Seks
alle pijlers
Minnaar. Deel 22.
donderdag 12 december 2013 15:06
Al 21 delen schrijven we over onze minnaars en alle heftige gevoelens die meespelen of juist niet. Hier mogen we schoftig genieten, mijmeren, zeuren over wel of geen contact en aftellen tot de volgende date.
Met andere woorden:
Kan jij een minnaar hebben zonder verliefd op hem te worden? Blijf jij met het grootste gemak hangen in het verlust stadium of liggen heftige gevoelens constant op de loer?
Dit topic is voornamelijk voor gelijkgestemden maar natuurlijk mag iedereen zich in de discussie mengen. Dit kan trouwens ook op een ander topic genaamd: "vind jij een SV ook zo vervelend?"
Kanttekening van mij: Ik zie graag dat de (vaste) schrijvers een avatar naast hun nick plakken. Zo houden we iedereen goed uit elkaar en blijven we lekker kleurrijk!
Met andere woorden:
Kan jij een minnaar hebben zonder verliefd op hem te worden? Blijf jij met het grootste gemak hangen in het verlust stadium of liggen heftige gevoelens constant op de loer?
Dit topic is voornamelijk voor gelijkgestemden maar natuurlijk mag iedereen zich in de discussie mengen. Dit kan trouwens ook op een ander topic genaamd: "vind jij een SV ook zo vervelend?"
Kanttekening van mij: Ik zie graag dat de (vaste) schrijvers een avatar naast hun nick plakken. Zo houden we iedereen goed uit elkaar en blijven we lekker kleurrijk!
zondag 13 april 2014 10:05
Een tijdje terug heb ik hier mijn verhaal gedaan. Sinds die tijd is er erg veel gebeurd, ik heb zo goed als het kon mijn leven weer opgepakt, en ineens zoekt hij weer contact. Wil weer terug naar hoe het was. Net als ik eindelijk weer af en toe gelukkig kan zijn. En weer af en toe kan lachen, niet meer iedere avond huil. Er niet meer 24/7 mee bezig ben. Waarom? En waarom doet het mij zoveel? Mijn gevoel is niet weg, dat is het nooit geweest. Maar ik wil niet meer ongelukkig zijn. Hebben jullie advies om hier mee om te gaan?
zondag 13 april 2014 11:32
[...], wat een treffende reactie. Dit is precies hoe ik het nu voel. Ik heb er zoveel verdriet van gehad. Momenten gehad dat ik echt niet meer wist hoe ik verder moest. En op een gegeven moment toch mijzelf bij elkaar geraapt en door gegaan, want dat moest wel. En nu....mijn verstand zegt blijf ver weg en verbreek het contact. Maar mijn gevoel is nog niet weg...
zondag 13 april 2014 11:47
Blue Pumpkin, hier citaten uit je eigen recente posts.
"We maakten elkaar kapot, trokken elkaar mee in onze depressies. Uiteindelijk hebben wij beide besloten om elkaar los te laten en beiden in therapie te gaan. In die therapie is naar voren gekomen dat we beiden enorm veel issues uit onze jeugd en ons verleden hebben die wij nog niet verwerkt hebben. Vandaar dat onze relaties ook steeds stukliepen (door ons eigen toedoen) we hebben elkaar gevonden omdat wij hetzelfde waren, noem het soulmates. Maar wij kunnen nooit samen zijn, dat zou ons beiden kapot maken.
Wij hebben nu al het contact verbroken en staan nu beide over de puinhopen van ons leven. En kijken waar we moeten beginnen met opruimen. Langzaamaan beginnen wij beide weer op te krabbelen, maar we zijn zo ontzettend diep gezonken. Het is nu ongeveer 2 maanden geleden dat wij definitief gebroken hebben met elkaar, en het doet nog steeds pijn. Ik heb wel heel erg veel aan mijn therapie en geloof ook dat ik er uiteindelijk sterker uit komt. Maar wat een ellende is het geweest, als ik het over kon doen zou ik er nooit meer aan beginnen, ik heb er veel van geleerd, maar wat was het een zware les.
We hadden beide bewezen dat we 'makkelijk' maandenlang onze partner voor de gek konden houden. Een basis van vertrouwen was er dus niet. Daarnaast op het moment dat je bubbeltje uit elkaar spat, ga je pas relativeren. Wij pasten in de 'gewone wereld' totaal niet bij elkaar. En daarnaast maakt - en - in de wiskunde wel plus, maar wij zijn er achter gekomen dat als je beide zoveel ellende en verdriet hebt, daar creëer je geen geluk mee.
Wij hebben besloten om eerst onszelf op de rit te krijgen, therapie af te ronden, weer goed te functioneren en ons eigen geluk weer vinden. En nu ik het achteraf iets nuchterder bekijk, denk ik dat wij, als wij gelukkig en single waren geweest, nooit voor elkaar gevallen waren. Nu zaten we in eenzelfde situatie en begrepen wij elkaar. Maar verder zijn er te veel hindernissen, we hebben andere hobby's, andere soort vrienden, andere soort familie, andere verwachtingen van het leven, andere prioriteiten.
ik ben punctueel en actief, hou er van om dingen te ondernemen, ben graag onder de mensen, heb veel vrienden, en leg makkelijk contact, hij is het liefst op zichzelf, is wat introverter, komt altijd te laat, is blij als hij lekker op de bank kan liggen of kan computeren etc. Dit zijn dingen waar je in je 'bubbel' geen last van hebt. Want in die gestolen uurtjes ben je alleen met elkaar bezig. Maar wat in een gewone relatie absoluut struikelblokken gaan vormen, en ons beide niet gelukkiger gaat maken".
"We maakten elkaar kapot, trokken elkaar mee in onze depressies. Uiteindelijk hebben wij beide besloten om elkaar los te laten en beiden in therapie te gaan. In die therapie is naar voren gekomen dat we beiden enorm veel issues uit onze jeugd en ons verleden hebben die wij nog niet verwerkt hebben. Vandaar dat onze relaties ook steeds stukliepen (door ons eigen toedoen) we hebben elkaar gevonden omdat wij hetzelfde waren, noem het soulmates. Maar wij kunnen nooit samen zijn, dat zou ons beiden kapot maken.
Wij hebben nu al het contact verbroken en staan nu beide over de puinhopen van ons leven. En kijken waar we moeten beginnen met opruimen. Langzaamaan beginnen wij beide weer op te krabbelen, maar we zijn zo ontzettend diep gezonken. Het is nu ongeveer 2 maanden geleden dat wij definitief gebroken hebben met elkaar, en het doet nog steeds pijn. Ik heb wel heel erg veel aan mijn therapie en geloof ook dat ik er uiteindelijk sterker uit komt. Maar wat een ellende is het geweest, als ik het over kon doen zou ik er nooit meer aan beginnen, ik heb er veel van geleerd, maar wat was het een zware les.
We hadden beide bewezen dat we 'makkelijk' maandenlang onze partner voor de gek konden houden. Een basis van vertrouwen was er dus niet. Daarnaast op het moment dat je bubbeltje uit elkaar spat, ga je pas relativeren. Wij pasten in de 'gewone wereld' totaal niet bij elkaar. En daarnaast maakt - en - in de wiskunde wel plus, maar wij zijn er achter gekomen dat als je beide zoveel ellende en verdriet hebt, daar creëer je geen geluk mee.
Wij hebben besloten om eerst onszelf op de rit te krijgen, therapie af te ronden, weer goed te functioneren en ons eigen geluk weer vinden. En nu ik het achteraf iets nuchterder bekijk, denk ik dat wij, als wij gelukkig en single waren geweest, nooit voor elkaar gevallen waren. Nu zaten we in eenzelfde situatie en begrepen wij elkaar. Maar verder zijn er te veel hindernissen, we hebben andere hobby's, andere soort vrienden, andere soort familie, andere verwachtingen van het leven, andere prioriteiten.
ik ben punctueel en actief, hou er van om dingen te ondernemen, ben graag onder de mensen, heb veel vrienden, en leg makkelijk contact, hij is het liefst op zichzelf, is wat introverter, komt altijd te laat, is blij als hij lekker op de bank kan liggen of kan computeren etc. Dit zijn dingen waar je in je 'bubbel' geen last van hebt. Want in die gestolen uurtjes ben je alleen met elkaar bezig. Maar wat in een gewone relatie absoluut struikelblokken gaan vormen, en ons beide niet gelukkiger gaat maken".
zondag 13 april 2014 13:25
quote:ano*k schreef op 13 april 2014 @ 09:38:
Hey, terwijl de meesten sliepen waarde vannacht een heks op haar bezemsteel rond zie ik
Jij mag nie meer raaien!
Zelfs mijn kinderen denken dat ik elke eerste donderdag van de maand om 00.00 richting bos vlieg om daar te dansen in een paddestoelenrondje!
En ook dat ik stiekem een zwarte kat in het zolderkeldertje bewaar!
Hey, terwijl de meesten sliepen waarde vannacht een heks op haar bezemsteel rond zie ik
Jij mag nie meer raaien!
Zelfs mijn kinderen denken dat ik elke eerste donderdag van de maand om 00.00 richting bos vlieg om daar te dansen in een paddestoelenrondje!
En ook dat ik stiekem een zwarte kat in het zolderkeldertje bewaar!
zondag 13 april 2014 13:29
Blue pumpkin, ben jij de exminnares van justsomeone? Ik lees exact dezelfde kommer en kwel, de verbroken relaties, de depressies.
Mens, dit is het toch allemaal niet waard? Als je weer eens kriebel int kruis krijgt, lees dan alsjeblieft je allereerste posting hier even door.
Dan ben je op slag weer genezen.
Mens, dit is het toch allemaal niet waard? Als je weer eens kriebel int kruis krijgt, lees dan alsjeblieft je allereerste posting hier even door.
Dan ben je op slag weer genezen.
zondag 13 april 2014 15:02
Ik dacht al, wat komt dat verhaal van justsomeone me bekend voor!
Nog even ter aanvulling: ik ben niet alleen maar zielig hoor, met mijn 'schaduwrelatie'. Ik heb ontzettend veel genoten, prachtige dingen beleefd, mezelf beter leren kennen, grenzen verlegd.
Maar zo intens hoeft van mij niet meer, gewoon lekker genieten nu.
Nog even ter aanvulling: ik ben niet alleen maar zielig hoor, met mijn 'schaduwrelatie'. Ik heb ontzettend veel genoten, prachtige dingen beleefd, mezelf beter leren kennen, grenzen verlegd.
Maar zo intens hoeft van mij niet meer, gewoon lekker genieten nu.
maandag 14 april 2014 10:48
Jeetje Barbarella, wat een heftige beslissing ineens! Maar als je zo die opluchting voelt allebei, en nu samen wel rustig kunt samenleven, dan lijkt me dat een duidelijk signaal. Uit ervaring kan ik je vertellen dat er vast nog wel ellendig gedoe komt, maar hou dit gevoel vast, de opluchting die je voelt allebei, dat is wat waard.
Justsomeone, wat een verhaal! Ik voel je verdriet, en die mag er ook wel zijn. Maar het is 'maar' liefdesverdriet, het gaat over. Mijd het contact met haar, richt je op jezelf en werk aan je eigen geluk, zonder 'wat als' gedachten. De meesten van ons hebben ook pijn en liefdesverdriet gekend, en het gaat over, uiteindelijk. Zwelg er niet in, dat versterkt alleen je depressieve gevoelens maar. Richt je blik vooruit, op je partner, werk aan jezelf en je relatie, jij bent degene die jouw leven richting geeft.
Oranje, Heidi was me voor met zeggen dat je anders schrijft over je 1,5 nu. Je hebt hem een stuk losgelaten ineens, en dat is goed denk ik. Leuk dat je date zo geslaagd was afgelopen week, geniet lekker van je nieuwe lover!
Justsomeone, wat een verhaal! Ik voel je verdriet, en die mag er ook wel zijn. Maar het is 'maar' liefdesverdriet, het gaat over. Mijd het contact met haar, richt je op jezelf en werk aan je eigen geluk, zonder 'wat als' gedachten. De meesten van ons hebben ook pijn en liefdesverdriet gekend, en het gaat over, uiteindelijk. Zwelg er niet in, dat versterkt alleen je depressieve gevoelens maar. Richt je blik vooruit, op je partner, werk aan jezelf en je relatie, jij bent degene die jouw leven richting geeft.
Oranje, Heidi was me voor met zeggen dat je anders schrijft over je 1,5 nu. Je hebt hem een stuk losgelaten ineens, en dat is goed denk ik. Leuk dat je date zo geslaagd was afgelopen week, geniet lekker van je nieuwe lover!
maandag 14 april 2014 11:43
quote:Rooss4 schreef op 13 april 2014 @ 01:51:
Ik heb nog steeds helemaal niks met de term schaduwrelatie en het is al helemaal niet te definiëren. Het is maar net wat voor idee, gevoel jij erbij hebt.
Net als het onderscheid sv-minnaar. I don't know. Je hebt een neukvriend, iemand buiten je nr 1. Hij weet ervan of niet. En that's it.
Maakt het zoveel uit Cljane? Ik zie je nog steeds enorm worstelen met je nieuw verworden minnaressenrol. Is het het allemaal nog steeds waard?
Hoe kijkt jouw nr 2 naar het feit dat hij zijn vriend bedondert?
nee roos, het maakt niet heel veel uit, ik probeer alleen inderdaad mijn eigen gevoellens een plek te geven, te bedenken wat ik nu eigenlijk voel. Op dit moment durf ik nog met zekerheid te zeggen dat ik niet verliefd ben, maar ik denk echt dat het er wel aan zit te komen.
ik vind het het allemaal nog steeds waard, gek genoeg. Ja, ik worstel zo nu en dan met mijn manaressen rol, maar aan de andere kant hoort het bij mij, ik ben een ontzettende denker hihi. Verder laat nr2 me ook speciaal voelen, ik ben bij hem weer even de vrouw die ik graag wil zijn. Je voelt je speciaal en bijzonder.
Nr2 vind het zo af en toe moeilijk om mijn nr1 te belazeren, maar ook voor hem geld, de aantrekkingskracht tussen hem en mij is te groot. Ook hij worsteld wel eens, maar heeft het er voor over, net zo als ik.
en er zijn meer dingen nu in nr2 die ik fijn vind, als ik hem bel nadat ik ergens ben geweest om hem te vertellen hoe het was dan vind hij dit ontzettend leuk, luisterd hij goed en verteld me hoe leuk het allemaal nog gaat worden. Nu is dit een hobby die hij voorheen ook had dus oke, het is anders. Maar als ik thuis kom en asn nr1 dingen vertel dan is het oh en oke. Dit zijn dingen met nog zo veel meer die ik in mijn nr1 relatie niet meer heb. Daarom is het zo fijn dat ik het met nr2 wel op een leuke manier kan delen.
en laten we vooral niet vergeten dat de sex met nr2 echt geweldig is!
Ik heb nog steeds helemaal niks met de term schaduwrelatie en het is al helemaal niet te definiëren. Het is maar net wat voor idee, gevoel jij erbij hebt.
Net als het onderscheid sv-minnaar. I don't know. Je hebt een neukvriend, iemand buiten je nr 1. Hij weet ervan of niet. En that's it.
Maakt het zoveel uit Cljane? Ik zie je nog steeds enorm worstelen met je nieuw verworden minnaressenrol. Is het het allemaal nog steeds waard?
Hoe kijkt jouw nr 2 naar het feit dat hij zijn vriend bedondert?
nee roos, het maakt niet heel veel uit, ik probeer alleen inderdaad mijn eigen gevoellens een plek te geven, te bedenken wat ik nu eigenlijk voel. Op dit moment durf ik nog met zekerheid te zeggen dat ik niet verliefd ben, maar ik denk echt dat het er wel aan zit te komen.
ik vind het het allemaal nog steeds waard, gek genoeg. Ja, ik worstel zo nu en dan met mijn manaressen rol, maar aan de andere kant hoort het bij mij, ik ben een ontzettende denker hihi. Verder laat nr2 me ook speciaal voelen, ik ben bij hem weer even de vrouw die ik graag wil zijn. Je voelt je speciaal en bijzonder.
Nr2 vind het zo af en toe moeilijk om mijn nr1 te belazeren, maar ook voor hem geld, de aantrekkingskracht tussen hem en mij is te groot. Ook hij worsteld wel eens, maar heeft het er voor over, net zo als ik.
en er zijn meer dingen nu in nr2 die ik fijn vind, als ik hem bel nadat ik ergens ben geweest om hem te vertellen hoe het was dan vind hij dit ontzettend leuk, luisterd hij goed en verteld me hoe leuk het allemaal nog gaat worden. Nu is dit een hobby die hij voorheen ook had dus oke, het is anders. Maar als ik thuis kom en asn nr1 dingen vertel dan is het oh en oke. Dit zijn dingen met nog zo veel meer die ik in mijn nr1 relatie niet meer heb. Daarom is het zo fijn dat ik het met nr2 wel op een leuke manier kan delen.
en laten we vooral niet vergeten dat de sex met nr2 echt geweldig is!
maandag 14 april 2014 13:57
Ja, gek he Dymo (en Heidi), zo voelt het ook. Een paar weken geleden begon ik te beseffen dat de ratio belangrijker werd. Maar ook een paar opmerkingen hier hebben me geholpen.
Ik denk dat hij die date op zich wel wil. Wie wil er nou niet af en toe stomende sex met een ander, dingen doen die je thuis niet doet enz. En zij gunt hem dat op zich ook nog wel. Maar kan ze dat ook? Er is een verschil tusssen gunnen en kunnen, zoals Look heel treffend zei. En zien dat je partner ergens ongelukkig van wordt, dat wil je niet. Dat zou ik ook niet bewust willen doen bij mijn eigen partner. Maar ik wil ook niet willens en wetens meewerken aan het verdriet van een ander, dus heb ik het los gelaten. Het komt zoals het komt. Als we zin hebben en er is oprecht ruimte, dan komt die date er wel. De gevoelens is een ander verhaal, die kan ik niet zomaar uit zetten, alleen zoveel mogelijk proberen te relativeren. En dat lukt inderdaad de laatste tijd steeds beter.
En natuurlijk helpt het dat ik gewoon een topvent thuis heb en een aantal leuke nieuwe flirts...
Ik denk dat hij die date op zich wel wil. Wie wil er nou niet af en toe stomende sex met een ander, dingen doen die je thuis niet doet enz. En zij gunt hem dat op zich ook nog wel. Maar kan ze dat ook? Er is een verschil tusssen gunnen en kunnen, zoals Look heel treffend zei. En zien dat je partner ergens ongelukkig van wordt, dat wil je niet. Dat zou ik ook niet bewust willen doen bij mijn eigen partner. Maar ik wil ook niet willens en wetens meewerken aan het verdriet van een ander, dus heb ik het los gelaten. Het komt zoals het komt. Als we zin hebben en er is oprecht ruimte, dan komt die date er wel. De gevoelens is een ander verhaal, die kan ik niet zomaar uit zetten, alleen zoveel mogelijk proberen te relativeren. En dat lukt inderdaad de laatste tijd steeds beter.
En natuurlijk helpt het dat ik gewoon een topvent thuis heb en een aantal leuke nieuwe flirts...
maandag 14 april 2014 15:13
Ja ik besef donders goed dat het niet allemaal van een leien dakje blijft gaan. Voorlopig gaat het nog prima tussen ons, maar het moet niet te lang duren dat ik nog thuis woon. We zijn ons er allebei van bewust dat het heel makkelijk is om nu ruzie te krijgen, spanningen zijn er wel degelijk. We doen ons uiterste best om dat te voorkomen, maar dat houden we niet eeuwig vol. We nemen nu de nodige stappen om het een en ander te regelen, zodat het ook niet lang hoeft te duren, en de sfeer goed blijft.
Wat niet wegneemt dat ik af en toe bijna letterlijk overspoeld word door verdriet. Vooral over wat we de kinderen aandoen. Ik weet het, kinderen zijn veerkrachtig, maar het is me nogal wat. Het komt voor hen totaal onverwachts.
Wat niet wegneemt dat ik af en toe bijna letterlijk overspoeld word door verdriet. Vooral over wat we de kinderen aandoen. Ik weet het, kinderen zijn veerkrachtig, maar het is me nogal wat. Het komt voor hen totaal onverwachts.
maandag 14 april 2014 21:02
Hallo allen, na een lange radiostilte ben ik hier weer even.
Sorry als ik niet op allen reageer. Ik heb sinds ik hier schreef in januari wel veel meegelezen. Geschrokken van het abrupte einde aan wat JufM van plan was met haar Bv.
Meegeleefd met Sense die maar aan haar Bv blijft hangen en van hem blijft houden, ondanks de vreemde situaties en ongetwijfeld ook soms een groot gemis thuis, ook al ga je nu waarschijnlijk heel hard roepen van niet.
Rooss die als de rust zelve rake adviezen en mooie posts blijft neerzetten.
ClJane, spannend bezig jij. Ik duim voor jou dat dit goed afloopt.
Orange, je hebt de smaak te pakken. Get it while it's hot en vraag of ie niet eerder kan?
Heiidi, super te lezen over je kroeg en hoe jij en Guus dichter dan ooit tot elkaar komen. Ik snap zn vrouw ergens heel goed. Hoop voor jou dat ze geen 'dossier op aan t bouwen' is, dwz het echt wel prima vindt zo.
Hier is eea veranderd sinds die maanden. Man en ik zijn, nadat serieus sprake was van uit elkaar gaan, nog altijd samen en nog altijd alles out in the open.
Man heeft nog altijd geen behoefte aan daten, ik heb inmiddels Blauw (die ik op een dating app had opgeduikeld en een maand intensief mee heb gedate) ingeruild voor B
B is een studiegenoot van me en daarom kom ik de komende anderhalf jaar niet zomaar van hem af.
Het begon als kletspraatje over dates die hij in het verschiet had, maar we vonden elkaar te leuk. Inmiddels zo'n 2 maand een vriendschap+ met hem.
Contact bestaat vooral uit praten, dagelijkse dingen in huis, samenstuderen, samen kkoken, hond uitlaten, 's avonds lekker seksen, samen slapen. De volgende ochtend meestal op tijd weer ieder ons weegs.
Mijn man vindt het fijn voor me dat ik B nu heb. Hij ziet hoe ik opleef door het contact.
Helaas werkt mijn gezondheid niet goed mee en dat maakt dat ik in een redelijke dip zit. Maar nu heb ik 2 lieve mannen die om me geven, met me meeleven. En ze zorgen ieder op hun manier goed voor me. Ze kennen elkaar niet en ik denk dat dat voorlopig zo blijft.
Wilde dit toch graag even delen nadat jullie mij enkele rake en goede adviezen hebben gegeven en vragen gesteld toen ik het aandurfde hier mijn verhaal neer te zetten, en, later toch maar weg heb gehaald uit angst voor herkenning. Die angst zal velen hier bekend zijn en daarom mijn vraag om me niet (volledig) te quoten... Het blijft eng, maar jullie gesprekken hier zijn soms zo herkenbaar of troostend. Dank daarvoor aan alle schrijfsters en schrijvers hier.
Sorry als ik niet op allen reageer. Ik heb sinds ik hier schreef in januari wel veel meegelezen. Geschrokken van het abrupte einde aan wat JufM van plan was met haar Bv.
Meegeleefd met Sense die maar aan haar Bv blijft hangen en van hem blijft houden, ondanks de vreemde situaties en ongetwijfeld ook soms een groot gemis thuis, ook al ga je nu waarschijnlijk heel hard roepen van niet.
Rooss die als de rust zelve rake adviezen en mooie posts blijft neerzetten.
ClJane, spannend bezig jij. Ik duim voor jou dat dit goed afloopt.
Orange, je hebt de smaak te pakken. Get it while it's hot en vraag of ie niet eerder kan?
Heiidi, super te lezen over je kroeg en hoe jij en Guus dichter dan ooit tot elkaar komen. Ik snap zn vrouw ergens heel goed. Hoop voor jou dat ze geen 'dossier op aan t bouwen' is, dwz het echt wel prima vindt zo.
Hier is eea veranderd sinds die maanden. Man en ik zijn, nadat serieus sprake was van uit elkaar gaan, nog altijd samen en nog altijd alles out in the open.
Man heeft nog altijd geen behoefte aan daten, ik heb inmiddels Blauw (die ik op een dating app had opgeduikeld en een maand intensief mee heb gedate) ingeruild voor B
B is een studiegenoot van me en daarom kom ik de komende anderhalf jaar niet zomaar van hem af.
Het begon als kletspraatje over dates die hij in het verschiet had, maar we vonden elkaar te leuk. Inmiddels zo'n 2 maand een vriendschap+ met hem.
Contact bestaat vooral uit praten, dagelijkse dingen in huis, samenstuderen, samen kkoken, hond uitlaten, 's avonds lekker seksen, samen slapen. De volgende ochtend meestal op tijd weer ieder ons weegs.
Mijn man vindt het fijn voor me dat ik B nu heb. Hij ziet hoe ik opleef door het contact.
Helaas werkt mijn gezondheid niet goed mee en dat maakt dat ik in een redelijke dip zit. Maar nu heb ik 2 lieve mannen die om me geven, met me meeleven. En ze zorgen ieder op hun manier goed voor me. Ze kennen elkaar niet en ik denk dat dat voorlopig zo blijft.
Wilde dit toch graag even delen nadat jullie mij enkele rake en goede adviezen hebben gegeven en vragen gesteld toen ik het aandurfde hier mijn verhaal neer te zetten, en, later toch maar weg heb gehaald uit angst voor herkenning. Die angst zal velen hier bekend zijn en daarom mijn vraag om me niet (volledig) te quoten... Het blijft eng, maar jullie gesprekken hier zijn soms zo herkenbaar of troostend. Dank daarvoor aan alle schrijfsters en schrijvers hier.
dinsdag 15 april 2014 00:39
Dingdong.. Ik las in ene vanmorgen jouw berichtje dat je me in januari stuurde.. Geen idee waarom ik die nooit eerder heb gezien..
Stom toevallig zeg!
Fijn dat je alles weer een beetje op rolletjes hebt, en nee ik roep voorlopig even helemaal niets meer
Stom toevallig zeg!
Fijn dat je alles weer een beetje op rolletjes hebt, en nee ik roep voorlopig even helemaal niets meer
veroordeel wat je ziet, maar wat jij ziet .... ben ik niet
dinsdag 15 april 2014 08:59
dinsdag 15 april 2014 11:01
Barbarella, sterkte deze periode. Het is knap dat jullie de knoop door hebben weten te hakken en er naar gaan handelen. Wel moeilijk voor de kinderen natuurlijk maar hopelijk uiteindelijk een goede keus om te maken. Beter uit elkaar nu er nog geen ruzie is.
Oranje, je klinkt een stuk kalmer over 1.5 maar is dat echte acceptatie of blijf je stiekem ergens hoop houden? Wel leuk dat al die mannen opeens de fiets opspringen ter afleiding.
Sense, die onzekerheid is tergend. Ik ken het. En je wil hem ook niet laten gaan want je bent in de basis toch vooral vrienden en dat opgeven is ook weer zo wat. Het klinkt ook alsof LD een beetje de weg kwijt is zo het laatste jaar. Het is natuurlijk makkelijk zeggen, denk ook aan jezelf, maar als ik jou een beetje in kan schatten laat je ook niet iemand zomaar vallen simpelweg omdat dingen niet gaan zoals gehoopt. Ik hoop voor je dat hij zich bedenkt.
Hier is dat concept van loslaten toch echt niet mijn ding. Ik mis hem elke dag. Soms zie ik hem langsfietsen, gestresst, lijkbleek, ongelukkig. Ik maak me zorgen om hem. Ik zou hem het liefst willen tegenkomen bij de plus en vragen hoe het is en hem weer even een knuffel geven en anderzijds ben ik doodsbang voor als ik hem tegen zou komen. Want wat zal ik aantreffen? Ik zie dat er weinig BV meer over is. Dus ik vermijd de supermarkt en de momenten waarop ik weet dat hij er is. Loslaten...het lukt me niet. Er gaat geen dag voorbij waarop ik niet stiekem ergens hoop dat ik nog wat van hem ga horen ooit. Dat het niet zo eindigt. Want wat we hadden was toch meer waard dan zo'n rare afloop? Mijn hoofd kan er gewoon niet bij. Onaf. En het doet zoveel pijn. Nog steeds.
Oranje, je klinkt een stuk kalmer over 1.5 maar is dat echte acceptatie of blijf je stiekem ergens hoop houden? Wel leuk dat al die mannen opeens de fiets opspringen ter afleiding.
Sense, die onzekerheid is tergend. Ik ken het. En je wil hem ook niet laten gaan want je bent in de basis toch vooral vrienden en dat opgeven is ook weer zo wat. Het klinkt ook alsof LD een beetje de weg kwijt is zo het laatste jaar. Het is natuurlijk makkelijk zeggen, denk ook aan jezelf, maar als ik jou een beetje in kan schatten laat je ook niet iemand zomaar vallen simpelweg omdat dingen niet gaan zoals gehoopt. Ik hoop voor je dat hij zich bedenkt.
Hier is dat concept van loslaten toch echt niet mijn ding. Ik mis hem elke dag. Soms zie ik hem langsfietsen, gestresst, lijkbleek, ongelukkig. Ik maak me zorgen om hem. Ik zou hem het liefst willen tegenkomen bij de plus en vragen hoe het is en hem weer even een knuffel geven en anderzijds ben ik doodsbang voor als ik hem tegen zou komen. Want wat zal ik aantreffen? Ik zie dat er weinig BV meer over is. Dus ik vermijd de supermarkt en de momenten waarop ik weet dat hij er is. Loslaten...het lukt me niet. Er gaat geen dag voorbij waarop ik niet stiekem ergens hoop dat ik nog wat van hem ga horen ooit. Dat het niet zo eindigt. Want wat we hadden was toch meer waard dan zo'n rare afloop? Mijn hoofd kan er gewoon niet bij. Onaf. En het doet zoveel pijn. Nog steeds.
dinsdag 15 april 2014 11:09
dinsdag 15 april 2014 11:21
Hoi allemaal, een hele tijd niet meegelezen omdat ik dacht dat alles bij me liep zoals het lopen zou moeten in een minnaarrelatie.. Nee dus..
In het kort nog even (heb niet vaak meegeschreven hier):
Almost, vrouw, ruim 20 jaar in relatie, waarvan de laatste 8 jaar seksloos en mijn man me meer als huishoudster ziet. Sinds ruim een jaar een (vrijgezel) nummer 2 erbij puur voor seks (en een soort van vriendschap). We zijn lid van dezelfde sportvereniging, daar zien we elkaar ook regelmatig. Soms in bijzijn van mijn man die dezelfde sport beoefent.
Nu het probleem; ik heb altijd gedacht dat ons minnaarschap platonisch was, voelde wel wat voor nr 2 maar heb nooit gedacht dat ik ervoor bij mijn man weg zou gaan. Nog steeds niet trouwens. Echter, de laatste tijd merk ik dat nr 2 zich meer met andere vrouwen bemoeit, en zeker als dat op de sportclub gebeurt en ik er dus getuige van ben dan voel ik me daar toch slecht over. Dat terwijl ik natuurlijk helemaal geen recht van spreken heb. Immers, ik heb al een partner, ik ben dus degene die fout zit, en hij is vrijgezel.
Ik vraag me af, wat zal ik nou doen met deze situatie? Het hem voorleggen waar ik mee zit (we kunnen op zich wel goed over dit soort dingen praten), wat meer afstand nemen, of er maar een punt achter zetten?
Alvast bedankt voor jullie advies.
(het verhaal is even in een notendop, ik zit op het werk maar ik voel me er zo slecht door dat ik het jullie graag alvast even wilde voorleggen)
In het kort nog even (heb niet vaak meegeschreven hier):
Almost, vrouw, ruim 20 jaar in relatie, waarvan de laatste 8 jaar seksloos en mijn man me meer als huishoudster ziet. Sinds ruim een jaar een (vrijgezel) nummer 2 erbij puur voor seks (en een soort van vriendschap). We zijn lid van dezelfde sportvereniging, daar zien we elkaar ook regelmatig. Soms in bijzijn van mijn man die dezelfde sport beoefent.
Nu het probleem; ik heb altijd gedacht dat ons minnaarschap platonisch was, voelde wel wat voor nr 2 maar heb nooit gedacht dat ik ervoor bij mijn man weg zou gaan. Nog steeds niet trouwens. Echter, de laatste tijd merk ik dat nr 2 zich meer met andere vrouwen bemoeit, en zeker als dat op de sportclub gebeurt en ik er dus getuige van ben dan voel ik me daar toch slecht over. Dat terwijl ik natuurlijk helemaal geen recht van spreken heb. Immers, ik heb al een partner, ik ben dus degene die fout zit, en hij is vrijgezel.
Ik vraag me af, wat zal ik nou doen met deze situatie? Het hem voorleggen waar ik mee zit (we kunnen op zich wel goed over dit soort dingen praten), wat meer afstand nemen, of er maar een punt achter zetten?
Alvast bedankt voor jullie advies.
(het verhaal is even in een notendop, ik zit op het werk maar ik voel me er zo slecht door dat ik het jullie graag alvast even wilde voorleggen)
dinsdag 15 april 2014 11:36
dinsdag 15 april 2014 11:49
Wauw Juf! Wat ongelooflijk kut dat jullie elkaar zomaar tegen kunnen komen. Er zijn mannen in mijn leven geweest die ik nu nog steeds niet bij Ap tegen wil komen, ook al is het jaren her. Zo kun je natuurlijk ook geen afstand nemen, dit is fysiek gewoon onmogelijk. Dit alles omlijst en gekleurd door je gevoelens, je houden van, je zorgen en je verlangen. Ik zou in jouw plaats bijna overwegen te gaan verhuizen, dit is ondraaglijk.
Almost hello again!
Mja, ik weet niet. Ik denk dat een beetje minnares stiekem haar minnaar wel voor zichzelf wil, uitzonderingen daargelaten. Weten dat er andere vrouwen zijn is anders dan dit met eigen ogen zien en ervaren. Je kan er een gesprek over hebben met hem maar dan is het wel zo logisch dat je ook met een alternatief komt. Op andere tijden sporten bv.
Je kan en mag nl niet van hem verwachten dat hij alle vrouwen links laat liggen omdat jij toevallig in de buurt bent.
Almost hello again!
Mja, ik weet niet. Ik denk dat een beetje minnares stiekem haar minnaar wel voor zichzelf wil, uitzonderingen daargelaten. Weten dat er andere vrouwen zijn is anders dan dit met eigen ogen zien en ervaren. Je kan er een gesprek over hebben met hem maar dan is het wel zo logisch dat je ook met een alternatief komt. Op andere tijden sporten bv.
Je kan en mag nl niet van hem verwachten dat hij alle vrouwen links laat liggen omdat jij toevallig in de buurt bent.