Al jaren geen seks meer gehad

Ik vind het heel heftig om dit te vertellen, ook al ben ik anoniem. Ik praat er nooit over en ik probeer ook niet aan de 'ellende' te denken. Het zit zo: ik ben een twintiger en ik heb al jaren geen seks meer gehad. Deze zomer zal het maar liefst vijf jaar geleden zijn (en zo ver wil ik het eigenlijk niet laten komen). Enorm lang dus, vooral voor iemand met een hoog libido. Ja, ik heb een hoog libido... Hoe is het dan toch zo ver gekomen?



Vijf jaar geleden ging het nogal slecht met me. Ik kreeg problemen met mijn lijf en ontwikkelde boulimia. Ik ben nu eindelijk op het punt dat het goed met me gaat; ik eet gezond (niet te weinig, niet te veel), ik beweeg en ik probeer mezelf voor te houden dat ik heus niet moddervet kan zijn. Ik heb nogal een gek lichaam, vrees ik. Ik ben 1.80, weeg 80 kilo, ben qua centimeters iets minder breed dan plussize modellen waarmee ik mezelf vergelijk maar toch zien zij er strakker uit. Ik heb bovengemiddeld veel vet of zo. Maar goed, het gaat beter dan het met me ging, en van boulimiagedrag is geen sprake meer (daarom ben ik nu ook zwaarder dan ik zou willen zijn; het compenseren van weleer is niet meer). Maar door de schaamte over mijn lijf die vijf jaar geleden een hoogtepunt (dieptepunt...) bereikte besloot ik heel bewust om al mijn contacten te laten verwateren en zo heb ik toen dus alle schepen achter me verbrand. Het leek toen een oplossing om in een paar maanden wat af te vallen en dan een comeback te maken. Het was de stomste beslissing die ik ooit heb gemaakt, want zoals gezegd ging het in die afzondering júist helemaal mis met me. En dat alles heeft dus bijna vijf jaar geduurd... heel erg zonde van mijn jonge leven, want hoewel ik erg goed alleen kan zijn en daar zelfs van geniet mis ik het uitgaan - dat deed ik vaak - en de seks - dat deed ik geregeld -, niet te vergeten een leuke groep mensen om me heen. Ik ben niet eenzaam, dat is een emotie die ik op de één of andere manier niet ken, maar ik besef inmiddels wel dat het een stuk moeilijker terugkomen is 'in de normale wereld' dan ik had voorzien. Ik ben ondanks alles toch ontwikkeld, volwassener geworden, en ik wil eigenlijk graag aan een nieuw leven beginnen. Ik zal heus contact opnemen met wat mensen van vroeger, maar ik wil vooral ook contacten opdoen. Nieuwe. En vrienden zijn dus niet zo'n issue, dat komt vanzelf wel weer nu ik de wereld weer in stap, maar seks...



(Even wat duidelijkheid scheppen: aan het begin van mijn isolement werkte ik niet, ik was toen alleen maar met mijn eetstoornis aan de gang en ging uiteindelijk in therapie. Het ging toen heel even iets beter maar dat was voor zeer korte duur en toen ben ik gaan werken, maar als freelancer, thuis. Toen was het echt afgelopen met de paar sociale contacten die ik dus nog had. En toen moest ik terug naar mijn ouders, naar mijn ouderlijk huis, omdat ik op een gegeven moment niet meer rond kon komen van mijn freelance activiteiten. Ik heb toen niet eens een uitkering aangevraagd maar ben gewoon doorgegaan met werken, alleen verdiende toen dus heel weinig en kon er niet meer van op mezelf wonen. Nu gaat het goed met me en ga ik aan de slag buitenshuis, met collega's. Ik hoop dat niemand mij hierin gaat herkennen, maar dat zou wel toevallig zijn, toch?)



Ik heb dus een hoog libido, maar ik schaam me ook veel en snel. Ik schaam me voor zwakte. Er zit een patroon in mijn handelen: als ik me schaam laat ik allerlei leuke dingen zo aan me voorbij schieten. Voorbeeld: ik schaamde me voor dat ik weer bij mijn mijn ouders woonde, voor het feit dat ik niet werkte en voor mijn lichaam en wilde dus niemand zien, niet mijn vrienden maar bijvoorbeeld ook niet familie die op visite kwam. Dat is dus hetzelfde gedrag als: ik schaamde me voor mijn lichaam wat erin resulteerde dat ik al mijn sociale contacten doorknipte en zodoende ook geen seks meer had. Ik lijk het gevoel van schaamte erger te vinden dan mijn gebrek aan seks. Mijn gebrek aan seks met iemand anders, zo moet ik het zeggen. Ik masturbeer namelijk wel, en nog best vaak ook. Sowieso als ik wakker word, dan doe ik het op fantasie. Als ik 's avonds weer in bed lig kijk ik bijna altijd porno. Soms besteed ik daar zo een uur aan, een andere keer is het meer een quick fix. Gemiddeld masturbeer ik twee keer op een avond/nacht, dus gemiddeld driemaal per etmaal. Als ik mensen hoor zeggen dat ze geen week/maand/laat staan een jaar zonder seks zouden kunnen zie ik dat dan ook als het missen van intimiteit met iemand anders. Ik zou gek worden van helemaal geen seks en orgasmes, maar ben niet gek geworden van geen seks met een man. Dat neemt niet weg dat ik het mis. Ik mis de interactie. Ik heb behoefte aan ruige seks en die kan ik mezelf niet geven. Met one night stands heb (en had) ik geen enkele moeite.



Voorzichtig meldde ik me een maand geleden aan op een datingsite waarop ik aangaf op zoek te zijn naar nieuwe vrienden en lange of korte sekscontacten, nou ja, alles eigenlijk, behalve een vaste relatie. Ik heb zoveel aan seks gemist dat ik me afvraag met hoeveel mannen ik seks gehad zou hebben als ik niet vijf jaar celibatair was geweest. De datingsite in kwestie is een doodnormale datingsite, wel een goede trouwens met matches en zo, en mannen waarmee ik seks kan hebben (als in: mannen die ik daar aantrekkelijk voor vind). Sommige wonen dichtbij, sommigen ver weg (voor zover je daarvan kunt spreken in Nederland). Het lijkt een uitkomst. Seks op bestelling bijna. Maar het is zoals met veel dingen. Hoe langer je wacht, hoe enger het wordt. Hoe langer je iets niet gedaan hebt... I have lost my mojo.



Ik kreeg altijd erg veel aandacht van mannen, mannen vonden me mooi. Ik had seks met mannen (jongens toen nog eigenlijk...) ondanks de onzekerheid over mijn lichaam. Dat kon dus blijkbaar wel. Seks is echt zoiets waar je niet te lang over na moet denken wat dat betreft. Maar ik weet na vijf jaar echt niet meer hoe het werkt... de kroeg ingaan, en dat er dan met je geflirt wordt, en dat je je sexy voelt. Ik was laatst op een groot evenement in mijn stad, dat moest ik van mezelf omdat het als een once-in-a-lifetime opportunity voelde (dat was namelijk iets wat maar één keer voorkomt in één plaats). Daar ging ik, het was nacht maar ik voelde me enigszins veilig omdat ik toch geen bekenden zou tegenkomen en men me dus niet zou spotten. Daarbij was ik met mijn oudere broer (nee, hij is geen optie om mee de kroeg in te gaan, helaas. Hij is erg conservatief en geen uitgaanstype, dus geen geschikte wingman. Klinkt dat raar? Ja hè? Nou ja, sowieso geen optie dus. Als ik een openminded zus had zou het wel een mooi opstapje zijn om weer uit te gaan). Mijn broer werd toen aangesproken door een paar jongens die eerst hadden ontfutseld dat ik zijn zusje was en niet zijn vriendinnetje. Ze fluisterden hem toe dat hij een mooie zus had. Daarna werd ik versierd door twee vrienden en kletste ik lang met ze. Blijkbaar was ik dus nog in trek. Dat deed me toen zo goed dat ik bijna de lijn wilde doortrekken, mijn broer was inmiddels naar zijn huis vertrokken en ik zou naar mijn (ouders...) huis gaan. En toen dacht ik: waarom duik ik niet gewoon de kroeg in, nú? Ik ben nog in trek, ik word ook gewoon aangesproken zonder zelf moeite te hoeven doen... Bijna was het gebeurd, maar helaas. In ieder geval herinnerde dat moment me aan wat ik me vaker herinner: het wàs zo makkelijk. Het is moeilijk geworden in mijn hoofd. Maar dat was het niet, het was niet moeilijk, je hebt jarenlange ervaring en nu heb je irrationele angsten.



Zo, dit is een lang verhaal geworden. Dat krijg je blijkbaar als je nooit ergens over praat. Ik wil er ook niet over praten, later ook niet, als ik mijn leven weer op de rit heb en leuke sociale contacten heb. Ik wil er gewoon van af, van dit onvrijwillige celibaat. Ik wil seks. En ik weet niet hoe. Soms loop ik ergens, en dan denk ik: wow, deze mannen zouden eens moeten weten hoe makkelijk ik in bed te krijgen ben. In de supermarkt bijvoorbeeld. Maar daarna word ik dan weer zo stom onzeker. Ik durf bijna niet eens te flirten omdat ik het niet meer gewend ben. Ik ben een twintiger, ik ben jong, ik ben ook niet lelijk geworden in de afgelopen jaren. Maar ja, ik ben ook niet meer in touch met mijn seksualiteit blijkbaar. Wel met seksualiteit, maar niet met mijn eigen seksuele... uitstraling, of zo, mijn sex appeal. Mijn haar zit saai en ik draag alleen een beetje blush op mijn wangen, wat mascara misschien. Ik maak geen werkje meer van mijn uiterlijk, ook dat ben ik blijkbaar kwijt, het was de laatste jaren immers toch niet nodig. Ik moet dus weer in touch komen met die seksualiteit, met sexy en zelfverzekerd zijn. Zoiets? Weet ik nog wel hoe ik seks moet hebben, überhaupt? Ik probeer terug te denken aan de eerste keer dat ik een seksuele ervaring had. Spannend. De eerste keer dat ik voor het eerst echte seks had, ontmaagd werd. Eigenlijk meteen leuk. Waarom is dit dan enger, nu? Ik ben een volwassen vrouw, ik ben in de bloei van mijn leven. Ik heb van alles gemist in mijn leven en ik sta te trappelen om vooral die seks weer te ervaren. Ik weet zeker dat als ik weer één keer seks heb gehad, dat 'scherpe randje' eraf is. Dan kan ik door, dan zit ik weer in de flow, of zo. Maar het is zó'n hoge drempel nu!



Ik weet dus niet waar ik een sekspartner vandaan moet halen. Op mijn werk straks werk ik ook bijna alleen maar met vrouwen dus dat gaat 'm ook niet worden. De kroeg in mijn eentje instappen vind ik op dit moment niet zo'n goed idee. Ik heb geen idee wat ik daar in mijn eentje moet en of dat gaat werken. Ik ging altijd uit met in ieder geval één ander persoon en dan voelde ik me als een vis in het water, maar na zo'n lange afwezigheid in het uitgaanscircuit, zo lang niet geflirt te hebben en zo lang geen seks gehad te hebben vind ik het te eng. Online daten lijkt de beste oplossing. Zo casual mogelijk, met iemand uit mijn eigen stad en zonder té hoge eisen (wel iemand die ik seksueel aantrekkelijk genoeg vind uiteraard, maar de lat ligt voor nu wel wat lager dan die vroeger gelegen zou hebben). En ja, het liefst voor juni, want in juni heb ik vijf jaar geen seks gehad met een man. Hebben jullie ervaringen met lang geen seks hebben? Misschien ervaring met heel lang een relatie gehad hebben en dan voor het eerst met een ander flirten, daten, seks hebben? Dat is ergens wel vergelijkbaar, denk ik.



Dank voor het lezen!

@ Yas1984.



Ik kan me wel voorstellen dat je mijn seksuele voorkeur opvallend vindt. Het is iets wat ik van kinds af aan al gehad heb. Ik ontdekte het ook al echt als kind. Masturberen ontdekte ik heel vroeg, toen was ik echt vier of vijf. Inclusief klaarkomen. Toen ik wist hoe dàt moest deed ik het overal. Ik herinner me nog wel dat ik daar op een gegeven moment mee betrapt werd en dan verstopte ik me onder de bank voortaan zodat het niet gezien werd. Ook op school ben ik er eens betrapt mee geweest. Maar ja, ik wist niet wat seks was, alleen dat het 'slecht' was (ik groeide ook nog eens op in een zwaar christelijk gezin, jaja). Maar goed, ik ontdekte ook al snel dat ik graag gedomineerd werd door jongens. Ik had toen nog lang geen seks maar ik merkte wel dat ik opgewonden werd van bijvoorbeeld insluitingen door jongens uit de straat (zo van: je speelt verstoppertje en je wordt gevonden), dus dat was iets seksueels. Zo had ik meer ervaringen, ook in mijn tienertijd, waarvan ik dacht: why the hell raak ik hier opgewonden van? Vooral omdat ik zelf juist een dominant type ben. En toen kreeg ik mijn eerste vriendje waarmee ik seks wilde op een gezonde leeftijd en toen wilde ik het dus meteen zo. Ik was smoorverliefd op die jongen, maar in bed kickte ik altijd op ruige seks. Hij deed dan dingen voor me die goed voor me werkten maar hij wilde dat eigenlijk niet eens. Hij wilde juist wel die liefdevolle seks.



Over mijn opvoeding qua lichamelijkheid: ik was zelf heel moeilijk met knuffelen. En nog steeds. Ik vroeg mijn moeder laatst of ik al moeilijk knuffelde als kind en zij beaamde dit. Ik ben niet opgegroeid in een gezin waarin emotionele afstandelijkheid was maar zelf ben ik blijkbaar wel zo. Ik was eigenlijk een heel seksueel, stil en gereserveerd kind dat altijd met haar neus in de boeken zat. Ik begrijp dus wat je bedoelt, ik heb me ook afgevraagd of het wel normaal was, of er niet iets mis met mij was en hoe dit kwam en mocht ik ooit weer een serieuze relatie willen (daar ga ik wel vanuit, maar dan moet ik mijn wilde haren wel eerst wat kwijt zijn) dan is het ook zeker iets om bij stil te staan. Intieme, liefdevolle seks zal dan iets zijn wat ik wel wil proberen. Maar buiten dat ben ik inmiddels wel op een punt dat ik denk: het is oké. Dat dit mijn seksuele voorkeur is, bedoel ik. Vroeger toen er nog niet eens echt internet was (nu kan ik hier hele pagina's over lezen) dacht ik bijvoorbeeld ook weleens: ben ik misschien misbruikt, ben ik daarom zo? Maar dat is niet zo. Dit is iets wat in mijn brein zit blijkbaar. En nou ja, op zich doe ik er niemand kwaad mee, dus ik vind het inmiddels wel best. (Het is overigens niet zo dat ik alleen maar wilde seks heb gehad, want de meeste mannen wilden dat helemaal niet...)



En je hebt helemaal gelijk wat betreft die vijf jaar. Ik moet niet zo bezig zijn met 'die vijf jaar'.

@ Jur606:



Ja, ik ben echt op zoek naar wilde, ongebonden seks, ja. Dat is waar ik naar op zoek ben, niet naar meer. Het klinkt misschien a-typisch voor een vrouw maar ik wil op die manier van mijn vrijgezellenbestaan genieten voordat ik me bind. Dat is heel belangrijk voor mij, daarom ervaar ik die verloren vijf jaar ook als een gemis, maar daar ga ik het niet meer over hebben want ik heb alleen de komende jaren. Ik zou het juist heel erg fijn vinden als ik op een gegeven moment met een man samen ben, heel serieus, en dat we allebei genoeg ervaring hebben op dat gebied. Ik kan in ieder geval voor mezelf spreken als ik zeg dat ik zeker weet dat als ik me nú al zou binden ik daar spijt van ga krijgen. Ik kan me alleen binden als ik eerst seksuele avonturen met andere mannen heb beleefd. Anders kan ik me niet geven. Er zullen veel mensen zijn die dit raar ('hier moet iets achter zitten, ze is op zoek naar meer'), onaantrekkelijk, immoreel et cetera vinden maar ik wil dit, en puur uit lust en niets anders dan dat. Dat betekent overigens niet dat ik seks met iedereen heb, haha. Het is niet zo dat als iemand hier nu zegt: 'ik bied me aan!' ik denk: oh, fijn, laat ik dat maar doen dan. Nee, dan was het wel makkelijker geweest, dan had ik wel opties gehad om het eerder te doen in die jaren. Maar ik wil seks met een man die ik seksueel aantrekkelijk vind, dat is juist zo belangrijk. Ik heb wel eisen, de lat ligt iets lager dan vroeger weliswaar, maar als ik met iedereen seks zou hebben zou ik wel escort geworden zijn (serieus, was ik maar zo. Dan zat ik er warmpjes bij nu). Daarbij ben ik rustig 'in touch' aan het komen met mijn uiterlijk nu, dat lijkt me eerst wel belangrijk. M'n haar leuk, wat aandacht voor make-up, leuke kleren. Ik moet echt weer even in die flow komen. In die fase zit ik nu. Na jaren in een isolement gezeten te hebben is dat behoorlijk nodig. Het is moeilijk uit te leggen maar zoals ik hier al eerder zei ben ik in die vijf jaar niet met mijn uiterlijk bezig geweest (op die eetstoornis na dan), ik heb zelfs amper foto's van die tijd.



Ja heel reeel/plat denkend zou ik zeggen zoek een contact heb daar 1 of een paar keer wilde sex mee.

en ga daarna gewoon opzoek naar wat je echt zoekt?

Dit is wat ik echt zoek voor nu en voor de jaren die gaan komen. Ik ben nog lang jong dus ik hoef nog echt niet serieus te doen van mezelf. Ik wil genieten van mijn leven als single.

echt wilde sex wordt al moeijlijker te vinden, zeker als je zomaar iemand oppikt vind die gene je echt leuk zal er neit zomaar jouw wilde sex uit voort vloeien?

Er is een site waarop je allerlei vragen kunt invullen. Over seks, maar ook over andere onderwerpen zoals liefde, lifestyle, ethiek et cetera. Je krijgt dan vervolgens je matches te zien. Met mijn grootste match ter wereld zo'n beetje (de site is internationaal) komt uit Nederland (lucky me). Ik vind hem erg aantrekkelijk en we hebben al wat berichtjes rondgestuurd. Alles ziet er goed uit maar je weet het natuurlijk nooit. De man in kwestie is een heel nette jongeman die precies hetzelfde wil als ik in bed (maar dan dus andersom). Daarbuiten werkt hij in hetzelfde veld als ik en hebben we dezelfde idealen qua politiek en zo (dat is echt waar want daar zijn we dus juist op gematcht). Dus dat was allemaal nogal bijzonder, maar ik heb nu al een hele tijd niet gereageerd omdat ik dacht: dan moet ik dus met de trein om zo'n vreemdeling te ontmoeten waarvan ik twee mooie foto's heb gezien en waarmee ik het zo expliciet over seks heb gehad en nog over dit soort seks ook. Dat is eigenlijk nogal wat. Ik heb even tijd nodig om te zien of ik dat wel moet doen. En sowieso meer contact met hem. Het zou bijna te mooi zijn om waar te zijn. Maar om even aan te geven dat het dus goed mogelijk is om te daten op seksvoorkeuren. Dat kan tegenwoordig gewoon. Maar buiten dat hoef ik niet eens per se die wilde seks die eerste keer, hoor. (Ik ga het sowieso niet voor de eerste keer na al die jaren met iemand doen zoals die man. Dan wordt de onzekerheid wel héél groot. Ik zet hem in de koelkast.)

Dat zoals genoegmd komt of vaak in een langere relatie, danwel een afpspraak vooraf over wat je zou willen en doen en dat gaan uitvoeren? (daar voel je je blijkbaar prettig bij?)

Deze vraag begrijp ik niet helemaal. In ieder geval is vooraf afspreken zoals die man van de datingsite wel iets heel handigs maar aan de andere kant ook iets wat veel verwachtingen wekt. Dus het heeft z'n voor- en nadelen denk ik. Stel dat hij IRL tegenvalt (of ik, haha), wat dan? Natuurlijk heb je dan geen seks met zo iemand maar het is wel zeer ongemakkelijk.

quote:jaw schreef op 23 april 2015 @ 09:53:

Wat mij opvalt TO:

- Je doet al moeilijk over een treinreisje om iemand te ontmoeten waar je interesse in hebt. Terwijl je weet dat je gewoon een eerste kennismaking gesprek kan hebben om te zien wat en wie het precies is voordat je ook maar besluit om verder te gaan, loop jij al moeilijk te doen over een treinreisje. Op die manier zul je nooit buiten je refro dorpje komen.



- Dat je als kleuter zelfstimulatie ontdekte is niet zo vreemd, dat doet zo'n beetje elke kleuter. Maar meestal leren ze al snel om er geen obsessie van te maken. Waarschijnlijk is het dat afbrekende gristelijke milieu waar je mee bent opgevoed van haat, schuld en zonde waardoor je nu een vertekend/afwijkend seksueel moraal hebt zodat je dominant in het dagelijks leven bent zodat je lekker Sub. moet zijn en overheerst moet worden in bed. Vrijen met een geliefde heb je waarschijnlijk nooit vrijblijvend ervaren, je hebt je altijd laten neuken door iemand die een Dom. rol moest aannemen.

-De kans bestaat dat jij nooit in een echte liefdes relatie kan komen als je niet beide kunt accepteren. Omdat zodra het emotioneel relevant gaat worden, jij waarschijnlijk wegvlucht in ontwijkings gedrag en de relatie verbreekt.



Ja, dat vind ik inderdaad wel lastig. Dat ontmoeten van iemand die hetzelfde wil als ik in bed, die voor Nederlandse begrippen ver weg woont en waarmee ik het dan voornamelijk over seks heb gehad. Ik woon overigens niet in een refo (met gereformeerd had het sowieso niets te maken) dorp (stad) en ik heb ook al heel wat van de wereld gezien vroeger (in de zin van backpacken in mijn eentje in Noorwegen en in mijn eentje naar Rusland), dus zo'n Belle en het Beest-verhaal is het nu ook weer niet. Ik woon sinds de afgelopen jaren weer bij mijn ouders in huis ja, maar daarvoor had ik een avontuurlijk leven.



Fijn om te lezen dat ik niet de enige peuter/kleuter was die masturberen al zo snel ontdekte. Ik heb altijd begrepen van mensen die ik het vertelde dat het nogal bizar was dat ik dat deed toen ik vier was. Ik had overigens nooit last van schuldgevoelens. Ik ben nooit een christen geweest, ik was hoogstens een beetje bang als kind. Voor Armageddon en zo, want masturberen maakte dat je vernietigd zou worden. Ik ben er nooit mee gestopt of zo. Dat is het dus ook niet. En nogmaals: met mijn voorkeuren zit ik bepaald niet. Ik ben inmiddels bezig op Tinder (sinds vanavond) inclusief foto's (recente, dus daar moest ik weer even op oefenen. Op charmant op foto's staan), naar een tip van jou trouwens. WTF, mensen in een straal van zoveel meter, hoe makkelijk is het geworden. Eigenlijk best wel tof, al is het ook spannend natuurlijk. En ik doe niet aan die hele SM-lifestyle. Dat vind ik nogal een afknapper. Dat dom.- en sub-gebeuren kan me gestolen worden. Ik noem het dan liever 'hardcore'.Voor mij is het puur voor in bed, En dat hoef ik niet tijdens de eerste vrijpartij. Ik wil gewoon seks, al is het slecht en kort. Gewoon even die drempel over.



Als ik een man was geweest, hoe was dit dan over gekomen? Een man die in zijn jonge jaren per se geen relatie wilde, want bindingsangst, en die zijn pik achterna liep. Een man die wilde genieten van de lusten des levens. Dat was hoogstens 'zielig' maar ja, mannen hè, en dat gaat vanzelf wel over en zo. Nogmaals: ik doe er niemand kwaad mee, mezelf ook niet. Dus ik vind het echt prima inmiddels dat ik 'vertekend/afwijkend' seksueel gedrag vertoon. (Overigens heb ik me niet alleen laten neuken door mannen die een dom.-rol aannamen, want de meeste mannen willen dat helemaal niet is mijn ervaring. Maar gewone seks is ook prima. Het is niet mijn voorkeur maar het is wel prima. Ik probeerde ze altijd wel dingen te laten doen die ik wilde, dat is waar. Gelukkig deden ze het niet als ze het niet wilden, behalve mijn eerste vriendje dan.)

Nou, het gaat er binnenkort toch eindelijk van komen! Ik ben inmiddels vijf kilo lichter, mijn haar en make-up zit weer leuk en ik begin weer wat te wennen aan mijn leven in het 'sociale verkeer'. Ik zit nu op een datingsite, sinds begin juni, en heb daar zeker drie mannen leren kennen waarmee ik wel seks zou willen hebben, en zij met mij. (Dat weet je natuurlijk nooit helemaal zeker IRL, dat weet ik ook wel.) Met één daarvan zou ik ook erg goede vrienden kunnen worden volgens mij, en er is nog een ander met wie ik het enorm goed kan vinden en veel gemeen heb, waarmee vriendschap de insteek is maar waarmee ik ook best seks zou kunnen hebben denk ik. De kansen zijn er dus. Erg spannend allemaal. Zeer waarschijnlijk volgend weekend - dus niet deze - mijn eerste date. Ik ben erg benieuwd hoe het allemaal zal gaan. Meer om de date zelfs dan om de seks eigenlijk. En ja, we hebben het veel over seks gehad, maar ik moet wel zeggen dat ik daar zelf echt de aanstichter van ben geweest en dat ik erg leuke, intelligente en respectvolle mannen heb getroffen (bewaard zou ik ook kunnen zeggen, want het is behoorlijk het kaf van het koren scheiden als vrouw op een datingsite) waarmee ik ook vooral 'goede gesprekken' heb en seks wat dat betreft bijzaak is, maar wel een optie.

Hé Jaw: ja, afgesproken om seks te hebben. Wel lang gesproken, zeker een maand. Overigens wordt het de week hierop want ik ben ongesteld. Prima, kan er best bij. Hij houdt trouwens wel erg veel rekening met me. Hij heeft foto's gemaakt van waar ik uitstap vanuit de trein, van zijn huis, en we hebben besproken hoe ik kan vertellen dat ik het toch niet wil. Hij is daar oké mee. Maar goed, het zal toch wel gebeuren, want ik wil erg graag seks en mijn lat ligt niet zo hoog als vroeger. Ik wil seks, en hij is intelligent en vriendelijk en ook niet lelijk.



@ SpeechlessOne: ik begrijp wat je zegt, en dank je voor je reactie. Echter is het niet zo dat ik seks wil om de aandacht en de bevestiging. Natuurlijk speelt het wel mee, vooral na mijn jaren van isolement, maar ik heb ook daadwerkelijk een hoog libido en kijk vrij 'mannelijk' tegen seks aan. Ik ben erg benieuwd naar jouw verhaal na je boulimia en vooral je lange vaste relatie. Hoe ging dat toen met jou? Dook jij vrij snel weer met een ander het bed in of duurde het ook lang? Overigens heb ik de laatste tijd besteed aan het verven van mijn haar, make-up en leuke kleren en dus mijn uiterlijk. Lekker luchtje, zelfverzekerde houding. De seks na vijf jaar zal uitwijzen hoe ik me daarna weer voel. Zoals ik eerder al heb gezegd hier voel ik me een plantje dat al lang geen water heeft gehad, verpieterd dus. Ik heb ook wel erg veel zin in mijn date, en gelukkig tref ik intelligente mannen die het beste met me voorhebben en ben ik degene die over seks begint. Ook ben ik vrij eerlijk over mezelf, ook al vertel ik ze niet dat het al vijf jaar geleden is, haha.

Overigens, Speechlessone, ja, ik heb een hoog libido, maar ik kijk óók erg uit naar complimentjes en bevestiging. Maar... ik heb vijf jaar onder een steen geleefd, ik heb niet eens een smartphone. Ik ben nu nog jong (24), en ik moet het ervan nemen. Ik heb vanaf mijn negentiende geen seks meer gehad, dat is toch bizar? Ik ben best blij met de reacties die ik hier krijg want het voelde zo alien. Vijf jaar... vijf jaar waarin ik wèl drie keer per dag masturbeerde. Ik heb de mannen met wie ik graag seks wil overigens ook verteld dat ik me erg dik voel, en dat ze er rekening mee moeten houden dat ik echt dik kan zijn. Gelukkig houden ze daar rekening mee.

Zaterdagavond is het zo ver! Zo spannend! Van te voren even leuk ondergoed en kleren kopen en allerlei andere maatregelen. Ik was zelfs niet meer aan de pil natuurlijk. Ik ben nu nog niet nerveus, maar zaterdag ongetwijfeld wel. Lange treinreis ook. Maar ik heb er zin in! (Het weekend daarop weer een date, maar die is minder seksgericht. Al kan het er wel van komen als het aan mij ligt. We'll see. We klikken vooral erg goed, dus een vriendschap zit er sowieso in lijkt mij.)

Dank jullie!



Whááh, vandaag is het dus zover! Echt vandaag! Als in vanavond! Zo spannend, op zowel de enge als de leuke manier! Eerst even naar de stad want daar kwam ik vandaag niet aan toe. Uitgebreid douchen, scheren en dan opmaken en alles. En dan de trein pakken. Wordt heftig en ik ben erg benieuwd hoe ik het allemaal zal ervaren. Het is allemaal heel erg springen in het diepe. Ik ben ook erg benieuwd of ik de man in kwestie goed heb ingeschat. Ik denk van wel. Volgende week weer een date en de week daarop wéér. Beide weekeinde. Maar die dates zijn dus niet zo heftig als deze, al is het in beide gevallen een optie denk ik. Weet je wat ook zo grappig is? Ik ben steeds degene die over seks begint. Ik trek echt leuke mannen aan die me gewoon op date willen meenemen. Een hapje, drankje en praatje. Als in in was voor een relatie op dit moment had ik te kust en te keur gekund in ieder geval...



P.S. Eerstvolgende date hierna is met een jongen waarmee ik echt goede vrienden kan zijn en die met me 'wil knuffelen', iets wat ik lastig vind maar wel aan wil. Ik zou seks met hem kunnen hebben, maar voor hem is dat anders dan voor mij, dus we zullen zien. Het hóeft niet, is geen must. De daaropvolgende is met een man die me mee wil nemen op date met biertjes en zo. Die vroeg me al op date na vier dagen praten maar het duurt dus nog drie weken nu. Gelukkig maar, want anders vind ik het wel erg vroeg. Maar wat een leuke mannen spreek ik op Paiq! Ik zou zeggen dat ongeveer 1 op de 20 een type is die ik erg leuk vind. En die ga ik dus allemaal lekker daten. (Ja, als vrouw komt er veel op je af op zo'n site.)

Nou jongens en meisjes, het is gebeurd, hoor! Twee uur gereisd met de trein, hij was exact hetzelfde, hij deed alles zonder scrupules en het was geil. Die zondag ook nog blijven hangen, 's avonds weer naar huis. Helemaal bont en blauw kun je wel stellen, en misschien was het heel veel, maar ik voelde me wel empowered of zo. En ik had afgerekend met mijn lange celibataire periode waarvan de drempel steeds hoger werd, en ik had het gedúrfd ook, en ik had het eindelijk meegemaakt allemaal (dat wat ik altijd in 'mijn' pornofilmpjes zag). Weet je wat gek is? Het voelde precies hetzelfde als toen, vijf jaar geleden. Alsof er geen gat van vijf jaar tussen zat. Hoe raar is dat? Het ging dus best wel 'vanzelf'. En of het geholpen heeft voor mijn zelfvertrouwen, if you will? Ja. Ik merkte het vandaag meteen al op de manier waarop ik me bewoog op mijn werk en in de supermarkt. Met pijn en moeite overigens, dat bewegen.

Echt bont en blauw ja. Het was erg ruige seks als jullie begrijpen wat ik bedoel. Maar dat is weer een ander verhaal en dat type seks is ook geen must (althans wat er zaterdag en zondag gebeurd is is geen must). En ja, wellicht een beetje overkill (wel geil though), ik heb er nu nog last van. Maar ik ben wel blij! Ik heb gewoon zondag voor het laatst seks gehad kan ik nu zeggen! Ik ga zaterdag weer iemand ontmoeten, en het zou best kunnen dat er dan weer seks van komt (maar dat hóeft echt niet per se, ook omdat hij veel romantischer tegenover seks staat dan ik en het klinkt misschien heel gek maar ik wil hem niet 'gebruiken'. Gelukkig hebben we daar al uitgebreid over gepraat), maar dan zal het in ieder geval niet zó gaan. Ik had specifiek deze jongen uitgekozen voor de eerste seksdate omdat ik doorhad dat hij me echt enorm kon leiden en... domineren. Dat niets hem teveel was wat dat betreft. Ik ben nogal een springen-in-het-diepe-type. En blijkbaar werkt dat dus voor mij.



Nogmaals, het was totaal niet eng, zo apart vond ik dat. Ja, het ontmoeten op zich wel, heel even, dat begin. Maar de seks zelf, de aanloop... echt totaal niet. Wat dat betreft is het toch net als fietsen blijkbaar :'). Ik had het ook makkelijk veel eerder kunnen doen, maar oké. Een eetstoornis is nogal gecompliceerd zullen we maar zeggen.

quote:Thirtyplus schreef op 14 juli 2015 @ 08:25:

Eind goed al goed dus:-) Ik hoop dat het van nu af aan bergopwaarts blijft gaan. Zelf leef ik al ruim 3 jaar celibaat sinds mijn eerste relatie uit is gegaan, maar ik mis het totaal niet meer, voel me gewoonweg aseksueel:-)Je voelt je inmiddels dus aseksueel, maar toen niet, en in het begin ook niet? Heb je nu dan nooit meer seksuele gevoelens? Kwam het er in het begin gewoon niet van, of vond je het ook wel best zo? Ik kon op zich ook wel dealen met het geen seks met een ander persoon hebben, behalve dan dat ik het lastig vond dat de drempel steeds hoger vond. Maar ik had masturbatie en porno en zo redde ik het.

Oké Thirtyplus, als het jou niet dwarszit is het geen probleem denk ik.



Zelf heb ik dit weekend wéér seks gehad. Ik had het eigenlijk niet specifiek verwacht deze keer, 50/50-kans. Jongen waarmee ik erg goed kan opschieten intellectueel en qua klik an sich zolang hij zijn 'gevoelens' maar vriendschappelijk en seksueel houdt. Hopelijk lukt dat. Ik ben er nu trouwens wel even klaar mee. Twee weekenden dates met seks en blijven slapen in een andere stad is wel een ding. Leuk, maar ook wel vermoeiend. Ik vind het wel erg mooi om te zien hoe makkelijk je dus blijkbaar weer in een totaal ander levensritme kunt staan en wat dat betreft ben ik heel trots op mezelf. Er kan dus daadwerkelijk heel veel veranderen in iemands leven. In mijn periode van isolement had ik überhaupt geen trein willen pakken, laat staan willen daten met een vreemde. Ja, het gaat goed met me. En verder laat ik nu alles weer op me afkomen, net als vroeger. De kop is eraf, daar ging het om.