Laag libido partner, hoe ga ik daarmee om?

17-03-2013 19:15 2437 berichten
Hallo allemaal,



Hier is iedereen welkom om te praten over het (langdurig) lage of afwezige libido van je partner.

Dit probleem kan een groot issue zijn binnen de relatie.

Waar loop je tegenaan? Hoe ga je ermee om? Wil je ervaringen delen, van je af huilen of even lekker "zeuren"?

Schrijf het hier van je af!



Dit topic is een vervolg op Depressief door laag libido vriend



Dat topic heeft inmiddels de 3000 postings bereikt.

Er valt blijkbaar zoveel over te schrijven dat dit deel niet specifiek over één persoon gaat, maar over iedereen die hier tegenaan loopt.



Voor iedereen die het eerste topic nog niet heeft gelezen:

Ik heb zelf niet meer met het probleem te maken, maar schrijf hier wel mee om mijn ervaringen te delen. Er is behoefte aan een deel twee, dus bij deze heb ik deze geopend.
quote:aphrodite34 schreef op 10 december 2014 @ 13:45:

Omg!! 2 jaar? Dan was ik denk ik allang tegen het plafond geklommen..



Jean grey, mooi dat het bij jullie goed is gekomen, hoe heb je dat gedaan?



Nou eerlijk gezegd kreeg ik zelf daarna een laag libido. Use it or lose gold voor mij toen. Dus ik was niet erg meer met het probleem bezig.



*** de rest maar verwijderd omdat ik me afvraag of mijn naaste omgeving me toch mogelijk herkent hierin. ***



Korte versie: ik zie er tegenwoordig 10 x beter uit dan toen en hij kan zijn handen niet thuishouden, maarrrrr hij zegt niet meer te weten waarom zijn libido toen laag was. Dus het hoeft niet te zijn omdat hij me niet aantrekkelijk vond.
Alle reacties Link kopieren
Hier ook even een bericht van mij. Mijn partner neemt nooit initiatief, ik had hier laatst een topic over geopend. Ik heb het inmiddels met hem besproken. Ik heb, na een vrijpartij, die overigens weer voortkwam uit mijn initiatief, gevraagd of hij mij eigenlijk wel aantrekkelijk vindt. Hij antwoordde dat dit natuurlijk wel het geval is, hoe ik daar bij kwam zoiets geks te vragen. Toen heb ik gezegd dat ik al heel lang met dat gevoel rondloop, dat ik denk dat hij mij niet aantrekkelijk vindt, omdat hij dus nooit initiatief neemt. Hij gaf aan dat zijn libido de laatste jaren echt lager is geworden (hij is 30). Maar dat hij het echt heel naar voor me vond dat ik het zo ervaarde en dat dat absoluut niet de bedoeling was. Hij gaf aan er iets aan te zullen doen omdat hij niet wilde dat ik zulke gedachtes had. Maar inmiddels is er nog steeds niks veranderd. Ik heb besloten nu geen initiatief meer te nemen en maar eens afwacht wanneer hij eindelijk initiatief toont. De laatste keer dat ik dat probeerde duurde het twee weken en toen hield ik het zelf niet meer vol en heb ik maar weer initiatief genomen. Ik merk dat me dit heel ongelukkig maakt. Ik voel me onaantrekkelijk, lelijk, hoe goed ik mezelf ook verzorg, vrijwel dagelijks sport en er toch naar de maatstaven aantrekkelijk uit zie (niet verkeerd bedoeld). Maar door deze hele situatie voel ik me echt zó naar, onaantrekkelijk en verdrietig. En we zijn nog niet eens twee jaar samen. Als dit in de toekomst nog erger gaat worden.... Dan trek ik dit echt niet. Ik hoef echt niet elke dag seks, maar 2/3 keer per week vind ik als midden twintiger wel normaal. Een keer per week voldoet voor mij echt niet.
Alle reacties Link kopieren
Pfff toch maar de stap genomen om toch met jullie mee te gaan schrijven (als t mag natuurlijk;) ik lees al een tijd mee. Heb een nieuwe naam aangemaakt en wil graag met jullie m'n frustratie met jullie delen.



Ook ik heb een partner die niet wil. Ik heb het meerdere keren besproken maar helaas t verandert niet. Hij slikt medicatie maar volgens de dokter (toen ik mee ben geweest op controle heeft hij t gevraagd omdat ik dat wou) zijn deze niet libo verlangend. Hij zegt dat ie onzeker is en heb van alles geprobeerd om hem op zijn gemak te laten voelen. Helaas t verandert niet. Ik snap gewoon soms niet. Ik heb al gedacht dat ie vreemd ging of dat ie homo is. Beiden niet t geval!
Alle reacties Link kopieren
@krantenknipsel jij beschrijft exact hoe het ook bij ons gaat.. Frustrerend..
Alle reacties Link kopieren
Ook ik had al zo vaak aan m'n man gevraagd waarom hij nooit het initiatief nam. Echt nooit. Altijd pas een week of 5 of 6 na de vorige keer en weer nadat ik er tien keer wat van gezegd had tot zeuren aan toe. Ik wist op een gegeven moment echt niet meer wat ik moest doen. Gesprekken leverden nooit wat op. Hij beloofde altijd beterschap, het lag echt niet aan mij, hij genoot er heus wel van. Afspraken om het dan in ieder geval 1x per week te doen strandden al in de eerste week. Zo gruwelijk frustrerend! Samen in bad, in m'n blootje in bed ... helaas, z'n boek won het altijd :(.

Op dit moment dus thuis twee jaar geen sex en ik heb er nu vrede mee want ik heb een andere man naast m'n huwelijk. Ook geen ideale situatie, maar op dit moment is het niet anders. Ik heb tegen m'n eigen man zo vaak gezegd dat hij me regelrecht in de armen van een andere man jaagt en het is uiteindelijk dus nog gebeurd ook. Hoe bestaat het? Brave ik die keurig met haar eerste sexpartner getrouwd is. Zonde en jammer. Dit was niet nodig geweest.
Alle reacties Link kopieren
Zou gaat het hier ook catootje68. Ik heb geen zin meer om er over te praten. Maar ik merk dat ik er bloed chagerijnig van word. Ook niet echt leuk voor mijn omgeving. Andere man is niet bespreekbaar en wil ik ook eigenlijk niet. Heb hem wel heel duidelijk gemaakt Dat ik hier niet eeuwig mee door ga. Na eerder een scheiding ben ik nu op een punt dat ik voor mezelf kies. Ik hoop dat ie er wat aan doet maar ergens weet ik dat t niet veranderen gaat.
Alle reacties Link kopieren
Ha Tomsun, welkom trouwens in dit topic. Ik schrijf niet heel frequent, maar lees wel veel mee. Ik vond het een verademing toen ik dit topic ooit vond. Ik was niet de enige met dit probleem! Niet leuk voor jullie, maar ik zit kennelijk niet alleen in dit schuitje. onbegrijpelijk, heb het altijd verzwegen, me zo ontzettend geschaamd ervoor. Er zijn nu een aantal mensen die het weten, maar ik praat er niet veel over. Ik heb ook wel gevraagd aan mijn man of hij homo is, maar dat heeft hij altijd ontkend. Ik wenste wel eens dat dat zo was, want dan lag het niet aan mij. Dit is zooo slecht voor je zelfvertrouwen. Wat ik ook verschrikkelijk vond was dat ik er achter kwam dat hij sexlijnen belde. Walgelijk! Ik was zo teleurgesteld! Wel rukken op een hijgstem, maar mij niet datgene geven wat ik graag wil. Dat is nu bijna tien jaar geleden. De kinderen waren nog zo klein, ik kon voor mijn gevoel geen kant op. Mijn man is een hele lieve man. Hij doet alles voor me, maar geen sex dus. Ik weet niet of ik oud met hem ga worden. Heel lastig. Het "houden van"-gevoel zakt ook steeds verder weg. We draaien samen een gezin en verder eigenlijk niet. Er is geen verbinding verder. Ik voel geen "jij en ik tegen de rest van de wereld". Dat ben ik in de afgelopen jaren volledig kwijt geraakt.
Alle reacties Link kopieren
Jemig, Tomsun! Je hebt dus al het een en ander voor je kiezen gehad en dan nu dit.

Ik heb er al zoveel over nagedacht. Sex is niet het belangrijkste, maar helemaal geen sex is funest. Sex verbindt.
quote:catootje68 schreef op 12 december 2014 @ 20:41:

Mijn man is een hele lieve man. Hij doet alles voor me, maar geen sex dus. Ik weet niet of ik oud met hem ga worden. Heel lastig. Het "houden van"-gevoel zakt ook steeds verder weg. We draaien samen een gezin en verder eigenlijk niet. Er is geen verbinding verder. Ik voel geen "jij en ik tegen de rest van de wereld". Dat ben ik in de afgelopen jaren volledig kwijt geraakt.Ik weet niet of 68 op je geboortejaar slaat maar het is wel zo dat iedereen op een gegeven moment op een leeftijd komt waarbij seks niet meer zo belangrijk is. Ik vraag me af of je geen spijt krijgt als je nu gaat scheiden hierom.
Alle reacties Link kopieren
@ Antoon69: Niet waar dat seks op een gegeven moment niet belangrijk meer is. Ik kan uit ervaring spreken. Ik heb er veel zij in. Echter bij ons is het omgekeerd. Mijn vrouw heeft er geen zin meer in. Het enige middel is masturbatie.
weest eerlijk en oprecht.
Alle reacties Link kopieren
@Antoon69, 68 is idd m'n geboortejaar. Ik ben dus 46. Ik had jouw reactie vanmorgen al gelezen en heb er vandaag een paar keer aan gedacht. Ik ken jou verder niet, maar vind dit typisch een opmerking van iemand die het dus niet begrijpt. Geen sex betekent in ons geval ook geen intimiteit, geen geknuffel, niet lekker tegen elkaar aan liggen in bed, etc. Niet nu ook 46 ben, maar ook niet toen ik 36 was en ook niet toen ik 26 was. Initiatieven kwamen altijd van mijn kant. Nu ik niks meer doe gebeurt er dus ook niks. Voor mijn gevoel heb ik ruim 20 jaar aan een dood paard staan trekken. Ik zou het zo graag anders willen. Dat gun ik mezelf. Maar de daaruit voortkomende ellende gun ik m'n kinderen absoluut niet natuurlijk. Ik ben geen naïeve puber en denk er heel veel over na.
Alle reacties Link kopieren
quote:Antoon69 schreef op 13 december 2014 @ 01:16:

[...]





Ik weet niet of 68 op je geboortejaar slaat maar het is wel zo dat iedereen op een gegeven moment op een leeftijd komt waarbij seks niet meer zo belangrijk is. Ik vraag me af of je geen spijt krijgt als je nu gaat scheiden hierom.Ik vind dat je erg generaliseerd. Ik ben van 1958 en lust er nog steeds pap van ... (maar misschien ben ik raar?)
Sommige fouten zijn te leuk om maar een keer te maken...
Alle reacties Link kopieren
Ik ben het eens met catootje68 en pokkewijf. Seks is niet leeftijd gebonden. Ik vind het heel normaal dat je intiem bent met je partner en dat is indd niet alleen seks. Het is heel frustrerend als bijv. Al om een knuffel moet vragen en die heb je in t leven soms zo hard nodig.



Als ik m'n eigen post van gisteravond lees, waar ik zeg dat ik voor mezelf kies, merk ik dat ik op sommige momenten zo gefrustreerd ben dat ik er alles maar uitgooi. Ik wil mijn man niet missen.. :(
quote:catootje68 schreef op 13 december 2014 @ 18:08:

@Antoon69, 68 is idd m'n geboortejaar. Ik ben dus 46. Ik had jouw reactie vanmorgen al gelezen en heb er vandaag een paar keer aan gedacht. Ik ken jou verder niet, maar vind dit typisch een opmerking van iemand die het dus niet begrijpt. Geen sex betekent in ons geval ook geen intimiteit, geen geknuffel, niet lekker tegen elkaar aan liggen in bed, etc. Niet nu ook 46 ben, maar ook niet toen ik 36 was en ook niet toen ik 26 was. Initiatieven kwamen altijd van mijn kant. Nu ik niks meer doe gebeurt er dus ook niks. Voor mijn gevoel heb ik ruim 20 jaar aan een dood paard staan trekken. Ik zou het zo graag anders willen. Dat gun ik mezelf. Maar de daaruit voortkomende ellende gun ik m'n kinderen absoluut niet natuurlijk. Ik ben geen naïeve puber en denk er heel veel over na.Je beschrijft nou iemand die niet in staat is om enige lichamelijke affectie te tonen. Lijkt me weer een stap verder dan alleen geen seks. Dat lijkt me ook moeilijk. Wanneer in jullie relatie kwam je er achter dat hij dit niet kon? Misschien heb je het dan nu wel zo goed mogelijk opgelost met de huidige constructie. En als je kinderen straks zelfstandig zijn is het niet raar als je er voor kiest om met iemand anders verder te gaan. Hang in there
quote:pokkewijf schreef op 13 december 2014 @ 18:37:

[...]





Ik vind dat je erg generaliseerd. Ik ben van 1958 en lust er nog steeds pap van ... (maar misschien ben ik raar?)Haha, nee niet raar, wel een (positieve) uitzondering denk ik. Ik had zelf altijd het idee dat het bij vrouwen na de overgang toch wel vrij snel afgelopen is. De meeste (ook mannen) veranderen met die leeftijd in een grijze muizen met ANWB gore tex "Outdoors Wear" kleren. Kan me niet voorstellen dat die het nog doen met elkaar. Als het min of meer tegelijkertijd gaat en je er verder niet mee zit is dat natuurlijk ook prima. Feit dat je dan samen je kinderen hebt grootgebracht en elkaar zo goed kent lijkt me dan wel een fijne basis om samen de rest van je tijd uit te zitten.
quote:tomsun schreef op 13 december 2014 @ 18:43:

Ik ben het eens met catootje68 en pokkewijf. Seks is niet leeftijd gebonden. Ik vind het heel normaal dat je intiem bent met je partner en dat is indd niet alleen seks. Het is heel frustrerend als bijv. Al om een knuffel moet vragen en die heb je in t leven soms zo hard nodig.



Als ik m'n eigen post van gisteravond lees, waar ik zeg dat ik voor mezelf kies, merk ik dat ik op sommige momenten zo gefrustreerd ben dat ik er alles maar uitgooi. Ik wil mijn man niet missen.. :(Ja het is een rotsituatie. Ik heb hier in dit topic veel ellende en verdriet voorbij zien komen. En ook dat het meestal niet meer verandert. Het is wel belangrijk dat je je dat nu realiseert en niet pas aan het einde van je leven. Maar seks (niet intimiteit) is wel leeftijdgebonden denk ik. Het belang ervan neemt met de jaren af, net zo lang tot het tot stof is vergaan. Hier op het forum lees ik ook mensen op een gegeven moment hun wilde haren verliezen.
dubbel
Alle reacties Link kopieren
hoi,



Korte voorstelling.



Ik ben cyclus30

30m

kindje van 5.

relatie: 10 jaar ( 8 jaar samenwonend)

partner29v: sociale angsten/ constant vermoeid - 1 jaar thuis wegens psychische ziekte (zie begin van deze regel)

ze neemt medicatie: sipralexa 20mg



aantal keer seks 2014: 4tal keer laatste keer - begin november



Wat ben ik blij dit forum gevonden te hebben... ik voel mij enorm geraakt door alle verhalen hier,

voelde ook nood om te posten hier.



Wat voel ik mij afgewezen de laatste jaren. en ben helemaal niet alleen zo blijkt...



Te moe, niet goed in haar vel, geen zin, te veel aan het hoofd, kind eist veel aandacht,

Alle redenen zijn goed genoeg om niet te hoeven vrijen!

Maar er ééntje bedenken om wel te vrijen of zin te proberen krijgen dat lijkt onmogelijk.

dan ben ik de op seks beluste man die maar op één ding wil



Ik help echt waar ik kan, we praten vaak

neem heel wat huishoudelijke taken over,

doe de financiële kant van het verhaal,

(1x per maand bezoekje aan vrienden (zonder haar))

verder 24/24 paraat voor het gezin.



Het is niet alleen seks dat ik mis.

Het is de emotionele verbondenheid - de intieme band wat uiteindelijk toch de relatie maakt

ik mis het zo erg!



Ik heb enorm veel respect en geduld, ik geef haar ruimte.

maar de ruimte is bijna vol... :(



liefhebben, steunen, begrip hebben voor altijd! Ik weet het ...

maar moet ik dan dat deel van mezelf laten afsterven?



ik heb gekozen voor een liefdesrelatie, geen celibatair leven.

Ik heb een mooi gezin, maar er zijn grote barsten in de intieme relatie



het is maar seks, inderdaad een klein onderdeel van een relatie, maar als dat genegeerd wordt, nu we weten allemaal hoe het gaat dan.Ik ga eraan kapot, ga er mee slapen, sta er mee op.



voor haar lijkt er geen probleem, ik moet mij dan maar schikken naar haar.

1x per 3 maand - iedere poging die afgeblokt wordt - frustraties bouwen zich op



Zijn mij verwachtingen te hoog/onrealistisch als ik 3 tot 4x per maand geweldig zou vinden?



Sterkte aan iedereen!

bedankt om te luisteren, ik bedoel te lezen!
Alle reacties Link kopieren
Cyclus, je vrouw klinkt als zéér beroerd in haar velletje. Eigenlijk zeer logisch dat seks en intimiteit het laatste is waar ze aan moet denken! Wat overigens niet betekend dat jouw gemis niet legitiem is, integendeel. Zit er schot in de zaak, zie je verbetering bij haar? Of lijkt ze langzaam maar zeker weg te drijven in de mist van haar rotgevoel met bijbehorende medicatie die in de regel ook niet erg libidobevorderend lijkt te werken?



Ik wil niet doemdenken maar ik vrees dat je hier niet 123 verbetering in zal zien. Je kan je onvrede bij haar neerleggen maar dat zal de zin niet meer maken.
...
Alle reacties Link kopieren
Ik besef heel goed dat ze niet goed in haar vel zit, heel goed



Waarschijnlijk heel erg logisch dat ze geen zin heeft in intimiteit, seks, eens een lekkere tongzoen



Daarom dat ik er dan ook altijd ben voor haar meer dan ooit.

Ik ga zelfs nog meer zeggen, ik doe in deze moeilijke periode voor haar extra veel moeite om te werken aan de relatie. praten, uitstapjes, lief, geduldig, ondersteunend, extra humor.

vooral geen dubbelzinnige opmerkingen, geen enkele aansturing over seks...



Ik doe ook geen enkele poging meer om twee redenen:

zodat zij niet nog meer gefrustreerd wordt

zodat ik mij niet hoef afgewezen te voelen (mezelf beschermen)



ze komt even tot tegen mij aanliggen in de zetel voor tv of in bed, een zoen omdraaien en slapen.

s' Morgens moet ik al zeker geen poging wagen tot zelfs een knuffel of dergelijk = levensgevaarlijk (bij wijze van spreken)



samen eens douchen of zo, zelfs dat lijkt haar niet meer te lukken



na 1 jaar thuis en bijhorende psychotherapie:

de angstoorissen zijn volledig onder controle! kben ik echt zo enorm blij voor

de vermoediheid is en blijft enorm aanwezig (werken momenteel niet mogelijk)

kwa libido, zeer laag/ geen verschil



ik denk trouwens niet echt dat het aan de medicatie ligt.

Daarvoor ging het op seksueel vlak ook niet zo best.



Ondanks alles probeer ik te genieten van het leven en positief te blijven

(ook al lijkt het niet zo, als ik dit herlees) :-)



Maar in een relatie ligt het aan beide partijen, ik zal ook wel mijn portie fouten hebben.

Het feit dat ik mij eenzaam voel in mijn relatie is wel niet zo'n goed teken



maar nooit eens een reactie, positieve feedback terug te krijgen.

éénrichtingsverkeer is niet eenvoudig
Alle reacties Link kopieren
Je klinkt als een lieverd Cyclus.

Na ettelijke jaren te hebben geleefd met iemand met een depressie hebben we de stekker eruit getrokken en daar ben ik nog dagelijks blij om. Met de man an sich is niks mis, met zijn gemoedstoestand wel en voor mij was dat op een bepaald moment onleefbaar.

Wij hebben de boel nog wel een beetje kunnen rekken en strekken door elkaar los te laten op seksueel gebied, we gingen daarin onze eigen weg maar bleven wel praten praten praten.



Jullie verlangens zijn onverenigbaar, jij wil seks en intimiteit (heel logisch) en zij wil rust (ook heel logisch), het één is niet meer of minder waard dan het ander.

Ik heb helaas de pasklare oplossing niet voor je, kan alleen maar onderkennen dat het zwaar kut is. Zoals wij hollanders zeggen
...
Alle reacties Link kopieren
Bedankt voor de reactie...

Goh, het is zwaar kut en het knaagt enorm!

Anderzijds, is mijn/ons probleem heel heel piepklein tgo andere problemen in de wereld



Je hebt een bepaalde verwachting als je in een relatie bent, je hebt dromen, verlangens...



Het is gek eigenlijk, in tijden dat je niet goed in je vel zit of psychisch ziek bent. Eigenlijk zou je dan denken dat, intimiteit, geborgenheid en de (beperkte) lichamelijke contacten, steun vinden bij elkaar, daarbij zouden kunnen helpen... maar integendeel zo blijkt



hopelijk ben je gelukkig nu Rooss 4.0?

Hoe en wanneer heb je kunnen plaatsen dat het genoeg is geweest?
Alle reacties Link kopieren
Het liefst elke dag een paar keer maar volgens mij verslaafd?



Ik houd er van om elke dag seks te hebben maar mijn vriend niet soms houd ik het 4 dagen vol maar ik word dan heel erg boos of ik doe iets in mijn slaap naar hem toe en dat wil ik niet. Het liefst natuurlijk elke dag maar we moeten elkaar tegemoet komen ik ben 19 en hij is 23 dus wat is een goed aantal voor een half jaar samenwonend koppeltje?
Alle reacties Link kopieren
Het liefst elke dag een paar keer maar volgens mij verslaafd?



Ik houd er van om elke dag seks te hebben maar mijn vriend niet soms houd ik het 4 dagen vol maar ik word dan heel erg boos of ik doe iets in mijn slaap naar hem toe en dat wil ik niet. Het liefst natuurlijk elke dag maar we moeten elkaar tegemoet komen ik ben 19 en hij is 23 dus wat is een goed aantal voor een half jaar samenwonend koppeltje?
Alle reacties Link kopieren
Het cyclus, hier man 28 en een relatie van ruim 5 jaar gehad met hetzelfde probleem. Ik heb geen kinderen met mijn ex en heb zelf destijds de knoop doorgehakt: wilde net als jij een liefdesleven, geen broer-zus relatie.



Zeker ook na een spaarzaam seksueel onderonsje elkaar uitspreken om dit vaker te doen?



Je zegt dat het al jaren niet lekker gaat op seksueel gebied. Ooit jezelf afgevraagd waarom je er geen punt achter zet? Als je legitieme redenen hebt om met haar door te gaan dan moet je daar de kracht uit putten!!



Ik kwam er zelf niet uit en had er dus een punt achter gezet. Was zeeeeer moeilijk! Maar met een kindje in het spel is dit natuurlijk de laatste optie die er is.



Heb je wel eens gezocht naar vrouwelijk contact op internet of reallife?



Hoe zit het met stoppen met de pil? Dit kan ook erg libido verlagend zijn bij vrouwen.



Heel veel succes!

Dit is een oud topic. Het topic is daarom gesloten.
Maak een nieuw topic aan om verder praten over dit onderwerp.

Terug naar boven