Minnaar. Deel 22.

12-12-2013 15:06 3014 berichten
Al 21 delen schrijven we over onze minnaars en alle heftige gevoelens die meespelen of juist niet. Hier mogen we schoftig genieten, mijmeren, zeuren over wel of geen contact en aftellen tot de volgende date.

Met andere woorden:



Kan jij een minnaar hebben zonder verliefd op hem te worden? Blijf jij met het grootste gemak hangen in het verlust stadium of liggen heftige gevoelens constant op de loer?



Dit topic is voornamelijk voor gelijkgestemden maar natuurlijk mag iedereen zich in de discussie mengen. Dit kan trouwens ook op een ander topic genaamd: "vind jij een SV ook zo vervelend?"



Kanttekening van mij: Ik zie graag dat de (vaste) schrijvers een avatar naast hun nick plakken. Zo houden we iedereen goed uit elkaar en blijven we lekker kleurrijk!
Alle reacties Link kopieren
quote:Rooss4 schreef op 12 april 2014 @ 14:52:

[...]



Bij elkaar blijven omdat je al 20 jaar bij elkaar bent.

Bij elkaar blijven omdat je zoveel hebt meegemaakt samen.

Bij elkaar blijven omdat zijn gezondheid te wensen overlaat.



Misschien ben ik kei en keihard maar dit zijn toch geen redenen om bij elkaar te blijven?

Je kiest elkaar toch in het leven omdat het samen leukerder, mooierder en kleurrijkerder is?

Toch niet omdat je het elkaar verplicht bent.

Ook je nr 1 relatie mag af en toe op de weegschaal. Slaat het door naar de min? Dan wordt het tijd voor een verandering. Waarmee ik scheiden of uit elkaar gaan beslist niet wil proomoten, begrijp me goed, je kan op allerlei manieren de boel weer in de plus proberen te krijgen.

Als ik zou weten dat mijn partner bij me blijft vanwege jaren, gezondheid of dingen meegemaakt dan zou ik het gevoel hebben dat ik een kat in de zak had gekocht.

Helemaal mee eens roos, en was ook t geval, totdat we al snel getrouwd waren, kind kregen, enz. Was ook mn eerste "echte" relatie. Zo uit huis, bij mn ouders vandaan. Misschien ook daar door, ik weet t niet. En of hij t ervaart als kat in de zak weet ik niet. Hij stelt zich heel afhankelijk op, zegt vaak dat ie oud is, dingen niet meer hoeft want met pensioen, niet gezond, kan ik niet. Enz. Zijn medicijnen krijgt ie van mij, overal ga ik mee naar toe, eten maken, boodschappen gaat hij wel s mee, maar dan aan t tafeltje zitten voor koffie want kan niet lang lopen, nou ja, zo. Een dag uit gaat niet, want snel moe, geen zin, te veel weet ik veel.. maar vaak heb ik t gevoel "dat ie t allemaal wel best vindt". Zn oudere dochter (1e huwelijk) probeert t m ook vooruit te duwen, maar nee. Gelukkig werk ik nu voor iemand, die heeft t ook wel door, die zei laatst, joh lot, als je s lekker even tijd voor je zelf wil, zeg je maar dat je hier voor me moet werken. Ik zeg wel dat ik je heel hard nodig heb! (=gelukkig vrouw - smilie)... en vriendinnen steunen me ook, alhoewel ze ook wel s zeggen over die weegschaal hoor! Overigens weet niemand van mn nr2. Alleen jullie.

Mooi trouwens om zoiets te horen oranje, van dat andere stel! Mooi dat het zo ook kan! Kan hier absoluut niet.

Is trouwens niet zo dat ik elke dag doodongelukkig ben thuis hoor, zo ook weer niet, maar gelukkig? En we hebben ook nog de kinderen thuis, dat scheelt. En sinds nr2 voel ik me zowiezo wel weer een stuk happier.
Alle reacties Link kopieren
@engel86: ik heb toch al de nodige lange relaties gehad maar dit gevoel... nee dat was de eerste keer dat ik dit zo voelde.

Ik heb er zeker van geleerd, dat doorgaan is de volgende stap.



@Rooss4: De miscommunicatie heeft daar geen betrekking op, ik dacht dat zij mij niet meer wilde spreken dus hield het contact af en zij dacht dat ik haar niet meer wilde spreken. Dat was de miscommunicatie waardoor we het na de breuk er nooit goed meer over hebben gehad.

Ik weet dat het oerstom van me is geweest om dat zo tegen haar te zeggen maar toen was ik echt in de veronderstelling dat ik daar het beste me deed voor ons beiden.

En mijn lesje over eerlijkheid heb ik wel geleerd, daarom sloot ik onderaan mijn verhaal ook af met de zin "...en tegen iedereen eerlijk zijn. Ik was dat niet en..."
Hij klinkt als een man van 89! Nogmaals, hoe lang ga je dit volhouden?
Alle reacties Link kopieren
Justsomeone, mooi verhaal, maar ook diep triest. Zeker voor jou, omdat je het eigenlijk zo niet wilde. Weet zij trouwens waarom je haar "van je af duwde", heb je je echte gevoel nog eens in een gesprek met haar verteld? Om schoon schip te maken? Om te verduidelijken, om te zeggen dat het je spijt? Of wil ze niet meer met je praten nu zij door is gegaan met haar leven en een nieuwe partner?
Alle reacties Link kopieren
quote:Rooss4 schreef op 12 april 2014 @ 17:20:

Hij klinkt als een man van 89! Nogmaals, hoe lang ga je dit volhouden?

Hihi roos, dank je wel! Hij is pas 63 maar idd gedraagt zich oud. De kinderen irriteren zich ook af en toe... ik kan nog aanvullen dat ie smiddags ook regelmatig slaapt... knipoog...

hij wil ook liever niet dat ik make up draag, nagellak en zo, maar dat doe ik gewoon. Klinkt raar he. Weet ik zelf ook wel eigenlijk. Sex? Kan hij (ook door zn overgewicht) niet zo goed meer, alleen nog onder mij en kort (mag ik dat eigenlijk wel zeggen hier)? Volgens mij was ik voor nr2 een enorme stoffige doos... Zegt hij wel s voor de gein... dat ie me uit mn graf heeft opgeduikeld... hihi. Vandaar ook die spierpijn na de dates, zeker in t begin. Standjes die ik niet kende, jaaaaren niet had gedaan... En toch hou ik ook nog van mn nr1. Maar misschien wel anders dan 20 jaar geleden. Ook handig van het schrijven op dit forum. Je gaat er zelf ook dieper over nadenken. Lief al jullie reacties!



Pffff joh ik kan nog veel meer vertellen maar wil niet klagen of zwart praten..
Alle reacties Link kopieren
@lotje_42, ik heb het nooit zo gewild maar ik leefde toen in een wereld met zo veel verdriet en ik wist niet meer hoe ik het haar duidelijk kon maken, ze bleef maar langskomen en contact zoeken terwijl ik al zo vaak had gezegd dat ik even tijd voor mezelf nodig had om maar niet helemaal door te draaien.

Ik besefte sneller dan haar dat we elkaar even moesten loslaten en ik kreeg haar dat niet duidelijk gemaakt. Ik zag toen nog maar 1 oplossing en dat was zeggen dat ik niet meer van haar hield. En dit was gelogen en ja iets stommers dan dat kon ik niet doen. Maar ik zag gewoon geen andere uitweg meer door mijn depressie.



Vrijdag is er langzaam aan weer contact ontstaan tussen ons (via whatsapp) na al die maanden. En daarin werd me opeens zo veel duidelijk, dingen die ik verkeerd had gezien maar ook dingen die zij verkeerd had gezien. Ik heb haar mijn echte gevoelens verteld en ben overal eerlijk in geweest, ook in het waarom ik haar van me af duwde. Ik heb ook mijn excuses aangeboden voor alles. Haar reactie was dat ik een plekje in haar hart heb en dat haar hart nog steeds overslaat als ze mij ziet maar dat ze ook nooit eerder zo veel pijn heeft gehad en dat ze die pijn nooit meer wilt.
Je zou denken dat een jonge vrouw een man ook jong zou kunnen houden maar dat is in jullie geval dus niet zo. Hij probeert van jou ook een oude ingeslapen tuthola te maken, waarom zou je geen make up en nagellak mogen dragen, daar geniet hij toch ook van?



Is hij zelf ergens bang dat jij om je heen gaat kijken en aantrekkelijk zou kunnen zijn voor anderen? Praten jullie wel eens over het feit dat hij jou met zijn gedrag van zich af zou kunnen duwen?

Allemensen, 63. Mijn moeder is een stuk ouder maar klinkt echt als een heerlijke jonge blom vergeleken bij jouw man zeg.
Mooi omschreven [..]. Jôh, we worden met zijn allen zoveel ouder dan onze opas en omas, daar komt bij dat we meer vrije tijd hebben en (helaas) dus ook tijd om uitgekeken en uitgepraat te raken op en met elkaar. Ik sta er niet meer echt van te kijken dat mensen na 20 jaar toe zijn aan een nieuwe partner. Nieuwe levensfase, nieuwe partner. Wie kan er zeker van zijn dat hij/zij dezelfde kant op groeit als de partner?
Alle reacties Link kopieren
Babs, wow, wat een beslissing! Maar eens met de anderen. Soms is het op, kun je nog prima honderd jaar verder, maar loop je het risico om dan uiteindelijk ook elkaar door ruzie nog kwijt te raken. Nu voorkom je dat en ga je elk je eigen weg in. Dapper, sterk en spannend, maar ook verdrietig. Een periode wordt afgesloten. Een lang gedeeld leven, gaat ineens gescheiden verder.



Oranje, je schrijft ook duidelijk anders nu. Deze date heeft je over een drempel getrokken, nu kun je verder omdat je verder wilt. Dit was wat je nodig had. En of het een rebound is of niet, boeit toch helemaal niet? Je hebt lol, het is spannend en geil en leuk en lekker en dat is waar het om gaat en wat je nodig hebt!

Gaaf zeg!!

Je had ook iemand nodig met een vonk, iemand die je raakte en waar je geil van wordt. Die was je nog niet echt tegen gekomen en nu wel!



Betekent dat als je onwijs veel met iemand meemaakt, je voor eeuwig samen blijft en je elkaars ware bent?? Lijkt me niet. Ik heb met mijn ex ook echt wel eea meegemaakt, maar het heeft ons nou niet echt geholpen om bij elkaar te blijven. Misschien juist wel integendeel.

Veel meemaken is voor mij iig geen 'bewijs' dat je een super relatie hebt gehad.



En ook dat jij gezegd hebt dat jouw gevoelens weg waren en ze dat niet waren, maar zij dacht van wel.. zonder dat ze dat wist, was ze ook verder gegaan. Anders had ze die gevoelens nu wrs ook nog wel gehad. Of niet. Het maakt niet uit, ze wil niet meer.



Ook dat je gezegd hebt dat jullie elkaar ruimte moesten geven, heeft er niets mee te maken. 4 Maanden is niet zo lang, als ze had gewild en de gevoelens zo diep hadden gezeten, was ze er nog wel geweest en had ze geen oog gehad voor iemand anders. Het zat er niet in en jij ziet alles als een teken dat het er wel in had gezeten. Jullie hadden elkaar blijkbaar nodig om de beerput eens open te gooien, aan jezelf te werken en nu gaan jullie beide jullie eigen weg.



Als het had moeten gaan, zoals jij gepland had, had het zo moeten zijn. Zo is het niet gegaan, dus is dit hoe het leven het voor jullie had bedacht. Wees blij dat het duidelijk is en jullie niet in een slepende, elkaar slopende, depressieve relatie zijn terecht gekomen.

Laat er tijd overheen gaan, idealiseer het niet en blijf er niet aan hangen. Er is geen 'wat als', het is zoals het nu is en dat is duidelijk.
Heidi, Heidi, Deine Welt sind die Berge - Heidi, Heidi, denn hier oben bist Du zu Haus'
Alle reacties Link kopieren
Roos, t laatste is zn reden... hij wil niet dat anderen naar me kijken. Bang me kwijt te raken? Geen idee waarom anders, maar hij zegt dat ie me mooier vindt zonder make-up. Nou. Ik niet. Ik vind t leuk en ook om weer leuke setjes ondergoed te kopen voor mn dates. :-)

Heerlijk!

En ja ik weet zeker dat als we niet ook nog kinderen thuis hadden, dat we dan allebei inzakten...
Alle reacties Link kopieren
@lotje_42: ik begrijp jouw situatie heel erg goed, mijn ouders zitten in eenzelfde situatie. Mijn vader is 78 en mijn moeder 59 en waar hij depressief thuis op de bank zit en nergens meer zin in heeft wilt zij nog van alles doen. Ze ging vroeger vaker bij een vriend logeren en ik heb haar, toen ik zelf in de knoop zat, gevraagd of ze hier mee vreemd ging en haar tevens verteld dat ik het wel zou begrijpen. Ze gaf aan dat niet te doen maar ik denk echt niet dat iemand het haar kwalijk zou nemen. Ik snap aan de andere kant ook goed waarom ze niet bij hem weggaat, ze houdt nog van hem, ook al hebben ze geen sex meer, is hij niet actief en klaagt hij de hele dag. Ooit was hij heel goed voor haar, hij werkte hard voor z'n gezin, nam ze me op vakanties, verraste haar met bloemen etc.

Dat hij nu niet meer zo is wil niet zeggen dat je die dingen moet vergeten.
Alle reacties Link kopieren
Justsomeone, wat moet t moeilijk geweest zijn om haar zo hard van je af te stoten. Wat een depressie aanricht! En kapot maakt... wel fijn dat je onlangs, al is het dan minimaal, contact hebt gehad en jouw verhaal hebt kunnen doen. Dat lucht toch iets op misschien. En maakt het misschien ietsje draaglijker...
Alle reacties Link kopieren
Als ik jullie reacties lees dan weet ik gewoon dat jullie gelijk hebben. Waarom heb ik dan toch zo veel moeite om het te accepteren...



@lotje_42: ik ben heel blij dat ik mijn verhaal heb kunnen doen bij haar, of ik het beeld dat ze van me heeft hiermee heb kunnen veranderen, dat weet ik niet.

We hebben allebei fouten gemaakt in onze affaire en ik heb zeker domme dingen gedaan maar ik ben geen verkeerde man. Ik ben gewoon hopeloos verliefd geworden...
Omdat wij niet de pijn en het liefdesverdriet voelen dat jij wel voelt Justsomeone. Het is nogal makkelijk nuchter naar andermans situatie te kijken en te zeggen joh, doorgaan met ademen en hop naar voren.

Maar hee.. dit verdriet hebben de meesten van ons ooit gekend hoor, nou en of. En ik snap ook echt dat je pijn hebt, een kutgevoel, het gevoel van een grote liefde die door je vingers glipt.

En dat gevoel mag er zijn. Laat de tijd zijn werk doen. Je weet wel, de tijd die wonden heelt.



Nee, je hoeft je verleden met een partner niet te vergeten. Je hoeft er ook geen consequenties aan te hangen. Geen "omdat ons verleden zo woelig was moeten we nu voor altijd bij elkaar blijven".

Op is op.
Alle reacties Link kopieren
Justsomeone, wat een ontzettend lieve reactie, en ook zo fijn hier te horen dat het niet alleen bij mij zo is. Wat ik ook zeg, vroeger, toen ik 20 was en hij 42, 43 (nu mijn leeftijd), was t leeftijdsverschil niet zo groot tussen ons als nu lijkt het. Hij is min of meer bejaard (vindt hij zelf, omdat hij bijna 65 is), en ik heb nog overal zin in! Ik wil nog niet achter de geraniums! En idd roos, je hebt oud en oud! Zei ik laatst nog tegen hem. Dan zie je bv in een pretpark of waar ook, opa's met kleinkinderen bezig, mannen die ouder zijn dan mn nr1. Geeft ie als antwoord: ja, maar die hebben niet allemaal wat ik heb. Ja. Hey. Dan weet ik t ook niet meer. En mn dochter zei laatst ook:pap, opa (wijlen mijn vader) was 83, die deed nog van alles... maar ja. Het mag niet baten.
Alle reacties Link kopieren
Dankje Roos, het zijn die woorden zoals jij ze net zegt die me helpen en het weer wat duidelijk maken.



Ik ben zo'n man zoals je ze weinig tegen komt, geen stoere bink maar snel emotioneel en gepassioneerd. Als ik met vrienden hierover praat krijg ik dit soort reacties niet en vinden ze je al snel een aansteller (maar je bent wel de held omdat je een affaire hebt gehad, hoe ziek).
Alle reacties Link kopieren
Justsomeone, ik denk dat ze door je verhaal en uitleg in ieder geval best er over na zal denken. Niet dat het de situatie zal veranderen, maar je blijft (zo te lezen) toch altijd een belangrijk plekje in haar hart hebben. En wat roos zegt: het is nu nog zo'n grote wond, zoveel pijn, dat kost heel veel tijd..
Alle reacties Link kopieren
Je hebt gelijk lotje, en het kost me heel veel moeite maar ik begrijp inmiddels dat ik me daar bij neer moet gaan leggen.
Alle reacties Link kopieren
Lotje, he, wat jammer dat het zo gelopen is. Ik denk ook dat je er niet veel aan kunt doen, dat het een stuk karakter is. De een wordt nu eenmaal anders oud dan de ander. Maar om je partner dan zo te zien, het verschil ook zo groot met jouw energie nog te merken EN hij je remt in juist probeert ook te veranderen in een oude vrouw, zodat je maar vooral veilig bij hem blijft.. poeh.. dat is moeilijk.



Kan me heel goed voorstellen dat je door een nr 2 weer helemaal opbloeit en wakker geschud bent. Er is nog zoveel leuks en je bent nog veel te jong om achter de geraniums te zitten.

Is het ergens bespreekbaar? Jullie seksleven en jouw behoeftes? Dat hij probeert jou te veranderen in een oude vrouw, wil niet zeggen dat je dat ook bent en hij zal dat ook echt wel beseffen.

Kun je aangeven dat je merkt dat je geinteresseerd raakt in andere mannen, omdat je gewoon nog te jong bent om als een oude slof te leven?



Justsomeone, wat zou je nu eigenlijk willen dan? Dat zij haar nieuwe relatie, waar ze wrs gelukkig mee is, afkapt en met jou verder gaat? Ze heeft afscheid van jullie genomen en haar leven weer opgepakt. En nu jij er klaar voor bent, moet zij er ook ineens weer klaar voor zijn?

Zo werkt het gewoon niet. Wat er toen gebeurd is, is gebeurd en je kunt dat niet omdraaien tot hoe jij het nu wilt.



En dan kun je nu miepen en huilen over 'wat als', maar er is geen wat als. Je kunt er best verdriet van hebben en buikpijn, maar komt dat ook niet vooral omdat het niet gaat zoals jij wilt dat het gaat? Dat je een soort ideaalbeeld van alles hebt gecreeerd in je hoofd en nu heilig gelooft dat dat het enige is dat voor jullie was weggelegd. Dat is niet waar, je moet verder en je moet verder zonder haar.
Heidi, Heidi, Deine Welt sind die Berge - Heidi, Heidi, denn hier oben bist Du zu Haus'
[..], goed omschreven, dat is inderdaad wat mij nu bezig houd, ben ik bij mijn nr1 omdat ik van hem houd en oud met hem wil worden, of ben ik te bang om weg te gaan en mijn fijne leventje met alles wat dasr hij hoort overhoop te gooien. Dan zou ik dus blijven om maatschappelijke redenen en dit vind ik geen reden om bij iemand te blijven. Je moet elkaar gelukkig kunnen maken.



justsomwone, sterkte met je verdriet, het zal vast heel moeilijk zijn allemaal, maar als zei nu al door gaat met haar leven is ze jou waarschijnlijk niet waard geweest en voelde vast niet hetzelfe voor jou als jij voor haar.



lotje, blijf je niet uit medelijden bij je nr1? Hoe zeer ik ook ergens heel goed snap dat je bij hem blijft, maar je moet niet uit medelijden blijven en je eigen geluk daarmee weg gooien.



nog even over mezelf en mijn schaduw relatie, misschien toch gewoon sv? We doen namelijk geen dingen samen verder. We appen, bellen af en toe, bespreken de meest gekke dingen, hebben lol samen, hebben sex maar verder niets. Hoewel ik moet toe geven dat ik er laatst wel geweest ben voor een kop koffie en ik moest iets brengen. Hier is geen sex aan te pas gekomen.
Alle reacties Link kopieren
Jane, wat zou je dan meer samen moeten doen? Ik doe ook niks bijzonders met Guus, eigenlijk, omdat we nooit in het openbaar samen konden verschijnen. Inmiddels drinken we heel regelmatig een borrel in - oh, wat klinkt het gek - (bijna) mijn kroeg, maar verder delen we behalve seks, smsen en bellen, mailen, ook niet echt iets. We gaan niet uit eten, hebben geen nachtjes hotel samen, maar de momenten die we wel delen, zijn genoeg.



Jullie hebben toch bijna dagelijks contact? Wat wil je dan nog meer? Wat mist er dan nog volgens jou om het geen schaduwrelatie te laten zijn?

Een sv is, voor mij, meer seks op afroep. Heb je zin, doe je een appje eruit en als hij tijd heeft, wordt er gewipt. Jullie hebben toch veel meer? Bij een sv ga je niet koffie drinken, zonder seks, maar dat is mijn mening.
Heidi, Heidi, Deine Welt sind die Berge - Heidi, Heidi, denn hier oben bist Du zu Haus'
Alle reacties Link kopieren
Heidi die verwachting heb ik ook helemaal niet. Had ik stiekem de hoop dat we weer net als vroeger met elkaar konden praten en dan zien wat daar uit kwam? Ja die hoop had ik, dat geef ik eerlijk toe maar dat is iets anders dan een verwachting.

Ik wist niet dat zij al zo veel verder was dan ik en al een volledig nieuw leven had opgebouwd. Als ik dat had geweten had ik haar nog altijd aangesproken om uitleg te geven over de situatie van toen en mijn excuses aangeboden maar was ik wel op een andere manier dat gesprek in gegaan.



Ik ben er kapot van, ook dat geef ik toe maar ik heb inmiddels wel het besef dat ik verder moet en ik hou te veel van haar om haar nieuwe leven overhoop te gooien. En net zoals velen hier bij een foute man blijven die 1 van de 400 smoezen gebruikt zou ik zo weer terug gaan naar haar als ik kon.
quote:Heeeidi schreef op 12 april 2014 @ 20:51:

Jane, wat zou je dan meer samen moeten doen? Ik doe ook niks bijzonders met Guus, eigenlijk, omdat we nooit in het openbaar samen konden verschijnen. Inmiddels drinken we heel regelmatig een borrel in - oh, wat klinkt het gek - (bijna) mijn kroeg, maar verder delen we behalve seks, smsen en bellen, mailen, ook niet echt iets. We gaan niet uit eten, hebben geen nachtjes hotel samen, maar de momenten die we wel delen, zijn genoeg.



Jullie hebben toch bijna dagelijks contact? Wat wil je dan nog meer? Wat mist er dan nog volgens jou om het geen schaduwrelatie te laten zijn?

Een sv is, voor mij, meer seks op afroep. Heb je zin, doe je een appje eruit en als hij tijd heeft, wordt er gewipt. Jullie hebben toch veel meer? Bij een sv ga je niet koffie drinken, zonder seks, maar dat is mijn mening.



Het is niet zo dat ik het gevoel heb dat er iets mist hoor, wilde alleen graag jullie meningen hier over horen.

inderdaad hebben we dagelijks contact, kunnen we ook niet echt in het openbaar verschijnen samen, maar we delen veel ja. Wilde het gewoon graag allemaal even weten omdat ik het wel prettig vind als het beesje een naam heeft.



ik las eerder nog van anderen die vonden dat samen iets doen ook bij een shaduw relatie hoorden, tjah, dat zit er voor mij en nr2 niet in. Maar als je het dan weer op jou manier en redenatie bekijkt ben ik het toch ook wel erg met je eens.

maar ach, wat maakt het eigenlijk uit? Ik geniet er van en hij ook en dat is voor nu genoeg.
Ik heb nog steeds helemaal niks met de term schaduwrelatie en het is al helemaal niet te definiëren. Het is maar net wat voor idee, gevoel jij erbij hebt.

Net als het onderscheid sv-minnaar. I don't know. Je hebt een neukvriend, iemand buiten je nr 1. Hij weet ervan of niet. En that's it.



Maakt het zoveel uit Cljane? Ik zie je nog steeds enorm worstelen met je nieuw verworden minnaressenrol. Is het het allemaal nog steeds waard?

Hoe kijkt jouw nr 2 naar het feit dat hij zijn vriend bedondert?
Hey, terwijl de meesten sliepen waarde vannacht een heks op haar bezemsteel rond zie ik



Met -de term- schaduwrelatie moet je ook niks willen hebben. Daarmee laat je iemand veeeel te veel toe in je leven. En dat kan alleen maar exploderen (zie verhalen Oranje en Engel, en de nuchtere statistieken).



Ik probeer de schade met nr. 2 zo dapper mogelijk binnen de perken te houden. Hebben de hoeveelheid whappjes al enorm teruggebracht vergeleken met de eerste maanden en in het weekend is het verplicht radiostilte. Woorden als verliefd en houden van zijn geschrapt (nu staren we slechts diep in elkaars ogen. Half-geintje). Ja hij is "bij me", als ik op een feestje sta, als ik in de auto zit en leuke liedjes hoor, als ik wakker word op zondagmorgen..Maar dat zijn grotendeels chemie/ hormonen en geenszins het bewijs dat wij dus-bij-elkaar-horen. Ook de meer dan 200 km afstand tussen ons is een enorme plus.



Intussen ben ik thuis opgewekter, tevreden met het mooie gezin dat ik heb. Zolang die balans er is is het risico op hartzeer voor mij acceptabel.

Dit is een oud topic. Het topic is daarom gesloten.
Maak een nieuw topic aan om verder praten over dit onderwerp.

Terug naar boven