Seksuoloog bij geen fysieke aantrekkingskracht

15-04-2015 21:15 97 berichten
Alle reacties Link kopieren
Hoi,



Mijn ex en ik zijn sinds een kleine 4 maanden na een relatie van 12 jaar uit elkaar. De belangrijkste reden van onze breuk was dat ik geen seksuele aantrekkingskracht tot mijn ex meervoelde. Mijn ex had het nog wel steeds bij mij. Onze relatie was verder goed en we hielden en houden nog steeds veel van elkaar. We dachten echter dat onze relatie meer broer/zus was ipv man/vrouw omdat ik geen zin meer had in seks met hem. Als we het deden, deed ik het tegen m'n zin. Mijn sekslust was niet verdwenen want ik voelde me wel aangetrokken tot andere mannen, alleen niet meer tot m'n eigen man.



Nu vroeg ik me af of een seksuoloog hier iets aan had kunnen doen? Ik weet, en verwacht ook niet, dat de vonken er in een lange relatie niet meer vanaf vliegen maar ik vind wel dat af en toe dat seksuele verlangen er naar elkaar moet zijn. Het is niet goed als dat helemaal weg is en dat vlammetje volledig is gedoofd. Dat vonden m'n ex en ik allebei.



In het begin van onze relatie was ons seksleven wel goed dus het niet zo dat het altijd problematisch is geweest.



Heeft iemand deze ervaring ook en is hiervoor naar een seksuoloog geweest? En heeft dat geholpen?
quote:LieveSophie schreef op 15 april 2015 @ 23:18:

Nee hoor ik verwacht geen dankbaarheid van kinderen en man. Ik doe dat omdat ik erin geloof(de?). Verder hebben we het best goed en ik ben met weinig tevreden. Ik weet niet of dat vol te houden is zonder ongelukkig te worden. Ik heb het geprobeerd. Maar ik neem het hem kwalijk. Hij kan er misschien weinig aan doen. Maar ik voel mij afgewezen en lelijk.



Dat gevoel zou ik ook hebben als ik afgewezen werd. Heeft hij sowieso moeite met aanraking? ( gezien de therapie) . Want het lijkt erop of híj een probleem heeft en dat het niet zozeer aan jou ligt. Moeilijk hoor ,dit.

Ik heb ook geen pasklare oplossingen...

Waar ik wel in geloof is in een eigen keuze: als je blijft, kies je. Als je gaat, kies je.

Het is jou keuze...en gelukkig hèb je die.

Bepaal je grenzen, bekijk voors en tegens...zet het eens op papier! Klinkt raar in dit computertijdperk, maar werkt wel.

Als je dingen opschrijft wordt het soms helder....
quote:Dubbus schreef op 15 april 2015 @ 23:24:

Hoe gaat dat dan BGB, dat je hem niet meer lekker vindt ruiken, smaken, voelen etc...?



Dat gaat geleidelijk, onzichtbaar zelfs, druk met de andere dingen in het leven. En dan is het weg. En dan wuif je dat weg, en dat is het niet alleen weg, maar gaat het tegenstaan. Doorgaan met iets wat weg is, gaat tegenstaan. En zo gaat het. Sluipend proces van jaren en als je je het realiseert is het te laat. Te onbewust bezig geweest met je relatie, en je raakt elkaar dan kwijt.

wat is dan weg?

je bent toch niet voor niets jaren samen met iemand? hebt kinderen, hebt herinneringen, ooit was je verliefd. de liefde kan niet ineens weg zijn (of het was er nooit) verliefdheid kan wel verdwijnen, en dat gebeurt vroeg of laat bij iedereen
Alle reacties Link kopieren
LieveSophie, wat pijnlijk om te lezen.

Een goede therapeut kan alleen iets voor jullie doen als jullie beiden bereid zijn te werken aan (het ontbreken) van jullie seksleven. Ik lees vooral dat jouw man zich erbij heeft neergelegd.

Is hij überhaupt nog wel geinteresseerd in het opkrikken van jullie liefdesleven? Hebben jullie wel eens aan een massagecursus of iets van tantra gedacht?
...
Nee hoor dat wil hij niet. Hij word al beroerd bij het idee! Hahaha



Ben een beetje te moe om goed na te denken. Wat bedoel meds met ga zelf in therapie om er achter te komen wat jij wil in een relatie? Ik weet wel wat ik wil. Hij wil het alleen niet.



Het ergste wat er kan gebeuren is dat we gaan scheiden. Dat kan ik wel dealen. Maar voor de kinderen vind ik dat echt wel heel naar. Dus overweeg dan toch weer verstandshuwelijk. Hij vind beide opties ok.
quote:LieveSophie schreef op 15 april 2015 @ 23:36:

Nee hoor dat wil hij niet. Hij word al beroerd bij het idee! Hahaha



Ben een beetje te moe om goed na te denken. Wat bedoel meds met ga zelf in therapie om er achter te komen wat jij wil in een relatie? Ik weet wel wat ik wil. Hij wil het alleen niet.



Het ergste wat er kan gebeuren is dat we gaan scheiden. Dat kan ik wel dealen. Maar voor de kinderen vind ik dat echt wel heel naar. Dus overweeg dan toch weer verstandshuwelijk. Hij vind beide opties ok.lastig. dan is het de vraag of jij accepteert dat het een seksloos huwelijk zal zijn. Nee= gaan Ja=blijven. Maar accepteren betekent je er daadwerkelijk bij neerleggen en er vrede mee hebben. Zo klink je nu niet
Alle reacties Link kopieren
quote:sabbaticalmeds schreef op 15 april 2015 @ 21:52:

als er kinderen zijn en ouders gaan samenwerken om de kinderen op te voeden, en vriendschap en respect zijn de basiswaarden dan is het met de spanning en passie gauw gedaan.

Heel normaal. Wil je spanning dan moet je een nieuwe partner zoeken, waarbij vriendschap vertrouwen en respect minder van waarde zijn. Spanning gegarandeerd maar geen recept voor een gelukkig leven



Klopt als een bus.

Seksuele aantrekkingskracht tussen mijn man en mij is super, en de rest is een en al spanning, bijna geen vriendschap? vertrouwen is nihil! en over respect zal ik maar helemaal niet spreken.

Wij liggen ook in een scheiding.
Nee heb ook geen vrede mee. Vind het ook moeilijk. Want als we scheiden is dat mijn schuld. "Alleen maar" omdat ik perse seks wou. Heb een groot verantwoordelijkheidsgevoel naar mijn kinderen. Moeten die dan serieus met een tasje extra naar school omdat ze vanmiddag naar papa gaan omdat ik graag seks wil? Ik schrijf seks. Maar ik bedoel ook een knuffel of samen op de bank liggen. Ik mis dat heel erg ja, maar zo erg dat ik dan de kinderen dit ga aandoen? Dilemma ja. Toch bedankt voor het meedenken!
quote:LieveSophie schreef op 15 april 2015 @ 23:47:

Nee heb ook geen vrede mee. Vind het ook moeilijk. Want als we scheiden is dat mijn schuld. "Alleen maar" omdat ik perse seks wou. Heb een groot verantwoordelijkheidsgevoel naar mijn kinderen. Moeten die dan serieus met een tasje extra naar school omdat ze vanmiddag naar papa gaan omdat ik graag seks wil? Ik schrijf seks. Maar ik bedoel ook een knuffel of samen op de bank liggen. Ik mis dat heel erg ja, maar zo erg dat ik dan de kinderen dit ga aandoen? Dilemma ja. Toch bedankt voor het meedenken!

ja als je hierom gaat scheiden dan is dat jouw schuld omdat jij niet zonder een seksuele relatie kan

het is zijn schuld omdat hij niet wil werken aan zijn gebrek aan lust



Je gaat niet scheiden omdat je seks wilt, je gaat scheiden omdat er geen sprake is van een liefdesrelatie. In hoeverre is er vriendschap en respect tussen jullie? In hoeverre is er vertrouwen? Acceptatie? Waarom niet nog 1 therapiepoging wagen? Als hij weigert dan valt er niks meer te doen
Lieve Sophie
Alle reacties Link kopieren
Vervang "seks" door intimiteit en dan wordt het een ander verhaal vind ik. Intimiteit zie ik als eerste levensbehoefte, mensen kwijnen weg als ze geen intimiteit ervaren terwijl ze er wél naar verlangen. Natuurlijk zijn er ook mensen die het niet missen, daar heb ik het niet over.



En schuld? Ik geloof niet in schuld, ik heb er in elk geval niks mee.

Ik geloof in omstandigheden, in verandering, in uit elkaar groeien en veranderde belangen.

Maar schuld? Nee. Voor je kinderen is het ingrijpend, dat is een ding wat zeker is maar kinderen zijn flexibel en krachtig. Als je op een goede manier uit elkaar kan gaan scheelt dat natuurlijk enorm tov een vechtscheiding.
...
quote:sabbaticalmeds schreef op 15 april 2015 @ 21:52:

als er kinderen zijn en ouders gaan samenwerken om de kinderen op te voeden, en vriendschap en respect zijn de basiswaarden dan is het met de spanning en passie gauw gedaan.

Heel normaal. Wil je spanning dan moet je een nieuwe partner zoeken, waarbij vriendschap vertrouwen en respect minder van waarde zijn. Spanning gegarandeerd maar geen recept voor een gelukkig levenDat, samen met de lap tekst van BGB, is naar mijn idee een beetje kort door de bocht. Het wordt dan een of/of verhaal terwijl er genoeg mensen een lange relatie hebben met een en/of. Het is geen probleem om je kinderen op basis van vriendschap op te voeden als je beide geen zin hebt in seks maar als je wel seksuele gevoelens hebt maar je partner niet voor jou of je hebt ze niet voor je eigen partner maar wel naar anderen wordt dit heel erg frustrerend. Dan lijkt, nog een jaartje of 12 voor de kinderen bij elkaar blijven, een oneindige periode waarin je fysiek contact moet ontberen. Als zelfs knuffelen wegvalt krijgen je kinderen ook een vreemd idee mee hoe een wisselwerking tussen 2 "gelukkige" ouders werkt. Moet je niet raar staan te kijken als je kinderen later weer zelf intimiteitsproblemen krijgen naar hun eigen partner toe.
Alle reacties Link kopieren
quote:waterplant schreef op 16 april 2015 @ 00:31:

[...]



. Als zelfs knuffelen wegvalt krijgen je kinderen ook een vreemd idee mee hoe een wisselwerking tussen 2 "gelukkige" ouders werkt. Moet je niet raar staan te kijken als je kinderen later weer zelf intimiteitsproblemen krijgen naar hun eigen partner toe.Van scheiden krijgen ze ook een bepaald beeld mee, of dacht jij van niet?
Wat gij niet wilt dat u geschiedt, doe dat ook een ander niet.
quote:LieveSophie schreef op 15 april 2015 @ 23:36:

Nee hoor dat wil hij niet. Hij word al beroerd bij het idee! Hahaha



Ben een beetje te moe om goed na te denken. Wat bedoel meds met ga zelf in therapie om er achter te komen wat jij wil in een relatie? Ik weet wel wat ik wil. Hij wil het alleen niet.



Het ergste wat er kan gebeuren is dat we gaan scheiden. Dat kan ik wel dealen. Maar voor de kinderen vind ik dat echt wel heel naar. Dus overweeg dan toch weer verstandshuwelijk. Hij vind beide opties ok.Djiezus, het maakt hem dus of jullie gaan scheiden of niet zolang hij maar geen seks met je hoeft te hebben? Dat is volgens mij nog erger dan tegen je partner zeggen dat ie niet goed is in bed. Ik heb bewondering voor je als je je huwelijk doorzet voor de kinderen maar ik zou er wel iemand naast hebben om me nog fysiek levend te voelen. Dan maar stiekem want zijn eis slaat echt helemaal nergens op. Blijkbaar heeft hij totaal geen moeite met een seksloos leven of hij heeft zelf iemand er naast. Hoe dan ook, heel vreemd dat hij jou het zelfde wil opleggen.
Soms ga je als stel door een seksloze periode door veranderingen in de relatie en doordat je al lang samen bent...de kunst is om te denken; er komen weer betere tijden aan.
quote:sabbaticalmeds schreef op 15 april 2015 @ 23:29:

[...]



wat is dan weg?

je bent toch niet voor niets jaren samen met iemand? hebt kinderen, hebt herinneringen, ooit was je verliefd. de liefde kan niet ineens weg zijn (of het was er nooit) verliefdheid kan wel verdwijnen, en dat gebeurt vroeg of laat bij iedereen



Waar het topic overgaat is dan weg. De seksuele aantrekkingskracht.



Dan blijft er vriendschap en respect over bij de één, en bij de ander een verdrietig, gekwetst en afgewezen gevoel. En daarom werkt zo'n relatie dan niet meer. Er is geen gelijkwaardigheid meer, geen volleige wederzijdse liefde meer.



Net als bij Roos ging het zoenen als eerste weg. Ik vond het zoenen nooit fijn. Later wilde ik hem echt niet meer zoenen, wilde ik hem steeds minder graag aanraken. Na zoveel jaar werd dat gewoon voor mij, totdat ik de conclusie trok dat ik wel van zoenen en pijpen enzo hou, maar wel met een man tot wie ik mij echt aangetrokken voel, en ook: van wie ik echt hou.



Want dat gaat hand in hand, geen seks meer willen is een voorloper van de liefde die verdwijnt. En dat merk je pas als het te laat is. Ik heb dit ervaren als onbewuste processen waar ik nu bewuster op zal letten in mijn relatie nu.
Alle reacties Link kopieren
Mijn ex en ik hebben geen kinderen, dus dat leed hebben we gelukkig niet.



Het is niet zo dat bij ons de liefde is verdwenen, juist niet. We houden nog steeds van elkaar. Alleen wat Dubbus (volgens mij) zegt, is dat de seksuele aantrekkingskracht de liefdesrelatie maakt. Dat moet er in een relatie wel zijn, is mijn mening. Als dat er niet meer is, en er alleen vriendschap over blijft, dan ontbreekt er een belangrijk stuk. Zeker ook omdat de seksuele aantrekkingskracht wel naar andere mannen er is. En mijn ex het wel nog steeds graag wilde. Dan loopt het scheef.



Bij mij was het zo dat ik hem ook niet lekker vond zoenen, dat deden we bijna niet meer. Ook niet tijdens het vrijen. En hoe het dan zo ver heeft kunnen komen dat de seksuele aantrekkingskracht helemaal weg was en het me tegen ging staan om met hem te vrijen weet ik echt niet meer... Maar op een gegeven moment moest ik echt moeite doen om zin te maken. Dat is een keertje niet erg maar als het altijd zo is gaat er volgens mij iets mis.



Mijn vraag is of een seksuoloog hier iets aan zou kunnen doen? Ik heb altijd gedacht dat een seksuoloog alleen kan helpen als er nog wel enigzins aantrekkingskracht is. Als die volledig weg is, heeft het weinig zin. Maar ben benieuwd naar ervaringen hierin.
Alle reacties Link kopieren
Lieve Sophie, ik wil je even melden dat een verstandshuwelijk echt niet per se beter hoeft te zijn voor de kinderen. Mijn ouders zijn al bijna dertig jaar bij elkaar, en ze houden ook heus wel van elkaar, maar het is echt niet zo zwart-wit als mensen in mijn omgeving soms denken. Het is niet per se goed dat ze nog bij elkaar zijn. Ik heb er behoorlijke bindingsangst overgehouden, onder andere door de heftige ruzies en de spanningen in huis. Ik heb meer gehoord dan ik had moeten horen als kind, want zelfs als je voor je kinderen wilt verbergen dat je bij elkaar blijft voor meer redenen dan liefde (al vind ik het niet erg van liefde getuigen dat je man geen seks met je wil en zelfs expliciet zegt zich niet aangetrokken tot je te voelen en je toch claimt) kunnen kinderen dat prima doorhebben. Ik had vroeger liever gehad dat mijn ouders waren gescheiden. Ik heb nu geen goed beeld van 'het huwelijk'. Ik ben er zelf doodsbang voor om 'gevangen' te komen zitten in een huwelijk.



Je vraagt niets onredelijks van je man(!), Sophie. Hij is onredelijk.
Alle reacties Link kopieren
quote:pammie78 schreef op 16 april 2015 @ 08:41:

Mijn ex en ik hebben geen kinderen, dus dat leed hebben we gelukkig niet.



Het is niet zo dat bij ons de liefde is verdwenen, juist niet. We houden nog steeds van elkaar. Alleen wat Dubbus (volgens mij) zegt, is dat de seksuele aantrekkingskracht de liefdesrelatie maakt. Dat moet er in een relatie wel zijn, is mijn mening. Als dat er niet meer is, en er alleen vriendschap over blijft, dan ontbreekt er een belangrijk stuk. Zeker ook omdat de seksuele aantrekkingskracht wel naar andere mannen er is. En mijn ex het wel nog steeds graag wilde. Dan loopt het scheef.



Bij mij was het zo dat ik hem ook niet lekker vond zoenen, dat deden we bijna niet meer. Ook niet tijdens het vrijen. En hoe het dan zo ver heeft kunnen komen dat de seksuele aantrekkingskracht helemaal weg was en het me tegen ging staan om met hem te vrijen weet ik echt niet meer... Maar op een gegeven moment moest ik echt moeite doen om zin te maken. Dat is een keertje niet erg maar als het altijd zo is gaat er volgens mij iets mis.



Mijn vraag is of een seksuoloog hier iets aan zou kunnen doen? Ik heb altijd gedacht dat een seksuoloog alleen kan helpen als er nog wel enigzins aantrekkingskracht is. Als die volledig weg is, heeft het weinig zin. Maar ben benieuwd naar ervaringen hierin.



Het is beter zo. Wat je hier zegt is precies de reden waarom.



Over wat een seksuoloog in dit geval zou kunnen doen: die zou jullie opdrachten kunnen geven om uit te proberen elkaar seksueel aantrekkelijk(er) te vinden, of jij hem dus. Hij of zij zou jullie vragen stellen over wat jullie aantrekkelijk aan elkaar vonden toen jullie elkaar net ontmoet hadden en daar ook op in spelen, maar waarschijnlijk ook door jullie de opdracht te geven eens een rollenspel te proberen.
Alle reacties Link kopieren
Alladin, het trucje "verstandshuwelijk" werkt dan ook alleen als er geen ruzie is, dat is wel algemeen bekend hoor.



Ik weet dat onderzoek heeft uitgewezen dat kinderen beter af zijn bij een vader en moeder onder één dak (mits geen ruzie dus) en ik ben ook niet van mening dat je zomaar effe moet scheiden omdat er een scheet dwars zit. In mijn geval was met bijna zekerheid te voorspellen dat zowel exman als ik (veel) gelukkiger zouden zijn in een gescheiden situatie en daarbij wisten we ook vrijwel zeker dat we zonder knokken uit elkaar konden gaan en die non-knokkerij vol konden houden.

De kinderen zien nu zelf dat het beter is dat we uit elkaar zijn, ze zien dat het met hun vader relatief iets beter gaat en thuis ervaren ze de rust.



Elke situatie is anders en ik vind dat je jezelf zéker mee mag nemen in zo'n besluit. LieveSophie, ook jij hebt recht op (het ervaren van) liefde, intimiteit en lijflijk geluk!
...
Alle reacties Link kopieren
quote:AlladinSane schreef op 16 april 2015 @ 09:00:

[...]





Het is beter zo. Wat je hier zegt is precies de reden waarom.



Over wat een seksuoloog in dit geval zou kunnen doen: die zou jullie opdrachten kunnen geven om uit te proberen elkaar seksueel aantrekkelijk(er) te vinden, of jij hem dus. Hij of zij zou jullie vragen stellen over wat jullie aantrekkelijk aan elkaar vonden toen jullie elkaar net ontmoet hadden en daar ook op in spelen, maar waarschijnlijk ook door jullie de opdracht te geven eens een rollenspel te proberen.

Ja precies.

Wat een non-therapie. Ik heb sowieso helemaal niks met reguliere therapie, deze apenkool bewijst maar weer eens dat het nergens over gaat.
...
Alle reacties Link kopieren
Mijn man en ik hebben beide een periode gehad dat we geen seksuele aantrekkingskracht tot de ander voelden.

Deels door medische oorzaken, deels door mentale oorzaken. Maar we zijn er weer boven op gekomen door te gaan praten, daten, nieuwe luchtjes enz.

En heel voorzichtig weer beginnen met kussen en dan opbouwen. Het kan wel maar het hangt wel van je startpunt af.
Hij zei niet op een dag: ik vind jou niet aantrekkelijk he. Daar zijn veel gesprekken aan vooraf gegaan en toen ik vroeg voel jij je nog wel aangetrokken tot mij, gaf hij dat met veel moeite toe.



Hij weet ook wel dat het raar is niet te willen geven en niet toe te staan dat elders zoek. We hebben alle opties wel uitgeprobeerd ondertussen. Hij heeft ook veel te stellen gehad de afgelopen 10 jaar. Hij verwerkt niets, kop in het zand en door. Ik jank een dag of desnoods een week. Praat erover, vraag andere advies en verwerk het dan. Dan lijkt hij niet te kunnen? Ik vergeet niets, maar vergeef hem wel steeds alles. Omdat ik van hem hou en omdat ik begrijp dat mensen fouten maken. Hij heeft dat andersom. Hij vergeet bijna alles. Maar die stress en ongenoegen of verdriet draagt hij met zich mee.



Hij eist ook niet dat ik blijf of dat ik nooit meer seks mag. De keuze lijkt nu te zijn: je blijft onder deze voorwaarde of we gaan scheiden.



Ik weet dat een ongelukkig huwelijk ook impact heeft op kinderen. De overweging is daarom, wat is erger? Mijn ouders zijn op late leeftijd gescheiden en ik heb daar toch best last van gehad. Maar vroeger ook toen mijn moeder altijd boos was op mijn vader.



Respect, vriendschap en vertrouwen. Ik weet het niet. Ik hoef hem maar aan te kijken en weet hoelaat het is. Hij bij mij ook. Maar hij is wel dominanter. Ik ben daar alleen niet van gediend. Dat geeft wel eens strijd. Het is allemaal te complex en teveel om in andersmans topic uit de doeken te gaan doen en ik merk ook dat het een warboel in hoofd is. Dus tot een lekker verhaal kom ik niet.
TO stelde een open vraag dus je kan hier gerust je verhaal kwijt zonder de topic te 'vervuilen'. Misschien is het erger als je ouders op late leeftijd scheiden omdat je dan in de puberteit zit of, nog later, omdat je als volwassene omdat ouders dan meer geneigd zijn om hun kinderen te veel details te geven.



Als de kinderen jong zijn en je huwelijksproblemen zijn nog niet geëscaleerd tot he moment dat je elkaar niet meer kan luchten of zien is het tenminste mogelijk om elkaar alles te gunnen en daar hebben de kinderen weer baat bij.



Moeilijk voor je hoor.
Alle reacties Link kopieren
quote:waterplant schreef op 16 april 2015 @ 13:44:

TO stelde een open vraag dus je kan hier gerust je verhaal kwijt zonder de topic te 'vervuilen'. Klopt! Maar ik zou het ook wel prettig vinden als er wat reacties komen op mijn vraag.... Dus heeft een seksuoloog in mijn situatie zin? Zijn daar ervaringen mee?
Alle reacties Link kopieren
Pammie, het is uit. Wat heb je nog aan ervaringen van anderen, probeer je je schuldgevoelens over de breuk een plek te geven? Ik lees sowieso zelden op dit forum dat mensen naar een seksuoloog gaan, ik heb het misschien 1 of 2 keer gelezen. Leg je neer bij het feit dat het over is en kwel jezelf niet met dit soort vragen.



Geen aantrekkingskracht is geen aantrekkingskracht, daar helpt een seksuoloog echt niks aan, die kan er bij jou geen seksdrive in pompen toch?
...

Dit is een oud topic. Het topic is daarom gesloten.
Maak een nieuw topic aan om verder praten over dit onderwerp.

Terug naar boven