Depressief door laag libido van vriend

30-03-2011 14:05 3224 berichten
Alle reacties Link kopieren
......
O, wauw, wat een reacties weer en wat een "feest" der herkenning. Lilith, je hebt ook weer eens gereageerd en hoe herkenbaar ook je twijfels. Ook dat je zegt dat het voelt als falen als deze relatie dan ook niet lukt, maar ja, is dat dan alleen "onze" schuld?



Het is heel moeilijk en ontzettend hard. De mannen die we hier allemaal omschrijven - de man van Troides even in het midden gelaten - zijn duidelijk niet in staat een normale, seksuele relatie aan te gaan. En ook door al mijn acties zoals het stimuleren gezond te eten, naar een goeie arts te gaan, de financiën op orde te brengen en noem maar op blijf je maar hopen, hopen en hopen, maar mijn hoop sloeg vreselijk om in wanhoop.



Na zijn huwelijk met een zeer dominante, allesoverheersende vrouw is mijn vriend psychotisch geworden en zo'n drie jaar is hij af en aan "van de wereld" geweest. Nu is hij met een lichte dosering medicijnen wel zo'n drie jaar stabiel, maar door verkeerde pillen ging mijn vriend's schildklier stuk en een te trage schildklierwerking heeft desastreuze gevolgen. Sommige mensen nemen medicijnen en voelen zich wel weer oké, maar velen zoals mijn vriend blijven klachten houden, waaronder extreme vermoeidheid. Hierdoor komt hij nergens aan toe. Mijn vriend zou ook zo in het programma "mijn leven in puin" kunnen, want zijn huis en kelder staan tot aan de nok toe vol met oude spullen. Ook heeft hij schulden gemaakt vanwege zijn echtscheiding. Daarbij worstelt hij ook nog eens met een lichte genderstoornis. Hij heeft wel eens de drang om zich te verkleden als vrouw en ik weet absoluut zeker dat dit "nurture" is. Zijn vader had liever een meisje gewild. Zijn jongere zus wordt nu nog door en door verwend door haar vader en krijgt heel vaak geld toegestopt en als mijn vriend er iets van zei werd hij altijd afgescheept met een vage smoes.



Zijn dominante ex-vrouw was een typisch rijkeluisdochtertje dat alles kreeg wat haar hartje begeerde. Mijn vriend is daar ook in meegegaan. Zelfs bij de echtscheiding heeft schoonpa ervoor gezorgd dat mijn vriend volledig kaalgeplukt werd, terwijl zijn ex ook nog eens vreemd was gegaan!!



Ik had ook ellenlange gesprekken gehad met vriend, want ik merkte aan zijn attitude dat hij worstelde met het gevoel dat vrouw zijn leuker is. Hij vindt zichzelf in vrouwenkleding ook mooier!! En deze gedachtes blokkeerden hem de laatste tijd volledig als ik seks wilde. Dan kwamen die beelden van vrouw zijn in hem op en had hij zowat kortsluiting in zijn hoofd. Hij schaamde zich ook vaak voor zijn lichaam. Ik vroeg vaak waarom, maar hij wist dat zelf eigenlijk niet. Het was gewoon een gevoel. Hij durft bijvoorbeeld niet naar een zwembad te gaan en daar rond te lopen in zwembroek.



En dan zullen er mensen zijn die mij op de brandstapel willen zetten, want "jij moest eens weten hoe erg het is om een psychose te hebben gehad!" En alle schildklierpatiënten die hier toevallig meelezen zullen mij ook levend willen villen, maar ik werd op den duur stapelgek van die eeuwige moeheid. Het is allemaal verschrikkelijk zielig voor hem en een hoop is onvermogen. Maar ja, moet ik mijn seksualiteit voorgoed overboord gaan gooien, omdat hij zo zielig is?? Want dat zou ik dan zeker moeten doen, een relatie met hem blijven hebben zonder seks, want zeg nou eerlijk: psychische problemen en een hoop complexen en remmingen op het seksuele vlak, financiële problemen, chronisch moe, een huis vol rommel en weinig perspectief meer op een normale baan, zelfs vrijwilligerswerk, want de moeheid saboteert natuurlijk alles. Ik kan toch ook helemaal geen seks meer van hem verwachten???
Alle reacties Link kopieren
Nee het mislukken is absoluut niet alleen onze schuld, sterker nog als onze mannen niet zo'n scala aan problemen aan hun broek hadden hangen zou het nooit zo ver zijn gekomen.



Daar waar dit topic in de eerste instantie over het lage libido van onze partners ging, komen er van lieverlee steeds meer problemen naar voren.

Een complete stapel waar je met de beste wil van de wereld als partner niks mee kan.



Loreley , jouw ex heeft weer hele andere problemen dan de mijne, maar het probleem zoals wij het ervaren is wél het zelfde.



" Staying with you, meant deserting me".... "and in the mean time i lost my self" mooie stukjes tekst That particular time van Alanis Morissette.



Voel me op het moment weer leeg en verdrietig.
Alle reacties Link kopieren
Nee Loreley en zal ik dan ook mezelf toe spreken?



Nee wij kunnen geen seks verwachten van mannen met zo ontzettend veel problemen.
Ik lees hier af en toe mee, en het lijkt me een hels dilemma. Je houdt van iemand, maar door zoveel problemen wordt je eigen leven wel erg zwaar. Heb je dat ervoor over? Iemand moet dan wel heel erg bijzonder (one of a kind..) zijn, wil je je eigen geluk aan de kant zetten om maar samen te kunnen blijven.

Als er een ding is wat ik heb geleerd, is dat hoeveel je ook van iemand houdt, maar als je partner zware psychische problemen heeft je er zelf vaak (uiteindelijk) aan onderdoor gaat.

En als je loslaat....is de kans groot dat er iets op je pad komt wat je echt gelukkig maakt. Ik liet los, en ben nu veel gelukkiger met mijn partner dan destijds met mijn ex. Dat deed een paar maanden echt pijn, daarna wordt het al minder. En nog wat later weet je al niet meer beter.
Alle reacties Link kopieren
Julus, dat loslaten is nu juist het probleem.

Je kunt je afvragen waar hou dan aan vast?

Inderdaad waaraan houd ik me vast, het is naast zijn problemen een heel lief persoonen zorgzaam , als ik morgen alleen nog uit een rietje kan drinken zou hij nog bij me blijven.

Hij heeft me in een afschuwelijke tijd enorm bijgestaan ( zedenzaak ex 1 welke 3 jaar geduurt heeft) Met zijn praktische kijk op dingen heeft hij alle contacten met justitie/advocaten van me overgenomen ik was vooral bezig om mijn jongste dochter op de been te houden en tussendoor mezelf.



Nu weet ik dat hij vooral zijn emotie blokkeerde om al die zaken te regelen.

En laat nou juist oa het blokkeren van zijn emotie parten spelen in de relatie, en zijn leven.



Ik heb je ooit in een topic gelezen " accepteer dat deze partner niet de liefde van je leven is"....en dacht verdorie die zin zou ik als mantra moeten toepassen.



Ik kan wel tegen beter weten willen dat hij de ware is, maar dat is hij misschien helemaal niet.



Maar los van alles wat ik schrijf over hem, ik hou gewoon echt van die man.
Het is inderdaad een hels dilemma, zoals je het omschrijft, Julus, maar ik begrijp Lilith ook zo goed. Je valt verdorie op die man en je wil zooo graag dat het goed gaat. Het zijn ook inderdaad niet alleen maar vervelende mannen, anders waren wij allang bij ze weggelopen.



En het is ook zo banaal dat je uit een relatie stapt, alleen maar omdat er geen seks is. Ik kan me daarom nog wel eens vreselijk schuldig voelen. Mijn vriend kent ook een schizofreen meisje. Zij heeft een relatie, maar zij wil geen seks en die vriend vindt dat oké. Een goede vriend van mijn vriend heeft ooit opgebiecht dat ie nog maar zo'n 5 keer jaar seks heeft met zijn vrouw, maar ach, seks is niet zo belangrijk meer als je ouder wordt. (Vroeger was hij een vreselijke womanizer die elke meid in bed sleurde!!)



Dan denk ik wel eens "Waarom kan ik dat niet??", want dan kan ik bij m'n vriend blijven. Moet ik seks niet te groot maken of zo? Maar misschien moet je - of ik dan in dit geval - toch eerlijk naar jezelf zijn en toegeven dat je een relatie zonder seks toch echt niet ziet zitten. Nu op dit moment zou dat toch vreselijk aan me knagen.



En dan kom je iemand tegen waar je je seksueel enorm tot aangetrokken voelt en dan wil je zo graag dat het lukt en dan blijkt dat seks lang niet zo soepel gaat en sloof je je als een gek uit om die verdommese seks maar te hebben.



Lilith, ik begrijp je worsteling met je gevoelens maar al te goed.



Ik heb wel eens gewenst dat ik aseksueel was. Wat had ik dan een rust.
Ja, en Lilith, dit topic van Troides gaat over het lage libido van je partner. Ik was ooit bij een psychologe en die zei ook dat er 1000 en 1 redenen kunnen zijn, waarom iemand weinig tot geen zin in seks heeft.



Je ziet inderdaad dat de partners hier zeer uiteenlopende problemen hebben en die kunnen allemaal weer een uitwerking hebben op het libido.



Maar jaaa, je zit er verdorie wel mee. Een dikke, dikke voor jullie allemaal!!
Hey meiden,



Nog even alles bijgelezen. Loreley, het maakt geen fluit uit wat anderen wel of niet vinden van een seksloos bestaan. Jij bent hun niet en andersom. Ook dat eventuele commentaar als je besluit te vertrekken uit dat seksloze bestaan. De beste stuurlui staan aan wal en zij zitten niet 24/7 met een bak problemen opgezadeld waar geen einde aan komt.



Ja, het lijkt zonde, al die jaren die je geïnvesteerd en "geleden" hebt. Je zou denken dat aan het einde van de tunnel, licht zou moeten komen.

Dat komt ook, maar niet met deze kerels.



Toen ik ex verliet, had ik al een ander inderdaad. Maar ik liet ook een mooi huis achter, geld, een makkelijk leven (buiten het gezeik van de relatie om).

Ook alles wat ik in hém had geïnvesteerd.

Daar ging nu vast een andere vrouw de vruchten van plukken, dacht ik zuur.



De opstartjaren met nieuwe vriend waren in praktische zin (financieel, huisvesting) erg zwaar. Maar Halleluja! Wat een heerlijke relatie heb ik nu. Liefde, vertrouwen, intimiteit, vriendschap, alles. Geen moeilijk gezeik, geen stoornissen waar je op je tenen omheen moet dansen.



Hoe het met ex gaat, weet ik niet. Volgens mij is hij nog steeds met dezelfde vriendin. Hij was de ware niet, en het is klaar. Ik ben echt volmaakt gelukkig met mijn vriend, een betere keuze had ik niet kunnen maken.



Ga dus voor je eigen geluk, waar, met wie dan ook.
Alle reacties Link kopieren
Ik vind het zo erg voor jullie. Heb zelf jarenlang zo rondgelopen. Het gekke is dat het hier, na veel gedoe, toch is goedgekomen. En ik weet eigenlijk, nu ik erover nadenk en terugkijk, niet zo goed hoe dat nou precies is gebeurd.



Mijn man heeft een burnout gekregen en een fijne psychologe heeft hem begeleid. Eén van de dingen die hij daar geleerd heeft is dat ook al voel je je moe en uitgeblust, het tóch beter is om leuke dingen te gaan doen waar je energie van krijgt. Ze heeft hem ook geholpen met inzien hoe egocentrisch en soms narcistisch hij kon zijn/doen door zijn asperger. Hij is veel kalmer, vrolijker en helderder uit die periode gekomen.



Los daarvan had ik het volkomen gehad met het hele seks gedoe en had het in de ijskast gepleurd. Achteraf was dat goede timing icm zijn eigen ontwikkeling. Hij had ademruimte en ervoer nul druk. Hij is voorzichtig begonnen met wennen aan de gedachte dat seks heel normaal is en zou kunnen vallen onder "de leuke dingen". En zo zijn we heel kalmpjes, heel voorzichtig weer begonnen na flink wat tijd.



Wat ik altijd gevoeld heb bij hem was dat hij wel wilde maar niet goed durfde. Dat er veel blokkades waren maar dat hij wel verlangde naar intimiteit, hoe moeilijk ook. We zitten nog steeds niet op dagelijks 5 keer of zo (heeft hij ook gewoon het libido niet voor). Het varieert nu van 1 tot 3 keer per week. En hij durft veel meer, gaat er in op. Ik had dat jaren terug niet kunnen denken. Er is ergens voor hem een knop omgegaan, dat heeft hij zelf moeten doen. Ik denk als je vrij zeker bent dat je partner dit niet wil of kan, door onvermogen of gebrek aan innerlijke motivatie, dat het een hopeloze zaak is.



Alle reacties Link kopieren
Ik heb besloten me even te focussen op mijn kinderen en mijn werk.

Vriend is in therapie heb hem gezegd wat afstand te willen .

Heb hem ook gezegd niet te weten welke kant het opgaat, maar zoals het nu is , ik niet verder kan , wil.

Ook heb ik aangegeven niet te weten of ik überhaupt verder met hem wil, komt er een diagnose uit, weet ik niet of ik daar iets mee kan, wil.

Ben het zat om altijd de kar te moeten trekken , of het nou is omdat hij zo is, of dat dat door een diagnose komt is mij om het even.

Een diagnose maakt voor mij weinig verschil er zit een label op dus?



Iemand die niet kan lopen kan 2 dingen doen, of blijven zitten , of zich met een rolstoel voort bewegen, keuze heb je altijd.



Hij zal zich moeten gaan aanpassen , ik heb genoeg ingeleverd.



En tot die tijd ga ik verder met mijn leven en wil ik zijdelings betrokken zijn, maar niet meer geheel.
Alle reacties Link kopieren
Wij gaan een poos apart wonen. Op aanraden van peut(en aangeven van mij) 20 dagen time-outen. Even weg van elkaar. Kijken of we elkaar emotioneel en fysiek zouden missen.



Ik ben er klaar mee om niets te doen. Na deze periode gaan we onze conclusies trekken. Ik wil graag met haar verder, maar niet zonder intimiteit. Ik ben benieuwd maar niet erg hoopvol.
Don't cry because it's over, smile because it happened.
Alle reacties Link kopieren
Hallo allemaal,



Ik meld me ook weer even aan bij jullie. De afgelopen paar dagen heb ik veel van jullie reacties gelezen en gevolgd en helaas (ja helaas) kom ik me (wederom) bij jullie aansluiten. Ook hier is het lage libido misschien niet de grondslag van het probleem. Wel het psychische. En oh, wat een herkenbaarheid hier (of we daar blij mee moeten zijn ten tweede). Ik heb mijn man vanaf het begin af aan ook geholpen met financiele problemen, voor hem klaargestaan toen hij ziek was, alles, alles, alles voor hem gelaten zonder er iets voor terug te verwachten.



En nu? Nu is ons sexleven gewoon k*t (excusez le mot), ik vraag hem daaraan te willen werken, ik vraag hem initiatief te nemen om leuke dingen te doen en wat doet meneer; niks, nada, noppes.



Een paar weken geleden heb ik hem zonder pardon de deur uitgezet (vraag ma niet waar ik de moed vandaan haalde) waarbij ik hem heb meegegeven maar eens heel goed over de toekomst na te gaan denken, wat HIJ nou wilde en HOE hij dat dan wilde. Enfin, na 5 dagen kwamen we beiden weer thuis. Gepraat en weer hoop gekregen dat het beter zou worden.



Uiteindelijk gad hij aan dat hij wilde veranderen, dat ons sexleven beter moest worden (euhhh, volgens mij geef ik dit al anderhalf jaar aan???) en dat we meer leuke dingen als stel en als gezin moesten gaan doen. Ik was zo blij, ik had het gevoel; okay, het roer gaat om, hij gaat beter zijn best doen, het word anders.



Tegen beter weten in natuurlijk. Ondertussen zijn we een paar weken verder en wat gebeurt er? Meneer hangt als een zoutzak op de bank, slaapt halve dagen, gaat gamen als het hem uitkomt, doet tussendoor wat huishoudelijke dingetjes terwijl hij voor de kinderen zorgt (lees; ze voor de tv zet) tot mama thuiskomt en de boel even in het gareel trekt.



Het ergste is dat als ik het hem zeg dat HIJ boos word. Want HIJ vind dat hij daar al het recht toe heeft....???? Hm, misschien dat ik dan toch iets over het hoofd heb gezien....



Weer een gesprek gehad, waarin hij aangaf helemaal klaar te zijn met alles, dat hij het er niet meer over wilde hebben. In het gesprek daarvoor had ik namelijk aangegeven er geen energie meer in te willen stoppen zolang hij er geen energie in stopt (in de relatie). Hij ging zijn best doen. 3 weken later kwam het hoge woord eruit; hij werd er doodmoe van en wilde dat ik een knoop door hakte (scheiden of niet). Ik heb aangegeven dat ik niet wilde scheiden maar dat ik er samen voor wilde gaan. Dat wilde hij dan wel maar onder de voorwaarde dat ik er niet meer over zou beginnen en dat we het gebeuren achter ons zouden laten.



Zoals ik al zei; nu is het half maart (dit speelde ca half februari) en we zijn nog steeds geen steek verder. HIj neemt geen extra stap voor me, er is niks veranderd in zijn houding en al helemaal niet qua seks.



Heb ik nou iets over het hoofd gezien? Ben ik nou echt zo dom bezig? Snapt hij niet dat hij niet kan zeggen; 'Doe maar wat spannends aan vanavond' maar dat ik voor 1 keertje eens wil dat HIJ het initiatief neemt ipv dat ik het altijd maar moet doen????



Ik vraag me af of we hieruit gaan komen. Echt hoor. Wat een lulhannes is het soms toch, waarom hou ik toch zoveel van hem...???



Sorry voor de wat warrige post... en zeker sorry voor het egoisme, ik wilde alleen duidelijk maken dat ik jullie zooooo goed snap.....
Lady, er IS niks meer om van te houden. Wat ooit was, is niet meer, en waarschijnlijk is het er maar voor de helft geweest.

Kijk jezelf eens rennen, terwijl HIJ eigenlijk al de handdoek in de ring heeft gegooid. Hij laat de keus bij jou, dan treft hem geen blaam. Hoe onvolwassen en emotioneel chanterend.

Je moet vooral je mond houden om het voorrecht te genieten hem zoutzakkend op de bank te zien hangen.



Vraag je eerst maar eens af of je écht nog wel zoveel van hem houdt, of dat het een gewoonte-emotie is geworden.
Alle reacties Link kopieren
Het is mss ook wel een gewoonte hoor. HIJ is degene gweest die al 100 keer heeft gezegd; we gaan scheiden. Ik heb het woord scheiding niet 1 keer in mijn mond gehad.....
Lady, dat zegt dan toch al genoeg?

Waar vecht je nog voor?



Er wacht een beter leven, zónder hem. Laat toch niet zo over je heen lopen.

Als het tegenzit verruilt hij jou over een paar jaar voor een jonger exemplaar (hij heeft er met jou geen trek meer in, da's duidelijk) en dan zijn jouw "goeie" jaren voorbij.



Ik zie het misschien te zwart in, maar je vecht in je eentje. Een soort Don Quichot tegen molentjes.......
Alle reacties Link kopieren
Lady F, hij wil met je verder, maar dan moet je dus niet zeuren .

Daar komt het op neer.

Scheiden lijkt hij ook best te vinden, hij is immers je gezeur zat.



Zo herkenbaar.

En tegelijk zo moeilijk, je wilt hem, maar dan anders , iig niet zoals hij is.

Hij gaat niet veranderen, dat heeft hij al laten zien.



Voor we vorig jr uit elkaar gingen zijn we 2x bij een sexuoloog geweest, zij zei vrijwel direct nadat voornamelijk ik mijn zegje had gedaan en hij er maar een beetje bij zat .



"ik zie u vooral heel hard vechten en u meneer, u zit er maar een beetje bij"

Ik zei en zo gaat het met alles.



Zo lijkt het bij ons allemaal te gaan, 1 van ons vecht ( trekt aan een dood paard) en de ander zit er maar een beetje bij.



Hij leek gisteren behoorlijk positief van die psych teruggekomen te zijn, en ja daar kreeg ik stom stom stom weer wat moed van, hij heeft in de loop der jaren al heel wat 1e 2e en 3e afspraken met psychologen gehad, daarna liet hij het afweten , want " het klikte niet, die psych kon hem niet helpen enz enz".



En ja hoor later op de avond , "wat nou als deze psych het toch ook niet is?, ik wil hem niet kwetsen door te zeggen dat ik hem niks vind, dat vind ik lastig".

Waarop ik zei, dus? dan haak je gewoon af en ga je simpelweg niet meer, net als alle voorgaande keren?



Oftewel het werd een oeverloze discussie want mijn alarmbellen rinkelden al weer ( niet zo gek toch? afspr 2 en hij begint hier over)

Want zo ging het immers altijd ( hij kan inmiddels een kamer met verwijsbrieven en intake verslagen behangen)



Toen ik zei, als je met deze psych voortijdig stopt is het over en uit tussen ons dan ben ik er helemaal klaar mee, dit was je laatste kans.

Zijn antw. dan is dat maar zo, dan moet ik dat maar accepteren( oftewel liever alleen dan knokken en er alles aan doen)



"Gewoonte emotie" Mopsie daar ga ik eens over nadenken.



Pedrosso zijn jullie inmiddels uit elkaar (tijdelijk)?
Alle reacties Link kopieren
.....
We hebben afstand Troides. Over de psychische dingen hebben we altijd wel goed kunnen praten. In andere relaties was mijn vriend altijd zo gesloten als een oester. Hij worstelde in zijn eentje dan met het "man-vrouw" zijn. Na de psychotische periode is hij veel minder in staat dingen weg te stoppen of aan de kant te schuiven. Door het praten hoopten we dat zijn remmingen minder zouden worden. Mijn vriend is ook totaal niet gewend om over seks te praten. "Huh, dat deed ik nooit" is zijn antwoord dan. Seks gebeurde gewoon heel natuurlijk. Dat maakt me ook zo verschrikkelijk onzeker. Ik denk dat ik dan weer iets verkeerds doe met mijn gepraat. De ene keer reageert hij daar chagrijnig op en de andere keer zegt hij dat hij graag aan de seksualiteit wil werken en het toch wel belangrijk is.



En eigenlijk kan ik me soms ook voorstellen dat een vrouw die maar zeurt over seks niet bepaald opwindend is voor een man, maar ik ben een emotioneel mens en mijn vriend voelt haarscherp aan als er iets met mij aan de hand is. Hij zegt trouwens dat ik moet ophouden me te vergelijken met zijn "lieve" ex uit de studententijd, waarin nóóit over seks werd gesproken en "het dus allemaal natuurlijk en vanzelf ging". Ik heb duizend maal gevraagd wat zij dan deed en hoe zij dan was. Hij kan daar geen antwoord op geven en het boeit hem niet, want hij is nu met mij. Belachelijk, maar ik kreeg er een gigantisch complex van.



Maar de allergrootste saboteur in dit hele gedoe is mijn vriend's schildklierziekte. Hij is heel erg vaak moe en voelt zich nooit écht lekker. Daarom komt hij ook bijna nergens toe. Hij is dan ook echt uitgeput. Hij heeft weer bloed laten prikken, want hij heeft waarschijnlijk nog te weinig schildklierhormoon in zijn lichaam. Dit én de moeheid verklaart waarschijnlijk ook zijn belabberde libido.



Hij wilde graag met me samenwonen, maar dan slaat mij de schrik om het hart. Als deze vermoeidheid met bijbehorende chagrijnigheid aanhoudt betekent dit dat ik me er bij neer zou moeten leggen dat er weinig tot geen seks is in de relatie. Hoe banaal, maar ik vind dat écht moeilijk. Ik heb nu letterlijk pijn in mijn hart. Een stekende pijn.



Kampte jouw vriend, Troides, ook niet met moeheid, pijntjes en zo? En is jouw man Lady_fem wel voldoende hersteld van zijn ziekte? De passiviteit die jij omschrijft herken ik ook maar al te goed.
Alle reacties Link kopieren
Dag dames,



Bedankt voor jullie reacties.



@ Mopsie; jij zegt weleens; kom ik weer met de bote bijl, maar zo zie ik het niet hoor, ik vind jouw reacties eigenlijk altijd wel een soort eye opener, je zorgt er in ieder geval voor dat ik echt ga nadenken, dus dank je wel daarvoor! Ik denk idd ook wel; waar doe ik het nou voor? Kon ik mijn gevoel maar uitzetten. En ja, diep van binnen weet ik ook wel dat het beter is om alleen verder te gaan, maar moeilijk vind ik het wel. Nu die stap nog nemen....



@ Lilith; Oh, dat gedeelte over het bij de sksuoloog zitten herken ik maar al te goed hoor (zie hieronder). Hoe is het verder gegaan nadat je gezegd hebt; dit is je laatste kans???? Volgens mij zitten wij, als ik jou zo een beetje lees, in een beetje dezelfde situatie. Ik herken zoveel in wat je typt, ik zit vaak heel begrijpend te knikken alsof ik het zelf geschreven heb!!!



@ Troides; wauw, wat een verwennerij, en idd; na 1 keer is niet alles gelijk koek en ei, ik kan me zo voorstellen dat je aan de ene kant heel blij bent en dat er aan de andere kant dat stemmetje is die zegt; ja, maar verandert het nu echt...??



@ Lorely; Natuurlijk heb je pijn in je hart, logisch hoor. En nee, natuurlijk wil je dit niet de rest van je leven, ik woon ermee in 1 huis en dat is soms echt deprimerend kan ik je vertellen. Succes met het nemen van je beslissing....



Nou. Wij vadaag naar de seksuloog (2e keer), meneer zat er echt als een zoutzak bij, de seksuoloog stelde hem vragen waarna hij naar mij ging zitten kijken van; geef jij maar antwoord. Ik kaatste de bal steeds terug door hem te laten antwoorden wat hij niet leuk lek te vinden. De seksuoloog kwam weer met het; u zult zelf met initiatief moeten komen meneer, ook als u geen zin heeft. Hierna leek hij niet echt te stralen van enthousiasme wat ik ook heb aangegeven terwijl we daar zaten. Ik wil ZO graag dat we een gezond sexleven hebbe, dat we het leuk hebben samen, dat we leuke dingen doen saampjes, Maar het lijkt er gewoon niet in te zitten. Hij heeft nu een lijst met handelingen gekregen die hij bij me kan doen (strelen, masseren etc) maar ik geloof er geen zak meer van. Ik vraag me eerlijk gezegd ook wel af of het er uberhaupt nog wel in zit. Alle ingedienten zijn aanwezig, we houden van elkaar, we lachen samen, we zijn elkaars beste maatje, maar de passie is weg en verdwenen. Ik vraag me steeds meer af of we niet gewoon elkaars beste vriend zijn. En tja, idd scheiden is ook niet niks, we hebben twee kleine kinderen... hij is een superpapa. Alleen geen super echtgenoot :(, shit, wat baal ik, van mezelf omdat ik een slappe trut ben die het steeds maar pikt en van hem omdat hij als een vormeloze zak op de bank hangt....



Misschien moeten we er maar gewoon mee stoppen.....
Ach, lieve Lady_fem, ik heb ongeveer hetzelfde meegemaakt met mijn vriend bij de seksuoloog. Wekenlang had hij totaal geen zin in seks, alleen al vanwege het feit dat hij een uurtje een gesprek zou hebben met een seksuoloog. De sessies vond ik zelf ook waardeloos. Mijn vriend stelde wel veel van zijn issues aan de kaak, maar de seksuoloog ging er domweg niet op in. Hij stak zijn eigen verhaaltje af van "wat is seksualiteit, wat is opwinding etc." Nou, hoe technisch gezien een erectie tot stand komt kun je in duizendvoud wel op Internet vinden of ik ga wel naar de bibliotheek en hanteer een encyclopedie.



We zijn overigens maar drie keer geweest of zo. De dag van te voren was mijn vriend al stikchagrijnig. "Hè, het is zo'n issue." Uit schuldgevoel heb ik de volledige eigen bijdrage en nog iets extra's betaald.



Nee, ik vind een seksuoloog zwaar overschat. Diegene met het lage libido voelt zich alleen maar aangevallen en op het matje geroepen. Naar een professional gaan is het ultieme bewijs dat er seksueel iets aan je "mankeert." Zeker als het ook nog eens om erectie problemen gaat zoals bij mijn vriend.



Er is ook geen weg terug vrees ik. Ja, als ik mijn mond houd, misschien dat er dan een héél, klein kansje is dat ik nog eens verleid zou worden. Mijn god, ik voel me soms net een kleine kleuter of nog erger, een hond. Ik krijg een lekker snoepje als ik braaf ben.



En vandaag heeft hij me nog gesmst hoe gek hij op me is, dat hij me echt een aantrekkelijke, sexy vrouw vindt, ik nergens aan hoef te twijfelen, maar ik denk dat hij zo geblokkeerd is van al dat praten, dat hij zich niet meer tot seks toe kan zetten. Net als de man van Beniknougek.
Alle reacties Link kopieren
Een hond ben je absoluut niet, maar ik snap hoe je het omschrijft, zolang je je goed gedragt wordt je ervoor 'beloond'. Hier idem eigenlijk, zolang ik mn mond maar hou gaat het goed en hebben we geen ruzie. Tegerlijertijd zegthij; je oet je gevoel niet wegstoppen. Nee, maar als ik rover begin dan word hij weer boos en rijg ik te horen; moeten we er nu weeeeeeeeer over praten????
Exact het zelfde als bij mijn vriend! Hij zegt dat ik me met niemand moet vergelijken en vooral mezelf moet zijn en als ik iets op mijn hart heb, ik het moet uiten. Maar o wee als ik mijn onzekerheden over ons seksleven weer eens ter sprake breng, dan krijg ik te horen dat we er alwéér over praten. Hij kan nou eenmaal niet op commando seks hebben.



Ach, Lady_fem, ik wou dat ik ook de gouden tip voor je had. Je hebt helaas ook weinig aan mijn postings. Ik merk wel dat de afstand enigszins goed doet. Ik was toch wel mezelf kwijt. Je wringt je in allerlei bochten om dat verdomde seksleven levend te houden. Ik denk dat dat bij jou ook zo is.
Alle reacties Link kopieren
Lady F



Zijn reactie op dat ik er klaar mee ben als hij vroegtijdig afhaakt was :" dan is dat maar zo".

Tja iets dergelijks zei jouw vriend ook toch?



Ik voel momenteel ook niet veel meer voor hem.

Hij zit tegenover me en doet mijn IB aangifte ( nogal ingewikkeld afsluiting eenmanszaak/ aantal weken nog toeslagpartners geweest vandaar dat hij het voor me doet)

Ivm uitdelen morgen kdv van onze zoon blijft hij slapen ( ik moet vroeg werken komt dus beter uit)

Maar eigenlijk kan hij wat mij betreft op de bank gaan liggen.

En met dat ik dat schrijf voel ik me een kreng hahaaha.



Heb helemaal geen zin meer in seks, en whahhaaa hoef geeneens een smoesje te verzinnen om straks voor het slapen te gaan lezen....heb bij deze man overigens nooit een smoesje hoeven te verzinnen...nee dat deed hij wel...echt heb hem vaak verweten dat hij beter was dan menig vrouw, misschien een idee om eens een smoezen topic op een vrouwen Forum te openen, heb ik hem weleens gezegd.



Ik snap je gevoel en je verstand beide zeggen iets anders en eigenlijk ook hetzelfde.



Ik baal dat ik vaak nog zo worstel...maar dank alle goden op mijn blote knieën dat we niet meer samenwonen van een relatie is in feite ook geen sprake.

Dat hoofdstuk is gesloten nu iets meer dan een jaar geleden.
Alle reacties Link kopieren
Nou los van het feit dat ik zelf geen zin meer heb in seks met hem, ( teveel gedoe en teleurstelling achteraf) deed ik een beetje alsof toen we in bed lagen....ja hoor voelde hem spannen ( nee dames niet dat wat juist lekker gespannen moet zijn) ik zei, je hoofd zit zeker vol he?

Ja hoor hij had hard gewerkt, die belasting gaf spanning.....



Pfffff echt he? ben er klaar mee ook, is het niet dit , dan wel dat echt altijd wel wat.

Ga het hele psychologen proces ook niet afwachten hij doet en laat maar.



Het was allemaal weer leuk geprobeerd, paar maanden geleden.....even ging het goed, heel even overigens.

Ben nu 6 jr verder en ben goddomme maagd zo lijkt het wel.

Naast de seks zit hij zoals jullie weten verder ook vol met frustraties en weet ik veel wat.

Het is mooi geweest, Lilith vindt het welletjes, Lilith gaat eens aan zichzelf denken.

Veel vertrouwen in "zijn er nog wel normale mannen" heb ik eerlijk gezegd niet, maar ja.

Dit schiet ook niet op.



Vind hem als persoon ook steeds minder aantrekkelijk , onverzorgd ( ongeschoren echt al dagen) zijn houding ( traag als dikke stront /afwachtend/nul intiatief)



Nu nog echt gaan loslaten , kwam ik maar gewoon een leuke vent tegen.....dat vergeet ook een stuk makkelijker.



Voel me ook nog eens schuldig ( stom) shit Mopsie kom eens met een flinke botte bijl!!



Echt het is gewoon geen optie, weer iets beginnen met een ex, het is immers niet voor niks uit gegaan.



Bah, zakelijk ben ik keihard, maar in dit geval echt een mietje.
Ik begrijp je zo Lilith. Ik wens je veel sterkte.



Ik zit hier ook dikke tranen met tuiten te huilen. Ik ben net thuis van mijn werk en als ik dan alleen ben overvalt alles me weer. De pijn, het immense verdriet.



Waarom was die belachelijke seks nou zo'n issue? Ik snap mezelf ook niet. Ik heb me nog nooit zo seksueel tot iemand aangetrokken gevoeld. Onbegrijpelijk. Ik zal het ook los moeten laten, want het heeft me een gigantisch deuk in mijn zelfvertrouwen opgeleverd.



Het feit dat seks in in andere relaties nooit een issue was - zijn dominante, veeleisende ex daar gelaten - én hij ook nog meer zin had, doet me vreselijk veel pijn. En weet je, als ik met m'n gehuil voor hem stond en zei hoeveel verdriet het me deed dat er niets gebeurde, kreeg hij alleen maar nóg minder zin, in plaats van een arm om me heen te slaan en me beloven er aan te zullen werken.



Nee hoor, hij liep er letterlijk en figuurlijk voor weg!!



Ik moet net als zijn "lieve studente-ex" het er niet over hebben. Dán voelt hij waarschijnlijk begeerte. Hij kan dan wel keihard beweren dat ik me helemaal niet moet vergelijken met haar en dat hij totaal nooit meer aan die relatie terugdenkt.



Mijn vriend zegt dat ik alles moet zeggen wat op mijn hart ligt, want ik ben zijn vriendin en ik kan alles met hem delen, maar o wee als het over het "s woord" gaat, slaan alle stoppen weer door en is de hele dag of het hele weekend weer naar de klote.

Dit is een oud topic. Het topic is daarom gesloten.
Maak een nieuw topic aan om verder praten over dit onderwerp.

Terug naar boven