Thuis
alle pijlers
Hekel aan feestjes...
zondag 13 september 2015 13:05
Ik heb -persoonlijk- een beetje een hekel aan sommige, niet alle, feestjes.
Aan verjaardagen, waarbij iedereen in een kringetje zit op een harde keukenstoel. Natuurlijk mag iedereen dat zelf weten. Dus iedereen kan in dit topic laten weten of hij/zij het ermee eens is. Zonder elkaar aan te vallen.
(Oorspronkelijke openingspost veranderd; eigen mening afgezwakt, humor eruit gehaald, hopelijk nu minder kans op misverstanden)
Aan verjaardagen, waarbij iedereen in een kringetje zit op een harde keukenstoel. Natuurlijk mag iedereen dat zelf weten. Dus iedereen kan in dit topic laten weten of hij/zij het ermee eens is. Zonder elkaar aan te vallen.
(Oorspronkelijke openingspost veranderd; eigen mening afgezwakt, humor eruit gehaald, hopelijk nu minder kans op misverstanden)
zaterdag 14 november 2015 23:21
Haha, heel herkenbaar allemaal! Manlief houdt echter wel van feestjes, dus gaat hij vaak met de kids heen. Wij hebben ook de afspraak, hij regelt zijn familie en ik de mijne. Heb ook zo'n zwager die nooit op de kids hun verjaardag komt, zelf vier ik ik het niet. Ook niet op de verjaardag van mijn man, maar mijn man gaat wel naar de zijne, dat snap ik echt niet! Verder ga ik ook niet naar meerdere verjaardagen op 1 dag of van mensen die we normaal ook amper zien, bijv. de kids van oude vrienden van mijn man. Wat hebben die kinderen daar aan? Die kennen ons niet eens. Dan zou je het voor de ouders doen, maar als ik naar mezelf kijk, ik ben juist blij als er mensen afzeggen. Vaak heb je het zelf zo druk dat je er amper wat van meekrijgt!
Ook voor mijn eigen kinderen ben ik selectief in wie ik uitnodig, soms vragen ze dan wel wanneer we het vieren, dan zeg ik gewoon dat we het klein met de familie vieren omdat het al zo'n drukke maand is (december) en wij hem er geen plezier mee doen (hij heeft pdd-NOS). Ik stuur trouwens altijd wel een kaartje/berichtje op de dag zelf. Wat vinden jullie trouwens van mensen die elkaars kids kadootjes sturen omdat ze niet kunnen komen? En dan heb ik het niet over vrienden/familie, maar kennissen die je af en toe ziet. Ik vind het persoonlijk nogal overdreven, zeker gezien het betreffende kind je waarschijnlijk nauwelijks kent.
Ook voor mijn eigen kinderen ben ik selectief in wie ik uitnodig, soms vragen ze dan wel wanneer we het vieren, dan zeg ik gewoon dat we het klein met de familie vieren omdat het al zo'n drukke maand is (december) en wij hem er geen plezier mee doen (hij heeft pdd-NOS). Ik stuur trouwens altijd wel een kaartje/berichtje op de dag zelf. Wat vinden jullie trouwens van mensen die elkaars kids kadootjes sturen omdat ze niet kunnen komen? En dan heb ik het niet over vrienden/familie, maar kennissen die je af en toe ziet. Ik vind het persoonlijk nogal overdreven, zeker gezien het betreffende kind je waarschijnlijk nauwelijks kent.
zaterdag 14 november 2015 23:31
quote:ikbenik schreef op 14 november 2015 @ 22:55:
[...]
Ja, bij feestjes van mensen die wat verder van je af staan is dit een goeie tip!
Alleen bij de familie feestjes wordt er bij ons helaas al ruim van te voren net zolang geschoven met data totdat iedereen er echt bij kan zijn. "Wel-zo-gezellig"
Maar goed, iedereen kan natuurlijk last minute een nare griep / ingegroeide teennagel / migraine aanval / ernstig Netflix tekort krijgen...
Als ik zo je (overigens bij tijd en wijle hilarische) topic lees, zie ik je steeds weer worstelen met het feit dat je meer voor je eigen behoeften zou willen opkomen, maar dat niet durft, niet weet hoe, of dat je bang bent dat mensen je zullen afkeuren. Ik zie het zo: in iedere menselijke relatie hebben mensen behoeften en voorkeuren. Die matchen niet altijd. Dat betekent dan dat een van beide niet tevreden zal zijn. In het geval van feestjes: jouw moeder (/schoonmoeder/broer/schoonzus/buurvrouw etc.) wil graag een leuk kringfeest met zo'n beetje iedereen die ze kennen. Jij wilt in naar je hobbykamer / op de bank / tijd met je gezin doorbrengen. Tot op heden ben je meestal naar dat feestje gegaan. Daarmee zeg je dus dat de behoefte van je moeder belangrijker is dan die van jou. Je lijkt het vooral te doen omdat het van je verwacht wordt. Maar het is nogal wat, om jouw behoeften ondergeschikt te maken aan die van een ander! Sinds ik het zo bekijk, kan ik wat makkelijker een concrete overweging maken. Ik denk niet alleen aan dat feestje waar ik geen zin in heb, maar aan het belang van de jarige/gastheer-/vouw en aan mijn belang. En ja, soms laat je het belang van de ander voorgaan. Als je oma 90 wordt, je zus 12,5 jaar getrouwd is, enz. enz.
Maar je kunt best belangen afwegen en soms denken: tijd met mijn gezin is net zo goed belangrijk als het feit dat mijn neefje graag een drukbezocht feestje wil hebben. Ik kan niet aan onze beide behoeftes voldoen, en in dit geval kies ik dan voor mezelf. Prima toch? En tja, mensen zullen er vast wat van vinden. Zeker je moeder, zo te lezen. Maar ja, voor haar zal het toch nooit goed/lang/vaak genoeg zijn. Mensen die je graag op hun feestje willen om wie jij bent, zullen je grenzen en behoeften respecteren en graag een andere keer afspreken - ook al vinden ze het misschien jammer dat jij er niet bent. Daar kunnen ze echt wel mee leven. De mensen die graag willen dat je komt omdat het zo hoort, ze het plaatje compleet willen of gewoon zich belangrijk willen voelen, tja, je kunt je afvragen in hoeverre je steeds dit belang boven het jouwe wilt verkiezen. Focus je op wat jij belangrijk vindt! Uiteindelijk ben jij degene die jezelf in de spiegel aan moet kunnen kijken. En aan dit topic te lezen, is dat nu op dit thema een beetje moeilijk, omdat je je eigen behoefte zo negeert.
[...]
Ja, bij feestjes van mensen die wat verder van je af staan is dit een goeie tip!
Alleen bij de familie feestjes wordt er bij ons helaas al ruim van te voren net zolang geschoven met data totdat iedereen er echt bij kan zijn. "Wel-zo-gezellig"
Maar goed, iedereen kan natuurlijk last minute een nare griep / ingegroeide teennagel / migraine aanval / ernstig Netflix tekort krijgen...
Als ik zo je (overigens bij tijd en wijle hilarische) topic lees, zie ik je steeds weer worstelen met het feit dat je meer voor je eigen behoeften zou willen opkomen, maar dat niet durft, niet weet hoe, of dat je bang bent dat mensen je zullen afkeuren. Ik zie het zo: in iedere menselijke relatie hebben mensen behoeften en voorkeuren. Die matchen niet altijd. Dat betekent dan dat een van beide niet tevreden zal zijn. In het geval van feestjes: jouw moeder (/schoonmoeder/broer/schoonzus/buurvrouw etc.) wil graag een leuk kringfeest met zo'n beetje iedereen die ze kennen. Jij wilt in naar je hobbykamer / op de bank / tijd met je gezin doorbrengen. Tot op heden ben je meestal naar dat feestje gegaan. Daarmee zeg je dus dat de behoefte van je moeder belangrijker is dan die van jou. Je lijkt het vooral te doen omdat het van je verwacht wordt. Maar het is nogal wat, om jouw behoeften ondergeschikt te maken aan die van een ander! Sinds ik het zo bekijk, kan ik wat makkelijker een concrete overweging maken. Ik denk niet alleen aan dat feestje waar ik geen zin in heb, maar aan het belang van de jarige/gastheer-/vouw en aan mijn belang. En ja, soms laat je het belang van de ander voorgaan. Als je oma 90 wordt, je zus 12,5 jaar getrouwd is, enz. enz.
Maar je kunt best belangen afwegen en soms denken: tijd met mijn gezin is net zo goed belangrijk als het feit dat mijn neefje graag een drukbezocht feestje wil hebben. Ik kan niet aan onze beide behoeftes voldoen, en in dit geval kies ik dan voor mezelf. Prima toch? En tja, mensen zullen er vast wat van vinden. Zeker je moeder, zo te lezen. Maar ja, voor haar zal het toch nooit goed/lang/vaak genoeg zijn. Mensen die je graag op hun feestje willen om wie jij bent, zullen je grenzen en behoeften respecteren en graag een andere keer afspreken - ook al vinden ze het misschien jammer dat jij er niet bent. Daar kunnen ze echt wel mee leven. De mensen die graag willen dat je komt omdat het zo hoort, ze het plaatje compleet willen of gewoon zich belangrijk willen voelen, tja, je kunt je afvragen in hoeverre je steeds dit belang boven het jouwe wilt verkiezen. Focus je op wat jij belangrijk vindt! Uiteindelijk ben jij degene die jezelf in de spiegel aan moet kunnen kijken. En aan dit topic te lezen, is dat nu op dit thema een beetje moeilijk, omdat je je eigen behoefte zo negeert.
zaterdag 14 november 2015 23:36
quote:Yenthe79 schreef op 14 november 2015 @ 23:21:
(...)Wat vinden jullie trouwens van mensen die elkaars kids kadootjes sturen omdat ze niet kunnen komen? En dan heb ik het niet over vrienden/familie, maar kennissen die je af en toe ziet. Ik vind het persoonlijk nogal overdreven, zeker gezien het betreffende kind je waarschijnlijk nauwelijks kent.Ja, idd overdreven. Of KOM en geef kadootje, OF blijf weg en doe niks (evt.kaartje).
(...)Wat vinden jullie trouwens van mensen die elkaars kids kadootjes sturen omdat ze niet kunnen komen? En dan heb ik het niet over vrienden/familie, maar kennissen die je af en toe ziet. Ik vind het persoonlijk nogal overdreven, zeker gezien het betreffende kind je waarschijnlijk nauwelijks kent.Ja, idd overdreven. Of KOM en geef kadootje, OF blijf weg en doe niks (evt.kaartje).
zaterdag 14 november 2015 23:39
Ja toch? Zo denk ik er ook over. Dan hebben ze meer contact over het kadootje dan de rest van het jaar. Is hier blijkbaar een nieuwe hype in vrienden/kennissen kring, maar ik weiger er aan mee te doen. Net zo min als kadootje voor broertje/zusje, vind ik ook zo'n onzin. Dan is de jarige toch helemaal niet speciaal meer?
zaterdag 14 november 2015 23:48
Pfoeh, mountaingoat.
Die komt wel even binnen. Het klopt helemaal wat je schrijft. Spijker op zijn kop.
Mensen vragen mij vaker waarom ik het zo belangrijk vind wat die ander van mij vindt. Of ze zeggen dat ik het nu eenmaal niet iedereen naar de zin kan maken. Dat ik daar niet zo mee bezig moet zijn. Ik weet vaak haarfijn wat iemand van mij verwacht of wenst, nog voordat ik voel wat IK eigenlijk vind.
Aan de andere kant heeft mijn moeder altijd tegen me gezegd -als kind zijnde, en nu nog- dat ik zo egocentrisch ben, en me (te) weinig aanpas. Terwijl het van binnen juist voelde (en nog steeds voelt) alsof ik de mening van iedereen om me heen wist, behalve mijn eigen mening.
Ingewikkeld.
Die komt wel even binnen. Het klopt helemaal wat je schrijft. Spijker op zijn kop.
Mensen vragen mij vaker waarom ik het zo belangrijk vind wat die ander van mij vindt. Of ze zeggen dat ik het nu eenmaal niet iedereen naar de zin kan maken. Dat ik daar niet zo mee bezig moet zijn. Ik weet vaak haarfijn wat iemand van mij verwacht of wenst, nog voordat ik voel wat IK eigenlijk vind.
Aan de andere kant heeft mijn moeder altijd tegen me gezegd -als kind zijnde, en nu nog- dat ik zo egocentrisch ben, en me (te) weinig aanpas. Terwijl het van binnen juist voelde (en nog steeds voelt) alsof ik de mening van iedereen om me heen wist, behalve mijn eigen mening.
Ingewikkeld.
zondag 15 november 2015 00:02
Ik denk altijd maar zo, zou ik 1 of 2 mensen minder missen op een feestje, nee dus. Waarom zou dat andersom dan wel zo zijn. Denk je echt dat ze je zouden missen op dat soort drukke feestjes? Waarbij je vaak niet eens de tijd hebt om fatsoenlijk met elkaar te kunnen praten omdat de gastvrouw alleen maar aan het heen en weer rennen is. Eigenlijk help je elkaar dus door niet te gaan!
zondag 15 november 2015 07:26
quote:Lala1979 schreef op 14 november 2015 @ 22:24:
Ik heb niet alles teruggelezen, maar zo herkenbaar! Ik vind het echt niet leuk op verjaardagen, maar ben te laf om niet te gaan. De vage oppervlakkige gesprekken met vage bekenden zijn niet mijn sterkste kant. Meestal vallen er veel ongemakkelijke stiltes. Ik zit vaak met bewondering naar de mensen te kijken die zonder problemen het gesprek gaande houden.
Wij vieren 2x per jaar de verjaardagen en nodigen dan een hoop mensen uit. en eigenlijk vieren we de verjaardagen eigenlijk voor de kinderen, jarig zijn is tenslotte een feestje (althans dat vond ik als kind ook). Maar stiekum hoop ik altijd dat er veel mensen afzeggen omdat ze niet kunnen. Het maakt mij niet uit wat voor excuus ze hebben. Ik zal ze daar nooit op aan kijken. We zien elkaar vast kort daarna wel weer een keer en hebben het dan gezellig. Een Appje of kaartje is in dat geval wel heel leuk om te krijgen.
Dus misschien vinden een gedeelte van de mensen waar jullie op verjaardag verwacht worden ook wel prima als je niet komt.Maar wat is er voor jullie kinderen aan dan zo'n kot vol visite? Zijn zij niet blijer met gewoon 'n kinderfeestje zonder geouwehoer van volwassenen erbij? Als mijn ouders volwassenen over de vloer kregen kwam ik ze wel begroeten, maar daarna ging ik gewoon lekker in m'n eigen kamer spelen/lezen en kwam alleen naar de kamer om hapjes te snaaien.
Ik heb niet alles teruggelezen, maar zo herkenbaar! Ik vind het echt niet leuk op verjaardagen, maar ben te laf om niet te gaan. De vage oppervlakkige gesprekken met vage bekenden zijn niet mijn sterkste kant. Meestal vallen er veel ongemakkelijke stiltes. Ik zit vaak met bewondering naar de mensen te kijken die zonder problemen het gesprek gaande houden.
Wij vieren 2x per jaar de verjaardagen en nodigen dan een hoop mensen uit. en eigenlijk vieren we de verjaardagen eigenlijk voor de kinderen, jarig zijn is tenslotte een feestje (althans dat vond ik als kind ook). Maar stiekum hoop ik altijd dat er veel mensen afzeggen omdat ze niet kunnen. Het maakt mij niet uit wat voor excuus ze hebben. Ik zal ze daar nooit op aan kijken. We zien elkaar vast kort daarna wel weer een keer en hebben het dan gezellig. Een Appje of kaartje is in dat geval wel heel leuk om te krijgen.
Dus misschien vinden een gedeelte van de mensen waar jullie op verjaardag verwacht worden ook wel prima als je niet komt.Maar wat is er voor jullie kinderen aan dan zo'n kot vol visite? Zijn zij niet blijer met gewoon 'n kinderfeestje zonder geouwehoer van volwassenen erbij? Als mijn ouders volwassenen over de vloer kregen kwam ik ze wel begroeten, maar daarna ging ik gewoon lekker in m'n eigen kamer spelen/lezen en kwam alleen naar de kamer om hapjes te snaaien.
Shoot first, ask questions later!
zondag 15 november 2015 09:24
zondag 15 november 2015 09:28
quote:ikbenik schreef op 14 november 2015 @ 23:07:
En ooh, idd, handjes schudden, HORROR!
Vreselijk!
Als ik als eerste zo'n kring inloop tijdens zo'n über Hollands kringetjes feest, dan maak ik me er altijd een beetje vanaf met een vage zwaai, waarbij ik iedereen tegelijk feliciteer en mijn naam zeg. ("Oh-het-is-al-druk-zeg, nou, GEFELICITEERD voor iedereen v wie het van toepassing is, ik ben Ikbenik, de buurvrouw-van-gastvrouw, Hallo allemaal! Nou, waar is het feestvarken..?") Waarna ik jarig kind zijn kado geef en zsm een onopvallende stoel ergens zoek, de kamer vluchtig scannend op de minst erge gesprekspartner.
Als mijn partner vóór mij de kamer binnenstapt, de kring in, dan wil hij nog wel eens iedereen individueel een handje gaan geven, ("Hallo, ik ben *naam*, buurman van blabla, Hallo, gefeliciteerd, MAAL 19 , waardoor ik me ook gedwongen voel datzelfde rondje te doen)Wat verschrikkelijk, haha. Ik zie daar zo het nut niet van in.
En ooh, idd, handjes schudden, HORROR!
Vreselijk!
Als ik als eerste zo'n kring inloop tijdens zo'n über Hollands kringetjes feest, dan maak ik me er altijd een beetje vanaf met een vage zwaai, waarbij ik iedereen tegelijk feliciteer en mijn naam zeg. ("Oh-het-is-al-druk-zeg, nou, GEFELICITEERD voor iedereen v wie het van toepassing is, ik ben Ikbenik, de buurvrouw-van-gastvrouw, Hallo allemaal! Nou, waar is het feestvarken..?") Waarna ik jarig kind zijn kado geef en zsm een onopvallende stoel ergens zoek, de kamer vluchtig scannend op de minst erge gesprekspartner.
Als mijn partner vóór mij de kamer binnenstapt, de kring in, dan wil hij nog wel eens iedereen individueel een handje gaan geven, ("Hallo, ik ben *naam*, buurman van blabla, Hallo, gefeliciteerd, MAAL 19 , waardoor ik me ook gedwongen voel datzelfde rondje te doen)Wat verschrikkelijk, haha. Ik zie daar zo het nut niet van in.
zondag 15 november 2015 09:57
zondag 15 november 2015 09:59
quote:Nomad schreef op 15 november 2015 @ 09:46:
Hebben jullie trouwens ookzo' hekel aan stukjes op bruiloften en jubilea? Ik vind ze niet leuk te maken en zelden leuk om naar te kijken. Doe meestal niet mee aan stukjes.JA!!! Bij onze bruiloft waren die verboden, en toch probeerden sommigen om hun stukje erdoor te drukken. Nee begrepen ze niet. Dus de DJ maar verboden om eraan mee te werken. Met wat dan ook.
Hebben jullie trouwens ookzo' hekel aan stukjes op bruiloften en jubilea? Ik vind ze niet leuk te maken en zelden leuk om naar te kijken. Doe meestal niet mee aan stukjes.JA!!! Bij onze bruiloft waren die verboden, en toch probeerden sommigen om hun stukje erdoor te drukken. Nee begrepen ze niet. Dus de DJ maar verboden om eraan mee te werken. Met wat dan ook.
zondag 15 november 2015 10:24
quote:Yenthe79 schreef op 14 november 2015 @ 23:21:
Haha, heel herkenbaar allemaal! Manlief houdt echter wel van feestjes,
Hier ook... nu ligt ie uitgeteld op de bank, omdat hij zo nodig overal bij moet zijn. Met mij gaat het wel, want ik ben gisteren niet geweest, ik lag op tijd in bed. Zit nu met een koffie voor mijn neus en een paar vitaminepillen omdat ik de laatste tijd nogal een dweil ben. Goed excuus echter om niet naar een feestje te gaan.
Zelf vieren we niet vaak onze verjaardag. Mijn man eigenlijk nooit, en ik soms. Afgelopen jaar niet.
Maar hij heeft vrienden en die nodigen ons altijd uit op de zondagmiddag. Heel de zondag naar de kloten, want je bent er wel 4 of 5 uur zoet mee. Ze wonen namelijk op een uur rijden afstand. Ik ga zondag veel liever afspreken om ergens te gaan paardrijden of met de honden te wandelen, dan ZITTEN IN EEN KRING ROND EEN TAFEL MET GEBAK en andere rommel.... BLEH! Ik vind daar echt niets aan! Zeker niet overdags. Zonde van je goeie tijd!
En hier in het dorp zijn de mensen nogal van praten over die en die... die is zwanger, die gaan scheiden, die zijn een huis aan het bouwen, de kinderen... zo oersaai! Dat zijn toch geen goede gesprekken! Gaat werkelijk nergens over.
Haha, heel herkenbaar allemaal! Manlief houdt echter wel van feestjes,
Hier ook... nu ligt ie uitgeteld op de bank, omdat hij zo nodig overal bij moet zijn. Met mij gaat het wel, want ik ben gisteren niet geweest, ik lag op tijd in bed. Zit nu met een koffie voor mijn neus en een paar vitaminepillen omdat ik de laatste tijd nogal een dweil ben. Goed excuus echter om niet naar een feestje te gaan.
Zelf vieren we niet vaak onze verjaardag. Mijn man eigenlijk nooit, en ik soms. Afgelopen jaar niet.
Maar hij heeft vrienden en die nodigen ons altijd uit op de zondagmiddag. Heel de zondag naar de kloten, want je bent er wel 4 of 5 uur zoet mee. Ze wonen namelijk op een uur rijden afstand. Ik ga zondag veel liever afspreken om ergens te gaan paardrijden of met de honden te wandelen, dan ZITTEN IN EEN KRING ROND EEN TAFEL MET GEBAK en andere rommel.... BLEH! Ik vind daar echt niets aan! Zeker niet overdags. Zonde van je goeie tijd!
En hier in het dorp zijn de mensen nogal van praten over die en die... die is zwanger, die gaan scheiden, die zijn een huis aan het bouwen, de kinderen... zo oersaai! Dat zijn toch geen goede gesprekken! Gaat werkelijk nergens over.
zondag 15 november 2015 10:26
quote:MountainGoat schreef op 14 november 2015 @ 23:31:
[...]
Als ik zo je (overigens bij tijd en wijle hilarische) topic lees, zie ik je steeds weer worstelen met het feit dat je meer voor je eigen behoeften zou willen opkomen, maar dat niet durft, niet weet hoe, of dat je bang bent dat mensen je zullen afkeuren. Ik zie het zo: in iedere menselijke relatie hebben mensen behoeften en voorkeuren. Die matchen niet altijd. Dat betekent dan dat een van beide niet tevreden zal zijn. In het geval van feestjes: jouw moeder (/schoonmoeder/broer/schoonzus/buurvrouw etc.) wil graag een leuk kringfeest met zo'n beetje iedereen die ze kennen. Jij wilt in naar je hobbykamer / op de bank / tijd met je gezin doorbrengen. Tot op heden ben je meestal naar dat feestje gegaan. Daarmee zeg je dus dat de behoefte van je moeder belangrijker is dan die van jou. Je lijkt het vooral te doen omdat het van je verwacht wordt. Maar het is nogal wat, om jouw behoeften ondergeschikt te maken aan die van een ander! Sinds ik het zo bekijk, kan ik wat makkelijker een concrete overweging maken. Ik denk niet alleen aan dat feestje waar ik geen zin in heb, maar aan het belang van de jarige/gastheer-/vouw en aan mijn belang. En ja, soms laat je het belang van de ander voorgaan. Als je oma 90 wordt, je zus 12,5 jaar getrouwd is, enz. enz.
Maar je kunt best belangen afwegen en soms denken: tijd met mijn gezin is net zo goed belangrijk als het feit dat mijn neefje graag een drukbezocht feestje wil hebben. Ik kan niet aan onze beide behoeftes voldoen, en in dit geval kies ik dan voor mezelf. Prima toch? En tja, mensen zullen er vast wat van vinden. Zeker je moeder, zo te lezen. Maar ja, voor haar zal het toch nooit goed/lang/vaak genoeg zijn. Mensen die je graag op hun feestje willen om wie jij bent, zullen je grenzen en behoeften respecteren en graag een andere keer afspreken - ook al vinden ze het misschien jammer dat jij er niet bent. Daar kunnen ze echt wel mee leven. De mensen die graag willen dat je komt omdat het zo hoort, ze het plaatje compleet willen of gewoon zich belangrijk willen voelen, tja, je kunt je afvragen in hoeverre je steeds dit belang boven het jouwe wilt verkiezen. Focus je op wat jij belangrijk vindt! Uiteindelijk ben jij degene die jezelf in de spiegel aan moet kunnen kijken. En aan dit topic te lezen, is dat nu op dit thema een beetje moeilijk, omdat je je eigen behoefte zo negeert.
Goeie analyse! Gelukkig ben ik zelf in dit opzicht redelijk egoistisch.
Wat ik vroeger trouwens dan weer wél leuk vond, was de kerstborrel van het werk. Daar was ik altijd wel bij. Dat was gewoon gezellig, je kreeg eens andere gesprekken met je collega´s.
[...]
Als ik zo je (overigens bij tijd en wijle hilarische) topic lees, zie ik je steeds weer worstelen met het feit dat je meer voor je eigen behoeften zou willen opkomen, maar dat niet durft, niet weet hoe, of dat je bang bent dat mensen je zullen afkeuren. Ik zie het zo: in iedere menselijke relatie hebben mensen behoeften en voorkeuren. Die matchen niet altijd. Dat betekent dan dat een van beide niet tevreden zal zijn. In het geval van feestjes: jouw moeder (/schoonmoeder/broer/schoonzus/buurvrouw etc.) wil graag een leuk kringfeest met zo'n beetje iedereen die ze kennen. Jij wilt in naar je hobbykamer / op de bank / tijd met je gezin doorbrengen. Tot op heden ben je meestal naar dat feestje gegaan. Daarmee zeg je dus dat de behoefte van je moeder belangrijker is dan die van jou. Je lijkt het vooral te doen omdat het van je verwacht wordt. Maar het is nogal wat, om jouw behoeften ondergeschikt te maken aan die van een ander! Sinds ik het zo bekijk, kan ik wat makkelijker een concrete overweging maken. Ik denk niet alleen aan dat feestje waar ik geen zin in heb, maar aan het belang van de jarige/gastheer-/vouw en aan mijn belang. En ja, soms laat je het belang van de ander voorgaan. Als je oma 90 wordt, je zus 12,5 jaar getrouwd is, enz. enz.
Maar je kunt best belangen afwegen en soms denken: tijd met mijn gezin is net zo goed belangrijk als het feit dat mijn neefje graag een drukbezocht feestje wil hebben. Ik kan niet aan onze beide behoeftes voldoen, en in dit geval kies ik dan voor mezelf. Prima toch? En tja, mensen zullen er vast wat van vinden. Zeker je moeder, zo te lezen. Maar ja, voor haar zal het toch nooit goed/lang/vaak genoeg zijn. Mensen die je graag op hun feestje willen om wie jij bent, zullen je grenzen en behoeften respecteren en graag een andere keer afspreken - ook al vinden ze het misschien jammer dat jij er niet bent. Daar kunnen ze echt wel mee leven. De mensen die graag willen dat je komt omdat het zo hoort, ze het plaatje compleet willen of gewoon zich belangrijk willen voelen, tja, je kunt je afvragen in hoeverre je steeds dit belang boven het jouwe wilt verkiezen. Focus je op wat jij belangrijk vindt! Uiteindelijk ben jij degene die jezelf in de spiegel aan moet kunnen kijken. En aan dit topic te lezen, is dat nu op dit thema een beetje moeilijk, omdat je je eigen behoefte zo negeert.
Goeie analyse! Gelukkig ben ik zelf in dit opzicht redelijk egoistisch.
Wat ik vroeger trouwens dan weer wél leuk vond, was de kerstborrel van het werk. Daar was ik altijd wel bij. Dat was gewoon gezellig, je kreeg eens andere gesprekken met je collega´s.
zondag 15 november 2015 10:44
quote:Maar hij heeft vrienden en die nodigen ons altijd uit op de zondagmiddag. Heel de zondag naar de kloten, want je bent er wel 4 of 5 uur zoet mee. Ze wonen namelijk op een uur rijden afstand. Ik ga zondag veel liever afspreken om ergens te gaan paardrijden of met de honden te wandelen, dan ZITTEN IN EEN KRING ROND EEN TAFEL MET GEBAK en andere rommel.... BLEH! Ik vind daar echt niets aan! Zeker niet overdags. Zonde van je goeie tijd!Dan ga je toch gewoon niet mee? Zijn vrienden, zijn tijd. Als ik jou was zou ik gewoon lekker thuisblijven en gaan paardrijden.
Shoot first, ask questions later!
zondag 15 november 2015 11:27
quote:Dulce_et_Dulce schreef op 15 november 2015 @ 09:57:
Ik heb een vreselijke hekel aan bedrijfsfeestjes, afdelingsuitjes, en andere verplicht gezellige dingen met collega's. Ik zie die mensen al een groot deel van elke doordeweekse dag. En dan ook nog mijn vrije avond opofferen om met ze suf te gaan bowlen en daarna gezellig te steengrillen?!
Ik doe daar ook nooit aan mee. Al spreek ik met sommige collega's wel eens af, niet vaak. Maar alleen met degenen die ik leuk vind. Bij van die uitjes en etentjes kan iedereen komen en met sommigen heb ik totaal geen klik. Die hoef ik niet in mijn privéleven te hebben.
Een van onze leidinggevenden is erg gastvrij. Toen ze vorig jaar 60 geworden was, zei een collega dat ze wel had willen komen. Haar antwoord was dat iedereen had mogen komen. Nou, bij mij niet hoor. Ik ben geen allemansvriend. Maar ik denk dat ze dat zei omdat ze tegen iedereen vriendelijk moet zijn.
Ik heb een vreselijke hekel aan bedrijfsfeestjes, afdelingsuitjes, en andere verplicht gezellige dingen met collega's. Ik zie die mensen al een groot deel van elke doordeweekse dag. En dan ook nog mijn vrije avond opofferen om met ze suf te gaan bowlen en daarna gezellig te steengrillen?!
Ik doe daar ook nooit aan mee. Al spreek ik met sommige collega's wel eens af, niet vaak. Maar alleen met degenen die ik leuk vind. Bij van die uitjes en etentjes kan iedereen komen en met sommigen heb ik totaal geen klik. Die hoef ik niet in mijn privéleven te hebben.
Een van onze leidinggevenden is erg gastvrij. Toen ze vorig jaar 60 geworden was, zei een collega dat ze wel had willen komen. Haar antwoord was dat iedereen had mogen komen. Nou, bij mij niet hoor. Ik ben geen allemansvriend. Maar ik denk dat ze dat zei omdat ze tegen iedereen vriendelijk moet zijn.
zondag 15 november 2015 11:35
quote:Nomad schreef op 15 november 2015 @ 09:46:
Hebben jullie trouwens ookzo' hekel aan stukjes op bruiloften en jubilea? Ik vind ze niet leuk te maken en zelden leuk om naar te kijken. Doe meestal niet mee aan stukjes.God ja, die zouden verboden moeten worden. Ze zijn gewoon nooit leuk, alleen maar gênant voor wie er aan mee doet en voor wie ze zijn. Mijn familie heeft ee nogal een handje in om ze op te voeren en probeer dan maar eens om eronderuit te komen in een kleine familie
Hebben jullie trouwens ookzo' hekel aan stukjes op bruiloften en jubilea? Ik vind ze niet leuk te maken en zelden leuk om naar te kijken. Doe meestal niet mee aan stukjes.God ja, die zouden verboden moeten worden. Ze zijn gewoon nooit leuk, alleen maar gênant voor wie er aan mee doet en voor wie ze zijn. Mijn familie heeft ee nogal een handje in om ze op te voeren en probeer dan maar eens om eronderuit te komen in een kleine familie
Als het niet gaat zoals het moet, dan moet het maar zoals het gaat
zondag 15 november 2015 11:50
quote:iones schreef op 15 november 2015 @ 10:24:
[...]
Hier ook... nu ligt ie uitgeteld op de bank, omdat hij zo nodig overal bij moet zijn. Met mij gaat het wel, want ik ben gisteren niet geweest, ik lag op tijd in bed. Zit nu met een koffie voor mijn neus en een paar vitaminepillen omdat ik de laatste tijd nogal een dweil ben. Goed excuus echter om niet naar een feestje te gaan.
Zelf vieren we niet vaak onze verjaardag. Mijn man eigenlijk nooit, en ik soms. Afgelopen jaar niet.
Maar hij heeft vrienden en die nodigen ons altijd uit op de zondagmiddag. Heel de zondag naar de kloten, want je bent er wel 4 of 5 uur zoet mee. Ze wonen namelijk op een uur rijden afstand. Ik ga zondag veel liever afspreken om ergens te gaan paardrijden of met de honden te wandelen, dan ZITTEN IN EEN KRING ROND EEN TAFEL MET GEBAK en andere rommel.... BLEH! Ik vind daar echt niets aan! Zeker niet overdags. Zonde van je goeie tijd!
En hier in het dorp zijn de mensen nogal van praten over die en die... die is zwanger, die gaan scheiden, die zijn een huis aan het bouwen, de kinderen... zo oersaai! Dat zijn toch geen goede gesprekken! Gaat werkelijk nergens over.Ik voel me dan een beetje schuldig als ik daarover ga zeuren, ik vind dan dat ik zelf ook een interessanter onderwerp had kunnen aansnijden. Alleen op dat moment zelf voelt het dan zo stom om out of the blue over de nieuwste Houellebecq te beginnen als ze het net over het stof op het kozijn bij zij van drie huizen verderop hebben gehad.
[...]
Hier ook... nu ligt ie uitgeteld op de bank, omdat hij zo nodig overal bij moet zijn. Met mij gaat het wel, want ik ben gisteren niet geweest, ik lag op tijd in bed. Zit nu met een koffie voor mijn neus en een paar vitaminepillen omdat ik de laatste tijd nogal een dweil ben. Goed excuus echter om niet naar een feestje te gaan.
Zelf vieren we niet vaak onze verjaardag. Mijn man eigenlijk nooit, en ik soms. Afgelopen jaar niet.
Maar hij heeft vrienden en die nodigen ons altijd uit op de zondagmiddag. Heel de zondag naar de kloten, want je bent er wel 4 of 5 uur zoet mee. Ze wonen namelijk op een uur rijden afstand. Ik ga zondag veel liever afspreken om ergens te gaan paardrijden of met de honden te wandelen, dan ZITTEN IN EEN KRING ROND EEN TAFEL MET GEBAK en andere rommel.... BLEH! Ik vind daar echt niets aan! Zeker niet overdags. Zonde van je goeie tijd!
En hier in het dorp zijn de mensen nogal van praten over die en die... die is zwanger, die gaan scheiden, die zijn een huis aan het bouwen, de kinderen... zo oersaai! Dat zijn toch geen goede gesprekken! Gaat werkelijk nergens over.Ik voel me dan een beetje schuldig als ik daarover ga zeuren, ik vind dan dat ik zelf ook een interessanter onderwerp had kunnen aansnijden. Alleen op dat moment zelf voelt het dan zo stom om out of the blue over de nieuwste Houellebecq te beginnen als ze het net over het stof op het kozijn bij zij van drie huizen verderop hebben gehad.
Als het niet gaat zoals het moet, dan moet het maar zoals het gaat
zondag 15 november 2015 11:56
quote:Monatala schreef op 15 november 2015 @ 11:50:
[...]
Ik voel me dan een beetje schuldig als ik daarover ga zeuren, ik vind dan dat ik zelf ook een interessanter onderwerp had kunnen aansnijden. Alleen op dat moment zelf voelt het dan zo stom om out of the blue over de nieuwste Houellebecq te beginnen als ze het net over het stof op het kozijn bij zij van drie huizen verderop hebben gehad.
God ja, heel herkenbaar dit. Wat kan mij het schelen dat de buuv een nieuwe auto heeft. Maar begin je over de laatste McEwan (ik ben niet zo van de Houellebecq) dan ben je een snob en nieuws/actualiteiten zijn één groot mijnenveld want dan heb je altijd weer die grootste schreeuwer die op zijn teentjes getrapt is.
Ik heb het één keer meegemaakt dat ik in een monoloog in de trant van alle-criminelen-op-water-en-brood-en-anders-afschieten terecht kwam, toen gevraagd heb of hij de recidivismecijfers van Nederland wel eens met die van Amerika had vergeleken. Toen keek hij me aan en zei: "joh, waarom gebruik je van die moeilijke woorden?" en kreeg ik de rest van de avond snedige opmerkingen over intellectuelen (tussen de discussie over de buuv en haar vermeende loverboy door). Nou zeg, je begon er toch echt zelf over...
Van mijn vriend hoef ik weinig bijval te verwachten in zo'n gesprek, die is veel te bang dat hij iemand beledigt en gaat gewoon mee in het gesprek. Achteraf zegt hij dan wel dat hij het knap vindt dat ik er tegenin durf te gaan, maar hij is dan ook weer bang dat mensen me als een snob gaan zien. Gaat het over tante Sjaan en haar nieuwe voordeur en ik zeg niks, dan is hij bang dat ze me zien als verlegen/gereserveerd/uit de hoogte.
Zucht. Het is ook nooit goed.
[...]
Ik voel me dan een beetje schuldig als ik daarover ga zeuren, ik vind dan dat ik zelf ook een interessanter onderwerp had kunnen aansnijden. Alleen op dat moment zelf voelt het dan zo stom om out of the blue over de nieuwste Houellebecq te beginnen als ze het net over het stof op het kozijn bij zij van drie huizen verderop hebben gehad.
God ja, heel herkenbaar dit. Wat kan mij het schelen dat de buuv een nieuwe auto heeft. Maar begin je over de laatste McEwan (ik ben niet zo van de Houellebecq) dan ben je een snob en nieuws/actualiteiten zijn één groot mijnenveld want dan heb je altijd weer die grootste schreeuwer die op zijn teentjes getrapt is.
Ik heb het één keer meegemaakt dat ik in een monoloog in de trant van alle-criminelen-op-water-en-brood-en-anders-afschieten terecht kwam, toen gevraagd heb of hij de recidivismecijfers van Nederland wel eens met die van Amerika had vergeleken. Toen keek hij me aan en zei: "joh, waarom gebruik je van die moeilijke woorden?" en kreeg ik de rest van de avond snedige opmerkingen over intellectuelen (tussen de discussie over de buuv en haar vermeende loverboy door). Nou zeg, je begon er toch echt zelf over...
Van mijn vriend hoef ik weinig bijval te verwachten in zo'n gesprek, die is veel te bang dat hij iemand beledigt en gaat gewoon mee in het gesprek. Achteraf zegt hij dan wel dat hij het knap vindt dat ik er tegenin durf te gaan, maar hij is dan ook weer bang dat mensen me als een snob gaan zien. Gaat het over tante Sjaan en haar nieuwe voordeur en ik zeg niks, dan is hij bang dat ze me zien als verlegen/gereserveerd/uit de hoogte.
Zucht. Het is ook nooit goed.
maechtje wijzigde dit bericht op 15-11-2015 12:00
Reden: spelling en grammatica lopen vandaag niet heel lekker...
Reden: spelling en grammatica lopen vandaag niet heel lekker...
% gewijzigd
Kijk uit malloot, een kokosnoot.
zondag 15 november 2015 12:00
quote:Monatala schreef op 15 november 2015 @ 11:35:
[...]
God ja, die zouden verboden moeten worden. Ze zijn gewoon nooit leuk, alleen maar gênant voor wie er aan mee doet en voor wie ze zijn. Mijn familie heeft ee nogal een handje in om ze op te voeren en probeer dan maar eens om eronderuit te komen in een kleine familieHeb dit nu aan de hand, maar denk dat ik idd gewoon niet mee doe. Dan maar wat gezeur daarover. Ik zie er gewoon echt de lol niet van in. Echter zien sommigen een stukje als een manier om te laten zien dat je om iemand geeft. Echt heel gek, want meestal wordt iemand toch een beetje te kakken gezet in zo'n stukje.
[...]
God ja, die zouden verboden moeten worden. Ze zijn gewoon nooit leuk, alleen maar gênant voor wie er aan mee doet en voor wie ze zijn. Mijn familie heeft ee nogal een handje in om ze op te voeren en probeer dan maar eens om eronderuit te komen in een kleine familieHeb dit nu aan de hand, maar denk dat ik idd gewoon niet mee doe. Dan maar wat gezeur daarover. Ik zie er gewoon echt de lol niet van in. Echter zien sommigen een stukje als een manier om te laten zien dat je om iemand geeft. Echt heel gek, want meestal wordt iemand toch een beetje te kakken gezet in zo'n stukje.
zondag 15 november 2015 12:02
quote:Maechtje schreef op 15 november 2015 @ 11:56:
[...]
God ja, heel herkenbaar dit. Wat kan mij het schelen dat de buuv een nieuwe auto heeft. Maar begin je over de laatste McEwan (ik ben niet zo van de Houellebecq) dan ben je een snob en nieuws/actualiteiten zijn één groot mijnenveld want dan heb je altijd weer die grootste schreeuwer die op zijn teentjes getrapt is.
Ik heb het één keer meegemaakt dat ik in een monoloog in de trant van alle-criminelen-op-water-en-brood-en-anders-afschieten terecht kwam, toen gevraagd heb of hij de recidivismecijfers van Nederland wel eens met die van Amerika had vergeleken. Toen keek hij me aan en zei: "joh, waarom gebruik je van die moeilijke woorden?" en kreeg ik de rest van de avond snedige opmerkingen over intellectuelen (tussen de discussie over de buuv en haar vermeende loverboy door). Nou zeg, je begon er toch echt zelf over...
Van mijn vriend hoef ik weinig bijval te verwachten in zo'n gesprek, die is veel te bang dat hij iemand beledigt en gaat gewoon mee in het gesprek. Achteraf zegt hij dan wel dat hij het knap vindt dat ik er tegenin durf te gaan, maar hij is dan ook weer bang dat mensen me als een snob gaan zien. Gaat het over tante Sjaan en haar nieuwe voordeur en ik zeg niks, dan is hij bang dat ze me zien als verlegen/gereserveerd/uit de hoogte.
Zucht. Het is ook nooit goed.haha wat erg dit! ik heb gelukkig zelden gesprekken over niks. Zodra men over die en die begint die in scheiding ligt, dan begin ik over iets anders of loop weg
[...]
God ja, heel herkenbaar dit. Wat kan mij het schelen dat de buuv een nieuwe auto heeft. Maar begin je over de laatste McEwan (ik ben niet zo van de Houellebecq) dan ben je een snob en nieuws/actualiteiten zijn één groot mijnenveld want dan heb je altijd weer die grootste schreeuwer die op zijn teentjes getrapt is.
Ik heb het één keer meegemaakt dat ik in een monoloog in de trant van alle-criminelen-op-water-en-brood-en-anders-afschieten terecht kwam, toen gevraagd heb of hij de recidivismecijfers van Nederland wel eens met die van Amerika had vergeleken. Toen keek hij me aan en zei: "joh, waarom gebruik je van die moeilijke woorden?" en kreeg ik de rest van de avond snedige opmerkingen over intellectuelen (tussen de discussie over de buuv en haar vermeende loverboy door). Nou zeg, je begon er toch echt zelf over...
Van mijn vriend hoef ik weinig bijval te verwachten in zo'n gesprek, die is veel te bang dat hij iemand beledigt en gaat gewoon mee in het gesprek. Achteraf zegt hij dan wel dat hij het knap vindt dat ik er tegenin durf te gaan, maar hij is dan ook weer bang dat mensen me als een snob gaan zien. Gaat het over tante Sjaan en haar nieuwe voordeur en ik zeg niks, dan is hij bang dat ze me zien als verlegen/gereserveerd/uit de hoogte.
Zucht. Het is ook nooit goed.haha wat erg dit! ik heb gelukkig zelden gesprekken over niks. Zodra men over die en die begint die in scheiding ligt, dan begin ik over iets anders of loop weg
zondag 15 november 2015 12:07
Heel herkenbaar deze gevoelens. Ik dacht alleen dat het grootste deel van Nederland deze feestjes allemaal prachtig vindt en kom er nu pas achter dat op zijn minst het hele Viva-forum er niks aan vindt. 
Wij vieren zelf de kinderverjaardagen alleen voor directe familie en directe buren, omdat dit de mensen zijn die belangrijk zijn voor onze kinderen. Bovendien voelen wij ons met deze mensen om ons heen op ons gemak, zit je soms ineens in een soort kring te kletsen, maar kan het ook zo zijn dat het gezelschap zich verdeelt, gaan er een paar met de hond lopen e.d. Meer visite doen we onze kinderen geen plezier mee en onszelf al helemaal niet. Eigen verjaardagen vieren we over het algemeen niet (alleen met het eigen gezin).
Al heel lang geleden hebben we kinderverjaardagen van onze omgeving afgeschaft, gaan we gewoon nooit naar toe. Ik vind mijn vrienden allemaal heel aardig, maar hun kinderen ken ik vaak niet zo goed dat ik een belangrijk persoon in hun leven ben. De meeste mensen in onze omgeving vinden dit prima en/of doen het zelf ook zo, een aantal nodigen ons nog steeds uit en blijven het raar vinden dat we nooit komen. Ik ga nooit echt op de reden in, we kunnen/komen gewoon niet.
Enige kinderverjaardagen waar we wel heen gaan zijn van ons neefje/nichtje en de buurkinderen. Deze kinderen kennen we goed en voor hen vinden we het ook belangrijk om te komen. Voordeel van buren is dat je heel makkelijk een uurtje kan gaan en dan weer lekker naar huis.
TO, ik zou eens rustig af gaan bouwen, al die 'verplichtingen' die niet verplicht zijn. Ik denk dat iedereen wel eens moeite heeft met alles wat er in je omgeving van je verwacht wordt.
Wij vieren zelf de kinderverjaardagen alleen voor directe familie en directe buren, omdat dit de mensen zijn die belangrijk zijn voor onze kinderen. Bovendien voelen wij ons met deze mensen om ons heen op ons gemak, zit je soms ineens in een soort kring te kletsen, maar kan het ook zo zijn dat het gezelschap zich verdeelt, gaan er een paar met de hond lopen e.d. Meer visite doen we onze kinderen geen plezier mee en onszelf al helemaal niet. Eigen verjaardagen vieren we over het algemeen niet (alleen met het eigen gezin).
Al heel lang geleden hebben we kinderverjaardagen van onze omgeving afgeschaft, gaan we gewoon nooit naar toe. Ik vind mijn vrienden allemaal heel aardig, maar hun kinderen ken ik vaak niet zo goed dat ik een belangrijk persoon in hun leven ben. De meeste mensen in onze omgeving vinden dit prima en/of doen het zelf ook zo, een aantal nodigen ons nog steeds uit en blijven het raar vinden dat we nooit komen. Ik ga nooit echt op de reden in, we kunnen/komen gewoon niet.
Enige kinderverjaardagen waar we wel heen gaan zijn van ons neefje/nichtje en de buurkinderen. Deze kinderen kennen we goed en voor hen vinden we het ook belangrijk om te komen. Voordeel van buren is dat je heel makkelijk een uurtje kan gaan en dan weer lekker naar huis.
TO, ik zou eens rustig af gaan bouwen, al die 'verplichtingen' die niet verplicht zijn. Ik denk dat iedereen wel eens moeite heeft met alles wat er in je omgeving van je verwacht wordt.
zondag 15 november 2015 17:05
quote:Branca schreef op 15 november 2015 @ 12:07:
Heel herkenbaar deze gevoelens. Ik dacht alleen dat het grootste deel van Nederland deze feestjes allemaal prachtig vindt en kom er nu pas achter dat op zijn minst het hele Viva-forum er niks aan vindt.
(...)
TO, ik zou eens rustig af gaan bouwen, al die 'verplichtingen' die niet verplicht zijn. Ik denk dat iedereen wel eens moeite heeft met alles wat er in je omgeving van je verwacht wordt.
Hahaha, best een openbaring hè? Blijkt ineens dat IEDEREEN er tegen zijn zin zit
En mbt tweede alinea; ja, ben van plan om hier nog eens heel serieus naar te gaan kijken.
De posting van Mountain goat heeft me echt aan het denken gezet.
Heel herkenbaar deze gevoelens. Ik dacht alleen dat het grootste deel van Nederland deze feestjes allemaal prachtig vindt en kom er nu pas achter dat op zijn minst het hele Viva-forum er niks aan vindt.
(...)
TO, ik zou eens rustig af gaan bouwen, al die 'verplichtingen' die niet verplicht zijn. Ik denk dat iedereen wel eens moeite heeft met alles wat er in je omgeving van je verwacht wordt.
Hahaha, best een openbaring hè? Blijkt ineens dat IEDEREEN er tegen zijn zin zit
En mbt tweede alinea; ja, ben van plan om hier nog eens heel serieus naar te gaan kijken.
De posting van Mountain goat heeft me echt aan het denken gezet.
