Relaties
alle pijlers
Zie ik spoken door eigen onzekerheid?
zondag 26 juni 2016 20:02
Ongeveer anderhalf jaar geleden heb ik hier mijn verhaal neergezet. Wegens anonimiteit heb ik de intro verwijderd enige tijd terug.
Korte samenvatting; ik was zwanger, oudcollega van man plaatste een uitdagende foto als reactie op zijn (totaal niet uitdagende) status op fb, ik ben gaan speuren en kreeg een naar gevoel. Hem ermee geconfronteerd maar hij had voor alles een logische verklaring. Althans voor hem heel logisch, voor mij nog steeds beetje dubieus.
Maar goed, ik heb hem het voordeel van de twijfel gegeven: het verweten aan zwangerschapshormonen en zijn onwetendheid en besloten hem te vertrouwen.
Nu zit ik toch weer met een dilemma en vraag me af wat ik hiermee moet.
Hij heeft een nieuwe baan.
Vorig weekend zaten we in de auto met kinderen en moest ik wederzijdse kennis appen,vroeg of dat even met zijn telefoon kon (mijne lag achterin). Ik weet niet meer waarom maar hij legde de telefoon even op zijn schoot (hadden geparkeerd) en toen hij zijn app opende zag ik dat hij had geappt met een vrouw waarvan ik vermoed dat ze een collega is.
Ondanks voorgaande info vond ik dat niet vreemd, hij mag gerust appen met vrouwelijke collega's. Hij rommelde iets met zijn telefoon en zei opeens: ach ik kan net zo goed zelf even appen nu.
Toen hij weer de app opende zag ik dat hij het gesprek had verwijderd. Ik heb tegen mezelf gezegd dat ik spoken zie, misschien de naam niet goed gezien,of vergist want de eerste letters lijken op die van een vriend etc.
Toen ik vanmorgen op fb keek had deze collega (een geheel onschuldige!) reactie op hem gegeven. Nog steeds prima, maar ik heb het dus toch goed gezien, de naam 'bestaat' wel degelijk in zijn kennissenkring.
Voor de duidelijkheid: het wantrouwen komt voort uit het vermoeden van het wissen van het gesprek, als het gesprek er nog gewoon in had gestaan was ik niet ongerust geweest.
Maar goed, het gelaten voor wat het was, we gingen immers een weekend weg en ik zal wel spoken zien.
De afgelopen dagen hebben we ruzie, de kinderen vragen veel negatieve aandacht,we zijn moe en zien elkaar weinig. Hij wil dat ik meer aandacht heb voor hem, en voor ons samen. Maar ik vind dat hij daar de afgelopen dagen weinig moeite voor deed nadat hij een feestje met collega's heeft gehad, anderhalf later thuis kwam midden in de nacht omdat hij was verdwaald (dit trek ik niet echt in twijfel) maar onze enige vrije avond samen dan wel om 20.00 in bed ligt en ik alleen op de bank.
Ik ben vandaag erg boos, boos om alles, boos om niets. Ik weet niet zo goed of het onderliggende probleem eigenlijk mijn wantrouwen is. En ligt dat wantrouwen bij mij? Ik ben erg onzeker over mijn uiterlijk na mijn zwangerschappen.
Moet ik dit voorval (WEER) gaan aankaarten? Ik vrees dat hij alles zal ontkennen en ik me weer een muts voel. En ik wil ook niet voor ongemakkelijke situaties gaan zorgen bij een bedrijfsfeestje..
Wat te doen?
Korte samenvatting; ik was zwanger, oudcollega van man plaatste een uitdagende foto als reactie op zijn (totaal niet uitdagende) status op fb, ik ben gaan speuren en kreeg een naar gevoel. Hem ermee geconfronteerd maar hij had voor alles een logische verklaring. Althans voor hem heel logisch, voor mij nog steeds beetje dubieus.
Maar goed, ik heb hem het voordeel van de twijfel gegeven: het verweten aan zwangerschapshormonen en zijn onwetendheid en besloten hem te vertrouwen.
Nu zit ik toch weer met een dilemma en vraag me af wat ik hiermee moet.
Hij heeft een nieuwe baan.
Vorig weekend zaten we in de auto met kinderen en moest ik wederzijdse kennis appen,vroeg of dat even met zijn telefoon kon (mijne lag achterin). Ik weet niet meer waarom maar hij legde de telefoon even op zijn schoot (hadden geparkeerd) en toen hij zijn app opende zag ik dat hij had geappt met een vrouw waarvan ik vermoed dat ze een collega is.
Ondanks voorgaande info vond ik dat niet vreemd, hij mag gerust appen met vrouwelijke collega's. Hij rommelde iets met zijn telefoon en zei opeens: ach ik kan net zo goed zelf even appen nu.
Toen hij weer de app opende zag ik dat hij het gesprek had verwijderd. Ik heb tegen mezelf gezegd dat ik spoken zie, misschien de naam niet goed gezien,of vergist want de eerste letters lijken op die van een vriend etc.
Toen ik vanmorgen op fb keek had deze collega (een geheel onschuldige!) reactie op hem gegeven. Nog steeds prima, maar ik heb het dus toch goed gezien, de naam 'bestaat' wel degelijk in zijn kennissenkring.
Voor de duidelijkheid: het wantrouwen komt voort uit het vermoeden van het wissen van het gesprek, als het gesprek er nog gewoon in had gestaan was ik niet ongerust geweest.
Maar goed, het gelaten voor wat het was, we gingen immers een weekend weg en ik zal wel spoken zien.
De afgelopen dagen hebben we ruzie, de kinderen vragen veel negatieve aandacht,we zijn moe en zien elkaar weinig. Hij wil dat ik meer aandacht heb voor hem, en voor ons samen. Maar ik vind dat hij daar de afgelopen dagen weinig moeite voor deed nadat hij een feestje met collega's heeft gehad, anderhalf later thuis kwam midden in de nacht omdat hij was verdwaald (dit trek ik niet echt in twijfel) maar onze enige vrije avond samen dan wel om 20.00 in bed ligt en ik alleen op de bank.
Ik ben vandaag erg boos, boos om alles, boos om niets. Ik weet niet zo goed of het onderliggende probleem eigenlijk mijn wantrouwen is. En ligt dat wantrouwen bij mij? Ik ben erg onzeker over mijn uiterlijk na mijn zwangerschappen.
Moet ik dit voorval (WEER) gaan aankaarten? Ik vrees dat hij alles zal ontkennen en ik me weer een muts voel. En ik wil ook niet voor ongemakkelijke situaties gaan zorgen bij een bedrijfsfeestje..
Wat te doen?
maandag 19 september 2016 18:47
quote:Grafitti schreef op 19 september 2016 @ 17:20:
Zo ordinair zag ze er niet uit, het was haar houding. Ik heb hier ook heel vaak vermeld dat die woede zich ook echt op mijn man richt, geloof me, dat voelt hij wel.
Trouwens, ze begon het gesprek met dat ze me al weken geleden had verwacht. Dus onverwacht, neuh.
Orleander, ik denk nu ik je reactie lees dat dat het ook is.
Het voelt voor mij als opluchting, confrontatie gehad en nu verder met mijn huwelijk.Als ze je al weken geleden had verwacht dan heeft ze haar verhaal afgestemd met jouw man. Maar goed, wat belangrijk is, is dat jij haar achter je kan laten en je kan richten op je man.
Zo ordinair zag ze er niet uit, het was haar houding. Ik heb hier ook heel vaak vermeld dat die woede zich ook echt op mijn man richt, geloof me, dat voelt hij wel.
Trouwens, ze begon het gesprek met dat ze me al weken geleden had verwacht. Dus onverwacht, neuh.
Orleander, ik denk nu ik je reactie lees dat dat het ook is.
Het voelt voor mij als opluchting, confrontatie gehad en nu verder met mijn huwelijk.Als ze je al weken geleden had verwacht dan heeft ze haar verhaal afgestemd met jouw man. Maar goed, wat belangrijk is, is dat jij haar achter je kan laten en je kan richten op je man.
Opinions are like assholes. Everybody has one.
maandag 19 september 2016 22:56
quote:Janco schreef op 19 september 2016 @ 16:57:
nou nou, met die klasse valt het wel mee hoor. Je had er ook voor kunnen kiezen om niet het gesprek aan te gaan waar haar kind bij was.
Blijkbaar valt je man op ordinaire types.
Lekker boeie wat krijgt zo'n peuter daar nou van mee. Van de inhoud snapt ie niks en dat ze niet zo aardig tegen elkaar zijn zal echt geen trauma voor hem zijn.
TO goed dat je haar eindelijk hebt gesproken! Hopelijk helpt het je dat je wat van je boosheid naar haar hebt kunnen uiten, moet ze maar niet in een huwelijk poeren dus net goed.
Ik hoop voor je dat je nu ook kunt gaat kijken naar wat er ónder je boosheid zit, zodat je niet langer boos hoeft te zijn op je man. Pijn, verdriet, gekwetstheid, probeer dat met hem te delen en voor jezelf te doorvoelen. En je woede achter je te laten als je verder met hem wilt gaan. Dat gaat je verwerking in de weg zitten ben ik bang.
Vriend en ik hebben net een goed gesprek gehad waarin ik hem heb uitgelegd hoeveel pijn het me doet en dat ik teleurgesteld ben dat ik achter leugens of dingen verzwijgen kom, want hij is vaker niet eerlijk geweest over dingen. Maar echte boosheid voel ik niet. Wel pijn en teleurstelling.
nou nou, met die klasse valt het wel mee hoor. Je had er ook voor kunnen kiezen om niet het gesprek aan te gaan waar haar kind bij was.
Blijkbaar valt je man op ordinaire types.
Lekker boeie wat krijgt zo'n peuter daar nou van mee. Van de inhoud snapt ie niks en dat ze niet zo aardig tegen elkaar zijn zal echt geen trauma voor hem zijn.
TO goed dat je haar eindelijk hebt gesproken! Hopelijk helpt het je dat je wat van je boosheid naar haar hebt kunnen uiten, moet ze maar niet in een huwelijk poeren dus net goed.
Ik hoop voor je dat je nu ook kunt gaat kijken naar wat er ónder je boosheid zit, zodat je niet langer boos hoeft te zijn op je man. Pijn, verdriet, gekwetstheid, probeer dat met hem te delen en voor jezelf te doorvoelen. En je woede achter je te laten als je verder met hem wilt gaan. Dat gaat je verwerking in de weg zitten ben ik bang.
Vriend en ik hebben net een goed gesprek gehad waarin ik hem heb uitgelegd hoeveel pijn het me doet en dat ik teleurgesteld ben dat ik achter leugens of dingen verzwijgen kom, want hij is vaker niet eerlijk geweest over dingen. Maar echte boosheid voel ik niet. Wel pijn en teleurstelling.
dinsdag 20 september 2016 07:04
Het kind is ongeveer 4, als ik kijk wat de mijne soms mee krijgt (hoewel we nergens over praten waar de kinderen bij zijn) schrik ik daar best van.
Het zijn niet mijn zaken maar ergens riep haar kind een triest gevoel bij me op.
Ik ben niet alleen boos, de emoties lopen erg uiteen. Er is ook veel verdriet, hoop, wanhoop, rust en ruzie in huis. De therapeut zei dat ik de boosheid moet accepteren, dat ik er in ieder geval niet aan vast wil houden en het voor iedereen anders is wanneer deze naar de achtergrond verdwijnt.
Het heeft mij (voor nu) wel rust gebracht. Als we haar nu zien, voelt het niet als strop om mijn nek, ik sta er boven en kan me daar ook naar gedragen.
Ik heb het mijn man meteen verteld zodra de kinderen op bed lagen. Gevraagd of hij nog contact had gehad, waarop hij zei van niet. Toen gezegd dat ik haar wel had gesproken omdat ik bij haar heb aangebeld.
Hij zei; oke, heftig voor je. Maar ik ben niet verbaasd, wist eigenlijk altijd al dat dat zou gebeuren. Heb ook wel eens gedacht dat je al eens naar haar toe was geweest.
Uitgelegd dat ik het eerlijk wil zeggen maar ik hem niet van tevoren in wilde lichten omdat ik hem niet kan vertrouwen en niet weet of hij haar een seintje geeft en ze snel de deur uit is.
Hij bezweerd dat hij sinds de avond dat dit uitkwam geen contact meer heeft gehad, maar begreep mijn gevoel wel. Begrijpt dat hij eerst vertrouwen niet opbouwen.
Gevraagd of hij boos is dat ik het nu pas vertel, maar dat begreep hij heel goed.
Hij vond het heftig voor me maar als het mij hielp was hem dat alles waard.
Het zijn niet mijn zaken maar ergens riep haar kind een triest gevoel bij me op.
Ik ben niet alleen boos, de emoties lopen erg uiteen. Er is ook veel verdriet, hoop, wanhoop, rust en ruzie in huis. De therapeut zei dat ik de boosheid moet accepteren, dat ik er in ieder geval niet aan vast wil houden en het voor iedereen anders is wanneer deze naar de achtergrond verdwijnt.
Het heeft mij (voor nu) wel rust gebracht. Als we haar nu zien, voelt het niet als strop om mijn nek, ik sta er boven en kan me daar ook naar gedragen.
Ik heb het mijn man meteen verteld zodra de kinderen op bed lagen. Gevraagd of hij nog contact had gehad, waarop hij zei van niet. Toen gezegd dat ik haar wel had gesproken omdat ik bij haar heb aangebeld.
Hij zei; oke, heftig voor je. Maar ik ben niet verbaasd, wist eigenlijk altijd al dat dat zou gebeuren. Heb ook wel eens gedacht dat je al eens naar haar toe was geweest.
Uitgelegd dat ik het eerlijk wil zeggen maar ik hem niet van tevoren in wilde lichten omdat ik hem niet kan vertrouwen en niet weet of hij haar een seintje geeft en ze snel de deur uit is.
Hij bezweerd dat hij sinds de avond dat dit uitkwam geen contact meer heeft gehad, maar begreep mijn gevoel wel. Begrijpt dat hij eerst vertrouwen niet opbouwen.
Gevraagd of hij boos is dat ik het nu pas vertel, maar dat begreep hij heel goed.
Hij vond het heftig voor me maar als het mij hielp was hem dat alles waard.
dinsdag 20 september 2016 08:09
Een kind van vier krijgt misschien best het eea mee, maar zal heus geen trauma van jullie gesprek overhouden. Immers snapt hij niet wat vreemdgaan of appen etc betekent. Hoe zij haar kind verder opvoedt weet ik natuurlijk niet. Ik begrijp dat zonder kind de voorkeur had gehad, maar zou me er nu geen druk meer over maken.
Natuurlijk mag je boosheid er ook zijn. Bij de verwerking horen allerlei gevoelens. En jouw situatie zou ik ook erger vinden dan de mijne denk ik, dus ook bozer zijn. Alleen zou ik er niet in blijven hangen want dan komt het nooit meer goed.
Kijk anders eens naar het topic vriend verliefd op iemand anders. Daarin staan wat goede links naar YouTube filmpje TED talks van (dacht ik) Esther Parel over vreemdgaan. Die moesten wij toen ook kijken van onze therapeut.
Natuurlijk mag je boosheid er ook zijn. Bij de verwerking horen allerlei gevoelens. En jouw situatie zou ik ook erger vinden dan de mijne denk ik, dus ook bozer zijn. Alleen zou ik er niet in blijven hangen want dan komt het nooit meer goed.
Kijk anders eens naar het topic vriend verliefd op iemand anders. Daarin staan wat goede links naar YouTube filmpje TED talks van (dacht ik) Esther Parel over vreemdgaan. Die moesten wij toen ook kijken van onze therapeut.
dinsdag 20 september 2016 08:37
Goed dat je het hebt gedaan Graffiti, en fijn dat het bracht waar je op hoopte. Hoop dat je nu verder kunt. Wat betreft de opmerking over dat jij ook geen klasse bezit, zij is de moeder van het kind, zij had kunnen vragen of jullie het gesprek voort konden zetten op een moment dat er geen kinderen bij waren.
dinsdag 20 september 2016 09:16
Bedankt appelientje. We hebben ook op aanraden van de therapeut een boek besteld waar ik herkenning in vind.
Ja weet je, ondertussen lijkt het voor mij soms alsof alle verantwoordelijkheden bij mij neer worden gelegd door sommigen. Prima, ieder zijn eigen mening op een forum. Maar ik ben niet de vreemdganger of de minnares.
Daarnaast heb ik rekening gehouden dat ik haar niet zou confronteren waar haar man bij was, toen ze me vroeg binnen te komen keek ik naar haar kind en zei; misschien dat we beter even naar het speeltuintje kunnen gaan met je dochter. Bewust nog aangegeven toen we er naar toe liepen (met haar kind naast zich) en zij sprak over de zoen, haar eigen slechte relatie, en haar interesse in mijn man; misschien moeten we even wachten tot je dochter kan spelen. Zij deed hier niks mee. Tja, wat moet ik dan..
Ik had oprecht met het meisje te doen, wij zitten in een vreselijke situatie thuis, maar mijn kinderen stralen vergeleken bij haar dochter.
Is dat mijn verantwoordelijkheid? Kan ik erover oordelen? Nee, maar het stemde me wel ietwat treurig kijkende naar het meisje.
Verder is er een last van mijn schouders gevallen, confrontatie gehad en ik weet dat zij bij het bedrijfsfeestje zal zijn. Nu voel ik ruimte om er naar toe te gaan zonder haat.
Ja weet je, ondertussen lijkt het voor mij soms alsof alle verantwoordelijkheden bij mij neer worden gelegd door sommigen. Prima, ieder zijn eigen mening op een forum. Maar ik ben niet de vreemdganger of de minnares.
Daarnaast heb ik rekening gehouden dat ik haar niet zou confronteren waar haar man bij was, toen ze me vroeg binnen te komen keek ik naar haar kind en zei; misschien dat we beter even naar het speeltuintje kunnen gaan met je dochter. Bewust nog aangegeven toen we er naar toe liepen (met haar kind naast zich) en zij sprak over de zoen, haar eigen slechte relatie, en haar interesse in mijn man; misschien moeten we even wachten tot je dochter kan spelen. Zij deed hier niks mee. Tja, wat moet ik dan..
Ik had oprecht met het meisje te doen, wij zitten in een vreselijke situatie thuis, maar mijn kinderen stralen vergeleken bij haar dochter.
Is dat mijn verantwoordelijkheid? Kan ik erover oordelen? Nee, maar het stemde me wel ietwat treurig kijkende naar het meisje.
Verder is er een last van mijn schouders gevallen, confrontatie gehad en ik weet dat zij bij het bedrijfsfeestje zal zijn. Nu voel ik ruimte om er naar toe te gaan zonder haat.
dinsdag 20 september 2016 09:41
En nu? Ga je nu weer gewoon verder? Zoals ik het lees zit er iets goed mis in jullie relatie. Ik denk niet dat je man snel zal stoppen met het flirten/berichtjes sturen/zoenen en misschien meer. Heb jij zin om over een jaar weer bij de volgende mevrouw op de stoep te staan? Is het niet tijd voor actie? Wat zijn je volgende stappen? Je kan wel afgeven op die vrouw, maar feitelijk lig jij vanavond gewoon weer met het echte probleem in bed.
dinsdag 20 september 2016 09:58
Gewoon weer verder gaan is geen sprake van.
We gaan naar relatie therapie om aan onze relatie te werken, praten veel, huilen veel, knuffelen, maken ruzie. Hij doet in mijn ogen zijn best. Terugdraaien kan hij het ook niet, helaas maar waar.
Heb ik garanties voor de toekomst? Nee. Ik heb geen glazen bol en weet niet hoe dit zich zal ontwikkelen.
Maar ik sta volgend jaar niet bij iemand anders aan de deur. Simpelweg omdat het bij herhaling, liegen, respectloos gedrag, meteen klaar zou zijn. Steek ik ook nergens energie meer in.
Maar het is ook niet realistisch om te verwachten dat het vandaag allemaal op is gelost.
Overigens een belangrijke reden dat ik haar wilde zien is omdat zij nog steeds met elkaar moeten werken voorlopig. Dat maakt wel een verschil met iemand die nooit meer in beeld is.
We gaan naar relatie therapie om aan onze relatie te werken, praten veel, huilen veel, knuffelen, maken ruzie. Hij doet in mijn ogen zijn best. Terugdraaien kan hij het ook niet, helaas maar waar.
Heb ik garanties voor de toekomst? Nee. Ik heb geen glazen bol en weet niet hoe dit zich zal ontwikkelen.
Maar ik sta volgend jaar niet bij iemand anders aan de deur. Simpelweg omdat het bij herhaling, liegen, respectloos gedrag, meteen klaar zou zijn. Steek ik ook nergens energie meer in.
Maar het is ook niet realistisch om te verwachten dat het vandaag allemaal op is gelost.
Overigens een belangrijke reden dat ik haar wilde zien is omdat zij nog steeds met elkaar moeten werken voorlopig. Dat maakt wel een verschil met iemand die nooit meer in beeld is.
dinsdag 20 september 2016 10:21
Bovenstaande vragen waren geen aanval hoor, meer een poging om advocaat van de duivel te spelen. Ik hoop dat je man eerlijk tegen je is nu en dat jullie er samen uit gaan komen. Je gesprek met die andere vrouw klinkt wel hoopvol, alsof ze beide niet gelukkig zijn met hun leven/relatie en daardoor naar elkaar toe zijn gedreven, zonder dat er echt sprake is van grote gevoelens. Mooi dat je er voor jezelf iets uit hebt kunnen halen.
Ik wens je heel veel sterkte.
Ik wens je heel veel sterkte.
dinsdag 20 september 2016 10:34
Garanties heb je nooit TO, ook niet met een brave Hendrik die nog nooit iets heeft uitgespookt. Die kan daar tenslotte altijd op een dag nog mee beginnen.. Punt is dat het makkelijk is om van iemand te houden die nooit iets fout doet, maar van iemand blijven houden die wel een fout heeft gemaakt en daarin opnieuw willen investeren, is de kunst wat mij betreft ( vooropgesteld dat die ander natuurlijk ook zijn stinkende best doet en zijn intenties omzet in daden).
Ik ben er ooit met partner aan uitgekomen, en ik gun jou en je man hetzelfde..Succes!
Ik ben er ooit met partner aan uitgekomen, en ik gun jou en je man hetzelfde..Succes!
dinsdag 20 september 2016 14:12
quote:Honingdropje79 schreef op 20 september 2016 @ 10:34:
Garanties heb je nooit TO, ook niet met een brave Hendrik die nog nooit iets heeft uitgespookt. Die kan daar tenslotte altijd op een dag nog mee beginnen.. Punt is dat het makkelijk is om van iemand te houden die nooit iets fout doet, maar van iemand blijven houden die wel een fout heeft gemaakt en daarin opnieuw willen investeren, is de kunst wat mij betreft ( vooropgesteld dat die ander natuurlijk ook zijn stinkende best doet en zijn intenties omzet in daden).
Ik ben er ooit met partner aan uitgekomen, en ik gun jou en je man hetzelfde..Succes!Mooi gezegd. Dat is precies waar het om gaat.
Garanties heb je nooit TO, ook niet met een brave Hendrik die nog nooit iets heeft uitgespookt. Die kan daar tenslotte altijd op een dag nog mee beginnen.. Punt is dat het makkelijk is om van iemand te houden die nooit iets fout doet, maar van iemand blijven houden die wel een fout heeft gemaakt en daarin opnieuw willen investeren, is de kunst wat mij betreft ( vooropgesteld dat die ander natuurlijk ook zijn stinkende best doet en zijn intenties omzet in daden).
Ik ben er ooit met partner aan uitgekomen, en ik gun jou en je man hetzelfde..Succes!Mooi gezegd. Dat is precies waar het om gaat.
Opinions are like assholes. Everybody has one.
dinsdag 20 september 2016 17:05
Het blijft natuurlijk allemaal gissen, misschien dat ik weer voor de hmgek word gehouden.
Maar ik probeer te vertrouwen op wat hij zegt en hij lijkt serieus te zijn met de therapie.
Ik maak me geen illusies, er is een lang weg te gaan en of we uiteindelijk samen eindigen weet ik niet.
Ik hoop dat er een moment komt dat ik niet meer elke dag twijfel aan zijn oprechtheid.
Ik vind het fijn om ook berichten te lezen over koppels die eruit zijn gekomen.
Mijn gevoel zegt dat de affaire niet lang genoeg geduurd heeft om een diepe band aan te gaan en misschien ook geen seksuele relatie.
Wel denk ik dat mijn man aandacht leuker vindt dan hij zelf wil toegeven. Het zit hem in kleine dingen. Daar kan een ander, een vrouw, wel een bepaald gevoel bij krijgen. Daar moet hij zich van bewust worden en mee ophouden. En moeten accepteren dat sommige contacten niet meer kunnen voor mij.
Vriendschappelijk contact met een vrouw is voor mij nu not done. Lullig maar waar..
Er kan geen schijn meer van iets zijn, onduidelijkheid, vreemde verhalen.
Daarin zal hij offers moeten brengen, die regels bepaal ik. Anders kan ik niet verder.
Honingdropje; mooie tekst, je hebt gelijk. Hoewel je bij 'in voor en tegenspoed' nooit denkt aan vreemdgaan. Maar als dit echt een eenmalige fout blijkt te zijn kan ik die denk ik vergeven. Maar het vraagt wel hard werken.
Maar ik probeer te vertrouwen op wat hij zegt en hij lijkt serieus te zijn met de therapie.
Ik maak me geen illusies, er is een lang weg te gaan en of we uiteindelijk samen eindigen weet ik niet.
Ik hoop dat er een moment komt dat ik niet meer elke dag twijfel aan zijn oprechtheid.
Ik vind het fijn om ook berichten te lezen over koppels die eruit zijn gekomen.
Mijn gevoel zegt dat de affaire niet lang genoeg geduurd heeft om een diepe band aan te gaan en misschien ook geen seksuele relatie.
Wel denk ik dat mijn man aandacht leuker vindt dan hij zelf wil toegeven. Het zit hem in kleine dingen. Daar kan een ander, een vrouw, wel een bepaald gevoel bij krijgen. Daar moet hij zich van bewust worden en mee ophouden. En moeten accepteren dat sommige contacten niet meer kunnen voor mij.
Vriendschappelijk contact met een vrouw is voor mij nu not done. Lullig maar waar..
Er kan geen schijn meer van iets zijn, onduidelijkheid, vreemde verhalen.
Daarin zal hij offers moeten brengen, die regels bepaal ik. Anders kan ik niet verder.
Honingdropje; mooie tekst, je hebt gelijk. Hoewel je bij 'in voor en tegenspoed' nooit denkt aan vreemdgaan. Maar als dit echt een eenmalige fout blijkt te zijn kan ik die denk ik vergeven. Maar het vraagt wel hard werken.
dinsdag 20 september 2016 19:37
Natuurlijk is aandacht leuk! Het is spannend en het geeft je een uitweg uit de sleur van alledag. En dan verschuift heel langzaam de grens. Niet omdat één van beiden een slecht mens is, maar omdat dat nu eenmaal zo gaat.
Totdat je partner er achter komt en aan jouw gedrag allerlei conclusies verbindt. Conclusies die vaak in je eigen hoofd niet eens zijn opgekomen.
Ik denk dat het wel verstandig is om vooralsnog te kiezen wat je nu wil een daar je energie op te zetten. Je hoeft hier niet te bewijzen dat je dit echt niet pikt en dat je heus wel "zelfrespect" hebt (ik haat dat woord).
Totdat je partner er achter komt en aan jouw gedrag allerlei conclusies verbindt. Conclusies die vaak in je eigen hoofd niet eens zijn opgekomen.
Ik denk dat het wel verstandig is om vooralsnog te kiezen wat je nu wil een daar je energie op te zetten. Je hoeft hier niet te bewijzen dat je dit echt niet pikt en dat je heus wel "zelfrespect" hebt (ik haat dat woord).
Opinions are like assholes. Everybody has one.
zaterdag 8 oktober 2016 12:56
Een tijdje afwezigheid hier..toch weer een berichtje.
Wat een moeilijke tijd zeg, ik vind het zo knap dat er stellen zijn die hier uitkomen.
Ik ben bezig met mezelf, ga regelmatig sporten, spreek af met andere mensen en zorg goed voor mezelf. Maar de andere kant is dat ik veel verdriet heb, moe ben en de zorg voor mijn twee kinderen (dreumes en peuterpuberteit) steeds zwaarder valt.
Ik begin me een slechte moeder te voelen, ik kan weinig hebben van de dwarse buien en heb het gevoel alles fout te doen met hen.
De vraag of ik nog van mijn man hou, houdt me erg bezig. Soms denk ik voor het einde van mijn dienst; fijn hem straks weer te zien.
Maar als ik hem zie lijk ik geen liefde te voelen.
De therapeut zegt dat ik moet terugdenken aan waarom ik ooit verliefd werd.
Het antwoord daarop is denk ik dat hij hard werkt, een groot verantwoordelijkheidsgevoel had, zorgzaam was, geïnteresseerd en me liet lachen. En ik alles voor hem leek te zijn. Wij met en soms tegen de wereld, samen.
Maar wat is daar van over vraag ik me af? De meeste dingen lijken er niet meer te zijn.
Ik zou willen dat ik overtuigend zoals anderen hier die dit ooit is overkomen kon zeggen: ik hou nog steeds van hem. Dat zou het makkelijker maken.
Zijn er ook mensen die in deze situatie zaten die daar net zoals ik over in de war waren die daar iets over kunnen zeggen?
Waarom ging je toch door of juist niet?
Wat een moeilijke tijd zeg, ik vind het zo knap dat er stellen zijn die hier uitkomen.
Ik ben bezig met mezelf, ga regelmatig sporten, spreek af met andere mensen en zorg goed voor mezelf. Maar de andere kant is dat ik veel verdriet heb, moe ben en de zorg voor mijn twee kinderen (dreumes en peuterpuberteit) steeds zwaarder valt.
Ik begin me een slechte moeder te voelen, ik kan weinig hebben van de dwarse buien en heb het gevoel alles fout te doen met hen.
De vraag of ik nog van mijn man hou, houdt me erg bezig. Soms denk ik voor het einde van mijn dienst; fijn hem straks weer te zien.
Maar als ik hem zie lijk ik geen liefde te voelen.
De therapeut zegt dat ik moet terugdenken aan waarom ik ooit verliefd werd.
Het antwoord daarop is denk ik dat hij hard werkt, een groot verantwoordelijkheidsgevoel had, zorgzaam was, geïnteresseerd en me liet lachen. En ik alles voor hem leek te zijn. Wij met en soms tegen de wereld, samen.
Maar wat is daar van over vraag ik me af? De meeste dingen lijken er niet meer te zijn.
Ik zou willen dat ik overtuigend zoals anderen hier die dit ooit is overkomen kon zeggen: ik hou nog steeds van hem. Dat zou het makkelijker maken.
Zijn er ook mensen die in deze situatie zaten die daar net zoals ik over in de war waren die daar iets over kunnen zeggen?
Waarom ging je toch door of juist niet?
zaterdag 8 oktober 2016 14:58
zaterdag 8 oktober 2016 17:57
quote:Honingdropje79 schreef op 20 september 2016 @ 10:34:
Garanties heb je nooit TO, ook niet met een brave Hendrik die nog nooit iets heeft uitgespookt. Die kan daar tenslotte altijd op een dag nog mee beginnen..
Niet mee eens. Je kan het vergelijken met een drugsverslaafde, die zal eerder een terugval krijgen en dezelfde fout weer maken wanneer hij bijvoorbeeld in een slechte/stressvolle/zware periode zit, dan iemand die nooit drugs heeft gebruikt. Het zegt nogal iets over iemands karakter als hij keer op keer stiekem afspraakjes maakt met andere vrouwen en berichtjes stuurt en dergelijke. Kennelijk heeft hij dit nodig, is het een kick voor hem, streelt het zijn ego en schrikt het hem niet af dat zijn vrouw hierdoor verdrietig en gekwetst is.
En nee, garanties heb je nooit, maar op iemand die altijd trouw is geweest en een rustig/stabiel/eerlijk/volwassen karakter heeft, kun je meer vertrouwen, dan iemand die in het verleden meerdere keren de fout in is gegaan.
Garanties heb je nooit TO, ook niet met een brave Hendrik die nog nooit iets heeft uitgespookt. Die kan daar tenslotte altijd op een dag nog mee beginnen..
Niet mee eens. Je kan het vergelijken met een drugsverslaafde, die zal eerder een terugval krijgen en dezelfde fout weer maken wanneer hij bijvoorbeeld in een slechte/stressvolle/zware periode zit, dan iemand die nooit drugs heeft gebruikt. Het zegt nogal iets over iemands karakter als hij keer op keer stiekem afspraakjes maakt met andere vrouwen en berichtjes stuurt en dergelijke. Kennelijk heeft hij dit nodig, is het een kick voor hem, streelt het zijn ego en schrikt het hem niet af dat zijn vrouw hierdoor verdrietig en gekwetst is.
En nee, garanties heb je nooit, maar op iemand die altijd trouw is geweest en een rustig/stabiel/eerlijk/volwassen karakter heeft, kun je meer vertrouwen, dan iemand die in het verleden meerdere keren de fout in is gegaan.
zaterdag 8 oktober 2016 18:51
