Seks
alle pijlers
BDSM, voor de liefhebbers - deel II
zaterdag 30 oktober 2010 00:08
Al sinds de oudheid bestaat er op dit forum een 'centraal' BDSM topic. Het vorige topic vind je hier. Het clubje SM-ers is niet zo heel erg groot, dus het lijkt af en toe misschien alsof het een besloten topic is, maar niets is minder waar! Dus wil je meepraten, je hart luchten, gênante vragen stellen of wat dan ook, over welke variant van BDSM dan ook, stort jezelf er in, je wordt met open armen ontvangen.
Voor mensen die wel het waarom willen weten, maar het hóe niet op hun netvlies willen hebben staan en om die reden liever wegblijven uit dit specifiekere topic is het topic Bijzondere voorkeuren: vragen, vooroordelen en discussies misschien een fijnere plek. Mensen met ervaring zullen ook daar proberen je vragen te beantwoorden.
Aangezien de meeste mensen die net komen kijken nog op zoek zijn naar zo veel mogelijk informatie zijn hier wat links naar sites die Viva forummers in het verleden hebben aangedragen:
Wandering Spirits
Dè site bij uitstek voor de beginnende en ontdekkende sub. Je vindt hier onder andere theorie, afbeeldingen, een sublijst en er is een chat.
Ter leeringh:
BDSM info Albany Power Exchange
Angelfire
Ter vermaeck:
www.bdsm-jongeren.net
www.bdsm-35.nl
www.collarme.com
En last but not least, de vakbond der BDSMerts Den VSSM
Klein detail, naast gewone heerlijke geile ranzigheid komen er hier ook een hoop emoties om de hoek kijken. Meer dan in andere topics wordt het hier dus op prijs gesteld als je jezelf even summier voorstelt.
Met dank aan Sprankelend voor de OP.
Voor mensen die wel het waarom willen weten, maar het hóe niet op hun netvlies willen hebben staan en om die reden liever wegblijven uit dit specifiekere topic is het topic Bijzondere voorkeuren: vragen, vooroordelen en discussies misschien een fijnere plek. Mensen met ervaring zullen ook daar proberen je vragen te beantwoorden.
Aangezien de meeste mensen die net komen kijken nog op zoek zijn naar zo veel mogelijk informatie zijn hier wat links naar sites die Viva forummers in het verleden hebben aangedragen:
Wandering Spirits
Dè site bij uitstek voor de beginnende en ontdekkende sub. Je vindt hier onder andere theorie, afbeeldingen, een sublijst en er is een chat.
Ter leeringh:
BDSM info Albany Power Exchange
Angelfire
Ter vermaeck:
www.bdsm-jongeren.net
www.bdsm-35.nl
www.collarme.com
En last but not least, de vakbond der BDSMerts Den VSSM
Klein detail, naast gewone heerlijke geile ranzigheid komen er hier ook een hoop emoties om de hoek kijken. Meer dan in andere topics wordt het hier dus op prijs gesteld als je jezelf even summier voorstelt.
Met dank aan Sprankelend voor de OP.
maandag 30 maart 2015 22:10
@Shifty
Dank je... Knuffels van de juiste mensen zijn altijd fijn.
En over wat je zegt; het klinkt misschien wat afstandelijk omdat ik het goed kan beredeneren. Maar afstandelijk is niet zoals het voelt. En het deksel er terug op schuiven is het laatste dat ik wil. Laat het maar mooi open allemaal. Ik heb niks te verstoppen. Geen ouwe lijken meer in de kast. Wat niet wil zeggen dat ik het nu heb afgesloten want dat is alles behalve waar. Wat de oorzaak betreft, en die ligt toch echt bij mijn opvoeding en dus bij mijn ouders, daar zit ik momenteel weer middenin. En als dit te herkenbaar is... jammer dan voor eventuele ongewenste meelezers. Het is de waarheid en die ga ik niet langer ontkennen want daarmee ontken ik mezelf.
Ik heb de boel richting hen opengegooid. Daar ontkwam ik niet meer aan. Uiteindelijk kunnen zij niet overweg met de spanning die ik met me meedraag op het moment. Ik ben in hun ogen nu niet mezelf. Dat houdt in dat ik niet ben zoals zij mij willen zien. Ben op dit moment namelijk meer mezelf dan ooit tevoren. Dat dit nu even niet bepaald in hun voordeel is daar kunnen ze totaal niet mee overweg. Ze hebben me te kennen gegeven dat ze me liever niet meer zien. En in plaats van te doen wat ik altijd deed... namelijk met hangende pootjes terug om de boel te sussen... ga ik het deze keer zo laten. Ze zijn hier welkom wanneer ze willen. Ik kan ze niet zomaar de rug toekeren. Maar ik ga me niet meer excuseren voor hun schuldgevoel.
Open sta ik nog steeds. Maar wel minder dan een paar weken terug. Dat is pure noodzaak. Zo openstaan dat werkelijk álles binnenkomt is niet altijd even handig. Ben begonnen bij mijn nieuwe baan en daar heb ik mijn concentratie ook bij nodig. Maar ik blijf gretig gebruik maken van het feit dat ik weer bij mijn gevoel kan. Want dat is heerlijk. En soms pijnlijk. Dat ook. Ik kan het verleden niet uitwissen. Het is gebeurd. Maar die fundering kun je volgens mij echt wel aardig rechttrekken. Je kunt zelf zorgen voor een solide basis. En ik weet gelukkig hoe ik dat kan doen. Ik ken mijn zwakte en daar zit mijn kracht. Ik kan voor mezelf zorgen. Ik vergeet het soms een beetje te doen en ik maak soms te weinig gebruik van anderen. Wanneer je leeft met oude pijn uit het verleden hoort daarbij ook dito gedrag. Ik ben soms net een peuter met een heel hoog zellufdoen-gehalte.
En iets BDSM-erigs ga ik voorlopig maar even niet doen. Niet in de vorm van opdrachten vol pijn en vernederingen ondergaan in elk geval. Dat trekt me nu echt helemaal niet. Feit blijft wel dat ik dat onderdanige gewoon in me heb. Dat heeft niet zozeer met pijn en vernederingen te maken. Zo ben ik nou eenmaal richting de juiste persoon. Dat ligt in mijn aard. Ben een beetje van de ouderwetse rolverdeling denk ik. Vind ik ook nog steeds helemaal niks mis mee. En seks. Ja, dat mis ik na een aantal weken wel. Daar kan ik wel heel erg naar verlangen. Al is dat nu op een andere manier dan voorheen.
Dank je... Knuffels van de juiste mensen zijn altijd fijn.
En over wat je zegt; het klinkt misschien wat afstandelijk omdat ik het goed kan beredeneren. Maar afstandelijk is niet zoals het voelt. En het deksel er terug op schuiven is het laatste dat ik wil. Laat het maar mooi open allemaal. Ik heb niks te verstoppen. Geen ouwe lijken meer in de kast. Wat niet wil zeggen dat ik het nu heb afgesloten want dat is alles behalve waar. Wat de oorzaak betreft, en die ligt toch echt bij mijn opvoeding en dus bij mijn ouders, daar zit ik momenteel weer middenin. En als dit te herkenbaar is... jammer dan voor eventuele ongewenste meelezers. Het is de waarheid en die ga ik niet langer ontkennen want daarmee ontken ik mezelf.
Ik heb de boel richting hen opengegooid. Daar ontkwam ik niet meer aan. Uiteindelijk kunnen zij niet overweg met de spanning die ik met me meedraag op het moment. Ik ben in hun ogen nu niet mezelf. Dat houdt in dat ik niet ben zoals zij mij willen zien. Ben op dit moment namelijk meer mezelf dan ooit tevoren. Dat dit nu even niet bepaald in hun voordeel is daar kunnen ze totaal niet mee overweg. Ze hebben me te kennen gegeven dat ze me liever niet meer zien. En in plaats van te doen wat ik altijd deed... namelijk met hangende pootjes terug om de boel te sussen... ga ik het deze keer zo laten. Ze zijn hier welkom wanneer ze willen. Ik kan ze niet zomaar de rug toekeren. Maar ik ga me niet meer excuseren voor hun schuldgevoel.
Open sta ik nog steeds. Maar wel minder dan een paar weken terug. Dat is pure noodzaak. Zo openstaan dat werkelijk álles binnenkomt is niet altijd even handig. Ben begonnen bij mijn nieuwe baan en daar heb ik mijn concentratie ook bij nodig. Maar ik blijf gretig gebruik maken van het feit dat ik weer bij mijn gevoel kan. Want dat is heerlijk. En soms pijnlijk. Dat ook. Ik kan het verleden niet uitwissen. Het is gebeurd. Maar die fundering kun je volgens mij echt wel aardig rechttrekken. Je kunt zelf zorgen voor een solide basis. En ik weet gelukkig hoe ik dat kan doen. Ik ken mijn zwakte en daar zit mijn kracht. Ik kan voor mezelf zorgen. Ik vergeet het soms een beetje te doen en ik maak soms te weinig gebruik van anderen. Wanneer je leeft met oude pijn uit het verleden hoort daarbij ook dito gedrag. Ik ben soms net een peuter met een heel hoog zellufdoen-gehalte.
En iets BDSM-erigs ga ik voorlopig maar even niet doen. Niet in de vorm van opdrachten vol pijn en vernederingen ondergaan in elk geval. Dat trekt me nu echt helemaal niet. Feit blijft wel dat ik dat onderdanige gewoon in me heb. Dat heeft niet zozeer met pijn en vernederingen te maken. Zo ben ik nou eenmaal richting de juiste persoon. Dat ligt in mijn aard. Ben een beetje van de ouderwetse rolverdeling denk ik. Vind ik ook nog steeds helemaal niks mis mee. En seks. Ja, dat mis ik na een aantal weken wel. Daar kan ik wel heel erg naar verlangen. Al is dat nu op een andere manier dan voorheen.
maandag 30 maart 2015 22:33
joyanne, dat klinkt alsof je er heel goed in staat en dat je ziet waar je staat en waar je valkuilen liggen.
Knap van je.
En ja, op iemand anders leunen is best lastig als je jezelf altijd overeind hebt willen houden. Dat vind ik zelf ook nog steeds lastig en ik moet mezelf nog wel eens voor houden hoe fijn het voelt als ik zelf iemand help die me nodig heeft.
Knap van je.
En ja, op iemand anders leunen is best lastig als je jezelf altijd overeind hebt willen houden. Dat vind ik zelf ook nog steeds lastig en ik moet mezelf nog wel eens voor houden hoe fijn het voelt als ik zelf iemand help die me nodig heeft.
dinsdag 31 maart 2015 16:39
Thx voor jullie lieve reacties en knuffels.
Zie het meer als een zegen dat ik aan het werk ben nu. Het vraagt veel van me maar is een prima afleiding doordat het er enerzijds voor zorgt dat ik simpelweg door moet en dus gedwongen ben mijn focus daar te leggen en anderzijds geniet ik enorm van het werk dat ik doe. Ik kan er heel veel in kwijt. In mijn werk kan ik mezelf zijn. Dat vraagt mijn werk nou eenmaal van me. Mijn werk is de laatste tijd juist een houvast geweest. Wel heel bizar dat wanneer ik aan het werk was niemand doorhad hoe ik er in wezen aan toe was. Niet omdat ik dan een masker ophad of zo. Maar gewoon omdat ik die omschakeling die mijn werk van me vraagt op een heel natuurlijke manier maak. Dat gaat als vanzelf. Zo fijn! En toch weet ik nu al dat ik dit uiteindelijk niet ga blijven doen. Ik wil iets met mijn ervaringen doen. Dat heb ik altijd al gewild maar nooit zo geweten hoe ik dat vorm zou geven. Merk dat ik daar nu iets meer beeld bij heb. Maar dat is niet iets waar ik nu actief mee bezig ben. Dat komt, dat weet ik zeker. Maar alles op z´n tijd.
Merk dat ik hier schrijven toch ook wel weer heel fijn vind. Was er even niet zo aan toe dus ik heb het hier maar even gelaten voor wat het was. Maar nu ik er weer ben voelt dat toch ook wel weer fijn. Van de ene kant weet ik niet zo of dit nou wel helemaal het goede topic is voor me op dit moment. Van de andere kant is juist het spel hetgeen geweest dat dit losgemaakt heeft bij me. Wellicht dus voor anderen ook wel weer fijn om te lezen wat het kan doen. Lijkt me niet zo heel verkeerd. Zeker nu ik lees dat anderen herkenning vinden in wat ik schrijf. Dat verbaast me ook totaal niet. Wat Shifty ook al zei; het zal niet voor niets zijn dat je kiest voor iets extreems als dit. Denk dat daar wel waarheid in zit. Zoals dat eigenlijk geldt voor mensen met een extreme manier van expressie. Of dat nu op seksueel gebied is of op ander vlak. Vaak zit daar de behoefte aan het opheffen van een bepaalde ontkenning van het zelf achter. En in welke fase in iemands leven die ontkenning plaats heeft gevonden kan variëren. Maar wat mij opvalt is dat wanneer het een extreme seksuele expressie betreft het toch vaak een ontkenning/trauma in de (vroege) jeugd is.
En Shifty, dat geloof ik dat je jezelf dat soms even bewust voor moet houden, dat het fijn is om geholpen te worden, juist wanneer je een ander helpt. Want zowel helpen als geholpen worden is vaak allesbehalve makkelijk. De beste weg is nou eenmaal meestal niet de makkelijkste. Maar het wordt altijd weer licht. Zelfs na de meest zwarte nacht. Dat (oftewel het resultaat) voor ogen kunnen houden helpt enorm. Die wetenschap trekt mij in elk geval altijd overal doorheen. Veel meegemaakt hebben in je leven is niet altijd fijn (understatement van de eeuw) maar wel heel waardevol. Het leven heeft mij aan leerstof in elk geval nooit tekort gedaan. De wijsheid die ik uit mijn levenslessen heb gehaald zou ik uit geen enkel boek hebben kunnen leren. Met vallen en opstaan en zoals dat bij elke opleiding gaat regelmatig gezakt voor het examen. Maar ik ga altijd voor de herkansing. Opgeven komt in mijn woordenboek simpelweg niet voor. Op m'n bek gaan wel en daar leer ik vaak nog het meest van.
Heb trouwens nog 's nagedacht over dat onderdanige in mij. Ik vind dat eigenlijk niet zo'n geweldig geschikte term. Zou het eerder zorgzaam en dienstbaar willen noemen. Dat ben ik van nature heel erg. Ik hou ervan het anderen naar de zin te maken. Geniet ervan als ik anderen zie genieten. Met dienstbaar zijn voor een ander bewijs ik ook mezelf een grote dienst. En in bed hoef ik de leiding zeker niet te hebben. Zou niet weten wat ik ermee zou moeten. Of nou ja, ik kán dat wel, maar niet uit mezelf. Dat is niet iets waar ik van geniet. Maar als ik iets niet ben is het een volgzaam schoothondje. Dat ben ik bij níemand. Dat kán ik niet zijn. Ik zou niet kunnen leven in de schaduw van een ander. Daar gedij ik niet bij. Ik heb zeker iemand nodig waar ik me aan op kan trekken. Op kan leunen als het nodig is. Maar in een goede relatie moet dat andersom net zo goed het geval kunnen zijn anders is er altijd iemand die zichzelf voorbij loopt. Want iedereen heeft wel 's een moment van 'zwakte' (wat een k*twoord eigenlijk, eraan toe kunnen geven is in elk geval alles behalve zwak te noemen maar een enorme kracht).
Wat voor mij in elk geval minder makkelijk is vaak, is dat ik niet de domste ben. Tot nu toe heb ik nooit iemand gehad die daarmee overweg kon. Ontdekken dat er mensen zijn die dat wel kunnen en vooral ook willen was voor mij dan ook nogal een aardschok waar ik nog steeds van bij moet komen.
Zie het meer als een zegen dat ik aan het werk ben nu. Het vraagt veel van me maar is een prima afleiding doordat het er enerzijds voor zorgt dat ik simpelweg door moet en dus gedwongen ben mijn focus daar te leggen en anderzijds geniet ik enorm van het werk dat ik doe. Ik kan er heel veel in kwijt. In mijn werk kan ik mezelf zijn. Dat vraagt mijn werk nou eenmaal van me. Mijn werk is de laatste tijd juist een houvast geweest. Wel heel bizar dat wanneer ik aan het werk was niemand doorhad hoe ik er in wezen aan toe was. Niet omdat ik dan een masker ophad of zo. Maar gewoon omdat ik die omschakeling die mijn werk van me vraagt op een heel natuurlijke manier maak. Dat gaat als vanzelf. Zo fijn! En toch weet ik nu al dat ik dit uiteindelijk niet ga blijven doen. Ik wil iets met mijn ervaringen doen. Dat heb ik altijd al gewild maar nooit zo geweten hoe ik dat vorm zou geven. Merk dat ik daar nu iets meer beeld bij heb. Maar dat is niet iets waar ik nu actief mee bezig ben. Dat komt, dat weet ik zeker. Maar alles op z´n tijd.
Merk dat ik hier schrijven toch ook wel weer heel fijn vind. Was er even niet zo aan toe dus ik heb het hier maar even gelaten voor wat het was. Maar nu ik er weer ben voelt dat toch ook wel weer fijn. Van de ene kant weet ik niet zo of dit nou wel helemaal het goede topic is voor me op dit moment. Van de andere kant is juist het spel hetgeen geweest dat dit losgemaakt heeft bij me. Wellicht dus voor anderen ook wel weer fijn om te lezen wat het kan doen. Lijkt me niet zo heel verkeerd. Zeker nu ik lees dat anderen herkenning vinden in wat ik schrijf. Dat verbaast me ook totaal niet. Wat Shifty ook al zei; het zal niet voor niets zijn dat je kiest voor iets extreems als dit. Denk dat daar wel waarheid in zit. Zoals dat eigenlijk geldt voor mensen met een extreme manier van expressie. Of dat nu op seksueel gebied is of op ander vlak. Vaak zit daar de behoefte aan het opheffen van een bepaalde ontkenning van het zelf achter. En in welke fase in iemands leven die ontkenning plaats heeft gevonden kan variëren. Maar wat mij opvalt is dat wanneer het een extreme seksuele expressie betreft het toch vaak een ontkenning/trauma in de (vroege) jeugd is.
En Shifty, dat geloof ik dat je jezelf dat soms even bewust voor moet houden, dat het fijn is om geholpen te worden, juist wanneer je een ander helpt. Want zowel helpen als geholpen worden is vaak allesbehalve makkelijk. De beste weg is nou eenmaal meestal niet de makkelijkste. Maar het wordt altijd weer licht. Zelfs na de meest zwarte nacht. Dat (oftewel het resultaat) voor ogen kunnen houden helpt enorm. Die wetenschap trekt mij in elk geval altijd overal doorheen. Veel meegemaakt hebben in je leven is niet altijd fijn (understatement van de eeuw) maar wel heel waardevol. Het leven heeft mij aan leerstof in elk geval nooit tekort gedaan. De wijsheid die ik uit mijn levenslessen heb gehaald zou ik uit geen enkel boek hebben kunnen leren. Met vallen en opstaan en zoals dat bij elke opleiding gaat regelmatig gezakt voor het examen. Maar ik ga altijd voor de herkansing. Opgeven komt in mijn woordenboek simpelweg niet voor. Op m'n bek gaan wel en daar leer ik vaak nog het meest van.
Heb trouwens nog 's nagedacht over dat onderdanige in mij. Ik vind dat eigenlijk niet zo'n geweldig geschikte term. Zou het eerder zorgzaam en dienstbaar willen noemen. Dat ben ik van nature heel erg. Ik hou ervan het anderen naar de zin te maken. Geniet ervan als ik anderen zie genieten. Met dienstbaar zijn voor een ander bewijs ik ook mezelf een grote dienst. En in bed hoef ik de leiding zeker niet te hebben. Zou niet weten wat ik ermee zou moeten. Of nou ja, ik kán dat wel, maar niet uit mezelf. Dat is niet iets waar ik van geniet. Maar als ik iets niet ben is het een volgzaam schoothondje. Dat ben ik bij níemand. Dat kán ik niet zijn. Ik zou niet kunnen leven in de schaduw van een ander. Daar gedij ik niet bij. Ik heb zeker iemand nodig waar ik me aan op kan trekken. Op kan leunen als het nodig is. Maar in een goede relatie moet dat andersom net zo goed het geval kunnen zijn anders is er altijd iemand die zichzelf voorbij loopt. Want iedereen heeft wel 's een moment van 'zwakte' (wat een k*twoord eigenlijk, eraan toe kunnen geven is in elk geval alles behalve zwak te noemen maar een enorme kracht).
Wat voor mij in elk geval minder makkelijk is vaak, is dat ik niet de domste ben. Tot nu toe heb ik nooit iemand gehad die daarmee overweg kon. Ontdekken dat er mensen zijn die dat wel kunnen en vooral ook willen was voor mij dan ook nogal een aardschok waar ik nog steeds van bij moet komen.
dinsdag 31 maart 2015 19:05
@Yojanne ik vind het knap dat je er doorheen bent gegaan er zijn meer dan genoeg mensen die, die deksel er snel weer opgegooid hadden, want te moeilijk.
Wat je bent en wat bij je past, hangt niet perse aan een label en als jij jezelf niet ziet als onderdanig, helemaal prima. Wel wil ik zeggen dat onderdanig niet hetzelfde is als een schoothondje zijn, wat voor mij een variant is op het deurmatje. Ik ben zelf zeer onderdanig en doe voor de juiste persoon vrijwel alles, dit kan ik echter alleen als de ander mij niet ziet als een schoothondje of deurmat. Ik heb hersens gekregen van onze lieve heer en zou die ook graag zelf gebruiken, daarbij wel mijn positie en de wens van een D inacht nemend. Een schoothondje is in mijn ogen ook iemand die gestuurd moet worden, terwijl voor mij als onderdanige juist dienstbaarheid en actieve dienstbaarheid belangrijk is. Dat betekent dus dat ik zelf instaat wil zijn om te zien hoe ik dienstbaar kan zijn, zonder dat ik continu aangestuurd hoef te worden.
Niet dat ik hier nu een hele label discussie wil ontketenen, maar ik wil slechts zeggen dat subzijn voor mij in elk geval niet gelijk staat als een schoothondje zijn. Want dan zou ik mijzelf ook zeker niet zo willen noemen of zien.
Wat je bent en wat bij je past, hangt niet perse aan een label en als jij jezelf niet ziet als onderdanig, helemaal prima. Wel wil ik zeggen dat onderdanig niet hetzelfde is als een schoothondje zijn, wat voor mij een variant is op het deurmatje. Ik ben zelf zeer onderdanig en doe voor de juiste persoon vrijwel alles, dit kan ik echter alleen als de ander mij niet ziet als een schoothondje of deurmat. Ik heb hersens gekregen van onze lieve heer en zou die ook graag zelf gebruiken, daarbij wel mijn positie en de wens van een D inacht nemend. Een schoothondje is in mijn ogen ook iemand die gestuurd moet worden, terwijl voor mij als onderdanige juist dienstbaarheid en actieve dienstbaarheid belangrijk is. Dat betekent dus dat ik zelf instaat wil zijn om te zien hoe ik dienstbaar kan zijn, zonder dat ik continu aangestuurd hoef te worden.
Niet dat ik hier nu een hele label discussie wil ontketenen, maar ik wil slechts zeggen dat subzijn voor mij in elk geval niet gelijk staat als een schoothondje zijn. Want dan zou ik mijzelf ook zeker niet zo willen noemen of zien.
I do cross stitch; so you know that I have the patience to stab something a thousand times
dinsdag 31 maart 2015 21:31
Jeetje wat heftig allemaal. lijkt me een heel moeilijk leer proces, fijn dat je daarbij de hulp hebt gehad die je nodig had.
En ik kan het er alleen maar mee eens zijn dat je jezelf niet moet wegcijferen en op de eerste plaats moet zetten. Al is dat ook voor mensen met minder bagage al moeilijk zat, weet ik uit ervaring
En ik kan het er alleen maar mee eens zijn dat je jezelf niet moet wegcijferen en op de eerste plaats moet zetten. Al is dat ook voor mensen met minder bagage al moeilijk zat, weet ik uit ervaring
I do cross stitch; so you know that I have the patience to stab something a thousand times
dinsdag 31 maart 2015 21:44
Wat ik ook merk is dat het woord 'sub' me tegen is gaan staan. Ik had er sowieso al niet veel mee. Ik denk niet in dat soort terminologie. Ik ben gewoon Yojanne. Een vrouw die kan genieten van een harde aanpak. Het grote verschil is dat ik ondertussen weet dat het niet is wat ik nódig heb om te kunnen voelen. Dat het niet enige is dat maakt dat ik kan genieten van seks. Voorheen was het nodig om een negatieve spanning op te heffen. Maar op het moment dat je die spanning niet meer voelt valt er niks op te heffen. Dus nodig is het dan niet meer. Lekker zal het nog steeds wel zijn hahaha... Ook al moet ik er nu niet aan denken. Omdat ik ff rustig aan wil doen en misschien nog wel meer omdat ik voor het eerst een ander soort verlangen voel. Iets dat ik niet eerder heb gevoeld. Gewoon omdat het nooit was. Hoe kun je verlangen naar iets dat je niet kent? Ik heb me nooit kunnen ontspannen tijdens seks omdat er altijd een negatieve ondertoon was die voor negatieve spanning zorgde. Hoe kun je nou volledig ontspannen zijn bij iemand die je totaal niet vertrouwt? Zelfs in mijn laatste relatie was dat vertrouwen er niet. En terecht ook, bleek achteraf helaas.
En vroeg of laat gaat dat gebeuren. Ooit ga ik precies krijgen waar ik naar verlang. Er komt een moment dat ik me wél kan ontspannen en elk gevoel kan binnenlaten. Simpelweg omdat er mensen bestaan die wél te vertrouwen zijn. Waarbij ik dat dus wél kan. Het meest bizarre is dat we allemaal een angst voor het onbekende hebben. Dus mijn hoofd heeft voor me verzonnen dat ik dat héél eng vind. En dat is het dus ook. Maar goed dat ik daar niet in geloof. Anders zou ik ervoor weg blijven rennen en dat ben ik ondertussen wel beu. Dat rennen in in cirkeltjes daar komt toch nooit een einde aan. Dus ik wacht wel. Vind het een prima verlangen. Daar kan ik wel een tijdje zoet mee zijn. Kan er wel van genieten. Maar een uitdaging is het dus wel. En ergens vind ik dat heel triest. Want het zou vanzelfsprekend moeten zijn. En ik vind het oprecht erg dat het dat voor mij dus niet is.
En vroeg of laat gaat dat gebeuren. Ooit ga ik precies krijgen waar ik naar verlang. Er komt een moment dat ik me wél kan ontspannen en elk gevoel kan binnenlaten. Simpelweg omdat er mensen bestaan die wél te vertrouwen zijn. Waarbij ik dat dus wél kan. Het meest bizarre is dat we allemaal een angst voor het onbekende hebben. Dus mijn hoofd heeft voor me verzonnen dat ik dat héél eng vind. En dat is het dus ook. Maar goed dat ik daar niet in geloof. Anders zou ik ervoor weg blijven rennen en dat ben ik ondertussen wel beu. Dat rennen in in cirkeltjes daar komt toch nooit een einde aan. Dus ik wacht wel. Vind het een prima verlangen. Daar kan ik wel een tijdje zoet mee zijn. Kan er wel van genieten. Maar een uitdaging is het dus wel. En ergens vind ik dat heel triest. Want het zou vanzelfsprekend moeten zijn. En ik vind het oprecht erg dat het dat voor mij dus niet is.
dinsdag 31 maart 2015 21:48
Dat kan ik me voorstellen en ik hoop dat je uiteindelijk iemand vind die je vertrouwen verdient en die je kan geven waar je naar verlangt.
En dat je als je in de toekomst nog iets met bdsm doet je dat kunt doen omdat je er van geniet en het leuk vind, niet meer alleen omdat je het nodig hebt om de negatieve spanningen op te heffen
En dat je als je in de toekomst nog iets met bdsm doet je dat kunt doen omdat je er van geniet en het leuk vind, niet meer alleen omdat je het nodig hebt om de negatieve spanningen op te heffen
I do cross stitch; so you know that I have the patience to stab something a thousand times
dinsdag 31 maart 2015 22:09
@Lollypopje,
Dat herken ik wel hoor, wat je zegt dat je dat onderdanige nodig hebt om dat te leren. Want zo heb ik dat nu dus ook geleerd. Het was mijn onderdanigheid in dat spel dat ervoor gezorgd heeft dat ik zo ver ging dat ik spontaan dat verwerkingsproces in schoot. En ook onderdanig ben je, hoe je het ook went of keert, uiteindelijk voor jezelf. Je krijgt er zélf een goed gevoel van. Anders zou je het niet zijn. Dan heeft het geen aantrekkingskracht.
In bed ben ik niet op zoek naar gelijkwaardigheid hoewel ik die wel ervaar wanneer ik onderdanig ben. Dat is wat ik wil zijn op zo'n moment. Maar daar is geen vernedering of pijn voor nodig. Niet bij de juiste persoon in elk geval. De juiste persoon is voor mij iemand die dominant ís. Ik kan weinig met iemand die dat niet is. Heb dat nodig om me veilig te voelen. Maar dominant zijn staat niet gelijk aan onaardig zijn of niet lief kunnen zijn en iemand die dominant van aard is, is ook gewoon mens met alle emoties en behoeften die daarbij horen. Ik zou het heel eng vinden als iemand zich andersom bij mij niet zou kunnen uiten. Want ik weet waar dát toe kan leiden. Da's niet fraai. Daar komt uiteindelijk alle ellende die ik mee heb gemaakt vandaan, van mensen die zichzelf en hun emoties ontkennen en daardoor niet meer aan de behoeften van een ander kunnen voldoen. Daar pas ik voor.
Denk dat het er vooral om gaat dat je er voor elkaar bent. En hoe je daar invulling aan geeft is verder niet zo belangrijk. Of wel natuurlijk, maar ik hang daar gewoon liever geen labeltjes aan. Dat kan nou eenmaal niet omdat elke situatie anders is. Zo veel mensen zo veel wensen. En mijn wens is iemand die me respecteert en lief voor me is. En dat houdt dus in dat ik af en toe een schop onder m'n kont krijg. Die heb ik gewoon soms nodig. Maar dat hoeft niet persé fysiek
Dat herken ik wel hoor, wat je zegt dat je dat onderdanige nodig hebt om dat te leren. Want zo heb ik dat nu dus ook geleerd. Het was mijn onderdanigheid in dat spel dat ervoor gezorgd heeft dat ik zo ver ging dat ik spontaan dat verwerkingsproces in schoot. En ook onderdanig ben je, hoe je het ook went of keert, uiteindelijk voor jezelf. Je krijgt er zélf een goed gevoel van. Anders zou je het niet zijn. Dan heeft het geen aantrekkingskracht.
In bed ben ik niet op zoek naar gelijkwaardigheid hoewel ik die wel ervaar wanneer ik onderdanig ben. Dat is wat ik wil zijn op zo'n moment. Maar daar is geen vernedering of pijn voor nodig. Niet bij de juiste persoon in elk geval. De juiste persoon is voor mij iemand die dominant ís. Ik kan weinig met iemand die dat niet is. Heb dat nodig om me veilig te voelen. Maar dominant zijn staat niet gelijk aan onaardig zijn of niet lief kunnen zijn en iemand die dominant van aard is, is ook gewoon mens met alle emoties en behoeften die daarbij horen. Ik zou het heel eng vinden als iemand zich andersom bij mij niet zou kunnen uiten. Want ik weet waar dát toe kan leiden. Da's niet fraai. Daar komt uiteindelijk alle ellende die ik mee heb gemaakt vandaan, van mensen die zichzelf en hun emoties ontkennen en daardoor niet meer aan de behoeften van een ander kunnen voldoen. Daar pas ik voor.
Denk dat het er vooral om gaat dat je er voor elkaar bent. En hoe je daar invulling aan geeft is verder niet zo belangrijk. Of wel natuurlijk, maar ik hang daar gewoon liever geen labeltjes aan. Dat kan nou eenmaal niet omdat elke situatie anders is. Zo veel mensen zo veel wensen. En mijn wens is iemand die me respecteert en lief voor me is. En dat houdt dus in dat ik af en toe een schop onder m'n kont krijg. Die heb ik gewoon soms nodig. Maar dat hoeft niet persé fysiek
dinsdag 31 maart 2015 22:12
quote:lollypopje schreef op 31 maart 2015 @ 21:48:
Dat kan ik me voorstellen en ik hoop dat je uiteindelijk iemand vind die je vertrouwen verdient en die je kan geven waar je naar verlangt.
En dat je als je in de toekomst nog iets met bdsm doet je dat kunt doen omdat je er van geniet en het leuk vind, niet meer alleen omdat je het nodig hebt om de negatieve spanningen op te heffenDe grote kosmische grap is dat ik er ook écht van heb genoten. Ik zou het zo weer doen. Maar niet meer op deze manier. Ik ga niet meer aan mezelf voorbij. Dat is nu zo geweest omdat ik me niet bewust was van mijn eigen behoeften. Maar nu ik dat wel ben kan ik niet anders dan daar aan voldoen. Ik móet mijn grenzen aangeven. Dat is iets waar ik voor waak. Maar dan moet ik wel weten waar ze liggen. En dat heb ik dus nu ervaren.
Dat kan ik me voorstellen en ik hoop dat je uiteindelijk iemand vind die je vertrouwen verdient en die je kan geven waar je naar verlangt.
En dat je als je in de toekomst nog iets met bdsm doet je dat kunt doen omdat je er van geniet en het leuk vind, niet meer alleen omdat je het nodig hebt om de negatieve spanningen op te heffenDe grote kosmische grap is dat ik er ook écht van heb genoten. Ik zou het zo weer doen. Maar niet meer op deze manier. Ik ga niet meer aan mezelf voorbij. Dat is nu zo geweest omdat ik me niet bewust was van mijn eigen behoeften. Maar nu ik dat wel ben kan ik niet anders dan daar aan voldoen. Ik móet mijn grenzen aangeven. Dat is iets waar ik voor waak. Maar dan moet ik wel weten waar ze liggen. En dat heb ik dus nu ervaren.
woensdag 1 april 2015 09:16
Thx! Ik vind schrijven gewoon de meest fijne manier om me te uiten. Dat is in elk geval wel iets dat ik nodig heb.
En rehoi Jacq
Heb een onrustig woelnachtje gehad en ik weet inmiddels ook waar dat vandaan komt. Met het schrijven hier komt er ook weer veel omhoog. Dat is niet erg, dat is prima. Voor mij juist reden te meer om te blijven schrijven zodat ik kan onderzoeken waar die onrust vandaan komt. In dit geval wordt die veroorzaakt door de gedachte aan pijn en vernedering. Dat roept heel veel negatieve spanning op. Voel daar een hele grote weerstand tegen en het lijkt me heel verstandig om daar naar te luisteren. Ik wil niet meer op die manier met mezelf omgaan.
Bedacht me trouwens ook dat het nu lijkt alsof de laatste weken alleen maar dikke ellende waren. En ergens was dat ook zo. Het was de ellende die eruit moest. En hoewel het horror was vond ik het ook een heel mooi proces. Want naast wat eruit moet komt er ook veel binnen. Ik heb er zó veel van geleerd. De gevoelens die erbij vrij komen zijn even afschuwelijk als prachtig. Als je helemaal openstaat ervaar je alle gevoelens heel intens. Als je niet weet wat er gebeurt kun je compleet door je emoties worden overspoeld. Zowel door de negatieve als de positieve. Omdat het zó heftig is. Dan kan ik alleen maar heel dankbaar zijn dat ik bij machte ben om te kunnen beredeneren en verwoorden wat ik meemaak op zo'n moment. Dat maakt ook dat ik er voor mijn gevoel wat mee moet. Ik heb die gave niet voor niets. Daar kan ik op mijn beurt anderen die ook door zo'n proces heen moeten mee helpen en dat is wat ik voel dat ik moet doen.
En rehoi Jacq
Heb een onrustig woelnachtje gehad en ik weet inmiddels ook waar dat vandaan komt. Met het schrijven hier komt er ook weer veel omhoog. Dat is niet erg, dat is prima. Voor mij juist reden te meer om te blijven schrijven zodat ik kan onderzoeken waar die onrust vandaan komt. In dit geval wordt die veroorzaakt door de gedachte aan pijn en vernedering. Dat roept heel veel negatieve spanning op. Voel daar een hele grote weerstand tegen en het lijkt me heel verstandig om daar naar te luisteren. Ik wil niet meer op die manier met mezelf omgaan.
Bedacht me trouwens ook dat het nu lijkt alsof de laatste weken alleen maar dikke ellende waren. En ergens was dat ook zo. Het was de ellende die eruit moest. En hoewel het horror was vond ik het ook een heel mooi proces. Want naast wat eruit moet komt er ook veel binnen. Ik heb er zó veel van geleerd. De gevoelens die erbij vrij komen zijn even afschuwelijk als prachtig. Als je helemaal openstaat ervaar je alle gevoelens heel intens. Als je niet weet wat er gebeurt kun je compleet door je emoties worden overspoeld. Zowel door de negatieve als de positieve. Omdat het zó heftig is. Dan kan ik alleen maar heel dankbaar zijn dat ik bij machte ben om te kunnen beredeneren en verwoorden wat ik meemaak op zo'n moment. Dat maakt ook dat ik er voor mijn gevoel wat mee moet. Ik heb die gave niet voor niets. Daar kan ik op mijn beurt anderen die ook door zo'n proces heen moeten mee helpen en dat is wat ik voel dat ik moet doen.
woensdag 1 april 2015 13:04
Ik ben blij dat ik er iets mee kan. Groei is altijd goed. Niet makkelijk maar wel goed. Vind het echt soms heel moeilijk om het zo te zien. Vooral als ik er middenin zit. Maar uiteindelijk lukt het me toch om de focus daar te houden waar die hoort; het resultaat, de groei.
Mijn moeder belde me straks (iets met soep en dat ie niet zo heet gegeten wordt als opgediend). Dat vind ik dan ergens fijn, dat ze me tóch belt. Maar die muur van onbegrip waar ik vervolgens keihard tegenaan loop... Ik kan er niks mee. En zij niet met mij. Resultaat: spanning en frustratie. Heb haar gezegd dat ze me beter niet kan vragen hoe het met me gaat als ze het antwoord niet wil horen. Dat ik geen zin heb om verhaaltjes te verzinnen. Dat is dan vervolgens wél wat ze van me vraagt. Ik mag wel zeggen dat het klote gaat en dan weet zij waarom. Maar meer mag ik niet zeggen. Het meest idiote is dat ik haar echt oprecht kan begrijpen. Maar ik kan er niks mee. Van de andere kant heeft het gewoon ook totaal geen zin om haar uit te leggen wat me bezig houdt want dan schiet ze in de verdediging. Ik ben immers al een dertiger. En dat ik dingen van zo lang geleden nu nog aan het verwerken ben kan er bij haar niet in.
Mijn moeder belde me straks (iets met soep en dat ie niet zo heet gegeten wordt als opgediend). Dat vind ik dan ergens fijn, dat ze me tóch belt. Maar die muur van onbegrip waar ik vervolgens keihard tegenaan loop... Ik kan er niks mee. En zij niet met mij. Resultaat: spanning en frustratie. Heb haar gezegd dat ze me beter niet kan vragen hoe het met me gaat als ze het antwoord niet wil horen. Dat ik geen zin heb om verhaaltjes te verzinnen. Dat is dan vervolgens wél wat ze van me vraagt. Ik mag wel zeggen dat het klote gaat en dan weet zij waarom. Maar meer mag ik niet zeggen. Het meest idiote is dat ik haar echt oprecht kan begrijpen. Maar ik kan er niks mee. Van de andere kant heeft het gewoon ook totaal geen zin om haar uit te leggen wat me bezig houdt want dan schiet ze in de verdediging. Ik ben immers al een dertiger. En dat ik dingen van zo lang geleden nu nog aan het verwerken ben kan er bij haar niet in.
woensdag 1 april 2015 23:57
Yojanne,
Aan de manier waarop je schrijft lees ik dat je op een fijne manier intelligent bent en ook nog heel dicht bij jezelf staat. Ik vind het mooi als iemand 'pijn' en een 'proces' als iets moois ervaart omdat het je doet voelen, je dichter bij jezelf komt en meer leeft en groeit Ook al is niet alles wat je voelt postief; voelen en beleven is in zichzelf iets positiefs.
Toch proef ik ergens ook dat je toch een beetje de deksel weer terug lijkt te leggen; je weet heel zuiver te verwoorden dat je precies weet waar het vandaan komt, waardoor het deze keer getriggerd is en hoe je er mee om moet gaan ... ik zou je daarom bijzonder graag met heel veel liefde dwars door de kamer heen willen slaan om je nou eindelijk eens te horen schreeuwen dat het allemaal verdomd oneerlijk is ...
Aan de manier waarop je schrijft lees ik dat je op een fijne manier intelligent bent en ook nog heel dicht bij jezelf staat. Ik vind het mooi als iemand 'pijn' en een 'proces' als iets moois ervaart omdat het je doet voelen, je dichter bij jezelf komt en meer leeft en groeit Ook al is niet alles wat je voelt postief; voelen en beleven is in zichzelf iets positiefs.
Toch proef ik ergens ook dat je toch een beetje de deksel weer terug lijkt te leggen; je weet heel zuiver te verwoorden dat je precies weet waar het vandaan komt, waardoor het deze keer getriggerd is en hoe je er mee om moet gaan ... ik zou je daarom bijzonder graag met heel veel liefde dwars door de kamer heen willen slaan om je nou eindelijk eens te horen schreeuwen dat het allemaal verdomd oneerlijk is ...
donderdag 2 april 2015 15:56
En Shifty, hopelijk heb je er geen problemen mee dat ik de volledige verantwoordelijkheid voor mijn geile bui vanmiddag bij jou neerleg? Ook al zou ik dan op mijn beurt bijzonder graag met liefde door de kamer geneukt worden in plaats van geslagen. Waarbij ik er dan weer verre van problemen mee heb dat er enige houvast wordt gevonden aan mijn haren...
donderdag 2 april 2015 16:10
Hoi, ik ben lilacarlotta en lees sinds kort mee op dit topic. Ik interesseer me in het onderwerp van D/s. In het begin van mijn relatie vond ik het heerlijk als mijn partner me vertelde wat ik moest doen, me pijn deed met attributen, ik kon me hierdoor helemaal laten gaan. De pijn en het sub zijn heb ik niet meer nodig om me te laten gaan en dat is nu een probleem in mijn relatie. Mijn partner heeft de D behoefte wel en nog veel extremer dan wij ooit gegaan zijn. Om deze behoeften te bevredigen is hij vreemd gegaan. Het vreemdgaan verwerken, daar werken wij nu aan, echter vraag ik me wel af hoe het in de toekomst moet. Dit soort behoeften gaan niet vanzelf weg. Hebben jullie ervaring met verschillende D/s behoeften in een relatie? Misschien hebben jullie tips? Ik hoor het graag.
donderdag 2 april 2015 20:34
@Lilacarlotta,
Lastig als je niet op een gelijk niveau zit qua behoeften. In welke zin heeft je partner die behoefte dan? Kun je daar niet samen een andere invulling aan geven? Wat ik lees uit wat je zegt is dat je partner niet alleen dominant is maar ook de behoefte heeft een ander pijn te doen? Er zelf van geniet een ander pijn te doen?
En je zegt dat je het niet meer nodig hebt om je te laten gaan. Dat herken ik wel. Ik heb het niet meer nodig om te kunnen genieten van sex. Hoewel ik dat nog niet in de praktijk heb gebracht overigens. Maar als ik alleen al merk hoe ik in brand kan staan van verlangen naar uberhaupt een aanraking waar dan ook... Ik twijfel daar niet aan.
Maar vind je het dan ook helemaal niet meer interessant? Dat is dan weer iets dat ik niet herken. Ik verlang nu naar iets anders omdat het nieuw voor me is. Omdat ik dat óók wil. Het is niet zo dat die andere manier van sex hebben me nu totaal niet meer aanstaat. Het enige waar ik op dit moment niet aan moet denken is in mijn gezicht geslagen worden of andere vernederingen ondergaan. Maar van een wat hardere aanpak kan ik zeker nog steeds wel genieten. Kan me niet voorstellen dat ik dat nu opeens niks meer vind. Voor mij geldt alleen dat het verlangen naar 'gewone' sex op dit moment veel groter is. Omdat ik dat gewoon nog nooit heb gehad. Niet op een manier waar ik ook van kon genieten. Simpelweg omdat ik het nooit met iemand heb gedaan die ik voldoende vertrouwde en waar ik genoeg voor voelde om dat mee te kunnen doen. Door wat ik in mijn verleden mee heb gemaakt en het patroon van foute mannen dat ik altijd heb gehad kon ik ook nooit voldoende bij mijn gevoel komen. Ik had daar veel meer voor nodig.
Hoe zit dat bij jouw partner? Is hij van nature dominant of heeft hij alleen in bed die behoefte aan een extreme vorm van dominantie? En wat is dan extreem?
Lastig als je niet op een gelijk niveau zit qua behoeften. In welke zin heeft je partner die behoefte dan? Kun je daar niet samen een andere invulling aan geven? Wat ik lees uit wat je zegt is dat je partner niet alleen dominant is maar ook de behoefte heeft een ander pijn te doen? Er zelf van geniet een ander pijn te doen?
En je zegt dat je het niet meer nodig hebt om je te laten gaan. Dat herken ik wel. Ik heb het niet meer nodig om te kunnen genieten van sex. Hoewel ik dat nog niet in de praktijk heb gebracht overigens. Maar als ik alleen al merk hoe ik in brand kan staan van verlangen naar uberhaupt een aanraking waar dan ook... Ik twijfel daar niet aan.
Maar vind je het dan ook helemaal niet meer interessant? Dat is dan weer iets dat ik niet herken. Ik verlang nu naar iets anders omdat het nieuw voor me is. Omdat ik dat óók wil. Het is niet zo dat die andere manier van sex hebben me nu totaal niet meer aanstaat. Het enige waar ik op dit moment niet aan moet denken is in mijn gezicht geslagen worden of andere vernederingen ondergaan. Maar van een wat hardere aanpak kan ik zeker nog steeds wel genieten. Kan me niet voorstellen dat ik dat nu opeens niks meer vind. Voor mij geldt alleen dat het verlangen naar 'gewone' sex op dit moment veel groter is. Omdat ik dat gewoon nog nooit heb gehad. Niet op een manier waar ik ook van kon genieten. Simpelweg omdat ik het nooit met iemand heb gedaan die ik voldoende vertrouwde en waar ik genoeg voor voelde om dat mee te kunnen doen. Door wat ik in mijn verleden mee heb gemaakt en het patroon van foute mannen dat ik altijd heb gehad kon ik ook nooit voldoende bij mijn gevoel komen. Ik had daar veel meer voor nodig.
Hoe zit dat bij jouw partner? Is hij van nature dominant of heeft hij alleen in bed die behoefte aan een extreme vorm van dominantie? En wat is dan extreem?
donderdag 2 april 2015 22:14
quote:Lilacarlotta schreef op 02 april 2015 @ 16:10:
Hoi, ik ben lilacarlotta en lees sinds kort mee op dit topic. Ik interesseer me in het onderwerp van D/s. In het begin van mijn relatie vond ik het heerlijk als mijn partner me vertelde wat ik moest doen, me pijn deed met attributen, ik kon me hierdoor helemaal laten gaan. De pijn en het sub zijn heb ik niet meer nodig om me te laten gaan en dat is nu een probleem in mijn relatie. Mijn partner heeft de D behoefte wel en nog veel extremer dan wij ooit gegaan zijn. Om deze behoeften te bevredigen is hij vreemd gegaan. Het vreemdgaan verwerken, daar werken wij nu aan, echter vraag ik me wel af hoe het in de toekomst moet. Dit soort behoeften gaan niet vanzelf weg. Hebben jullie ervaring met verschillende D/s behoeften in een relatie? Misschien hebben jullie tips? Ik hoor het graag.
Hallo lila,
Leuk dat je hier mee komt kletsen. Minder leuk is je aanleiding. Vervelend dat jullie niet meer dezelfde (sexuele) beleving hebben en dat dat er toe geleid heeft dat hij dat vervolgens buiten jullie relatie heeft 'ingevuld'.
Wel knap dat jullie er aan werken om dat op te lossen.
Ik denk wel dat de basis ligt in het feit dat jullie dus verschillende (sexuele) behoeften nu hebben. Dat is denk ik in de meeste relaties wel in meer of mindere maten. Als jullie met alles volledig op 1 lijn zitten, maar alleen in dat aspect verschillende behoeften hebben, dan kom je daar makkelijker uit als dat je op veel vlakken niet op 1 lijn zit. Maar dan helpt het natuurlijk ook sowieso niet mee als hij dan ook het vertrouwen onderuit heeft gehaald door vreemd te gaan. Ik hoop echter dat, als je er samen uit wil komen, dat je die twee dingen los van elkaar kunt zetten (elk met hun eigen belang en waarde in jullie relatie dus ik stel niet voor het een of het andere te bagataliseren).
Ik heb wel ervaring met die verschillen binnen een relatie alhoewel dat niet zo heel bewust was voor mij. Uiteindelijk is die relatie geëindigd omdat er veel meer niet meer klopte. Ik kan daarom niet echt specifiek mee praten over een onbalans alleen op dat gebied.
Je geeft aan dat je het niet meer nodig hebt. Betekent dat je het ook niet meer wil of dat je ook zonder kan? Indien je ook zonder kan, kan je misschien iets inbouwen dat je soms wel aan zijn behoefte tegemoet komt? Ik zie regelmatig verhalen voorbij komen van iemand die zijn/haar behoefte voor BDSM niet in de eigen relatie kwijt kan en die dit invult door te 'spelen' met iemand anders. Dat doen ze omdat hun eigen partner dat niet kan/wil invullen. Maar als jij er niet afkerig tegenover staat zou je ook 'spel' wellicht in je relatie kunnen inbouwen?
Daarnaast geeft je aan dat dergelijke behoeften niet vanzelf over gaan. Hoe staat dat in relatie tot diezelfde behoeften die bij jou wel vanzelf zijn over gegaan? In hoeverre ben jij degene die verandert is (vanuit zijn oogpunt bekeken?).
Hoi, ik ben lilacarlotta en lees sinds kort mee op dit topic. Ik interesseer me in het onderwerp van D/s. In het begin van mijn relatie vond ik het heerlijk als mijn partner me vertelde wat ik moest doen, me pijn deed met attributen, ik kon me hierdoor helemaal laten gaan. De pijn en het sub zijn heb ik niet meer nodig om me te laten gaan en dat is nu een probleem in mijn relatie. Mijn partner heeft de D behoefte wel en nog veel extremer dan wij ooit gegaan zijn. Om deze behoeften te bevredigen is hij vreemd gegaan. Het vreemdgaan verwerken, daar werken wij nu aan, echter vraag ik me wel af hoe het in de toekomst moet. Dit soort behoeften gaan niet vanzelf weg. Hebben jullie ervaring met verschillende D/s behoeften in een relatie? Misschien hebben jullie tips? Ik hoor het graag.
Hallo lila,
Leuk dat je hier mee komt kletsen. Minder leuk is je aanleiding. Vervelend dat jullie niet meer dezelfde (sexuele) beleving hebben en dat dat er toe geleid heeft dat hij dat vervolgens buiten jullie relatie heeft 'ingevuld'.
Wel knap dat jullie er aan werken om dat op te lossen.
Ik denk wel dat de basis ligt in het feit dat jullie dus verschillende (sexuele) behoeften nu hebben. Dat is denk ik in de meeste relaties wel in meer of mindere maten. Als jullie met alles volledig op 1 lijn zitten, maar alleen in dat aspect verschillende behoeften hebben, dan kom je daar makkelijker uit als dat je op veel vlakken niet op 1 lijn zit. Maar dan helpt het natuurlijk ook sowieso niet mee als hij dan ook het vertrouwen onderuit heeft gehaald door vreemd te gaan. Ik hoop echter dat, als je er samen uit wil komen, dat je die twee dingen los van elkaar kunt zetten (elk met hun eigen belang en waarde in jullie relatie dus ik stel niet voor het een of het andere te bagataliseren).
Ik heb wel ervaring met die verschillen binnen een relatie alhoewel dat niet zo heel bewust was voor mij. Uiteindelijk is die relatie geëindigd omdat er veel meer niet meer klopte. Ik kan daarom niet echt specifiek mee praten over een onbalans alleen op dat gebied.
Je geeft aan dat je het niet meer nodig hebt. Betekent dat je het ook niet meer wil of dat je ook zonder kan? Indien je ook zonder kan, kan je misschien iets inbouwen dat je soms wel aan zijn behoefte tegemoet komt? Ik zie regelmatig verhalen voorbij komen van iemand die zijn/haar behoefte voor BDSM niet in de eigen relatie kwijt kan en die dit invult door te 'spelen' met iemand anders. Dat doen ze omdat hun eigen partner dat niet kan/wil invullen. Maar als jij er niet afkerig tegenover staat zou je ook 'spel' wellicht in je relatie kunnen inbouwen?
Daarnaast geeft je aan dat dergelijke behoeften niet vanzelf over gaan. Hoe staat dat in relatie tot diezelfde behoeften die bij jou wel vanzelf zijn over gegaan? In hoeverre ben jij degene die verandert is (vanuit zijn oogpunt bekeken?).
