Al jaren geen seks meer gehad

Ik vind het heel heftig om dit te vertellen, ook al ben ik anoniem. Ik praat er nooit over en ik probeer ook niet aan de 'ellende' te denken. Het zit zo: ik ben een twintiger en ik heb al jaren geen seks meer gehad. Deze zomer zal het maar liefst vijf jaar geleden zijn (en zo ver wil ik het eigenlijk niet laten komen). Enorm lang dus, vooral voor iemand met een hoog libido. Ja, ik heb een hoog libido... Hoe is het dan toch zo ver gekomen?



Vijf jaar geleden ging het nogal slecht met me. Ik kreeg problemen met mijn lijf en ontwikkelde boulimia. Ik ben nu eindelijk op het punt dat het goed met me gaat; ik eet gezond (niet te weinig, niet te veel), ik beweeg en ik probeer mezelf voor te houden dat ik heus niet moddervet kan zijn. Ik heb nogal een gek lichaam, vrees ik. Ik ben 1.80, weeg 80 kilo, ben qua centimeters iets minder breed dan plussize modellen waarmee ik mezelf vergelijk maar toch zien zij er strakker uit. Ik heb bovengemiddeld veel vet of zo. Maar goed, het gaat beter dan het met me ging, en van boulimiagedrag is geen sprake meer (daarom ben ik nu ook zwaarder dan ik zou willen zijn; het compenseren van weleer is niet meer). Maar door de schaamte over mijn lijf die vijf jaar geleden een hoogtepunt (dieptepunt...) bereikte besloot ik heel bewust om al mijn contacten te laten verwateren en zo heb ik toen dus alle schepen achter me verbrand. Het leek toen een oplossing om in een paar maanden wat af te vallen en dan een comeback te maken. Het was de stomste beslissing die ik ooit heb gemaakt, want zoals gezegd ging het in die afzondering júist helemaal mis met me. En dat alles heeft dus bijna vijf jaar geduurd... heel erg zonde van mijn jonge leven, want hoewel ik erg goed alleen kan zijn en daar zelfs van geniet mis ik het uitgaan - dat deed ik vaak - en de seks - dat deed ik geregeld -, niet te vergeten een leuke groep mensen om me heen. Ik ben niet eenzaam, dat is een emotie die ik op de één of andere manier niet ken, maar ik besef inmiddels wel dat het een stuk moeilijker terugkomen is 'in de normale wereld' dan ik had voorzien. Ik ben ondanks alles toch ontwikkeld, volwassener geworden, en ik wil eigenlijk graag aan een nieuw leven beginnen. Ik zal heus contact opnemen met wat mensen van vroeger, maar ik wil vooral ook contacten opdoen. Nieuwe. En vrienden zijn dus niet zo'n issue, dat komt vanzelf wel weer nu ik de wereld weer in stap, maar seks...



(Even wat duidelijkheid scheppen: aan het begin van mijn isolement werkte ik niet, ik was toen alleen maar met mijn eetstoornis aan de gang en ging uiteindelijk in therapie. Het ging toen heel even iets beter maar dat was voor zeer korte duur en toen ben ik gaan werken, maar als freelancer, thuis. Toen was het echt afgelopen met de paar sociale contacten die ik dus nog had. En toen moest ik terug naar mijn ouders, naar mijn ouderlijk huis, omdat ik op een gegeven moment niet meer rond kon komen van mijn freelance activiteiten. Ik heb toen niet eens een uitkering aangevraagd maar ben gewoon doorgegaan met werken, alleen verdiende toen dus heel weinig en kon er niet meer van op mezelf wonen. Nu gaat het goed met me en ga ik aan de slag buitenshuis, met collega's. Ik hoop dat niemand mij hierin gaat herkennen, maar dat zou wel toevallig zijn, toch?)



Ik heb dus een hoog libido, maar ik schaam me ook veel en snel. Ik schaam me voor zwakte. Er zit een patroon in mijn handelen: als ik me schaam laat ik allerlei leuke dingen zo aan me voorbij schieten. Voorbeeld: ik schaamde me voor dat ik weer bij mijn mijn ouders woonde, voor het feit dat ik niet werkte en voor mijn lichaam en wilde dus niemand zien, niet mijn vrienden maar bijvoorbeeld ook niet familie die op visite kwam. Dat is dus hetzelfde gedrag als: ik schaamde me voor mijn lichaam wat erin resulteerde dat ik al mijn sociale contacten doorknipte en zodoende ook geen seks meer had. Ik lijk het gevoel van schaamte erger te vinden dan mijn gebrek aan seks. Mijn gebrek aan seks met iemand anders, zo moet ik het zeggen. Ik masturbeer namelijk wel, en nog best vaak ook. Sowieso als ik wakker word, dan doe ik het op fantasie. Als ik 's avonds weer in bed lig kijk ik bijna altijd porno. Soms besteed ik daar zo een uur aan, een andere keer is het meer een quick fix. Gemiddeld masturbeer ik twee keer op een avond/nacht, dus gemiddeld driemaal per etmaal. Als ik mensen hoor zeggen dat ze geen week/maand/laat staan een jaar zonder seks zouden kunnen zie ik dat dan ook als het missen van intimiteit met iemand anders. Ik zou gek worden van helemaal geen seks en orgasmes, maar ben niet gek geworden van geen seks met een man. Dat neemt niet weg dat ik het mis. Ik mis de interactie. Ik heb behoefte aan ruige seks en die kan ik mezelf niet geven. Met one night stands heb (en had) ik geen enkele moeite.



Voorzichtig meldde ik me een maand geleden aan op een datingsite waarop ik aangaf op zoek te zijn naar nieuwe vrienden en lange of korte sekscontacten, nou ja, alles eigenlijk, behalve een vaste relatie. Ik heb zoveel aan seks gemist dat ik me afvraag met hoeveel mannen ik seks gehad zou hebben als ik niet vijf jaar celibatair was geweest. De datingsite in kwestie is een doodnormale datingsite, wel een goede trouwens met matches en zo, en mannen waarmee ik seks kan hebben (als in: mannen die ik daar aantrekkelijk voor vind). Sommige wonen dichtbij, sommigen ver weg (voor zover je daarvan kunt spreken in Nederland). Het lijkt een uitkomst. Seks op bestelling bijna. Maar het is zoals met veel dingen. Hoe langer je wacht, hoe enger het wordt. Hoe langer je iets niet gedaan hebt... I have lost my mojo.



Ik kreeg altijd erg veel aandacht van mannen, mannen vonden me mooi. Ik had seks met mannen (jongens toen nog eigenlijk...) ondanks de onzekerheid over mijn lichaam. Dat kon dus blijkbaar wel. Seks is echt zoiets waar je niet te lang over na moet denken wat dat betreft. Maar ik weet na vijf jaar echt niet meer hoe het werkt... de kroeg ingaan, en dat er dan met je geflirt wordt, en dat je je sexy voelt. Ik was laatst op een groot evenement in mijn stad, dat moest ik van mezelf omdat het als een once-in-a-lifetime opportunity voelde (dat was namelijk iets wat maar één keer voorkomt in één plaats). Daar ging ik, het was nacht maar ik voelde me enigszins veilig omdat ik toch geen bekenden zou tegenkomen en men me dus niet zou spotten. Daarbij was ik met mijn oudere broer (nee, hij is geen optie om mee de kroeg in te gaan, helaas. Hij is erg conservatief en geen uitgaanstype, dus geen geschikte wingman. Klinkt dat raar? Ja hè? Nou ja, sowieso geen optie dus. Als ik een openminded zus had zou het wel een mooi opstapje zijn om weer uit te gaan). Mijn broer werd toen aangesproken door een paar jongens die eerst hadden ontfutseld dat ik zijn zusje was en niet zijn vriendinnetje. Ze fluisterden hem toe dat hij een mooie zus had. Daarna werd ik versierd door twee vrienden en kletste ik lang met ze. Blijkbaar was ik dus nog in trek. Dat deed me toen zo goed dat ik bijna de lijn wilde doortrekken, mijn broer was inmiddels naar zijn huis vertrokken en ik zou naar mijn (ouders...) huis gaan. En toen dacht ik: waarom duik ik niet gewoon de kroeg in, nú? Ik ben nog in trek, ik word ook gewoon aangesproken zonder zelf moeite te hoeven doen... Bijna was het gebeurd, maar helaas. In ieder geval herinnerde dat moment me aan wat ik me vaker herinner: het wàs zo makkelijk. Het is moeilijk geworden in mijn hoofd. Maar dat was het niet, het was niet moeilijk, je hebt jarenlange ervaring en nu heb je irrationele angsten.



Zo, dit is een lang verhaal geworden. Dat krijg je blijkbaar als je nooit ergens over praat. Ik wil er ook niet over praten, later ook niet, als ik mijn leven weer op de rit heb en leuke sociale contacten heb. Ik wil er gewoon van af, van dit onvrijwillige celibaat. Ik wil seks. En ik weet niet hoe. Soms loop ik ergens, en dan denk ik: wow, deze mannen zouden eens moeten weten hoe makkelijk ik in bed te krijgen ben. In de supermarkt bijvoorbeeld. Maar daarna word ik dan weer zo stom onzeker. Ik durf bijna niet eens te flirten omdat ik het niet meer gewend ben. Ik ben een twintiger, ik ben jong, ik ben ook niet lelijk geworden in de afgelopen jaren. Maar ja, ik ben ook niet meer in touch met mijn seksualiteit blijkbaar. Wel met seksualiteit, maar niet met mijn eigen seksuele... uitstraling, of zo, mijn sex appeal. Mijn haar zit saai en ik draag alleen een beetje blush op mijn wangen, wat mascara misschien. Ik maak geen werkje meer van mijn uiterlijk, ook dat ben ik blijkbaar kwijt, het was de laatste jaren immers toch niet nodig. Ik moet dus weer in touch komen met die seksualiteit, met sexy en zelfverzekerd zijn. Zoiets? Weet ik nog wel hoe ik seks moet hebben, überhaupt? Ik probeer terug te denken aan de eerste keer dat ik een seksuele ervaring had. Spannend. De eerste keer dat ik voor het eerst echte seks had, ontmaagd werd. Eigenlijk meteen leuk. Waarom is dit dan enger, nu? Ik ben een volwassen vrouw, ik ben in de bloei van mijn leven. Ik heb van alles gemist in mijn leven en ik sta te trappelen om vooral die seks weer te ervaren. Ik weet zeker dat als ik weer één keer seks heb gehad, dat 'scherpe randje' eraf is. Dan kan ik door, dan zit ik weer in de flow, of zo. Maar het is zó'n hoge drempel nu!



Ik weet dus niet waar ik een sekspartner vandaan moet halen. Op mijn werk straks werk ik ook bijna alleen maar met vrouwen dus dat gaat 'm ook niet worden. De kroeg in mijn eentje instappen vind ik op dit moment niet zo'n goed idee. Ik heb geen idee wat ik daar in mijn eentje moet en of dat gaat werken. Ik ging altijd uit met in ieder geval één ander persoon en dan voelde ik me als een vis in het water, maar na zo'n lange afwezigheid in het uitgaanscircuit, zo lang niet geflirt te hebben en zo lang geen seks gehad te hebben vind ik het te eng. Online daten lijkt de beste oplossing. Zo casual mogelijk, met iemand uit mijn eigen stad en zonder té hoge eisen (wel iemand die ik seksueel aantrekkelijk genoeg vind uiteraard, maar de lat ligt voor nu wel wat lager dan die vroeger gelegen zou hebben). En ja, het liefst voor juni, want in juni heb ik vijf jaar geen seks gehad met een man. Hebben jullie ervaringen met lang geen seks hebben? Misschien ervaring met heel lang een relatie gehad hebben en dan voor het eerst met een ander flirten, daten, seks hebben? Dat is ergens wel vergelijkbaar, denk ik.



Dank voor het lezen!

Dank voor jullie reacties!



Ik heb nog steeds wel wàt issues met mijn lichaam inderdaad maar ik weet rationeel gezien dat ik niet echt dik zal zijn en weet ook dat mannen er heus geen probleem mee zullen hebben. Het maakt het allemaal misschien nog net iets spannender, maar de echte spanning zit 'm toch inderdaad in dat het allemaal zo lang geleden is. Ik ben het 'kwijt' en moet er weer in komen. Het is inderdaad zo dat ik wel snel een date zou kunnen regelen via die datingsite en dan ga ik ook niet teveel op seks fixeren. Want stel dat ik hem toch niet seksueel aantrekkelijk genoeg zal vinden, dan zou het wel ongemakkelijk zijn allemaal als ik online op seks had aangestuurd. Dus inderdaad een drankje zou dan beter zijn. Het zijn inderdaad de zenuwen die me nog tegenhouden. Het grappige is dat ik pas zal ervaren hoe het spel ook alweer ging als ik daadwerkelijk tegenover een man zit. Ik kan er nu alleen maar over speculeren en teruggrijpen uit ervaringen uit het verleden.



Nee, ik heb hier niet vaker gepost. Ik vind mezelf ook niet lelijk, hoor. Hoe ging dat bij jou, Pearle? Wat heb je die date van te voren verteld qua seks? Of heb je zo min mogelijk op seks aangestuurd en heb je gekeken waar het schip strandde?

quote:jur606 schreef op 16 april 2015 @ 07:27:

Als man zijnde kan ik me niet helemaal voorstellen dat je geen man zou kunnen vinden om sex me te hebben.

Wat ook zou kunnen is dat ze je buiten uitelrijk ook echt leuk vinden, en dan zijn ze vaak iets voorzichtiger met gelijk sex hebben. en als jouw focus dat licht op sex alleen wordt heth em op dat moment niet en dat is zonde.

(btw sex zonder liefde, of liefde zonder sex voelt in mijn ogen beide niet volledig goed)

NAtuurlijk kan het puur voor de lust zijn, maar dan zoek je gewoon een sex vriend of fuck buddy (en die meoten zeker wel te vinden zijn?



S6



Ik weet dat ik een man kan vinden om seks mee te hebben, maar ik vind het erg spannend omdat het zo lang geleden is. Zoals iemand in dit topic al zei staat er een enorme drempel voor mijn voeten inmiddels. Ik heb zo lang in een soort comfort zone gezeten (niet dat het zo leuk was) en ik moet nu weer die wijde wereld in en mezelf weer presenteren. Dat is het ook, dat presenteren. Mezelf weer mooi aankleden en opmaken, want zo was ik. Maar goed, dat zal iets zijn wat ik vrij snel weer in de vingers zal krijgen, de seks is gevoelsmatig iets moeilijker.



Ik ben heel erg vóór seks zonder liefde, voor mijzelf dan. Ik zit ook beslist niet te wachten op een relatie op dit punt in mijn leven. Ik moet inderdaad een leuke date vinden om seks mee te hebben, en misschien vaker als we niet te ver van elkaar af wonen.

Wow, dank jullie voor jullie reacties, erg leerzaam en fijn om te weten dat dit meer voorkomt, jarenlang geen seks hebben! Dat had ik niet verwacht eigenlijk.



@ Sophiax: Goede tip. Dit ga ik zeker doen, dat lijkt me inderdaad een goede eerste stap.



@ Jaw: Tinder klinkt als een uitkomst inderdaad. Weer iets wat ik erg spannend vind (als in een beetje eng, maar ik vind zoveel eng en het is zo onrealistisch geworden eigenlijk). Ik heb ook geen Facebook trouwens, maar zou eventueel een accountje speciaal voor Tinder kunnen aanmaken. Weet je wat ook zoiets geks is? Ik heb in al die jaren nog geen tien foto's van mezelf gemaakt. Van daarvoor heb ik héél veel foto's van mezelf. Kun je nagaan hoe niet in touch met mijn uiterlijk, uitstraling, sex appeal etc. ben geweest. Ik moest daar even aan denken omdat je op Tinder natuurlijk foto's zet.



@ Gladoortje74: Hmm... interessante reactie. Ik speel wel vaak een soort 'rol' als ik seks heb. Waar maak je dat uit op? Ik dacht eerst: nee, ik hoef geen knop om te zetten. Maar toen bedacht ik me dat ik wel iemand 'speel' als ik seks heb. Ik heb ook nooit intieme seks gehad of zo. Of hoe noem je dat? Tedere seks, persoonlijke seks? Nou ja, niet uit mezelf in ieder geval. Mijn ontmaagding was meteen een rollenspel. Ik wilde dat zelf. Ik vond dat geil. Mijn vriendje wilde dan weleens romantische seks hebben, maar hoewel ik dat soort seks prima vind ontbreekt er dan bij mij een prikkel. Is dat wat je bedoelt? Want daar kan ik me dan in vinden. Maar ik geniet daarvan, ik wil dat zelf, dat ruige. Het is altijd een uitlaatklep voor me geweest en het was niet ongezond. Ik kan me voorstellen dat er nu alarmbellen bij mensen gaan rinkelen, maar voor mij is het altijd een soort seksuele voorkeur geweest. Ik werd er blij van, voelde me nooit walgelijk en verdrietig, integendeel. Ik denk dat het dan oké is, toch? 'Mijn' porno is ook altijd zo. In de praktijk is dat soort seks trouwens nog moeilijk te krijgen. Iedere man kijkt het, die porno, maar het uitvoeren ho maar. Dus dat kwam dan altijd van mij en dan keek ik hoever ze zouden gaan met me. Ik heb één relatie gehad en verder alleen maar wat one night stands en een fuckbuddy. Dat was heel bewust en het was ook niet de schuld van mijn eerste vriendje of zo, die was heel lief. Ik genoot van mijn leven als single. Ik zou op dit punt in mijn leven ook niet klaar zijn voor een relatie, vooral niet na al die verloren jonge jaren. Het idee dat ik de afgelopen vijf jaar zoveel avonturen had kunnen beleven... maar goed, laat ik maar blij zijn dat ik in ieder geval nog jong ben. Het kan nog. Het kon erger.



@ Pink11: 'Goed' om te horen dat ik niet de enige ben! En goed om te horen hoe je jezelf weer 'de wereld' in hebt gekregen na je problemen. Kwam jij toen ook uit een isolement? En toen jij tegenover je kennis - nu je vriend, mooi verhaal - stond, zat je toen meteen weer in die flow van jaren geleden? Want zo denk ik ook dat het een beetje zal zijn, dat je dat weer gaat voelen als je daadwerkelijk met een man bent.



Ik weet het, het is stom, van die vijf jaar. Ik weet de datum zelfs nog: 18 juni. Nou ja, erg onrealistisch is het niet om binnen twee maanden seks te hebben nu ik de stap heb genomen weer werk te maken van mezelf en flirten en zo, maar jullie hebben gelijk: ik zou me niet moeten fixeren op die datum. Voor mij is het zó extreem, vijf jaar. Maar blijkbaar komt het dus wel vaker voor, jaren geen seks hebben... blijkbaar is het hoe het leven soms loopt. Maar er wordt niet veel over gepraat natuurlijk.



@ Jur606: Ja, ik geniet van casual sex. Maar het lijkt me onverstandig om af te spreken 'voor de seks'. Het lijkt me onverstandig om iemand het idee te geven dat we seks gaan hebben zonder hem nog ontmoet te hebben. Zo iemand kan natuurlijk tegenvallen en daar sta ik dan met mijn sociale ongemakkelijkheid (niet dat ik om die reden seks met iemand zou hebben met wie ik het niet wil, hoor). Dus nonchalant afspreken lijkt me beter. Anders breng ik mezelf wellicht in een lastig pakket.

Ik heb er nog even over nagedacht en eigenlijk ben ik een beetje verpieterd, denk ik. Nee, ik word niet 'gek' van geen seks met een ander persoon hebben, seks met mezelf is wat dat betreft goed genoeg, maar blijkbaar is het toch ook wel belangrijk om dat soort aandacht te krijgen. En ik bedenk me ook dat ik een beetje verpieterd ben en het beeld van mezelf wat vertroebeld is omdat ik al zolang niet geflirt heb en zolang niet gehoord heb dat ik mooi ben. Dat klinkt misschien oppervlakkig maar ik besef dat het eigenlijk wel heel erg bijdragen heeft aan mijn zelfverzekerdheid destijds. Als een bloem die water krijgt. Ik ben nu ook wel zelfverzekerd, maar op andere vlakken. Het is ook belangrijk om positieve feedback te krijgen van buitenaf. Je eigenwaarde wordt zowel bepaald door interne als externe invloeden, en in het geval van hoe aantrekkelijk je je voelt hangt het voornamelijk van externe factoren af. En die positieve feedback van buitenaf heb ik jaren niet gehad, gelukkig weet ik dat ik een intelligente vrouw ben die niet echt lelijk of dik zal zijn (dit klinkt erger dan het is), maar mijn uitstraling van weleer ben ik wel kwijt op dit moment. Vroeger straalde ik echt iets uit, mannen keken naar me. Dat kwam denk ik niet alleen omdat ik mezelf toen mooi maakte, maar ook omdat ik uitstraalde dat ik er mocht zijn.

@ Stekelbaars: Ik denk dat je zelfbeeld wel afhankelijk is van externe invloeden. Ik denk dat je voornamelijk zelfverzekerd moet zijn over wat je over jezelf denkt (en weet), maar iets als uiterlijk is wat mij betreft juist ook heel erg afhankelijk van wat je erover te horen krijgt. Ik weet hoe ik over mezelf denk, en dat is eigenlijk nog best positief, maar ik denk ook dat het nodig is om mooi gevonden te worden door de (in mijn geval) andere sekse. Ik bloeide daar altijd echt van op en voelde me daar (seksueel) zelfverzekerd door. Er waren periodes in mijn leven dat ik zoveel complimenten en geflirt naar mijn hoofd kreeg dat ik zo zelfverzekerd was dat iemand verleiden bijna een sport was. Dat komt waarschijnlijk door het contrast van mij als lelijk eendje toen ik iets jonger was. Het maakte me niet per se een mooier of sympathieker mens dat ik wilde dat mannen me wilden, maar ik genoot ervan en het hielp in ieder geval om me zelfverzekerd te voelen over mijn uiterlijk. Ik was gepest vanaf het moment dat ik de drempel van mijn eerste school binnenstapte en dat had gemaakt dat ik een muurbloempje was geworden die zo'n beetje als laatste begon met een make-upje. Nou ja, de laatste jaren voor mijn 'celibaat' (tja) voelde ik me dus zo, natuurlijk was ik ook weleens onzeker maar ik kon altijd terugvallen op die ervaringen uit het verleden. Alle andere positieve eigenschappen die ik mezelf toedicht kan ik zelf ook controleren, zoals mijn intelligentie en altruïsme, maar je uiterlijk is zo van smaak afhankelijk dat het enorm helpt als je daar positieve reacties over hoort. Mijn libido is echter altijd de reden geweest waarom ik seks heb/had, ik heb nooit seks gehad om aandacht te krijgen of populair bij jongens te worden, dat geflirt staat er wat dat betreft los van.



Ik ga op zich ook prima op het geen seks met een ander hebben, wat dat betreft heb ik dus genoeg aan de porno/masturbatie, maar ik merk wel dat het seks met een ander hebben nu een grote drempel is geworden en dat wordt alleen maar erger als ik geen seks ga hebben. En ja, de interactie zal ook een groot verschil maken natuurlijk, en daar heb ik wel behoefte aan. Maar wat je zegt klopt ook in mijn ervaring, op zich is jarenlang geen seks hebben niet zo verschrikkelijk als je mensen vaak hoort roepen. Zolang je maar op andere manieren aan je trekken komt.



@ Fernaal:



(Bedoel je mij met Sanne? Ik heb mijn naam geleend van David Bowie.) Je hebt vast gelijk, ik denk na over dingen waar je juist niet teveel over na zou moeten denken (wat dit seksverhaal betreft). Ik ben inderdaad best zelfverzekerd over bepaalde dingen. Mijn mindere punten ken ik ook erg goed. Over de seks kan ik nog niet oordelen. Het zal in de praktijk ongetwijfeld meevallen... Het is meer het geflirt wat ik zo verleerd ben en de kijk op mijn uiterlijk die ik verloren ben. Mijzelf als een seksueel wezen, of zo, maar dan naar buiten toe, naar mannen die me zien. Dat is wat ik ben verleerd. Volgende week begin ik weer met werk buitenshuis. Ik heb besloten mezelf qua uiterlijk weer een beetje terug te brengen naar hoe het was. Dan kan ik daar eerst weer aan wennen. En hopelijk zijn er wat mannen om mezelf op te testen (qua flirten dan hè, al is het maar een beetje. Gewoon een beetje kijken hoe ze op me reageren). Of in de supermarkt. En oh ja, recente foto's van mezelf maken voor online daten. Wow, ik heb zó lang geen foto's van mezelf gemaakt! Dat wordt wat.