Laag libido, sleur etc.

Ik zit in een lange relatie (+20 jaar), kinderen, the works. Standaard baan, geen spanning en sensatie. Gewoon 9 tot 5.



Partner is van zelfde leeftijd (50+, ik ben iets jonger), heeft een drukke baan (lees weinig thuis), moet veel aanwezig zijn in buitenlandse vestiging. Dat houdt in dat hij doordeweek vaak van huis is en in de het weekend thuis. (vrijdagavond laat thuis en heel vaak zondagavond al weer weg)



We hebben bewust gekozen voor die baan. In zijn branche is het lastig werk te vinden. Dus weloverwogen gekozen. Onze kinderen zijn al wat ouder en studeren allemaal, dus in die zin heb ik weinig zorg meer aan (zoals bij kleine kinderen).



Ons sexleven was op zich niet slecht. Zijn libidio is hoger dan de mijne, dat is altijd al zo geweest en is geen issue.

Ik ben zelf geen beest in bed, nooit geweest ook. Ik heb eea in mijn jeugd meegemaakt waardoor dat wat lastig is. Dat weet mijn partner. Hij is lief voor me in bed, zorgt dat ik altijd als eerste aan mijn trekken kom en zal nooit iets doen tegen mijn zin.



Wat is dan mijn probleem? Het probleem is dat het altijd "moet" in het weekend. Hij is dan thuis en hij verwacht het dan ook echt.. want ja.. hij moet zondag of maandag weer weg. En ik snap dat hij zijn behoeftes heeft, maar het is zo'n enorme dooddoener voor ons sexleven. Ik heb er zo geen zin in. Daarbij komt dat het eigenlijk meestal hetzelfde is, het verloopt volgens bepaald patroon en dat ken ik zo langzamerhand wel. Hij zal nooit iets romantisch doen of voordat we naar boven doen als "gezellig" doen. Hij is niet attent, vergeet gerust verjaardag, trouwdag , neemt geen initiatief tot leuke activiteiten (wacht af totdat ik iets verzin) etc.



Vroeger begon ons voorspel al beneden. Dan maakte hij opmerking, streelde me beetje stiekem in de keuken etc. etc. maar dat is er allemaal niet meer bij.



Ik stel regelmatig dingen voor maar hij heeft daar geen trek meer in, hij heeft die tijd wel gehad zegt hij dan. Speeltjes hebben we ook gehad maar ook daar is hij niet wild van. Initiatief nemen is voor mij best lastig, ik doe mijn best maar het is erg beladen. Ik vind het erg akward om zo open en bloot hardop te zeggen wat ik wil, ik heb een hele vervelende schaamte , daar werk ik wel aan, maar deels zal dit altijd wel een ding blijven. Ik ben wel aktief tijdens de sex overigens, lig niet als een dooie in bed.



Aantrekkingskracht is ook een ding. Ik ben uiteraard na 3 kinderen niet meer superstrak maar sport en ben op gewicht. Ik let er ook op en zie er netjes uit. Hij daarentegen is van een relatief slanke man naar een wat uitgezakte man gegaan met een enorme buik. Hij kan door zijn drukke baan minder bewegen natuurlijk maar ook zijn eetgewoontes zijn niet om over naar huis te schrijven. Ik merk dat ik hem minder aantrekkelijk vind. Ik vind dat heel erg lastig om te benoemen, want ik kwets hem daar mee, dat weet ik nu al, maar het is wel een factor.



Maar alles bij elkaar is het 1 grote sleur geworden en ik weet even niet zo goed wat ik er mee aan moet. Mijn libido stort aan alle kanten in. Ik hou wel van hem, maar het kraakt. En om nu zomaar vanwege de sex de hele boel overhoop te gooien. We moeten dit doorbreken maar ik weet gewoon niet hoe.



Als ik erover praat dat snapt hij het, doet hij een soort van zijn best óf hij is boos, verdrietig, gekwetst.



We zitten nu in een patroon wat mij niet aanstaat en ik merk dat ik er tegenop zie dat hij straks weer het weekend thuis is. Want dan moet het weer, snappen jullie. Ik heb het verlangen niet meer op dit moment. En dat wil ik graag terug. Ik heb even een frisse blik nodig en ik hoop die hier even te vinden.



Vraag maar raak als er dingen niet duidelijk of niet compleet zijn.

quote:oudebaas schreef op 19 september 2016 @ 18:49:

[...]



Hij zal ook van zijn stoel af moeten komen. Desnoods met een andere baan dat hij vaker thuis is. Zelfs iemand op de grote vaart heeft meer verlof.die andere baan zit er niet in vrees ik.. Hij vindt zijn baan heel erg leuk en zal absoluut niet switchen. En verlof.. tja.. dat is dus alleen in de zomer en soms tussendoor

quote:OmeHenk schreef op 19 september 2016 @ 19:05:

Wow. Dus jij regelt alles? Doet alles voor de kinderen en het huishouden? Hij is twee nachten in de week thuis, jij hangt de slingers op en moet er ook nog zelf voor zorgen dat je zin in seks hebt?



Werk je ook nog?



Vrouw, je bent zoveel meer waard. Eerlijk gezegd heb ik niet het beeld dat je man dit ook heeft. Je bent zelf op weg. Ik wens je een goede reis



Uhm Ja.. Ik regel alles. Ik ben meer thuis dan hij. Ik werk (niet fulltime en geen zware baan).



Ik weet niet wat voor een beeld hij heeft eigenlijk. Enige wat hij wel eens zegt dat hij alleen maar zoveel kan werken omdat ik alles onder controle heb. Ik heb ook geen keus wat dat aangaat. Alles moet gewoon doorlopen als hij er niet is.

quote:Rooss4.0 schreef op 19 september 2016 @ 19:05:

[...]



Nee lieverd, er komt geen seks dit weekend. Jullie seks is namelijk niet naar je zin.

Nu ben ik echt geen pro pikstraffert maar je kunt wel met jezelf afspreken dat je sekst als je daar zin in hebt en anders gewoon niet.

En als hij wil weten waarom je geen zin hebt wordt het tijd voor een enorm maar dan ook enorm goed gesprek.

En dan een keer niet lief maar een "ik vind je onaantrekkelijk en je doet geen moeite, dat moet anders" punt.En dat vind ik dus lastig.. om zo bij mijn standpunt te blijven.

quote:OmeHenk schreef op 19 september 2016 @ 19:10:

[...]





Is die baan nu de oorzaak of een excuus vraag ik me af.Beiden denk ik

quote:blauwuiltje schreef op 19 september 2016 @ 20:26:

In een lNge relatie wil het soms wel even inzakken....komt wel weer goed. Maar dat verplichte...nee dat werkt niet. In relaties gaat het ook om balans. Hij is hartstikke veel weg terwijl jij de boel draaiend houdt. En ja je hebt het er vantevoren over gehad maar als het in de praktijk tegen valt.....je vervreemd toch een beetje van elkaar. Hoe vindt je man het om zoveel van huis te zijn? Appen jullie door de week, heb je dagenlijks even contact of ligt het helemaal stil?



TEgen vallen is niet helemaal het juiste woord. Het is wat het is en het heeft ook zijn voordelen. Ik heb nu meer dan ooit een soort van vrijheid en ik kan idd daardoor mijn eigen leven leiden. Wat op sommige punten helemaal niet vervelend is. Ik heb een hele hechte band met mijn kinderen omdat ik werkelijk alles met ze doe en daar haal ik ook wel voldoening uit.



Hij vindt het aan de ene kant niet leuk dat hij zo weinig thuis is, maar hij zegt ook geen nee tegen projecten. Binnenkort komt er iets groots aan en dat is hij een paar maanden in het buitenland aaneengesloten. Hij heeft niet gevaagd of het mij uitkomt, alleen maar dat hij nog niet exact weet wanneer..



We spreken elkaar kort dagelijks, aan het eind van de werkdag meestal. We hebben elkaar werkelijk niets te vertellen. Mijn dagen zijn zoals altijd gevuld met van alles wat niet spannend is (kinderen, huishouden, werk) en hij praat meestal over het werk, details van projecten etc. Dat dagelijks even praten heb ik ook met hem moeten afspreken, hij kan rustig vergeten om te bellen. Qua op de hoogte zijn van thuis hebben we gezamenlijke agenda waar ik bepaalde dingen die hij moet weten inzet. Tentamen weken, belangrijke wedstrijden en ga maar door. Die zet ik in de agenda en dan vraagt hij er naar als hij eraan denkt



Onze gesprekken gaan nergens over Ik héb ook niets te vertellen. Ik sta op, maak ontbijt of ontbijt samen met aanwezige kinderen, zo nu en dan breng ik er 1 naar de trein o.i.d, dan ga ik of aan het werk, of sporten, of huishouden/boodschappen en soms in de avonduren nog een bijeenkomst van mijn vrijwilligerswerk wat ik doe. In het weekend als hij er niet is probeer ik af te spreken met een vriendin, ga ik kijken bij een wedstrijd van 1 van de kinderen of hang wat rond thuis. En dat is het wel.



Kortom. MIjn dagen rijgen zich aaneen van dezelfde standaard dingen, wat ik allemaal prima in mijn eentje doe en hij is er alleen in het weekend. Wat ook wel zo zijn frictie met zich meebrengt. De kinderen zijn iig niet superblij dat hij er weer is in het weekend. Sowieso hebben ze allemaal hun eigen dingen en gaan ze echt niet juichend bij de voordeur staan als papa thuis is, ze halen echt letterlijk hun schouders op en gaan door met hun eigen ding. Logisch als hij zo weinig aadacht besteedt aan ze, pas belt als al liggen te slapen, dan heb je geen interactie met ze. Juist nu ze al zo'n stuk ouder zijn is is dat het een gemiste kans. Ze zijn nu leuk . Niet meer in die vreselijke pubertijd, meer volwassen, leuke gesprekken.



Onze weekenden zijn ook niet bijzonder. Ik probeer altijd het weekend vrij te houden, dat ik thuis ben. Ik sta meestal als eerste op zodat hij kan blijven liggen. Dan wacht ik tegenwoordig af wat hij eventueel aan plannen heeft (9 van de 10 keer niets), ga ik maar vergeten boodschapje doen, lopen we rondje in centrum , in de avond kijken we een film of iets op tv, zondag beetje rondrommelen en vertrekt hij weer. Heel spetterend allemaal. Ik ben opgehouden met iets te verzinnen, het komt van 1 kant. Hij is moe of zit achter de computer en/of telefoon. Hij gaat ook wel weg met vrienden in het weekend of hij gaat iets met zijn hobby doen. Niet ieder weekend hoor.



Het kabbelt wat door en ik zie dat het zo niet goed komt maar hij heeft denk ik niet het idee dat het niet lekker loopt.



Ik heb het wel eerder aangekaart en dan praten we erover, doet hij weer even zijn best en dan weer in oude patroon. Ik geloof niet dat hij het bewust doet om mij te kwetsten ofzo. Het zit er niet zo in denk ik

Ik ga naar mijn werk dus zal overdag niet of weinig reactie kunnen geven.

quote:oudebaas schreef op 20 september 2016 @ 08:25:

Je hoeft het ook nergens over te hebben als je elkaar spreekt. Jullie kunnen het over jezelf hebben.. Dat je van hem houdt en dat je hem mist. Je kunt geile praatjes houden, je kunt leuke herinneringen ophalen. Stof genoeg.

Praten over anderen (kinderen, werk) gaat meer nergens over.Zo'n gesprek zit er niet in.. simpel.. Ik heb helemaal geen zin om slijmerig en verliefd te doen.. want ik voel me momenteel niet geliefd.

quote:elske77 schreef op 20 september 2016 @ 08:39:

[...]





Ik denk dat dit alleen goed kan komen als jullie opnieuw voor elkaar kiezen, als hij voor jou kiest in plaats van voor z'n werk en bijbehorende (lekker makkelijke) afwezigheid. Voor hem zal dat betekenen dat hij een andere baan neemt en meer thuis is, bij jou. En meer betrokken. Want zo gaat dit niet. Hard maar waar.Die andere baan komt er niet , simpel. Hij kies in zijn gevoel wel voor mij, alleen ervaar ik dat niet zo.

quote:gewoonstel schreef op 20 september 2016 @ 15:30:

Lastig om uit zo'n ingeslepen patroon te komen, een eenduidig klip en klaar antwoord zal je niet krijgen. Ook onderstaand is geen antwoord maar wie weet lijkt het je wat of geeft het een richting



Je vind het lastig om zaken hardop te benoemen wat met lastige onderwerpen uiteraard nog lastiger wordt en als de andere kant dan ook nog in een soort van slachtoffer rol duikt (.......doet hij een soort van zijn best óf hij is boos, verdrietig, gekwetst.) is er geen praten mogelijk en zal een oplossing ook niet komen....misschien met hem schrijven?!



** ik vind niet dat ik in een slachtofferige rol duik, hij doet een soort van zijn best (ik geef daarmee aan dat hij het op zijn manier wel probeert) en hij ís gekwetst en verdrietig als ik iets zeg over wat er m.i. niet lekker loopt. Hij zegt dan snel "ik doe het ook nooit goed". Dát is pas slachtofferig. Ik heb in therapie heel veel geleerd over hoe ik bepaalde dingen moet brengen (al blijft het lastig) en ik zorg ervoor dat ik vooral spreek uit mijn gevoel, ik breng het niet als waarheid maar hoe ik dingen zie of voel.

Met hem schrijven. Hem kennende doet hij daar niets mee, hij is gewoon niet zo van dat ingewikkelde gedoe.





Je bent hele avonden alleen thuis, oftewel tijd zonder gestoord te worden. Schrijf eens heel puntsgewijs voor jezelf op waar je wel gelukkig (tel je zegeningen) mee bent, je niet gelukkig mee bent en je echt ongelukkig maakt en niet op 1 avond achter elkaar maar begin, slaap er over, loop het nog eens na, vul aan, haal dubbelingen weg, streep weg.....en dat net zolang dat je een compleet lijstje hebt. Dit onderverdeeld in 3 hoofdgroepen (gelukkig, niet gelukkig en ongelukkig...of misschien is er nog een hoofdgroep te verzinnen). Zorg dat het lijstje niet te lang wordt oftewel niet miereneuken maar op hoofdpunten en zet er een oplossing bij (behalve waar je nu gelukkig mee bent uiteraard). Maak het ook niet te negatief en ook niet alleen op hem gericht maar bijvoorbeeld op de relatie of situatie. Je schrijft dat je hem minder aantrekkelijk vind maar is het niet zo dat je hem nog wel aantrekkelijk vind behalve die dikke buik?

'ik vind je in basis aantrekkelijk maar die dikke buik maakt me erg ongelukkig en wil dat je er wat aan doet, ik doe er ook mijn best voor aantrekkelijk te zijn'. 'Ik mis de spontaniteit en spanning in ons sexleven wat me ongelukkig maakt, wat kunnen we eraan doen om dat op te lossen', 'de kinderen vinden het een gemis dat je er doordeweeks niet voor ze bent, kan je er in het weekend niet wat meer voor hun zijn', 'ik wil graag oud met je worden maar niet op deze weg, ik wil graag een andere weg samen met jouw bewandelen'



Alles wat je noemt is al eens besproken mind you. Niets wat ik al eerder verteld heb is voor hem onbekend. Hij weet dat ik die buik niet fraai vind, hij weet (en merkt) dat de kinderen op afstand zijn, hij weet dat ik niet spring van enthousiasme over ons sexleven. Dit komt dan ter sprake, hij belooft er wat mee te doen en vervolgens kabbelt het weer verder.. IK ben degene die het iedere keer weer ter sprake brengt. Als ik hem recht op de man af vraag hoe hij vindt dat het gaat, krijg ik als antwoord "goed" alles is oke wat hem betreft. Hij ziet geen problemen,, op het vele weg zijn na





Als je denkt dat het af is zoek je een geschikt en rustig moment om het te bespreken (zonder kids uiteraard), je vertelt de reden waarom je het lijstje gemaakt hebt en leest het lijstje aan 1 stuk voor...flabbergasted zal ie zijn....uiteraard niet rauw op zijn dak, bereid hem er op voor, een week, 1 dag (dat is aan jouw).



De uitkomst is voor een ieder hier niet in te schatten maar uiteraard wel voor jouw, misschien is het wel niks. Doe er dus mee wat je wilt en succes.Bedankt voor je input.. Ik kan uiteraard wel eens positieve dingen opschrijven en misschien dat dat dan ook wel helpt om minder negatief over te komen als ik er het er dan voor de zoveelste keer over ga hebben ..

quote:Rooss4.0 schreef op 20 september 2016 @ 16:01:

[...]



Huh? De passie is op schrijft ze, het is één grote ingeslapen toestand. En dan is jouw advies dat ze het kunnen hebben over hun enorme gevoel van houden van en het gemis? Dat er dus niet is?



Het gaat natuurlijk juist over de kinderen, dat zijn de perfecte bliksamafleiders.

Hun seksleven is tekenend voor hun leven. En ik denk dat TO nog veel ontevredener moet worden voor er stappen gezet gaan worden.





Je slaat de spijker op de kop. Het is ingeslapen en dat blijft zo als WE er niets aan doen. Ik heb zelf best veel ondernomen om het op de rit te houden, ik doe moeite, ben ik therapie gegaan etc. etc. Omgekeerd gaat hij verder zoals altijd en ik merk dat dat me eigenlijk enorm stoort.



Ik heb helemaal geen zin om nóg ontevredener te gaan worden. Vandaar dat ik het maar eens hier opschrijf, inzichten van anderen lezen en kijken wat ik er mee kan. Want zoals al eerder gezegd, het is nooit de schuld van 1 iemand,.. Ik ben er zelf ook debet aan natuurlijk. Ik heb het veel te lang aan laten kabbelen, ik ben misschien niet duidelijk genoeg, ik ben ook wel beetje conflict vermijdend.

quote:tinnifin schreef op 20 september 2016 @ 18:34:

Wacht niet tot je man maar verander zelf.

Dat is een kortere weg naar succes....



Jij kan nee zeggen , jij kan het gesprek openenen, jij kan vragen...begin daar maar mee, je probleem ligt niet in je sexleven dat is slechts een symptoom. De boel.moet even flink opgeschud worden om naar een nieuwe balans te gaan. Deels zul je aspecten aan je man niet oplossen, bijv dat hij passiever dan jou is. Tegelijk zie ik meerdere stekken met lange relaties waar dit voorkomt en die na opgroeien kinderen een impuls aan hun relatie kunnen geven. Gaat nier vanzelf maar kan wel.

Wat me opvalt is dat je je eigen leven als saai bestempeld, dat je in routines zit wil toch niet zeggen dat je niks meemaakt? Mijn leven zit propvol routine , zorgen en verantwoirdelijkheden maar ik maak meer dan genoeg mee.





Ik kan echt zeggen dat ik veranderd ben. Ik ben van een afhankelijke vrouw (ooit) naar een zelfstandige vrouw gegroeid. Ik heb geleerd om eigen beslissingen te nemen, alles zelf te regelen. Voorheen was hij altijd thuis en "de man" in huis. Beetje traditioneel, al regelde ik altijd al van alles. Hij is ook veranderd maar vooral erg bezig met zijn werk (dat was voorheen niet zo), hij is minder ondernemend geworden, hij is soms oud in zijn gedrag (hij is half 50). Hij heeft misschien wel soort van midlife crisis ofzo. HIj is geen prater, hij is een introvert persoon, ik ben wat meer naar buiten toe. Hij is ook geen man die houdt van feestjes etc. Dus ik onderneem noodgedwongen veel alleen ,ook als hij thuis is. HIj houdt er domweg niet van en legt mij geen strobreed in de weg wat dat aangaat. En mag ik van hem ook inzet tot verandering verwachten ? Ik verwacht niet dat hij een andere man gaat worden, hij is wie hij is, hij is niet van dag 1 op dag 2 super romantisch of attent, maar ik zou graag het gevoel hebben dat hij zijn best doet voor MIJ en dat is er nu niet..



Ik maak serieus echt niets bijzonders mee. Ik sta op, verzorg de dieren, ga op werkdagen naar mijn werk, op niet werkdagen wat huishouden, beetje in de tuin, boodschapje, boek lezen, soms lunch met vriendin , vrijwilligerswerk , kinderen . Dat was het wel. Echt niets spannends.. Saai ? Behoudend meer denk ik..



Sex is een symptoom maar wel belangrijk. Want in mijn beleving is het gemis aan intimiteit wel lastig,want dat is wel een van de belangrijkste pijlers in je relatie.