Thuis
alle pijlers
Als je een keer eerlijk mocht zijn zonder consequenties
dinsdag 1 oktober 2013 23:17
Geinspireerd door het topic 'als je eerlijk mocht zijn....' Tegen huurders/kopers van je huis open ik er ook een. Maar dan met de vraag 'waarover zou je eerlijk zijn, als het geen consequenties zou hebben?'
Ik zou bijvoorbeeld tegen mijn baas zeggen dat ik hem een ongelooflijke eikel vind.
En vanmiddag tegen de cassiere dat het me niet interesseert welke lichamelijke klachten ze heeft, en dat ze door moet gaan met scannen, zodat wij ook verder kunnen.
Ik heb er vast nog meer, maar die post ik later wel! Wie biedt??
Ik zou bijvoorbeeld tegen mijn baas zeggen dat ik hem een ongelooflijke eikel vind.
En vanmiddag tegen de cassiere dat het me niet interesseert welke lichamelijke klachten ze heeft, en dat ze door moet gaan met scannen, zodat wij ook verder kunnen.
Ik heb er vast nog meer, maar die post ik later wel! Wie biedt??
woensdag 2 oktober 2013 10:52
woensdag 2 oktober 2013 10:55
Tegen een van mijn collega's dat het een lul met vingers is die met zielig doen en liegen de boel belazert.
Tegen mijn schoonbroer dat hij een starre, onflexibele vroeg bejaarde is geworden.
Tegen mijn schoonzus dat ze moet stoppen met zich te gedragen als de prinses op de erwt, verwend mormel dat ze is.
Tegen mijn zus dat ze een materialistische trut is.
Tegen een kennis dat hij moet stoppen met zijn hand ophouden en dat hij zijn leven in eigen hand moet nemen, dat hij een loser en een profiteur is.
Tegen mijn schoonbroer dat hij een starre, onflexibele vroeg bejaarde is geworden.
Tegen mijn schoonzus dat ze moet stoppen met zich te gedragen als de prinses op de erwt, verwend mormel dat ze is.
Tegen mijn zus dat ze een materialistische trut is.
Tegen een kennis dat hij moet stoppen met zijn hand ophouden en dat hij zijn leven in eigen hand moet nemen, dat hij een loser en een profiteur is.
woensdag 2 oktober 2013 11:02
quote:Frizzy schreef op 02 oktober 2013 @ 10:40:
Maaike je kan het toch bij jezelf houden en opbouwend zeggen? Dat gaat vast ook veel beter als je niet al tijden die frustratie aan het opbouwen bent.
Ik heb trouwens een lieve familie, die ook weleens dingen doen die ik niet helemaal geweldig vind, maar dat kan ik accepteren omdat ik verschrikkelijk veel van ze hou. Ze hebben allemaal hun tekortkomingen (net als ik), maar dat weten we van elkaar en daar vinden we een weg in. En áls het me al eens frustreert is het meestal omdat ik die ander gewoon het beste gun.
Ja, bij sommigen en sommige families werkt het helaas anders.. daar is ook opbouwend en bij jezelf houden DUS tegen de ander zijn en wordt ontvangen als kritiek en jarenlange, zo niet levenslange afstand..
Er bestaan mensen die uitsluitend "zuigen" van anderen, altijd hulp nodig hebben, en hoeveel je die ook geeft, nooit genoeg is. Energie in een bodemloze put en altijd anderen nodig. En die issues dus ook nooit oplossen, zodat het zo blijft en nieuwe bij komen.. anderen de schuld krijgen omdat ze niet genoeg helpen en een eigen leven hebben, en niet (meer) in de houding springen hem/haar op nr 1 hebben staan..
Maar ben het met je eens: dat binnenhouden van frustraties EN er niks mee kunnen of durven (uitspreken, ook niet subtiel) is op zijn minst niet fijn. Het is de angst voor de gevolgen wat tegenhoudt. Ik heb het toch gedaan en bij de meeste "normale" mensen kan dat ook normaal besproken (niet pas als die ergernis veel te hoog is opgelopen en je er dan op een kwetsende manier iets uitknalt.. dan ben je veel te ver over je eigen grenzen heen (laten gaan))..
Sommige dingen die ik hier lees denk ik ook: waarom niet gewoon irl zeggen.. maar als er echt een machtsverhouding aan ten grondslag ligt (ex tov kinderen, baas tov werknemer, (schoon)ouders tov hun (schoon)kinderen of kleinkinderen.. pff, dat is het foute er ook aan.. die frustratie is dan een soort chantage-gevoel, dat je klem zit, teveel van af hangt).
Maar het gaat ten koste van eigen gemoedsrust en je houdt het er ook mee in stand, dat is het dilemma ook. Soms hoef je die situatie toch niet langer te pikken of helemaaaal maar niks te proberen of te zeggen, bijv toch een andere baan zoeken of hints geven naar een werkgever, op de meest respectvolle manier.. soms is het ook onwetendheid en kan je iemand toch de ogen openen.. En soms ook niet, maar dan heb je wel je hart gelucht en ga je er zelf niet meer onder gebukt.
Ik heb het gedaan en wat een opluchting en ruimte opeens, het is een last die van je schouders valt, als je die verantwoordelijkheid niet meer op je neemt, maar teruglegt waar die hoort.. (helaas kan dat soms niet, als diegene die niet neemt.. maar ligt ie iig niet meer bij jou, waar het ook niet hoort)..
Maaike je kan het toch bij jezelf houden en opbouwend zeggen? Dat gaat vast ook veel beter als je niet al tijden die frustratie aan het opbouwen bent.
Ik heb trouwens een lieve familie, die ook weleens dingen doen die ik niet helemaal geweldig vind, maar dat kan ik accepteren omdat ik verschrikkelijk veel van ze hou. Ze hebben allemaal hun tekortkomingen (net als ik), maar dat weten we van elkaar en daar vinden we een weg in. En áls het me al eens frustreert is het meestal omdat ik die ander gewoon het beste gun.
Ja, bij sommigen en sommige families werkt het helaas anders.. daar is ook opbouwend en bij jezelf houden DUS tegen de ander zijn en wordt ontvangen als kritiek en jarenlange, zo niet levenslange afstand..
Er bestaan mensen die uitsluitend "zuigen" van anderen, altijd hulp nodig hebben, en hoeveel je die ook geeft, nooit genoeg is. Energie in een bodemloze put en altijd anderen nodig. En die issues dus ook nooit oplossen, zodat het zo blijft en nieuwe bij komen.. anderen de schuld krijgen omdat ze niet genoeg helpen en een eigen leven hebben, en niet (meer) in de houding springen hem/haar op nr 1 hebben staan..
Maar ben het met je eens: dat binnenhouden van frustraties EN er niks mee kunnen of durven (uitspreken, ook niet subtiel) is op zijn minst niet fijn. Het is de angst voor de gevolgen wat tegenhoudt. Ik heb het toch gedaan en bij de meeste "normale" mensen kan dat ook normaal besproken (niet pas als die ergernis veel te hoog is opgelopen en je er dan op een kwetsende manier iets uitknalt.. dan ben je veel te ver over je eigen grenzen heen (laten gaan))..
Sommige dingen die ik hier lees denk ik ook: waarom niet gewoon irl zeggen.. maar als er echt een machtsverhouding aan ten grondslag ligt (ex tov kinderen, baas tov werknemer, (schoon)ouders tov hun (schoon)kinderen of kleinkinderen.. pff, dat is het foute er ook aan.. die frustratie is dan een soort chantage-gevoel, dat je klem zit, teveel van af hangt).
Maar het gaat ten koste van eigen gemoedsrust en je houdt het er ook mee in stand, dat is het dilemma ook. Soms hoef je die situatie toch niet langer te pikken of helemaaaal maar niks te proberen of te zeggen, bijv toch een andere baan zoeken of hints geven naar een werkgever, op de meest respectvolle manier.. soms is het ook onwetendheid en kan je iemand toch de ogen openen.. En soms ook niet, maar dan heb je wel je hart gelucht en ga je er zelf niet meer onder gebukt.
Ik heb het gedaan en wat een opluchting en ruimte opeens, het is een last die van je schouders valt, als je die verantwoordelijkheid niet meer op je neemt, maar teruglegt waar die hoort.. (helaas kan dat soms niet, als diegene die niet neemt.. maar ligt ie iig niet meer bij jou, waar het ook niet hoort)..
Een open hart toont de weg naar een bezield leven..
woensdag 2 oktober 2013 11:05
Enne, Frizzy: normaal ben ik net als jij, open en eerlijk zonder te kwetsen, maar om iets uit de wereld te helpen, en mogen ze andersom ook bij mij doen, graag zelfs, ik ben van duidelijkheid en eerlijkheid, over en weer, maar bij sommigen kan dat dus niet, omdat die mensen niet eerlijk zijn (ook niet naar zichzelf) en ook geen goedaardige bedoelingen hebben of onwetend zijn en ook niet willen weten..
Een open hart toont de weg naar een bezield leven..
woensdag 2 oktober 2013 11:14
Ik wil niet zeggen dat het makkelijk is Suzy, dat is het bij mij ook niet altijd geweest. Maar wat je niet kan veranderen kun je maar beter accepteren, toch?
Als ik frustraties lees van mensen over collega's, vriendinnen, moeders op school, zwagers enz enz dan denk ik echt: moet jij je daar nu echt druk om maken? Wat bereik je ermee? Ik laat mensen lekker onhandige dingen doen als ze dat willen, hun leven. Pas als ik er last van krijg zal ik er iets van zeggen, of ik concludeer dat ik afstand ga nemen.
Als ik frustraties lees van mensen over collega's, vriendinnen, moeders op school, zwagers enz enz dan denk ik echt: moet jij je daar nu echt druk om maken? Wat bereik je ermee? Ik laat mensen lekker onhandige dingen doen als ze dat willen, hun leven. Pas als ik er last van krijg zal ik er iets van zeggen, of ik concludeer dat ik afstand ga nemen.
woensdag 2 oktober 2013 11:55
Ik zou mijn vriendin wel eens willen zeggen dat de levensstijl die ze er op na houdt haar niet gelukkig gaat maken en op termijn ook niet vol te houden is. Voor haar zelf niet, maar financieel gezien voor haar partner ook niet. Ik voorzie dat dat helemaal mis gaat, maar ja, hoe ga je dat iemand uitleggen zonder dat je jaloers overkomt of ze zich aangevallen voelt? Ik gun haar alles, maar ze kan het zich gewoon niet permitteren en ik snap niet dat ze dat zelf niet inziet.
Beter onvolmaakt en echt dan gemaakt volmaakt - Beati pauperes spiritu
woensdag 2 oktober 2013 12:36
Wanneer ik mensen vertel wie mijn vorige WG was is iedereen van ' oooo daar zou ik ook wel willen werken'. Graag zou ik ze ook vertellen dat het bij de loodgieter lekt zeg maar. Ff lekker de vuile was buitenhangen.
En graag zou ik tegen mn zus en mn beste vriendin zeggen dat zwanger zijn geen ziekte of aandoening is. Dus of ze ajb op willen houden met zeuren over pijntjes. Wees blij dat je zwanger bent! (En zo kom ik wel meer zwangere dames tegen.)
En graag zou ik tegen mn zus en mn beste vriendin zeggen dat zwanger zijn geen ziekte of aandoening is. Dus of ze ajb op willen houden met zeuren over pijntjes. Wees blij dat je zwanger bent! (En zo kom ik wel meer zwangere dames tegen.)
woensdag 2 oktober 2013 13:15
Ik zou tegen mijn buurvrouw willen zeggen dat wij haar het Zielige Sloofje noemen en haar, de grot nauwelijks ontgroeide, wederhelft Ranzige ****. Dat elke week braaf naar de streng gereformeerde kerk ze niet minder tokkie maakt, dat hun kinderschare een stel onopgevoede kutkoters zijn die zich wezenloos vloeken en schelden, dat ik de volgende keer als ze een bal over de schutting trappen dat ding lek steek, als ze het nog eens wagen bende over de schutting te gooien ik op de manege een kruiwagen paardenstront haal en die over het zielige leaseautootje stort waar ze met z'n zessen helemaal niet in passen, maar waar ze zich doodleuk met koters op schoot toch inproppen, want voor een grotere auto moet je bijbetalen...en dat ik hoop dat hij zijn baan kwijt raakt zodat ze moeten verhuizen naar de tokkiebuurt in de wijk, waar ze gezellig naast de bierkratjeszitter, die de hele dag het fietspad afloert, kunnen gaan wonen, waar ze tenslotte thuis horen.
woensdag 2 oktober 2013 13:28
Tegen een collega van een vriendin zou ik willen zeggen: "Wat voor hersentumor heb jij die rechtvaardigt en verklaart dat je tegen haar zegt dat ze nu de erfenis voor zichzelf heeft, terwijl je zo 'aardig' bent om haar naar huis te brengen, terwijl ze op haar werk is gebeld met de mededeling dat haar negenentwintigjarige zus plotseling is overleden?"
woensdag 2 oktober 2013 13:31
Enkele mensen hebben het hier over de frustratie niet opkroppen (als bottomline) en dat ze niet begrijpen dat mensen zich nog laten opnaaien voor de lieve vrede (heb ik deze samenvatting goed? )
Ik kan niet voor andere mensen spreken maar de reden waarom ik mijn frustraties voor me houd is omdat ik anders mensen die mij dierbaar zijn ontzettend kwets met iets wat in feite "mijn probleem" is en dat is het mij niet waard. Het is niet uitsluitend mijn probleem aangezien anderen ook last hebben van die moeder haar gedrag, maar het is wel mijn stukje wat mij stoort, anderen ergeren zich weer aan andere dingen.
In mijn geval is het ook zo dat dit niet gaat over een eenmalig incident maar over jarenlange, stelselmatige ervaringen die steeds brutaler worden en ik al in de stress schiet als ik nog maar haar naam hoor vallen, want het gaat altijd gepaard met "ze wil dat / ze vindt dat..". Ik ben hier serieus allergisch voor geworden en heb al aangegeven er zo min mogelijk over te willen horen, scheelt mij een boel stress.
Je niet ergeren aan iets is makkelijker gezegd dan gedaan, zeker wanneer de dingen die je storen zo indringen op jouw persoonlijk leven en jouw leven letterlijk overhoop halen. Ik neem genoegen met mijn post hier in dit topic en houd in het echte leven mijn mond tenzij het echt te gortig wordt (zoals de laatste tijd) omdat elke andere oplossing heel veel verdriet met zich mee brengt.
Ik kan niet voor andere mensen spreken maar de reden waarom ik mijn frustraties voor me houd is omdat ik anders mensen die mij dierbaar zijn ontzettend kwets met iets wat in feite "mijn probleem" is en dat is het mij niet waard. Het is niet uitsluitend mijn probleem aangezien anderen ook last hebben van die moeder haar gedrag, maar het is wel mijn stukje wat mij stoort, anderen ergeren zich weer aan andere dingen.
In mijn geval is het ook zo dat dit niet gaat over een eenmalig incident maar over jarenlange, stelselmatige ervaringen die steeds brutaler worden en ik al in de stress schiet als ik nog maar haar naam hoor vallen, want het gaat altijd gepaard met "ze wil dat / ze vindt dat..". Ik ben hier serieus allergisch voor geworden en heb al aangegeven er zo min mogelijk over te willen horen, scheelt mij een boel stress.
Je niet ergeren aan iets is makkelijker gezegd dan gedaan, zeker wanneer de dingen die je storen zo indringen op jouw persoonlijk leven en jouw leven letterlijk overhoop halen. Ik neem genoegen met mijn post hier in dit topic en houd in het echte leven mijn mond tenzij het echt te gortig wordt (zoals de laatste tijd) omdat elke andere oplossing heel veel verdriet met zich mee brengt.
woensdag 2 oktober 2013 13:41
quote:WishfulThinking schreef op 02 oktober 2013 @ 13:28:
Tegen een collega van een vriendin zou ik willen zeggen: "Wat voor hersentumor heb jij die rechtvaardigt en verklaart dat je tegen haar zegt dat ze nu de erfenis voor zichzelf heeft, terwijl je zo 'aardig' bent om haar naar huis te brengen, terwijl ze op haar werk is gebeld met de mededeling dat haar negenentwintigjarige zus plotseling is overleden?"
Jezus, wat een tactloze paardel*l zeg!
Tegen een collega van een vriendin zou ik willen zeggen: "Wat voor hersentumor heb jij die rechtvaardigt en verklaart dat je tegen haar zegt dat ze nu de erfenis voor zichzelf heeft, terwijl je zo 'aardig' bent om haar naar huis te brengen, terwijl ze op haar werk is gebeld met de mededeling dat haar negenentwintigjarige zus plotseling is overleden?"
Jezus, wat een tactloze paardel*l zeg!
woensdag 2 oktober 2013 13:45
Frizzy, ik maak soms een grapje tegen de betrokkenen waar ik me aan erger waaruit wel blijkt wat ik er van vindt, maar omdat het te veel gedoe zou meebrengen om het op het spits te drijven laat ik het daar bij en negeer het verder maar zoveel mogelijk.
En dat gaat over het algemeen heel aardig, soms steken sommige dingen weer de kop op en bijt ik een keer op m'n tong om de lieve vrede te bewaren.
En dat gaat over het algemeen heel aardig, soms steken sommige dingen weer de kop op en bijt ik een keer op m'n tong om de lieve vrede te bewaren.
woensdag 2 oktober 2013 13:47
quote:WishfulThinking schreef op 02 oktober 2013 @ 13:28:
Tegen een collega van een vriendin zou ik willen zeggen: "Wat voor hersentumor heb jij die rechtvaardigt en verklaart dat je tegen haar zegt dat ze nu de erfenis voor zichzelf heeft, terwijl je zo 'aardig' bent om haar naar huis te brengen, terwijl ze op haar werk is gebeld met de mededeling dat haar negenentwintigjarige zus plotseling is overleden?"Al had het wel consequenties, dan zou ik daar nog steeds wat van zeggen. Is die collega van de pot gepleurd zeg?
Tegen een collega van een vriendin zou ik willen zeggen: "Wat voor hersentumor heb jij die rechtvaardigt en verklaart dat je tegen haar zegt dat ze nu de erfenis voor zichzelf heeft, terwijl je zo 'aardig' bent om haar naar huis te brengen, terwijl ze op haar werk is gebeld met de mededeling dat haar negenentwintigjarige zus plotseling is overleden?"Al had het wel consequenties, dan zou ik daar nog steeds wat van zeggen. Is die collega van de pot gepleurd zeg?
Beter onvolmaakt en echt dan gemaakt volmaakt - Beati pauperes spiritu
woensdag 2 oktober 2013 13:48
quote:Caribou schreef op 02 oktober 2013 @ 13:45:
Frizzy, ik maak soms een grapje tegen de betrokkenen waar ik me aan erger waaruit wel blijkt wat ik er van vindt, maar omdat het te veel gedoe zou meebrengen om het op het spits te drijven laat ik het daar bij en negeer het verder maar zoveel mogelijk.
En dat gaat over het algemeen heel aardig, soms steken sommige dingen weer de kop op en bijt ik een keer op m'n tong om de lieve vrede te bewaren.
Dat vind ik dus zó irritant als mensen dat doen.
Zeg (me) in zo'n situatie dan gewoon wat je dwars zit.
Frizzy, ik maak soms een grapje tegen de betrokkenen waar ik me aan erger waaruit wel blijkt wat ik er van vindt, maar omdat het te veel gedoe zou meebrengen om het op het spits te drijven laat ik het daar bij en negeer het verder maar zoveel mogelijk.
En dat gaat over het algemeen heel aardig, soms steken sommige dingen weer de kop op en bijt ik een keer op m'n tong om de lieve vrede te bewaren.
Dat vind ik dus zó irritant als mensen dat doen.
Zeg (me) in zo'n situatie dan gewoon wat je dwars zit.
Beter onvolmaakt en echt dan gemaakt volmaakt - Beati pauperes spiritu
woensdag 2 oktober 2013 13:50
quote:WishfulThinking schreef op 02 oktober 2013 @ 13:28:
Tegen een collega van een vriendin zou ik willen zeggen: "Wat voor hersentumor heb jij die rechtvaardigt en verklaart dat je tegen haar zegt dat ze nu de erfenis voor zichzelf heeft, terwijl je zo 'aardig' bent om haar naar huis te brengen, terwijl ze op haar werk is gebeld met de mededeling dat haar negenentwintigjarige zus plotseling is overleden?" Ongelofelijk, wat een randebiel zeg!!! Sprakeloos echt!
Tegen een collega van een vriendin zou ik willen zeggen: "Wat voor hersentumor heb jij die rechtvaardigt en verklaart dat je tegen haar zegt dat ze nu de erfenis voor zichzelf heeft, terwijl je zo 'aardig' bent om haar naar huis te brengen, terwijl ze op haar werk is gebeld met de mededeling dat haar negenentwintigjarige zus plotseling is overleden?" Ongelofelijk, wat een randebiel zeg!!! Sprakeloos echt!
woensdag 2 oktober 2013 14:50
Werkgerelateerd:
Volgens baas gaat het niet goed met de zaak en dus zijn er wegens "reorganisatie" 5 van de 13 vaste medewerkers ontslagen.
Ik (en niet alleen ik) zou wel eens willen zeggen dat ze eens naar zichzelf moet kijken. Ik vraag me af of ze het überhaupt in overweging heeft genomen om zelf misschien iets minder op vakantie te gaan. Nee hoor, in de herfst- kerst en krokusvakantie gaan zij en haar man (mede-directeur) gewoon lekker weg. Net als vorig jaar. "oh, het gaat zo slecht".
Ik zou ook vragen of ze nog steeds zo lekker achter dat belachelijk dure bureau zit te werken, aan haar absurd dure laptop. En of ze nog steeds zo lekker rond rijdt in die dikke Audi, die meer kost dan het maandsalaris van 2 van de 5 ontslagen personeelsleden.
En ja, ik weet dat privé en zakelijk (in dit geval) gescheiden zijn en dat de baas mag doen en laten wat ze wilt. Maar als het echt zo slecht gaat dan zou ik als baas (alleen al uit solidariteit naar het ontslagen personeel) zelf ook een toontje lager zingen.
Volgens baas gaat het niet goed met de zaak en dus zijn er wegens "reorganisatie" 5 van de 13 vaste medewerkers ontslagen.
Ik (en niet alleen ik) zou wel eens willen zeggen dat ze eens naar zichzelf moet kijken. Ik vraag me af of ze het überhaupt in overweging heeft genomen om zelf misschien iets minder op vakantie te gaan. Nee hoor, in de herfst- kerst en krokusvakantie gaan zij en haar man (mede-directeur) gewoon lekker weg. Net als vorig jaar. "oh, het gaat zo slecht".
Ik zou ook vragen of ze nog steeds zo lekker achter dat belachelijk dure bureau zit te werken, aan haar absurd dure laptop. En of ze nog steeds zo lekker rond rijdt in die dikke Audi, die meer kost dan het maandsalaris van 2 van de 5 ontslagen personeelsleden.
En ja, ik weet dat privé en zakelijk (in dit geval) gescheiden zijn en dat de baas mag doen en laten wat ze wilt. Maar als het echt zo slecht gaat dan zou ik als baas (alleen al uit solidariteit naar het ontslagen personeel) zelf ook een toontje lager zingen.
woensdag 2 oktober 2013 16:02
Leuk topic :Imao:
Ik zou tegen mijn schoonzus willen zeggen dat ze mijn broer geen dingen moet ontnemen. Dat hij echt wel een keer naar de kroeg kan gaan en dronken worden of gewoon überhaupt naar de kroeg gaan. Dat ze hem niet zijn 30ste verjaardagsfeest mag ontnemen en dat ze niet zo moeilijk over alles moet doen als hij iets in z'n eentje of met iemand anders wil ondernemen.
Tegen mij ex schoonouders wil ik zeggen dat ze hun kinderen zo verwend hebben dat ze bijna verwaarloosd zijn. Dat ze zo geen normen en waarden hebben meegekregen en dat ze niet altijd hun hand boven de kinderen hun hoofd
Moeten houden en niet alles in de doofpot moeten stoppen. Dat ze mijn ex waar hij hulp nodig had, geen goede hulp hebben geboden.
Tegen ex wil ik zeggen dat hij eens wakker moet worden uit zijn sprookjes wereld. Dat, hoe hij denkt dat de wereld in elkaar zit, niet bestaat. Dat hij eerst eens zichzelf moet leren kennen en zichzelf gelukkig moet maken voordat hij weer van de ene in de andere relatie vlucht of vlucht in drank of drugs. En dat hij mensen(vrienden) die echt om hem geven langzaam uit zijn leven aan het werken is.
Tegen mijn ouders zou ik willen zeggen, met pijn in m'n hart, dat ze voor hun eigen geluk moeten kiezen en dat ze jaren geleden al uit elkaar hadden moeten gaan omdat ze elkaar niet gelukkig maken.
Ik zou tegen mijn schoonzus willen zeggen dat ze mijn broer geen dingen moet ontnemen. Dat hij echt wel een keer naar de kroeg kan gaan en dronken worden of gewoon überhaupt naar de kroeg gaan. Dat ze hem niet zijn 30ste verjaardagsfeest mag ontnemen en dat ze niet zo moeilijk over alles moet doen als hij iets in z'n eentje of met iemand anders wil ondernemen.
Tegen mij ex schoonouders wil ik zeggen dat ze hun kinderen zo verwend hebben dat ze bijna verwaarloosd zijn. Dat ze zo geen normen en waarden hebben meegekregen en dat ze niet altijd hun hand boven de kinderen hun hoofd
Moeten houden en niet alles in de doofpot moeten stoppen. Dat ze mijn ex waar hij hulp nodig had, geen goede hulp hebben geboden.
Tegen ex wil ik zeggen dat hij eens wakker moet worden uit zijn sprookjes wereld. Dat, hoe hij denkt dat de wereld in elkaar zit, niet bestaat. Dat hij eerst eens zichzelf moet leren kennen en zichzelf gelukkig moet maken voordat hij weer van de ene in de andere relatie vlucht of vlucht in drank of drugs. En dat hij mensen(vrienden) die echt om hem geven langzaam uit zijn leven aan het werken is.
Tegen mijn ouders zou ik willen zeggen, met pijn in m'n hart, dat ze voor hun eigen geluk moeten kiezen en dat ze jaren geleden al uit elkaar hadden moeten gaan omdat ze elkaar niet gelukkig maken.
