Seks
alle pijlers
Laag libido partner, hoe ga ik daarmee om?
zondag 17 maart 2013 19:15
Hallo allemaal,
Hier is iedereen welkom om te praten over het (langdurig) lage of afwezige libido van je partner.
Dit probleem kan een groot issue zijn binnen de relatie.
Waar loop je tegenaan? Hoe ga je ermee om? Wil je ervaringen delen, van je af huilen of even lekker "zeuren"?
Schrijf het hier van je af!
Dit topic is een vervolg op Depressief door laag libido vriend
Dat topic heeft inmiddels de 3000 postings bereikt.
Er valt blijkbaar zoveel over te schrijven dat dit deel niet specifiek over één persoon gaat, maar over iedereen die hier tegenaan loopt.
Voor iedereen die het eerste topic nog niet heeft gelezen:
Ik heb zelf niet meer met het probleem te maken, maar schrijf hier wel mee om mijn ervaringen te delen. Er is behoefte aan een deel twee, dus bij deze heb ik deze geopend.
Hier is iedereen welkom om te praten over het (langdurig) lage of afwezige libido van je partner.
Dit probleem kan een groot issue zijn binnen de relatie.
Waar loop je tegenaan? Hoe ga je ermee om? Wil je ervaringen delen, van je af huilen of even lekker "zeuren"?
Schrijf het hier van je af!
Dit topic is een vervolg op Depressief door laag libido vriend
Dat topic heeft inmiddels de 3000 postings bereikt.
Er valt blijkbaar zoveel over te schrijven dat dit deel niet specifiek over één persoon gaat, maar over iedereen die hier tegenaan loopt.
Voor iedereen die het eerste topic nog niet heeft gelezen:
Ik heb zelf niet meer met het probleem te maken, maar schrijf hier wel mee om mijn ervaringen te delen. Er is behoefte aan een deel twee, dus bij deze heb ik deze geopend.
maandag 20 april 2015 22:10
quote:cygnus schreef op 19 april 2015 @ 20:35:
[...]
Yep. En ik zal ophouden er over te zeuren, ok?
Joh, gewoon net als wij allemaal Wamozart op de negeer-lijst zetten en niet op reageren.
Ik voel met je mee. Ik heb keer op keer tegen mezelf gezegd "volgende keer dat ze aangeeft seks met me te willen, dan doe ik net als zij en wijs ik het af zodat ze ook eens voelt hoe dat is." Maar ja, dan is het zover, en het is zo lang geleden... dan ben ik wel een slappeling. Mijn vrouw is niet zo, tja hoe moet ik het zeggen? Negatief? Zoals jou vrouw dat is t.o.v. seks maar ze is wel heel erg vies van geurtjes en vocht en dat soort dingen.
[...]
Yep. En ik zal ophouden er over te zeuren, ok?
Joh, gewoon net als wij allemaal Wamozart op de negeer-lijst zetten en niet op reageren.
Ik voel met je mee. Ik heb keer op keer tegen mezelf gezegd "volgende keer dat ze aangeeft seks met me te willen, dan doe ik net als zij en wijs ik het af zodat ze ook eens voelt hoe dat is." Maar ja, dan is het zover, en het is zo lang geleden... dan ben ik wel een slappeling. Mijn vrouw is niet zo, tja hoe moet ik het zeggen? Negatief? Zoals jou vrouw dat is t.o.v. seks maar ze is wel heel erg vies van geurtjes en vocht en dat soort dingen.
dinsdag 21 april 2015 15:35
quote:1ntern3t schreef op 20 april 2015 @ 22:10:
[...]
Joh, gewoon net als wij allemaal Wamozart op de negeer-lijst zetten en niet op reageren.
Ik voel met je mee. Ik heb keer op keer tegen mezelf gezegd "volgende keer dat ze aangeeft seks met me te willen, dan doe ik net als zij en wijs ik het af zodat ze ook eens voelt hoe dat is." Maar ja, dan is het zover, en het is zo lang geleden... dan ben ik wel een slappeling. Mijn vrouw is niet zo, tja hoe moet ik het zeggen? Negatief? Zoals jou vrouw dat is t.o.v. seks maar ze is wel heel erg vies van geurtjes en vocht en dat soort dingen. herkenbaar ja...
[...]
Joh, gewoon net als wij allemaal Wamozart op de negeer-lijst zetten en niet op reageren.
Ik voel met je mee. Ik heb keer op keer tegen mezelf gezegd "volgende keer dat ze aangeeft seks met me te willen, dan doe ik net als zij en wijs ik het af zodat ze ook eens voelt hoe dat is." Maar ja, dan is het zover, en het is zo lang geleden... dan ben ik wel een slappeling. Mijn vrouw is niet zo, tja hoe moet ik het zeggen? Negatief? Zoals jou vrouw dat is t.o.v. seks maar ze is wel heel erg vies van geurtjes en vocht en dat soort dingen. herkenbaar ja...
Fate is just the weight of circumstances
donderdag 23 april 2015 00:27
Hoi allemaal, ik kom even verslag uitbrengen van m'n gesprek met m'n vriend. Ik hoopte dat ons seksleven wel zou verbeteren nu hij op zichzelf zou wonen, maar we hebben als ik het me goed herinner (heb niet geteld) nog maar 3x seks gehad sinds hij verhuist is (goedmaakseks na gesprek meegeteld ).
Hij geeft toe op dit moment een laag libido te hebben. Daar was ik al heel blij mee, dat hij zo eerlijk was! Hij zegt dat hij vroeger wel een gewoon libido had, maar dit door stress en niet lekker in z'n vel zitten verminderd is. Hij voelt inderdaad sinds ik hem ken (nu anderhalf jaar) ook wel veel druk (eerst afstuderen, toen een baan vinden, toen op zichzelf wonen, nu zijn baan proberen te behouden en zoveel mogelijk solliciteren).
Hij belooft wel beterschap. Als hij het straks allemaal een beetje op orde heeft met z'n huisje en z'n baan dan komt het wel goed. Eigenlijk zit ik nu in een heel lastig pakket, want garantie dat zijn libido hoger wordt heb ik niet. Straks komt hij wel in beter vaarwater, gaat hij lekker in zijn vel zitten en komt dat libido weer terug... en dan heb ik onze relatie voor niks weggegooid.
We hebben afgesproken elkaar 1x per week te zien (soort van 'sex-date dus ). Hopelijk geeft hem dat structuur en krijgt hij dan ook meer zin.
Hij geeft toe op dit moment een laag libido te hebben. Daar was ik al heel blij mee, dat hij zo eerlijk was! Hij zegt dat hij vroeger wel een gewoon libido had, maar dit door stress en niet lekker in z'n vel zitten verminderd is. Hij voelt inderdaad sinds ik hem ken (nu anderhalf jaar) ook wel veel druk (eerst afstuderen, toen een baan vinden, toen op zichzelf wonen, nu zijn baan proberen te behouden en zoveel mogelijk solliciteren).
Hij belooft wel beterschap. Als hij het straks allemaal een beetje op orde heeft met z'n huisje en z'n baan dan komt het wel goed. Eigenlijk zit ik nu in een heel lastig pakket, want garantie dat zijn libido hoger wordt heb ik niet. Straks komt hij wel in beter vaarwater, gaat hij lekker in zijn vel zitten en komt dat libido weer terug... en dan heb ik onze relatie voor niks weggegooid.
We hebben afgesproken elkaar 1x per week te zien (soort van 'sex-date dus ). Hopelijk geeft hem dat structuur en krijgt hij dan ook meer zin.
donderdag 23 april 2015 19:44
quote:cygnus schreef op 23 april 2015 @ 18:28:
[...]
Even voor mij eigen beleving en eventuele toekomstige posts: op welk moment heb ik je de indruk gegeven dat ik dat wil delen?Niet. En dat is uiteraard ook niet verplicht. Nu ik de vraag zo teruglees lijkt het alsof ik zat te wachten op details, maar dat was niet de reden dat ik hem stelde. Dus excuses als dit zo overkwam. Na jouw posts vroeg ik me namelijk oprecht af of alle zin je zo niet 100% vergaat. Maakt de planseks, áls het dan gebeurt, je teleurstelling over de gang van zaken mbt seks en het je gewild voelen, nog enigszins goed? Kun je er dan weer even tegenaan, om het maar zo te formuleren? Of blijft het altijd knagen en wordt dat gevoel steeds erger?
[...]
Even voor mij eigen beleving en eventuele toekomstige posts: op welk moment heb ik je de indruk gegeven dat ik dat wil delen?Niet. En dat is uiteraard ook niet verplicht. Nu ik de vraag zo teruglees lijkt het alsof ik zat te wachten op details, maar dat was niet de reden dat ik hem stelde. Dus excuses als dit zo overkwam. Na jouw posts vroeg ik me namelijk oprecht af of alle zin je zo niet 100% vergaat. Maakt de planseks, áls het dan gebeurt, je teleurstelling over de gang van zaken mbt seks en het je gewild voelen, nog enigszins goed? Kun je er dan weer even tegenaan, om het maar zo te formuleren? Of blijft het altijd knagen en wordt dat gevoel steeds erger?
donderdag 23 april 2015 20:28
N1ka, excuses aanvaard hoor. En ja, zo kwam het inderdaad op me over. Maar ik begrijp nu wat je bedoelt
En ja, de zin vergaat me wel. Het is nu bijna alleen nog maar 'de daad', omdat het moet, en zo voelt het ook. De momenten dat het echt iets betekent worden steeds minder en daar maak ik me erg zorgen over. Ik wil best 'connecten' met knuffelen op de bank, dat ze me vertelt hoe haar dag was, hoe het met haar vriendin gaat. Maar ik wil ook wel eens fysiek connecten, en als dat een 'handeling' wordt, voelt dat niet langer meer als nader tot elkaar komen.
Maar misschien wil ik wel teveel, in ieder geval wel volgens Wamozart...
En ja, de zin vergaat me wel. Het is nu bijna alleen nog maar 'de daad', omdat het moet, en zo voelt het ook. De momenten dat het echt iets betekent worden steeds minder en daar maak ik me erg zorgen over. Ik wil best 'connecten' met knuffelen op de bank, dat ze me vertelt hoe haar dag was, hoe het met haar vriendin gaat. Maar ik wil ook wel eens fysiek connecten, en als dat een 'handeling' wordt, voelt dat niet langer meer als nader tot elkaar komen.
Maar misschien wil ik wel teveel, in ieder geval wel volgens Wamozart...
Fate is just the weight of circumstances
donderdag 23 april 2015 22:43
Jeetje cygnus, wat een situatie, vind ik heel erg voor je, lijkt me toch een knauw geven aan je zelfvertrouwen. Je zegt dat ze zelf niet weet dat het abnormaal is zo over seks te denken? Dat is ook vreemd, is therapie (misschien voor haar alleen) een optie? En ze heeft medicijnen, maar voor de medicijnen was het ook al (ongeveer) zo?
<toch maar weggehaald>
<toch maar weggehaald>
vrijdag 24 april 2015 00:54
quote:Gear schreef op 23 april 2015 @ 22:43:
Jeetje cygnus, wat een situatie, vind ik heel erg voor je, lijkt me toch een knauw geven aan je zelfvertrouwen. Je zegt dat ze zelf niet weet dat het abnormaal is zo over seks te denken? Dat is ook vreemd, is therapie (misschien voor haar alleen) een optie? En ze heeft medicijnen, maar voor de medicijnen was het ook al (ongeveer) zo?
Bij ons ben ik degenen die 0 libido heeft.. waarom? Geen idee, ik zit wel al een tijd met mezelf in de knoop, misschien daarom? Ik voel me er wel schuldig over en heb weleens seks zonder zin, dan vind ik het uiteindelijk wel fijn, maar het lijkt wel of ik de volgende keer dan nog minder zin heb. Toch (zelf) over mijn grenzen gegaan dan, maar vriend is zo gekwetst als ik alweer geen zin heb :(Openhartig Gear! Wat is precies het punt waar je je schuldig over voelt? Die gekwetstheid van jouw vriend, wat vind je daar zelf van?
Jeetje cygnus, wat een situatie, vind ik heel erg voor je, lijkt me toch een knauw geven aan je zelfvertrouwen. Je zegt dat ze zelf niet weet dat het abnormaal is zo over seks te denken? Dat is ook vreemd, is therapie (misschien voor haar alleen) een optie? En ze heeft medicijnen, maar voor de medicijnen was het ook al (ongeveer) zo?
Bij ons ben ik degenen die 0 libido heeft.. waarom? Geen idee, ik zit wel al een tijd met mezelf in de knoop, misschien daarom? Ik voel me er wel schuldig over en heb weleens seks zonder zin, dan vind ik het uiteindelijk wel fijn, maar het lijkt wel of ik de volgende keer dan nog minder zin heb. Toch (zelf) over mijn grenzen gegaan dan, maar vriend is zo gekwetst als ik alweer geen zin heb :(Openhartig Gear! Wat is precies het punt waar je je schuldig over voelt? Die gekwetstheid van jouw vriend, wat vind je daar zelf van?
Fate is just the weight of circumstances
vrijdag 24 april 2015 08:48
quote:cygnus schreef op 24 april 2015 @ 00:54:
[...]
Openhartig Gear! Wat is precies het punt waar je je schuldig over voelt? Die gekwetstheid van jouw vriend, wat vind je daar zelf van?Je zou toch je partner moeten kunnen liefhebben, ook op dat vlak, als het andersom zou zijn zou ik me ook gekwetst voelen. Dus daar voel ik me schuldig over, denk ik, dat ik hem niet (meer) het gevoel kan geven dat hij begeerd wordt
[...]
Openhartig Gear! Wat is precies het punt waar je je schuldig over voelt? Die gekwetstheid van jouw vriend, wat vind je daar zelf van?Je zou toch je partner moeten kunnen liefhebben, ook op dat vlak, als het andersom zou zijn zou ik me ook gekwetst voelen. Dus daar voel ik me schuldig over, denk ik, dat ik hem niet (meer) het gevoel kan geven dat hij begeerd wordt
vrijdag 24 april 2015 12:53
quote:cygnus schreef op 23 april 2015 @ 20:28:
N1ka, excuses aanvaard hoor. En ja, zo kwam het inderdaad op me over. Maar ik begrijp nu wat je bedoelt
En ja, de zin vergaat me wel. Het is nu bijna alleen nog maar 'de daad', omdat het moet, en zo voelt het ook. De momenten dat het echt iets betekent worden steeds minder en daar maak ik me erg zorgen over. Ik wil best 'connecten' met knuffelen op de bank, dat ze me vertelt hoe haar dag was, hoe het met haar vriendin gaat. Maar ik wil ook wel eens fysiek connecten, en als dat een 'handeling' wordt, voelt dat niet langer meer als nader tot elkaar komen.
Maar misschien wil ik wel teveel, in ieder geval wel volgens Wamozart...
Het is niet aan mij of aan Wamozart of aan wie dan ook om te bepalen of wat jij wil, te veel is. Dat bepaal jij, en je vrouw. Het lijkt er nu natuurlijk wel op dat wat jij wil, voor haar waarschijnlijk te veel is. Maar zolang je daar niet (meer) over praat, zul je het ook niet weten. De sfeer van zo'n gesprek zou nooit verwijtend moeten zijn, omdat het helemaal niet gaat om de schuldvraag, maar om hoe om te gaan met de feiten. Het is niet haar schuld dat ze aan de medicijnen zit. Het is niet jouw schuld dat je behoefte hebt aan lichamelijke verbondenheid. Het alleen al proberen te zorgen dat alles (weer) bespreekbaar wordt, is ook een vorm van "connecten", tot elkaar komen. Als een gesprek niet lukt, zou je een brief kunnen proberen, zodat je haar in elk geval kunt zeggen wat je denkt, voelt, zonder direct in verwijten terecht te komen.
Ik begrijp precies wat je zegt, maar ik begrijp je vrouw ook heel goed, omdat ik zelf ook dit soort medicatie heb gehad in het verleden. Ik had op dat moment geen relatie, maar had ik die wel gehad, dan denk ik eerlijk gezegd niet dat die het zonder problemen had overleefd. Werkelijk geen haar op m'n hoofd of waar dan ook die in die periode rechtop zou kunnen staan van verliefdheid, verlangen, lust... Ik was seksueel gewoon echt dood. Voelde me man noch vrouw. Voelde me eigenlijk niet eens een mens. Het is een hele rare, nare, allesbepalende gewaarwording. Het lijkt mij voor je vrouw vreselijk dat ze er door jouw (normale) verlangens steeds aan herinnerd wordt dat ze zelf dus niet normaal is. Wellicht dat daar haar verwijtende houding vandaan komt. Het is gewoon pure onmacht.
Ik had het zelf zonder partner ook al zeer moeilijk met de hele situatie. Je zit slecht in je vel, je bent jezelf niet, letterlijk. Je voelt niks, je wil niks voelen. Het is gewoon overleven. Seks is dan echt het laatste waar je behoefte aan hebt. Je wil je juist zo veel mogelijk afsluiten van je lichaam, als je begrijpt wat ik bedoel. En nee, dan straal je dus niet uit dat je zin hebt in je man... want dat héb je dus niet. Al is hij de lekkerste vent op aarde. Wat dat betreft vind ik het wel een heel groot gebaar van je vrouw om jou tegemoet te komen met de planseks, wetende hoe zij zich ongeveer moet voelen. Als in: ze doet het puur voor jou. Maar als dit voor jou niet de oplossing is, zou ik het dus wel aankaarten, omdat ze zich nu met die planseks in haar optiek behoorlijk wegcijfert voor jou, terwijl jij er niet de beoogde voldoening en verbondenheid uit haalt. En als dat lang doorgaat, dan groeit daar iets heel erg scheef in wederzijdse verwachtingen.
Hoe het dan wel moet? Ik weet het niet. Ik denk dat het een kwestie van uitproberen is wat voor jullie beiden werkt. Maar dan moet je er wel beiden voor openstaan, en de situatie kunnen bespreken. Misschien zou zij het kunnen plannen, zoals nu, maar jou die planning niet vertellen, zodat er nog enige vorm van "spontaniteit" overblijft, in jouw optiek. Om maar iets te noemen.
N1ka, excuses aanvaard hoor. En ja, zo kwam het inderdaad op me over. Maar ik begrijp nu wat je bedoelt
En ja, de zin vergaat me wel. Het is nu bijna alleen nog maar 'de daad', omdat het moet, en zo voelt het ook. De momenten dat het echt iets betekent worden steeds minder en daar maak ik me erg zorgen over. Ik wil best 'connecten' met knuffelen op de bank, dat ze me vertelt hoe haar dag was, hoe het met haar vriendin gaat. Maar ik wil ook wel eens fysiek connecten, en als dat een 'handeling' wordt, voelt dat niet langer meer als nader tot elkaar komen.
Maar misschien wil ik wel teveel, in ieder geval wel volgens Wamozart...
Het is niet aan mij of aan Wamozart of aan wie dan ook om te bepalen of wat jij wil, te veel is. Dat bepaal jij, en je vrouw. Het lijkt er nu natuurlijk wel op dat wat jij wil, voor haar waarschijnlijk te veel is. Maar zolang je daar niet (meer) over praat, zul je het ook niet weten. De sfeer van zo'n gesprek zou nooit verwijtend moeten zijn, omdat het helemaal niet gaat om de schuldvraag, maar om hoe om te gaan met de feiten. Het is niet haar schuld dat ze aan de medicijnen zit. Het is niet jouw schuld dat je behoefte hebt aan lichamelijke verbondenheid. Het alleen al proberen te zorgen dat alles (weer) bespreekbaar wordt, is ook een vorm van "connecten", tot elkaar komen. Als een gesprek niet lukt, zou je een brief kunnen proberen, zodat je haar in elk geval kunt zeggen wat je denkt, voelt, zonder direct in verwijten terecht te komen.
Ik begrijp precies wat je zegt, maar ik begrijp je vrouw ook heel goed, omdat ik zelf ook dit soort medicatie heb gehad in het verleden. Ik had op dat moment geen relatie, maar had ik die wel gehad, dan denk ik eerlijk gezegd niet dat die het zonder problemen had overleefd. Werkelijk geen haar op m'n hoofd of waar dan ook die in die periode rechtop zou kunnen staan van verliefdheid, verlangen, lust... Ik was seksueel gewoon echt dood. Voelde me man noch vrouw. Voelde me eigenlijk niet eens een mens. Het is een hele rare, nare, allesbepalende gewaarwording. Het lijkt mij voor je vrouw vreselijk dat ze er door jouw (normale) verlangens steeds aan herinnerd wordt dat ze zelf dus niet normaal is. Wellicht dat daar haar verwijtende houding vandaan komt. Het is gewoon pure onmacht.
Ik had het zelf zonder partner ook al zeer moeilijk met de hele situatie. Je zit slecht in je vel, je bent jezelf niet, letterlijk. Je voelt niks, je wil niks voelen. Het is gewoon overleven. Seks is dan echt het laatste waar je behoefte aan hebt. Je wil je juist zo veel mogelijk afsluiten van je lichaam, als je begrijpt wat ik bedoel. En nee, dan straal je dus niet uit dat je zin hebt in je man... want dat héb je dus niet. Al is hij de lekkerste vent op aarde. Wat dat betreft vind ik het wel een heel groot gebaar van je vrouw om jou tegemoet te komen met de planseks, wetende hoe zij zich ongeveer moet voelen. Als in: ze doet het puur voor jou. Maar als dit voor jou niet de oplossing is, zou ik het dus wel aankaarten, omdat ze zich nu met die planseks in haar optiek behoorlijk wegcijfert voor jou, terwijl jij er niet de beoogde voldoening en verbondenheid uit haalt. En als dat lang doorgaat, dan groeit daar iets heel erg scheef in wederzijdse verwachtingen.
Hoe het dan wel moet? Ik weet het niet. Ik denk dat het een kwestie van uitproberen is wat voor jullie beiden werkt. Maar dan moet je er wel beiden voor openstaan, en de situatie kunnen bespreken. Misschien zou zij het kunnen plannen, zoals nu, maar jou die planning niet vertellen, zodat er nog enige vorm van "spontaniteit" overblijft, in jouw optiek. Om maar iets te noemen.
vrijdag 24 april 2015 23:50
Mooie analyse N1ka. En je hebt op alle punten gelijk hoor.
Het lijkt me inderdaad ook vreselijk om je zo te voelen zoals je beschreven hebt. En zo erg is het gelukkig met mijn vrouw niet. En ja, ze heeft ook inderdaad aangegeven dat de plansex een tegemoetkoming naar mij is en dat waardeer ik ook best. Je hebt denk ik gelijk dat de verwijtende sfeer te wijten is aan een gevoel van onmacht, en ook een laag zelfbeeld. Het maakt alleen de communicatie er niet makkelijker op...
Het lijkt me inderdaad ook vreselijk om je zo te voelen zoals je beschreven hebt. En zo erg is het gelukkig met mijn vrouw niet. En ja, ze heeft ook inderdaad aangegeven dat de plansex een tegemoetkoming naar mij is en dat waardeer ik ook best. Je hebt denk ik gelijk dat de verwijtende sfeer te wijten is aan een gevoel van onmacht, en ook een laag zelfbeeld. Het maakt alleen de communicatie er niet makkelijker op...
Fate is just the weight of circumstances
zaterdag 25 april 2015 16:12
quote:cygnus schreef op 23 april 2015 @ 18:27:
Goed dat jullie er een goed gesprek over hebben gehad Meldepel. Is dit voor jou nu een acceptabele situatie? Vraag dat omdat jouw situatie heel herkenbaar is voor mij...Voor de lange termijn niet. We willen dit ong. een maand uitproberen en kijken of we het dan langzaam kunnen opbouwen / uitbouwen.
Goed dat jullie er een goed gesprek over hebben gehad Meldepel. Is dit voor jou nu een acceptabele situatie? Vraag dat omdat jouw situatie heel herkenbaar is voor mij...Voor de lange termijn niet. We willen dit ong. een maand uitproberen en kijken of we het dan langzaam kunnen opbouwen / uitbouwen.
zaterdag 25 april 2015 16:16
quote:Gear schreef op 24 april 2015 @ 08:48:
[...]
Je zou toch je partner moeten kunnen liefhebben, ook op dat vlak, als het andersom zou zijn zou ik me ook gekwetst voelen. Dus daar voel ik me schuldig over, denk ik, dat ik hem niet (meer) het gevoel kan geven dat hij begeerd wordtHeftig Gear! Lijkt me voor jou ook heel vervelend. Je begrijpt dus niet waarom je geen zin hebt? Jij zit eigenlijk in dezelfde situatie als mijn vriend. Het is voor mij zo moeilijk te begrijpen. Ik vind mijn vriend enorm aantrekkelijk, dus ja de zin komt helemaal vanzelf, voor mij is die 'aantrekkelijkheid' en 'zin hebben' zeer sterk met elkaar verbonden. Hoe is dat voor jou?
[...]
Je zou toch je partner moeten kunnen liefhebben, ook op dat vlak, als het andersom zou zijn zou ik me ook gekwetst voelen. Dus daar voel ik me schuldig over, denk ik, dat ik hem niet (meer) het gevoel kan geven dat hij begeerd wordtHeftig Gear! Lijkt me voor jou ook heel vervelend. Je begrijpt dus niet waarom je geen zin hebt? Jij zit eigenlijk in dezelfde situatie als mijn vriend. Het is voor mij zo moeilijk te begrijpen. Ik vind mijn vriend enorm aantrekkelijk, dus ja de zin komt helemaal vanzelf, voor mij is die 'aantrekkelijkheid' en 'zin hebben' zeer sterk met elkaar verbonden. Hoe is dat voor jou?
zaterdag 25 april 2015 21:06
quote:meldepel schreef op 25 april 2015 @ 16:16:
[...]
Heftig Gear! Lijkt me voor jou ook heel vervelend. Je begrijpt dus niet waarom je geen zin hebt? Jij zit eigenlijk in dezelfde situatie als mijn vriend. Het is voor mij zo moeilijk te begrijpen. Ik vind mijn vriend enorm aantrekkelijk, dus ja de zin komt helemaal vanzelf, voor mij is die 'aantrekkelijkheid' en 'zin hebben' zeer sterk met elkaar verbonden. Hoe is dat voor jou?
Ja, normaal gezien voor mij ook, als ik iemand niet aantrekkelijk vind krijg ik nooit van z'n leven zin. Maar als ik iemand uiterlijk wel aantrekkelijk vind maar ik er niet verliefd op ben / van hou, dan gaat het ook niet lukken.
Ik denk dat het veel te maken heeft met stress.. En ik vind mezelf niet echt aantrekkelijk momenteel, dat is ook een reden denk ik
[...]
Heftig Gear! Lijkt me voor jou ook heel vervelend. Je begrijpt dus niet waarom je geen zin hebt? Jij zit eigenlijk in dezelfde situatie als mijn vriend. Het is voor mij zo moeilijk te begrijpen. Ik vind mijn vriend enorm aantrekkelijk, dus ja de zin komt helemaal vanzelf, voor mij is die 'aantrekkelijkheid' en 'zin hebben' zeer sterk met elkaar verbonden. Hoe is dat voor jou?
Ja, normaal gezien voor mij ook, als ik iemand niet aantrekkelijk vind krijg ik nooit van z'n leven zin. Maar als ik iemand uiterlijk wel aantrekkelijk vind maar ik er niet verliefd op ben / van hou, dan gaat het ook niet lukken.
Ik denk dat het veel te maken heeft met stress.. En ik vind mezelf niet echt aantrekkelijk momenteel, dat is ook een reden denk ik
zaterdag 25 april 2015 21:42
quote:Gear schreef op 25 april 2015 @ 21:06:
[...]
Ja, normaal gezien voor mij ook, als ik iemand niet aantrekkelijk vind krijg ik nooit van z'n leven zin. Maar als ik iemand uiterlijk wel aantrekkelijk vind maar ik er niet verliefd op ben / van hou, dan gaat het ook niet lukken.
Ik denk dat het veel te maken heeft met stress.. En ik vind mezelf niet echt aantrekkelijk momenteel, dat is ook een reden denk ik
Blijkbaar heb ik iets gemist... je houdt dus niet meer van hem / bent niet meer verliefd op hem?
Dan is het natuurlijk heel logisch dat je geen zin hebt.
Met iemand die ik alleen qua uiterlijk aantrekkelijk vindt zou ik ook geen seks kunnen hebben, daar is het te intiem voor.
[...]
Ja, normaal gezien voor mij ook, als ik iemand niet aantrekkelijk vind krijg ik nooit van z'n leven zin. Maar als ik iemand uiterlijk wel aantrekkelijk vind maar ik er niet verliefd op ben / van hou, dan gaat het ook niet lukken.
Ik denk dat het veel te maken heeft met stress.. En ik vind mezelf niet echt aantrekkelijk momenteel, dat is ook een reden denk ik
Blijkbaar heb ik iets gemist... je houdt dus niet meer van hem / bent niet meer verliefd op hem?
Dan is het natuurlijk heel logisch dat je geen zin hebt.
Met iemand die ik alleen qua uiterlijk aantrekkelijk vindt zou ik ook geen seks kunnen hebben, daar is het te intiem voor.
zaterdag 25 april 2015 23:08
Ik zie mijn vriend a.s. maandag weer na een week niet gezien te hebben.
Het viel me eigenlijk reuze mee. Zit sinds tijden weer lekker in m'n vel sinds gisteren Omdat ik me erop ingesteld had dat ik hem niet zou zien heb ik 'm ook niet gemist. Heb er gisteren ook uitgebreid over gesproken met een vriendin die bijna in hetzelfde schuitje heeft gezeten, dat hielp ook zeker.
Nu maandag steeds dichterbij komt ga ik ook weer meer nadenken over wat ik wil en naar oplossingen zoeken. Ik heb het er met mijn vriend al over gehad of het misschien een optie was om naar een seksuoloog te gaan / relatietherapie, maar hij gaf aan dat hij daar nu nog niet aan toe is. Eerst maar eens proberen of het beter gaat als we elkaar minder zien. Gisteren heb ik de GGD gebeld om te vragen of zij mij misschien kunnen helpen met mijn eigen 'issues', heel vriendelijk geholpen en moest een vragenlijst invullen en zij gaan dan kijken of ik in aanmerking kom voor online consult bij een seksuoloog. Het lijkt me wel heel prettig om er even met een professional over te praten, dus ben benieuwd. Verder wil ik a.s. maandag toch eens aankaarten of het niet slim is als mijn vriend eens naar de huisarts gaat. Ik heb op internet wat informatie gevonden over laag testosterongehalte en ik herken wel symptomen bij hem, dus misschien goed als hij daar eens op getest kan worden?
Het viel me eigenlijk reuze mee. Zit sinds tijden weer lekker in m'n vel sinds gisteren Omdat ik me erop ingesteld had dat ik hem niet zou zien heb ik 'm ook niet gemist. Heb er gisteren ook uitgebreid over gesproken met een vriendin die bijna in hetzelfde schuitje heeft gezeten, dat hielp ook zeker.
Nu maandag steeds dichterbij komt ga ik ook weer meer nadenken over wat ik wil en naar oplossingen zoeken. Ik heb het er met mijn vriend al over gehad of het misschien een optie was om naar een seksuoloog te gaan / relatietherapie, maar hij gaf aan dat hij daar nu nog niet aan toe is. Eerst maar eens proberen of het beter gaat als we elkaar minder zien. Gisteren heb ik de GGD gebeld om te vragen of zij mij misschien kunnen helpen met mijn eigen 'issues', heel vriendelijk geholpen en moest een vragenlijst invullen en zij gaan dan kijken of ik in aanmerking kom voor online consult bij een seksuoloog. Het lijkt me wel heel prettig om er even met een professional over te praten, dus ben benieuwd. Verder wil ik a.s. maandag toch eens aankaarten of het niet slim is als mijn vriend eens naar de huisarts gaat. Ik heb op internet wat informatie gevonden over laag testosterongehalte en ik herken wel symptomen bij hem, dus misschien goed als hij daar eens op getest kan worden?
zondag 26 april 2015 00:36
quote:meldepel schreef op 25 april 2015 @ 21:42:
[...]
Blijkbaar heb ik iets gemist... je houdt dus niet meer van hem / bent niet meer verliefd op hem?
Dan is het natuurlijk heel logisch dat je geen zin hebt.
Met iemand die ik alleen qua uiterlijk aantrekkelijk vindt zou ik ook geen seks kunnen hebben, daar is het te intiem voor.
He? nee, zo bedoelde ik het niet. Jij vroeg of 'aantrekkelijkheid' en 'zin hebben' bij mij verband houdt, ik bedoelde 'ja, dat houdt verband, maar dat is niet genoeg om zin te krijgen' oftewel 'Ja, dat houdt verband, maar houden van/verliefdheid is normaal gezien (!) een grotere trigger' Maar nu niet, en ik weet niet waarom (waarschijnlijk/o.a.: slecht zelfbeeld, stress, ...)
Die verliefdheid is wel voorbij maar ik houd wel van hem en vind hem ook nog aantrekkelijk, dat is het iig niet.
[...]
Blijkbaar heb ik iets gemist... je houdt dus niet meer van hem / bent niet meer verliefd op hem?
Dan is het natuurlijk heel logisch dat je geen zin hebt.
Met iemand die ik alleen qua uiterlijk aantrekkelijk vindt zou ik ook geen seks kunnen hebben, daar is het te intiem voor.
He? nee, zo bedoelde ik het niet. Jij vroeg of 'aantrekkelijkheid' en 'zin hebben' bij mij verband houdt, ik bedoelde 'ja, dat houdt verband, maar dat is niet genoeg om zin te krijgen' oftewel 'Ja, dat houdt verband, maar houden van/verliefdheid is normaal gezien (!) een grotere trigger' Maar nu niet, en ik weet niet waarom (waarschijnlijk/o.a.: slecht zelfbeeld, stress, ...)
Die verliefdheid is wel voorbij maar ik houd wel van hem en vind hem ook nog aantrekkelijk, dat is het iig niet.
zondag 26 april 2015 00:38
quote:meldepel schreef op 25 april 2015 @ 21:42:
[...]
Blijkbaar heb ik iets gemist... je houdt dus niet meer van hem / bent niet meer verliefd op hem?
Dan is het natuurlijk heel logisch dat je geen zin hebt.
Ik ken trouwens genoeg mensen (vrouwen) die wel heel opgewonden kunnen worden van alleen 'aantrekkelijk' dus zo logisch is dat niet
[...]
Blijkbaar heb ik iets gemist... je houdt dus niet meer van hem / bent niet meer verliefd op hem?
Dan is het natuurlijk heel logisch dat je geen zin hebt.
Ik ken trouwens genoeg mensen (vrouwen) die wel heel opgewonden kunnen worden van alleen 'aantrekkelijk' dus zo logisch is dat niet
zondag 26 april 2015 10:38
quote:N1ka schreef op 24 april 2015 @ 12:53:
[...]
Het is niet aan mij of aan Wamozart of aan wie dan ook om te bepalen of wat jij wil, te veel is. Dat bepaal jij, en je vrouw. Het lijkt er nu natuurlijk wel op dat wat jij wil, voor haar waarschijnlijk te veel is. Maar zolang je daar niet (meer) over praat, zul je het ook niet weten. De sfeer van zo'n gesprek zou nooit verwijtend moeten zijn, omdat het helemaal niet gaat om de schuldvraag, maar om hoe om te gaan met de feiten. Het is niet haar schuld dat ze aan de medicijnen zit. Het is niet jouw schuld dat je behoefte hebt aan lichamelijke verbondenheid. Het alleen al proberen te zorgen dat alles (weer) bespreekbaar wordt, is ook een vorm van "connecten", tot elkaar komen. Als een gesprek niet lukt, zou je een brief kunnen proberen, zodat je haar in elk geval kunt zeggen wat je denkt, voelt, zonder direct in verwijten terecht te komen.
Ik begrijp precies wat je zegt, maar ik begrijp je vrouw ook heel goed, omdat ik zelf ook dit soort medicatie heb gehad in het verleden. Ik had op dat moment geen relatie, maar had ik die wel gehad, dan denk ik eerlijk gezegd niet dat die het zonder problemen had overleefd. Werkelijk geen haar op m'n hoofd of waar dan ook die in die periode rechtop zou kunnen staan van verliefdheid, verlangen, lust... Ik was seksueel gewoon echt dood. Voelde me man noch vrouw. Voelde me eigenlijk niet eens een mens. Het is een hele rare, nare, allesbepalende gewaarwording. Het lijkt mij voor je vrouw vreselijk dat ze er door jouw (normale) verlangens steeds aan herinnerd wordt dat ze zelf dus niet normaal is. Wellicht dat daar haar verwijtende houding vandaan komt. Het is gewoon pure onmacht.
Ik had het zelf zonder partner ook al zeer moeilijk met de hele situatie. Je zit slecht in je vel, je bent jezelf niet, letterlijk. Je voelt niks, je wil niks voelen. Het is gewoon overleven. Seks is dan echt het laatste waar je behoefte aan hebt. Je wil je juist zo veel mogelijk afsluiten van je lichaam, als je begrijpt wat ik bedoel. En nee, dan straal je dus niet uit dat je zin hebt in je man... want dat héb je dus niet. Al is hij de lekkerste vent op aarde. Wat dat betreft vind ik het wel een heel groot gebaar van je vrouw om jou tegemoet te komen met de planseks, wetende hoe zij zich ongeveer moet voelen. Als in: ze doet het puur voor jou. Maar als dit voor jou niet de oplossing is, zou ik het dus wel aankaarten, omdat ze zich nu met die planseks in haar optiek behoorlijk wegcijfert voor jou, terwijl jij er niet de beoogde voldoening en verbondenheid uit haalt. En als dat lang doorgaat, dan groeit daar iets heel erg scheef in wederzijdse verwachtingen.
Hoe het dan wel moet? Ik weet het niet. Ik denk dat het een kwestie van uitproberen is wat voor jullie beiden werkt. Maar dan moet je er wel beiden voor openstaan, en de situatie kunnen bespreken. Misschien zou zij het kunnen plannen, zoals nu, maar jou die planning niet vertellen, zodat er nog enige vorm van "spontaniteit" overblijft, in jouw optiek. Om maar iets te noemen.Wat mooi en helder omschreven van je.
[...]
Het is niet aan mij of aan Wamozart of aan wie dan ook om te bepalen of wat jij wil, te veel is. Dat bepaal jij, en je vrouw. Het lijkt er nu natuurlijk wel op dat wat jij wil, voor haar waarschijnlijk te veel is. Maar zolang je daar niet (meer) over praat, zul je het ook niet weten. De sfeer van zo'n gesprek zou nooit verwijtend moeten zijn, omdat het helemaal niet gaat om de schuldvraag, maar om hoe om te gaan met de feiten. Het is niet haar schuld dat ze aan de medicijnen zit. Het is niet jouw schuld dat je behoefte hebt aan lichamelijke verbondenheid. Het alleen al proberen te zorgen dat alles (weer) bespreekbaar wordt, is ook een vorm van "connecten", tot elkaar komen. Als een gesprek niet lukt, zou je een brief kunnen proberen, zodat je haar in elk geval kunt zeggen wat je denkt, voelt, zonder direct in verwijten terecht te komen.
Ik begrijp precies wat je zegt, maar ik begrijp je vrouw ook heel goed, omdat ik zelf ook dit soort medicatie heb gehad in het verleden. Ik had op dat moment geen relatie, maar had ik die wel gehad, dan denk ik eerlijk gezegd niet dat die het zonder problemen had overleefd. Werkelijk geen haar op m'n hoofd of waar dan ook die in die periode rechtop zou kunnen staan van verliefdheid, verlangen, lust... Ik was seksueel gewoon echt dood. Voelde me man noch vrouw. Voelde me eigenlijk niet eens een mens. Het is een hele rare, nare, allesbepalende gewaarwording. Het lijkt mij voor je vrouw vreselijk dat ze er door jouw (normale) verlangens steeds aan herinnerd wordt dat ze zelf dus niet normaal is. Wellicht dat daar haar verwijtende houding vandaan komt. Het is gewoon pure onmacht.
Ik had het zelf zonder partner ook al zeer moeilijk met de hele situatie. Je zit slecht in je vel, je bent jezelf niet, letterlijk. Je voelt niks, je wil niks voelen. Het is gewoon overleven. Seks is dan echt het laatste waar je behoefte aan hebt. Je wil je juist zo veel mogelijk afsluiten van je lichaam, als je begrijpt wat ik bedoel. En nee, dan straal je dus niet uit dat je zin hebt in je man... want dat héb je dus niet. Al is hij de lekkerste vent op aarde. Wat dat betreft vind ik het wel een heel groot gebaar van je vrouw om jou tegemoet te komen met de planseks, wetende hoe zij zich ongeveer moet voelen. Als in: ze doet het puur voor jou. Maar als dit voor jou niet de oplossing is, zou ik het dus wel aankaarten, omdat ze zich nu met die planseks in haar optiek behoorlijk wegcijfert voor jou, terwijl jij er niet de beoogde voldoening en verbondenheid uit haalt. En als dat lang doorgaat, dan groeit daar iets heel erg scheef in wederzijdse verwachtingen.
Hoe het dan wel moet? Ik weet het niet. Ik denk dat het een kwestie van uitproberen is wat voor jullie beiden werkt. Maar dan moet je er wel beiden voor openstaan, en de situatie kunnen bespreken. Misschien zou zij het kunnen plannen, zoals nu, maar jou die planning niet vertellen, zodat er nog enige vorm van "spontaniteit" overblijft, in jouw optiek. Om maar iets te noemen.Wat mooi en helder omschreven van je.
zondag 26 april 2015 13:48
quote:Gear schreef op 26 april 2015 @ 00:36:
[...]
He? nee, zo bedoelde ik het niet. Jij vroeg of 'aantrekkelijkheid' en 'zin hebben' bij mij verband houdt, ik bedoelde 'ja, dat houdt verband, maar dat is niet genoeg om zin te krijgen' oftewel 'Ja, dat houdt verband, maar houden van/verliefdheid is normaal gezien (!) een grotere trigger' Maar nu niet, en ik weet niet waarom (waarschijnlijk/o.a.: slecht zelfbeeld, stress, ...)
Die verliefdheid is wel voorbij maar ik houd wel van hem en vind hem ook nog aantrekkelijk, dat is het iig niet.Ah zo, oké! Ik had het anders opgevat. Lastig zeg!
[...]
He? nee, zo bedoelde ik het niet. Jij vroeg of 'aantrekkelijkheid' en 'zin hebben' bij mij verband houdt, ik bedoelde 'ja, dat houdt verband, maar dat is niet genoeg om zin te krijgen' oftewel 'Ja, dat houdt verband, maar houden van/verliefdheid is normaal gezien (!) een grotere trigger' Maar nu niet, en ik weet niet waarom (waarschijnlijk/o.a.: slecht zelfbeeld, stress, ...)
Die verliefdheid is wel voorbij maar ik houd wel van hem en vind hem ook nog aantrekkelijk, dat is het iig niet.Ah zo, oké! Ik had het anders opgevat. Lastig zeg!
zondag 26 april 2015 13:50
quote:Gear schreef op 26 april 2015 @ 00:38:
[...]
Ik ken trouwens genoeg mensen (vrouwen) die wel heel opgewonden kunnen worden van alleen 'aantrekkelijk' dus zo logisch is dat nietJa klopt, dat is ook zo. Ook ik heb weleens een ons gehad. Maar ik zou het wel kunnen begrijpen als je geen seks met iemand wil die je 'alleen maar' aantrekkelijk vindt, dacht dat je dat bedoelde.
[...]
Ik ken trouwens genoeg mensen (vrouwen) die wel heel opgewonden kunnen worden van alleen 'aantrekkelijk' dus zo logisch is dat nietJa klopt, dat is ook zo. Ook ik heb weleens een ons gehad. Maar ik zou het wel kunnen begrijpen als je geen seks met iemand wil die je 'alleen maar' aantrekkelijk vindt, dacht dat je dat bedoelde.
