Ongemakkelijk... wat te doen... (vervolg)

Daar ben ik nog eens. Recent schreef ik al een andere post;

omgemakkelijk.... wat te doen



Kort samengevat kwam ik er pasgeleden achter dat mijn vriend dagelijks masturbeert. Dit is op zich niet het probleem maar wel dat ik weet op welk moment dit gebeurd. Namelijk als ik het bed uit ben 's ochtends om de baby te voeden. Ook vond ik dat het ten kostte ging van ons gezamelijke seksleven. Mijn libido leek altijd hoger dan dat van hem.



Nu kwam ik er ook nog achter dat hij hierbij, en op andere momenten, dagelijks porno kijkt. Dit is waarschijnlijk niets nieuws maar het viel me de laatste tijd op dat ik hem bijvoorbeeld als ik uit de douche kwam wel eens met een enorm rood hoofd met zn telefoon zag zitten. Ook weleens achter de computer als ik er tegenover zat. Hij had dan steeds 1 oortje van zijn koptelefoon in.

Ik heb toen, ook al is dit fout, een keer op zijn laptop gekeken en vond bij zijn bladwijzers een aantal links naar fimpjes. Toen viel t wel op z'n plek.

Op zijn nachtkastje ligt ook een koptelefoontje etc..



Ik ben van mezelf een onzeker type dus ja ik ben iemand die zich er niet gelukkig onder voelt dat hij dit doet. Voor mij voelt het ook een beetje als (geestelijk) vreemdgaan. Veel discussies over, I know, maar dit is nou eenmaal hoe het voor mij voelt.



Ik heb het met hem besproken en gezegd hoe ik er tegenaan kijk. Dat ik het hem niet wil verbieden en dat het niet perse verkeerd is, maar dat ik me er erg gekwetst en onzeker door voel. En dat ik ook vind dat porno een vertekend beeld van seks geeft. En dat ik ook vind dat het niet klopt dat het ten kostte gaat van de seks tussen ons.



Hij gaf aan zich erg te schamen, waarop ik zei dat dit niet nodig is, maar dat ik wel wilde dat hij dit wist. Hij zei me de volgende dag dat hij er slecht van had geslapen en dat we dit anders gingen doen. Hij heeft eerder een relatie gehad die voornamelijk op seks was gebaseerd en zij wilde 3x per dag. Dat vond hij zo'n sleur worden dat hij dit bij ons kostte wat kost wil voorkomen. Hij wil dat het speciaal blijft en dacht dat dit de oplossing was.



Nu hebben we al een paar keer goed gepraat en hij richt zich nu ook echt weer op mij qua seks. Hij zegt ook dat hij het niet meer gedaan heeft sinds ons gesprek. Dit geloof ik ook.



Toch blijf ik er steeds aan denken.

Is dit echt de reden? En ben natuurlijk nog niet zo lang geleden bevallen en dus nog extra onzeker over mijn uiterlijk. Ook heb ik dus een paar filmpjes gezien die hij keek en hier voel ik me ook erg ongemakkelijk bij. En wordt er toch meer onzeker van. Ik denk ook dat hij het nu misschien helemaal stiekem gaat doen.

Hoe kan ik dit nu los gaan laten?

Wat een hoop uiteenlopende reacties!

Een aantal reacties van mij weer hierop;



-ik heb vooral problemen met het feit dat het zo frequent gebeurd(e) en ook soms waar ik bij was inderdaad.

En dat het ten kostte gaat van ons seksleven..



-het feit dat ik weet op welke momenten hij hierbij masturbeert. Dus als ik het bed uit ben voor de baby



-het feit dat ik me niet kan voorstellen dat hij dit nu ineens niet meer zou doen al laat hij het zo voorkomen. Dus voelt t nu nog meer als iets stiekems rondom ons.



-het feit dat ik helaas heb gezien wat hij kijkt laat me niet los..



-ik baal ervan dat het bij mij zo in mn hoofd blijft zitten en het zo steeds groter wordt, en ik ben bang dat het zo toch tussen ons in blijft of meer komt te staan



-ik er van de andere kant ook niet te spastisch over wil doen en hem er niet steeds mee wil confronteren.. Het is voor een groot deel toch mijn probleem. Ik vind het ook iets prive's en gevoeligs voor hem.



Vindt het echt heel moeilijk

Ik ben verder zo gelukkig in onze relatie en met hem..

"Ik ben van mezelf een onzeker type dus ja ik ben iemand die zich er niet gelukkig onder voelt dat hij dit doet. Voor mij voelt het ook een beetje als (geestelijk) vreemdgaan. Veel discussies over, I know, maar dit is nou eenmaal hoe het voor mij voelt. "





Ik bedoel hiermee inderdaad te zeggen dat dit is hoe ik het beleef en dat dat heel moeilijk te veranderen is.. Dat dat helaas voor mij een feit is..

Ja de vraag is inderdaad wat ik hier nu mee ga doen.

Ik wil het graag loslaten en hem er niet mee blijven lastigvallen maar zoals ik al zei blijf ik er steeds aan denken..

Ik baal er echt van.



Over wat ik heb gezien;

Er zaten twee filmpjes bij van een vrouw die een man met een voorbinddildo nam zeg maar. Mijn vriend heeft wel regelmatig laten vallen, ook eerder, maar ook na ons gesprek, (ik heb niet gezegd dat ik ze heb gezien en weet niet of hij dat denkt) dat er bij hem niets van achter naar binnen mag, dat het alleen een exit is wat hem betreft. Als het bijvoorbeeld ergens ging over prostaatstimulatie dan had hij meteen zoiets van "dat hoef je bij mij nooit te doen dat zeg ik je nu vast".

Dus ik snap het dan niet zeg maar...

Daar heb je wel gelijk in maar het blijft zo malen! Waarschijnlijk overdrijf ik het maar het houdt me gewoon echt bezig..

Zou ik ernaar kunnen vragen bij hem?

Of gaat dat te ver?

Is zoiets te gevoelig...

Nou het is meer dat ik natuurlijk fout zit in eerste instantie om op zijn laptop te kijken.

Daarover voel ik me wel vervelend.

Maar het zat me zo in de weg om het te denken maar niet zeker te weten.



Daarmee heb ik natuurlijk zijn prive al een beetje aangetast en ik wil ook niet dat hij zich geneert..



Ik denk dat hij zeker prima zal reageren want wat belangrijk is voor mij is ook belangrijk voor hem en andersom..

Ga het toch maar eens doen denk ik..

Ik vind het zo erg als zoiets knulligs eigenlijk onze relatie in de weg zou zitten..

Nou gisterenavond toch het gesprek nog een keer opengegooid.

Heb aangegeven dat het me wel echt spijt dat ik op zijn laptop ben gaan zoeken en dat ik dat niet meer zal doen, maar dat het me wel heel erg bezig heeft gehouden sindsdien.

Hij gaf aan dat zijn computer geen geheim gebied is en dat hij het niet erg vind dat ik erop ben geweest.

Hij snapt dat ik me vervelend voel onder het feit dat hij porno keek en hij vind dat wanneer dat zo is het voor hem net zo belangrijk is als voor mij en dat dit dan niet hoort in een relatie. Hij vindt het dan respectloos naar mij toe.

Hij zegt dat het voor hem helemaal geen groot of belangrijk iets is en dat hij dit niet nodig heeft.

Onze relatie en ons gezinnetje is voor hem het belangrijkst en hij heeft het ook echt in perspectief geplaatst voor mij.

Sinds ons eerste gesprek richt hij zich ook weer helemaal op mij in ons seksleven en hij gaf aan dat hij absoluut niets te kort komt.



Ik geloof echt wel dat hij dit meent want hij heeft respect en liefde wel hoog in het vaandel staan.

Hij was bang dat dit gebeuren bij mij iets zou hebben veranderd in mijn beeld of gevoel voor hem maar is heel blij dat dit niet zo is en dat ik het heb aangekaart.



Nu ga ik het dan toch maar echt loslaten. Hij stelde voor het achter ons te laten en weer samen verder te bouwen.

De vraag is inderdaad wel of het reëel is te denken dat hij het nu niet meer doet.

Ik heb hem niet gevraagd ermee te stoppen alleen aangegeven hoe ik me eronder voel.

Hij geeft zelf aan dat hij dan dus vindt dat het niet hoort en dat hij het niet belangrijk vindt en het dus niet meer doet.



Ik hoop dat natuurlijk maar ben ook bang als hij het eerst zo frequent deed dat het dan misschien niet iets is wat zo makkelijk aan de kant gaat.. dus zo blijft het toch iets dat tussen ons in blijft hangen..



Ik heb de laatste dagen veel over dit onderwerp gelezen en nagedacht, en ik vind het heel erg jammer dat mannen dit blijkbaar zo nodig hebben. En het is ook zo eindeloos en in zoveel vormen beschikbaar.. Hoeveel relaties hier al op zijn stukgelopen.. er is niet voor niets zoveel discussie over. Vooral om het feit dat het vertrouwen op een gegeven moment weg is. Ze zeggen dan het niet meer te doen in plaats van ik kan dat niet laten en dan blijkt dat ze stiekem kijken.



Ik ben misschien heel ouderwets hierin maar ik snap gewoon niet dat het zo nodig schijnt te zijn. Ik kan dat gevoel gewoon niet snappen en ik heb toch een hoog libido en ben voor vanalles in..

Ik wil alleen mijn vriend en heb ook geen oog voor andere mannen of hoe anderen het doen.



Ik houd nog steeds moeite om het los te laten en blijf er heel veel aan denken...

Ik hoop maar dat ik het achter me kan laten en dat dit niet alsnog een punt moet worden dat onze goede relatie gaat verpesten.

Mij gaat het vooral om het feit dat het echt dagelijkse gebeurde en ik me gewoon niet kan indenken dat hij dat dan ineens kan stoppen. Dat bedoel ik met dat ik het niet zo onschuldig vindt..



Ik vond deze documentaire;

http://www.npo.nl/ntr-academie/22-07-2013/NPS_1226768

Bram Bakker "over seks gesproken"



Dit is hoe ik erover denk.

Ik zou deze documentaire wel eens aan mijn vriend willen laten zien maar dat schiet wellicht in het verkeerde keelgat

Nog even een update;



Opnieuw een fijn en lang gesprek gehad. Ik heb hem vooraf gevraagd echt eerlijk te zijn en niet bang te zijn mij meer te kwetsen. Dat ik het hem er steeds maar weer naar vraag omdat ik het anders in mijn hoofd toch wel voor hem zou invullen.

Er zijn over zijn vorige relatie meer details naar voren gekomen waardoor ik het nu beter snap.

Ging niet zo zeer om de seks inhoudelijk maar om het feit dat de momenten heel voorspelbaar werden en hij zich op een gegeven moment alleen maar goed voelde om haar te bevredigen en ze hadden daarbuiten op een gegeven moment alleen maar ruzie.

Daarna is hij een tijd vrijgezel geweest.



Zo'n relatie wilde hij nooit meer dus hij heeft voor zichzelf toen gedacht dit gaan we anders doen. Ging er dus vooral om dat hij het in elk geval niet dagelijks wilde doen om het niet gewoon een gewoonte te laten worden...Vanaf het begin van onze relatie is de frequentie waarmee we seks hadden niet veranderd. Soms wat meer of minder dan anders. Maar het is dus niet zo dat gedurende onze relatie veranderde en dat het bijvoorbeeld was dat hij steeds minder zin had of afstandelijker werd.



Het porno kijken is niet iets dat pas tijdens onze relatie is begonnen hoor ik nu. Deed hij allang ervoor. Dit stond er dus toch eigenlijk los van. Meer iets dat dus inderdaad een soort van gewoonte was geworden. Hij zegt ook dat het niet zo is dat hij het steeds vaker is gaan doen.



Vanaf het begin van onze relatie hebben we dus nooit echt concreet gepraat over wat we verwachten in ons seksleven en onze wensen etc. Daar is het dan eigenlijk al wat fout gegaan.

Onze gesprekken van de laatste tijd zijn wat dat betreft voor ons wel bevrijdend en we zijn nu ook helemaal open geweest naar elkaar.

Hij vind ons seksleven wel ook altijd erg fijn en vindt het heel bijzonder dat het gevoel na 4 jaar nog nooit minder is geweest. Dat het nooit een moetje of een "we zullen maar weer eens" is geweest. En ook niet saai.



Ik heb hem de docu van Bram Bakker laten zien en ook de website "your brain on porn" inderdaad met het filmpje daarop. Hij snapt waarom ik me zorgen maak maar zegt dat dit bij hem niet aan de hand is. Hij zegt dat hij nu sinds ons eerste gesprek (dik een maand geleden) niet meer heeft gekeken en dat hij er niet echt moeite mee heeft. En dat hij op die site ook las dat je als je 3 maanden niet meer kijkt de behoefte er ook niet meer is..



Hij hoopt nog steeds dat ik hem weer kan vertrouwen en weer zonder zorgen

kan zijn als hij alleen thuis is etc..

Hij vind het niet horen in een relatie als de ander er verdriet van heeft. Hij heeft waarschijnlijk gedacht dat ik er nooit last van zou hebben zolang ik het niet wist. Achteraf was dat ook lang zo maar kwam ik er toch heel laat achter. Hij zegt nog steeds dit nu achter zich te willen laten en dat hij zich wil richten op ons, ons seksleven, en onze toekomst.



Kijk, ik zal nooit helemaal zeker weten of het waar is wat hij zegt. Maar zoals ik hem ken is hij niet iemand die liegt of zijn verantwoordelijkheden niet neemt.

Maar ik kan het nooit controleren en dat was ook niet mijn plan.

Ik hoop gewoon dat hij inderdaad eerlijk is en dat t bij mij weer gaat slijten..



Ik dacht er nog eens over na, maar de reden dat ik het toch voel als een soort van vreemdgaan is dat die filmpjes zo gemaakt zijn dat het voor een man lijkt alsof je er echt zelf bij bent, en dat het soms zo gefilmd wordt alsof iemand echt met jou bezig is zeg maar.. En ook je hersenen maken onbewust geen verschil tussen echt en nep..



Misschien is het ook niet goed om hier steeds de voortgang van onze gesprekken te plaatsen omdat ieder daar zijn mening over en over vormt, en over mijn vriend, en dit kleurt misschien ook weer mijn beeld...

Maar het blijft een onderwerp dat je niet even bij je vriendinnen of je moeder aankaart haha.