Laag libido partner, hoe ga ik daarmee om?

Wauw waterplant, wat goed!



Mag ik vragen wat uiteindelijk voor de ommezwaai zorgde?

quote:1ntern3t schreef op 31 augustus 2014 @ 23:24:

Wat ook nog wel eens werkt, gezien ook dat jullie een jong gezin zijn, is om haar meer te steunen in de dagelijkse dingen. Hoe hebben jullie de huishoudelijke en opvoedkundige taken verdeeld?





Dit zou bij mij echt niet het probleem zijn en ik denk bij vele vrouwen.. Dat ze gesteund moet worden bij dagelijkse dingen heeft echt niet zoveel effect op het libido.. (ik ken geen vrouwen die geil worden van een stofzuigende man) maar wat ze wel nodig hebben is iemand die hen meer Laat zijn dan moeder /melkfabriek /huishoudster /kok...



Als je je partner niet meer laat zien /voelen hoe aantrekkelijk ze is, dat je haar begeert.. Dan verdwijnt het libido bij veel vrouwen als sneeuw voor de zon op het moment dat ze in een jong gezin zitten..



Je moet dus een stuk verder gaan dan stofzuigen en ramenlappen

Nee het werkt niet. Maar het is vivatechnisch wel een zéér verantwoorde tip. (ik ben altijd bijzonder verbaasd als dit de man voor de poten gegooid wordt hier als hij "klaagt" over te weinig (spannende) seks).

Hoog tijd dus om de werkelijke tip er eens in te gooien..

Rooss4 (los van de vraag waarom jij mij iets uit een ander topic voor de voeten gooit, een discussie over een ander topic hoort hier niet thuis), heb ik hier iets over minnaars gezegd, dat ik dat wel een goeie oplossing vind voor Christopher?



Nee dus. Therapie zal niet altijd 'zaligmakend' zijn, maar als je even leest, dan zie je dat Christopher en partner het ook niet eens geprobeerd hebben (onwil / weinig verwachting aan beide kanten). Een minnares erbij nemen betekent te eerste dat je de handdoek in de ring hebt gegooid wb het seksleven met je eigen partner, en als je het stiekem achter de rug van je vrouw om doet hol je de relatie met je eigen vrouw nog verder uit.

Om te beginnen eerst nog een reactie op Ivankar,

Het gaat er niet om dat wij therapie niet willen proberen, het gaat er vooral om dat ik niet geloof in een goede afloop daarvan. Ik heb het al meerdere keren duidelijk gezegd, een vrouw die nooit zin heeft wordt niet ineens een vamp in de slaapkamer na therapie! Daar kun jij van vinden wat je wil maar ik ben daar in het geval van mijn vrouw van overtuigd!



Een minnares nemen betekent misschien ook wel dat ik veel beter in mijn vel kom te zitten en daardoor ook thuis weer beter functioneer. Maar een minnares hebben geeft ongetwijfeld ook heel veel gedoe en stres.



1ntern3t ik heb een volledige, soms best drukke baan. Zij heeft een baan voor 2 dagen per week. Het is voor ons volkomen logisch dat zij verreweg het grootste gedeelte van de zorg voor de kinderen en het huishouden op zich neemt. Maar ik draag zeker mijn steentje bij. Op zondagochtend slaapt ze uit en ik sta op en ga ontbijten met de kids. Ik ruim bijna ieder avond de vaatwasser in en uit ik breng meestal de kinderen naar bed. Ik doe de wekelijkse boodschappen en ook het toilet schoonmaken komt meestal op mijn conto. Je ziet ik draag echt wel mijn steentje bij. Zij is daar niet ontevreden over.



Wamozart,

ik vind het bewonderenswaardig hoe jij er mee omgaat. Ik zou er ook graag zo over denken maar dat lukt me echt niet. Ik heb de lichamelijkheid echt nodig.

Sens 1970 Ik ben het met je eens dat het voor een vrouw, ook voor een man trouwens, belangrijk is dat ze zich vrouw voelt. Complimenten maken, haar zeggen dat ze leuke schoenen heeft gekocht, haar oprecht bewonderen en zeggen dat ze mooi of sexy is. Haar laten merken dat ik haar een lekker ding vind en geil van haar wordt. Ik heb het allemaal geprobeerd.



Zelfs weekendjes weg met zijn tweetjes zoals alle bladen voorschrijven, maak tijd voor elkaar. En dat werkt dan wel meestal, maar de problemen zijn niet opgelost doordat je samen een weekend weg gaat en dan na heel veel moeite 1 keer seks hebt waarbij het binnen een kwartier weer klaar is voor een hele lange tijd. Dat is best fijn op dat moment maar als je weet dat het daarna weer maanden kan duren voor je weer een keer seks hebt dan is dat een grote afknapper.

quote:Sense-1970 schreef op maandag 01 september 2014 00:47 <blockquote><div>quote:</div><div class="message-quote-div"><b><a href="1ntern3t in "Laag libido partner, hoe ga ik daarmee om?"" class="messagelink">1ntern3t schreef op 31 augustus 2014 @ 23:24</a>:</b>

Wat ook nog wel eens werkt, gezien ook dat jullie een jong gezin zijn, is om haar meer te steunen in de dagelijkse dingen. Hoe hebben jullie de huishoudelijke en opvoedkundige taken verdeeld?</div></blockquote>





Dit zou bij mij echt niet het probleem zijn en ik denk bij vele vrouwen.. Dat ze gesteund moet worden bij dagelijkse dingen heeft echt niet zoveel effect op het libido.. (ik ken geen vrouwen die geil worden van een stofzuigende man) maar wat ze wel nodig hebben is iemand die hen meer Laat zijn dan moeder /melkfabriek /huishoudster /kok...



Als je je partner niet meer laat zien /voelen hoe aantrekkelijk ze is, dat je haar begeert.. Dan verdwijnt het libido bij veel vrouwen als sneeuw voor de zon op het moment dat ze in een jong gezin zitten..



Je moet dus een stuk verder gaan dan stofzuigen en ramenlappen Ik denk dat het beide meespeelt. Niet zo zeer dat de man moet gaan stofzuigen maar meer dat de vrouw zich gewaardeerd voelt voor wat ze doet. En daarnaast zeker ook nog het gevoel krijgt aantrekkelijk en begeert te worden.

Dat schrijf ik toch ook Lelie?

quote:Cristoffel schreef op 01 september 2014 @ 09:47:

Sens 1970 Ik ben het met je eens dat het voor een vrouw, ook voor een man trouwens, belangrijk is dat ze zich vrouw voelt. Complimenten maken, haar zeggen dat ze leuke schoenen heeft gekocht, haar oprecht bewonderen en zeggen dat ze mooi of sexy is. Haar laten merken dat ik haar een lekker ding vind en geil van haar wordt. Ik heb het allemaal geprobeerd.



Zelfs weekendjes weg met zijn tweetjes zoals alle bladen voorschrijven, maak tijd voor elkaar. En dat werkt dan wel meestal, maar de problemen zijn niet opgelost doordat je samen een weekend weg gaat en dan na heel veel moeite 1 keer seks hebt waarbij het binnen een kwartier weer klaar is voor een hele lange tijd. Dat is best fijn op dat moment maar als je weet dat het daarna weer maanden kan duren voor je weer een keer seks hebt dan is dat een grote afknapper.



Goed dat je het zo aanpakt, en wat jammer dat het niet lukt..



Hier lukt het ook niet hoor, zelfs dat kwartiertje niet

Ik schat in dat de laatste keer nu zo'n 4 jaar geleden is.. En heb de hoop opgegeven.

Sense je klinkt wel heel erg dramatisch. Wil je nog wel bij je man blijven? Ik ga er van uit dat je een vrouw bent, komt door je nick name denk ik.



Hebben jullie wel lichamelijk contact in de vorm van knuffelen, tegen elkaar aan zitten, zoenen enz...?



Ik en mijn vrouw hebben alleen fysiek conact als zij zeker weet dat het niet gaat uitdraaien op aansturen naar seks van mij kant. Met nadere woorden alleen als ik haar vertel dat ik niets zal proberen kunnen we knuffelen en tegen elkaar aan zitten, soms een kus.



Sorry als ik vragen stel die je waarschijnlijk al lang een keer hebt beantwoord.

Ja, voor nu kan ik zeggen dat ik bij hem wil blijven, maar ik weet niet of dat ook daadwerkelijk zo blijft.. Ik heb de afgelopen 5 jaar de oplossing wel gezocht in een minnaarsrelatie. Dat werkte.. (tot op zekere hoogte)



Ja er is nog wel lichamelijk contact, we kussen, knuffelen, lopen hand in hand.. Maar ik zal vandaar uit niets meer proberen.. Te vaak de deksel op mijn neus gehad..

Hoe voelt het om zo voorzichtig met iemand om te moeten gaan, om met woorden aan te moeten geven dat je niet verder zult gaan.. Voel jij nog vertrouwen tussen jullie?

quote:Sense-1970 schreef op 01 september 2014 @ 10:40:

Hoe voelt het om zo voorzichtig met iemand om te moeten gaan, om met woorden aan te moeten geven dat je niet verder zult gaan.. Voel jij nog vertrouwen tussen jullie?



Ja het gekke is dat het vertrouwen er tussen ons wel is. Dat is ook moeilijk uit te leggen aan de buitenwereld. We doen veel dingen samen en zijn daar best gelukkig in. Maar juist als je samen dingen doet is het extra moeilijk om dan een zekere afstand te bewaren, omdat je weet dat aandringen op intimiteit uitdraait op frustratie. Ik zou haar bijvoorbeeld veel vaker willen (tong)zoenen op spontane momenten maar zij trekt een grens tussen een korte maar lieve zoen en een zoen die voor lustgevoelens bij mij kan zorgen.En ik vind het heerlijk om te zoenen. Dit is zo maar een voorbeeld van de vele frustratiemomenten van mij.



Heb je nu nog steeds een minnaar?

Maar op het moment dat je je vrouw niet meer spontaan kan vastpakken en knuffelen zonder de woorden "ik zal niet verder gaan" ontbreekt er toch een stukje vertrouwen aan haar kant.. Ze heeft die woorden nodig om dat ze je blijkbaar niet vertrouwd.. Dat lijkt me zo moeilijk..



Nee, de minnaarsrelatie is over..

quote:Sense-1970 schreef op 01 september 2014 @ 10:53:

Maar op het moment dat je je vrouw niet meer spontaan kan vastpakken en knuffelen zonder de woorden "ik zal niet verder gaan" ontbreekt er toch een stukje vertrouwen aan haar kant.. Ze heeft die woorden nodig om dat ze je blijkbaar niet vertrouwd.. Dat lijkt me zo moeilijk..



Nee, de minnaarsrelatie is over..



Het hangt er natuurlijk wel vanaf in welke situatie je bent. Als er anderen bij zijn of als het in een openbare ruimte is dan hoef ik dat niet te zeggen, ook als de kinderen er bij zijn vertrouwt ze me daar wel in. Maar als het s 'avonds op de bank gebeurt dan wil ze echt wel de garantie dat ik niet aandring op seks. Ik zeg het vaak al uit mezelf immers is dat voor mij een manier om toch af en toe wat lichamelijk contact met haar te hebben.



Maar hoe zit het met jou man? Wil hij er niet (meer) aan werken? Of is het zelfde als bij mij? Het was er nooit dan komt het ook nooit?

Ivankar, het viel me gewoon op dat je daar stellig je mening verkondigde en hier weer, waarom zou ik dat er niet bij mogen halen?

Oké, even de balans opmaken:

Een partner die geen seks wil is niet oké.

Een minnaar of res erbij voor Christoffel is niet oké.

Therapie is niet zaligmakend.

Hm hm.

Heb ik jou nog steeds geen alternatieven of anderszins briljante oplossingen zien typen.

Je schrijft dus eigenlijk alleen maar wat men vooral niét moet doen. Volgens jou dan.



En nog even over therapie, het is echt "des vivas" om met therapie te smijten. Nou, ik weet niet of jij wel een psych hebt bezocht, ik heb daar niet zo'n hoge pet van op. De reden voor Christoffel en zijn partner om in therapie te gaan zouden kunnen zijn: betere communicatie en wederzijds begrip.

Zoals je hebt kunnen lezen is het begrip en de communicatie er. De therapeut kan geen dosis zin in een seksloze stoppen, helaas.



Blijft voor Christoffel (ook geheel des vivas) over: weggaan en iemand zoeken die wél zin heeft.

En dat brengt me bijna vanzelf weer op een ander topic. De vraag "wat doe je als je partner geen zin heeft, geen zin heeft om eraan te werken en geen zin heeft om zin te maken? "



Weet jij het?

Roos dank voor je steun! Even iets recht zetten, een minnares erbij is iets waar ik wel degelijk over nadenk. Maar ik realiseer me dat het niet iets is wat je ff er bij doet, Daar gaat tijd en heel veel (positieve) energie in zitten, maar het gaat ongetwijfeld ook veel stres opleveren. Kortom daar moet je goed over nadenken.

Christoffel, ik herken het wel enigszins. Het niet meer willen tongzoenen was bij mij hét teken dat ik mijn man niet zo aantrekkelijk meer vond. Zo dichtbij te zijn, zijn tong in mijn mond, hem te ruiken, er niet omheen te kunnen, bezorgde mij ook wel eens de bibbers. We hebben heel wat keren seks gehad zonder tongzoenen, ik had er helemaal geen zin meer in.



Zij lijkt zeer zuinigjes in het delen van intimiteit, heb je haar wel eens gezegd, "hoor eens, je kan relaxen, we seksen alleen maar als het op jouw initiatief is, verder kan ik het prima bij zoenen en knuffelen houden"? Heeft zij nare dingen meegemaakt in het verleden?

Cristoffel, ik stuur absoluut niet aan op het hebben/krijgen/vinden van een minnares voor jou.

Hoe belachelijk het uit mijn toetsenbord ook moge klinken, ik vind trouw best bewonderenswaardig.

En inderdaad, het is altijd gedoe. (het hebben van een bddn dan)



Maar.... ik ben wel van mening dat je tegen je vrouw zou mogen zeggen dat het door je heen is gegaan. Iets met een knuppel en een hoenderhok, dat wil nog wel eens verrassend uitpakken.

Hoi Cristoffel, geen vrolijk verhaal dat je hier vertelt! Ik heb het fijne op dit topic altijd gevonden dat je hier mensen vindt die de situatie zelf kennen uit eigen ervaring, en die dus al die stadia en de dingen die je probeert (en die niet hebben geholpen) zelf ook kennen. Ik hoop dat jij hier ook iets aan zult hebben en wil daar graag aan helpen als ik kan.



Aan onbekookte reacties heb je weinig. Zo'n opmerking over de verdeling van het huishouden bijvoorbeeld. Die is heus wel eens terecht, als een partner (meestal een man eigenlijk) komt klagen over te weinig seks en dan blijkt gaandeweg dat zijn vrouw ook fulltime werkt en daarnaast voor vier jonge kinderen, drie honden en een paar konijnen zorgt, dat haar man hulp in de huishouding zonde van het geld vindt maar het huis altijd wel piekfijn aan kant wil hebben en het door haar gekookte eten om zes uur op tafel, en dat hij dan klaagt dat ze vroeger elke dag twee keer seks hadden en nu nog meer een keer en dat zij ook niet meer elke keer de moeite doet om zich ervoor op te doffen en haar jarretels en stilettos uit de kast te trekken. Logisch denk je dan na het lezen van zo'n huilverhaal, dat die vrouw 's avonds afgepeigerd in bed valt en niet zo positief reageert op het lompe aandringen van haar man.

Maar als het huishouden redelijk loopt en je daaraan allebei je steentje bijdraagt, daar verder geen spanningen over zijn en je partner het allemaal prima aankan, dan is het een ander verhaal.



Wat me opvalt bij wat je vertelt is dat je haar stelling 'ik ben nu eenmaal zo' helemaal lijkt te hebben overgenomen. Maar een seksuele relatie heb je samen, en de interactie tussen jullie bepaalt de kwaliteit. Zo gebeurt het best vaak dat een vrouw die zelf dacht niet van seks te houden in een nieuwe relatie verandert in een hitsige vamp. Ze wist nooit dat ze dit in zich had. Om voor mezelf te spreken: in mijn minnaarsrelatie (mijn man en ik hebben twee jaar geleden afgesproken dat ik buiten de deur op zoek mocht naar lichamelijke liefde en die heb ik gevonden) heb ik in mezelf enorm veel passie en lust ontdekt, die nog nooit eerder zo naar boven zijn gekomen. Ik wist wel dat ik iets miste, maar ik had echt geen idee van wat het kon zijn.



Nu wil ik deze oplossing in jullie situatie niet als eerste aanraden, want zoals je in mijn eerdere berichten kunt lezen is er van mijn huwelijk inhoudelijk niet zo veel meer over (al vormen wij nog steeds een prima team dat het gezin draaiend houdt, zoals we hadden afgesproken). Je bent erg stellig over therapie, jullie zien er het nut niet van in. Mij lijkt het zeker de moeite waard om met ondersteuning van een deskundige verder op zoek te gaan naar de oorzaken van jullie probleem. Zitten die exclusief in jouw vrouw, of in jullie interactie? Ik denk dat er ook na al die tijd, waarin jullie relatie een beetje 'versteend' en onveranderbaar geworden lijkt, nog van alles boven tafel kan komen dat jullie kan helpen elkaar op een nieuwe manier te leren kennen. Moet je wel een goede therapeut vinden en dat is helaas niet makkelijk. Een seksuoloog zou ook een optie kunnen zijn.



Wederzijds begrip lijkt mooi en goed, en samen bepaal je in een relatie hoe jullie je leven willen inrichten, maar er zijn toch duidelijke grenzen die door de menselijke natuur worden gedicteerd. Zo kun je elkaar ook niet opleggen dat de ander het met een beperkte hoeveelheid zuurstof of voedsel moet doen. Lichamelijke liefde is heerlijk en gezond voor iedereen, en in een relatie is het noodzakelijk wil de liefde kunnen voortbestaan.



Ik moet hier nu even verder maar hou het topic in de gaten en zal later nog reageren!

quote:Cristoffel schreef op 01 september 2014 @ 11:07:

[...]



Maar hoe zit het met jou man? Wil hij er niet (meer) aan werken? Of is het zelfde als bij mij? Het was er nooit dan komt het ook nooit?





We zijn in therapie geweest, ook dit probleem werd meegenomen. De therapeut was geen tegenstander van een 2e relatie, waardoor dat ook besproken zou worden.. Helaas kon partner niets met de therapeut, klapte dicht..



We hebben gezamenlijk nog wel gesprekken gehad maar hij weet het zelf niet.. Er is nooit een denderend spetterend seksleven geweest, bietje gezapig, maar daar had ik niet zoveel problemen mee.. En ik denk niet dat dat weer aan te wakkeren is..

Roos ja je hebt gelijk daarin en dat is ook wel eens gebeurt. Maar zoals ik soms boos wordt en zeg dat ik het echt niet meer trek, zo geeft zij, heel begrijpelijk, aan dat zij echt niet zomaar een wilde kan worden. Dat is natuurlijk ook zo. We hebben wederzijds respect voor elkaar wat dat betreft.



Maar dat neemt niet weg dat ik soms volledig de weg kwijt ben en zo ontzettend gefrustreerd raak dat ik bijna de behoefte krijg om haar eens flink de waarheid te zeggen om haar vervolgens alle hoeken van de slaapkamer te laten zien, misschien is het een openbaring voor haar

ikbeneruit dank voor je oprechte steun! Ik had al veel van je gelezen sinds gisteren en je weet het treffend te zeggen.



Ik begrijp wel dat iemand in een nieuwe relatie best kan veranderen maar ik ken mijn vrouw toch echt goed genoeg om te weten dat zij ook in een nieuwe relatie geen seks godin gaat worden. Dus daar zal therapie zeker niets aan veranderen. Natuurlijk kan therapie goed zijn om dingen uit te spreken en nader tot elkaar te komen. Je zou zelfs over een minnares kunnen praten met de therapeut er bij. Maar zoals gezegd, begrip s er wel tussen ons. Alleen geen of nauwelijks seks. Ook ik heb dat een soort van geaccepteerd dus dan zal zij zeker geen moeite doen om iets te verbeteren.

Goed om te lezen itsme en voor jullie een prima oplossing. Ik ben het onwijs met je eens dat een vrouw bij een andere man compleet de geile sloerie in zichzelf kan ontdekken, heb het aan den lijve ervaren, ik vond seks ook nooit zo bijzonder.



Ben het ook met je eens over seksuologenverhaal. Ik zou in de schoenen van Cristoffel en vrouw ook liever naar een seksuoloog dan een "random" psych gaan.