Relaties
alle pijlers
zo vaaaaaaag
vrijdag 28 augustus 2015 09:27
In t kort mijn situatie;
Ruim 2 jaar knipperlichtrelatie gehad, dit werkte niet doordat onze wensen toch anders waren. Ik heb twee kinderen, hij niet. We wilden samenwonen, maar toch niet ivm de kinderen en woonplaats. We hebben twee maanden geen contact gehad en toen begon het weer. Aan het gevoel heeft het nooit gelegen en zeker ook niet de aantrekkingskracht. We zijn 2 verschillende persoonlijkheden, hij introvert en ik extravert. Qua communicatie liep t dan ook vaak mis.
Nu wilden we het gewoon leuk & gezellig hebben, vrienden met een + dus. Geen verwachtingen, geen verantwoordelijkheden maar wel eerlijkheid en geen geklooi met anderen tussendoor. Ik stond hier helemaal achter, we hebben t erg leuk gehad! We deden leuke dingen samen met als afsluiting lekkere sex, we belden en appte en kletste wat af. Ondertussen genoot ik met vrienden en hij deed ook zijn eigen ding. Simpeler kon t niet, ons niet afvragen waar het heen zou gaan maar gewoon genieten van de momenten.
Nu vorige week, ik deelde hem mede in de ochtend dat ik een kleine tattoo zou nemen met de initialen van mijn kinderen. Enige tijd geleden had ik hem dat al eens verteld. Hij heeft niks met tattoos dat wist ik wel. Nou, het hek was van de dam. Behalve dat hij er echt niks mee heeft ( ik heb al twee kleine tattoos voordat hij me leerde kennen trouwens ) vond hij de manier waarop ik hem dat mede deelde niet ok. Hij voelde zich gepasseerd. Omdat we die avond een leuke avond zouden hebben stelde ik nog voor om de afspraak te verzetten, maar nee: ik moest dit gewoon doen gaf hij aan.
Stiekem hoopte hij dus wel dat ik de afspraak zou afzeggen, want dat ik s avonds aankwam zei hij bijna geen woord! Hij appte me nog waarin hij zich best kwetsbaar opstelde. Dat hij baalde van zijn reactie, blijkbaar toch gevoel nog diep zit omdat hij anders niet zo zou reageren. Dat hij wel een relatie wil maar toch weer niet. Blij is met zijn leven maar toch weer niet, alles wil maar toch weer niet.
Tevens gaf hij aan dat hij de wijze waarop ik het communiceerde niet ok vond, daar we zo intiem zijn en ik dit niet eens normaal kon communiceren. Als ik t bij wijze van een week eerder had gedaan dan had hij t kunnen laten bezinken. Ik begreep dat ergens wel, bewust van een stukje gemakzucht. Maar ik had ook niet echt het idee dat ik hierheen zoveel rekening met hem moest houden gezien onze verhoudingen.
Ik dacht dat het wel zou overwaaien na een paar dagen, maar helaas. Na een paar dagen appte hij me nog met een slokje op, dat allemaal zo koud op zn dak viel en dan hij echt de hoop had dat ik de afspraak zou afzeggen.
Ik heb duizend maal sorry gezegd voor eigenlijk een stukje gemakzucht/verkeerde inschatting reactie, maar dat ik het niet meer terug kon draaien. Heb aangegeven dat ik vind dat hij het een groot probleem maakt en of er niet meer speelt.
Hij baalde ook van zijn reactie en dat we het zo leuk hadden, hij snapt ook niet waarom hij zo fel reageerde. En hij geeft aan dat ik hem gekwetst heb.
En dat hij t even niet meer weet, niet weet of hij zo maar de knop kan omzetten. Dit is heel herkenbaar bij hem, heel lang blijven hangen in iets terwijl ik heel snel zoiets heb van " kom op joh" .
Ik moest hem de tijd geven, laten bezinken zoiets.
Gisteravond was ik even bij hem en dan komt er toch meer uit. Hij baalde van zichzelf dat hij weinig zin heeft in iets de ondernemen en zo op zichzelf is, geen zin om langs vrienden/familie te gaan. Ook dit is typisch ieta voor hem, het afsluiten ( einzelganger) zich slecht voelen over zichzelf, ineens weer a la direct gezond willen eten.
Als ik hem dan vraag wat hij nou wilt, vraagt hij of ik dit mn hele leven wil dat contact met hem. Ik verbaas me erover want ik vind het nogal zwaar beladen, ik wil het gewoon leuk en gezellig hebben en dat ik gevoelens voor hem heb dat is gewoon zo en gaat misschien nooit weg maar een standaard relatie gaat niet en wil ik nu ook niet.
Hij vroeg wat ik nou diep in mn hart wilde en als ik aangeef hoe ik in mn leven sta nu;
- lekker met kinderen en misschien wel nooit willen samenwonen met wie dan ook, omdat ik denk dat ik daar gewoon geen persoon voor ben ( pas me teveel aan/wegcijferen)
Dan schiet hij in de lach, want dit wou ik wel altijd met hem.
Maar tijdens het gesprek nog altijd geen duidelijkheid.
Ik heb aangegeven dat ik het fijn vind bij hem te zijn maar dat ik dat niet op een platonische manier kan, dat ik het accepteer dat hij nou eenmaal meer tijd etc voor dingen nodig heeft.
Maar dit is zo typisch hem, terugtrekken in zijn grot. Als ik doorvraag komt er meer aan t licht. De ene minuut zegt hij; denk niet dat we zo verder kunnen gaan en de andere minuut zegt hij; ik weet t even niet.
Ik kan hier moeilijk mee omgaan, juist omdat ik zo positief ben.
En vaak trekt hij zich ook terug na een moment van kwetsbaar opstellen.
We hebben de avond afgesloten met een ongemakkelijke kus en dat hij contact met me zou opnemen.
Ook zoiets raars, ene moment zegt hij denk niet dat we verder moeten gaan en als ik begin over dit weekend afspreken gaat hij daarop in.
Al met al lijkt hij wel behoorlijk in de knop te zitten, probeer ik gewoon mijn ding te doen maar tevens frustratie omdat we t zo leuk hadden en ik helemaal geen zin had in dit moeilijke gedoe en hij ook niet gaf hij onlangs nog aan.
Ik weet ook totaal niet wat hij van me wil en had ik nooit verwacht dat een kleine tattoo dit teweeg zou brengen bij hem.
Misschien dat jullie er een bepaalde kijk op hebben, mij meer inzichten kunnen geven over hoe hiermee om te gaan. Hoe jullie dit allemaal zien.
Sorry voor het lange verhaal!
Ruim 2 jaar knipperlichtrelatie gehad, dit werkte niet doordat onze wensen toch anders waren. Ik heb twee kinderen, hij niet. We wilden samenwonen, maar toch niet ivm de kinderen en woonplaats. We hebben twee maanden geen contact gehad en toen begon het weer. Aan het gevoel heeft het nooit gelegen en zeker ook niet de aantrekkingskracht. We zijn 2 verschillende persoonlijkheden, hij introvert en ik extravert. Qua communicatie liep t dan ook vaak mis.
Nu wilden we het gewoon leuk & gezellig hebben, vrienden met een + dus. Geen verwachtingen, geen verantwoordelijkheden maar wel eerlijkheid en geen geklooi met anderen tussendoor. Ik stond hier helemaal achter, we hebben t erg leuk gehad! We deden leuke dingen samen met als afsluiting lekkere sex, we belden en appte en kletste wat af. Ondertussen genoot ik met vrienden en hij deed ook zijn eigen ding. Simpeler kon t niet, ons niet afvragen waar het heen zou gaan maar gewoon genieten van de momenten.
Nu vorige week, ik deelde hem mede in de ochtend dat ik een kleine tattoo zou nemen met de initialen van mijn kinderen. Enige tijd geleden had ik hem dat al eens verteld. Hij heeft niks met tattoos dat wist ik wel. Nou, het hek was van de dam. Behalve dat hij er echt niks mee heeft ( ik heb al twee kleine tattoos voordat hij me leerde kennen trouwens ) vond hij de manier waarop ik hem dat mede deelde niet ok. Hij voelde zich gepasseerd. Omdat we die avond een leuke avond zouden hebben stelde ik nog voor om de afspraak te verzetten, maar nee: ik moest dit gewoon doen gaf hij aan.
Stiekem hoopte hij dus wel dat ik de afspraak zou afzeggen, want dat ik s avonds aankwam zei hij bijna geen woord! Hij appte me nog waarin hij zich best kwetsbaar opstelde. Dat hij baalde van zijn reactie, blijkbaar toch gevoel nog diep zit omdat hij anders niet zo zou reageren. Dat hij wel een relatie wil maar toch weer niet. Blij is met zijn leven maar toch weer niet, alles wil maar toch weer niet.
Tevens gaf hij aan dat hij de wijze waarop ik het communiceerde niet ok vond, daar we zo intiem zijn en ik dit niet eens normaal kon communiceren. Als ik t bij wijze van een week eerder had gedaan dan had hij t kunnen laten bezinken. Ik begreep dat ergens wel, bewust van een stukje gemakzucht. Maar ik had ook niet echt het idee dat ik hierheen zoveel rekening met hem moest houden gezien onze verhoudingen.
Ik dacht dat het wel zou overwaaien na een paar dagen, maar helaas. Na een paar dagen appte hij me nog met een slokje op, dat allemaal zo koud op zn dak viel en dan hij echt de hoop had dat ik de afspraak zou afzeggen.
Ik heb duizend maal sorry gezegd voor eigenlijk een stukje gemakzucht/verkeerde inschatting reactie, maar dat ik het niet meer terug kon draaien. Heb aangegeven dat ik vind dat hij het een groot probleem maakt en of er niet meer speelt.
Hij baalde ook van zijn reactie en dat we het zo leuk hadden, hij snapt ook niet waarom hij zo fel reageerde. En hij geeft aan dat ik hem gekwetst heb.
En dat hij t even niet meer weet, niet weet of hij zo maar de knop kan omzetten. Dit is heel herkenbaar bij hem, heel lang blijven hangen in iets terwijl ik heel snel zoiets heb van " kom op joh" .
Ik moest hem de tijd geven, laten bezinken zoiets.
Gisteravond was ik even bij hem en dan komt er toch meer uit. Hij baalde van zichzelf dat hij weinig zin heeft in iets de ondernemen en zo op zichzelf is, geen zin om langs vrienden/familie te gaan. Ook dit is typisch ieta voor hem, het afsluiten ( einzelganger) zich slecht voelen over zichzelf, ineens weer a la direct gezond willen eten.
Als ik hem dan vraag wat hij nou wilt, vraagt hij of ik dit mn hele leven wil dat contact met hem. Ik verbaas me erover want ik vind het nogal zwaar beladen, ik wil het gewoon leuk en gezellig hebben en dat ik gevoelens voor hem heb dat is gewoon zo en gaat misschien nooit weg maar een standaard relatie gaat niet en wil ik nu ook niet.
Hij vroeg wat ik nou diep in mn hart wilde en als ik aangeef hoe ik in mn leven sta nu;
- lekker met kinderen en misschien wel nooit willen samenwonen met wie dan ook, omdat ik denk dat ik daar gewoon geen persoon voor ben ( pas me teveel aan/wegcijferen)
Dan schiet hij in de lach, want dit wou ik wel altijd met hem.
Maar tijdens het gesprek nog altijd geen duidelijkheid.
Ik heb aangegeven dat ik het fijn vind bij hem te zijn maar dat ik dat niet op een platonische manier kan, dat ik het accepteer dat hij nou eenmaal meer tijd etc voor dingen nodig heeft.
Maar dit is zo typisch hem, terugtrekken in zijn grot. Als ik doorvraag komt er meer aan t licht. De ene minuut zegt hij; denk niet dat we zo verder kunnen gaan en de andere minuut zegt hij; ik weet t even niet.
Ik kan hier moeilijk mee omgaan, juist omdat ik zo positief ben.
En vaak trekt hij zich ook terug na een moment van kwetsbaar opstellen.
We hebben de avond afgesloten met een ongemakkelijke kus en dat hij contact met me zou opnemen.
Ook zoiets raars, ene moment zegt hij denk niet dat we verder moeten gaan en als ik begin over dit weekend afspreken gaat hij daarop in.
Al met al lijkt hij wel behoorlijk in de knop te zitten, probeer ik gewoon mijn ding te doen maar tevens frustratie omdat we t zo leuk hadden en ik helemaal geen zin had in dit moeilijke gedoe en hij ook niet gaf hij onlangs nog aan.
Ik weet ook totaal niet wat hij van me wil en had ik nooit verwacht dat een kleine tattoo dit teweeg zou brengen bij hem.
Misschien dat jullie er een bepaalde kijk op hebben, mij meer inzichten kunnen geven over hoe hiermee om te gaan. Hoe jullie dit allemaal zien.
Sorry voor het lange verhaal!
vrijdag 28 augustus 2015 09:39
Dit klinkt alsof hij er meer in wil zien dan jij. Alsof hij hoopt dat het toch weer uitgroeit naar meer, en wil dat je hem benadert als je relatie in plaats van 'friends with benefits'. Onzeker is ook, want jij lijkt het zo prima te vinden.
De vraag is eigenlijk: zie jij een 'echte' relatie met hem weer zitten, waarbij je helemaal voor elkaar gaat? Deze tussenvorm heeft volgens mij zijn beste tijd gehad. Of je gaat een stapje verder en weer met hem verder, je werkt aan je communcatieproblemen en je werkt aan je toekomst samen, of het is helemaal over. Hij is nog te gek op je om te blijven 'bungelen' (voor zijn gevoel) in friends-with-benefits, nu hij dat heeft laten merken zou het gemeen zijn voor hem om daarmee door te blijven gaan. Als je denkt dat je niet als relatie verder kunt door de redenen die je gaf dat het uitging (en als ik lees hoe jullie communiceren kan ik me daar flink iets bij voorstellen dat je niet denkt dat een relatie zou werken) wordt het tijd om ook de benefits vaarwel te zetten. Dus: of ga er helemáál voor, of laat hem los, de tussenweg is geen oplossing meer.
De vraag is eigenlijk: zie jij een 'echte' relatie met hem weer zitten, waarbij je helemaal voor elkaar gaat? Deze tussenvorm heeft volgens mij zijn beste tijd gehad. Of je gaat een stapje verder en weer met hem verder, je werkt aan je communcatieproblemen en je werkt aan je toekomst samen, of het is helemaal over. Hij is nog te gek op je om te blijven 'bungelen' (voor zijn gevoel) in friends-with-benefits, nu hij dat heeft laten merken zou het gemeen zijn voor hem om daarmee door te blijven gaan. Als je denkt dat je niet als relatie verder kunt door de redenen die je gaf dat het uitging (en als ik lees hoe jullie communiceren kan ik me daar flink iets bij voorstellen dat je niet denkt dat een relatie zou werken) wordt het tijd om ook de benefits vaarwel te zetten. Dus: of ga er helemáál voor, of laat hem los, de tussenweg is geen oplossing meer.
vrijdag 28 augustus 2015 09:41
quote:badmeester schreef op 28 augustus 2015 @ 09:33:
Wat een onvolwassen gedrag hoor, beetje gaan zeiken dat je neukertje een tattoo wil maar vooral niet zo man zijn om een relatie te willenInderdaad, dit. Ik wilde het niet zo hard zeggen omdat we maar een kant van het verhaal horen, maar hoe je het ook wendt of keert: de communicatie is nog steeds bagger. Hoewel ik dus het idee heb dat hij een relatie wel wíl, maar niet dúrft.
Wat een onvolwassen gedrag hoor, beetje gaan zeiken dat je neukertje een tattoo wil maar vooral niet zo man zijn om een relatie te willenInderdaad, dit. Ik wilde het niet zo hard zeggen omdat we maar een kant van het verhaal horen, maar hoe je het ook wendt of keert: de communicatie is nog steeds bagger. Hoewel ik dus het idee heb dat hij een relatie wel wíl, maar niet dúrft.
vrijdag 28 augustus 2015 09:43
Quote: "Nu wilden we het gewoon leuk & gezellig hebben, vrienden met een + dus. Geen verwachtingen, geen verantwoordelijkheden maar wel eerlijkheid en geen geklooi met anderen tussendoor. "
Eh, wat is het verschil met een 'echte' relatie? Die hebben jullie al. Getuige ook zijn bemoeienis met je tattoo.
Eh, wat is het verschil met een 'echte' relatie? Die hebben jullie al. Getuige ook zijn bemoeienis met je tattoo.
.
vrijdag 28 augustus 2015 09:47
@ schattigmeisje
ergens denk ik dat dus ook, dat hij meer wil.
Ik heb hem proberen uit te leggen dat je niet elke relatie in 1 hokje kunt plaatsen. Dat ik er anders over ben gaan denken ivm mijn kinderen. Zij waren erg gehecht aan hem en hebben het nog over hem, maar geen haar op mijn hoofs die eraan denkt om hun er weer bij te betrekken. Ik zie t wel als een vorm van een relatie die ik met hem heb, ik ben hem trouw en we doen leuke dingen. En wat betreft toekomstplannen, die heb ik niet. Het huisje boompje beestje idee heb ik niet meer omdat ik daar te vaak in ben teleurgesteld en het nu anders is ivm mijn kinderen.
ergens denk ik dat dus ook, dat hij meer wil.
Ik heb hem proberen uit te leggen dat je niet elke relatie in 1 hokje kunt plaatsen. Dat ik er anders over ben gaan denken ivm mijn kinderen. Zij waren erg gehecht aan hem en hebben het nog over hem, maar geen haar op mijn hoofs die eraan denkt om hun er weer bij te betrekken. Ik zie t wel als een vorm van een relatie die ik met hem heb, ik ben hem trouw en we doen leuke dingen. En wat betreft toekomstplannen, die heb ik niet. Het huisje boompje beestje idee heb ik niet meer omdat ik daar te vaak in ben teleurgesteld en het nu anders is ivm mijn kinderen.
vrijdag 28 augustus 2015 09:55
vrijdag 28 augustus 2015 10:02
Jullie hebben allebei geen strak omlijnde toekomstplannen, kunnen die dus ook niet duidelijk communiceren maar verwachten wel dat de ander er begrip voor op kan brengen en zich er naar kan voegen.
Assumption is the mother of all fuck ups.
De aannames zijn er al, de fuck up duurt niet lang meer als je het mij vraagt. Zolang jij dingen uit hem moet trekken en hij eerst naar zijn gevoel blijft handelen voordat hij over dat gevoel gaat nadenken, blijven jullie op deze manier doorgaan. Ik vraag me af wat daar leuk aan is, wat de benefits zijn in jullie "relatie".
Assumption is the mother of all fuck ups.
De aannames zijn er al, de fuck up duurt niet lang meer als je het mij vraagt. Zolang jij dingen uit hem moet trekken en hij eerst naar zijn gevoel blijft handelen voordat hij over dat gevoel gaat nadenken, blijven jullie op deze manier doorgaan. Ik vraag me af wat daar leuk aan is, wat de benefits zijn in jullie "relatie".
vrijdag 28 augustus 2015 10:03
Het is gewoon een relatie alleen jullie benoemen het niet als een relatie. En dat kan voor jou prima voelen, voor hem dus niet. Hij wil waarschijnlijk een echte relatie.
Ik had ook zo'n relatie, ik wilde het niet zo benoemen maar het gewoon leuk hebben en het niet in een bepaald hokje stoppen. Voor de ander was dit te onzeker want waarom zo moeilijk doen. Ik vond het lastig om het een relatie te noemen vanwege verwachtingspatronen, vervelende relaties daarvoor en mezelf niet willen binden maar uiteindelijk maakte ik het mezelf en het contact tussen ons zoveel moeilijker dan als ik gewoon zou toe geven dat ik allang een relatie had.
Wil je hem niet teveel betrekken met je kinderen, ben je bang dat het weer fout loopt? Je kan toch ook een relatie hebben zonder samen te wonen en ieder zijn eigen leven te leiden.
Ik had ook zo'n relatie, ik wilde het niet zo benoemen maar het gewoon leuk hebben en het niet in een bepaald hokje stoppen. Voor de ander was dit te onzeker want waarom zo moeilijk doen. Ik vond het lastig om het een relatie te noemen vanwege verwachtingspatronen, vervelende relaties daarvoor en mezelf niet willen binden maar uiteindelijk maakte ik het mezelf en het contact tussen ons zoveel moeilijker dan als ik gewoon zou toe geven dat ik allang een relatie had.
Wil je hem niet teveel betrekken met je kinderen, ben je bang dat het weer fout loopt? Je kan toch ook een relatie hebben zonder samen te wonen en ieder zijn eigen leven te leiden.
vrijdag 28 augustus 2015 10:22
Zou hij niet een depressie hebben of iets in die trant,
Zijn gedrag even buiten relatie gedoe je hebt gewoon een relatie en woont gewoon niet samen.
Nergens in hebb en teruggetrokken geen vrienden familie bezoek e.d.
Klinkt wel heel erg als wat ik jaren gehad heb aan het einde van de winter (toch een depressie of zoiets ervan)
Zijn gedrag even buiten relatie gedoe je hebt gewoon een relatie en woont gewoon niet samen.
Nergens in hebb en teruggetrokken geen vrienden familie bezoek e.d.
Klinkt wel heel erg als wat ik jaren gehad heb aan het einde van de winter (toch een depressie of zoiets ervan)
vrijdag 28 augustus 2015 10:32
vrijdag 28 augustus 2015 11:06
@parquette
Wil hem indd niet meer betrekken bij de kinderen, praat wel over ze en hij vraagt ook naar ze. Maar er is in t verleden teveel gebeurt tussen ons waardoor hij meerdere malen weer uit t zicht was en de kinderen waren erg op hem gesteld en hebben t nog over hem
En ja, inderdaad ook omdat ik bang ben dat het weer fout zou lopen. Mijn gezin moet stabiel blijven en gelukkig zijn. Daarnaast ben ik er nog en mijn gevoel ligt nog steeds bij hem. Ik was altijd degene die zo moeilijk deed, teveel dacht en teveel verwachtingen..dat verweet hij mij weleens. En nu, nu is hij degene die zo denkt en moeilijk doet. Hem overtuigen wat ik voor hem voel heb ik al gedaan, daar kan hij absoluut niet onzeker over zijn. Man o man, hoe simpel wil je het hebben: niet de lasten wel de lusten!!!
Wil hem indd niet meer betrekken bij de kinderen, praat wel over ze en hij vraagt ook naar ze. Maar er is in t verleden teveel gebeurt tussen ons waardoor hij meerdere malen weer uit t zicht was en de kinderen waren erg op hem gesteld en hebben t nog over hem
En ja, inderdaad ook omdat ik bang ben dat het weer fout zou lopen. Mijn gezin moet stabiel blijven en gelukkig zijn. Daarnaast ben ik er nog en mijn gevoel ligt nog steeds bij hem. Ik was altijd degene die zo moeilijk deed, teveel dacht en teveel verwachtingen..dat verweet hij mij weleens. En nu, nu is hij degene die zo denkt en moeilijk doet. Hem overtuigen wat ik voor hem voel heb ik al gedaan, daar kan hij absoluut niet onzeker over zijn. Man o man, hoe simpel wil je het hebben: niet de lasten wel de lusten!!!
vrijdag 28 augustus 2015 11:10
Als je al je positieve energie in hem wil stoppen om hem te motiveren, te begrijpen, goed wil laten voelen om uiteindelijk zelf helemaal leeg wil zijn omdat je op bent. Bij deze meneer blijven.
Het maakt nl niet uit in welke bocht jij je wringt of hoe je je aanpast aan de situatie . Hij vindt altijd wel iets waardoor het niet leuk wordt.
Wat gaat hij doen om het beter of leuk te houden?
Het maakt nl niet uit in welke bocht jij je wringt of hoe je je aanpast aan de situatie . Hij vindt altijd wel iets waardoor het niet leuk wordt.
Wat gaat hij doen om het beter of leuk te houden?
