zijn telefoon en zei opeens: ach ik kan net zo goed zelf even appen nu.
Toen hij weer de app opende zag ik dat hij het gesprek had verwijderd. Ik heb tegen mezelf gezegd dat ik spoken zie, misschien de naam niet goed gezien,of vergist want de eerste letters lijken op die van een vriend etc.
Toen ik vanmorgen op fb keek had deze collega (een geheel onschuldige!) reactie op hem gegeven. Nog steeds prima, maar ik heb het dus toch goed gezien, de naam 'bestaat' wel degelijk in zijn kennissenkring.
Voor de duidelijkheid: het wantrouwen komt voort uit het vermoeden van het wissen van het gesprek, als het gesprek er nog gewoon in had gestaan was ik niet ongerust geweest.
Maar goed, het gelaten voor wat het was, we gingen immers een weekend weg en ik zal wel spoken zien.
De afgelopen dagen hebben we ruzie, de kinderen vragen veel negatieve aandacht,we zijn moe en zien elkaar weinig. Hij wil dat ik meer aandacht heb voor hem, en voor ons samen. Maar ik vind dat hij daar de afgelopen dagen weinig moeite voor deed nadat hij een feestje met collega's heeft gehad, anderhalf later thuis kwam midden in de nacht omdat hij was verdwaald (dit trek ik niet echt in twijfel) maar onze enige vrije avond samen dan wel om 20.00 in bed ligt en ik alleen op de bank.
Ik ben vandaag erg boos, boos om alles, boos om niets. Ik weet niet zo goed of het onderliggende probleem eigenlijk mijn wantrouwen is. En ligt dat wantrouwen bij mij? Ik ben erg onzeker over mijn uiterlijk na mijn zwangerschappen.
Moet ik dit voorval (WEER) gaan aankaarten? Ik vrees dat hij alles zal ontkennen en ik me weer een muts voel. En ik wil ook niet voor ongemakkelijke situaties gaan zorgen bij een bedrijfsfeestje..
Wat te doen?
Korte samenvatting; ik was zwanger, oudcollega van man plaatste een uitdagende foto als reactie op zijn (totaal niet uitdagende) status op fb, ik ben gaan speuren en kreeg een naar gevoel. Hem ermee geconfronteerd maar hij had voor alles een logische verklaring. Althans voor hem heel logisch, voor mij nog steeds beetje dubieus.
Maar goed, ik heb hem het voordeel van de twijfel gegeven: het verweten aan zwangerschapshormonen en zijn onwetendheid en besloten hem te vertrouwen.
Nu zit ik toch weer met een dilemma en vraag me af wat ik hiermee moet.
Hij heeft een nieuwe baan.
Vorig weekend zaten we in de auto met kinderen en moest ik wederzijdse kennis appen,vroeg of dat even met zijn telefoon kon (mijne lag achterin). Ik weet niet meer waarom maar hij legde de telefoon even op zijn schoot (hadden geparkeerd) en toen hij zijn app opende zag ik dat hij had geappt met een vrouw waarvan ik vermoed dat ze een collega is.
Ondanks voorgaande info vond ik dat niet vreemd, hij mag gerust appen met vrouwelijke collega's. Hij rommelde iets met zijn telefoon en zei opeens: ach ik kan net zo goed zelf even appen nu.
Toen hij weer de app opende zag ik dat hij het gesprek had verwijderd. Ik heb tegen mezelf gezegd dat ik spoken zie, misschien de naam niet goed gezien,of vergist want de eerste letters lijken op die van een vriend etc.
Toen ik vanmorgen op fb keek had deze collega (een geheel onschuldige!) reactie op hem gegeven. Nog steeds prima, maar ik heb het dus toch goed gezien, de naam 'bestaat' wel degelijk in zijn kennissenkring.
Voor de duidelijkheid: het wantrouwen komt voort uit het vermoeden van het wissen van het gesprek, als het gesprek er nog gewoon in had gestaan was ik niet ongerust geweest.
Maar goed, het gelaten voor wat het was, we gingen immers een weekend weg en ik zal wel spoken zien.
De afgelopen dagen hebben we ruzie, de kinderen vragen veel negatieve aandacht,we zijn moe en zien elkaar weinig. Hij wil dat ik meer aandacht heb voor hem, en voor ons samen. Maar ik vind dat hij daar de afgelopen dagen weinig moeite voor deed nadat hij een feestje met collega's heeft gehad, anderhalf later thuis kwam midden in de nacht omdat hij was verdwaald (dit trek ik niet echt in twijfel) maar onze enige vrije avond samen dan wel om 20.00 in bed ligt en ik alleen op de bank.
Ik ben vandaag erg boos, boos om alles, boos om niets. Ik weet niet zo goed of het onderliggende probleem eigenlijk mijn wantrouwen is. En ligt dat wantrouwen bij mij? Ik ben erg onzeker over mijn uiterlijk na mijn zwangerschappen.
Moet ik dit voorval (WEER) gaan aankaarten? Ik vrees dat hij alles zal ontkennen en ik me weer een muts voel. En ik wil ook niet voor ongemakkelijke situaties gaan zorgen bij een bedrijfsfeestje..
Wat te doen?
vrijdag 16 september 2016 18:22
vrijdag 16 september 2016 19:58
quote:appelientjex schreef op 16 september 2016 @ 17:22:
[...]
Waarom is dat raar? Zelf zou ik t willen weten. Maar goed iedereen is anders.
Dreigen om haar man in te lichten als zij niets wil vertellen? Ja, dat vind ik raar.
Hoe ga jij bepalen of zij eerlijk is en of ze alles verteld heeft?
Waarom die behoefte om een andere vrouw af te straffen voor de onbetrouwbaarheid van jouw man? Wat brengt het je in godsnaam, behalve een obsessie met de vrouw waar je man zo nodig mee moest zoenen /neuken?
[...]
Waarom is dat raar? Zelf zou ik t willen weten. Maar goed iedereen is anders.
Dreigen om haar man in te lichten als zij niets wil vertellen? Ja, dat vind ik raar.
Hoe ga jij bepalen of zij eerlijk is en of ze alles verteld heeft?
Waarom die behoefte om een andere vrouw af te straffen voor de onbetrouwbaarheid van jouw man? Wat brengt het je in godsnaam, behalve een obsessie met de vrouw waar je man zo nodig mee moest zoenen /neuken?
Opinions are like assholes. Everybody has one.
vrijdag 16 september 2016 20:25
quote:BWitched schreef op 16 september 2016 @ 19:58:
[...]
Dreigen om haar man in te lichten als zij niets wil vertellen? Ja, dat vind ik raar.
Hoe ga jij bepalen of zij eerlijk is en of ze alles verteld heeft?
Waarom die behoefte om een andere vrouw af te straffen voor de onbetrouwbaarheid van jouw man? Wat brengt het je in godsnaam, behalve een obsessie met de vrouw waar je man zo nodig mee moest zoenen /neuken?Ik denk dat ze hoopt dat als ze haar gesproken heeft ze dit af kan sluiten. Verder kan met haar man. Ik hoop dat dat waar is.. maar ik denk dat je het zonder die vrouw te spreken ook af zou moeten kunnen sluiten want inderdaad, verandert het iets?
[...]
Dreigen om haar man in te lichten als zij niets wil vertellen? Ja, dat vind ik raar.
Hoe ga jij bepalen of zij eerlijk is en of ze alles verteld heeft?
Waarom die behoefte om een andere vrouw af te straffen voor de onbetrouwbaarheid van jouw man? Wat brengt het je in godsnaam, behalve een obsessie met de vrouw waar je man zo nodig mee moest zoenen /neuken?Ik denk dat ze hoopt dat als ze haar gesproken heeft ze dit af kan sluiten. Verder kan met haar man. Ik hoop dat dat waar is.. maar ik denk dat je het zonder die vrouw te spreken ook af zou moeten kunnen sluiten want inderdaad, verandert het iets?
vrijdag 16 september 2016 21:13
Of zij niet met mij wil praten en of wat ze zegt de waarheid is zijn twee verschillende dingen.
Ik weet nu niet wat ik zou doen, dat hangt van haar houding af.
Mijn man en zij hebben deze situatie gecreëerd, niet ik. Ik ben hiervoor niet verantwoordelijk. Als haar man dit door mij zou komen te weten, is het nog steeds niet mijn verantwoordelijkheid.
In de eerste instantie wil ik gewoon haar verhaal horen. Zoals mijn man het verhaal verteld heeft zij overal initiatief in genomen, en hij 'alleen' meegedaan tot op zekere hoogte. Ik wil wel eens horen hoe zij het ontstaan beschrijft. Hij geeft aan nooit over mij of over onze relatie te hebben gesproken (buiten dat deze goed was volgens hem). Mwoah, dat vind ik vreemd. Ze hebben het volgens hem over jeugd gehad, waar ze vandaan komen etc. Heel bijzonder vind ik dat. Misschien dat zij meer kan vertellen daarover en ik dingen herken. Als zij intieme details weet te vermelden, Tja dan lijkt het me duidelijk dat hij weer liegt, nog steeds liegt.
Wat ik er verder mee kan weet ik (nog) niet. Maar ik heb het wel nodig om dat af te sluiten en ook om naar een bedrijfsfeest te gaan zonder venijnige opmerkingen te maken. We hebben het over een zeer klein bedrijf dus ik kan niet om haar heen. Zij ook niet om mij.
Ik weet nu niet wat ik zou doen, dat hangt van haar houding af.
Mijn man en zij hebben deze situatie gecreëerd, niet ik. Ik ben hiervoor niet verantwoordelijk. Als haar man dit door mij zou komen te weten, is het nog steeds niet mijn verantwoordelijkheid.
In de eerste instantie wil ik gewoon haar verhaal horen. Zoals mijn man het verhaal verteld heeft zij overal initiatief in genomen, en hij 'alleen' meegedaan tot op zekere hoogte. Ik wil wel eens horen hoe zij het ontstaan beschrijft. Hij geeft aan nooit over mij of over onze relatie te hebben gesproken (buiten dat deze goed was volgens hem). Mwoah, dat vind ik vreemd. Ze hebben het volgens hem over jeugd gehad, waar ze vandaan komen etc. Heel bijzonder vind ik dat. Misschien dat zij meer kan vertellen daarover en ik dingen herken. Als zij intieme details weet te vermelden, Tja dan lijkt het me duidelijk dat hij weer liegt, nog steeds liegt.
Wat ik er verder mee kan weet ik (nog) niet. Maar ik heb het wel nodig om dat af te sluiten en ook om naar een bedrijfsfeest te gaan zonder venijnige opmerkingen te maken. We hebben het over een zeer klein bedrijf dus ik kan niet om haar heen. Zij ook niet om mij.
vrijdag 16 september 2016 22:33
Dus daarom wil ik haar kant wel eens horen..
Ik ben niet gek, en exact wat jullie zeggen, heb ik al honderd keer tegen hem gezegd.
Hij zegt dat hij wel tegen haar heeft gezegd dat ze sexy, mooi en leuk was.
En daarom zei ik ook tegen hem; je zegt zoiets en dan praat je verder over je jeugd? Zo gaat dat toch niet!!??
Hij begrijpt dat ik hem niet geloof, maar blijft volhouden dat dit zo is.
Hij zegt dat ze niet dagelijks contact hadden, soms een paar dagen en dan een paar dagen niet. Het waren dan enkele appjes maar geen hele chat gesprekken.
Hij wist dat dit soort contact met een ander niet kon, en verborg het daarom.
Aan de andere kant, dit contact speelde ongeveer 6 weken. Misschien was het nog in een beginfase. Ik ben geen helderziende, ik weet het niet.
En daarom dus wil ik haar spreken zonder hen of haar eerst in te lichten. Hij klinkt namelijk als de perfecte vreemdganger.
Zelfs in therapie heb ik dit aangekaart en blijft hij bij dit verhaal. De therapeut zei dat het vanuit mijn beleving misschien over andere dingen zou gaan, maar dat dat voor hem andera kan zijn. Het ging hem immers om de aandacht, welke dan ook, van haar.
Tja....
Ik ben niet gek, en exact wat jullie zeggen, heb ik al honderd keer tegen hem gezegd.
Hij zegt dat hij wel tegen haar heeft gezegd dat ze sexy, mooi en leuk was.
En daarom zei ik ook tegen hem; je zegt zoiets en dan praat je verder over je jeugd? Zo gaat dat toch niet!!??
Hij begrijpt dat ik hem niet geloof, maar blijft volhouden dat dit zo is.
Hij zegt dat ze niet dagelijks contact hadden, soms een paar dagen en dan een paar dagen niet. Het waren dan enkele appjes maar geen hele chat gesprekken.
Hij wist dat dit soort contact met een ander niet kon, en verborg het daarom.
Aan de andere kant, dit contact speelde ongeveer 6 weken. Misschien was het nog in een beginfase. Ik ben geen helderziende, ik weet het niet.
En daarom dus wil ik haar spreken zonder hen of haar eerst in te lichten. Hij klinkt namelijk als de perfecte vreemdganger.
Zelfs in therapie heb ik dit aangekaart en blijft hij bij dit verhaal. De therapeut zei dat het vanuit mijn beleving misschien over andere dingen zou gaan, maar dat dat voor hem andera kan zijn. Het ging hem immers om de aandacht, welke dan ook, van haar.
Tja....
vrijdag 16 september 2016 23:17
Hoi TO,
Heb ergens in het begin van dit topic ook gereageerd, het gesprek met de andere vrouw willen, snap ik echt wel, maar het brengt je waarschijnlijk niet wat jij nu zoekt, misschien had het wat gedaan een tijdje geleden, toen je het net ontdekte...
Het kan helpen, om net dat zetje te geven om alle kaarten op tafel te gooien, maar zo hoeft het niet te lopen, hoe langer je wacht, hoe kleiner de kans is op een bevredigend gesprek.
Mijn ervaring met de andere vrouw was allesbehalve bevredigend voor mijn gemoedsrust.
Je kunt dingen gaan horen die je echt niet wil horen, en zeker niet van haar....
Haar reden, bijv, om op mijn mans avances in te gaan, waren dat ik niet genoeg voor mijn man zou hebben gezorgd, en dat ik hem niet gelukkig had gemaakt, kortom...het lag allemaal aan mij, zij kon het beter, en het was mijn schuld dat hij zijn toenadering tot haar had gezocht, dat is dus bullshit, maar het is een logische reactie van haar,
Ik kreeg dus van een ander te horen, dat mijn man in feite had lopen klagen over mij...ook al klopt het niet, geloof me, dat soort dingen wil je niet horen van een potentiële concurrent.
Daar kon ik het dus mee doen, en ik mocht mij vooral niet bemoeien met haar huwelijk, of een weerwoord geven over wat zij zelf aan t uitspoken was, het enige dat mijn confrontatie met haar heeft gedaan, is dat zij het aan waarschijnlijk net even eerder haar vent heeft opgebiecht, dan de bedoeling was,
Het werd haar te heet onder de voeten, en ik hoefde daar niks voor te doen, dan haar te laten weten wat ik wist, en dat was niet eens mijn insteek, ik wilde enkel haar kant van het verhaal, verder gaan met m'n leven, en wat heb ik daar een spijt van gehad.
Ik wil je even waarschuwen voor wat jij misschien denkt te bereiken met een gesprek met haar, het kan maar zo zijn, dat het echt niet gaat brengen wat jij zou willen.
je gaat waarschijnlijk een hoop gelul in de ruimte te horen krijgen, een hoop loze excuses, maar daarna waarschijnlijk ook een rechtvaardiging waarom ze het hebben doorgezet, misschien zelfs wel beledigingen of zeer frustrerende dingen, en je gaat je waarschijnlijk bozer voelen van dit gesprek, dan dat het iets voor je doet.
Pas op dat je je niet laat meeslepen, dat zou zonde zijn.
Heel misschien heb je geluk, dat je iemand voor je hebt, die het oprecht meent en wel de waarheid vertelt, maar eerlijk gezegd zie ik dat niet gebeuren, zij heeft namelijk een hoop te verliezen,mnog meer dan jij.... en zal niet gauw met de billen bloot gaan.
ik wens je sterkte, en veel succes, trap iig niet in de bullshit.
Heb ergens in het begin van dit topic ook gereageerd, het gesprek met de andere vrouw willen, snap ik echt wel, maar het brengt je waarschijnlijk niet wat jij nu zoekt, misschien had het wat gedaan een tijdje geleden, toen je het net ontdekte...
Het kan helpen, om net dat zetje te geven om alle kaarten op tafel te gooien, maar zo hoeft het niet te lopen, hoe langer je wacht, hoe kleiner de kans is op een bevredigend gesprek.
Mijn ervaring met de andere vrouw was allesbehalve bevredigend voor mijn gemoedsrust.
Je kunt dingen gaan horen die je echt niet wil horen, en zeker niet van haar....
Haar reden, bijv, om op mijn mans avances in te gaan, waren dat ik niet genoeg voor mijn man zou hebben gezorgd, en dat ik hem niet gelukkig had gemaakt, kortom...het lag allemaal aan mij, zij kon het beter, en het was mijn schuld dat hij zijn toenadering tot haar had gezocht, dat is dus bullshit, maar het is een logische reactie van haar,
Ik kreeg dus van een ander te horen, dat mijn man in feite had lopen klagen over mij...ook al klopt het niet, geloof me, dat soort dingen wil je niet horen van een potentiële concurrent.
Daar kon ik het dus mee doen, en ik mocht mij vooral niet bemoeien met haar huwelijk, of een weerwoord geven over wat zij zelf aan t uitspoken was, het enige dat mijn confrontatie met haar heeft gedaan, is dat zij het aan waarschijnlijk net even eerder haar vent heeft opgebiecht, dan de bedoeling was,
Het werd haar te heet onder de voeten, en ik hoefde daar niks voor te doen, dan haar te laten weten wat ik wist, en dat was niet eens mijn insteek, ik wilde enkel haar kant van het verhaal, verder gaan met m'n leven, en wat heb ik daar een spijt van gehad.
Ik wil je even waarschuwen voor wat jij misschien denkt te bereiken met een gesprek met haar, het kan maar zo zijn, dat het echt niet gaat brengen wat jij zou willen.
je gaat waarschijnlijk een hoop gelul in de ruimte te horen krijgen, een hoop loze excuses, maar daarna waarschijnlijk ook een rechtvaardiging waarom ze het hebben doorgezet, misschien zelfs wel beledigingen of zeer frustrerende dingen, en je gaat je waarschijnlijk bozer voelen van dit gesprek, dan dat het iets voor je doet.
Pas op dat je je niet laat meeslepen, dat zou zonde zijn.
Heel misschien heb je geluk, dat je iemand voor je hebt, die het oprecht meent en wel de waarheid vertelt, maar eerlijk gezegd zie ik dat niet gebeuren, zij heeft namelijk een hoop te verliezen,mnog meer dan jij.... en zal niet gauw met de billen bloot gaan.
ik wens je sterkte, en veel succes, trap iig niet in de bullshit.
vrijdag 16 september 2016 23:25
Als je haar vertelt dat jouw man heeft gezegd dat al je initiatief van haar kwam en hij eigenlijk niet wilde zou ze nog best wel eens uit nijd kunnen vertellen wat zijn initiatief wel was.
Maar goed, dat weet je zelf ook wel. Nee gelooft toch niet serieus dat een zich zo op haar collega, die daar niets van niet hebben, stort?
Maar goed, dat weet je zelf ook wel. Nee gelooft toch niet serieus dat een zich zo op haar collega, die daar niets van niet hebben, stort?
Opinions are like assholes. Everybody has one.
zaterdag 17 september 2016 07:46
@eva-luna ik bedoelde eigenlijk, dat hij juist wel heeft moeten lopen klagen, (zijn geklaag klopte alleen helemaal niet, er was gewoon veel niet van waar, en alleen zijn kant van het verhaal natuurlijk)
Het is dan ook dubbel zuur als je dat soort verwijten van een ander moet horen, terwijl je altijd te horen kreeg dat alles goed was.
Iig TO, Ik snap heel goed dat je het gesprek aan wil gaan, maar probeer haar kijk op deze zaak niet de doorslag te laten zijn, voor hoe jij je straks gaat voelen, of hoe jouw man zich heeft gedragen, want zij heeft alleen zijn versie gehoord, en hij heeft haar in feite jullie relatie binnengehaald, (tenminste dat was bij ons wel zo) en jij hoeft je niet te verdedigen tegenover haar....
Het laatste wat je moet willen is, dat zijn nog meer in jouw relatie "zit" en in jouw hoofd, want geloof me, dat blijft spoken, dit is iets wat tussen jou en je man hoort te zijn, en daar hoort zij niet meer bij.
Niks mis met territorium afbakenen, of aangeven dat jij er ook nog bent, maar laat het daarbij, en geef haar niet teveel macht over jouw gevoel.
Het is dan ook dubbel zuur als je dat soort verwijten van een ander moet horen, terwijl je altijd te horen kreeg dat alles goed was.
Iig TO, Ik snap heel goed dat je het gesprek aan wil gaan, maar probeer haar kijk op deze zaak niet de doorslag te laten zijn, voor hoe jij je straks gaat voelen, of hoe jouw man zich heeft gedragen, want zij heeft alleen zijn versie gehoord, en hij heeft haar in feite jullie relatie binnengehaald, (tenminste dat was bij ons wel zo) en jij hoeft je niet te verdedigen tegenover haar....
Het laatste wat je moet willen is, dat zijn nog meer in jouw relatie "zit" en in jouw hoofd, want geloof me, dat blijft spoken, dit is iets wat tussen jou en je man hoort te zijn, en daar hoort zij niet meer bij.
Niks mis met territorium afbakenen, of aangeven dat jij er ook nog bent, maar laat het daarbij, en geef haar niet teveel macht over jouw gevoel.
zaterdag 17 september 2016 08:00
Ah, oke, zo bedoel je het. Vervelend en vernederend om te horen dat je partner zo over je geeft gepraat. Maar juist iets dat ik dan wel zou willen weten. Want ik zou niet verder willen met iemand die zo respectloos over me praat en die me blijkbaar lastig, vervelend, lui vindt etcetera , maar me in mijn gezicht zit voor te liegen dat ie me geweldig vindt.
zaterdag 17 september 2016 08:06
quote:eva-luna schreef op 17 september 2016 @ 08:00:
Ah, oke, zo bedoel je het. Vervelend en vernederend om te horen dat je partner zo over je geeft gepraat. Maar juist iets dat ik dan wel zou willen weten. Want ik zou niet verder willen met iemand die zo respectloos over me praat en die me blijkbaar lastig, vervelend, lui vindt etcetera , maar me in mijn gezicht zit voor te liegen dat ie me geweldig vindt.
Ja weet je wat het is?, ik zal nooit echt weten wie nou uit zijn of haar nek aan het kletsen was, man beweerde dat hij niet veel had gezegd, en voor hetzelfde geld heeft zij een hoop lopen invullen, zij en ik stonden nou niet bepaald op goede voet met elkaar....maarja als er eenmaal gelogen en bedrogen wordt, weet je het niet meer zeker, dus de "waarheid" zal wel ergens in het midden liggen, het maakt uiteindelijk ook niet meer uit.
Uiteindelijk hebben we het goedgemaakt, en hij beseft, dat hij dit nooit meer zo aan moet pakken, en eerder zijn mond open moet doen als hij ergens mee zit, maar wat heeft zij in mijn hoofd gezeten, dat wil ik nooit meer, dat verstoort de boel en het herstel alleen maar.
Ah, oke, zo bedoel je het. Vervelend en vernederend om te horen dat je partner zo over je geeft gepraat. Maar juist iets dat ik dan wel zou willen weten. Want ik zou niet verder willen met iemand die zo respectloos over me praat en die me blijkbaar lastig, vervelend, lui vindt etcetera , maar me in mijn gezicht zit voor te liegen dat ie me geweldig vindt.
Ja weet je wat het is?, ik zal nooit echt weten wie nou uit zijn of haar nek aan het kletsen was, man beweerde dat hij niet veel had gezegd, en voor hetzelfde geld heeft zij een hoop lopen invullen, zij en ik stonden nou niet bepaald op goede voet met elkaar....maarja als er eenmaal gelogen en bedrogen wordt, weet je het niet meer zeker, dus de "waarheid" zal wel ergens in het midden liggen, het maakt uiteindelijk ook niet meer uit.
Uiteindelijk hebben we het goedgemaakt, en hij beseft, dat hij dit nooit meer zo aan moet pakken, en eerder zijn mond open moet doen als hij ergens mee zit, maar wat heeft zij in mijn hoofd gezeten, dat wil ik nooit meer, dat verstoort de boel en het herstel alleen maar.
zaterdag 17 september 2016 08:25
quote:eva-luna schreef op 17 september 2016 @ 08:14:
Fijn om te horen dat jullie er uit zijn gekomen
Jazeker, ben ook heel opgelucht dat onze relatie sterk genoeg bleek, om daar uit te komen.
Ik hoop dat TO er ook uit zal komen met man, het hoeft niet altijd einde relatie te betekenen, blijf met elkaar praten, en probeer te zien wat er ook wel positief is, als er nog genoeg is tussen jullie, is het repareren soms nog echt wel waard, maar dat is uiteindelijk aan jullie zelf.
Heel veel sterkte en succes TO.
Fijn om te horen dat jullie er uit zijn gekomen
Jazeker, ben ook heel opgelucht dat onze relatie sterk genoeg bleek, om daar uit te komen.
Ik hoop dat TO er ook uit zal komen met man, het hoeft niet altijd einde relatie te betekenen, blijf met elkaar praten, en probeer te zien wat er ook wel positief is, als er nog genoeg is tussen jullie, is het repareren soms nog echt wel waard, maar dat is uiteindelijk aan jullie zelf.
Heel veel sterkte en succes TO.
zaterdag 17 september 2016 18:22
Allereerst Lucianne, bedankt voor je uitgebreide verhaal.
Jezus wat moet dat een moeilijke tijd voor je zijn geweest. Echt, ik heb het misschien al vaker gemeld maar ik wist dat bedrog erg zou zijn, maar zo pijnlijk? Nee, het is echt vreselijk. Je verhaal heeft me aan het denken gezet.
Ik weet dat ik de waarheid niet kan achterhalen... Ik weet het, maar misschien kan ik het niet accepteren.
Ik weet ook niet wat te verwachten maar hou rekening met alles als ik haar zie, dat zal het niet minder pijnlijk maken.
En wat moet je geloven? Tja, dat probeer ik wel los te laten. De waarheid zal inderdaad in het midden liggen. Wel knap dat jij een weg hebt gevonden om door te gaan met je man.
Kende jij haar of was het een onbekende?
Ik heb zo'n moeite om de boosheid een plek te geven, vandaag weer erg boos geweest.
Mijn man geeft aan niet te weten waar ik behoefte aan heb. Wil me knuffelen maar de ene dag wil ik dat en de andere dag zeg ik; nee nu niet. Dat maakt hem onzeker.
Ik denk op mijn beurt, en zeg ik mijn boosheid; wat had je zelf gedacht dan? Dat ik elke keer als we als gezin iets doen ik de vlag uithang?
Ik kan bijna niet geloven dat hij alles op tafel heeft gelegd. Maar als ik dit zeg lijkt hij toch de waarheid te spreken. Misschien was het te pril om over te gaan op andere gespreksstof of seks. Ik weet het gewoon niet.
Ik kan niet anders zeggen dan dat hij zijn best doet, met alles.
Maar ik vraag me ook wel eens af, hoe weet je nou hoe je nog van iemand houdt na zoiets?
Blijf ik voor de kinderen? Word ik hier gelukkig van? Hoe wist jij dat? Ooit getwijfeld?
Anderen die hierop antwoorden hebben mogen natuurlijk ook reageren.
Jezus wat moet dat een moeilijke tijd voor je zijn geweest. Echt, ik heb het misschien al vaker gemeld maar ik wist dat bedrog erg zou zijn, maar zo pijnlijk? Nee, het is echt vreselijk. Je verhaal heeft me aan het denken gezet.
Ik weet dat ik de waarheid niet kan achterhalen... Ik weet het, maar misschien kan ik het niet accepteren.
Ik weet ook niet wat te verwachten maar hou rekening met alles als ik haar zie, dat zal het niet minder pijnlijk maken.
En wat moet je geloven? Tja, dat probeer ik wel los te laten. De waarheid zal inderdaad in het midden liggen. Wel knap dat jij een weg hebt gevonden om door te gaan met je man.
Kende jij haar of was het een onbekende?
Ik heb zo'n moeite om de boosheid een plek te geven, vandaag weer erg boos geweest.
Mijn man geeft aan niet te weten waar ik behoefte aan heb. Wil me knuffelen maar de ene dag wil ik dat en de andere dag zeg ik; nee nu niet. Dat maakt hem onzeker.
Ik denk op mijn beurt, en zeg ik mijn boosheid; wat had je zelf gedacht dan? Dat ik elke keer als we als gezin iets doen ik de vlag uithang?
Ik kan bijna niet geloven dat hij alles op tafel heeft gelegd. Maar als ik dit zeg lijkt hij toch de waarheid te spreken. Misschien was het te pril om over te gaan op andere gespreksstof of seks. Ik weet het gewoon niet.
Ik kan niet anders zeggen dan dat hij zijn best doet, met alles.
Maar ik vraag me ook wel eens af, hoe weet je nou hoe je nog van iemand houdt na zoiets?
Blijf ik voor de kinderen? Word ik hier gelukkig van? Hoe wist jij dat? Ooit getwijfeld?
Anderen die hierop antwoorden hebben mogen natuurlijk ook reageren.
zaterdag 17 september 2016 23:29
Ik snap dat die onzekerheid knagend is voor je. Dat je hem eigenlijk niet geloofd, terwijl je dat gelieg vooral niet meer wilt, maar je wilt gewoon de waarheid, eerlijkheid.
Ik heb hetzelfde (sorry alvast voor mijn lange verhaal). Vriend heeft 1,5 jaar terug een ONS gehad in een stomdronken bui, zonder gevoelens dus. Ik kwam erachter doordat hij de dag erna raar deed, en ik daarom in zijn telefoon keek toen hij zijn roes lag uit te slapen. Ik zag dat hij midden in de nacht een onbekend nummer had gebeld. Het zat me niet lekker, maar ik kon me niet voorstellen dat het iets betekende. Ik zag ook dat deze persoon hem een app had gestuurd met een knipoog erin en haar profielfoto was van een vrouw. Toen heb ik de volgende dag mijn vriendin dit nummer laten bellen, de persoon nam niet op, maar ging mijn vriendin een app sturen waarom ze had gebeld. Dus wij het verhaal uitleggen. De vrouw van het nummer ontkende eerst alles, verklaarde ons voor gek, dus ik was opgelucht alhoewel ik het heel vreemd vond allemaal, maar ze zei dat ze gewoon een groep jongens had ontmoet en er was verder niks gebeurd, gewoon gezellige avond gehad. Ik dacht ok prima, ik vraag mijn vriend wel hoe het zit en dat ik het niet relaxed vind dat hij nummers uit wisselt met andere vrouwen.
Maar later die dag appte ze dan toch ineens uit het niets: je man heeft de nacht bij mij doorgebracht. Veel meer wilde ze niet vertellen. Vreselijk, dat moment. Ik wachtte tot vriend thuis kwam en hoopte dat hij het zelf nog op zou biechten. Zo nee, dan zou ik hem natuurlijk confronteren. Hij biechtte het direct op zodra hij thuis was gelukkig (ik kon overigens ook niet normaal tegen hem doen), ik was heel boos, hij was in paniek en huilen. Ik ben een week naar mijn ouders gegaan en heb hem laten zweten. Hij appte mij de hele tijd en ik appte zo min mogelijk terug. Hij heeft uit zichzelf een plan gemaakt over hoe we dit weer moeten repareren. Hij heeft oa hulp gezocht voor zijn verslaving (hij kan geen maat houden met alcohol en als hij teveel op heeft dan is hij niet zichzelf). Daarnaast heeft hij wat individuele therapie gesprekken gehad over zijn angsten. En we hebben toen dat was afgerond wat relatiegesprekken gehad die niet zo heel erg over het vreemdgaan gingen, eigenlijk. Meer over onze communicatie, iets wat al langer speelt. Vriend zei vooral niet lekker in zijn vel te hebben gezeten destijds, we waren net verhuisd, veel stress en drukte, en icm alcohol kon alles hem even niks meer schelen, hij wilde vluchten, nergens aan denken, en vond hij de aandacht prettig. Naar eigen zeggen stelde het niks voor, hij was zo dronken dat hij hem amper omhoog kreeg, en de volgende ochtend had hij super veel spijt. Dat hij super dronken was klopt in ieder geval, toen hij de volgende ochtend bij mij thuis kwam was hij nog half dronken. Hij zou bij zijn ouders slapen die nacht omdat hij uit was in de stad waar zij wonen, en daar was hij dus nooit aangekomen, zijn ouders waren dus ook heel boos en bezorgd waar hij was.
Maar goed, we zijn er redelijk uitgekomen verder, alhoewel het een pijnlijke plek blijft en ik hem nooit meer volledig zal vertrouwen. Om aan te geven dat het pijnlijk blijft: echt heel slecht en ik ben er niet trots op, maar onlangs heb ik zijn telefoonrekeningen bekeken en toen heb ik de maand opgezocht waarin hij was vreemd gegaan, en gezien dat hij de dag dat hij me het heeft opgebiecht, wél contact met haar heeft gehad. Hij zei altijd dat hij niet was ingelicht door haar dat ze mij had vertelt dat hij met haar was vreemd gegaan, en dat hij het uit zichzelf aan mij heeft opgebiecht. Ik heb dat zo vaak gevraagd omdat ik dit eigenlijk al niet geloofde!!! Maar nu zag ik dat dat dus niet zo was, want hij had haar gebeld vlak voordat hij het mij opbiechte. En ook nog erna toen ik boos was weg gegaan met zoon. Dat vind ik dan heel naar, dat hij dus gewoon niet eerlijk is. Dat hij daarover liegt. Omdat ik dan denk: waarover lieg je dan nog meer? Stelde het echt niks voor wat hij zei? En hij haar bewust lopen versieren en niet zoals hij zegt dat hij versierd werd en geen weerstand bood?
Aan de andere kant denk ik: wat maakt het uit, hoe het precies ging. Ik heb er geen controle over, ook al wil ik de exacte waarheid. Het gaat om zijn intentie, dat hij er heel erg van geschrokken is en met mij verder wil. Maar het blijft moeilijk om zo te blijven denken en niet terug te vallen in gedachtes als: waar liegt hij nog meer over, is hij vaker vreemd gegaan, etc.
Ik heb hetzelfde (sorry alvast voor mijn lange verhaal). Vriend heeft 1,5 jaar terug een ONS gehad in een stomdronken bui, zonder gevoelens dus. Ik kwam erachter doordat hij de dag erna raar deed, en ik daarom in zijn telefoon keek toen hij zijn roes lag uit te slapen. Ik zag dat hij midden in de nacht een onbekend nummer had gebeld. Het zat me niet lekker, maar ik kon me niet voorstellen dat het iets betekende. Ik zag ook dat deze persoon hem een app had gestuurd met een knipoog erin en haar profielfoto was van een vrouw. Toen heb ik de volgende dag mijn vriendin dit nummer laten bellen, de persoon nam niet op, maar ging mijn vriendin een app sturen waarom ze had gebeld. Dus wij het verhaal uitleggen. De vrouw van het nummer ontkende eerst alles, verklaarde ons voor gek, dus ik was opgelucht alhoewel ik het heel vreemd vond allemaal, maar ze zei dat ze gewoon een groep jongens had ontmoet en er was verder niks gebeurd, gewoon gezellige avond gehad. Ik dacht ok prima, ik vraag mijn vriend wel hoe het zit en dat ik het niet relaxed vind dat hij nummers uit wisselt met andere vrouwen.
Maar later die dag appte ze dan toch ineens uit het niets: je man heeft de nacht bij mij doorgebracht. Veel meer wilde ze niet vertellen. Vreselijk, dat moment. Ik wachtte tot vriend thuis kwam en hoopte dat hij het zelf nog op zou biechten. Zo nee, dan zou ik hem natuurlijk confronteren. Hij biechtte het direct op zodra hij thuis was gelukkig (ik kon overigens ook niet normaal tegen hem doen), ik was heel boos, hij was in paniek en huilen. Ik ben een week naar mijn ouders gegaan en heb hem laten zweten. Hij appte mij de hele tijd en ik appte zo min mogelijk terug. Hij heeft uit zichzelf een plan gemaakt over hoe we dit weer moeten repareren. Hij heeft oa hulp gezocht voor zijn verslaving (hij kan geen maat houden met alcohol en als hij teveel op heeft dan is hij niet zichzelf). Daarnaast heeft hij wat individuele therapie gesprekken gehad over zijn angsten. En we hebben toen dat was afgerond wat relatiegesprekken gehad die niet zo heel erg over het vreemdgaan gingen, eigenlijk. Meer over onze communicatie, iets wat al langer speelt. Vriend zei vooral niet lekker in zijn vel te hebben gezeten destijds, we waren net verhuisd, veel stress en drukte, en icm alcohol kon alles hem even niks meer schelen, hij wilde vluchten, nergens aan denken, en vond hij de aandacht prettig. Naar eigen zeggen stelde het niks voor, hij was zo dronken dat hij hem amper omhoog kreeg, en de volgende ochtend had hij super veel spijt. Dat hij super dronken was klopt in ieder geval, toen hij de volgende ochtend bij mij thuis kwam was hij nog half dronken. Hij zou bij zijn ouders slapen die nacht omdat hij uit was in de stad waar zij wonen, en daar was hij dus nooit aangekomen, zijn ouders waren dus ook heel boos en bezorgd waar hij was.
Maar goed, we zijn er redelijk uitgekomen verder, alhoewel het een pijnlijke plek blijft en ik hem nooit meer volledig zal vertrouwen. Om aan te geven dat het pijnlijk blijft: echt heel slecht en ik ben er niet trots op, maar onlangs heb ik zijn telefoonrekeningen bekeken en toen heb ik de maand opgezocht waarin hij was vreemd gegaan, en gezien dat hij de dag dat hij me het heeft opgebiecht, wél contact met haar heeft gehad. Hij zei altijd dat hij niet was ingelicht door haar dat ze mij had vertelt dat hij met haar was vreemd gegaan, en dat hij het uit zichzelf aan mij heeft opgebiecht. Ik heb dat zo vaak gevraagd omdat ik dit eigenlijk al niet geloofde!!! Maar nu zag ik dat dat dus niet zo was, want hij had haar gebeld vlak voordat hij het mij opbiechte. En ook nog erna toen ik boos was weg gegaan met zoon. Dat vind ik dan heel naar, dat hij dus gewoon niet eerlijk is. Dat hij daarover liegt. Omdat ik dan denk: waarover lieg je dan nog meer? Stelde het echt niks voor wat hij zei? En hij haar bewust lopen versieren en niet zoals hij zegt dat hij versierd werd en geen weerstand bood?
Aan de andere kant denk ik: wat maakt het uit, hoe het precies ging. Ik heb er geen controle over, ook al wil ik de exacte waarheid. Het gaat om zijn intentie, dat hij er heel erg van geschrokken is en met mij verder wil. Maar het blijft moeilijk om zo te blijven denken en niet terug te vallen in gedachtes als: waar liegt hij nog meer over, is hij vaker vreemd gegaan, etc.
zondag 18 september 2016 09:39
Dank voor je uitgebreide verhaal..
Wat een nare situatie ook, eerst twijfel, dan zegt zij dat er niets is gebeurd (je voelt je zelf een idioot op zo'n moment) en dan toch later dat bericht. De grond zakt dan toch onder je voeten vandaan!
Het zou voor mij ook een zeer pijnlijk punt zijn dat je denkt dat hij uit berouw je heeft ingelicht en er dan toch achterkomen dat hij waarschijnlijk is ingelicht. Het liegen, dat vind ik zo erg. Als mijn man zelf had opgebiecht was het makkelijker om eroverheen te stappen. Maar zelfs toen ik hem meerdere keren vroeg of hij wat te verbergen had met droge ogen liegen tegen me.
Ik begrijp dat jullie een kind hebben. Dat maakt mij in ons geval zo razend, je loopt een groot risico dat onze kinderen door jouw pleziertje, zonder gezinssituatie opgroeien.
Welke vader doet dat?
En ik heb het gevoel dat ik tegen mijn natuur in hem een kans moet geven om juist die kinderen een veilige basis te gunnen.
De gedachte dat we onze kinderen moeten vertellen dat papa ergens anders gaat wonen vind ik onverteerbaar. Klootzak denk ik dan.
Hoe ging je daar mee om of had je die woede minder?
Ik begrijp heel goed dat je die rekening hebt nagekeken, dat is het, het vertrouwen komt nooit meer helemaal terug.
Dat doet me veel verdriet, wat voor leven ga ik tegemoet? Altijd wantrouwen? Gaat dit over? Wordt het beter?
Ik heb heel veel spijt dat ik die andere collega nooit heb gevraagd hoe het zat. Ik zou me een muts voelen nu nog contact met haar op te nemen. Maar het blijven allemaal wel vragen. Zonder antwoorden.
Wat een nare situatie ook, eerst twijfel, dan zegt zij dat er niets is gebeurd (je voelt je zelf een idioot op zo'n moment) en dan toch later dat bericht. De grond zakt dan toch onder je voeten vandaan!
Het zou voor mij ook een zeer pijnlijk punt zijn dat je denkt dat hij uit berouw je heeft ingelicht en er dan toch achterkomen dat hij waarschijnlijk is ingelicht. Het liegen, dat vind ik zo erg. Als mijn man zelf had opgebiecht was het makkelijker om eroverheen te stappen. Maar zelfs toen ik hem meerdere keren vroeg of hij wat te verbergen had met droge ogen liegen tegen me.
Ik begrijp dat jullie een kind hebben. Dat maakt mij in ons geval zo razend, je loopt een groot risico dat onze kinderen door jouw pleziertje, zonder gezinssituatie opgroeien.
Welke vader doet dat?
En ik heb het gevoel dat ik tegen mijn natuur in hem een kans moet geven om juist die kinderen een veilige basis te gunnen.
De gedachte dat we onze kinderen moeten vertellen dat papa ergens anders gaat wonen vind ik onverteerbaar. Klootzak denk ik dan.
Hoe ging je daar mee om of had je die woede minder?
Ik begrijp heel goed dat je die rekening hebt nagekeken, dat is het, het vertrouwen komt nooit meer helemaal terug.
Dat doet me veel verdriet, wat voor leven ga ik tegemoet? Altijd wantrouwen? Gaat dit over? Wordt het beter?
Ik heb heel veel spijt dat ik die andere collega nooit heb gevraagd hoe het zat. Ik zou me een muts voelen nu nog contact met haar op te nemen. Maar het blijven allemaal wel vragen. Zonder antwoorden.
zondag 18 september 2016 11:59
Hoi TO,
Bij ons ging het om een bekende, maar gelukkig met veel afstand ertussen, dus contact verbreken, en elkaar eventueel nooit meer tegenkomen was hier redelijk makkelijk voor elkaar te krijgen, dat heeft wel geholpen, anders zou ik niet weten hoe ik het moest handelen.
Getwijfeld of ik nog van hem hield, heb ik nooit een moment gedaan, ik hield nog steeds van hem, daarom was ik er ook zo kapot van,
Maar twijfels over weggaan of blijven? jazeker dat wel, je kunt nog zoveel van iemand houden, maar als het niet werkt, en je hebt constant verdriet, of het gevoel dat je gek wordt, dan is houden van iemand niet genoeg,
Het vergeven vond ik niet moeilijk, maar het beeld dat ik van onze relatie had was compleet veranderd, ik ging vooral aan m'n eigen verstand twijfelen, en dat vond ik het moeilijkst.
De eerste tijd zat ik in een emotionele achtbaan, wisselend tussen woede, en verdriet, en ik dacht ik kap er beter mee,
Maar na veel praten, en elkaar ruimte geven, wilde ik toch blijven, en het opnieuw proberen, er was nog zoveel de moeite waard.
En uiteindelijk wordt het rustiger in je hoofd, de emoties verliezen de lading, en dan weet je vaak wel, wat je echt wil, en kun je ruimte maken voor opnieuw vertrouwen,
Het belangrijkste van vertrouwen herstellen, is wat mij betreft, vooral op jezelf vertrouwen, dat jij weet wat je wil, en dat je je redt, wat er ook gebeurt, voor mij werd het toen een stuk makkelijker om hem ook opnieuw te vertrouwen.
100% zal het misschien niet zijn, maar er is genoeg om mee door te gaan, en alsnog een fijn leven samen te hebben.
Bij ons ging het om een bekende, maar gelukkig met veel afstand ertussen, dus contact verbreken, en elkaar eventueel nooit meer tegenkomen was hier redelijk makkelijk voor elkaar te krijgen, dat heeft wel geholpen, anders zou ik niet weten hoe ik het moest handelen.
Getwijfeld of ik nog van hem hield, heb ik nooit een moment gedaan, ik hield nog steeds van hem, daarom was ik er ook zo kapot van,
Maar twijfels over weggaan of blijven? jazeker dat wel, je kunt nog zoveel van iemand houden, maar als het niet werkt, en je hebt constant verdriet, of het gevoel dat je gek wordt, dan is houden van iemand niet genoeg,
Het vergeven vond ik niet moeilijk, maar het beeld dat ik van onze relatie had was compleet veranderd, ik ging vooral aan m'n eigen verstand twijfelen, en dat vond ik het moeilijkst.
De eerste tijd zat ik in een emotionele achtbaan, wisselend tussen woede, en verdriet, en ik dacht ik kap er beter mee,
Maar na veel praten, en elkaar ruimte geven, wilde ik toch blijven, en het opnieuw proberen, er was nog zoveel de moeite waard.
En uiteindelijk wordt het rustiger in je hoofd, de emoties verliezen de lading, en dan weet je vaak wel, wat je echt wil, en kun je ruimte maken voor opnieuw vertrouwen,
Het belangrijkste van vertrouwen herstellen, is wat mij betreft, vooral op jezelf vertrouwen, dat jij weet wat je wil, en dat je je redt, wat er ook gebeurt, voor mij werd het toen een stuk makkelijker om hem ook opnieuw te vertrouwen.
100% zal het misschien niet zijn, maar er is genoeg om mee door te gaan, en alsnog een fijn leven samen te hebben.
zondag 18 september 2016 13:44
Ik kan me voorstellen dat het makkelijker is als je diegene nooit meer tegen hoeft te komen, aan de andere kant lijkt het me ook erg pijnlijk dat het om iemand ging die je kent.
Ik vind het ook moeilijk dat ik haar tegen kom, dat ze nog (zeer minimaal) samenwerkt met mijn man vind ik kloten, maar ik geloof dat hij haar echt negeert. Maar dat bedrijsfeest maakt het wel moeilijk. De keuzes om wel of niet te gaan sta ik allebei niet achter.
Ik ben iemand die erg moeilijk de schijn op kan houden en dat maakt het niet makkelijker.
Ik weet niet of ik nog van mijn man hou. De dingen die ik in hem waardeerde (trouw, zorgzaam, verantwoordelijk) blijkt hij overboord te hebben gegooid. Er zijn vast andere dingen die ik ook waardeerde maar die zie ik nu niet. Wel prettig om te horen dat anderen in zo'n situatie ook twijfelden om te blijven.
Ik zou me alleen kunnen redden, het zou moeilijk zijn maar ik kan het. Maar ik maak me vreselijk veel zorgen om de gevolgen voor onze kinderen en wil daarom (nog) nietea overboord gooien. Ik merk wel dat er meer afstand ontstaat vanuit mij naar hem. Dat vinden we beide moeilijk. Ik vind het ook beangstigend, kan dit ooit nog weer goed komen?
Ik hoop dat de emoties de lading gaan verliezen en ik weer kan gaan vertrouwen op mijn eigen gevoel. En we, zoals jij zegt, toch ooit weer samen een fijn leven kunnen hebben.
Ik vind het ook moeilijk dat ik haar tegen kom, dat ze nog (zeer minimaal) samenwerkt met mijn man vind ik kloten, maar ik geloof dat hij haar echt negeert. Maar dat bedrijsfeest maakt het wel moeilijk. De keuzes om wel of niet te gaan sta ik allebei niet achter.
Ik ben iemand die erg moeilijk de schijn op kan houden en dat maakt het niet makkelijker.
Ik weet niet of ik nog van mijn man hou. De dingen die ik in hem waardeerde (trouw, zorgzaam, verantwoordelijk) blijkt hij overboord te hebben gegooid. Er zijn vast andere dingen die ik ook waardeerde maar die zie ik nu niet. Wel prettig om te horen dat anderen in zo'n situatie ook twijfelden om te blijven.
Ik zou me alleen kunnen redden, het zou moeilijk zijn maar ik kan het. Maar ik maak me vreselijk veel zorgen om de gevolgen voor onze kinderen en wil daarom (nog) nietea overboord gooien. Ik merk wel dat er meer afstand ontstaat vanuit mij naar hem. Dat vinden we beide moeilijk. Ik vind het ook beangstigend, kan dit ooit nog weer goed komen?
Ik hoop dat de emoties de lading gaan verliezen en ik weer kan gaan vertrouwen op mijn eigen gevoel. En we, zoals jij zegt, toch ooit weer samen een fijn leven kunnen hebben.
zondag 18 september 2016 19:51
Ach, al die arme mannen toch, die zo kansloos zijn tegen de versierpogingen van andere vrouwen. Voordat ze het weten worden ze besprongen en ze kunnen er niets aan doen.
Iemand die vreemd is gegaan probeert te redden wat er te redden valt, ook al moet hij of zij daarvoor alles aan elkaar liegen. Eerlijk gezegd vind ik dat van hun kant uit bekeken ook wel logisch.
Iemand die vreemd is gegaan probeert te redden wat er te redden valt, ook al moet hij of zij daarvoor alles aan elkaar liegen. Eerlijk gezegd vind ik dat van hun kant uit bekeken ook wel logisch.
Opinions are like assholes. Everybody has one.
zondag 18 september 2016 20:08
quote:BWitched schreef op 18 september 2016 @ 19:51:
Iemand die vreemd is gegaan probeert te redden wat er te redden valt, ook al moet hij of zij daarvoor alles aan elkaar liegen. Onzin. Niet iedere vreemdganger over één kam scheren. Er zijn vreemdgangers die alsnog hun relatie verbreken, vreemdgangers die alles aan elkaar liegen om gered te worden, en vreemdgangers die gewoon eerlijk proberen te vertellen wat er is gebeurd, waarom enzo.
Iemand die vreemd is gegaan probeert te redden wat er te redden valt, ook al moet hij of zij daarvoor alles aan elkaar liegen. Onzin. Niet iedere vreemdganger over één kam scheren. Er zijn vreemdgangers die alsnog hun relatie verbreken, vreemdgangers die alles aan elkaar liegen om gered te worden, en vreemdgangers die gewoon eerlijk proberen te vertellen wat er is gebeurd, waarom enzo.
