Laag libido partner, hoe ga ik daarmee om?

17-03-2013 19:15 2437 berichten
Hallo allemaal,



Hier is iedereen welkom om te praten over het (langdurig) lage of afwezige libido van je partner.

Dit probleem kan een groot issue zijn binnen de relatie.

Waar loop je tegenaan? Hoe ga je ermee om? Wil je ervaringen delen, van je af huilen of even lekker "zeuren"?

Schrijf het hier van je af!



Dit topic is een vervolg op Depressief door laag libido vriend



Dat topic heeft inmiddels de 3000 postings bereikt.

Er valt blijkbaar zoveel over te schrijven dat dit deel niet specifiek over één persoon gaat, maar over iedereen die hier tegenaan loopt.



Voor iedereen die het eerste topic nog niet heeft gelezen:

Ik heb zelf niet meer met het probleem te maken, maar schrijf hier wel mee om mijn ervaringen te delen. Er is behoefte aan een deel twee, dus bij deze heb ik deze geopend.
Heel begrijpelijk Merle. Ik had precies hetzelfde. Mijn ex had ook een dominante moeder. Het huwelijk tussen zijn vader en moeder was ook meer een verstandshuwelijk en eigenlijk van jongs af aan was hij "bang" voor seks, volgens hem dan. Ik kon maar niet geloven dat hij twee langen relaties van 5 en 9 jaar gehad had met vrouwen die, volgens hem dan weer, er niets van hebben gemerkt en waarbij seks totaal geen issue was laat staan er over gepraat werd.. Hoewel het verhaal later wel veranderde. Het bleek dat zijn laatste ex waar hij mee getrouwd was een bipolaire stoornis had en stopte met de medicijnen, want ze wilden kinderen. Zij had toen altijd zin in seks en eiste het. Als hij nee zei werd ze woedend.



Allemaal sneu voor hem, maar ik ben behoorlijk boos geweest op hem. We kregen seksuele problemen in onze relatie vanwege een lichte vorm van vaginisme.. Ik ging meerdere malen naar de dokter en schafte zelf een dilatorset aan. Ik moest vaker huilen, want ik vond het vreselijk dat ik pijn had bij het vrijen. Toen ik zo bezig was met die dilatorset en mijn dokter regelmatig bezocht begon mijn ex tegen te sputteren. "Seks is niet belangrijk, een relatie is meer dan dat, ik wil niet drie keer op een dag. Ik moet seks!" Ik was intens verdrietig dat seks niet lukte. Ik had vaker huilbuien en hij kon me op een of andere manier niet steunen in mijn "onkunde". Ik begreep er totaal niets van. Ik had soms brandende pijn bij het vrijen en hij vergeleek mij met een manische, overgeile vrouw waar hij een trauma aan had overgehouden. Hoe kun je überhaupt dénken dat een vrouw de hele dag door geneukt wil worden als ze last heeft van vaginisme. Hij heeft achteraf wel toegegeven dat hij geprojecteerd heeft. Hij dacht dat de pijn aan hem lag.



Je weet niet niet hoe blij en opgelucht ik ben dat ik hier vanaf ben.



Ik wil nooit meer voor seks hoeven te vechten. Ik wil dat het er IS. Pech voor diegenen die dat overdreven vinden.
Alle reacties Link kopieren
Ik vind het shockerend om te lezen dat zoveel mensen een dermate trauma in de jeugd hebben opgelopen door dominatie van de een of andere ouder dat het in hun volwassen leven ik zou haast willen zeggen 'castreert'.



Lorely: Je hebt helemaal gelijk. Vechten voor seks is niet nodig. Wat jij hebt meegemaakt is werkelijk ... Het is het vingertje dat naar jou wijst, wat eigenlijk naar de eigen borst moet gaan. Ok, hij heeft het later alsnog gedaan, maar toen was het leed al geschiedt.



en voor Feetje: wat fijn dat het allemaal aan de pil bleek te liggen. Nou ja, niet echt, maar je snapt wat ik bedoel. Zo'n ding mik je het raam uit en het komt er niet meer in, zeg maar.
Loreley, ik ken je hele verhaal. Ik lees al mee vanaf het begin. Ik vind dat dat verhaal van je ex/vriend over zijn seksbeluste ex die seks eisde van hem, wel een jankverhaal hoor en dat jij een tijdje last had van vaginisme is ook de oorzaak niet van zijn probleem (gelukkig is het jouw probleem niet meer!). Daar kan ik dus niet tegen dat deze mannen anderen de schuld geven van hun probleem. En daarmee bedoel ik niet een dominanter tang van een moeder. Zij heeft wel een heel groot aandeel hierin. Bang voor intimiteit door een afschuwelijke moeder. En bedankt ma
Mopsie, lees je nog wel eens mee? Ik heb veel gehad aan jouw bijdragen. Het werd niet beter ookal deed ik nog zo m'n best. Je had gelijk
Wat in je jeugd kapot is gemaakt kun je niet meer goedmaken. Zelfs niet met de juiste vrouw en bakken vol liefde.
Het ligt eraan Merle, of die persoon er echt aan gewerkt heeft om dingen te verwerken. Ik ken mensen die een naar verleden hebben en nu toch redelijk functioneren. Ook op relationeel gebied.



Mijn ex bijvoorbeeld beweerde bij hoog en bij laag dat hij zijn huwelijk verwerkt had bij een psychologe die EMDR toepaste en precies zoals bij Piratesse, was het seksuele aspect totaal niet aan bod gekomen. Neuh, dat was niet belangrijk natuurlijk Dat kwam mooi op mijn bord. Het was een klap in mijn gezicht, toen hij een keer zei dat sinds .......... (naam ex) seks voor hem eigenlijk niets meer betekende. Hij zei dat hij op den duur alleen maar over andere vrouwen fantaseerde als hij seks met haar "moest" hebben. Hij voelde zich door haar aangerand.



Ik ben normaal erg meelevend, maar ik werd op de duur behoorlijk pislink. Je bent gvd een volwassen kerel en je bent te schijterig om "nee" te zeggen en aan te geven dat je op den duur een afkeer kreeg van seks? Tja, hij wilde ook wel graag een kind.



En tegen mij kon hij wel keihard nee zeggen. Dat was geen probleem.
Seksuele problemen en in het bijzonder een zeer groot verschil in verlangen worden naar mijn mening nog sterk onderschat. Ook door doktoren en psychologen. Het is maar seks, hè. Je gaat er niet dood aan als je het niet hebt. Als vrouw heb je altijd je dildo nog.
Lorely, ik vind dat verhaal dat je ex jou vertelt niet geloofwaardig als verklaring voor zijn gedrag. Het is zand de ogen strooien van jou. Ipv kritisch naar zijn aandeel kijken. Aan z'n volgende vriendin gaat hij misschien wel vertellen dat jij zijn 2e seksbeluste dwingende ex was. Oh wat een pech heeft deze man toch steeds. Ook dat hij zegt dat hij een relatie heeft gehad met een vrouw waar seks totaal geen issue was, dat geloof ik gewoon niet. Maar Lorely, het maakt nu niet meer uit. Je bent ervan af gelukkig
Ik heb begrepen dat als je tussen je nulde en 3e jaar emotioneel bent verwaarloost en/ of geslagen, dat dat onuitwisbare schade oplevert die je niet meer in kunt halen. Onveilige hechting. Misschien helpt intensieve therapie een beetje, maar the damage has been done
Alle reacties Link kopieren
Hallo, ik heb even wat gelezen op dit toppic, veel herkenning, fijn om te lezen. Ik zal een schets maken van mijn situatie. 16 jaar getrouwd, 2 dochters. In het begin had mijn man een prima libido. Na een jaar veranderde dat, hij zei dat hij moe was, druk met werk etc. Het werd niet beter, af en toe een paar weken had hij wat meer zin en dan zakte het weer af. Hij wilde er niet over praten. Door de jaren heen werd het erger, er waren tijden dat we maanden niet intiem waren. En ik bleef maar vragen en praten en oplossingen bedenken. Hij deed niets. Ik kreeg ook elke keer een ander antwoord; ik ben moe, veel aan mijn hoofd, de nieuwigheid is er af, je wil te graag, ik heb gewoon geen zin etc. Ik nam deze antwoorden serieus en ging er mee aan de slag voor zo ver ik dat kon. Hij deed er niks mee. Het krijgen en houden van een erectie is lastig en klaarkomen gaat ook moeilijk bij hem. Hier is hij op mijn aandringen voor naar de huisarts geweest en die schreef viagra voor en dat was het. Volgens mij heeft man niet over zijn libido gepraat. Inmiddels gaat het met de seks redelijk, we doen het op mijn verzoek tot afspraak 1 keer per week.... Hij kan op vrijdagavond opmerken; oh we moeten deze week nog seksen. Maar we slaan weer steeds vaker een week over. Sinds een jaar hebben we een open relatie (na jaren er over gepraat te hebben) mij heeft dit altijd aangesproken en man leek het wel spannend om weer eens met een andere vrouw te vrijen. Echter steekt hij hier weinig tijd en energie in dus het is er nog niet van gekomen. Ik zelf heb een minnaar waar ik waanzinnige seks mee heb. Heel fijn maar sinds een paar weken begint het het gemis thuis uit te vergroten... Man kampt ook met depressies. Wat veel kan verklaren maar op het moment voel ik me opgebrand. Ik ben moe van het werken, afgewezen worden, de onzekerheid etc, en ik ben boos, boos dat ik degene ben die steeds maar weer aan het werk gaat en hij het zich laat aanleunen. Ik voel me zo stom dat ik dit al die jaren maar gepikt heb en mezelf maar wegcijferde.... Beetje lang en chaotisch verhaal geworden, fijn om het een keer van me af te kunnen schrijven.
Alle reacties Link kopieren
Aanvulling: ik heb met man besproken dat ik het zat ben. Dat ik niet weet of dit voldoende is voor mij en dat ik twijfel of ik verder wil. Eerst vond hij het onzin maar toen ik voet bij stuk hield schrok hij. Hij gaat nu in terapie (uit zichzelf). Ik zou dolblij moeten zijn.... Maar dat ben ik niet.... Hij heeft me zo vaak afgewezen en laten zitten ik ben boos en gekwetst.... Vind het ook heel onaantrekkelijk dat ik eerst moet afbreken en dat hij dan wel in actie komt. En het gevoel dat ik hem zo lang heb 'gesmeekt' om seks voelt ook heel rot.
Triest, hoor, Crypto. En ook weer zo herkenbaar. Mijn ex had ook erectieproblemen. Hij ging naar de dokter. Er werd niets verteld over zijn levenswijze, houding, laat staan dat de dokter even een lichamelijk onderzoek doet. Nee, hup meteen Cialis voorgeschreven. Het werkte een keer en daarna was het weer pet. Je hebt het als libidovolle partner maar gewoon te pikken.



Je hebt domweg drie opties die je zelf kunt doen: relatie verbreken, een open relatie voorstellen of accepteren dat je een partner hebt die niet wil.



Dank je Merle ook voor voor jouw reacties.
Alle reacties Link kopieren
hey crypto!

jouw verhaal is dat van mij en dan een stapje verder. je beschrijft precies waar ik bang voor ben. (het gemis thuis is vergroot)Aan de andere kant suddert bij mij nu een soort 'woede'. Wat voor man ben je als je een ander laat opknappen waar jij te beroerd voor bent. Je partner is toch verdorie geen keuken waar je iemand voor inschakelt om hem te laten plaatsen omdat je zelf twee linkerhanden hebt! Elke keer als ik naar hem kijk, lijkt er een stukje van mij te sterven.



Zoals je weet heb ik volgende week het gesprek met de peut en dan zal ik mijn woede ( partner zal er wel niet bij zijn) kunnen ventileren. misschien klinkt het haar bekend in de oren.
Alle reacties Link kopieren
Loreley, je ex.... Waren jullie lang bij elkaar? En heeft dit meegespeeld bij de breuk?



Meiroosje; ik begrijp je woede. Ben er zelf ook vaak kwaad over geweest. En dan vooral over zijn nonchalante houding over dit probleem. Het afgelopen jaar was ik er niet meer kwaad over. Mijn aandacht werd verlegd door het minnaren. En nu sinds een paar weken komt de woede en ontevredenheid terug. Hij is niet alleen met seks passief maar met heel veel dingen, hij blowd regelmatig en gaat heel laat naar bed waardoor altijd moe. Toen ik aangaf dat ik het zat was, heeft hij zich aangemeld voor therapie en is hij gestopt met blowen en gaat hij eerder naar bed. Dit heeft hij al zo vaak gedaan en duurde altijd maar een paar weken.... Het nieuwe is dat hij in therapie gaat, ik wou dat ik er blij over kon zijn.... Een vriendin zei deze week tegen me; 'echt kloten, hopelijk pakt hij nu door en helpt de therapie want jij gaat toch niet bij hem weg ivm de kinderen en dat weet hij, en dan kan dit dus voor eeuwig duren' Ik vond dit zo confronterend want ze heeft gelijk...
Alle reacties Link kopieren
Meiroosje, gaat je man niet mee naar de seksuoloog?
Alle reacties Link kopieren
dat zal eraan liggen; hij ziet op dit moment de meerwaarde van het gesprek niet in. dus of ik hem meekrijg weet ik niet.

de uitnodiging van de peut naar hem toe staat in elk geval.
quote:Meiroosje schreef op 29 november 2015 @ 23:09:





Ik denk dat alles staat of valt met de wil of onwil van de niet-sekswensende/laaglibidobezittende/geefhetbeestjeeennaam partner op verschillende gebieden.

1. de eerlijkheid naar zichzelf en de partner toe: ik WIL geen seks. (ik doel nu niet op aseksualiteit maar op de wens tot het hebben van seks met de partner)

2. de realisatie: ik doe mijn partner te kort

3.Wat is mijn rol in de relatie en IS er nog een relatie en zo neen, kan ik die nog terugkrijgen en zo ja, hoe?



De sekswensende partner heeft ook een taak

1.hoe moe ben ik van het vechten? En eerlijk zijn daarin.

2 is er nog een reden om te vechten, wat hebben we samen nog?

3 is er een compromis mogelijk en zo ja, waar liggen onze grenzen?



Bij ons is het tot een zeer fijn gesprek gekomen nadat we bij de peut weggingen. Mijn man heeft echt, oprecht toegegeven voor het eerst, dat seks er gewoon niet inzit. Voor zichzelf heeft hij toen besloten dat ik eventueel een minnaar zou mogen nemen.

Dat was voor mij een enorme verrassing omdat hij eerder had aangegeven dat dit absoluut niet bespreekbaar was. Hoe ik daar in sta? Hoe verleidelijk het ook is om daarmee in zee te gaan; er zitten haken en ogen aan. Vandaar dat ik nog een gesprek heb met de peut.







Dank je wel voor deze post.



(even off topic, ik vind het in dit topic heel fijn, open en eerlijk en met respect, is bijna enige reden dat ik hier nog kom, dank jullie allemaal)



De punten die je hierboven schrijft: ja! Hier ga ik mee aan de slag met hem.

Ik wil horen hoe het zit. Eerlijk. Ook als het is "nee, ik wil geen sex met jou". Dan is de hoop weg, en het realisme terug. Dat heb ik nodig om wel of niet verder te kunnen.

Het is niet zo gemakkelijk om weg te gaan bij de man van wie ik hou, wat anderen ook moge zeggen. Ik hou van hem.

Ik ben wel uitgevochten inmiddels, merk ik aan alles.



Wat jij schrijft, over dat de mogelijkheid er nu wél is tot minnaar, daar hoop ik op bij mij. Heb dit wel vaker met hem besproken, maar de uitkomst was toen een ferme NEE.

Dat er haken en ogen aan zitten, ja. Zeker.

Wat ik net schreef, over dat we hier eerlijk zijn? Dat moet ik ook zijn. Ik heb sex gehad met iemand anders, een paar weken geleden. Het was zo onbeschrijflijk fijn om na zo'n lange tijd iemand met begeerte naar me te zien kijken. Dat mijn lichaam werd 'gebruikt' voor iets anders dan een intellectueel verhikel, om weer te voelen hoe het is om dichtbij iemand te zijn. Om uren (het waren uren ipv een kwartiertje) te genieten van seks, elkaar. Ja sorry, het klinkt allemaal zo heel dramatisch, maar ik was zo gelukkig. Alsof ik weer ging leven. Deze man zal nooit tippen qua karakter aan mijn eigen man, dat weet ik ook, maar ik ben hem dankbaar voor die nacht.

Ik voel me niet schuldig. Niets.



Het stomme was, dat ik het liefst alles wilde vertellen tegen mijn man. Niet uit schuldgevoel dus, maar omdat hijmijn beste vriend is. Vond, en vind, het niet fijn om dit niet te delen.



Bon. Meisroosje, wil je vertellen wat er in je hoofd omgaat?
quote:merle78 schreef op 30 november 2015 @ 23:51:

[...]





Mijn inmiddels ex had ook een buitengewoon egocentrische en dominante moeder. Jij als volwassen vrouw met verlangens triggert iets in hem. Iets wat maakt dat hij geen seks met je wil. Weet je, het is niet jouw schuld. Het heeft te maken met zijn relatie met z'n moeder.



Mijn ex had een moeder die niet knuffelde, maar die hem strafte, als hij haar niet gehoorzaamde. Hij moest perfect zijn van haar. Dat was hij niet en zij vernederde hem.



Het onthouden van seks/affectie als vorm van passieve agressie. Dit was tenminste wat er tussen mij en m'n ex speelde. Ik heb zijn jeugdtrauma onderschat. Ik ben eruit gestapt. Ik kon niet meer met een man zijn die een afkeer had van seks met mij. Het vrat aan me.



Merle, hoe lang zijn jullie samen geweest? Was er ooit wel goede en/of frequente seks?



Ben trouwens wel verbaasd over al deze moeders. Heb me nooit afgevraagd (tot nu dus ) of er een verband is tussen het gedoe met zijn moeder en de geen seks. Of misschien is het verband meer trauma door gedrag van moeder, waardoor depressief, waardoor geen/laag libido?
Alle reacties Link kopieren
op dit moment gaat er in mijn hoofd niet zo gek veel om, moet ik zeggen . Ik schrik alleen van mijzelf omdat ik met zulk wantrouwen naar mijn partner kijk.( Gisteren vertoonde hij flirtgedrag (ik trap er niet in, en dat bleek later maar goed ook). Het lijkt alsof hij twee gezichten heeft. ik denk steeds: wie ben jij toch?) Daarnaast is er een stukje woede, zoals gezegd; wat voor man ben je als je het een ander 'laat opknappen' in seksueel opzicht.



dat je vreemd bent gegaan is absoluut begrijpelijk. de impacht die het op jou had in immens(in positieve zin). Dat je geen schuldgevoel hebt, is logisch. dat je het met je man wilt delen ook. uit gewoonte; hij was sowieso je 'beste vriend' en daar vertel je nou eenmaal tegen dat je jezelf goed voelt. (over wat dan ook)



even voor mijn beeldvorming en in het kader van een mogelijke 'zoektocht' van mijn kant: was hij iemand die gewoon op je pad kwam en heb je toen de kans gegrepen? Een van de dingen waar ik mee zit is dat het met zo'n 'zoektocht' toch net een tikje mechanisch en zakelijk kan zijn en ik denk dat het dan ook anders uitwerkt. Maar misschien zit ik er naast, dus vandaar mijn vraag.
Alle reacties Link kopieren
Piratesse, zo herkenbaar. Ik had dat ook, ik voelde me super maar ik Heb nooit het gevoel gehad het te willen delen met hem. Daarvoor was de afstand tussen ons al te groot geworden.
Meiroosje, gewoon iemand die op mijn pad kwam. Hij maakte nogal wat werk van me en ik ging er op in. Weet je, ik denk dat ik ervoor open stond en dat dat werd opgepikt door het andere geslacht. Hij was op de hoogte van mijn getrouwde status, hij wist dat het geen relatie-ding zou worden.



Je zegt 'woede', en die snap ik. Wat kun je kwaad worden hè, hierover. Hoeveel je er ook over praat, samen, de woede blijft. Is misschien niet heel aardig, maar het is wél zo. Hetzelfde met het flirtgedrag (doet mijn man ook), toch weer die deur open zetten en ook al ga je er niet op in, dat sprankje hoop is er weer even en hop! weer weg. Het is, nu ik dit zo opschrijf, spelen met onze gevoelens. Ze doen het vast niet opzettelijk, ze zijn waarschijnlijk op dat moment echt in flirtstemming.

Ik heb niet alles teruggelezen, maar is het bij jullie ooit goed geweest?

Hè verdorie, we zitten in lastig parket meid. Ik schrijf later verder, moet nu heeeeeel opschieten voor werk.
quote:Piratesse schreef op 03 december 2015 @ 20:09:

[...]





Merle, hoe lang zijn jullie samen geweest? Was er ooit wel goede en/of frequente seks?





Ben trouwens wel verbaasd over al deze moeders. Heb me nooit afgevraagd (tot nu dus ) of er een verband is tussen het gedoe met zijn moeder en de geen seks. Of misschien is het verband meer trauma door gedrag van moeder, waardoor depressief, waardoor geen/laag libido?



Wij waren 4,5 jaar samen. Hij viel op me omdat hij mij een sexy vrouw vond. De eerste 6 maanden hadden wij frequente seks. Niet echt met veel passie, maar ik was verliefd en ik dacht hij ook. En sommige mannen zijn nu eenmaal wat meer verlegen in bed. Zo dacht ik.



Daarna ging hij het ontwijken of deed hij het uit een soort plicht (zonder spontaniteit of passie) .



Hij deed het voorkomen alsof ik zijn afkeer had veroorzaakt met mijn gedrag. Als ik maar wat afwachtender, attenter en respectvoller was dan was ik voor hem aantrekkelijker geweest. Ik heb zo m'n best gedaan om weer door hem gezien te worden. Tevergeefs. Het heeft m'n zelfvertrouwen een knauw gegeven.



Het onderwerp was onbespreekbaar en werd meteen op mijn bordje gelegd. Hij was steeds bezig mijn liefde en affectie te ontwijken. Z'n gereedschap werkt prima en hij keek wel naar internetporno als ik er niet was (heb ik gezien in zijn geschiedenis).



Het is een hele mooie man die bijna dagelijks in de sportschool is om z'n lijf te boetseren. Een prachtig lijf waar ik niet aan mocht komen. Als hij had gedoucht dan trok hij in de douchecabine zijn boxer alvast aan zodat hij niet naakt langs me hoefde te lopen.



Ik denk dat de relatie met je moeder cruciaal is voor je latere relaties. Als het goed is leer je van je moeder wat veiligheid, intimiteit en vertrouwen is (van wie anders?). Als je moeder deze 3 dingen niet in huis heeft dan werkt dat door in je volwassen leven. Voor hem is kwetsbaar zijn gevaarlijk, je wordt afgewezen en vernederd als je kwetsbaar bent. Probeer dat maar eens recht te trekken. Het is mij met de beste wil van de wereld (want ik hield zoveel van hem) niet gelukt.
Wij waren ook nog getrouwd omdat ik zwanger was. Toen de baby er was en ik noodgedwongen 5 dagen moest werken 6 weken na de bevalling (hij had geen werk en we hadden geen WW meer).



Toen heeft hij (tegen mijn zin) z'n moeder het roer over laten nemen in ons nieuwe gezinnetje. Ik kende haar nauwelijks en ineens was ze daar dagelijks om ons 'te helpen'.



Zij heeft ons huwelijk ontwricht; ze heeft hem zo gemanipuleerd dat hij ging denken dat ik een slechte moeder was. Naast dat er weinig seks was, kwam er ook nog wantrouwen en minachting bij. Hij werd agressief tegen mij.



Toen wist ik het: 'ik gun mijn dochter een ontspannen jeugd en een moeder die goed un haar vel zit' na de zoveelste woede uitbarsting naar mij toe (aangewakkerd door mijn schoonmoeder) heb ik een echtscheiding aangevraagd na 1 jaar huwelijk en een baby van 1 jaar.



We hebben een co-ouderschap. Hij is nu wel in therapie bij een therapeut die gespecialiseerd is in familieleden van mensen met een (narcistische) persoonlijkheidsstoornis). Gelukkig toont hij wel liefde en affectie naar onze dochter. Die liefde is puur en dat zie je. Gelukkig voor mijn dochter.



Nu hoor ik dat de vriendin van zijn broer ook klaagd over het gebrek aan seks en affectie.



Z'n moeder vind zichzelf geweldig en zegt dat ik zo'n onzekere vrouw ben dat ik me bedreigt voel door haar en dat dat mijn probleem is. Ze zei ook dat ik een postnatale depressie had (zonder aanwijsbare reden) en dat dat heel zielig was voor mijn dochter. Ze pakte mij dochter uit m'n handen als ik thuis kwam van werk. Ze zei: 'ze huilt bij jou, laat de verzorging maar over aan mij en haar vader'.
Alle reacties Link kopieren
Meiroosje, mijn eerste minnaar kwam ik ergens tegen. De 2 erna via internet (SL). Ik vind via sl prettiger omdat je dan veel gerichter kunt zoeken en het is gelijk duidelijk dat je een SECOND Love zoekt, je hoeft verder niks uit te leggen. Het nadeel van ergens tegenkomen is ook dat het te dichtbij je echte leven kan zijn wat weer allerlei complicaties mee kan brengen...



Ik ben echt in shock over de link naar de relaties met moeders! Man heeft een narcistische moeder waar hij een heel rare band mee heeft. Ze verwaarloosd en kwetst hem maar hij blijft maar moeite voor haar doen en het goed praten, gek word ik er van! Zou het werkelijk verband houden met zijn libido?



Merle; pijnlijk herkenbaar op een paar stukken. Man heeft lang volgehouden dat het door mijn houding kwam. Ik zou te makkelijk zijn en te graag willen.... Ik voelde me zo goedkoop als hij dat zei... Ik probeerde daar wat aan te doen, deed mijn best om niet 'ordinair' te zijn (dat was ik trouwens helemaal niet). Ben zo kwaad dat ik er mee aan het werk ging en hij niet, terwijl het zijn probleem is! Hij had hier in vorige relaties ook al last van bleek veel later. Ben je inmiddels over de breuk heen?
Alle reacties Link kopieren
Wat een heftige verhalen hier.

Bij vriend en mij gebeurt al een hele tijd bijna niets in bed.

Ook een aantal keren vreemdgegaan, met iemand van vroeger die ik toevallig weer tegenkwam. Dus net zoals bij een aantal anderen kwam deze eerste op mijn pad. Ben nu aan het zoeken naar een andere minnaar via SL. Vind het nog wel lastig, maar ook spannend.

Ik had ook geen schuldgevoel na vreemdgaan trouwens. Had dat eigenlijk niet helemaal verwacht van mezelf. Lang geleden was vreemdgaan iets dat ik niet vond kunnen, maar dat voelt nu dus anders.

Dit is een oud topic. Het topic is daarom gesloten.
Maak een nieuw topic aan om verder praten over dit onderwerp.

Terug naar boven