Seks
alle pijlers
Laag libido partner, hoe ga ik daarmee om?
zondag 17 maart 2013 19:15
Hallo allemaal,
Hier is iedereen welkom om te praten over het (langdurig) lage of afwezige libido van je partner.
Dit probleem kan een groot issue zijn binnen de relatie.
Waar loop je tegenaan? Hoe ga je ermee om? Wil je ervaringen delen, van je af huilen of even lekker "zeuren"?
Schrijf het hier van je af!
Dit topic is een vervolg op Depressief door laag libido vriend
Dat topic heeft inmiddels de 3000 postings bereikt.
Er valt blijkbaar zoveel over te schrijven dat dit deel niet specifiek over één persoon gaat, maar over iedereen die hier tegenaan loopt.
Voor iedereen die het eerste topic nog niet heeft gelezen:
Ik heb zelf niet meer met het probleem te maken, maar schrijf hier wel mee om mijn ervaringen te delen. Er is behoefte aan een deel twee, dus bij deze heb ik deze geopend.
Hier is iedereen welkom om te praten over het (langdurig) lage of afwezige libido van je partner.
Dit probleem kan een groot issue zijn binnen de relatie.
Waar loop je tegenaan? Hoe ga je ermee om? Wil je ervaringen delen, van je af huilen of even lekker "zeuren"?
Schrijf het hier van je af!
Dit topic is een vervolg op Depressief door laag libido vriend
Dat topic heeft inmiddels de 3000 postings bereikt.
Er valt blijkbaar zoveel over te schrijven dat dit deel niet specifiek over één persoon gaat, maar over iedereen die hier tegenaan loopt.
Voor iedereen die het eerste topic nog niet heeft gelezen:
Ik heb zelf niet meer met het probleem te maken, maar schrijf hier wel mee om mijn ervaringen te delen. Er is behoefte aan een deel twee, dus bij deze heb ik deze geopend.
maandag 9 januari 2017 11:48
weer iemand met 4x per week.
Mijn inziens heb je niets te klagen.
Stuur elkaar leuke sexy apjes en waarom zou je ook gewoon niet kunnen zeggen "ik heb zin"
Schrijf desnoods "hmmmmm Ik heb zo'n zin in jou" met hartjes ,kusjes .
Je hebt onder de emoticons een tong staan en een opengemaakte banaan. , die kan je ook gebruiken omaan te geven te willen vrijen.
ALs ik ergens lees "man heeft laag libido", denk ik in weken geen zin of zelfs maanden geen zin.
Nogmaals seks is geen wedstrijd van Ik doe het tig keer per dag, week, maand.
Niemands libido is het zelfde. Het is de kunst om het allebei naar jullie zin te hebben.
Als je de ene week maar 1x vrijt en de andere week 2 of 3 x . moet dat niet uitmaken.
en Nadine
Dat wat er nu is, gaat ook weer over.
Ook ik ken maanden waarin heel veel gevreeën werd en dan weer een maand dat er minder gevreeën werd.
Jullie zijn geen robots. Het gaat erom of de seks, het houden van blijft in jullie relatie.
Of je er wel of geen punt van maakt.
Mijn inziens heb je niets te klagen.
Stuur elkaar leuke sexy apjes en waarom zou je ook gewoon niet kunnen zeggen "ik heb zin"
Schrijf desnoods "hmmmmm Ik heb zo'n zin in jou" met hartjes ,kusjes .
Je hebt onder de emoticons een tong staan en een opengemaakte banaan. , die kan je ook gebruiken omaan te geven te willen vrijen.
ALs ik ergens lees "man heeft laag libido", denk ik in weken geen zin of zelfs maanden geen zin.
Nogmaals seks is geen wedstrijd van Ik doe het tig keer per dag, week, maand.
Niemands libido is het zelfde. Het is de kunst om het allebei naar jullie zin te hebben.
Als je de ene week maar 1x vrijt en de andere week 2 of 3 x . moet dat niet uitmaken.
en Nadine
Dat wat er nu is, gaat ook weer over.
Ook ik ken maanden waarin heel veel gevreeën werd en dan weer een maand dat er minder gevreeën werd.
Jullie zijn geen robots. Het gaat erom of de seks, het houden van blijft in jullie relatie.
Of je er wel of geen punt van maakt.
maandag 9 januari 2017 13:24
Ik merk dat de manier van communiceren hier niet prettig voor mij werkt en merk een negatieve spiraal in dit topic.
In mijn ogen is een laag libido wat je er zelf van maakt. Als iemand gewend is dagelijks te vrijen en dat is in een nieuwe relatie "maar 1x" in de week, dan is dat voor die persoon laag. Sinds wanneer mag je pas van een laag libido spreken als je minstens een x aantal weken of maanden geen sex hebt gehad? Dat veroordelen op "het is niet laag, en mijn situatie is erger", daar houd ik niet van. Ik had gehoopt op open communicatie hier en ervaringen uitwisselen in plaats van oordelen.
Daarbij geef ik aan dat het beter gaat, met tips erbij die misschien voor anderen kunnen werken. Ik merk dat er in dit topic nogal negatief gereageerd wordt als in "dat is tijdelijk" etc. Waarom niet gewoon blij voor iemand zijn dat het beter gaat en hopen dat het zo blijft gaan? Ik merk een negatieve spiraal in dit topic en dat vind ik jammer.
Ik ga dus berichten verwijderen i.v.m. herkenbaarheid.
In mijn ogen is een laag libido wat je er zelf van maakt. Als iemand gewend is dagelijks te vrijen en dat is in een nieuwe relatie "maar 1x" in de week, dan is dat voor die persoon laag. Sinds wanneer mag je pas van een laag libido spreken als je minstens een x aantal weken of maanden geen sex hebt gehad? Dat veroordelen op "het is niet laag, en mijn situatie is erger", daar houd ik niet van. Ik had gehoopt op open communicatie hier en ervaringen uitwisselen in plaats van oordelen.
Daarbij geef ik aan dat het beter gaat, met tips erbij die misschien voor anderen kunnen werken. Ik merk dat er in dit topic nogal negatief gereageerd wordt als in "dat is tijdelijk" etc. Waarom niet gewoon blij voor iemand zijn dat het beter gaat en hopen dat het zo blijft gaan? Ik merk een negatieve spiraal in dit topic en dat vind ik jammer.
Ik ga dus berichten verwijderen i.v.m. herkenbaarheid.
maandag 9 januari 2017 14:02
Ik veroordeel niemand hier en ik bedoel het ook niet negatief
een laag libido is wel degelijk iemand die weinig of geen zin in vrijen heeft. Als er sprake is van 3 a 4x per week seks, spreek je niet over een laag libido, dat is gewoon een feit.
en tuurlijk valt het tegen , als je gewend bent elke dag te vrijen en dit ineens wegvalt en er maar 1x in de week gevreeën wordt.
Ik ben hartstikke blij met wat je nu beleefd en ik hoop voor jou dat dit mag blijven tot het eind der dagen.
Maar verwacht geen sprookjes. Onze hormonenhuishouding veranderd met de jaren. Geniet van elkaar zolang het duurt.
Dat is het geen ik je wilde meegeven.
een laag libido is wel degelijk iemand die weinig of geen zin in vrijen heeft. Als er sprake is van 3 a 4x per week seks, spreek je niet over een laag libido, dat is gewoon een feit.
en tuurlijk valt het tegen , als je gewend bent elke dag te vrijen en dit ineens wegvalt en er maar 1x in de week gevreeën wordt.
Ik ben hartstikke blij met wat je nu beleefd en ik hoop voor jou dat dit mag blijven tot het eind der dagen.
Maar verwacht geen sprookjes. Onze hormonenhuishouding veranderd met de jaren. Geniet van elkaar zolang het duurt.
Dat is het geen ik je wilde meegeven.
maandag 9 januari 2017 16:38
quote:leclair schreef op 30 november 2016 @ 10:41:
Marco in dit topic gaat het juist om de man die weinig zin heeft.
Pardon? het kan aan mij liggen, maar ik lees de OP toch anders
quote:Hier is iedereen welkom om te praten over het (langdurig) lage of afwezige libido van je partner.
Marco in dit topic gaat het juist om de man die weinig zin heeft.
Pardon? het kan aan mij liggen, maar ik lees de OP toch anders
quote:Hier is iedereen welkom om te praten over het (langdurig) lage of afwezige libido van je partner.
Gelukkig zijn is het vermogen hebben tevreden te zijn.
vrijdag 13 januari 2017 13:44
quote:leclair schreef op 13 januari 2017 @ 12:07:
[...]
Ik lees hier toch meer over mannen met een lager libido, dan vrouwen, vandaar.
Ik heb hier toch ook al genoeg voorbeelden gezien van vrouwen met een laag libido.
Voor mij is dit heel informatief, zeker gezien juist dit de reden is dat ik in 2002 weer actief mee ging lezen op dit forum.
Helaas is de situatie na al die jaren (waarin ik ideeën en adviezen die ik hier las wel degelijk heb geprobeerd) nog steeds weinig veranderd, eigenlijk alleen nog maar verslechterd.
Opgeven of vreemd gaan zijn beiden geen optie, dus blijf ik hier trouw meelezen.
Hopend op toch nog de reddende oplossing.
[...]
Ik lees hier toch meer over mannen met een lager libido, dan vrouwen, vandaar.
Ik heb hier toch ook al genoeg voorbeelden gezien van vrouwen met een laag libido.
Voor mij is dit heel informatief, zeker gezien juist dit de reden is dat ik in 2002 weer actief mee ging lezen op dit forum.
Helaas is de situatie na al die jaren (waarin ik ideeën en adviezen die ik hier las wel degelijk heb geprobeerd) nog steeds weinig veranderd, eigenlijk alleen nog maar verslechterd.
Opgeven of vreemd gaan zijn beiden geen optie, dus blijf ik hier trouw meelezen.
Hopend op toch nog de reddende oplossing.
Gelukkig zijn is het vermogen hebben tevreden te zijn.
zaterdag 14 januari 2017 09:25
Ook ik lees nog steeds trouw mee .
Zo actief als in het eerste topic ben ik hier niet meer.
Ondanks dat mijn libido nog steeds vele malen hoger ligt dan die van mijn partner.
We zijn al zo lang bij elkaar en in de eerste 3-4 jaar klikte het prima en hadden we echt een uitstekend seksleven.
Na de komst van de kinderen (die ik baarde overigens) werd het wel minder (1x per 2 weken ofzo) maar de kwaliteit was prima en ik kon daar ook prima mee leven.
De jaren daarna nam het steeds meer af, ik bleef de zeurkous en deden die afwijzingen mij steeds meer pijn. Dan heb ik het over mijn poging tot verleiden eens per 5-8 weken. Vanuit de andere kant kwam helemaal niks meer.
We spraken er wel over maar meer dan een 'weet ik niet' en een 'ik ga mijn best er voor doen' kwamen we niet en maakte dat ik mij een 'Vinkje op een klusjes lijstje voelde'.
Ik heb van alles gevoeld. Boos. Verdrietig. Teleurgesteld. Niet geliefd. Niet meer het begeren waard. Etc.
Inmiddels weten we sinds 2 jaar dat mijn partner dmv het verleden thuis en het uitvoeren het werk van partner getraumatiseerd is geraakt en is inmiddels gediagnosticeerd met PTSS en een zware depressie.
Nu na ruim 2 jaar gaat het beter qua communicatie en qua het nomale gezinsleven.
Deze 2 jaar heeft wel enorm ingehakt op mij (verzorging gehele gezin met kinderen, beesten etc kwam op mijn nek, naast de heftige tijd met partner die niet meer wilde leven) en is het intieme gedeelte (naast af en toe wat knuffelen) ingezakt naar eens per 15 weken.
Inmiddels is er ook meer aan de hand en partner heeft aangegeven (wellicht dat ik dit later weghaal ivm herkenbaarheid) in transitie te willen van vrouw naar man.
Ondanks dat ik mijn partner hierin steun, ik vind dat je moet zijn wie je bent, vind ik het wel moeilijk.
Al regelmatig in een boze/verdrietige bui gedacht klap maar.
Toch blijf ik. Liefde is te groot denk ik.
Toch vraag ik mij af wanneer genoeg genoeg is.
Ik zou zo graag weer eens urenlang willen vrijen met iemand die mij begeerd en ook niet genoeg kan krijgen. En evt morgen nog een keer wil .
Wel pijnlijk als ik dit zo na lees en ergens ook gewoon weet dat dit er niet meer in zit.
Ik las net in een van de laatste berichten dat iemand het haar partner gunde om seks te hebben buiten de relatie. Vind ik erg knap en lief. Maar soms werkt het gewoon zo niet denk ik. Zelfs na jaren afwijzing en verlang ik ook alleen nog naar mijn eigen partner. Natuurlijk vraag ik mij wel eens af hoe het zou zijn, maar ik kan emotie/liefde (nu nog) niet scheiden van seks. Wat voor mij betreft die optie dus ook afvalt.
Zo actief als in het eerste topic ben ik hier niet meer.
Ondanks dat mijn libido nog steeds vele malen hoger ligt dan die van mijn partner.
We zijn al zo lang bij elkaar en in de eerste 3-4 jaar klikte het prima en hadden we echt een uitstekend seksleven.
Na de komst van de kinderen (die ik baarde overigens) werd het wel minder (1x per 2 weken ofzo) maar de kwaliteit was prima en ik kon daar ook prima mee leven.
De jaren daarna nam het steeds meer af, ik bleef de zeurkous en deden die afwijzingen mij steeds meer pijn. Dan heb ik het over mijn poging tot verleiden eens per 5-8 weken. Vanuit de andere kant kwam helemaal niks meer.
We spraken er wel over maar meer dan een 'weet ik niet' en een 'ik ga mijn best er voor doen' kwamen we niet en maakte dat ik mij een 'Vinkje op een klusjes lijstje voelde'.
Ik heb van alles gevoeld. Boos. Verdrietig. Teleurgesteld. Niet geliefd. Niet meer het begeren waard. Etc.
Inmiddels weten we sinds 2 jaar dat mijn partner dmv het verleden thuis en het uitvoeren het werk van partner getraumatiseerd is geraakt en is inmiddels gediagnosticeerd met PTSS en een zware depressie.
Nu na ruim 2 jaar gaat het beter qua communicatie en qua het nomale gezinsleven.
Deze 2 jaar heeft wel enorm ingehakt op mij (verzorging gehele gezin met kinderen, beesten etc kwam op mijn nek, naast de heftige tijd met partner die niet meer wilde leven) en is het intieme gedeelte (naast af en toe wat knuffelen) ingezakt naar eens per 15 weken.
Inmiddels is er ook meer aan de hand en partner heeft aangegeven (wellicht dat ik dit later weghaal ivm herkenbaarheid) in transitie te willen van vrouw naar man.
Ondanks dat ik mijn partner hierin steun, ik vind dat je moet zijn wie je bent, vind ik het wel moeilijk.
Al regelmatig in een boze/verdrietige bui gedacht klap maar.
Toch blijf ik. Liefde is te groot denk ik.
Toch vraag ik mij af wanneer genoeg genoeg is.
Ik zou zo graag weer eens urenlang willen vrijen met iemand die mij begeerd en ook niet genoeg kan krijgen. En evt morgen nog een keer wil .
Wel pijnlijk als ik dit zo na lees en ergens ook gewoon weet dat dit er niet meer in zit.
Ik las net in een van de laatste berichten dat iemand het haar partner gunde om seks te hebben buiten de relatie. Vind ik erg knap en lief. Maar soms werkt het gewoon zo niet denk ik. Zelfs na jaren afwijzing en verlang ik ook alleen nog naar mijn eigen partner. Natuurlijk vraag ik mij wel eens af hoe het zou zijn, maar ik kan emotie/liefde (nu nog) niet scheiden van seks. Wat voor mij betreft die optie dus ook afvalt.
Not my circus, not my monkeys
zaterdag 14 januari 2017 10:34
Ik lees nog af en toe mee de situatie als in dit topic is al 5 jaar niet meer van toepassing.
Maar desalniettemin weet nog steeds als geen ander hoe het er in hakt.
Silence wij schreven al in het vorige topic met elkaar " de oude garde " ik ben even stil van je bericht, ik wist al dat er flink wat problemen waren maar dit is wel heftig.
Ik kan me bij benadering voorstellen dat je je partner wil steunen en de vraag, wanneer genoeg genoeg is is geen makkelijke.
Het is genoeg wanneer het voor jou genoeg is en dat weet je pas als het zover is.
Ik bewonder je begrip en je houden van, alleen waar sta jij in dit verhaal?
Maar desalniettemin weet nog steeds als geen ander hoe het er in hakt.
Silence wij schreven al in het vorige topic met elkaar " de oude garde " ik ben even stil van je bericht, ik wist al dat er flink wat problemen waren maar dit is wel heftig.
Ik kan me bij benadering voorstellen dat je je partner wil steunen en de vraag, wanneer genoeg genoeg is is geen makkelijke.
Het is genoeg wanneer het voor jou genoeg is en dat weet je pas als het zover is.
Ik bewonder je begrip en je houden van, alleen waar sta jij in dit verhaal?
zaterdag 14 januari 2017 19:32
Jeetje .....de verhalen van mensen die + 10 jr met een gebrekig seksleven leven....ik vind het wat...
Mis nog een aspect mbt tot seksuele beleving...als het steeds 1 x in lange tijd is , zou ik er zelf moeilijker in de beleving kunnen komen....qua diepte/ gevoelsniveau.
Mijn ervaring is dat seks/lust in opeengaande golven beweegt . Dus de eerste keer na een week of twee/periode, is oppervlakiger....door het vrijen groeit de lust en ben ik steeds meer bereid mezelf in vrijpartijen te laten zien uiten. Tot ee na een tijdje een soort piek is en dan zwakt het weer wat af of heb je gewoon weer even minder tijd ervoor en dan is het weer wachten op de volgende piek en begint het weer van voren af. Dit is een vereenvoudigde weergave uiteraard.
In die zin zou geen seks voor mij persoonlijk minder kwelling zijn dan sporadisch seks omdat de vermeerderde lust die dat veroorzaakt geen verlossing krijgt.
Hoe ver moet je gaan? Langdurig jezelf essentiele zaken ontzeggen is denk ik de grens. En seks is levensenergie....zo basaal voor een mens.... ik vraag me af of ik me volledig zou kunnen ontplooien en uiten als ik langdurig structureel geen/weinig seks zou hebben.....ik denk nl van niet. Als het dan ook nog moeilijk bespreekbaar is.......lijkt me echt erg zwaar.
Mis nog een aspect mbt tot seksuele beleving...als het steeds 1 x in lange tijd is , zou ik er zelf moeilijker in de beleving kunnen komen....qua diepte/ gevoelsniveau.
Mijn ervaring is dat seks/lust in opeengaande golven beweegt . Dus de eerste keer na een week of twee/periode, is oppervlakiger....door het vrijen groeit de lust en ben ik steeds meer bereid mezelf in vrijpartijen te laten zien uiten. Tot ee na een tijdje een soort piek is en dan zwakt het weer wat af of heb je gewoon weer even minder tijd ervoor en dan is het weer wachten op de volgende piek en begint het weer van voren af. Dit is een vereenvoudigde weergave uiteraard.
In die zin zou geen seks voor mij persoonlijk minder kwelling zijn dan sporadisch seks omdat de vermeerderde lust die dat veroorzaakt geen verlossing krijgt.
Hoe ver moet je gaan? Langdurig jezelf essentiele zaken ontzeggen is denk ik de grens. En seks is levensenergie....zo basaal voor een mens.... ik vraag me af of ik me volledig zou kunnen ontplooien en uiten als ik langdurig structureel geen/weinig seks zou hebben.....ik denk nl van niet. Als het dan ook nog moeilijk bespreekbaar is.......lijkt me echt erg zwaar.
--
zaterdag 14 januari 2017 20:46
Lieve Lilith,
Je berichtje terug raakte mij, ik kreeg er een brok van in mijn keel.
Ik weet het niet.
Ik weet niet waar ik sta in dit verhaal.
Ik weet niet waar ik sta in deze relatie.
De enige reden waarom ik opsta in de ochtend zijn mijn kinderen.
Mijn lieve schatten die inmiddels al zo groot worden. Oudste is al weer 7!
Het is inmiddels geen kommer en kwel meer thuis. Ik ben voor mijn kinderen gaan staan. Dat is de reden dat er uiteindelijk hulp is ingeroepen. Partner krijgt emdr, therapie/gesprekken/psychiater/pillen etc.
Het gedrag bijna 2 jaar geleden was niet acceptabel mbt ons.
Nu overigens 180 graden de andere kant uit, maar als dit niet was verbetert was ik gegaan.
Dat heb ik zo gezegd, mijn voorbereidingen getroffen en ik was ook daadwerkelijk gegaan.
Ik heb alles nog steeds achter de hand, ik kan zo gaan, mét kinderen uiteraard.
Gelukkig gaat het sinds de 'coming out' wel echt stukken beter. Dat zie ik. Ik gun mijn partner dat ook. Net of er nieuw levensgeluk gevonden is.
Na ruim 1,5 jaar in de ziektewet is partner inmiddels weer zo'n 95% aan het werk.
Ik heb een andere baan gevonden in onze eigen stad, 10min fietsen! 400m van de school van de kinderen. Ik bof er ontzettend mee.
Er zit veel vooruitgang in, dat merk ik ook. Huishouden draait weer groot gedeelte samen.
Al het korte termijn geheugen van partner nog een gatenkaas is, maar dat blijkt normaal te zijn met diagnose.
Klusjes worden weer opgepakt, er wordt weer meegefloten met een liedje etc.
Er wordt elke dag tegen mij gezegd dat er van mij gehouden wordt, ik krijg zo nu en dan een knuffel of mijn hand wordt vastgehouden.
Maar echt verdere intimiteit is er niet.
Ja! Als het niet kan (herkenbaar nog Lilith!?), in de keuken terwijl de kinderen rondlopen, in de auto of op een feest (leuk die toespelingen en dat uitdagend gedoe) maar puntje bij paaltje als we alleen zijn is er nog steeds *kies maar iets * (hoofdpijn/buikpijn/tandpijn/moe/pijn aan de grote teen etc.)..
Dit maakt dat ik het niet eens meer probeer.
Ik mis de genegenheid heel erg. Lang zoenen, heerlijk in elkaars armen liggen na een heftige vriipartij, een massage etc.
Dat is echt 0,0.
Laatste keer seks was in oktober.
Ik heb gewoon 2 keuzes en van allebei word ik niet blij op dit moment.
Zodra ik weet waar ik sta, daar groei ik vast nog in de komende maanden, maak ik mijn keuze.
Met 1 ding ben ik blij, mijn moeders mantra, hoe ouderwets hij ook klinkt, een slimme meid is op haar toekomst voorbereid.
Ze heeft veel stomme dingen gezegd en gedaan, maar ben blij dat ik naar deze geluisterd heb .
Je berichtje terug raakte mij, ik kreeg er een brok van in mijn keel.
Ik weet het niet.
Ik weet niet waar ik sta in dit verhaal.
Ik weet niet waar ik sta in deze relatie.
De enige reden waarom ik opsta in de ochtend zijn mijn kinderen.
Mijn lieve schatten die inmiddels al zo groot worden. Oudste is al weer 7!
Het is inmiddels geen kommer en kwel meer thuis. Ik ben voor mijn kinderen gaan staan. Dat is de reden dat er uiteindelijk hulp is ingeroepen. Partner krijgt emdr, therapie/gesprekken/psychiater/pillen etc.
Het gedrag bijna 2 jaar geleden was niet acceptabel mbt ons.
Nu overigens 180 graden de andere kant uit, maar als dit niet was verbetert was ik gegaan.
Dat heb ik zo gezegd, mijn voorbereidingen getroffen en ik was ook daadwerkelijk gegaan.
Ik heb alles nog steeds achter de hand, ik kan zo gaan, mét kinderen uiteraard.
Gelukkig gaat het sinds de 'coming out' wel echt stukken beter. Dat zie ik. Ik gun mijn partner dat ook. Net of er nieuw levensgeluk gevonden is.
Na ruim 1,5 jaar in de ziektewet is partner inmiddels weer zo'n 95% aan het werk.
Ik heb een andere baan gevonden in onze eigen stad, 10min fietsen! 400m van de school van de kinderen. Ik bof er ontzettend mee.
Er zit veel vooruitgang in, dat merk ik ook. Huishouden draait weer groot gedeelte samen.
Al het korte termijn geheugen van partner nog een gatenkaas is, maar dat blijkt normaal te zijn met diagnose.
Klusjes worden weer opgepakt, er wordt weer meegefloten met een liedje etc.
Er wordt elke dag tegen mij gezegd dat er van mij gehouden wordt, ik krijg zo nu en dan een knuffel of mijn hand wordt vastgehouden.
Maar echt verdere intimiteit is er niet.
Ja! Als het niet kan (herkenbaar nog Lilith!?), in de keuken terwijl de kinderen rondlopen, in de auto of op een feest (leuk die toespelingen en dat uitdagend gedoe) maar puntje bij paaltje als we alleen zijn is er nog steeds *kies maar iets * (hoofdpijn/buikpijn/tandpijn/moe/pijn aan de grote teen etc.)..
Dit maakt dat ik het niet eens meer probeer.
Ik mis de genegenheid heel erg. Lang zoenen, heerlijk in elkaars armen liggen na een heftige vriipartij, een massage etc.
Dat is echt 0,0.
Laatste keer seks was in oktober.
Ik heb gewoon 2 keuzes en van allebei word ik niet blij op dit moment.
Zodra ik weet waar ik sta, daar groei ik vast nog in de komende maanden, maak ik mijn keuze.
Met 1 ding ben ik blij, mijn moeders mantra, hoe ouderwets hij ook klinkt, een slimme meid is op haar toekomst voorbereid.
Ze heeft veel stomme dingen gezegd en gedaan, maar ben blij dat ik naar deze geluisterd heb .
Not my circus, not my monkeys
zondag 15 januari 2017 08:51
Lieve Silent,
De kans dat haar coming out het grote issue was, ware het niet dat het desondanks op het intieme vlak niet verandert is zegt wel veel.
En ja herkenbaar toenadering zoeken op momenten waarop het onmogelijk is om verder te gaan, bij mij zijn die scherpe randjes weg maar een paar jaar geleden kon ik me daar nog echt pissig om maken.
Evenals de pijntjeslijst die oneindig was.
Jouw moeders mantra is ook mijn mantra aan mijn kinderen met name richting mijn dochters, maar ook aan mijn zoons.
Houden van en houden van zijn twee verschillende dingen je hebt houden van tussen vrienden en geliefden , maar daar weet ook jij alles van, die tussen geliefden is van een andere orde daar komt intimiteit bij kijken en laat dat nou juist ontbreken.
Het juiste moment komt wel je bent al voorbereidt dat is een begin was het voor mij toen ook, 5 jaar geleden inmiddels en nog steeds geen dag spijt, ja dat ik het langer heb laten doorsudderen dan achteraf nodig was, hoewel emotioneel was die tijd wel nodig, nodig om volledig voor mezelf en de kinderen te kiezen.
Je bent een slimme meid, je hebt je toekomst voorbereidt, alleen het is nog een kwestie van tijd
De kans dat haar coming out het grote issue was, ware het niet dat het desondanks op het intieme vlak niet verandert is zegt wel veel.
En ja herkenbaar toenadering zoeken op momenten waarop het onmogelijk is om verder te gaan, bij mij zijn die scherpe randjes weg maar een paar jaar geleden kon ik me daar nog echt pissig om maken.
Evenals de pijntjeslijst die oneindig was.
Jouw moeders mantra is ook mijn mantra aan mijn kinderen met name richting mijn dochters, maar ook aan mijn zoons.
Houden van en houden van zijn twee verschillende dingen je hebt houden van tussen vrienden en geliefden , maar daar weet ook jij alles van, die tussen geliefden is van een andere orde daar komt intimiteit bij kijken en laat dat nou juist ontbreken.
Het juiste moment komt wel je bent al voorbereidt dat is een begin was het voor mij toen ook, 5 jaar geleden inmiddels en nog steeds geen dag spijt, ja dat ik het langer heb laten doorsudderen dan achteraf nodig was, hoewel emotioneel was die tijd wel nodig, nodig om volledig voor mezelf en de kinderen te kiezen.
Je bent een slimme meid, je hebt je toekomst voorbereidt, alleen het is nog een kwestie van tijd
zondag 15 januari 2017 20:04
Ja die pijntjeslijst. Verschrikkelijk. De komende week is het de ongesteldheidskaart in combinatie met duizeligheid. Mark my words.
Af en toe praat mijn partner er over. Als in 'straks als ik testosteron krijg dan zal mijn libido wel hoger liggen..'
Er wordt ook gezegd dat het gemist wordt. Op de lijst van dingen bij de psych heeft partner ook aangegeven dat ie dat graag zou willen, maar dat het niet 'lukt'.
Ik geloof ergens ook wel dat zijn libido dan hoger zal liggen dan die nu is.
Lijkt mij verschrikkelijk te moeten vrijen terwijl je het idee hebt dat je lichaam niet van 'jou' is.
Wel maakt het mij nu bang dat ondanks dat zijn libido hoger zal zijn, ik dan niet meer wil.
Ik val tenslotte op vrouwen en als ik filmpjes zie dan is mijn nu nog vrouw qua lichaam straks geen vrouw meer.
Alles goed met de kids Lilith?
Liefs SW
Af en toe praat mijn partner er over. Als in 'straks als ik testosteron krijg dan zal mijn libido wel hoger liggen..'
Er wordt ook gezegd dat het gemist wordt. Op de lijst van dingen bij de psych heeft partner ook aangegeven dat ie dat graag zou willen, maar dat het niet 'lukt'.
Ik geloof ergens ook wel dat zijn libido dan hoger zal liggen dan die nu is.
Lijkt mij verschrikkelijk te moeten vrijen terwijl je het idee hebt dat je lichaam niet van 'jou' is.
Wel maakt het mij nu bang dat ondanks dat zijn libido hoger zal zijn, ik dan niet meer wil.
Ik val tenslotte op vrouwen en als ik filmpjes zie dan is mijn nu nog vrouw qua lichaam straks geen vrouw meer.
Alles goed met de kids Lilith?
Liefs SW
Not my circus, not my monkeys
maandag 16 januari 2017 06:29
Het in de toekomst praten is ook wel een "makkelijke " als in " nou dan en dan zal het wel beter gaan, maar nu nog even niet doei ".
Ik kan me goed voorstellen en ik hoop je partner ook dat het voor jou ook wel even een ommezwaai is en zeker omdat je op vrouwen valt, ik probeer het me voor te stellen en ik kom niet verder dan " ik zou het niet weten, maar ik val op mannen " dus of ik een verandering zou trekken ik denk het eigenlijk niet.
Hebben jullie het daar over gehad en ook wat wellicht de consequenties kunnen gaan zijn voor jullie relatie jullie gezin?
En vanuit haar bekeken is het natuurlijk ook heftig, maar ja it takes two too tango.
Hier alles goed met de kinderen, helaas op liefdesgebied erg rustig maar ben er ook niet zo mee bezig eigenlijk.
Ik kan me goed voorstellen en ik hoop je partner ook dat het voor jou ook wel even een ommezwaai is en zeker omdat je op vrouwen valt, ik probeer het me voor te stellen en ik kom niet verder dan " ik zou het niet weten, maar ik val op mannen " dus of ik een verandering zou trekken ik denk het eigenlijk niet.
Hebben jullie het daar over gehad en ook wat wellicht de consequenties kunnen gaan zijn voor jullie relatie jullie gezin?
En vanuit haar bekeken is het natuurlijk ook heftig, maar ja it takes two too tango.
Hier alles goed met de kinderen, helaas op liefdesgebied erg rustig maar ben er ook niet zo mee bezig eigenlijk.
maandag 16 januari 2017 09:04
Mijn sm is lichtelijk in paniek het arme mens.
Niet om de transitie, want dat maakt haar niet uit. Het is even wennen, maar verder wordt er geen probleem van gemaakt.
Sm is heel bang dat ik weg ga.. Daar ben ik ook eerlijk tegen geweest, dat ik het niet weet.
Dat neemt niet weg dat ik mijn partner steun in deze transitie. Zoals ik zei, ik vind dat iedereen zichzelf moet zijn.
Maar ik weet niet of ik in een relatie met hem na de transitie wil zijn.
Dat wijst de tijd zich uit denk ik.
Elke keer als we er over praten dan geeft hij aan dat als ik niet achter hem sta dat hij dan niet doorgaat met de transitie. Maar dat is gewoon geen optie, ik zie wat dit nu met hem doet. En ik sta wel achter de transitie als persoon maar ik weet niet wat dat met ons als partners gaat doen.
Niet om de transitie, want dat maakt haar niet uit. Het is even wennen, maar verder wordt er geen probleem van gemaakt.
Sm is heel bang dat ik weg ga.. Daar ben ik ook eerlijk tegen geweest, dat ik het niet weet.
Dat neemt niet weg dat ik mijn partner steun in deze transitie. Zoals ik zei, ik vind dat iedereen zichzelf moet zijn.
Maar ik weet niet of ik in een relatie met hem na de transitie wil zijn.
Dat wijst de tijd zich uit denk ik.
Elke keer als we er over praten dan geeft hij aan dat als ik niet achter hem sta dat hij dan niet doorgaat met de transitie. Maar dat is gewoon geen optie, ik zie wat dit nu met hem doet. En ik sta wel achter de transitie als persoon maar ik weet niet wat dat met ons als partners gaat doen.
Not my circus, not my monkeys
maandag 13 februari 2017 00:22
quote:paulaner schreef op 13 januari 2017 @ 13:44:
[...]
Ik heb hier toch ook al genoeg voorbeelden gezien van vrouwen met een laag libido.
Voor mij is dit heel informatief, zeker gezien juist dit de reden is dat ik in 2002 weer actief mee ging lezen op dit forum.
Helaas is de situatie na al die jaren (waarin ik ideeën en adviezen die ik hier las wel degelijk heb geprobeerd) nog steeds weinig veranderd, eigenlijk alleen nog maar verslechterd.
Opgeven of vreemd gaan zijn beiden geen optie, dus blijf ik hier trouw meelezen.
Hopend op toch nog de reddende oplossing.Die oplossing komt als je kiest voor jezelf na al die jaren je begeerte te onderdrukken voor iemand die het toch niet mist of wat kan schelen. Zonde van al die jaren en zonde van al die mooie menselijke verlangens die nergens heen kunnen. Ik zou zeggen verlies geen tijd meer en ga leven met meer passie. Laat dat dooie paard lekker achter in het weiland.
[...]
Ik heb hier toch ook al genoeg voorbeelden gezien van vrouwen met een laag libido.
Voor mij is dit heel informatief, zeker gezien juist dit de reden is dat ik in 2002 weer actief mee ging lezen op dit forum.
Helaas is de situatie na al die jaren (waarin ik ideeën en adviezen die ik hier las wel degelijk heb geprobeerd) nog steeds weinig veranderd, eigenlijk alleen nog maar verslechterd.
Opgeven of vreemd gaan zijn beiden geen optie, dus blijf ik hier trouw meelezen.
Hopend op toch nog de reddende oplossing.Die oplossing komt als je kiest voor jezelf na al die jaren je begeerte te onderdrukken voor iemand die het toch niet mist of wat kan schelen. Zonde van al die jaren en zonde van al die mooie menselijke verlangens die nergens heen kunnen. Ik zou zeggen verlies geen tijd meer en ga leven met meer passie. Laat dat dooie paard lekker achter in het weiland.
woensdag 15 februari 2017 22:12
quote:silent-witness schreef op 16 januari 2017 @ 09:04:
Mijn sm is lichtelijk in paniek het arme mens.
Niet om de transitie, want dat maakt haar niet uit. Het is even wennen, maar verder wordt er geen probleem van gemaakt.
Sm is heel bang dat ik weg ga.. Daar ben ik ook eerlijk tegen geweest, dat ik het niet weet.
Dat neemt niet weg dat ik mijn partner steun in deze transitie. Zoals ik zei, ik vind dat iedereen zichzelf moet zijn.
Maar ik weet niet of ik in een relatie met hem na de transitie wil zijn.
Dat wijst de tijd zich uit denk ik.
Elke keer als we er over praten dan geeft hij aan dat als ik niet achter hem sta dat hij dan niet doorgaat met de transitie. Maar dat is gewoon geen optie, ik zie wat dit nu met hem doet. En ik sta wel achter de transitie als persoon maar ik weet niet wat dat met ons als partners gaat doen.Als jij niet op mannen valt, denk ik niet dat de intimiteit terugkeert nadat je partner een man is geworden? Hij zal dat dan best willen hoor, maar jij bent er toch ook nog?
Mijn sm is lichtelijk in paniek het arme mens.
Niet om de transitie, want dat maakt haar niet uit. Het is even wennen, maar verder wordt er geen probleem van gemaakt.
Sm is heel bang dat ik weg ga.. Daar ben ik ook eerlijk tegen geweest, dat ik het niet weet.
Dat neemt niet weg dat ik mijn partner steun in deze transitie. Zoals ik zei, ik vind dat iedereen zichzelf moet zijn.
Maar ik weet niet of ik in een relatie met hem na de transitie wil zijn.
Dat wijst de tijd zich uit denk ik.
Elke keer als we er over praten dan geeft hij aan dat als ik niet achter hem sta dat hij dan niet doorgaat met de transitie. Maar dat is gewoon geen optie, ik zie wat dit nu met hem doet. En ik sta wel achter de transitie als persoon maar ik weet niet wat dat met ons als partners gaat doen.Als jij niet op mannen valt, denk ik niet dat de intimiteit terugkeert nadat je partner een man is geworden? Hij zal dat dan best willen hoor, maar jij bent er toch ook nog?
zondag 19 februari 2017 22:41
quote:merle78 schreef op 13 februari 2017 @ 00:22:
[...]
Die oplossing komt als je kiest voor jezelf na al die jaren je begeerte te onderdrukken voor iemand die het toch niet mist of wat kan schelen. Zonde van al die jaren en zonde van al die mooie menselijke verlangens die nergens heen kunnen. Ik zou zeggen verlies geen tijd meer en ga leven met meer passie. Laat dat dooie paard lekker achter in het weiland.
Dat is dus geen optie, tenzij zij bij mij weg zou gaan.
Er lopen hier ook 3 nog relatief jonge kinderen (onderbouw basisonderwijs) en 1 oudere met een forse rugzak.
En die wil ik een scheiding om deze reden niet aan doen.
Effectief zit de liefde nog wel goed tussen ons, maar haar libido is door dingen uit het verleden dermate beschadigd, dat een normale (wat daar dan ook de definitie van is) seksuele relatie na 16 jaar nog steeds geen optie is voor haar.
Professionele hulp wijst ze af, en kunnen wij ook niet betalen, erover praten eindigt altijd in een drama, been there, done that. tientallen malen zelfs.
En dus leg ik mij neer bij hoe de situatie is, ondanks dat ik mijzelf daar misschien mee te kort doe.
Er zijn ook wel momenten waar er wel seks is, de ene keer zomaar 2 keer in de week, en daar hou ik me dan maar aan vast. (ondanks dat het voor haar feitelijk niet veel inhoud dan, ze doet het dan enkel voor mij.)
In ieder geval tot de kinderen ouder zijn.
[...]
Die oplossing komt als je kiest voor jezelf na al die jaren je begeerte te onderdrukken voor iemand die het toch niet mist of wat kan schelen. Zonde van al die jaren en zonde van al die mooie menselijke verlangens die nergens heen kunnen. Ik zou zeggen verlies geen tijd meer en ga leven met meer passie. Laat dat dooie paard lekker achter in het weiland.
Dat is dus geen optie, tenzij zij bij mij weg zou gaan.
Er lopen hier ook 3 nog relatief jonge kinderen (onderbouw basisonderwijs) en 1 oudere met een forse rugzak.
En die wil ik een scheiding om deze reden niet aan doen.
Effectief zit de liefde nog wel goed tussen ons, maar haar libido is door dingen uit het verleden dermate beschadigd, dat een normale (wat daar dan ook de definitie van is) seksuele relatie na 16 jaar nog steeds geen optie is voor haar.
Professionele hulp wijst ze af, en kunnen wij ook niet betalen, erover praten eindigt altijd in een drama, been there, done that. tientallen malen zelfs.
En dus leg ik mij neer bij hoe de situatie is, ondanks dat ik mijzelf daar misschien mee te kort doe.
Er zijn ook wel momenten waar er wel seks is, de ene keer zomaar 2 keer in de week, en daar hou ik me dan maar aan vast. (ondanks dat het voor haar feitelijk niet veel inhoud dan, ze doet het dan enkel voor mij.)
In ieder geval tot de kinderen ouder zijn.
Gelukkig zijn is het vermogen hebben tevreden te zijn.
maandag 20 februari 2017 16:29
quote:leclair schreef op 20 februari 2017 @ 09:52:
Jammer at ze professionele hulp afwijst.
Ziet ze uberhaubt in dat jij "normale" seksbehoefte hebt.?
Misschien samen eens naar dat programma van Goedele on top kijken.
Het hele onderwerp is onbespreekbaar, en wanneer ik dat wel doe (op dat punt blijf ik proberen) loopt dat altijd uit in irritatie.
Irritatie omdat zij het er net over wil hebben, en waarschijnlijk ook omdat ze wel door heeft dat ik niets abnormaals heb.
Het kijken naar dergelijke programma's is dus ook een kansloze onderneming.
Omdat wij betaalde professionele hulp niet kunnen betalen, heb ik in de loop der jaren mij in van alles verdiept om zonder dat verder te komen, vandaar ook dat ik hier ook weer ben gaan meelezen.
Het is pas sinds kort dat ik er ook over post.
Net als iedereen in dit topic zie ik het liefst een een haalbare oplossing, en is een scheiding of vreemd gaan in mijn ogen geen oplossing.
Het eerste vermelde ik al in een eerdere post.
Wat vreemdgaan betreft, ik ben binnen een relatie 100% monogaam.
Alleen ben ik er voor mijzelf nog niet uit of dat zo kan blijven als de relatie niet tenminste enigszins gelijkwaardig op het seksuele vlak.
In dit topic is ook al een aantal malen de discussie gevoerd dat binnen een huwelijk je elkaar ook op dat gebied trouw belooft.
En wanneer de ene partij de andere dat onthoud, het eigenlijk niet vreemd is dat die partij dat bij een ander zoekt.
Op zich vind ik dat een heel aardige basis om daarop een goede discussie te voeren, maar dat is hier in huis dus al helemaal geen optie.
Vreemdgaan dus ook niet, maar hoelang hou je dat vol? Dat is de vraag.
Gelukkig lig ik door medicijngebruik en de bijwerkingen daardoor niet echt meer in de "markt" , dus die vaag hoef ik ook niet te beantwoorden.
Jammer at ze professionele hulp afwijst.
Ziet ze uberhaubt in dat jij "normale" seksbehoefte hebt.?
Misschien samen eens naar dat programma van Goedele on top kijken.
Het hele onderwerp is onbespreekbaar, en wanneer ik dat wel doe (op dat punt blijf ik proberen) loopt dat altijd uit in irritatie.
Irritatie omdat zij het er net over wil hebben, en waarschijnlijk ook omdat ze wel door heeft dat ik niets abnormaals heb.
Het kijken naar dergelijke programma's is dus ook een kansloze onderneming.
Omdat wij betaalde professionele hulp niet kunnen betalen, heb ik in de loop der jaren mij in van alles verdiept om zonder dat verder te komen, vandaar ook dat ik hier ook weer ben gaan meelezen.
Het is pas sinds kort dat ik er ook over post.
Net als iedereen in dit topic zie ik het liefst een een haalbare oplossing, en is een scheiding of vreemd gaan in mijn ogen geen oplossing.
Het eerste vermelde ik al in een eerdere post.
Wat vreemdgaan betreft, ik ben binnen een relatie 100% monogaam.
Alleen ben ik er voor mijzelf nog niet uit of dat zo kan blijven als de relatie niet tenminste enigszins gelijkwaardig op het seksuele vlak.
In dit topic is ook al een aantal malen de discussie gevoerd dat binnen een huwelijk je elkaar ook op dat gebied trouw belooft.
En wanneer de ene partij de andere dat onthoud, het eigenlijk niet vreemd is dat die partij dat bij een ander zoekt.
Op zich vind ik dat een heel aardige basis om daarop een goede discussie te voeren, maar dat is hier in huis dus al helemaal geen optie.
Vreemdgaan dus ook niet, maar hoelang hou je dat vol? Dat is de vraag.
Gelukkig lig ik door medicijngebruik en de bijwerkingen daardoor niet echt meer in de "markt" , dus die vaag hoef ik ook niet te beantwoorden.
Gelukkig zijn is het vermogen hebben tevreden te zijn.
woensdag 22 februari 2017 17:10
Mag ik hier ook meepraten? Ik wilde een apart topic openen, maar veel forummers kunnen nogal hard zijn. Hier is de toon gelukkig steunend.
Mijn vriend en ik kennen elkaar nu 7 jaar, in het begin konden we niet van elkaar afblijven. Dit is uiteindelijk steeds minder geworden. Ons ritme was 1 x per 2 weken. Ik was jaloers op stellen die het elke dag schenen te doen, maar wij hadden gewoon veel minder libido. Daarnaast was ik vaak degene die het initiatief nam, hij was vaak erg onzeker en durfde me niet te verleiden. Bang voor een afwijzing, terwijl we al 6 jaar samenwonen! Dus als ik sex wilde was ik het vaak die avances maakte.
Nu zit ik sinds een jaar thuis met een burnout en de laatste maanden is de sex echt minimaal. We hebben nu al meer dan een maand geen sex gehad. We hebben het er gister over gehad, gelukkig kunnen we wel open hierover praten.
Mijn partner gaf aan dat hij de vriendin kwijt is waar hij op verliefd werd. Ik ben al maanden mijn sprankelende zelf niet meer, sta niet meer in mijn kracht. Daardoor vind hij mij minder aantrekkelijk en hij heeft zelf helemaal geen behoefte meer aan sex. Een mooie vrouw kan hem zelfs geen erectie meer geven. Hij maakt zich er een beetje zorgen over.
Ik vind sex niet het belangrijkste in een relatie, maar ik begin het nu wel echt te missen. Aan de andere kant ben ik het zat om altijd het initiatief te nemen, en nu zeker nu ik weet dat hij mij minder aantrekkelijk vindt (terwijl ik de laatste 2 maanden behoorlijk vooruitgang heb geboekt, ik kan meer ondernemen en heb meer energie. Maar hij denkt nog altijd aan de maanden dat ik wekenlang met griep in bed lag en daarna weken lang niets kon dan slapen omdat ik een enorm vitamine B12 tekort had. Ik merk dus zelf vooruitgang, maar hij heeft het nog over mij die steeds sliep of op de bank lag).
Mijn vriend en ik kennen elkaar nu 7 jaar, in het begin konden we niet van elkaar afblijven. Dit is uiteindelijk steeds minder geworden. Ons ritme was 1 x per 2 weken. Ik was jaloers op stellen die het elke dag schenen te doen, maar wij hadden gewoon veel minder libido. Daarnaast was ik vaak degene die het initiatief nam, hij was vaak erg onzeker en durfde me niet te verleiden. Bang voor een afwijzing, terwijl we al 6 jaar samenwonen! Dus als ik sex wilde was ik het vaak die avances maakte.
Nu zit ik sinds een jaar thuis met een burnout en de laatste maanden is de sex echt minimaal. We hebben nu al meer dan een maand geen sex gehad. We hebben het er gister over gehad, gelukkig kunnen we wel open hierover praten.
Mijn partner gaf aan dat hij de vriendin kwijt is waar hij op verliefd werd. Ik ben al maanden mijn sprankelende zelf niet meer, sta niet meer in mijn kracht. Daardoor vind hij mij minder aantrekkelijk en hij heeft zelf helemaal geen behoefte meer aan sex. Een mooie vrouw kan hem zelfs geen erectie meer geven. Hij maakt zich er een beetje zorgen over.
Ik vind sex niet het belangrijkste in een relatie, maar ik begin het nu wel echt te missen. Aan de andere kant ben ik het zat om altijd het initiatief te nemen, en nu zeker nu ik weet dat hij mij minder aantrekkelijk vindt (terwijl ik de laatste 2 maanden behoorlijk vooruitgang heb geboekt, ik kan meer ondernemen en heb meer energie. Maar hij denkt nog altijd aan de maanden dat ik wekenlang met griep in bed lag en daarna weken lang niets kon dan slapen omdat ik een enorm vitamine B12 tekort had. Ik merk dus zelf vooruitgang, maar hij heeft het nog over mij die steeds sliep of op de bank lag).
