Depressief door laag libido van vriend

30-03-2011 14:05 3224 berichten
Alle reacties Link kopieren
......
Hoi Allemaal!



Bij mij hobbelt alles wel door. Seks zou beter (meer) kunnen, maar we doen het er maar mee. Het ligt aan ons allebei, dus dat scheelt.

Hij: stress vanwege zijn baanverlies en leerproblemen zoon, en ik ben lichamelijk nog steeds niet ok sinds het ongeluk en ben psychisch dingen aan het afsluiten die vorig jaar gebeurd zijn.



Het komt wel weer goed, hoop ik. Gelukkig verwijten we elkaar niks en hebben we nog steeds een hoop lol.
Alle reacties Link kopieren
Hoe ouder de man, des te minder libido heeft hij. Bij vrouwen werkt het andersom. Bij het ouder worden stijgt bij haar de seksbehoefte.
Alle reacties Link kopieren
Jonge knapen die dus behoefte hebben aan veel seks, kunnen dus beter cougars daten.
Alle reacties Link kopieren
@twijfelman... en je bijdrage aan dit topic is...?



Met mij gaat het feitelijk nog net zo als de afgelopen maanden. Geen verandering in mijn relatie, maar dat verwacht ik ook niet.



Wel merk ik dat er in mijn hoofd van alles speelt. Ik speel met de gedachte om vreemd te gaan. Ik praat er de laatste tijd wel eens over met (relatief nieuwe) vriendinnen. Ik masturbeer vaker, lees veel erotische verhalen.... Alsof de knop recent weer is aangezet. Want de afgelopen jaren ben ik er nauwelijks mee bezig geweest.



Ik moet hier iets mee. Ik weet alleen nog niet zo goed wat....
Alle reacties Link kopieren
Ik ben geen cougar, en heb al helemaal geen behoefte aan een jonge knaap...

Minnaar is 1 jaar jonger, en dat vind ik meer dan voldoende...



We zijn niet op zoek naar 'dekhengsten'... wat een vooroordeel.

Twijfelman.. twijfel gerust verder..



@Femme, daar begon het bij mij ook mee.. zo'n knop die getriggerd werd. En door daar wel deels aan toe te geven, werd het gevoel sterker, en sterker.
Alle reacties Link kopieren
Bij mij is de twijfel weer enorm toegeslagen.

Ben vooral heel erg verdrietig.

Weet het gewoon niet meer.
Alle reacties Link kopieren
What's up, Lilith?



Moeten concluderen dat het uiteindelijk nooit echt verandert....?
O, Lilith, het blijft soms tobben met die mannen van ons.



Mijn vriend is nu weer vaak moe. Nu heeft mijn vriend wel een hoop kiezen late trekken onder narcose zo'n twee weken geleden. Daar zal het ook zeer zeker mee te maken hebben.



Nu is het wel zo dat mijn vriend zo gevoelig is dat er altijd veel in zijn hoofd schiet. In het begin van onze relatie was hij zeer angstig om zijn bovenkleding uit te trekken. Hij was er van overtuigd dat hij borstjes had . Nou, echt niet! Maar het was vroeger volgens hem veel en veel platter en zo. Ook zit bij hem het hardnekkige idee fixe in het hoofd dat hij elke dag "moet". Ik vraag waar dat in hemelsnaam vandaan komt. Ik heb echt niet elke dag zin en ik neem nauwelijks initiatief! Hij weet zelf het antwoord niet. We knuffelen en zoenen wel veel. Het is zeer zeker niet zo dat hij me niet aanraakt.

Nu denkt hij ook dat hij ietsje is aangekomen en schaamt hij zich dààr weer voor.

Mijn vriend gaat binnenkort ook naar de verslavingszorg, want ook als hij 's avonds geblowd heeft zit hij zo te denken en te denken en te piekeren over de gekste dingen met als gevolg dat z'n libido weer ver te zoeken is. Ik zeg dit ook tegen hem en hij spreekt mij ook niet tegen. Dit stoppen zal ook weer enorm veel moeite kosten.

Hij gaat op zich wel vooruit. Hij rookt nu al stukken minder en is toch wat actiever. Hij woont tijdelijk bij mij en doet ijverig mee met het huishouden.

Hè, sorry voor mijn egotrip weer. Ik heb het wel te doen met jullie hier allen.
Alle reacties Link kopieren
Nah in dit geval ligt het aan mij, ik zit even niet zo goed in mijn vel.

Druk moe stress zorgen om mijn baan ( kan ik wel of niet blijven)

Vriend probeert die modus te keren, maar ik draaf door.



Ben momenteel een azijn pisser.

Dan grijp ik terug naar alles wat misging / kan gaan....even geen land met mij te bezeilen.....

Vanavond komt hij koken....hij doet echt zijn best me een beetje op te vrolijken.....



Zo stom ben ik de gene die even geen zin in seks heeft wtf??
Alle reacties Link kopieren
Dit komt mij allemaal heel bekend voor.



Mijn vriend heeft ook een laag libido, en dat van mij is echt extreem hoog.



Hij is 29 en ik ben 18. We zijn nu iets minder dan een jaar samen.



Ik doe er alles aan om sexy voor hem te zijn, door mooie lingerie aan te trekken etc. Hij vind het wel mooi, maar ik krijg over het algemeen niet de reactie waar ik op hoop.



Mijn hints worden steeds minder subtiel en het werkt gewoon niet. Hij heeft vaak hoofdpijn, is moe en heeft meer zin om tv te kijken en andere dingen te doen.



Als hij toestemt, is het vaak met een diepe zucht en dat is natuurlijk niet bepaald leuk.



Vaak gebeurd het ook dat hij toestemt en als het dan eenmaal zo ver is dan toch nee zegt. Zodat ik dood gemaakt word met een blije mus.



Als we sex hebben is het echt geweldig. Hij is de enige die mij kan laten klaarkomen (ikzelf ook, maar het is nog nooit iemand anders gelukt).



In het begin van onze relatie was het echt geweldig en hadden we eigenlijk altijd sex. Na een tijdje zwakte dit af totdat we het niet meer deden. Dit duurde ongeveer 3 maanden, waarin ik ontzettend depressief en ongelukkig werd. Ik heb toen besloten er een punt achter te zetten, want we waren beiden lichtgeraakt en we irriteerden elkaar mateloos.

Maar we konden ook niet zonder elkaar dus we hebben besloten het nog een keer te proberen.

Het ging eerst weer goed, en daarna weer minder. We hebben erover gepraat en daarna ging het eventjes goed en hadden we weer elke dag sex.



Maar nu word ik elke keer weer afgewezen en ik word er helemaal gek van. Voel me lelijk, dik, onvrouwelijk, heb geen eigenwaarde en zelfvertrouwen meer over, ben telkens emotioneel en voel me niet bijzonder.



Ik krijg meer dan genoeg aandacht van andere mannen. Dat vind ik leuk, maar ik wil er niet op in gaan (logischerwijs, ik hou van mijn vriend).



Zit met m'n handen in het haar....
Alle reacties Link kopieren
@Femme77, heb je het e.e.a. al een plaats kunnen geven? Ben wel benieuwd naar je vorderingen. Zit met hetzelfde dilemma.
quote:salvados schreef op 29 januari 2013 @ 11:15:

Zodat ik dood gemaakt word met een blije mus.



.Sorry, totaal Off topic maar moest hier hard om lachen...
Alle reacties Link kopieren
Joehoe wat is het stil hier!!



Zelf ook niet veel te vertellen, ja dat het allemaal maar "zo zo" gaat.



Salvados, dat is het ergste, die afwijzing....probeer hoe moeilijk het ook is, het niet op jezelf als persoon te betrekken, je krijgt immers aandacht genoeg van andere mannen ( hoewel juist dat heel confronterend is)



Hoe staat je vriend er zelf in?

Of is het "jouw" probleem?
Alle reacties Link kopieren
quote:loreley12 schreef op 31 december 2012 @ 18:33:

Heeft hij misschien moeite met het intieme aspect van seks als hij alleen gewend is met vrouwen seks te hebben die hij niet zo goed kent.Wat je daar zegt, loreley12, vindt ik wel interessant. Heb ook nog te kampen gehad met een man met een enorm laag libido, terwijl ik dacht dat het een echt seksbeest ging zijn bij wijze van spreken afgaand op de vele sekspartners hij al gehad heeft in zijn leven waaronder merendeel meisjes waren die hij van haar nog pluim kende. Iets wat ik nooit begrepen heb en nog altijd niet dat hij in zo'n gemakkelijke meiden dan wel altijd zin had en ik als het ware moest smeken om seks of een innige kus. En aan de ander hand had hij dan helemaal geen probleem om te zeggen dat hij mij graag zag, maar het effectief tonen op seksvlak, nee dat ging niet. Heel tegenstrijdig dus. Heb er nu wel spijt van dat ik hem er nooit echt achter gevraagd heb of hij een probleem heeft met intimiteit of als hij eens een nare situatie meegemaakt heeft in zijn leven, hoewel dat dat niet veel ging veranderen aan ons seksleven vrees ik.
honeyy, wat je omschrijft was een dilemma waar ik ook nog mee kampte naast de andere problemen. Mijn vriend is vroeger wel eens regelmatig versierd door een meisje, wat dan ook nog niet echt z'n type was en ik was dan ook vol verbazing dat hij daar dan "gewoon" seks mee kon hebben, terwijl bij mij allerlei irreële angsten, rillingen, remmingen, psychische blokkades en noem maar op de boventoon voerden. Dat had ik hem wel vaker voor de voeten geworpen. Nu heeft mijn vriend ook erg veel meegemaakt. Achteraf bleek dat hij bij de meiden ook een hoop prestatiedrang en blokkades voelden, maar ja, sommige jonge vrouwen zijn veel opdringeriger wat seks betreft en als een meisje toch geen relatiemateriaal is, ben je waarschijnlijk wat luchtiger.



En wat was ik toch wel eens kwaad. Dan zei ik heel gemeen dat hij met een dartel, geil studentje dat geil om hem heen kronkelt op een studentenfeestje wel kon neuken en ik kreeg als reden van afwijzing regelmatig te horen dat hij zo geremd was en snel afgeleid en weet ik wat nog meer.



Gelukkig heb ik met heel veel praten wat remmingen en illusies weg kunnen nemen. Oef!!
O mensen, hoe is het met jullie allemaal? Ik kan me voorstellen dat iedereen een beetje uitgepraat is over dit onderwerp.



Ik weet op dit moment echt niet meer wat ik moet doen. Mijn vriend is alleen maar moe, moe, moe. Nu had hij in januari ook een flinke ingreep aan zijn kiezen, maar die zijn wel goed genezen.



Seks kan ook nooit spontaan bij ons, want 9 van de 10 keer verliest hij ook nog zijn erectie. Ochtenderecties heeft hij ook nauwelijks en als hij het met zichzelf doet, wordt zijn penis ook maar half stijf.

Ja, heel soms wel, maar dat is zo'n 1 à 2 keer in de maand. Waarschijnlijk is er dan niets "stuk" of zo. Van de huisarts heeft hij Cialis gekregen, maar dat hebben we (nog) niet gebruikt. Als hij moe is heeft hij sowieso toch geen zin. Ik vind het niet erg als hij 's middags een dutje doet, maar het erge is dat hij totaal niet kan slapen. Zijn lichaam is uitgeput, maar zijn hoofd blijft op de een of andere manier klaarwakker. Tja, dat is de schildklieraandoening en daar moet hij het mee doen. De (huis)arts kan niets, maar dan ook niets doen.



Ik weet het echt niet meer. We zijn al een keer naar een seksuoloog gegaan en dat maakte alles erger. Het heeft ons bakken met geld gekost. Ik wil dat eerlijk gezegd ook niet meer. Steeds maar weer naar de arts. Het wordt alleen maar problematischer. Aan de moeheid valt toch geen bal te doen. Zolang dit is, is seks uitgesloten. Dat zei ook de seksuoloog. Natuurlijk is er ook "handwerk", maar het knaagt wel enorm aan me dat er nooit meer gemeenschap plaats zal vinden. Tenminste als de situatie zo blijft al ie is. Ik kan dan zeuren zoveel ik wil. Er verandert niets.
Alle reacties Link kopieren
Ik ga naar de twee jaar zonder intimiteit en sex :(



Na heel wat gepraat en beloofde beterschap nog steeds moe, ziek, te druk, voel me niet zo goed, etc...



We hebben eens een "date" geplanned om te zien of dat zou werken. Uiteraard niet. Was raar, akward, stom, enz...



Ik ben me mentaal aan't voorbereiden om eindelijk, en hopelijk bevrijdend, einde aan de relatie maken.



Alleen nog een datum prikken die praktisch goed uitkomt voor onze dochter(opvang, school,..)
Don't cry because it's over, smile because it happened.
Hè jakkes, Pedroso, wat vervelend. Ik wou dat ik je een goede tip kon geven, maar ik zit wellicht in het zelfde schuitje. Mijn partner is (chronisch) ziek. Dat uit zich niet alleen in praktisch altijd moe zijn, maar ook heeft hij het vaak koud, is hij rillerig, misselijk en zit hij niet lekker in zijn vel.
Hoi iedereen,



Wat vervelend dat het allemaal niet zo lekker gaat.

Speltip 81569329578: er is nooit een goed moment om een relatie te verbreken. Als je er klaar voor bent, ben je er klaar voor. De ander is er namelijk nooit klaar voor, hou jezelf alsjeblieft niet voor de gek door het steeds uit te stellen met als argument: een goed moment uitzoeken. Die is er niet. Nooit.



Anyway: hier is het ook lauw. We zitten midden in een verhuizing (hoera eindelijk een ander huis!) en ik ben kapot, bij tijd en wijle hersendood, ik zie er afschuwelijk uit (ook zo'n lekkere opkikker NOT) veel pijn, en vriendlief is ook niet op zijn best. Heeft wat moeite met erecties momenteel. Dat betrek ik erg op mezelf (ik zie er niet uit, ben geen sexy poppetje maar meer een bouwvakker momenteel)



Hij doet er alles aan om me te verzekeren dat het niet door mij komt. Verhuisstress, baanverlies, al 3 weken druk aan het klussen in dat huis. Ik geloof hem wel, maar voel het niet zo.

Jaja, de schade die jaren geleden is veroorzaakt door ex, rears up it's ugly head.......



Maargoed, sorry voor de egopost. Het heeft geen zak te maken met jullie problematiek.

Sterkte allemaal en vooral veel wijsheid. Dat wens ik jullie.



Kus,

Mops
Alle reacties Link kopieren
.....
Alle reacties Link kopieren
Lieve Troides.

Ok, je hebt beslissingen genomen die (zelfs zo snel al) achterhaald zijn en niet genomen moesten worden. Adem in... en adem uit.

Je zoontje gaat er komen, en dat gaat helemaal goed zijn dat beloof ik je.

Het gaat niet makkelijk zijn, maar je kunt zeker weten een fijne en liefhebbende moeder zijn. Je kind wordt misschien niet de binding met de vader waar je op hoopte, maar jij wordt moeder en hij wordt jouw zoon en dat is goed en heeeel fijn. Echt!



Ik wil niet simpel klinken maar uit ervaring (ja , helaas) kan ik je wel vertellen dat het geen zin heeft om nu terug te kijken. Kijk vooruit en put hoop uit het nieuwe wondertje wat zich aandient. Ook jij gaat je weer heel voelen en het enige wat je moet doen is nu de beslissingen nemen die voor JOU en je kind goed voelen. Die ga ik je uiteraard niet voorkauwen maar ik denk dat als je probeert je in te denken dat je iemand uit je leven gooit die weinig toevoegt en veel belooft, dat dat al snel als een goede beslissing voelt.
Troides, ik weet niet wat ik moet zeggen, zó erg vind ik dit voor je.

Ik kan je maar een suggestie doen: kies voor je kind én jezelf. Nee, dat is niet wat je wil, ik weet het. Maar je weet wat het alternatief is..........



Alleen met jouw kindje (en dat van de vader natuurlijk, maar dat doet nu niet ter zake) heb je meer kans op nieuw geluk.

Rust, dat heb je nodig. Wat zoek je nog bij therapie? )oprechte vraag)



Je hebt te lang jouw geluk in handen gelegd van "hem". Tijd om nu echt voor je eigen geluk te kiezen. Nu mét kind.



Mag ik de conclusie trekken, dat toen je eenmaal zwanger was, alles weer terug ging naar het oude patroon? Voel je je daarom gebruikt?



Blijf schrijven als je de behoefte voelt, en ik durf te zeggen dat we hier allemaal aan je denken en alle goeds toewensen.
Lieve, lieve Troides,



Ik heb nog zo vaak aan je gedacht en ik hoopte elke keer als ik dit topic ging bekijken, jij weer eens tevoorschijn zou komen. Ik dacht heel vaak jouw een vriendenberichtje te sturen, maar ik was juist bang dat je het gepraat over "ons" probleem op dit topic beu zou zijn.



Wat zit jij in een nare situatie, meid. Zeker nu je zwanger bent sta je echt voor heel moeilijke keuzes. Je zult op een of andere manier altijd gebonden blijven aan je vriend, ook als je geen relatie meer met hem hebt en o, wij weten hier allen hoe het is als de seksualiteit en intimiteit zowat wegblijven. Nu maar weer hopen dat de (relatie)therapie aan gaat slaan voor jou en je vriend. Ik wou dat ik je een gouden tip kon geven.Het zou zo mooi voor je zijn als je én een kind én een fijne relatie met seks en intimiteit zou hebben.



Mijn vriend en ik zijn zelf ook een keer naar een seksuoloog gegaan, maar het maakte de situatie alleen maar nog beladener. Met een lang gezicht ging mijn vriend ernaar toe en zei nog vaak "o, wat is het toch een issue". Mijn vriend heeft ook financiële noden en uit puur schuldgevoel heb ik alle kosten van de seksuoloog en nog meer terugbetaald. Hij had een PGB voor acht sessies en moest nog een eigen bijdrage betalen. Na de acht sessies zou hij dan de volle mep moeten gaan betalen: 80 euro. Yep. Nou, de seksuoloog was zgn. een hoogleraar gespecialiseerd in de mannelijke seksualiteit. Nou, dat beloofde heel wat. Niet dus. Hij draaide iedere keer een verhaaltje af alsof hij college stond te geven en luisterde amper naar ons.



Sorry dat ik zo pessimistisch klink, Troides, maar ik weet dat een therapeut soms de laatste strohalm is waar je je aan vast wil klampen. Ik hoopte ook zo dat deze seksuoloog met bruikbare tips zou komen, waardoor wij verder zouden kunnen gaan.



En heel veel mensen in mijn omgeving vinden ook dat IK hard therapie nodig heb. Een goede vriend van me vind ik dat ik te "gebonden" ben aan seks. Ik zoek in seks teveel zelfbevestiging. Ik dien "los" te komen van seks. Mijn vriend vindt dat ik aan "angermanagement" zou kunnen doen. Ik ben soms onredelijk boos, ook vanwege mijn borderline. Bij de GGZ zijn er cursussen voor partners van mensen met een psychiatrische aandoening én er is een site voor partners van mensen met een schildklierziekte.



Allemaal mooi en aardig ,maar wat moet ik ermee?? Wellicht arrogant, maar ik weet waar het op neerkomt. Bij de GGZ zullen ze me op het hart drukken dat ik moet accepteren dat mijn vriend nu eenmaal passief is, krachteloos en dat z'n eeuwige moeheid door de negatieve symptomen van de schizofrenie komen en ik seks wel op mijn buik kan schrijven.



Op de site "mijn partner heeft een schildklierziekte" lees je alleen maar verhalen over mensen met een hondsvermoeide partner die ook nog vreselijke stemmingswisselingen heeft, zich ellendig voelt en hoe erg dat allemaal niet is. Om maar nog te zwijgen over gebrek aan intimiteit, laat staan seks en dat moet je allemaal accepteren, want dokters kunnen vaak niks doen aan al die klachten. Bovendien heb ik best een pittige baan en verdien ik niet zoveel en voor al deze cursussen, therapieën en "omgaan met" workshops zal ik ook nog eens een fikse bijdrage moeten gaan betalen. En ik geef toe dat ik ook best egoïstisch ben, want ik WIL domweg NIET leren omgaan met een vrijwel seksloze partner. Althans, NU KAN en WIL ik het NIET. Let wel, ik dwing m'n vriend absoluut niet tot seks. Sterker nog, hij had laatst gezegd dat ik hem ook wel eens kon aanhalen. Ik was zo passief geworden op dit vlak. Tja, ik nam geen initiatief meer, want als ik dat deed en hij had gaan zin, zag hij de teleurstelling op mijn gezicht en was het weer van : "Ooooh, ik zie dat je weer teleurgesteld bent" en dan was er weer heibel in de tent of hij voelde druk om te moeten en 9 van de 10 keer verslapte de boel letterlijk en figuurlijk. Dat is ook het advies, hè, wat je krijgt als sekswillende partner. Leg niet teveel druk!



Hè, wat vreselijk dat ik nu zo cynisch in het leven sta. Dat wil ik niet.



Troides, ik wil je wel een hele dikke geven.



Liefs en kusjes van een Loreley die het ook even niet (meer) weet.
O, Troides, ik wilde nog even zeggen dat ik eerlijk gezegd niet vind dat je er een puinhoop van hebt gemaakt en dat je je dan maar zou moeten schamen om hier nog te reageren. Ik weet als geen ander hoe het is om smoorverliefd te zijn en soms neem je een aantal dingen voor lief of je denkt dat het wel los zal lopen, totdat je merkt dat een aantal zaken enorm aan je beginnen te knagen.



Die tweestrijd vind ik zelf ook zo slopend. Net als jouw vriend zegt mijn vriend dat ik z'n ware ben, dat hij absoluut geen ander zou willen, dat ik de liefste ben, al ben ik soms een vreselijke, onuitstaanbare en onredelijke "bordie". Hij zou zelfs nooit meer een relatie willen met die ene, lieve ex waar seks nóóit, maar dan ook nóóit een issue was. (Hoe is het mogelijk!)



Zo vind ik het zelf ook zo moeilijk om jou advies te geven. Aan de ene kant zegt je vriend dat hij zo enorm veel van je houdt, hij erg emotioneel wordt als je afstand neemt en aan de andere kant onderneemt hij nauwelijks tot geen initiatieven om je op te beuren, te onderzoeken waarom hij zo moeite heeft met intimiteit en jou nu ook zo weinig ondersteunt. Ik kan dat niet rijmen met zijn veelbelovende woorden en het feit dat jij zowat z'n "allesje" bent.



O, lief mopshondje, ik zie dat jij ook nog trouw reageert. Jij leeft als geen ander mee.
Alle reacties Link kopieren
.....

Dit is een oud topic. Het topic is daarom gesloten.
Maak een nieuw topic aan om verder praten over dit onderwerp.

Terug naar boven